Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "penal measures" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-36 z 36
    Tytuł:
    System środków penalnych w projekcie kodeksu wykroczeń
    The System of Penal Measures in the Draft of the Transgressions Code
    Autorzy:
    Szumski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699036.pdf
    Data publikacji:
    1994
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    środki penalne
    kary
    środki karne
    kodeks wykroczeń
    penal measures
    penalties
    Transgressions Code
    Opis:
    This paper discusses and appraises changes in the system of penal measures in the draft of the Transgressions Code, and to some extent also in the draft of the Code of the Execution of Penalties. A great variety of problems are discussed: the author concentrates on a broad definition of a penal measure, treating as such measure each legal reaction to the fact of transgression, made by a competent agency upon identification of the perpetrator. The discussion concentrates on the draft’s division into penalties and penal measures. Also discussed are other reactions included in the code that can be applied to the perpetrator but do not belong to either of the above two categories. The autor carries out a critical analysis of the solutions concerning penalties, penal measures, alternatives to punishment, and the main  directives as to the severity of penal measures. Taken into account in the analysis have been, on the one hand, the praiseworthy regulations, most of which result from acceptance by authors of the draft of postulates, made for a long time by the doctrine and aimed toward the   rationalization and humanization of Polish law on transgressions. On the other hand, the analysis paints out those solutions which the author finds to be redundant or improperly formulated With respect to reactions that are termed “penalties” the author declares himself a resolved opponent of arrest: in his opinion, that penalty should not be imposed on perpetrators of the pettiest transgressions, the more so as some of the offences specified in the draft code are not threatened with deprivation of liberty at all. Here, the practice of deciding in cases of transgressions is brought to mind where arrest was usually imposed for disturbances of public order or peace committed by intoxicated persons; most of such perpetrators were alcoholics, and  their short-term imprisonment was in fact a specific preventive measure. The author also expresses his support of the renouncement of the institution of conditional suspention of the penalty of arrest (should even arrest be preserved in the future code): in practice, instead of limiting the use of arrest, that institution was treated as a self-standing reaction, a substitute for the penal measures not involving deprivation of liberty. On the other hand, the author praises the elimination from the draft of the penalty of limitation of liberty which fails to come up to expectations as an alternative to arrest and only causes serious problems with its execution. As regards, further, the penalty of fines ‒ the basic reaction towards perpetrators of transgressions ‒ the author considers the pros and cons and declarls himself in favor of the system of daily rates. Aware of the controversial nature of this suggestion, he justifies it mainly with the need for the unification of the system of imposition of fines in penal law and the  law on transgressions. The author praises the solution where only the court is empowered to impose arrest in default of paying a fine. In principle, he also praises the way this sphere ‒ the main weak point of decisions in cases of transgressions so far ‒ has been regulated in the draft of the Code of the Execution of Penalties. Here, arrest as a substitute for fines is treated as the last resort, and many solutions are Offerd to cause the payment of a fine; fines can even be defanted on if then cannot be paid for reasons beyond the convicted person’s control, and it proves impossible or inexpedient to carry out that penalty in another way. The author believes, however, that some of the solutions suggested in the draft of the Code of the Execution of Penalties have not been formulated with sufficient precision. As far as penal measures are concerned ‒ under the draft of the Transgressions Code, they include with deawal of a driving license, forfeiture of property, and payment to the injured person or for a public purpose ‒ the author criticizes mainly the limited possibilities of their application as self-standing measures: they can only be applied in the case of renouncement of inflicting a punishment. This solution is in fact a preservation of the possibility, criticized by scientific community, of the accumulation of different penal measures, and leads to unnecessary aggravation of punishment. On the other hand, the author praises many other novel solutions related to penal measures, including in particular a considerable mitigation of the statutory application of a most annoying withdrawal of a driving license; in his opinion, however, that ban should be optional and not obligatory. The author also praises the regulation of forfeiture of propesty, mainly because of the ban on its application if the decision to impose it were out of proportion with the seriousness of the transgression. Besides, the author fully approves of the renunciation of the former additional penalty, the “ban on pursuit of definite activity or performance of functions requiring a license”, and also of the labelling measure of publication of the sentence. In the sphere of general directives of the imposition of penal measures, the draft is based on the concept which combines elements of just retribution (proportional to guilt) and special prevention. The former directive is to define the maximum degree of severity of reaction under penal law, while the latter should influence the choice and extent of the penal measure applied. Unlike the draft of the Penal Code, the draft of the Transgressions Code does not include the directive of general prevention. The present author praises this omission and supports the opinion, popular in scientific community, that general prevention should be included in the statutory sanctions while its aims can be achieved within the directive of just retribution. With respect to the latter, the author argues that reaction of penal law should be commensurate not only with the guilt but also with the seriousness of the act; he also stresses that compensation for the damages done to the injured person should become an integral part of just retribution, and acquire an important position in the future Transgressions Code. Further discussion concerns alternatives to punishment, that is: (1) renunciaton of inflicting punishment, and (2) refusal to start proceedings before the boards for the adjudication of transgressions where the case is referred to other agencies (e.g. place of employment or school) for application of so-callcd educational measures. Under the draft, renunciation of inflicting punishment may consist both in a complete renunciation of applying any penal measure, and in rcnunciation of imposing a penalty which is combined with the application of another penal measure. In the author’s opinion; this solution has to be modified. The very name of the institution concerned here can hardly be squared with the  possibility of applying a penal measure, often one ‒ e.g. withdrawal of a driving license ‒ that is actually more severe than a penalty such as a small fine. For this reason, the author’s suggestion aims at a situation where renunciation of inflicting punishment would consist only in abandonment of the application of any measures whatever. Instead, the possibilities of application of self-standing penal measures should be much extended and regulated by separate provisions. The other of the above-mentioned institutions, whose regulation violates the principle of definiteness of reaction under penal law, should be eliminated altogether. What also speaks for this solution is the fact that the institution concerned is based on a belief in the effectiveness of educational actions which has not been verified empirically; moreover, its application may expose the offender to consequences more severe (e.g. dismissal from work) than those resulting from proceedings before the beards for the adjudication of transgressions. In the final part of the paper, the author comments on the general conception of the Polish reform of broadly conceived penal law. He proclaims himself in favor of the opinion, found in literature, that Polish law has to be amended radically (based on the suggestions contained in the draft), and that the work on its codification have to proceed parallel to its amendment; they must also be given sufficient time to be completed.  
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1994, XX; 53-78
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena skutków prawnych projektowanych regulacji dedykowanych przeciwdziałaniu korupcji w życiu publicznym
    Impact assessment of the proposed regulations dedicated to counteracting corruption in public life
    Autorzy:
    Bachmat, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2215989.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Kancelaria Sejmu. Biuro Analiz Sejmowych
    Tematy:
    Criminal Code
    corruption
    public rights
    penal measures
    Opis:
    The Bill is an attempt to provide state authorities with effective instruments to counteract corruption in public life, but the detailed legislative proposals contained therein may hinder the full implementation of this assumption. Among others the category of corruption offenses was drafted in a selective way, linking the tightening of the punishment policy with the conviction for only some of them. Failure to include some corruption offenses in the Bill will lead to an unjustified privileging of the policy of punishing corrupt practices in certain areas of public and economic life. The author also referred to some of the proposals to introduce employment bans, pointing out that they would be superfluous to the applicable regulations of the Criminal Code, as well as they would lead to consequences which would be difficult to accept from the perspective of seeking a penalty adequate to the committed prohibited act, the real severity of sanctions and the principle of equal punishment.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze BAS; 2020, 3(67); 218-230
    1896-9852
    2082-064X
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze BAS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosowanie środków niepenalnych jako sposób reagowania na wykroczenia
    The use of non-penal measures as a way of responding to offenses
    Autorzy:
    Tunia, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368774.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawo
    bezpieczeństwo i porządek publiczny
    wykroczenie
    kara
    środek
    karny
    środek pozakarny (niepenalny)
    law
    security and public order
    offense
    punishment
    criminal measure
    non-criminal measure (non-penal)
    Opis:
    Przedmiotem niniejszego artykułu są: problem dotyczący możliwości stosowania środków pozakarnych jako sposobu reagowania na wykroczenia oraz ocena skuteczności takich reakcji z punktu widzenia wdrożenia sprawców wykroczeń do przestrzegania ustalonego porządku prawnego i przyjętych zasad współżycia społecznego. W związku z zastosowaniem wobec sprawcy środka pozakarnego pojawia się jednak problem dotyczący zakończenia kwestii odpowiedzialności sprawcy wykroczenia. Stąd w artykule podjęte zostały rozważania dotyczące tego, czy zastosowanie takiego środka wobec sprawcy wykroczenia kończy sprawę, czy też nadal możliwe jest wszczęcie przeciw danej osobie postępowania sądowego i wymierzenie jej określonej kary, w tym nałożenie grzywny w formie mandatu karnego.
    The subject of this article is the problem regarding the use of non-criminal measures as a response to offenses, as well as an assessment of the effectiveness of such responses from the point of view of the possibility of implementing offenders to comply with the established legal order and principles of social coexistence. In connection with the non-criminal measure being applied to the perpetrator, however, there is a problem regarding the final termination of the offender's liability. Hence, the article discusses whether the application of such a measure against the perpetrator of the offense gives the case - of its kind - "status of res judicata" or whether it is still possible to institute legal proceedings against a given person and impose a specific penalty, including imposing a fine in the form of a criminal mandate.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 3; 335-354
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Główne kierunki polityki karnej realizowanej przez kolegia do spraw wykroczeń w latach 1972–1989
    The Main Directions of Penal Policy Pursued by Transgession Boards in the Years 1972–1989
    Autorzy:
    Szumski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698530.pdf
    Data publikacji:
    1993
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka karna
    środki karne
    wykroczenia
    penal policy
    penal measures
    contraventions
    Opis:
    The paper characterizes the evolution of penal policy with respect to per peetrators of transgressions, pursued in Poland by elected agencies attacbed to the state administration and called “transgression boards”. In the years 1972–1989, their decisions were supervised by the Minister of Internal Affairs. Most of the discussion, based on statistical materials, concerns changes in the structure and dynamics of penal measures applied by the boards. The measures have been defined as all legal reactions applicable upon the finding the perpetrator’s guilt. The present paper does not deal with all of those measures, though: for lack of statistical data, tukets imposed by the penal prosecution agencies and the possible reactions on part of those agencies if they renounce moving the case to the board for punishment according to the principle of  expediency of prosecution could not be discussed. Penal policy has been characterized against the background of amendments introduced in the period under analysis and of instructions issued by the Minister of Internal Affairs that shape the boards’ decisions. After 1982, such instructions usually aimed at aggravating repression. The statutory catalogue of penal measures contained in the transgressions code is relatively extensive. The most severe measure is detention which amounts to deprivation of liberty for up to 3 months. As stated in the code, it should be applied in exceptional cases only. In the first decade of validity of the code, detention was imposed in l–l.5 % of all decisions which meant the deprivation of liberty of 9,00–10,000 persons. It is therefore doubtful whether detention was indeed treated as an exceptional measure by practicians. In the next years, it was imposed much less often. The penalty of suspended detention played any role in the practice of transgression boards. As shown by studies, those who applied law  treated suspended detention as a separate penal measure to replace other measures not involving deprivation of liberty rather than a way of limiting the use of immediaste detention. Also disappointed were the  expectations related to another new measure, formally more severe than fine, that is limitation of liberty which was to “educate through work”. According to the legislators’ assumptions, that penalty was to  be the main alternative to detention; in practice, it was imposed rather often  (about 5% of all measures applied) but served mainly as a substitute for fine. The basic measure applied to perpetrators of transgressions was fine, imposed on 90% of cases of those punished by the boards. According to provisions of the Transgressions Code, though, a substitute penalty of detention can be imposed in the case of justified doubts as to the possibility of execution of fine. For this reason, it was found advisable in the present analysis to treat this form of fine as a measure different in quality from fine imposed without a substitute penalty which could in no case lead to imprisonment. Also research findings encouraged the treatment of these two kinds of fine as separate penal measures: the substitute penalty was treated in practice as a specific method of aggravating repression, and imposed in defiance with provisions of the Code. Owing to this approach it could be evidenced that the proportion of fines combined with the threat of deprivation of liberty (another measures designed as exceptional) went up rapidly in mid-1910s to become stabilized at about 20% of all decisions of the  transgression boards. The abuse of that measure, also designed as exceptional, was accompanied mainly by less frequent fines without a substitute penalty. At the same time, the proportion of the two most lenient measures, that is admonition and renouncement of inflicting punishment, went down regularly and amounted to a mere 2% of decisions despite the broad applications of those measures contained in the Code. This reflects the practicians’ tendency to use the aggravating legal solutions much more often than those which mitigate penalty; this led to increased repressiveness of penal policy. Beside the above-mentioned reactions, the Transgressions Code provides for a number of measures called additional penalties which are to accompany the principal ones. They can also be applied as self-standing measures in specific situations. Yet the agencies that apply law never availed themselves of this latter possibility. Instead, additional penalties were lavishly imposed (particularly the witholrawal it driving licence and the penalty of making the sentence publicly known) which led to accumulation of repressions suffered by the punished person. This is why the serious growth in the number of additional penalties, after the legal changes introduced in mid-l980s and instructions issued by the Minister of Internal Affairs in particular, was still another proof of the aggravation of penal policy with respect to perpertrators of transgressions. Characteristically, the Polish Transgressions Code combines the application of some of the non-custodical measures with the threat of deprivation of liberty in the case of failure in the execution of those measures. This concerns the above-mentioned fine but also, in definite conditions, the limitation of liberty and suspended detention. In practice, the threat of imprisonment was used very often, the total proportion of the three above measures becoming stabilized, after an initial growth, at about 20–25% of decisions which mainly resulted from excessive imposition of fines with a substitute penalty of detention. Most importantly, though, that threat was realized with respect to every fifth or sixth person in that group. As a result, the average of 20–25 thousand persons a year were imprisoned despite the fact that a measure not involving deprivation of liberty had originally been applied to them. A paradoxical situation arose where persons sentenced to the principal penalty of detention constituted a small percentage of those imprisoned by force of decisions of the transgression boards, while most served a substitute penalty due to a failure in the execution of the previously applied non-custodial measure. Still another expression of the growing repressiveness of penal policy was the greater and greater involved in the most frequently imposed penalty of fines in both of its forms: due to amendments of the Transgressions Code, the amound of fine went up a quicker pace than the average wages in socialized economy during most of the 1980s. A statutory solution concerning transgression that was most vehemently critized by the doctrine was the most limited judicial supervision over  decisions of the transgression boards. The appel instance were boards of  the second instance; only decisions imposing detention and limitation of liberty could be appealed against to the court. Thus judicial supervision concerned neither the substitute penalties which involved deprivation of liberty nor the most acute ban on driving motor vehicles. Meanwhile as shown by experimental findings, 6–15% of persons punished by the boards were acquitted by the court to which they complained, and a non-isolation measure was  substituted for deprivation of  liberty in over one-third of the cases. This shows that courts saw decisions of the boards not only as essentially defective but also as excessively repressive. This latter conclusion is rather symptomatic the fact considered that penal policy pursued by courts with respect to offenders was sewere, too. What has also to be stressed when characterizing the decisions in cases of transgressions is the frequent use of the statutory possibility of deciding in expedited proceedings and proceedings  by writ of payment. From the viewpoint of rational penal policy, that tendency deserves to be criticized as protection of the defendant’s basic processual guaranties suffers statutory limitation in those modes of procedure, and the speed and simplification of proceedings affect the individualization of punishment. Also of importance was the fact that the frequent decisions in expedited proceedings served as a specific form of aggravation of represion since – as shown by research findings – the penalties imposed in that mode were more severe than in the ordinary proceedings. Analysis of the evolution of decisions of the transgression boards has led to the conclusion that throughout the period under analysis, penal policy was regularly aggravated which was largely influenced by punitive instructions of the Minister of Internal Affairs. The only periods of mitigation of penalties were  the years 1981 and 1989: this resulted mainly from social conflicts and public opinion pressure on reduction of repressiveness of the penal system. For this reason, the 1989 amendment of the Transgression Code, forced by systemic changes, which deprived the Minister of Internal Affairs of his original control over decisions of the transgression boards and submitted all of those decisions to judical review brings the hope for liberalization and rationalization of penal policy in cases of transgressions.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1993, XIX; 107-131
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Katalog środków karnych w świetle nowelizacji kodeksu karnego ze szczególnym uwzględnieniem zakazu prowadzenia pojazdów
    Autorzy:
    Valeri, Vachev,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902697.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    penal measures
    interdiction to driving vehicles
    amendment to the Penal Code
    Opis:
    This article focuses on presenting the changes implemented to the systematics of penal measures resulting from the amendments made to the Penal Code in 2015. The author pays particular attention to the legislator’s decision to remove confiscation, obligation to pay damages/compensation and punitive damages contained in the catalogue of penal measures in art. 39 of the Penal Code and transferring them to a new chapter „Va” of the Penal Code, which thereby differentiates two new categories of penal measures. The main part of the text concentrates on presenting and analysing the implemented changes within the scope of the regulation of penal measures with regards to the interdiction on driving vehicles (art. 42 of the Penal Code), which are primarily based on extending time limits and the grounds to impose this measure.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2016, 65; 109-120
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 19.02.2020 r., I KA 10/19
    Comments to the verdict of 19 February 2020 of the Supreme Court (I KA 10/19)
    Autorzy:
    Szeleszczuk, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2170051.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    środki karne
    degradacja
    wojskowe prawo karne
    penal measures
    degradation
    military criminal law
    Opis:
    Przedmiotem glosy jest degradacja, funkcjonująca jako istotny element systemu sankcji w polskim wojskowym prawie karnym. Autor przyjął stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w orzeczeniu z 19.02.2020 r., odnośnie tego środka karnego. Opierając się na powyższym wyroku oraz na innych orzeczeniach Sądu Najwyższego, dokonał gruntownej analizy przesłanek orzekania oraz funkcji degradacji. Opracowanie ma na celu wskazanie praktycznych i teoretycznych problemów, jakie pociąga za sobą stosowanie tej kary.
    This comment on the judgment is about degradation. Degradation is an important element of the sanctions system in Polish military criminal law. The author accepts the position of the Supreme Court on this punishment. In the presented study, based on the verdict of 19 February 2020, as well as previous verdicts of the Supreme Court, the premises for its adjudication and the function of degradation were analyzed. The article is also intended to indicate the practical and theoretical problems that the application of this punishment entails.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 49; 122-133
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Rejestr pedofilów” jako pozakodeksowy, obligatoryjny środek karny
    „The register of pedophiles” as a non-codified mandatory penal measure
    Autorzy:
    Stankieiwcz, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499539.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    rejestr pedofilów
    środki karne
    przestępstwa seksualne
    register of pedophiles
    penal measures
    sex crimes
    Opis:
    W artykule przeprowadzono analizę rozwiązań środków ochrony z ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (ustawa p.z.p.s.). przez pryzmat środków karnych z Kodeksu karnego. Analiza struktury Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym wykazała podobieństwo do środka karnego w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości. Szczególne obowiązki, które nakłada na pracodawców ustawa p.z.p.s. budzą z kolei słuszne skojarzenia ze środkiem karnym w postaci zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi. Analogiczność między rozwiązaniami ustawy p.z.p.s. a Kodeksem karnym jest tak głęboka, że w istocie „szczególne środki ochrony” z tej ustawy powinny być postrzegane jako quasi środki karne. Wprowadzone rozwiązania pozostają nowoczesne jedynie w zakresie formy (tzw. publiczny „rejestr pedofilów”), jednakże materialnie są one kopią rozwiązań od lat funkcjonujących.
    In the article there is made an analysis of solutions of protection measures under the Act on Counteracting Threats to Sexual Crimes (the Act) within the context of penal measures from the Penal Code. As a result of the research of the structure of the Register of Sex Offenders, there is a similarity to the criminal measure in the form of making the judgment public. Special obligations imposed on employers under the Act are appropriately associated with a penal measure in the form of a ban on conducting activities related to the upbringing, treatment, education of juveniles or taking care of them. The analogy between the solutions of the Act and the Penal Code in fact leads to a conclusion that „special protection measures” under the Act should be perceived as quasi criminal measures. Innovative measures introduced to the penal system remain modern only in terms of form (the so-called public „register of pedophiles”), but materially they are a copy of solutions that have existed for years.
    Źródło:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2018, 8; 241-255
    2299-2774
    Pojawia się w:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An evergreen or forgotten subject: relationship among crime, criminology and criminal policy
    Autorzy:
    Rzeplińska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26917632.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    przestępczość
    kryminologia
    transformacja
    polityka kryminalna
    crime
    criminology
    transformation
    policy of crime fighting by penal measures
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2013, 20; 51-55
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    STOSOWANIA ŚRODKÓW ZABEZPIECZAJĄCYCH PO ORZECZENIU KARY I ŚRODKÓW KARNYCH
    PROTECTIVE MEASURES APPLICABLE AFTER PENAL AND PUNITIVE MEASURES
    Autorzy:
    Góralski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692938.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    protective measures
    punitive measures
    legal sanctions
    środki zabezpieczające
    środki karne
    sankcje karne
    Opis:
    The paper discusses the issue of admissibility and advisability of combining, within criminal code regulations, selected types of protective measures with penalties and punitive measures in a follow-up manner, i.e. after the application of penalties or punitive measures. The first issue considered is the application of protective measures after serving an imprisonment sentence. The author suggests that medicinal protective measures be systematically applied before the period of imprisonment in the case of sexual offenders. Following the imprisonment penalty, some other, non-medicinal protective measures should be applied. Another issue discussed in the paper is the possibility of applying non-isolation protective measures after the application of punitive measures and a proposed change within that area.
    W artykule autor omawia kwestię dopuszczalności i celowości łączenia w przepisach kodeksu karnego stosowania określonych rodzajów środków zabezpieczających z karami i środkami karnymi w sposób następczy, to jest po uprzednim wykonaniu kar lub środków karnych. W tym zakresie omówiono najpierw zagadnienie realizowania środków zabezpieczających po wykonaniu kary pozbawienia wolności. Autor proponuje, aby lecznicze środki zabezpieczające były konsekwentnie realizowane przed wykonaniem kary pozbawienia wolności – na przykład w przypadku sprawców przestępstw seksualnych. Po wykonaniu kary pozbawienia wolności powinny być realizowane nowe środki zabezpieczające o charakterze nieleczniczym. Drugim zagadnieniem omówionym w artykule jest możliwość stosowania nieizolacyjnych środków zabezpieczających po wykonaniu wobec sprawcy przestępstwa środków karnych i propozycje zmian w tym zakresie.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 2; 59-70
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w zakresie środków karnych w świetle nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r.
    Changes in Terms of Penal Measures in the Light of the Amendment to the Criminal Code of 13 June 2019
    Autorzy:
    Szeleszczuk, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046784.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawo karne
    nowelizacja kodeksu karnego
    środki karne
    zakaz prowadzenia pojazdów
    criminal law
    amendment to the Penal Code
    penal measures
    driving ban
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są zmiany środków karnych wynikające z nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r. Autor analizuje konsekwencje tych zmian. W ocenie projektodawców głównym celem ma być podniesienie poziomu ochrony dzieci poprzez prawo karne. Artykuł ujawnia różne błędy i wady przyjętych rozwiązań prawnych, które nie pozwalają na pozytywną ocenę wyżej wspomnianej nowelizacji. Artykuł porusza także kwestie związane ze zmianami w zakresie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdu. Artykuł odnosi się do zmian wprowadzonych do Kodeksu karnego, które spowodowały znaczne zwiększenie odpowiedzialności karnej sprawców przestępstw komunikacyjnych. Autor dokonuje krytycznej analizy i pokazuje wadliwość niektórych przepisów oraz ich niespójność z innymi rozwiązaniami kodeksowymi. Co więcej, podejmowanie tak radykalnych środków - wbrew temu, co zauważyli autorzy noweli, nie jest uzasadnione poziomem i dynamiką przestępstw komunikacyjnych. Autor krytycznie odnosi się do proponowanych poprawek, podkreślając ich nadmierną represyjność, która nie jest uzasadniona potrzebą ochrony bezpieczeństwa w komunikacji.  
    Changes in penal measures resulting from the amendment to the Penal Code of 13 June 2019 constitute the subject matter of the article. The author analyses the consequences of those changes. The authors of the amendments to the act declared that the level would increase the protection of children through criminal law, which was their main motive. The article reveals various errors and disadvantages of the legal framework adopted, which do not allow for a positive assessment of the above mentioned amendment. The article also raises the issues related to changes accounting for a criminal measure in the form of a driving ban. The article refers to the amendments to the Criminal Code, which resulted in significant strengthening of criminal liability for transport crime. The author gives a critical review and demonstrates the fallacy of certain provisions and their inconsistency with other Code stipulations. Furthermore, taking such radical measures – contrary to what the amendment authors pointed out – is not justified by the increasing crime rate. The author is critical about the proposed amendments, emphasising their excessive repressiveness, which is not reasoned by the need to protect traffic safety.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 3; 183-207
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie apelacji i kasacji co do środka karnego w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe – glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 8.02.2019 r., IV KK 295/18
    The concept of appeal and cassation regarding the matter of penal measure in proceedings in fiscal offenses and fiscal misdemeanor cases – commentary to the judgment of the Supreme Court of 8 February 2019, IV KK 295/18
    Autorzy:
    Łukowiak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171598.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    środki zaskarżenia
    zakres zaskarżenia
    środki karne
    przepadek
    prawo karne skarbowe
    measures of appeal
    scope of appeal
    penal measures
    forfeiture
    fiscal criminal law
    Opis:
    W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że wymierzony w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe przepadek urządzeń służących do gry na automatach nie stanowi środka karnego, w związku z czym kasacja wniesiona przeciwko orzeczeniu w części dotyczącej kary nie obejmuje rozstrzygnięcia dotyczącego przepadku w trybie rozszerzania zakresu zaskarżenia na podstawie art. 447 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W pracy tej przedstawiono argumenty na rzecz uznania tego stanowiska za błędne oraz przeanalizowano różnice w zakresie regulacji środków karnych na gruncie powszechnego prawa karnego i prawa karnego skarbowego, a także wskazano propozycje niezbędnych w tym względzie zmian w ustawodawstwie.
    In the commented judgment, the Supreme Court took the view that the forfeiture of devices used for gaming machines imposed in the proceedings in fiscal offenses and fiscal misdemeanor cases does not constitute a penal measure, and therefore the cassation appeal against the ruling in the part regarding the penalty is not considered directed against forfeiture under extension of the scope of the appeal based on Article 447 § 2 of the Polish Code of Criminal Procedure. The paper presents arguments for this position to be considered erroneous and analyses the differences in the regulation of penal measures under general and fiscal criminal law and proposes the necessary legislative changes.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 51; 145-151
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z rozważań o karach i środkach karnych o charakterze majątkowym (w świetle przepisów kodeksu karnego z 1997 r.)
    Remarks on Penalties and Penal Measures of Pecuniary Nature (In the Light of the Provisions of 1997 Penal Code)
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698746.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    kara
    środki karne o charakterze majątkowym
    kodeks karny z 1997 r.
    polityka karna
    penalty
    penal measures of pecuniary nature
    penal policy
    Polish Penal Code of 1997
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 629-641
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akty prawa międzynarodowego dotyczące odpowiedzialności karnej w prawie ochrony środowiska w kontekście środków penalnych przewidzianych w prawie polskim
    Acts of international law regarding criminal liability in environmental law in the context of penal measures adopted by Polish law
    Autorzy:
    Fic, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143576.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest w pierwszej kolejności przedstawienie aktów prawnych, które przyjęła społeczność międzynarodowa w celu walki z degradacją środowiska, a szczególną uwagę poświęcono dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne. Analizie poddane zostały najważniejsze regulacje owych aktów prawnych, ze wskazaniem na proponowane przez ich twórców środki penalne służące ochronie dobra, jakim jest środowisko naturalne. Nakreślono również ewolucję prawodawstwa w tej dziedzinie. W dalszej części tekstu katalog narzędzi prawnokarnych wynikających z omówionych aktów zestawiono z występującymi w polskim prawie karnym środkami penalnymi, które stosuje się w reakcji na przestępstwa przeciwko środowisku, oraz wskazano perspektywy rozwoju prawodawstwa w tym zakresie.
    Źródło:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska; 2022, 2; 1-15
    2451-3431
    Pojawia się w:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więzienia dla nieletnich w opinii menedżerów więziennictwa
    Opinions of Prison Managers on Juvenile Prisons
    Autorzy:
    Stępniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698722.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    nieletni
    przestępczość nieletnich
    polityka kryminalna
    więzienia
    Francja
    Polska
    komparatystyka
    system penitencjarny
    juveniles
    juvenile prisons
    policy of combating criminality by penal measures
    penitentiary system
    France
    Polska
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 431-443
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawnokarny zakaz wstępu na imprezę masową
    A criminal law ban on participation at mass events
    Autorzy:
    Kania, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476631.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    ban on participation at mass events
    Law on Safety at Mass Events
    penal measures
    article 41b of the Penal Code
    zakaz wstępu na imprezy masowe
    ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych
    środki karne
    art. 41b k.k.
    Opis:
    This article aims at analysing the punitive measure in the form of a ban on participation at mass events in the view of the criminal law. The study refers to not only the ratio legis of implementing that institution but also to the statutory prerequisites determining the justifiability of adjudicating that measure. Further, the article also presents possible forms of the said ban, as well as the legal consequences related to the infringement thereof. In the end notes, the study highlights the basic interpretation diffi culties related to the application of the discussed regulation. Furthermore, the article expresses the view that ensuring security during mass events requires, in fact, the application of a number of mechanisms, both of a legal and an extralegal nature.
    Celem niniejszego artykułu jest prawnokarna analiza środka karnego w postaci zakazu wstępu na imprezę masową. W opracowaniu tym odwołano się nie tylko do ratio legis wprowadzenia tej instytucji, lecz także do ustawowych przesłanek determinujących zasadność orzeczenia tego środka. W dalszej kolejności wskazano również możliwe postacie omawianego zakazu, a także konsekwencje prawne związane z jego nieprzestrzeganiem. W ramach uwag końcowych zasygnalizowano z kolei podstawowe trudności interpretacyjne, które wiążą się ze stosowaniem omawianej regulacji. Ponadto, wyrażono pogląd, iż zapewnienie bezpieczeństwa podczas imprez masowych wymaga w istocie zaangażowania szeregu mechanizmów zarówno o charakterze prawnym, jak i pozaprawnym.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2018, 1(22); 97-113
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
    Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
    Autorzy:
    Janiszewski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywa
    wielokrotny recydywista
    kara
    kodeks karny
    środki karne
    polityka karna
    wymiar kary
    kara pozbawienia wolności
    orzecznictwo
    badania empiryczne
    statystyki sądowe
    recidivism
    multiple recidivists
    punishment
    penal code
    penal measures
    criminal policy
    sentence
    imprisonment
    case law
    empirical research
    court statistics
    Opis:
    The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi jako nowy środek karny
    Ban on Running Business Related to the Education and Treatment of Minors or to Providing Care to Minors as a New Penal Measure
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Sakowicz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698728.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi
    środki karne
    nowelizacja kodeksu karnego
    Ban on Running Business Related to the Education and Treatment of Minors or to Providing Care to Minors
    penal measures
    amendement to the penal code
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 567-580
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena proponowanych zmian w przepisach Kodeksu karnego dotyczących środków zabezpieczających
    Notes to the proposed amendments to the Penal Code concerning preventive measures
    Autorzy:
    Góralski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693636.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    preventive measures
    reform of the penal law
    personally disturbed criminals
    środki zabezpieczające
    reforma prawa karnego
    przestępcy zaburzeni osobowościowo
    Opis:
    At the turn of 2012, the Ministry of Justice released two drafts of amendments to statutory regulations in criminal law, including the Mental Health Protection Act. The proposed amendments introduce new preventive measures to be applied with respect to personally disturbed perpetrators of the most severe crimes, after they have completed 25 years prison sentence. One of such measures involves placing such individuals in a special mental treatment facility, referred to as the personality treatment centre. Application of such measure is to be adjudicated by a custody court. The author of this paper accepts the basic assumptions and objectives of the reform and makes critical evaluation of the specific amendment proposed. The main objections concern the premise that the new measure of an isolation type would not be used by a criminal court but a custody court, and the execution of this measure would be performed by an institution whose predominant role is to provide therapeutic treatment.
    Pod koniec roku 2012 i na początku 2013 Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało dwa projekty zmian w przepisach ustaw karnych oraz w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego. Projekty te wprowadzają możliwość stosowania nowych środków zabezpieczających wobec zaburzonych osobowościowo sprawców najcięższych przestępstw po odbyciu przez nich kary 25 lat pozbawienia wolności. Jedną z form tego typu środków ma być umieszczanie takich osób w specjalnym zakładzie psychiatrycznym, określonym przez autorów zmian jako „ośrodek terapii osobowości”. Środek ten ma być orzekany przez sąd opiekuńczy. Autor artykułu akceptuje zasadnicze założenia i cele reformy, wypowiadając się krytycznie w zakresie szczegółowych propozycji nowelizacyjnych. Główne zarzuty podniesione w publikacji dotyczą założenia, że nowy środek o charakterze izolacyjnym będzie stosowany nie przez sąd karny, lecz przez sąd opiekuńczy oraz że wykonywanie tego środka ma być realizowane w instytucji mającej przede wszystkim charakter leczniczy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 55-67
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka wielokulturowości w prawie karnym
    The issue of multiculturalism and the penal law
    Autorzy:
    SZWARC, ANDRZEJ J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556336.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
    Tematy:
    bezprawność
    kary i inne środki
    postępowanie karne
    prawo karne
    społeczna szkodliwość czynu ustawowe znamiona przestępstw wielokulturowość
    wina
    wyłączenie odpowiedzialności karnej zakres stosowania prawa karnego
    illegality
    punishment and other measures penal procedures
    penal law
    social harmfulness of an act
    statutory elements of an offence multiculturalism
    guilt
    exclusion of penal liability
    the range of applying penal law
    Opis:
    Zjawisko wielokulturowości współczesnych społeczeństw, przejawiające się zwłaszcza zróżnicowanym obywatelstwem i narodowością, zróżnicowaniem etnicznym, posługiwaniem się różnymi językami, wyznawaniem różnych religii i systemów wartości oraz przynależnością do różnych mniejszości kulturowych, objawia się także w populacji sprawców przestępstw, osób skazywanych z tytułu ich popełnienia oraz odbywających wymierzone im kary, w tym karę pozbawienia wolności. Konflikty rejestrowane w związku z tym zjawiskiem w różnych dziedzinach życia społeczeństw zróżnicowanych kulturowo bywają konsekwencją wymogu poszanowania lokalnej kultury i miejscowego systemu wartości – z jednej strony, poszanowania innych kultur i innych systemów wartości – z drugiej strony. Konflikty te bywają trudne do pogodzenia. W dziedzinie prawa jest to z jednej strony oczekiwane respektowanie lokalnego porządku prawnego, z drugiej strony – usprawiedliwianie zachowań sprzecznych z tym porządkiem prawnym, podyktowanych inną kulturą lub wyznawaniem innych systemów wartości. W tym kontekście pojawiają się pytania: czy regulacje prawa karnego uwzględniają, czy też nie uwzględniają zróżnicowań kulturowych charakteryzujących sprawców przestępstw, znajdując jednolite stosowanie prawa wobec każdego, bez względu na kulturowe zróżnicowania? Czy inna kultura lub inne systemy wartości powinny w jakimś choćby stopniu być uwzględniane w treści regulacji prawnych oraz ich stosowaniu? Stosowne rozstrzygnięcia w tym zakresie winny być poprzedzone bardzo pogłębionym i wnikliwym ich rozważeniem. Oto niektóre z najważniejszych sfer prawa karnego, w których problematyka ta może albo powinna być przedmiotem analizy: 1) zakres stosowania prawa karnego, z uwzględnieniem wielokulturowości sprawców przestępstw oraz ich popełnienia w kraju albo za granicą; 2) uwzględnienie wielokulturowości w ujęciu przestępstw, tj. w ich ustawowych znamionach oraz w ich wykładni; 3) doniosłość wielokulturowości w ocenie bezprawności, społecznej szkodliwości czynu i winy; 4) doniosłość wielokulturowości w kontekście okoliczności wyłączających odpowiedzialność karną; 5) doniosłość wielokulturowości w systemie kar i innych środków przewidzianych w prawie karnym oraz w zasadach ich orzekania lub stosowania; 6) doniosłość wielokulturowości w regulacjach karno-procesowych; 7) doniosłość wielokulturowości w regulacjach i w praktyce wykonywania kar i innych środków przewidzianych w prawie karnym. Słowa kluczowe: bezprawność, kary i inne środki, postępowanie karne, prawo karne, społeczna szkodliwość czynu, ustawowe znamiona przestępstw, wielokulturowość, wina, wyłączenie odpowiedzialności karnej, zakres stosowania prawa karnego
    The phenomenon of multiculturalism of the contemporary societies, manifested by divergent citizenship and nationality, ethnic diversity, speaking various languages, following different religions, confessions and values, as well as the sense of belonging to various cultural minorities, is also reflected in the population of the crime offenders, or those sentenced on the ground of committing a crime and being subject to punishment or other measures, including imprisonment. The reported conflicts linked to this phenomenon within various areas of life of the culturally diverse societies come, on one hand, as a consequence of the recognition for the local culture, and other systems of values on the other side. Such conflicts are difficult to solve as from the legal perspective there is an expectation for the recognition for the local legal order, and on the other – a justification of acts contradictory to such legal rule takes place, subject to other cultural conditions and different set of values. In such context there is a question whether legal regulations do, or do not, entail cultural diversity of the perpetrator, making them subject to the same procedures, regardless of their cultural specificity, or perhaps, the other culture or hierarchy of values shall or could be taken into account (to various degree) as for the contents of the legal procedures in force. Appropriate solutions in this regard shall be proceeded by an in-depth and careful reflection, considering the key spheres of the penal code that shall become the subject of the analysis, including: 1) the range of applying penal code taking into account cultural diversity of the offender and the crime committed whether aboard or domestically; 2) considering multiculturalism in the context of the crime, i.e. in statutory elements of an offence and interpretation of law; 3) the importance of multiculturalism in assessing the illegality and social harmfulness of an act and the quilt; 4) the role of multiculturalism in the context of the circumstances excluding from penal liability; 5) the significance of multiculturalism in the system of punishment and other measures designed within penal code and in the principles of their execution; 6) the role of multiculturalism in penal and procedural regulations; 7) the significance of multiculturalism in regulations and practice of the execution of the punishment and other measures within penal code.
    Źródło:
    Multicultural Studies; 2016, 2; 41-50
    2451-2877
    Pojawia się w:
    Multicultural Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reforma czy rewolucja? Nowy kształt środków zabezpieczających
    Autorzy:
    Piotr, Kładoczny,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902991.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    protective measures
    Penal Code
    amendment
    guaranteeing function
    proportionality
    punitive measures
    punishment
    addiction
    disorder
    perpetrator
    psychiatric facility
    postpenal measures
    Opis:
    The Act of 20 February 2015 amending the Penal Code and certain other acts introduced a completely new model of protective measures (środki zabezpieczające). The article contains a critical analysis of the principles that lay at the foundation of the legislator’s move to create the current solutions, namely wide application of non-custodial protective measures, execution of those measures only after the execution of the imprisonment sentence and application of protective measures to convicts sentenced to non-custodial punishment. The author also analyses the consequences of applying these principles in particular provisions and the controversy concerning the compliance of the new normative solutions with the Constitution. The author also points to the doubts whether the advantages of extending the application of protective measures will balance the weakening of the guaranteeing function of criminal law.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2016, 65; 175-188
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Measures associated with the subjection of the perpetrator to the probation in Polish penal law
    Autorzy:
    Wiktorska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26917637.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    środki probacyjne
    prawo karne
    sprawca
    probation measures
    criminal law
    perpetrator
    Opis:
     The penal code of 1997 provides three legal institutions strictly associated with the subjection of the perpetrator to the trial period. These includes: the conditional discontinuance of criminal proceedings, the conditional suspension of the execution of the sentence of deprivation of liberty and the conditional early release of a person sentenced to the penalty of deprivation of liberty from serving the balance of the penalty.
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2013, 20; 78-85
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykonywanie środków zabezpieczających na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego
    Performance of protective measures under the provisions of executive penal code
    Autorzy:
    Ożóg-Wróbel, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806849.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    organ of executive proceedings
    protective measures
    manager of another facility
    provided for in Executive Penal Code
    closed psychiatric facility
    drug treatment
    outpatient
    facility
    zakład zamknity psychiatryczny
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę dotyczącą wykonywania środków zabezpieczających na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego. Przede wszystkim w opracowaniu przedstawiono uprawnienia i obowiązki jednego z organów postępowania karnego wykonawczego ujętego w art. 2 pkt 5 k.k.w. – czyli osoby kierującej innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego. Podmiot ten jest odpowiedzialny w szczególności za wykonywanie środków zabezpieczających orzeczonych wyrokiem karnym. Zagadnienia te są aktualne w świetle rozważań doktrynalnych, rozwiązań prawnych, a także z praktycznego punktu widzenia, albowiem zasadniczo to właśnie działania podejmowane przez ten organ postępowania wykonawczego warunkują skuteczne i prawidłowe wykonanie wyroku, którym orzeczono wobec sprawcy środek zabezpieczający. Przedmiotem opracowania jest przede wszystkim analiza kompetencji przyznanych osobie kierującej innym zakładem, o jakim mowa w k.k.w,. związanych z przyjęciem sprawcy do zakładu i realizacji orzeczenia o zastosowaniu wobec niego środków zabezpieczających oraz dotyczących kontroli pomieszczeń, w których przebywają sprawcy i ingerencji organu w ich kontakty ze światem zewnętrznym. Ponadto w artykule zaprezentowano pozostałe obowiązki osoby kierującej innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego, a także dokonano oceny rozwiązań prawnych w zakresie podjętej problematyki zawartych w ustawach oraz w przepisach pozaustawowych.
    The paper concerns the performance of protective measures under the provisions of the Executive Penal Code (k.k.w.). Primarily, it presents the authorisation and duties of one of the organs dealing with criminal enforcement proceedings, provided for in Art. 2 item 5 of k.k.w., that is a person managing another facility regulated by the criminal law. In particular, this entity is responsible for the execution of measures awarded in criminal proceedings. The above issues are current in the light of the doctrine, legal solutions, as well as from the practical point of view since it is the actions undertaken by the body of executive proceedings that determine effective and proper enforcement of the judgment whereby a protective measure was awarded against the perpetrator. This study features an analysis of the powers that a manager of another facility has, as referred to in the k.k.w. related to his/her competence to admit a perpetrator into the facility, implement the judicial decision concerning the application of protective measures, inspect the rooms where perpetrators are detained, and interfere with detainees’ contacts with the outside world. Further, the paper presents other duties of persons heading another penal facility as provided by the Executive Penal Code. It also offers an appraisal of legal solutions to be found in statutes and regulations other than statutes.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 1; 45-70
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les Mesures de sûreté appliquées à l’égard de récidivites en droit pénal polonais
    Autorzy:
    Waszczyński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43469337.pdf
    Data publikacji:
    1985-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    droit pénal européen
    droit pénal
    lutte contre la délinquance
    recidivism
    security measures
    Źródło:
    Droit Polonais Contemporain; 1985, 1-4(65-68); 61-76
    0070-7325
    Pojawia się w:
    Droit Polonais Contemporain
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulacje prawne w armiach NATO
    Autorzy:
    Palus, Janusz.
    Przyjemski, Stanisław M.
    Powiązania:
    Wojsko i Wychowanie 1999, nr 5, s. 112-122 ; nr 6, s. 99-103 ; nr 7, s. 102-108 ; nr 8, s. 99-105 ; nr 9, s. 95-100 ; nr 10, s. 92-97 ; nr 1, s. 115-124 ; nr 2, s. 144-156 ; nr 3, s. 86-90 ; nr 6, s. 126-132 ; nr 1, s. 127-132 ; nr 4, s. 140-147 ; nr 6, s. 119-125 ; nr 3, s. 114-119 ; nr 5, s. 136-143
    Data publikacji:
    1999
    Tematy:
    Prawo karne wojskowe
    Postępowanie dyscyplinarne
    Sądownictwo wojskowe
    Military justice
    Military penal law
    Disciplinary measures
    Opis:
    Cz. (1), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych USA.
    Cz. (2), Ochrona porządku prawnego w Bundeswhrze.
    Cz. (3), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Królestwa Hiszpanii.
    Cz. (4), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych królestwa Hiszpanii.
    Cz. (5), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Królestwa Danii.
    Cz. (6), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Republiki Tureckiej.
    Cz. (7), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Wielkiej Brytanii.
    Cz. (8), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Kanady.
    Cz. (9), Ochrona porządku prawnego w siłach Republiki Greckiej.
    Cz. (10), Ochrona porządku prawnego w armiach NATO.
    Cz. (11), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Królestwa Holandii.
    Cz. (12), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Republiki Włoskiej.
    Cz. (13), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Wielkiego Księstwa Luksemburg.
    Cz. (14), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Republiki Węgierskiej.
    Cz. (15), Ochrona porządku prawnego w siłach zbrojnych Republiki Portugalii.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Les nouvelles mesures répressives dans le Code pénal polonais de 1969
    Autorzy:
    Świda, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44032450.pdf
    Data publikacji:
    1971-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    repressive measures
    Polish Penal Code of 1969
    Źródło:
    Droit Polonais Contemporain; 1971, 15; 27-37
    0070-7325
    Pojawia się w:
    Droit Polonais Contemporain
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosowanie środków specjalnych – nadzoru ochronnego i ośrodka przystosowania społecznego – wobec recydywistów skazanych w warunkach art. 60 k.k.
    Employment of special measures (protective supervision and social readaptation centre) towards recidivists coming under art. 60 of the Penal Code
    Autorzy:
    Rzeplińska, Irena
    Szamota, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699046.pdf
    Data publikacji:
    1982
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywista
    środki specjalne
    nadzór ochronny
    przystosowanie społeczne
    sąd penitencjarny
    przestępczość
    zwolnienie warunkowe
    pozbawienie wolności
    kara
    recidivist
    special measures
    protective supervision
    social adaptation
    penitentiary court
    criminality
    parole
    deprivation of liberty
    penalty
    Opis:
    The Penal Code of 1969 introduced in Chapter VIII a complex of regulations defining the criminal liability tfor offences committed in the conditions of special recidivism. Two categories of special recidivism were introduced: basic recidivism (Art. 60 § 1 of the Penal Code) and multiple recidivism (Art. 60 § 2 of the Penal Code). To assume the first category, the following criteria are required: 1) commission of an intentional offence similar to the previous one, 2) execution of at least 6 months of imprisonment, 3) commission of a new offence within 5 years after discharge from prison. To impute the offender the commission of an offence coming under the second category of recidivism, the following conditions are necessary: 1) conviction for at least the fourth time, in this twice under the conditions of basic special recidivism, 2) repeated commision of an intentional offence to profit financially or of hooligan character, 3) total imprisonment of at least one year, 4) commission of a new offence within 5 years after the last imprisonment. For each of those two categories of recidivism, the principles of aggravated criminal liability are fixed by the Code, and they refer to less - serious - offences only. Towards persons coming under Art. 60 § 1 and 2, imprisonment within the raised limits is adjudicated. Towards such persons, absolute suppression of suspension of the execution of penalty was formulated. The strictness of these regulations is partly diminished by Art. 61 of the Penal Code, which created the possibility to depart from the aggravation of penalty as expressed in Art. 60, in "particularly justified cases, when even the lowest penalty inflicted on the basis of Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code, would be incommensurably severe". The Code fights special recidivism also by providing special measures against special recidivists coming under Art. 69 § 1 and 2: protective supervision (called "supervision" further on) and social readaptation centre (called "centre" further on). The first of them - supervision - is a non isolating measure, consisting in the control of behavior of the supervised person in the conditions of liberty. It is adjudicated for a period of 3 to 5 years (Art. 63 § 1 of the Penal Code). The second measure - centre - is of isolating character. The duration of stay in the centre is not appointed beforehand in the sentence: it is at least 2 years, at most 5 years long. After 2 years, the recidivist may be discharged by the execution of penalty court if there are good reasons to presume that he will not commit any offence after discharge (Art. 65 of the Penal Code). Special measures are executed after the sentence has been served.             The principles of application of the special measures differ as regards both categories of recidivists: those coming under Art. 60 § 1 of the Penal Code (called "common recidivists" further on) and those coming under Art. 60 § 2 (called further "multiple recidivists"). The organs authorized to adjudge these measures are the criminal and execution of penalty courts. Their decision as to adjudgement of them may be taken at various stages of legal and executive proceedings: in the sentence (criminal court), in the latter part of imprisonment (execution of penalty court), and during the supervision (execution of penalty court).             The principles of application of the special measures by the court which is to pass judgement in the case are stated in Art. 62 of the Penal Code. According to § 1, the application of supervision is optional towards the offenders coming under Art. 60 § 1. The court is here at liberty to decide as to the possible measures, as no premises to adjudge supervision are specified by the regulation. As to the recidivists coming under Art. 60 § 2, the adjudgement of one of the two special measures is obligatory, that of supervision as a rule. The adjudgement of the centre takes place only if the court recognizes supervision insufficient to prevent recidivism (Art. 62 § 2 of the Penal Code).             The second instance when decisions are taken as to the application of the special measures is the close of imprisonment of the recidivists. The rulings of the execution of penalty taken at this stage of the proceedings modify those taken previously - that is, in the sentence - as regards the application of the special measures.  In the case of common recidivists, these modifications may consist in adjudgement of supervision if it was not adjudicated in the sentence (Art. 91 of the Code of Execution of Penalties), or - if the recidivist is released on probation - in the specific conditional simulation of the supervision adjudicated in the sentence (Art. 98 § 1 of the Penal Code). If the release on probation is not cancelled by the court, the adjudgement of supervision loses effect (Art. 98 § 2 of the Penal Code). In the case of multiple recidivists, the modifications which may take place in the latter part of imprisonment as regards the adjudication of the special measures always consist in substitution of a strict measure by a milder one: the penitentiary court may replace the adjudgement of the centre with supervision (Art. 103 of the Code of Execution of Penalties) or release multiple recidivists on probation.             The third closing stage of proceedings when the decisions on application of special measures are taken is the execution of supervision. In this stage, the position of recidivists coming under Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code is identical: they can both be sent to the centre in consequence of failure of the supervision (Art. 64 of the Penal Code). Thus the adjudgement of the centre in consequence of failure of supervision serves here as a measure to discipline the execution of supervision. The present study was based on the data from criminal records of the Criminal Register and the Central Files of Convicted and Temporarily Arrested Persons. The material from these records enables one to notice the differences, as regards the data they include, between the groups of recidivists distinguished in respect of the special measure adjudicated towards them, and thus, to define initially the criteria for application of these measures. As a conclusion, an attempt was made to define the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists regardless of the stage of proceedings in which it took place.             The research was of cross-sectional character. The examined population consisted of recidivists (coming under Art. 60) from the entire country and selected to 3 random samples: the first sample included all recidivists whose sentences had become valid within the period from March 1 till April 30, 1979 (1181 persons), the second sample included all recidivists discharged from prison within the period from February 1 till March 31, 1979 (874 persons), and the third one - all recidivists whose supervision had been completed within the period from April 1 till May 31, 1979 (544 persons). There were the total of 2599 cases, from which 72 cases had been excluded because of the lack of complete data in the Criminal Register. The final populations of the separate samples were thus as follows: I - 1146 persons, II - 869 persons, III - 512 persons (the total of 2 527 persons).             The collected material was then analysed, that is, the groups of persons were compared, distinguished on the grounds of the type of the special measure adjudicated towards them, for instance the group of multiple recidivists towards whom supervision had been adjudicated was compared with the group sent to the centre. The above comparisons were made for each sample separately, and within the sample - separately as regards the common and multiple recidivists. The method of representing the results reflects , the analysis scheme: each sample has been represented in a separate part of the present paper. The study is summed un by an attempt to estimate the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists. The results of the estimation indicate that the application of the special measures towards recidivists is of a very broad range. As many an approximately a half of the common recidivists had been subjected to supervision; failure occurred as regards 40 per cent of the supervised persons, which makes about 1/5 of all common recidivists, and these persons came under the regulation providing the adjudgement of the centre in consequence of the failure of supervision. In 40 per cent of the cases the cause of the unsuccessful termination of supervision was the non-compliance with orders and duties by the supervised person, and in 60 per cent - commission of a new offence.             As regards multiple recidivists, there were as few as 14 per cent of them towards whom no special measure whatever had been adjudicated, owing to adjudgements of the execution of penalty courts. Approximately 27 per cent of the multiple recidivists had been sent to the centre immediately from prison, while approximately 59 per cent had been subjected to supervision. In over a half of these cases supervision was unsuccessful, which makes about 1/3 of the multiple recidivists. The cause of the unsuccessful termination of supervision was in 2/3 of the cases commission of a new offence, and in 1/3 of the cases non-compliance with orders and duties.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1982, VIII-IX; 151-190
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lecznicze środki zabezpieczające w Kodeksie karnym skarbowym
    Medicinal precautionary measures in the Fiscal Penal Code
    Autorzy:
    Tużnik, Marta Roma
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179108.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    terapia
    terapia uzależnień
    pobyt w zakładzie psychiatrycznym
    przestępstwa skarbowe
    therapy
    addiction therapy
    stay in a psychiatric institution
    tax crimes
    Opis:
    Artykuł ma charakter przeglądowy i został poświęcony problematyce leczniczych środkówzabezpieczających w Kodeksie karnym skarbowym, czyli terapii, terapii uzależnień oraz pobytowi w zakładzie psychiatrycznym. Omawiane środki uregulowane są w całości w przepisachKodeksu karnego, w art. 93b–93g, recypowanych na mocy art. 20 § 2 Kodeksu karnego skarbowego na grunt prawa karnego skarbowego. Powyższe przepisy dotyczą przesłanek ogólnych i zasad orzekania, podmiotowych kryteriów orzekania, czasu orzekania i stosowania leczniczych środków zabezpieczających oraz obowiązków sprawcy wobec którego orzeczono terapię, terapię uzależnień czy pobyt w zakładzie psychiatrycznym, co odpowiada strukturze publikacji.W związku z brakiem autonomicznej regulacji w przepisach Kodeksu karnego skarbowego odnośnie do omawianych środków zabezpieczających, powstaje problem odpowiedniego stosowania wskazanych wyżej przepisów Kodeksu karnego w prawie karnym skarbowym oraz faktycznej przydatności leczniczych środków zabezpieczających w tej gałęzi prawa.Celami artykułu są zatem: analiza przepisów art. 93b–93g Kodeksu karnego i próba oceny, czy recepcja tych przepisów na grunt prawa karnego skarbowego powiodła się, oraz weryfikacja hipotezy badawczej, że terapia, terapia uzależnień oraz pobyt w zakładzie psychiatrycznymodgrywają w prawie karnym skarbowym znaczącą rolę. Przedmiot analizy stanowią unormowania prawne oraz wypowiedzi doktryny. Artykuł zawiera rozważania dotyczącesfery normatywnej i dogmatycznej, a nie sfery sądowego stosowania prawa. Opracowanie nie jest jednak pozbawione odniesień do praktyki, lecz ograniczają się one tylko do wypowiedzi judykatury. Badania mają charakter krajowy. Prezentując temat, posługiwano się analizą tekstów prawnych, analizą dogmatyczną oraz analizą rozstrzygnięć Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych. W związku z tym tytułowe zagadnienie zostało przedstawione w aspekcie normatywnym, dogmatycznym i częściowo praktycznym.
    The article is a review and is devoted to the issue of therapeutic security measures in the FiscalPenal Code, i.e. therapy, addiction therapy and stay in a psychiatric institution. The measuresin question are fully regulated in the provisions of the Penal Code, in Articles 93b–93g recitedunder Article 20 § 2 of the Fiscal Penal Code on the basis of fiscal penal law. The aboveprovisions concern the general premises and rules of adjudication, subjective adjudicationcriteria, the time of adjudication and the use of therapeutic precautionary measures, and theobligations of the perpetrator against whom therapy, addiction therapy or stay in a psychiatricinstitution was ordered, which corresponds to the structure of the publication. Due to thelack of an autonomous regulation in the provisions of the Fiscal Penal Code with regard tothe discussed safeguards, the problem of the appropriate application of the above-mentionedprovisions of the Criminal Code in fiscal penal law and the actual suitability of therapeuticsafeguards in this branch of law arises. The aim of the article is therefore to analyze articles93b–93g of the Criminal Code and attempt to assess whether the adoption of these provisions on the ground of fiscal penal law has been successful, and to verify the research hypothesisthat therapy, addiction therapy and stay in a psychiatric institution play a significant role infiscal penal law.The subject of the analysis are legal regulations and statements of the doctrine. The articlecontains considerations concerning the normative and dogmatic sphere, and not the sphere ofjudicial application of the law. However, the study is not devoid of references to practice, butis limited only to the statements of the judicature. The research is national in nature. Whenpresenting the topic, the authors used the analysis of legal texts, dogmatic analysis and theanalysis of the Supreme Court and appellate courts. Therefore, the title issue was presentedin a normative, dogmatic and partly practical aspect.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 4; 23-34
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Izolacja postpenalna w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym a poszanowanie praw i wolności człowieka
    Autorzy:
    Trzeja, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2050237.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    post-penal isolation
    precautionary measures
    human rights
    human dignity
    overcrowding of KOZZD
    izolacja postpenalna
    środki zabezpieczające
    prawa człowieka
    godność ludzka
    przeludnienie Ośrodka
    Opis:
    Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi Czytelnika na problematykę izolacji postpenalnej w kształcie nadanym ustawą z dnia 22 listopada 2013 roku o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. Praca nacelowana jest na przedstawienie genezy rzeczonej instytucji, wątpliwości natury konstytucyjnej związanych z powołaną ustawą, a także praktycznych aspektów działania KOZZD. W kręgu zainteresowania autorki pozostaje dysonans pomiędzy teoretycznymi założeniami co do funkcjonowania placówki a rzeczywistą organizacją Ośrodka i warunkami izolacji w nim. W szczególności poruszona zostaje problematyka przepełnienia KOZZD i implikacje tego dla sytuacji jednostek poddanych detencji. Całość analizy dokonywana jest w kontekście praw i wolności człowieka. Zwieńczenie artykułu stanowi podsumowanie rozważań i stanowczy sprzeciw wobec naruszania godności jednostek w demokratycznym państwie prawa.
    The aim of this paper is to draw the reader’s attention to the issue of post-penal isolation in the form provided for by the Act of 22 November 2013 on Proceedings Against Persons with Mental Disorders Posing a Threat to the Life, Health or Sexual Freedom of Others. The paper seeks to present the origins of the said institution, constitutional doubts related to the Act as well as the practical aspects of the operation of the National Centre for the Prevention of Antisocial Behaviour (KOZZD). The author is interested in the discrepancies between the theoretical assumptions about the operation of the Centre and the actual organisation of this facility as well as conditions of isolation there. In particular, the issues of overcrowding of KOZZD and its implications for the situation of detained individuals are discussed. The entire analysis is carried out in the context of human rights and freedoms. The article concludes with a summary of the considerations and a firm objection to the violations of the dignity of individuals in a democratic state ruled by law.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2021, 19, 1; 105-119
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucja warunkowego zawieszenia wykonania kary w świetle najnowszych zmian kodeksu karnego (z dnia 1 lipca 2015 r. oraz z dnia 15 kwietnia 2016 r.). Wybrane zagadnienia
    Autorzy:
    Katarzyna, Syroka-Marczewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902487.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    suspension of the execution of the penalty
    probation measures
    penal code
    amendment
    Opis:
    The conditional suspension of the execution of the penalty is regulated in the Chapter VIII of the Polish Penal Code. This article presents the current regulation on the subject which came into force on 1 July 2015 and on 15 April 2016. Highlighting the significance of these changes and discussing the rules in force which pertain to submitting the offender to probation, the author additionally points out to the challenges and doubts of the new regulation.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2016, 65; 141-158
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności a ogólne dyrektywy wymiaru kary
    Autorzy:
    Kmąk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083124.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    prawo karne
    środki probacyjne
    dyrektywy wymiaru kary
    warunkowe przed-terminowe zwolnienie
    penal law
    probation measures
    directives of imposition of penalty
    conditional release from deprivation of liberty
    Opis:
    Artykuł dotyczy możliwości stosowania ogólnych dyrektyw wymiaru kary (w tym dyrektywy ogólnoprewencyjnej) w przypadku udzielania skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia kary pozbawienia wolności. Według jednego z poglądów art. 77 § 1 Kodeksu karnego określa przesłanki warunkowego zwolnienia w sposób enumeratywny, co uniemożliwia stosowanie art. 53–55 k.k. Zgodnie ze stanowiskiem opozycyjnym, art. 56 k.k. nakazuje uwzględnić również ogólne dyrektywy wymiaru kary. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 kwietnia 2017 r., I KZP 2/17, opowiedział się za pierwszą koncepcją. Autor tekstu podaje wiele argumentów przemawiających za przyjęciem przeciwnego poglądu. O ile sam art. 77 § 1 k.k. kładzie nacisk jedynie na osiągnięcie celu resocjalizacyjnego, to w art. 56 k.k. nakazuje się stosować również ogólne przepisy dotyczące wymiaru kary. Pomimo że udziele-nie warunkowego zwolnienia nie stanowi wymiaru kary, to jednak modyfikuje skutki orzecze-nia o karze, więc powinno respektować cele, zasady i dyrektywy wymiaru kary. Ustawodawca w art. 77 § 2 k.k. zezwolił sądowi w postępowaniu jurysdykcyjnym na zaostrzenie warunków co do korzystania ze zwolnienia. Sąd podejmuje decyzję w tym przedmiocie jedynie na pod-stawie art. 53–55 k.k. Nie może tego uczynić na podstawie art. 77 § 1 k.k., ponieważ sprawca nawet nie rozpoczął wykonywania kary.
    The article concerns the possibility of applying general directives of imposition of penalty (including general crime prevention) in the case of granting a sentenced person conditional release from deprivation of liberty. According to one of the views, Article 77 § 1 of the Penal Code sets out the grounds for conditional release an enumerative manner, which prevents the application of Articles 53–55 of the Penal Code. According to the opposition’s view, Article 56 of the Penal Code orders also to take into account the general directives of imposition of penalty. The Supreme Court in its resolution of 26 April 2017, I KZP 2/17, supported the first concept. The author of the text gives a number of arguments for adopting the opposite view. As far as Article 77 § 1 puts emphasis only on achieving the resocialization goal, Article 56 also orders the use of general directives of imposition of penalty. Although the granting of conditional release does not constitute a imposition of penalty, it modifies the effects of a penalty decision, so it should respect the objectives, principles and directives of the penalty. The legislator in Article 77 § 2 allowed the court in jurisdiction proceedings to tighten the conditions for using the releasing. The court makes a decision in this case only on the basis of Articles 53–55. He cannot do it pursuant to the Article 77 § 1, because the perpetrator did not even start the penalty.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 3; 47-66
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawnokarny aspekt wolnościowy a tymczasowe aresztowanie
    Penal aspect of freedom and provisional arrest
    Autorzy:
    Ziemba, Edyta
    Warzybok, Marlena
    Grudzińska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499779.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
    Tematy:
    tymczasowe aresztowanie
    prawa i wolności obywatelskie
    prawnokarny aspekt wolności
    środki przymusu
    konstytucyjny status jednostki
    środki zapobiegawcze
    wolność człowieka na gruncie prawa karnego
    provisional arrest
    civil rights and liberties
    criminal legal aspects of freedom
    coercive measures
    constitutional status of the person
    preventive measures
    freedom of human based on criminal law
    Opis:
    Środki zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania i zatrzymania osób zawsze budziły wśród społeczeństwa wiele kontrowersji. Ponadto, wywoływały szereg nieporozumień i konfliktów między politykami, a prawnikami-teoretykami i prawnikami-praktykami. Organy państwowe, w dziejach stosowania obydwu tych instytucji, niejednokrotnie nadużywały tychże środków przymusu. A poza tym, brak należytej kontroli, czy to ze strony społeczeństwa, czy też władzy sądowej, może być przyczyną naruszenia praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w prawie międzynarodowym. Tymczasowe aresztowanie jest pewnego rodzaju narzędziem, które albo usprawni proces karny na przykład poprzez eliminację ucieczki, ukrywania się i nakłaniania do składania fałszywych zeznań i wyjaśnień przez oskarżonego, albo wyrządzi obywatelowi niewyobrażalna krzywdę, jeżeli zastosowanie tego środka będzie rezultatem błędu popełnionego przez organy ścigania.
    Precautionary measures in the form of the detention and apprehensions of persons have always stirred up controversy amongst the society a lot. Moreover, they triggered the sequence of misunderstandings and conflicts among policies, but lawyer-theoreticians and lawyer-practitioners. State agencies, in the history of applying both of these institutions, many times violated these coercive measures. Besides, lack of the adequate control, or it on the part of the society, or also a judicial authority, perhaps to be a reason for the infringement of laws and civil liberties, guaranteed in the Constitution of the Republic of Poland and in the international law. The detention is of certain kind with tool, which either he will streamline a criminal trial for example through the elimination of the escape, being in hiding and impelling to making a false statement and explanations by the accused or will cause the citizen inconceivable harm, if applying this centre will be a result of a mistake made by law enforcement agencies.
    Źródło:
    Problemy Kryminalistyki; 2013, 281; 20-27
    0552-2153
    Pojawia się w:
    Problemy Kryminalistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Purposes of Executing the Penalty of Imprisonment Pursuant to the Executive Penal Code
    Cele wykonywania kary pozbawienia wolności na gruncie kodeksu karnego wykonawczego
    Autorzy:
    Kuć, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22003726.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-14
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    kara pozbawienia wolności
    oddziaływanie penitencjarne
    środki penitencjarne
    resocjalizacja
    readaptacja społeczna skazanych
    penalty of imprisonment
    correctional treatment
    correctional measures
    resocialisation
    social reintegration of convicts
    Opis:
    Artykuł omawia problematykę celów wykonywania kary pozbawienia wolności na gruncie Kodeksu karnego wykonawczego z 1997 r. Ustawodawca uznał za podstawowy cel wykonywania kary pozbawienia wolności prewencję szczególną. Ponadto wskazał, że celem tym ma być także ochrona społeczeństwa przed przestępczością. Realizacja celów wykonywania kary pozbawienia wolności wskazanych w art. 67 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego ma się odbywać poprzez stosowanie środków oddziaływania na skazanych, do których zalicza się pracę, nauczanie, zajęcia kulturalno-światowe i sportowe, kontakty z rodziną i światem zewnętrznym, środki terapeutyczne, nagradzanie i karanie dyscyplinarne. Artykuł przedstawia znaczenie wykonywania kary pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania w kontekście realizacji celów wykonywania kary pozbawienia wolności. Oddzielne miejsce w artykule zajmuje omówienie zadań Służby Więziennej w tym zakresie.
    This article discusses the purposes of executing the penalty of imprisonment pursuant to the Executive Penal Code of 1997. The Polish legislator considers special prevention to be the basic purpose of executing the penalty of imprisonment. Moreover, the Polish legislator has stated that the purpose is also to protect society against criminal acts. The purposes of executing the penalty of imprisonment, specified in Article 67, para. 1 of the Executive Penal Code, are supposed to be achieved using the means of influencing convicts, which include work, teaching, cultural and sports activities, contacts with family members and the outside world, therapeutic measures and disciplinary penalties and awards. This article presents the significance of the penalty of imprisonment in the programmed rehabilitation system with regard to the achievement of the purposes of executing the penalty of imprisonment. A section of the article discusses the tasks of the Prison Service in this regard.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2022, 17, 19 (1); 181-196
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem potrzeby i celowości zmiany zasad odpowiedzialności i postępowania z nieletnimi
    The Need and Purpose of Changing the Principles of Responsibility and Juvenile Treatment
    Autorzy:
    Konarska-Wrzosek, Violetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698686.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    nieletni
    zasady odpowiedzialności
    postępowanie w sprawach nieletnich
    prawo karne
    czyn zabroniony
    środki wychowawcze
    principles of responsibility
    juvenile
    penal law
    prohibited act
    educational measures
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 349-359
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Некоторые полицейские меры со стороны властей Российской империи в отношении уроженцев Царства Польского после Ноябрьского 1830 г. и Январского 1863 г. восстаний
    Some repressive measures by the authorities of the Russian Empire regarding the natives of the Kingdom of Poland after the November 1830 and the January 1863 uprisings
    Autorzy:
    Лазарян, Сергей
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/482352.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Russian Empire
    oles
    uprising
    repression
    penal servitude
    Opis:
    The Russian authorities used repressive measures against the Poles, who were active partic-ipants in the November 1830 and January 1863 uprisings. These measures included arrest and ex-pulsion to the inner provinces of the Russian Empire under the supervision of the police without the right to return to their homeland; the inclusion in military garrisons stationed in various parts of the empire; the direction to serve in the troops in the Caucasus, where military operations were conducted against the local highlanders and expulsion to hard labour and settlement in Siberia or in the internal provinces of Russia.The severity of repressive measures was determined by the fact that, in the exiled Poles, they saw a source of hatred spreading towards the tsarist government. The authorities feared the influ-ence of their thoughts on the liberal strata of Russian society, especially on young people. With such measures, they tried to suppress the restless minds. The imperial authorities also feared the reaction of Europe, which threatened Russia with “anathema” and intervention.
    Źródło:
    Acta Polono-Ruthenica; 2019, 4, XXIV; 183-196
    1427-549X
    Pojawia się w:
    Acta Polono-Ruthenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało w okowach (o proksemice przestrzeni więziennej)
    BODY IN BONDS (ABOUT PROXEMICS IN THE SPACE OF A PENAL INSTITUTION)
    Autorzy:
    Gorzelak, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579420.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
    Tematy:
    proksemika
    oddział penitencjarny
    środki przymusu bezpośredniego
    prizonizacja
    przeludnienie
    anomia moralna
    deprywacja potrzeb
    antystruktura oporu
    panoptykon
    wola sensu
    Europejskie Reguły Więzienne
    proxemics
    a division of the prison
    coercive measures
    overpopulation
    moral anomie
    deprivation of needs
    antystruktura resistance
    panopticon
    will sense
    European Prison Rules
    Opis:
    Artykuł ma na celu omówienie uwarunkowań wykorzystywania prostych wskazań proksemiki w przestrzeni zakładu karnego. Zakres wolności ograniczony jest nie tylko urządzeniami ochronnymi, ale także ogromnym polem zachowań anomijnych. Wobec struktury kontroli (panoptykon J. Benthama) rodzi się antystruktura oporu. Jej funkcjonowanie można opisać w języku psychologii środowiskowej i proksemiki. Negatywny wpływ tej „milczącej mowy” (E. Hall) jest znany. Można jednak wskazać zależności wspierające wartość komunikacyjnych zachowań wychowawczych (gesty, organizacja przestrzeni, odległość od rozmówcy, (nie)punktualność, czas reakcji itd.). Znaczenie tych wskazań ma szczególną wartość dla polskiego więziennictwa wobec spodziewanego skoku jakościowego – szerokiego zastosowania dozoru elektronicznego.
    The article is aimed at discussing the use of simple indications of proxemics in the space of a penal institution. The range of freedom is limited not only by protecting devices but also by a huge field of unlawful actions. Against the structure of control (J. Bentham) appears anti-structure of resistance. It’s functionality could be described in the language of social psychology and proxemics. The negative influence of this “silent speech” (E.Hall) is known. There is a possibility, however, to show relations, supporting the value of communicative pedagogical behaviors (gestures, space organisation, personal distance, (un)punctuality, time of reaction etc.) These indications have a great meaning for the polish prison service towards the implementation of electronic custodianship.
    Źródło:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2014, 9; 201-222
    1896-5903
    Pojawia się w:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Środki zabezpieczające dla sprawców przestępstw popełnionych w związku z uzależnieniem w świetle ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – „noweli lutowej”
    Autorzy:
    Maciej, Tygielski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902737.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    penal law
    penitentiary law
    preventive measures
    medicalisation of law
    connection between crime and addiction
    compulsory detoxification treatment
    imprisonment for an indefinite period
    prawo karne
    prawo penitencjarne
    środki zabezpieczające
    medykalizacja prawa
    związek czynu z uzależnieniem
    przymusowe leczenie odwykowe
    pozbawienie wolności na czas nieoznaczony
    Opis:
    This article is focused on the actual position of security measures applicable to addicted offenders in the criminal justice system as well as in the Polish penal debate. The most important problems that occurred in this context were: intersection of medical and juridical authorities in administration of justice (with domination of the experts appointed by the court), protection of the inmates rights and the possibilities of reduction of the isolation penalties and introducing forms of penal reaction that are adapted to specific criminal etiology. Reflections regarding the amendment that took effect on the 1 of July 2015 were conducted in the fields of law-abidingness, efficiency and effectiveness of the preventive measures. The obtained results allow to appraise positively such specific solutions in general, but also show their limits, organizational difficulties and potential threats.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2018, 78; 474-496
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-36 z 36

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies