Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "performative theatre" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-23 z 23
    Tytuł:
    Kilka spojrzeń na przedstawienia Innej Szkoły Teatralnej (2010-2019)
    A Few Perspectives on the Performances of the Other Theatre School (2010-2019)
    Autorzy:
    Hasiuk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1815497.pdf
    Data publikacji:
    2021-04
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    Węgajty Theatre
    walking
    performative theatre
    rhapsodic structure
    artivism
    Opis:
    The text is a proposal to present the specifics of activities carried out by Węgajty Theatre in the formula of the Other Theatre School, in the second decade of its existence – the years 2010-2019. The author uses categories such as process, road / walking, performative theatre, rhapsodic structure, artivism, in an attempt to present the way of creating performances in Węgajty. She employs the proposed terms with reference to the findings made in various areas of knowledge by such artists as: Arnold Mindell, Rebecca Solnit, Tadeusz Pawłowski, Jean-Paul Sarrazac as well as the practice of Ricardo Dominguez, for example. What constitutes a significant element of the research material are unpublished interviews with the founders of Węgajty Theatre and its associates conducted by the author and Joanna Kocemba-Żebrowska in the years 2018-2020.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 162; 163-198
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Teatralność” – zakazany język w teatrze doby performatywnej
    “Theatricality” – a Language Forbidden in the Performative Era Theatre
    Autorzy:
    Łubieniewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/445707.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    performance,illusion,creation,computer actor,metaphor, reality
    performans,iluzja,kreacja,aktor „komputerowy”,metafora, rzeczywistość
    Opis:
    The notion of “theatricality”, transferred by Goffmann from the sphere of aesthetic dispute to the area of sociological considerations, has become the quintessence of “pretence”, “falsehood”, and immersion in “illusion”. As its opposite, the performative idea of theatrical theory and practice proposes “truth”, “agency”, and immersion in “reality”, although it does not reject all of the theatrical effects. While inscribing those effects into a performance enriches its appeal, applying performative actions that deconstruct the show turns against the nature of the theatre. The performances: Na niby – naprawdę, directed by Andrzej Dziuk, Być jak Steve Jobs, directed by Marcin Liber, and Akropolis, a project by Łukasz Twarkowski, presented and analysed in this paper, show various ways in which theatre – urged to chase modern reality – deals with the radical change in the cultural situation. Dziuk’s staging is a confrontation between the poetics of the stage metaphor (‘pretence’) and the performative theatrical devices (‘reality’), yet their values are reversed. The act of dramatic creation of the main character, actor Ginesius, proves spirituality to be the “real” dimension of the world, while the actual “reality” turns out to be a “faked” life. In Liber’s show, the precious “relic” of the “old” theatre is the character whose Brechtian songs comment on the world’s convulsions after the 1989 transformation. In his vision, the dominant elements are the digital effects, the audience is entertained by the revolving stage, and the actors create characters taken straight from the tabloid reality. At the end, one of the beneficiaries of the political changes provocatively announces taking over the theatre building, closing the theatre and laying off the actors: theatre has become redundant; we can only watch the methodical deconstruction of what used to define its significance. In turn, in Twarkowski’s show most of the action takes place on a screen hung above the stage, which features the actors’ partner – a computer equipped with a speech synthesizer. The director admits that he dreams of “a computer actor”. In the future, implementing this idea may replace the live relationship between the actor and the spectator. The only element of the show that offers a direct actorspectator contact is the performative “interlude”, in which an actress presents to the audience the sensations of a person who has suffered a stroke. Are we, then, witnessing the times when the performance overwhelms theatre altogether, and the audience, driven by new desires, bids farewell to the loathed “theatricality” with no regrets? Perhaps, instead of yielding to this expansion, we should revise the label of “theatricality”, which reduces the rich tradition of diverse artistic conventions to one dramatic model of naturalistic origin. Perhaps, the term “theatricality” should be redefined in the spirit of Artaud, Witkacy, and Brecht, for whom “theatricality” is the opposite of “pretence”, a manifestation of the artistic creation process. Thus understood, “theatricality” has the potential – through metaphor, poetic image, and other acts stimulating the imagination – to transform “the fake” into “the real”, and to transfer the spectator into a “reality” of higher order: the reality of art.
    Pojęcie „teatralności”, przeniesione przez Goffmanna ze sfery rozważań estetycznych w dziedzinę rozważań socjologicznych, stało się dziś kwintesencją „udania”, „fałszu”, pogrążenia w „iluzji”. Performatywna koncepcja teorii i praktyki teatralnej przeciwstawia tej kategorii „prawdę”, „sprawczość” i zanurzenie w „rzeczywistości”, choć z pewnych efektów teatralnych nie rezygnuje. O ile inkrustowanie nimi performansu wzbogaca jego atrakcyjność, o tyle stosowanie dekonstruujących spektakl działań performatywnych obraca się przeciw naturze teatru. Analizowane w artykule przedstawienia (Na niby-naprawdę, w reżyserii Andrzeja Dziuka, Być jak Steve Jobs, zrealizowane przez Marcina Libera oraz Akropolis, według projektu Łukasza Twarkowskiego) ukazują różne sposoby jakimi teatr, poddawany presji pościgu za współczesnością, radzi sobie z radykalną zmianą sytuacji kulturowej. Spektakl Dziuka konfrontuje poetykę scenicznej metafory („na niby”) z zabiegami o charakterze performatywnym („naprawdę”), lecz odwraca znaki wartości: akt teatralnej kreacji głównego bohatera, aktora Ginezjusza, odkrywa duchowość jako „prawdziwy” wymiar świata, podczas gdy rzeczywistość „prawdziwa” okazuje się życiem „na niby”. W spektaklu Libera drogocennym „reliktem” teatru „starego” jest postać, której brechtowskie pieśni komentują konwulsje świata po transformacji 1989 roku. W jego wizji dominują efekty komputerowe, cieszy oko obrotówka, aktorzy zaś budują figury żywcem wzięte z rzeczywistości „tabloidowej”. W finale jedna z beneficjentek politycznych przemian prowokacyjnie zapowiada przejęcie budynku, likwidację teatru i zwolnienie aktorów: teatr stał się zbyteczny; możemy jedynie obserwować metodyczną dekonstrukcję tego, co stanowiło niegdyś o jego fenomenie. Natomiast w spektaklu Twarkowskiego większość akcji ma miejsce na ekranie wiszącym nad sceną, gdzie głównym partnerem aktora jest wyposażony w funkcję mowy komputer. Reżyser wyznał, że marzy o „aktorze komputerowym”; realizacja tego pomysłu zastąpić może w przyszłości żywą relację między aktorem i widzem. Bezpośredni kontakt z publicznością wnosi w spektaklu jedynie performatywny „przerywnik”, gdy aktorka przekazuje widzom doznania osoby, która przeszła udar mózgu. Czy nadchodzą więc czasy, gdy performans pochłonie teatr bez reszty, a publiczność, powodowana nowymi potrzebami, pożegna wzgardzoną „teatralność” bez żalu? Może zamiast poddania się tej ekspansji należałoby raczej zweryfikować przypiętą „teatralności” etykietę, która sprowadza bogatą tradycję różnorodnych artystycznych konwencji do jednego modelu scenicznego o rodowodzie naturalistycznym i redefiniować pojęcie „teatralności”, w duchu, jaki nadawali mu Artaud, Witkacy, Brecht. Dla nich była ona przeciwieństwem „udania”, stanowiąc demonstrację procesu kreacji artystycznej. „Teatralność” tak rozumiana może – operując metaforą, obrazem poetyckim, działaniami, które pobudzają wyobraźnię – przeobrazić „na niby” w „naprawdę”, przenosząc widza w wyższego rzędu „realność”, w realność sztuki.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2019, 7; 222-233
    2353-4583
    2449-7401
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwrot performatywny w teatrze postdramatycznym
    Performative turn in postdramatic theatre
    Autorzy:
    Grzymisławski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392048.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    teatr dramatyczny
    teatr postdramatyczny
    proces akceptacji
    Opis:
    In this article I try to identify changes that occur in the communication process in the theatre, which I call acceptance process. The core of perception in dramatic theatre up to now was the denial (term proposed by Anne Ubersfeld), which allows to participate in theatrical work. In theatre which leaves dramatic form, so-called postdramatic theatre, there is an acceptance process. This new situation in the theatre, by turning towards enforcing performative functions in the communication theatre, leads to changes in the relationship between stage and audience, their mutual temporary and spatial arrangement. In the contemporary art, not only in theatre, Auditorium turns into an Autorium – watching works becomes literally a creative activity, within which there are as many performances as many persons participating in an event – or as many images in each of performative entity’s mind.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 51-61
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Damir Bartol Indoš and Tanja Vrvilo — House of Extreme Music Theatre: Performative Translation of Croatian Neo/Avant-garde
    Damir Bartol Indoš i Tanja Vrvilo — Kuća ekstremnog muzičkog kazališta: izvedbeno prevođenje hrvatske neo/avangarde
    Damir Bartol Indoš and Tanja Vrvilo — Dom Ekstremalnego Teatru Muzycznego: przekład performatywny chorwackiej neo/awangardy
    Autorzy:
    Marjanić, Suzana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38594433.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    House of Extreme Music Theatre
    music performance
    spiritually recycled trash
    schachtophone performance
    Opis:
    DB Indoš and Tanja Vrvilo — House of Extreme Music Theater work with material from the Croatian historical avant-garde scene in all their performances of exhausting, physical theater, which they approached through the Zagreb circle of zenithists, “through Kamov and Čerina as predecessors of the Futurists (but not the Marinettists), and their influence on the literary-revolutionary circle of rebellious youth. Some of them included August Cesarec, Đuka Cvijić, Zora Ruklić and members of their ‘Republic of Stenjevac’, members of the Zagreb group Zenit, the lyrics of a visionary film through the books of Ivan Martinac, concrete poetry by Josip Stošić and the silent art that we ‘shachtophonize’ for our parallel performance canon” (Vrvilo 2020). Their systematic work on the performance and reactualization of the neo/avant-garde can be defined, by using Roman Jakobson’s definition, by intersemiotic translations (cf. Munday, Ramos Pinto, Blakesley 2022: 9) into musical theater which, in their example, is based on manipulating sound objects/installations/sculptures with the cut-up technique of original texts into schachtophone scores (moving away from music notation to graphic notation) for schachtophone music, all through the vision of the performance of exhausting (physical) theater with Indoš’s constant dedication to Artaud’s theater of cruelty, the alchemical theater of pre-logic and pre-rationality, a theater that, as a magical ritual, can lead to the healing of society.
    Źródło:
    Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-21
    1899-9417
    2353-9763
    Pojawia się w:
    Przekłady Literatur Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanistyka performatywna
    The performative humanities.
    Autorzy:
    Krajewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039770.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    drama
    theatre
    performance
    performative humanities
    Opis:
    This article foregrounds the collapse of the binary opposition between drama and theatre that in literary and theatre discourses are traditionally recognized as wholly separate art forms, with the former based on words and the latter based on live performances. The present author argues that by applying a performative perspective on art in its varied forms and introducing the category of the entanglement of matter and meaning, derived from quantum physics, a non-antagonistic approach to drama and theatre is still possible. The argument that sees literature as a performative art, adopted by the author, provides additional support. This article shows how changes in the very notion of the text as well as in the ontological status of literature itself have had their effect on the transformations of beliefs and conceptions grounded in the vision of the humanities understood as “the textual world” to produce the concept of “entangled world” instead. This being the case, the author proposes to depart from the concept of “text” (no matter how restructured or redefined), abandon thinking in categories of network structures (even Latour’s actor-network’s theory), and discard dialectical or holistic approaches (even the theory of cognitive blending – “cognitive amalgams”) in favour of emergent “entanglement acts”, anamorphic perspective in art reception and synaesthetic discourses. By studying experiences related to performativity in the arts and discourses related to performance studies, the article goes to show the changes currently going on in the humanities and transforming them into the perfomative humanities in the process.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2018, 29; 31-51
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr forum jako egzemplifikacja edukacji performatywnej
    Forum Theatre as an example of performative education
    Autorzy:
    Witerska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216407.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-29
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    edukacja performatywna
    performatywność
    teatr forum
    performative education
    performativity
    Forum Theatre
    Opis:
    Artykuł prezentuje Teatr Forum jako przykład metody performatywnej. Autorka podejmuje próbę zdefiniowania pojęcia edukacja performatywna. Analizie zostaje poddana geneza terminu performatywność oraz jego znaczenie na gruncie filozofii języka i filozofii kultury. Następnie zostaje zdefiniowane pojęcie edukacja performatywna i przedstawiona jedna z metod edukacji performatywnej – Teatr Forum.
    The article presents Forum Theatre as an example of the performative method. The author attempts to define the concept of performative education. The genesis of the term performativity and its meaning in the philosophy of language and philosophy of culture are subject to analysis. Next, the notion of performative education is defined and one of the forms of perceptual education presented – Forum Theatre.
    Źródło:
    Kultura i Wychowanie; 2018, 13, 1; 109-117
    2544-9427
    2083-2923
    Pojawia się w:
    Kultura i Wychowanie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwrot performatywny w poznańskim teatrze alternatywnym po roku 1989
    The Performative turn in the Poznanian independent theatre after 1989
    Autorzy:
    Grenda, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517953.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    zwrot performatywny
    performatyka
    estetyka performatywności
    teatr alternatywny
    performative turn
    performance studies
    independent theatre
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest opis zwrotu performatywnego na obszarze teatru alternatywnego po roku 1989, przejawiającym się zarówno w twórczości poznańskich artystów, jak i w refleksji teatrologicznej, opisującej nowe zjawiska artystyczne związane z teatrem niezależnym. Pierwsza część artykułu opisuje zwrot performatywny w naukach humanistycznych, druga ukazuje cechy zwrotu performatywnego na postawie konkretnych przykładów projektów i przedsięwzięć poznańskich grup teatralnych, tworzących w Poznaniu po roku 1989
    This article deals with issues of performative turn, observable both in humanities and independent theater field. At the beginning, paper analyses performative turn in academic reflection (terms like performance and performance studies), than concentrates on performative turn in artistic performances of theaters groups from Poznań, founded and works after 1989 year (TBP, TSC, TPC, T2XU, TUUR). In their performances, the artists consciously use the distingue components of performative turn.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 30-45
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theatre as Contagion: Making Sense of Communication in Performative Arts
    Autorzy:
    Sugiera, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641687.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    contagion as communicable disease
    epidemic as metaphor
    the tipping point
    mimesis
    participation in performative arts
    Opis:
    Contagion is more than an epidemiological fact. The medical usage of the term is no more and no less metaphorical than in the entire history of explanations of how beliefs circulate in social interactions. The circulation of such communicable diseases and the circulation of ideas are both material and experiential. Diseases and ideas expose the power and danger of bodies in contact, as well as the fragility and tenacity of social bonds. In the case of the theatre, various tropes of contagion are to be found in both the fictional world on the stage (at least since Sophocles’ Oedipus Rex) and in many theories defining the rules of interaction between theatre audiences, fictitious characters and/or performers. In consequence, the historically changing concept of contagion has in many respects influenced how mimesis was conceived and understood. The main goal of my article is to demonstrate how the concept of contagion has changed over the last few decades and how it may influence our understanding of the idea of mimesis and participation in performative arts. This will be achieved in two steps. Firstly, I will compare the concept of contagion as the outbreak narrative that had influenced, among others, Antonin Artaud’s The Theater and the Plague with the more recent and dynamic concept of epidemic structured around the tipping point. Secondly, I will look for performative art forms with similar structure of audience responses, analyzing Mariano Pensotti’s project Sometimes I Think, I Can See You (2010), in order to demonstrate new forms of performativity and (re)presentation.
    Źródło:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2017, 7; 291-304
    2083-2931
    2084-574X
    Pojawia się w:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacja performatywna jako skuteczny model nauczania
    Performative education as an effective teaching model
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521130.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    education
    theatre
    performance
    humanities
    subject
    drama
    experience
    Opis:
    The article presents the author’s own teaching method, learner as a cultural actor, used on elective courses devoted to the theatre. It discusses the ways of theatricalization of learning space, shows how to combine knowledge with the ability to self-reflection and performative interpretation texts written by students. The article highlights the role of motivational factors that allow students to be able to create a few-minute performance. In the end, the author shows that performative interpretation can also be applied for other courses, making it an effective way of producing places of "cultural reciprocity", which the M. P. Markowski describes as humanities.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2014, 6, 1 "Edukacja kulturowa. Ujęcie monograficzne"; 106-119
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwrot performatywny w spektaklach wirtualnych Teatru Usta Usta Republika
    The performative turn in visual performances at the Usta Usta Republika Theatre
    Autorzy:
    Grenda, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/51478342.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    performative turn
    independent theatre
    theater and new media
    virtual performances
    online theatre
    zwrot performatywny
    teatr niezależny
    teatr a nowe media
    spektakle wirtualne
    teatr online
    Opis:
    Zwrot performatywny zmienił sposób pojmowania autonomii dzieła teatralnego i rozumienie tradycyjnych kategorii estetycznych. Teatr współczesny musiał poddać się redefinicji (Fischer‑Lichte 2008; Sugiera 2014), między innymi za sprawą narastania obecności mediów elektronicznych w teatrze czy komunikacji zapośredniczonej. Teatr nie jest w stanie – i nie chce – wyizolować się z mediasfery. Performatyzowanie teatru, przemiany w twórczości są szczególnie widoczne w spektaklach i projektach zespołów offowych, nazywanych też niezależnymi bądź alternatywnymi. Celem artykułu jest opis i analiza spektakli wirtualnych poznańskiego Teatru Usta Usta Republika, ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji zwrotu performatywnego. Problematyka podjęta w tekście jest analizowana w świetle dotychczasowych ustaleń z zakresu performance studies, kulturoznawstwa, nowych mediów i komunikacji audiowizualnej. Badania zostały oparte na metodzie obserwacji uczestniczącej, analizie zawartości, desk research oraz analizie krytycznej literatury tematu.
    The performative turn significantly changed autonomy perception of a theatrical work and the understanding of traditional aesthetic categories. Contemporary theater had to undergo a redefinition (Fischer‑Lichte 2008, Sugiera 2014) due to the growing presence of electronic media or mediated communication in theater. Theater is unable – and does not want to – isolate itself from the media sphere. The performatization of theater and changes in creativity are particularly visible in the performances and projects of off‑theaters, also called independent or alternative. The aim of the article is to describe and analyze the virtual performances of the Usta Usta Republika Theater from Poznań, with particular emphasis on the performative turn concept. The issues raised in the text are analyzed through a performance studies, cultural studies, new media and audiovisual communication lenses. The research was based on participant observation, content analysis, desk research, and critical analysis of the literature methods.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2023, 15, 3; 43-55
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ekspresyjny wymiar sztuk walki
    Autorzy:
    J, Cynarski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/891264.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-20
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    martial arts
    theatre
    chain of connections
    record of the movement
    archetype
    ritual of movement
    self-expression
    performative phenomenon
    Opis:
    The author presents the mythical and archetypical roots common for martial arts and theatre. He also describes Far-Eastern rituals and theatre, the film of martial arts, the relations of martial arts with dance, as well as aesthetical and meta-aesthetical relations. He writes about knowledge encoded in movement, in the forms of martial arts. These forms are close to theatrical performance. The record of the technical fighting movement (Jap. kata), passed on in unchanged form through centuries, makes the one who exercises the martial arts almost an actor. It is known otherwise, that everyone executes, a given form differently adding elements of his own personality to it. The article contains the reflection based on the humanistic theory of Far-Eastern martial arts and many years author’s experience in training practice. The Chinese, Japanese or Korean martial arts transfer in form of the “kata” the technical and tactical knowledge of the former masters, experience from performed fights, but also a large load of cultural and symbolic knowledge which hides in names the gestures and spiritual dimension of its practice. Similarly to the theatre, Far-Eastern martial arts originate from (or they reflect strong connection with) magic and religious rituals, what can be observed on the example of sumō wrestling. It is possible to formulate here the chain of connections: magic – ritual – dance – theatre, and, further – the cinema and film.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2015, 17; 21-39
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Otwarte archiwum Dormana
    Dorman’s Open Archives
    Autorzy:
    Wiśniewska, Marzenna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36454084.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jan Dorman
    archiwum teatralne
    archiwum performatywne
    dokumentacja teatralna
    pegagogika teatru
    Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
    theatre archives
    performative archive
    theatre documentation
    theatre pedagogy
    The Zbigniew Raszewski Theatre Institute
    Opis:
    Jan Dorman równolegle z działalnością artystyczną wytwarzał archiwum swojego życia i twórczości, które stanowi obszerny zbiór różnorodnych typów dokumentacji teatralnej i prywatnej. Marzyło mu się, podobnie jak Tadeuszowi Kantorowi, aby zebrane zasoby służyły dalej, wchodziły w obieg teatralny oraz badawczy i tworzyły tym samym „archiwum żywe”. W 2016 Iwona Dowsilas, córka Dormana i popularyzatorka jego archiwum, przekazała zbiory reżysera Instytutowi Teatralnemu im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, co dało przyczynek do realizacji trzyletniego projektu „Dorman. Archiwum otwarte” (2016–2019). U jego podstaw legła koncepcja archiwum performatywnego, które przestaje być statycznym zbiorem, a może zostać wprawione w ruch i wytwarzać osobne performanse. Idea performowania archiwum przełożona została na program współpracy teoretyków i praktyków teatru, w konsekwencji którego doszło do przecinania się czterech pól: problematyki dokumentacji teatralnej, historii i teorii teatru, pedagogiki teatru i twórczości teatralnej. Zeszyt monograficzny „Pamiętnika Teatralnego” jest owocem rocznych rezydencji badawczych (2018), które miały na celu analizę wybranych obszarów nieopisanej dotychczas i mało znanej ostatniej dekady działalności teatralnej Dormana (1977–1986).
    Besides his art practice, Jan Dorman was creating an archive of his life and work, which is a comprehensive collection of various types of theatre and personal documentation. Like Tadeusz Kantor, he dreamed that the collected resources would continue to be used, entering the theatre and research circuit and thus creating a “living archive”. In 2016, Iwona Dowsilas, Dorman’s daughter and promoter of his archives, donated Jan Dorman’s collection to The Zbigniew Raszewski Theatre Institute in Warsaw, which contributed to a three-year project “Dorman. Open Archives” (2016–2019). It was based on the concept of performative archiving, in which archives cease to be a static collection, and can be set in motion and produce separate performances. The idea of performing archives was translated into a collaborative programme involving theoreticians and practitioners of the theatre, which resulted in the intersecting of four fields: issues of theatre documentation, history and theory of the theatre, theatre education and theatre practice. The current issue of Pamiętnik Teatralny is an outcome of annual research residencies (2018), which aimed to analyse selected areas of the previously unrecognized and little-known last decade of Dorman’s theatre practice (1977–1986).
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 7-12
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transmedialne „ja” – czyli podmiot performatywny w relacji z kulturą
    Transmedial “self”: the performative subject in a relation with culture
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520798.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    identity
    transmedial
    narrative
    modernism
    postmodernism
    theatre
    performance
    Opis:
    The author discusses the performative production of identity by the reception of films, theatre and installation art space. The author emphasizes the transgressive way of participation in cyberspace. Modernist, “locating” aesthetics (Racławice Panorama, Wrocław) is shown in contrast to the aesthetics of the performative spectacle of W. Ziemilski’s Prolog (Ochota Theatre, Warsaw 2011). Reception of the Racławice Panorama and the Prolog is presented in the context of postmodern identity construction. Its ontic foundation appears to be the transmedial I arising in the course of daily interaction with culture, both in the reality and the virtual space.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2013, 5, 1; 238-250
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transformative Potential and Utopian Performative: Postdramatic Hamlet in Turkey
    Autorzy:
    İzmir, Sibel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39762851.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    utopian performative
    postdramatic Hamlet in Turkey
    postdramatic theatre
    Jill Dolan
    Hans Thies-Lehmann
    Opis:
    Turkey is among those Non-Anglophone countries which have had a keen interest in Shakespeare and his plays for over two hundred years. When it comes to the staging of Shakespeare in Turkey, especially when protagonists or leading roles are considered, “overacting” is one of the most notable techniques highlighting, presumably, the spirit of the Renaissance and Jacobean times. Still, in recent years, there have been some productions which try to challenge and deconstruct the traditional ways of staging a Shakespearean play. One of such productions is Hamlet of Istanbul State Theatre, directed by Işıl Kasapoğlu in 2014, in which the director makes use of postdramatic theatre techniques. As the play begins, the audience sees a huge red jewel box which has been placed onto the centre of the stage. Soon after it is opened, it becomes clear that the character coming out of the box is playing and enacting not only the role of Hamlet but also many other roles in the play. Disrupting the habitual Shakespearean staging which heavily relies on mimesis in a closed “fictive cosmos” (Lehmann 22), the production, more strikingly, allows for an innovative Shakespearean acting as an innovative Shakespearean acting possible as the actor acts out all the major roles, such as Hamlet, Claudius, Gertrude, Ophelia, Polonius, etc., in such various ways as holding dummies in his hands and enacting their roles in monologues and dialogues. Fusing Hans-Thies Lehmann’s theory of postdramatic theatre with Jill Dolan’s argumentation on utopian performative, this study will investigate how postdramatic theatre techniques challenge the traditional Shakespearean performance and contends that postdramatic theatre techniques used in Kasapoğlu’s Hamlet contribute to the utopian performative and the possibility of creating a utopian impulse in the audience. The paper thus will claim that postdramatic performance of Hamlet renders a utopian performative possible by presenting a transformative potential in the audience members which engages in our present moment.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2022, 26, 41; 71-85
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomenologia i performatyka gestu w tańcu współczesnym
    The phenomenological and performative aspects of modern and postmodern dance
    Autorzy:
    Fazan, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039857.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    phenomenology of art
    theory of performance
    dance
    theatre
    M. Merleau-Ponty
    E. Fischer-Lichte
    M. Sheets-Johnstone
    Opis:
    The paper covers the problem of gestural expression and the role of the body in the aesthetic experience analysed in the Maurice Merleau-Ponty’s phenomenology of art and Erika Fischer-Lichte’s theory of performance. The author compiles these theorists’ conclusions and contextualizes them in the field of modern and postmodern dance. The ultimate goal is to analyse the artists’ statements in the context of formulated conclusions and syntheses. In summary, the author draws attention to current aesthetic research on dance and pinpoints the benefits of philosophical  phenomenological) interest in the modern and postmodern dance.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2018, 29; 215-234
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „…rozwiązania, które proponuję, są niepełne…”. Cztery scenariusze studenta Grzegorzewskiego
    ‘…the solutions I propose are incomplete…’. Four scenario studies by student Grzegorzewski
    Autorzy:
    Karow, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3201180.pdf
    Data publikacji:
    2023-04
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    Jerzy Grzegorzewski
    artistic education
    dramatology
    adaptation
    theatre archivistics
    staging
    performative character of literature
    Opis:
    This article is a discussion of four adaptations that Jerzy Grzegorzewski prepared during his studies at the Directing Department of the State Higher School of Theatre in Warsaw. The works, which were prepared based on The Literary Life of Thingum Bob, Esq. by Edgar Allan Poe, An Episode of the Reign of Terror by Honoré de Balzac, King IV by Stanisław Grochowiak, and The Balcony by Jean Genet, have not yet been analysed more extensively in research on the director’s work. Adaptations in the form of typescripts are documents of work that probably have not been staged. This is a special type of content, very rarely taken into account in research on theatre archives. The aim of the analysis was to analyse the various operations that Grzegorzewski used in his adaptations and to reconstruct the staging potential recorded in them. This procedure is consistent with W.B. Worthen’s approach in which the tension between the literary and the performative identity of a work is the focus of interest.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 174; 134-156
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Preperformatywne cienie i ślady antropologii. O pograniczu nauk społecznych i teatru
    Pre-performative Shadows and Traces of Anthropology. On the Borderline between Social Sciences and Theater
    Autorzy:
    Kozłowski, Marcin Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096378.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
    Tematy:
    anthropology
    ritual
    theatre
    cultural performance
    social drama
    antropologia
    rytuał
    teatr
    widowisko kulturowe
    dramat społeczny
    Opis:
    Many anthropologists have their share in precursory ideas important for the development of Performance Studies. This article aims to present three main categories of anthropological contribution to the abovementioned field: debate, practice, and concepts. Although the meeting between Theatre and Anthropology in terms of a theory was late, the first signs of their collision can be found in ancient philosophy and literature topos Theatrum Mundi. In early Anthropology, we have the analysis of religion which takes into account relation between ritual and theatre. This analysis started a long debate and contributed to the theoretical basis of Performance Studies. In terms of research methods, both fields discussed prefer to rely on experience gained through fieldwork (Anthropology) and participation in the creative process (Performance Studies). This type of approach refers us to the participant observation, in which the scholar in his physical and mental self is forced to play various “roles”. Apart from its key role in the debate and equally important contribution to research practice Anthropology has a significant share in creating a theoretical basis of Performance Studies. The two most important concepts here are a cultural spectacle and social drama. The expression pre-performative used in this paper aims at emphasizing that the history and ubiquity of the performative aspect of cultural and social activities are vast and performative actions existed long before they started to be part of anthropological analyzes or became a ground on which new branch of social science started to grow.
    Wśród prekursorskich myśli istotnych dla studiów performatywnych znajduje się dorobek wielu antropologów. Centralnym celem tego artykułu jest zaprezentowanie trzech głównych kategorii antropologicznego wkładu do tej dziedziny. Przedstawieniu kolejno podlegać będą: debata, praktyka i koncepcje. Chociaż spotkanie między teatrem a antropologią w wymiarze teoretycznym było późne, to pierwsza refleksja o takim charakterze wiązana być może z pojawieniem się toposu teatrum mundi w starożytnej filozofii i literaturze. Wczesna antropologia podjęła się analiz religii, uwzględniając kwestię relacji rytuału i teatru, co rozpoczęło jedną z najdłuższych debat, stanowiącą teoretyczne podłoże studiów performatywnych. Obie dziedziny preferują w swojej metodzie doświadczenie, pochodzące z badań terenowych lub partycypacji w procesie twórczym. Takie ujęcie odsyła nas do obserwacji uczestniczącej, w której to etnograf w swej cielesno-intelektualnej rozciągłości zmuszony jest do odgrywania różnych „ról’’. Antropologia, co oczywiste, oprócz kluczowej debaty i nie mniej ważnej praktyki badawczej odznacza się istotnym teoretycznym wkładem do studiów performatywnych, który omówiony zostanie na podstawie dwóch koncepcji: widowiska kulturowego i dramatu społecznego. W tym sensie wyrażenie pre-performatywny nie usiłuje zaprzeczyć odwieczności i wszechobecności performatywnego aspektu kulturowo-społecznych działań, a raczej wskazuje na czas, w którym – po pierwsze – nie stanowił on sformułowanego i wyjściowego elementu dla podejmowanych analiz antropologicznych i – po drugie – nie przyczynił się do powołania odpowiednich katedr.
    Źródło:
    Konteksty Społeczne; 2017, 5, 2; 7-28
    2300-6277
    Pojawia się w:
    Konteksty Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziecko‑performer jako odbiorca i uczestnik sztuki performatywnej
    Performer‑child as a spectator and participant in performative art
    Autorzy:
    Kurowski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/51478309.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    performer‑child
    performativity of childhood
    performative art
    theatre for children
    autopoietic feedback loop
    dziecko‑performer
    performatywność dzieciństwa
    sztuka per formatywna
    teatr kierowany do dzieci
    autopojetyczna pętla feedbacku
    Opis:
    Publikacja stanowi wprowadzenie i uzasadnienie kategorii dziecka‑performera – dziecka, które poprzez ustawicznie powtarzane zachowania (możliwe do manifestowania w danej kulturze) kreuje siebie oraz swoje relacje z otoczeniem. Ta kategoria implikuje też rozszerzenie zakresu pojmowania dziecka jako odbiorcy i uczestnika sztuki performatywnej. Poprzez analizę publikacji w dziedzinie teorii i historii performansu oraz teorii i historii wychowania, poprzez badania terenowe autor ugruntowuje tezę, że dziecko‑performer stanowi modelowe ogniwo autopojetycznej pętli feedbacku.
    The publication introduces and justifies the category of performer‑child – a child who creates themself and the relations between them and the social environment by continually replicating actions within a given culture. This category extends also understanding of the child as a spectator and participant in performative art. By analyzing sources in the field of performance studies and pedagogy as well as doing field research, the author confirms the assertion that the performer‑child is the model link in the autopoietic feedback loop.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2023, 15, 3; 57-66
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theatre and performance as healing forces – saving the Open Society? A case study of The Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards and Subpoetics performative endeavours as ways of enhancing empathy and building intercultural dialogue in the light of critical pedagogy
    Autorzy:
    Mackenzie, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1789833.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    critical pedagogy
    empathy
    intercultural dialogue
    performance
    open society
    Opis:
    In the various versions of democracy’s orientations around the world nowadays, we can discern cracks, but still not a crucial break from the project of (an) open society. The inner reality of this phenomenon can be deciphered and dealt with in many ways. The two case studies (The Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards as well as Subpoetics International) analysed in the article, present theatre as healing and pedagogical forces, which can save the core of Open Society. Generally speaking, this can be achieved by strengthening intercultural dialogue and empathy while applying strict rules of the craft and technique. The two mentioned theatre-performance groups present high-functioning varieties of open society and also focus on the threats and obstacles which may be encountered in contemporary society. Beyond varied activities, the Workcenter and Subpoetics also carry out educational and workshop-based work connecting people from all paths of life and all around the world, creating an international network, which is both healing and creative. In both cases they are groups producing works of very powerful physiology and intensity, which seek the human truth in troubled times.
    Źródło:
    Kwartalnik Pedagogiczny; 2020, 65(3 (257)); 66-84
    0023-5938
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contro la minaccia della cultura locale. Gli aspetti performativi dell’identità culturale in mPalermu e ne La Carnezzeria di Emma Dante
    Against the Menace of the Local Culture. Performative Aspects of Cultural Identity in mPalermu and Carnezzeria by Emma Dante
    Autorzy:
    Bal, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446662.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    localness
    cultural identity
    dialect theatre
    Emma Dante
    performativity
    località
    identità culturale
    teatro dialettale
    performativo
    Opis:
    Taking into account important changes that have taken place in the last 20 years in the fields of performance studies and cultural studies (especially de- and post-colonial studies) regarding the way in which local cultures and ethnicity are represented in the theatre and interpreted in the humanities, this article revises the ways of presenting local cultures in the Italian dialect theatre of the last decade. This analysis shows how a hegemonic (at least until recently) dramatic model developed by Eduardo de Filippo and based on producing nostalgia towards an idealised past of a local culture needs to be critically reformulated, especially from the perspective of a young generation of female artists who work in the field of dialect theatre. To this end, in this article, the author analyses the performing strategies of two of Emma Dante’s plays, mPalermu and Carnezzeria, to prove that localness is not an essentially understood characteristic of a certain community, but, rather, it should be seen as a complex performative, repetitive practice that is both bodily and discursive. Conversely, the author points out that these practices should be examined in depth and seen as a kind of cultural oppression that serves as a camouflage of some deeper imprinted relationships based on violence and domination. The examples of Emma Dante’s plays from the beginning of her career allow the author to also cast a critical gaze at an issue of primordialism, raised by Arjun Appadurai and seen as a way of viewing the Other. The latter reflects a voyeuristic pleasure of the Western world, coming from the sense of dominance over allegedly underdeveloped and primitive cultures. Emma Dante’s theatre, according to the author of this article, is an example of de-colonial artistic practice, as it subversively uses the voyeuristic inclinations of the viewer to denounce the violent character of local Sicilian scripts of behaviour that, until now, had usually been left unsaid in public debate.
    Prendendo in considerazione i cambiamenti avvenuti negli ultimi 20 anni nel campo degli studi sulla performance e sulle rappresentazioni delle culture locali ed etniche e le metodologie elaborate nel campo degli studi de- e post -coloniali, Ewa Bal propone di rivedere le principali strategie di rappresentazione delle culture locali nel teatro dialettale italiano dell’ultimo decennio. Parte dunque dal presupposto che il modello drammaturgico elaborato da Eduardo de Filippo sia rimasto a lungo egemonico nel contesto teatrale italiano: specie nella maniera in cui produceva la nostalgia di un passato idealizzato della cultura dialettale. Questo modello, secondo l’autrice, va invece rivisto mettendo al suo confronto le artiste più recenti del teatro dialettale, che concettualizzano la cultura locale in maniera differente e propongono nuove strategie drammaturgiche. Bal analizza quindi le strategie performative di due opere di Emma Dante mPalermu e Carnezzeria per dimostrare che la cosiddetta identità culturale locale non è affatto una caratteristica essenziale (o “naturale”) di una certa comunità, ma piuttosto un insieme di pratiche discorsivo-corporali ripetibili che a forza di ripetersi diventano “naturali”. Vanno quindi viste piuttosto come una specie di minaccia o stigma culturale, che serve da camuffaggio alle più profonde relazioni di dominazione e violenza tra uomini e donne. Analizzando due esempi di spettacoli di Emma Dante risalenti agli inizi della sua carriera artistica, Bal guarda criticamente alla nozione del “primordialismo” sollevata da Arjun Appadurai e interpretata da lui come uno dei modi di rappresentare l’Altro che soddisfa lo sguardo patriarcale del mondo Occidentale nei confronti delle culture apparentemente meno avanzate o primordiali. Gli spettacoli di Emma Dante sovvertono questo sguardo voyeuristico, usandolo criticamente per denunciare la violenza nascosta sotto gli scenari comportamentali, gestionali e discorsivi della cultura locale siciliana e riportarla alla luce del dibattito pubblico.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 275-288
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granice nowego dramatu serbskiego — płynne i stale wytyczane na nowo. Perspektywa lokalna i recepcja w Polsce
    The Borders of the New Serbian Drama — Fluid and Constantly Redefined: The Local Perspective and Reception in Poland
    Granice nove srpske drame — fluidne i stalno redefinisane Lokalna perspektiva i recepcija u Poljskoj
    Autorzy:
    Abrasowicz, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1373552.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Serbian drama and theatre
    translation of the dramatic text
    performative/ stage readings
    promotion system
    Serbian drama in Poland
    Opis:
    Since the turn of the millennium, Serbian drama has been increasingly valued and recognized in the post-Yugoslav region and in Europe. In recent years, the process of globalization has become progressively stronger, with an improved infrastructure for promotion that has made possible the crossing of material and symbolic boundaries. This in turn has led to transformations in artistic expression, as well as increasing opportunities for mobility, co-productions, and translations. The status of the drama has been somewhat problematic because of its situation between literature and theatre. Its heterogeneous nature has required the development of an appropriate method of presentation. The performative/stage reading has emerged as a compelling answer.
    Na prelazu između milenijuma srpska drama postala je cenjena i prepoznata u postjugoslovenskom regionu i Evropi. Poslednjih godina proces globalizacije je sve snažniji, infrastruktura i sistem promocije su se poboljšali, što omogućava prekoračivanje materijalnih i simboličkih granica (transformacija umetničkog izražaja, kulturna mobilnost, koprodukcije, prevodi). Treba napomenuti da je početak 20. veka (naročito njegova druga decenija) doneo ozbiljnije interesovanje u zemlji i inostranstvu za dramsku i scensku produkciju. Objavljene su antologije savremene srpske drame: Nova srpska drama, Biseri iz upravničkih fioka, koje popularišu dramske tekstove i uvode ih u književni i pozorišni krug, poboljšavajući tako njihovu recepciju. Na taj se način širi svest o ovom stvaralaštvu i povećavaju se šanse autora i autorki da kroz scenske produkcije ili scenska čitanja uđu u glavne umetničke tokove. Poljski prevodioci takođe postepeno postaju sveviše zainteresovani za dramatičare iz Srbije. Status drame može biti problematičan jer se ona nalazi između književnosti i pozorišta. Njena heterogena priroda zahteva pravilan način realizacije. Pozorišni komad treba da se vidi, čuje i govori, a ne da se samo tiho čita. Ipak, postoji scensko čitanje kao pojednostavljeni oblik pozorišta gde glumci performativno čitaju scenario pred publikom. Ovo podrazumeva istraživanje pozorišta kad produkcija nije u potpunosti ostvarena i kad je naglasak stavljen na slušanje teksta, ne na gledanje izvođenja.
    Źródło:
    Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 2; 175-202
    1899-9417
    2353-9763
    Pojawia się w:
    Przekłady Literatur Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „By móc podać komuś maskę tlenową, sam/a musisz już z niej korzystać”. O konieczności wsparcia osób twórczych, artywistek i artywistów, zajmujących się procesami angażującymi o charakterze performatywnym
    To be able to give someone an oxygen mask, you first must be wearing one yourself. On the need to support art creators and artivists dealing with engaging art processes of a performative nature
    Autorzy:
    Siwiak, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158940.pdf
    Data publikacji:
    2022-10
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    participatory theatre
    engaging art
    artivism
    care
    ethics
    Opis:
    The author of the article, Agata Siwiak, proposes the implementation of a professional support system for artists working with processes of engaging art, with particular emphasis on practices in areas of social crises. As an inspiration, the author presents the forms of support that have been developed on the basis of social work, activism and theatre pedagogy. The article is based on in-depth interviews with practitioners of engaging theatre who represent various theatre environments and professions, and on the knowledge Siwiak gained through her own theatre practices as part of the research-based practice methodology (the author is also a performance arts curator).
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 171; 6-45
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Театральная версия романа Ольгерда Бахаревича Собаки Европы на сцене Белорусского свободного театра
    Wersja teatralna powieści Аlhierda Bacharewicza „Рsy Europy” na scenie Białoruskiego Wolnego Teatru
    Theatrical Version of the Novel „Dogs of Europe” by Аlhierd Bacharevich on the Stage of the Belarusian Free Theatre
    Autorzy:
    Lepishava, Alena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32222673.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Belarusian literature
    experimental vector of dramaturgy
    performative-receptive turn
    theatricality”
    theory of communication
    literatura białoruska
    eksperymentalny wektor dramaturgii
    zwrot performatywno-receptywny
    teatralność”
    teoria komunikacji
    беларуская літаратура
    эксперыментальны вектар драматургіі
    перфарматыўна-рэцэптыўны паварот
    тэатральнасць”
    тэорыя камунікацыі
    Opis:
    Tematem artykułu jest spektakl Białoruskiego Wolnego Teatru na podstawie powieści Аlhierda Bacharewicza Рsy Europy, którego premiera odbyła się w Mińsku 7 III 2019 r., a następna inscenizacja została zaprezentowana podczas występόw gościnnych w Londynie w marcu 2022 roku. Ten projekt , przygotowany w warunkach motywowanej politycznie relokacji trupy w Kijowie, zamierzamy badać w artykule w kontekście najnowszych praktyk scenicznych o wysokim potencjale performatywnym i receptywnym, co przybliża je do technik medialnych, protestów politycznych. To zaś motywuje wybór metodologii naszych badań. Wykorzystujemy metody teorii komunikacji, badamy zjawisko ,,teatralizacji” życia, a także właściwości dramatu, które można badać w kontekście zwrotu performatywno-receptywnego we współczesnej dramaturgii i teatrze. Naszym zdaniem, wersja teatralna powieści Аlhierda Bacharewicza Рsy Europy na scenie Białoruskiego Wolnego Teatru odpowiada zasadom estetycznym i postawie politycznej teatru. Od momentu powstania w 2005 r. teatr pozycjonował się jako ,,teatr barykady”. Białoruski Wolny Teatr często zwracał się ku bolesnym tematom współczesności, takim jak podziały polityczne i światopoglądowe w społeczeństwie, zagrożenia wojną światową, stłumienie wolności i demokracji na Białorusi w 2020 r., czy inwazja wojsk rosyjskich na terytorium Ukrainy w 2022 roku.
    The article focuses on the performance of the Belarusian Free Theatre based on the novel The Dogs of Europe by Аlhierd Bacharevich, which premiered in Minsk on 7.03.2019, and the next stage version was presented during the tour of the collective in London in March 2022. The production, arranged in the conditions of a politically motivated relocation of the troupe in Kiev, is considered in the article in the context of the latest stage practices with high performative-receptive potential, bringing them closer to the techniques of mass media, political protest actions. This determined the methodological basis of the research, which turned to the aesthetic aspects of the theory of communication, the phenomenon of ,,theatricalization” (the focus on visual action presentation) of all spheres of life, as well as to the immanent properties of drama, revealed taking into account the performative turn in modern drama and theatre, which have become adequate artistic statements about the complex relationships within the dyad ,,man ― society”. In the course of the study, it was found that the reception of the novel by Аlhierd Bacharevich was carried out on the stage of the Belarusian Free Theatre in line with the ideological and aesthetic attitudes of the collective, which since its foundation in 2005 has been approving the concept of the ,,barricade theatre”, typologically close to a number of theatrical and dramaturgical projects dedicated to the ,,pain points” of modernity: the demarcation of the world continuum according to political and ideological principles, the threat of a global military conflict and their latest local refractions: the suppression of peaceful protests in Belarus in 2020, the invasion of Russian troops on the territory of Ukraine in 2022.
    У цэнтры ўвагі артыкула – спектакль Беларускага свабоднага тэатра паводле рамана Альгерда Бахарэвіча Сабакі Эўропы, прэм’ера якога адбылася ў Мінску 7 III 2019, а наступная сцэнічная версія была прадстаўлена падчас гастроляў калектыву ў Лондане ў сакавіку 2022 года. Пастаноўка, зладжаная ва ўмовах палітычна матываванай рэлакацыі трупы ў Кіеве, разглядаецца ў артыкуле ў кантэксце найноўшых сцэнічных практык, якія адзначаны высокім перформатыўна-рэцэптыўным патэнцыялам, што набліжае іх да прыёмамі масмедыя, акцый палітычнага пратэсту. Гэта абумовіла метадалагічны базіс нашага даследавання, звернутага да эстэтычных аспектаў тэорыі камунікацыі, феномену ,,тэатралізацыі” (то бок скіраванасці да візуальнай экшн-прэзентацыі) усіх сфер жыцця, а таксама да іманентных уласцівасцях драмы, раскрытых з улікам перфарматыўнага павароту ў сучаснай драматургіі і тэатры, якія сталі адэкватнымі мастацкімі выказваннямі аб складаных узаемаадносінах у межах дыяды ,,чалавек – соцыум”. Падчас даследавання высветлілася, што рэцэпцыя рамана А. Бахарэвіча ажыццяўлялася на сцэне Беларускага свабоднага тэатра ў рэчышчы ідэйна-эстэтычных установак калектыву, які сцвярджае з моманту свайго заснавання ў 2005 годзе канцэпцыю ,,тэатра-барыкады”, тыпалагічна блізкую шэрагу тэатральных і драматургічных праектаў, прысвечаных ,,болевым кропкам” сучаснасці: размежаванню сусветнага кантынууму па палітычных і светапоглядных прынцыпах, пагрозе ваеннага канфлікту сусветнага маштабу і іх найноўшым лакальным прыкладам: падаўленню мірных акцый пратэсту ў Беларусі ў 2020 годзе, уводу расійскіх войскаў на тэрыторыю Украіны у 2022 годзе.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2022, 16; 177-194
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-23 z 23

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies