Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "powikłania" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 165
Tytuł:
Adverse Events During Hyperbaric Oxygen Therapy - Literature Review
Zdarzenia niepożądane podczas tlenoterapii hiperbarycznej - przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Ubysz, Dorota
Giermaziak, Wojciech
Ostrowska, Aurelia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32713979.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hiperbaric oxygen therapy
HBOT
safety
complications of oxygen therapy
tlenoterapia hiperbaryczna
bezpieczeństwo
powikłania tlenoterapii
Opis:
As any other therapy method, hiperbaric oxygen therapy is connected with the risk of complications. The article is a review of the results of research on adverse events of hyperbaric oxygen therapy. The most common are: borotrauma of the middle ear, paranasal sinuses or lungs, oxygen toxicity can be pulmonary, ocular in extreme cases leading to cataracts, claustrophobia, pulmonary edema or hypoglycaemia. Research has shown that these events occur in the presence of high oxygen concentration or high pressure. Depending on the severity of complications, they are short-term not causing discontinuation of therapy or long-term excluding continuation of treatment. However adverse events connected with oxygen therapy are not common and are usually mild. This confirms that HBOT is an effective and safe method of treating decompression sickness, carbon monoxide poisoning, and the treatment of chronic wounds, delayed radiation injuries or necrotic soft tissue infections.
Tlenoterapia hiperbaryczna jak każda metoda terapii niesie ryzyko powikłań. Artykuł stanowi przegląd wyników badań dotyczących zdarzeń niepożądanych tlenoterapii hiperbarycznej. Do najczęstszych należą: borotrauma ucha środkowego, zatok przynosowych czy płuc, toksyczność tlenowa może być płucna, oczna w skrajnych przypadkach prowadząca do zaćmy, klaustrofobia, obrzęk płuc czy hipoglikemia. Jak wykazały badania, do zdarzeń tych dochodzi w przypadku wysokiego stężenia lub wysokiego ciśnienia tlenu. W zależności od ciężkości powikłań są one krótkotrwałe nie powodujące przerwania terapii oraz długotrwałe wykluczające kontynuowanie leczenia. Jednakże zdarzenia niepożądane związane z tlenoterapią występują rzadko i są przeważnie łagodne, co potwierdza, że HBOT jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia zarówno choroby dekompresyjnej, zatruć tlenkiem węgla, czy leczeniem ran przewlekłych, opóźnionych urazów popromiennych czy martwiczych infekcji tkanek miękkich.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2021, 3(76); 45-66
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza porównawcza powikłań w okresie pooperacyjnym po zabiegu totalnej gastrektomii
Autorzy:
Stancu, S. M
Popescu, B. A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393673.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
totalna gastrektomia
bezpośrednie pooperacyjne powikłania
całkowita gastrektomia typu Roux-en-Y
całkowita gastrektomia typu Omega-Barun
rak żołądka
Opis:
Wprowadzenie: Totalna gastrektomia (total gastrectomy, TG), mimo przerwania ciągłości przewodu pokarmowego i związanych z tym powikłań pooperacyjnych, jest zabiegiem z wyboru w przypadku resekcji raka żołądka. Celem tej pracy było przedstawienie częstości powikłań po TG, analiza powikłań pooperacyjnych oraz określenie, która z dwóch technik – ezofagojejunostomia typu Roux-en-Y czy całkowita resekcja żołądka sposobem Omega-Braun – jest bezpieczniejsza. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywne badanie obserwacyjne obejmujące pacjentów z rakiem żołądka, którzy zostali poddani różnym wariantom TG między 1 stycznia 2010 roku i 31 grudnia 2012 roku w Oddziale Chirurgicznym Klinicznego Szpitala Ratunkowego w Bukareszcie. Analizę statystyczną z wykorzystaniem statystyk opisowych oraz testów parametrycznych i nieparametrycznych przeprowadzono za pomocą oprogramowania GraphPad przy poziomie istotności statystycznej p<0,05. Wyniki: Do badania włączonych zostało 77 pacjentów w wieku od 37 do 91 lat (średnia wieku 64,1±11,59 lat). Zaobserwowano łącznie 84 powikłania bezpośrednio po zabiegu u 35 pacjentów (47,5%), sklasyfikowane jako lokalne (n=21, 25%) lub systemowe (n=63, 75%). Reoperacja była konieczna w pięciu przypadkach (6,2%) po końcowej ezofagojejunostomii typu Roux-en-Y. Odnotowano dwa zgony (n=2, 2,5%), jeden po zabiegu typu Roux-en-Y, drugi po TG Omega-Braun. Dyskusja: Technika typu Roux-en-Y wiązała się z najwyższym odsetkiem powikłań lokalnych i systemowych. Całkowita gastrektomia typu Omega-Braun wiązała się z najmniejszym odsetkiem powikłań, natomiast powikłania obejmowały stany zagrażające życiu, takie jak niestabilność hemodynamiczna i niewydolność wielonarządowa. Wnioski: Zaobserwowano istotną statystycznie zależność między wykonaniem ręcznego zespolenia i śmiertelnością. Całkowita gastrektomia jest założonym zabiegiem obarczonym wieloma potencjalnymi powikłaniami, co wymaga udoskonalenia technik chirurgicznych, aby zmniejszyć ryzyko pooperacyjne.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 1-6
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza powikłań pooperacyjnych wymagających ponownego zabiegu w materiale Kliniki Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii w Warszawie z lat 2009–2014
Analysis of postoperative complications that require a repeated procedure based on the material collected in 2009–2014 in the Department of Gynecologic Oncology of the Institute of Oncology in Warsaw
Autorzy:
Wyględowski, Jerzy
Osuch, Beata
Maździarz, Agnieszka
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030341.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
postoperative complications
postoperative mortality
relaparotomy
powikłania pooperacyjne
relaparotomia
śmiertelność pooperacyjna
Opis:
The paper presents the frequency of conducting relaparotomies and discusses indications for reoperations after primary gynecologic surgeries due to oncological diseases. Operations and reoperations were conducted in the Department of Gynecologic Oncology of Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology in Warsaw, Poland from 2009 to 2014. In total, 3,917 procedures due to reproductive organ neoplasms were conducted in the investigated period. The main indications were ovarian carcinoma, endometrial cancer and cervical cancer. Repeated urgent surgical interventions were needed in 116 patients, which constitutes 2.96% of all operated women. The frequency of repeated surgeries within the peritoneal cavity in gynecology, as reported in the literature, ranges from 1% to 4.7% and concerns primary indications resulting from non-malignant pathologies of the reproductive organs. The analysis involved early and urgent reoperations conducted within 48 hours after the primary procedure. Patients reoperated because of sudden progression of the diseases and those who underwent exploratory laparotomy within 60 days or who had a palliative surgery were excluded from the study. The main indication for a necessary urgent intervention was peritoneal bleeding. Other indications included: obstruction, peritonitis, bowel perforation, abdominal wall hematoma, intestinal anastomosis dehiscence and urinary complications. The mortality in the group of patients who required relaparotomy was 4.31%. An early diagnosis of complications requiring a repeated surgical intervention and implementation of appropriate management affect the outcome considerably and significantly decrease treatment-associated mortality.
W pracy przedstawiono częstość relaparotomii i wskazania do jej przeprowadzenia po pierwotnych operacjach ginekologicznych ze wskazań onkologicznych. Operacje i reoperacje wykonano w latach 2009–2014 w Klinice Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii – Instytutu im Marii Skłodowskiej-Curie. W analizowanym okresie przeprowadzono 3917 operacji z powodu nowotworów narządu rodnego. Głównymi wskazaniami do leczenia chirurgicznego były nowotwory jajnika, trzonu macicy i szyjki macicy. Ponownych nagłych interwencji chirurgicznych wymagało 116 chorych leczonych operacyjnie, co stanowi 2,96% ogólnej liczby operowanych pacjentek. Przedstawiana w literaturze częstość ponownych interwencji w jamie otrzewnowej w ginekologii waha się od 1% do 4,7% i dotyczy pierwotnych wskazań do leczenia wynikających z niezłośliwych patologii narządu rodnego. Analizie poddano wczesne, nagłe reoperacje – przeprowadzone w ciągu 48 godzin od pierwotnego zabiegu. Z badania wyłączono pacjentki, które wymagały reoperacji związanej z gwałtowną progresją choroby, mające w czasie 60 dni laparotomię zwiadowczą czy operację paliatywną. Głównym wskazaniem wymagającym pilnej interwencji było krwawienie do jamy otrzewnowej. Inne wskazania to niedrożność, zapalenie otrzewnej, perforacja jelita, krwiak powłok, rozejście się zespolenia jelitowego i powikłania urologiczne. Śmiertelność w grupie pacjentek wymagających relaparotomii wyniosła w naszym materiale 4,31%. Wczesne rozpoznanie powikłań wymagających ponownego leczenia operacyjnego i wdrożenie właściwego postępowania mają istotny wpływ na ostateczne wyniki oraz znacznie zmniejszają śmiertelność związaną z zabiegiem chirurgicznym.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 147-153
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Angioplastyka wieńcowa oraz wymiana zastawki aortalnej u dwóch chorych ze szpiczakiem mnogim – opisy przypadków
Coronary angioplasty and aortic valve replacement in two patients with multiple myeloma – case reports
Autorzy:
Jurczyszyn, Artur
Mrozek, Maria
Paleń, Joanna
Rajzer, Marek
Terlecki, Michał
Skotnicki, Aleksander B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1067899.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
angioplastyka
leczenie kardiochirurgiczne
leczenie przeciwkrzepliwe
powikłania
szpiczak
myeloma
cardiac surgery
angioplasty
complications
anticoagulation
Opis:
Multiple myeloma is a hematological disorder characterized by a clonal proliferation of atypical plasma cells, which produce a monoclonal immunoglobulin. The annual incidence rate in Europe is about 4.5/100 000 persons, the peak age of onset falls on the sixth and seventh decade of life. This is also the age in which the risk of cardiovascular diseases starts to increase. Therefore, cardiological treatment and cardiac surgery in patients with multiple myeloma becomes an important issue. This includes the problem of perioperative complications and the need for postoperative use of anticoagulants and antiplatelet agents. Patients with oncological diseases, including multiple myeloma, are often disqualified from cardiac surgery and cardiac procedures because of an uncertain prognosis and the lack of clear guidelines. In this paper we describe two cases of patients with multiple myeloma who successfully underwent procedures such as replacement of the aortic valve and angioplasty of the left anterior descending artery. This paper aims to present the potential problems associated with cardiac surgery and perioperative care in these patients and to consider whether such treatment should be advised. A comprehensive and interdisciplinary cooperation can lead to optimal therapeutic results.
Szpiczak mnogi jest schorzeniem hematologicznym charakteryzującym się klonalnym rozrostem atypowych plazmocytów, produkujących monoklonalną immunoglobulinę. Roczna zapadalność na niego w Europie wynosi ok. 4,5/100 000 osób, a szczyt zachorowalności przypada na szóstą i siódmą dekadę życia. W tym okresie życia wzrasta też ryzyko zachorowania na choroby układu sercowo-naczyniowego. Z tych powodów istotnym zagadnieniem staje się leczenie kardiologiczne i kardiochirurgiczne chorych na szpiczaka mnogiego, w tym kwestie związane z powikłaniami okołooperacyjnymi i koniecznością pozabiegowego stosowania leków przeciwkrzepliwych i przeciwpłytkowych. Pacjenci ze schorzeniami onkologicznymi, w tym chorzy na szpiczaka mnogiego, niejednokrotnie nie są dopuszczani do leczenia kardiochirurgicznego i do zabiegów kardiologicznych z uwagi na niepewne rokowanie oraz brak jednoznacznych standardów postępowania. W niniejszej pracy opisano dwa przypadki chorych na szpiczaka mnogiego, u których z powodzeniem przeprowadzono wymianę zastawki aortalnej i angioplastykę gałęzi międzykomorowej przedniej lewej tętnicy wieńcowej. Poniższa praca ma na celu przedstawienie potencjalnych problemów związanych z leczeniem operacyjnym i postępowaniem okołozabiegowym u tych pacjentów oraz rozważenie ich celowości. Kompleksowa i interdyscyplinarna współpraca może prowadzić do osiągnięcia optymalnych rezultatów terapeutycznych.
Źródło:
OncoReview; 2012, 2, 4; 279-283
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biopsja wątroby w materiale Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Autorzy:
Poniewierka, Elżbieta
Chodała, Katarzyna
Hałoń, Agnieszka
Kempiński, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551903.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
biopsja
wątroba
AIH
NA FLD
wskazania, powikłania
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 4; 556-559
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Całkowite usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego u psów
Total ablation of external ear canal in dogs
Autorzy:
Osinski, B.
Skrzypczak, P.
Przadka, P.
Bzorski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/858112.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
choroby zwierzat
zapalenie ucha zewnetrznego
leczenie chirurgiczne
usuniecie przewodu sluchowego zewnetrznego
przygotowanie do zabiegu
technika wykonania zabiegu
postepowanie pooperacyjne
powiklania
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 01
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczna korekcja skrętu macicy poprzez laparotomię na koniu stojącym. Pięć przypadków klinicznych
Standing flank laparotomy for uterine torsion in a mare. Five cases report
Autorzy:
Samsel, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22034837.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
klacze [zool.]
leczenie chirurgiczne
laparotomia
opis przypadku
skręt macicy
laparotomia na koniu stojącym
powikłania
uterine torsion
mare
standing flank laparotomy
Opis:
The aim of this paper is to present the technique, complications and the outcome of standing flank laparotomy for uterine torsion in five pure Arabians mares, between 267–300 days of gestation. Each mare was diagnosed with a 180° uterine torsion: 2 cases clockwise and 3 cases counterclockwise. No additional abdominal problems were found on admission; the clinical exam results of the mares and heart rate of fetuses were within normal limits (one mare had tachycardia), and patients were cooperative. Mares were put in the stocks, both paralumbar fossae were prepared for surgery and local infiltrative analgesia was administered subcutaneously and intramuscularly on one side (right for clockwise torsion, left for counterclockwise torsion). Sharp incision of the skin and superficial fascia was followed with muscles layers moderate preparation with fingers, using the grid technique. After initial evaluation of the uterus position and confirmation of the diagnosis, the torsion was corrected with gentle manual manipulation. The abdominal wall closure was a routine process. An intradermal suture was used to improve the cosmetic result. A perforated drain was left between muscles and superficial fascia to prevent seroma formation. The air was removed from the peritoneal cavity with active suction. Correction of the uterine torsion was done successfully in all five cases. No reoccurrence or major complications occurred: only in one mare there was some bleeding from the muscles of the abdominal wall and prolonged wound healing due to seroma. All mares had foaled on term, without complications. The foals remain healthy. The cosmetic results were excellent. In selected cases standing flank laparotomy is a safe, cost effective and relatively straightforward method of correction of uterine torsion in a mare.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 08; 489-493
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczne powikłania zapalnych chorób jelit
Autorzy:
Ciesielski, Leszek.
Jarałowicz, Piotr.
Czekalski, Paweł.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1996, Suplement II, s. [34]-39
Data publikacji:
1996
Tematy:
Jelita choroby leczenie materiały konferencyjne
Chirurgia choroby pooperacyjne materiały konferencyjne
Opis:
Rys., tab.; Bibliogr.; Materiały IV Zjazdu Sekcji Chirurgii Wojskowej Towarzystwa Chirurgów Polskich; Bydgoszcz/Pieczyska 5-7. 10. 1995 r.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie
Crohn’s disease – diagnosis and treatment
Autorzy:
Hebzda, Andrzej
Szczeblowska, Dorota
Serwin, Dariusz
Wojtuń, Stanisław
Hebzda, Zbigniew
Grys, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031708.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Crohn’s disease
biological treatment
extraintestinal manifestations
immunomodulators
immunomodulatory
steroid treatment
choroba leśniowskiego-crohna
leczenie biologiczne
powikłania
pozajelitowe
sterydoterapia
Opis:
Crohn’s disease is a chronic disease that may occur in any part of digestive tract, causing significant lowering of quality of life and declining of fitness of patients. Most common symptoms are: abdominal pain, diarrhoea, blood in stool, palpable (often tender) mass in abdomen, weight loss, weakness, fever and feverishness. Those symptoms are often accompanied by perianal lesions such as fistulae, fissures and abscesses, and also other enterocutaneous fistulae. Diagnosis is based on endoscopy with biopsies, histopathology and radiological techniques with use of barium contrast. In spite of improving recognition of Crohn’s disease and better accessibility to diagnostic procedures some cases are diagnosed during surgery because of ileus or wrong diagnosis of appendicitis. Typical treatment includes 5-aminosalicilates, glicocorticoids and thiopurines. At the moment there are two monoclonal anti-TNF-α antibodies registered in Poland for biological treatment of Crohn’s disease. Conventional and biological therapy doesn’t always allow us to prevent surgical treatment. In years of observation, most of the patients undergo at least one surgery. Recent publication demonstrate purposefulness of early biologic and immunosuppressive therapy (top-down strategy). The chance to change course of disease is tempting, but possibility of complications (esp. infectious) suggest cautious approach, until further data are known. Those complications also incline us to leave this kind of treatment to experienced sites.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego (najczęściej końcowego odcinka jelita cienkiego), powodującym znaczne obniżenie jakości życia oraz upośledzenie sprawności chorego. Najczęstsze objawy to ból brzucha, biegunka, krew w stolcu, badalny (często tkliwy) opór w jamie brzusznej, utrata masy ciała, osłabienie, stany podgorączkowe i gorączka. Często towarzyszą im zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie, a także przetoki jelitowo-skórne. Rozpoznanie opiera się na endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metodach radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszego rozpoznawania i łatwiejszego dostępu do diagnostyki część przypadków jest diagnozowana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie rozpoznanego zapalenia wyrostka robaczkowego. W leczeniu najczęściej stosuje się preparaty 5-aminosalicylanów, glikokortykosteroidy oraz tiopuryny. Obecnie w Polsce zarejestrowane są dwa przeciwciała anty-TNF-α, stosowane w terapii biologicznej. Leczenie metodami klasycznymi oraz lekami biologicznymi nie zawsze pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej. Z dłuższej obserwacji wynika, że większość chorych przechodzi przynajmniej jeden zabieg operacyjny. Nowe doniesienia coraz śmielej wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej (strategia top-down). Choć szansa zmiany przebiegu choroby w wyniku agresywnego leczenia od momentu rozpoznania jest kusząca, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań takiej terapii, zwłaszcza infekcyjnych, należy zachować ostrożność, dopóki nie będziemy mieli więcej danych. Powikłania te wymuszają również, aby leczeniem tym zajmowały się ośrodki referencyjne, mające duże doświadczenie w tej dziedzinie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 98-103
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba zakrzepowo-zatorowa a nowotwory narządu płciowego
Venous thromboembolic disease and gynecologic malignancy
Autorzy:
Olejek, Anita
Zamłyński, Jacek
Horak, Stanisław
Oleś, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031032.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
complications
gynecologic malignancy
risk factors
treatment
venous thromboembolism
czynniki ryzyka
leczenie
powikłania
rak narządu rodnego
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Opis:
Venous thromboembolism is a multifactorial disease and a frequent complication in patients affected with malignant tumors. The risk of venous thrombosis in oncologic patients increases seven-fold and is particularly high during the first few months after diagnosis. Molecular mechanisms of tumor – thrombosis correlation are relatively well known. Main factors responsible for hypercoagulation state are tissue factor and tumor procoagulant. Incidence of venous thromboembolic syndrome differs depending on location of the tumor, being the most frequent in gastrointestinal tumors of the mucous variety, lung cancer, ovarian cancer, endometrial cancer, breast cancer and leukemias. Among patients with gynecologic malignancy, thromboembolic complications usually coexist with ovarian cancer and endometrial cancer, as these are frequently of the adenomatous tumors of the mucous variety. Patients affected with gynecologic malignancy are at high-risk of thromboembolism not only because of the disease itself, but also due to the fact that pelvic surgery is the type of surgery second only to orthopedic procedures in terms of risk of thromboembolic complications. Furthermore, there are several common risk factors for gynecologic malignancies and venous thromboembolism. Thromboembolic complications significantly contribute to worsen the prognosis of oncologic patients. Standards of management should be developed concerning antithrombotic prevention in the group of patients with gynecologic malignancies at a particularly high risk of venous thromboembolism, as to date there is no consensus as to the optimal way of preventing these complications.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) jest schorzeniem wieloczynnikowym, a zarazem częstym powikłaniem stwierdzanym u pacjentów z nowotworem złośliwym. Ryzyko zakrzepicy żylnej u pacjentów chorujących na nowotwory wzrasta siedmiokrotnie i jest ono szczególnie wysokie w pierwszych miesiącach po postawieniu diagnozy. Molekularna zależność pomiędzy nowotworami złośliwymi a zakrzepicą została dobrze poznana. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za mechanizmy prokoagulacyjne jest czynnik tkankowy i prokoagulant nowotworowy. Zapadalność na ŻChZZ różni się w zależności od umiejscowienia procesu nowotworowego, a powikłanie to towarzyszy najczęściej guzom układu pokarmowego typu śluzowego, rakowi płuc, jajnika, błony śluzowej trzonu macicy, piersi oraz białaczkom. Wśród pacjentek z rakiem narządu płciowego najczęściej powikłania zakrzepowo-zatorowe towarzyszą rakowi jajnika i rakowi błony śluzowej trzonu macicy, jako że są to często guzy gruczołowe typu śluzowego. Pacjentki cierpiące na raka narządu płciowego znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia ŻChZZ nie tylko ze względu na samą chorobą, ale także z uwagi na fakt, że operacje przeprowadzane w miednicy są drugą po operacjach ortopedycznych grupą zabiegów obarczonych największym ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowych. Ponadto istnieje wiele wspólnych czynników ryzyka dla nowotworów narządu płciowego i ŻChZZ. Problem powikłań zakrzepowo-zatorowych jest istotny także dlatego, że wpływają one w istotny sposób na pogorszenie rokowania u pacjentów z nowotworami. Istnieje więc potrzeba opracowania standardów postępowania w odniesieniu do profilaktyki przeciwzakrzepowej w grupie pacjentek chorujących na nowotwory złośliwe narządu płciowego, jest to bowiem grupa chorych obciążona szczególnie dużym ryzykiem wystąpienia ŻChZZ, a do tej pory nie ma zgodności co do idealnej terapii zapobiegającej tym powikłaniom.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 158-168
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chorobotwórczość Chlamydophila pneumoniae
Autorzy:
Choroszy-Król, Irena
Niemiec, Jan
Frej-Mądrzak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552264.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
Chlamydophila pneumoniae
zakażenia układu oddechowego
powikłania
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 296-298
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciało obce przełyku (ość) penetrujące do tkanek miękkich szyi – opis przypadku
Autorzy:
Licznerska-Kreczko, Magda
Kuczkowski, Jerzy
Nowicki, Tomasz
Świerblewski, Maciej
Skorek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399625.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ropień okołoprzełykowy
metody leczenia
ciało obce przełyku
ość
powikłania
Opis:
Wstęp: Pacjenci z ciałami obcymi górnych dróg pokarmowych, często spotykani w codziennej praktyce otorynolaryngologicznej, nierzadko wywołują znaczne trudności diagnostyczne i lecznicze. Opis przypadku: Prezentujemy przypadek ciała obcego przełyku u 56-letniej kobiety, która po spożyciu ryby (dorsza atlantyckiego) miała utrzymujące się uczucie przeszkody w gardle. Chora w pierwszym okresie zbagatelizowała objawy dysfagii i nie podjęła leczenia. W wykonanym po tygodniu badaniu TK szyi uwidoczniono ość ryby (wym. 20 x 1,5 mm) w tkankach miękkich szyi po stronie lewej. Kilkukrotne endoskopowe próby usunięcia ciała obcego zakończyły się niepowodzeniem. Pomimo leczenia antybiotykami i w związku z przemieszczeniem się ciała obcego w głąb tkanek miękkich szyi, powstania ropnia okołoprzełykowego i bliskiego sąsiedztwa tętnicy szyjnej wspólnej i żyły szyjnej wewnętrznej, podjęto decyzję o usunięciu ości z dostępu zewnętrznego. Usunięto pomyślnie ciało obce bez następstw związanych z uszkodzeniem przełyku. Wnioski: Ciała obce dróg pokarmowych niosą za sobą ryzyko wystąpienia wielu zagrażających życiu powikłań. Podstawowym sposobem leczenia jest usunięcie ciała obcego przełyku drogą endoskopową oraz antybiotykoterapia. Przy ciałach obcych penetrujących do tkanek miękkich szyi metodą z wyboru jest usunięcie ciała obcego z dostępu zewnętrznego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 59-62
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complications of obesity in childhood
Powikłania otyłości w wieku dziecięcym
Autorzy:
Kwilosz, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437941.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
complications of obesity
children
obesity
powikłania otyłości
dzieci
otyłość
Opis:
The aim of the publication is to present the problem of overweight and obesity in children and adolescents, along with general health consequences resulting from the problem, based on a review of literature. Obesity and overweight in childhood and adolescence, result in problems with maintaining the right body weight in adulthood. The problem of obesity is quite complex and not only medical aspect but also cultural, economic and social aspects can be easily identified within it. Preventive and therapeutic activities undertaken in childhood could help prevent many health problems in adulthood. An effective therapy should be conducted by parents and a group of professionals. It is necessary to disseminate health promotion programs and achieve high levels of effectiveness in preventive activities among young people, which will improve the health state of obese children and reduce a growing number of children with excessive body weight .
Celem artykułu jest przedstawienie problemu nadwagi i otyłości w populacji wieku rozwojowego wraz z jego konsekwencjami ogólnozdrowotnymi w oparciu o przegląd literatury. Otyłość i nadwaga w wieku dziecięcym i młodzieńczym, skutkuje problemami z utrzymaniem prawidłowej masy ciała w wieku dojrzałym. Problem otyłości jest dość złożony, bez trudu można wyodrębnić w nim aspekt nie tylko medyczny, ale także kulturowy, ekonomiczny oraz socjalny. Działania profilaktyczne i lecznicze podejmowane w dzieciństwie mogłyby pozwolić na uniknięcie wielu problemów zdrowotnych w wieku dojrzałym. Skuteczna terapia powinna być prowadzona przez rodziców oraz grono profesjonalistów. Trzeba dążyć do upowszechniania programów promocji i osiągać wysokie wskaźniki skuteczności działań profilaktycznych wśród młodzieży, które poprawią stan zdrowia dzieci otyłych oraz zmniejszą rosnącą liczbę dzieci z nadmierną masą ciała.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 130-138
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complications profile after robotic pancreatic surgery
Profil powikłań pooperacyjnych po zabiegach robotowych w obrębie trzustki
Autorzy:
Marino, Marco V.
Mituś, Jerzy W.
Vaccarella, Gianpaolo
Potapov, Olexii
Mirabella, Antonello
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527582.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
pancreatic surgery
robotic surgery
complications
chirurgia trzustki
chirurgia robotowa
powikłania
Opis:
Introduction: General acceptance of the robotic platform in pancreatic surgery is poor. One of the main concerns regarding this technique is that the likelihood of complications is greater compared to other approaches. Material and Methods: We performed a retrospective analysis of our database on robotic pancreatic surgery. Results: A total of 22 patients (12 male) underwent robotic pancreatic surgery. 6 pancreatoduodenectomies (PD 27.3%), 12 distal pancreatectomies (DP 54.5%), 2 tumor enucleations (9.1%) and 2 pseudocyst-gastrostomy (9.1%) were performed. The overall operative time was 425 (390–620) min, the median blood loss was 150 ml (70–600). We observed 10/22 (45.4%) overall postoperative morbidity, with 4 grade III to V complications according to the Clavien-Dindo classifi cation system. The Clinically relevant pancreatic fi stula rate was 3/22 (13.6%): 2 in DP group, 1 in the PD group. The reoperation rate was 2/22, one in the PD group, the other in the PG group; while the readmission rate was 18.6%. There was no postoperative death during the 30 days post surgery. Conclusion: Robotic pancreatic surgery seems to be safe and feasible and it is associated with an acceptable risk of complications, low estimated blood loss and low conversion rate.
Wprowadzenie: Ogólny stopień akceptacji dla stosowania chirurgii robotowej w chirurgii trzustki jest niski. Jedną z podstawowych barier dla wprowadzania tej techniki jest obawa przed większym niż w przypadku innych technik operacyjnych ryzykiem wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę danych szpitalnych dotyczących zabiegów operacyjnych trzustki z dostępu robotowego. Wyniki: Ogółem operowano 22 chorych (w tym 12 mężczyzn) z zastosowaniem systemu robotowego do operacji trzustki. Wykonano 6 pankreatoduodenektomii (27,3%), 12 pankreatektomii obwodowych (54,5%), 2 wyłuszczenia guza (9,1%) oraz 2 zespolenia pseudotorbieli trzustki ze światłem żołądka (9,1%). Czas operacji wyniósł średnio 425 min (390–620 min), a mediana utraty krwi – 150 ml (70–600 ml). Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 10 z 22 chorych (45,4%) przy czym u 4 wystąpiły powikłania w stopniu III–V według skali Claviena-Dindo. Klinicznie istotna przetoka trzustkowa wystąpiła u 3 z 22 chorych (13,6%), w tym u 2 chorych po resekcji obwodowej trzustki i u 1 po pankreatoduodenektomii. Reoperacje były konieczne u 2 z 22 chorych: jedna po zabiegu pankreatoduodenektomii i jedna po zespoleniu pseudotorbieli ze światłem żołądka. Odsetek ponownych przyjęć do szpitala wyniósł 18,6%. Nie stwierdzono zgonów w okresie 30 dni po zabiegu operacyjnym. Wnioski: Robotowa chirurgia trzustki wydaje się być techniką bezpieczną i wykonalną przy akceptowalnym ryzyku powikłań pooperacyjnych, niskiej śródoperacyjnej utracie krwi oraz niskim ryzyku konwersji.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2020, 2; 51-63
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 165

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies