Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "paleontologia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 154
Tytuł:
Jacques Thierry (1941–2014)
Autorzy:
Pellenard, P.
Neige, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061074.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Jacques Thierry
obituary
paleontology
wspomnienie pośmiertne
paleontologia
Źródło:
Volumina Jurassica; 2015, 13, 2; 143--151
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phyletic evolution of the latest Ludlow spinose monograptids
Autorzy:
Urbanek, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20243.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja zwierzat
paleontologia
Monograptus
fauna graptolitowa
Neocucullograptinae
Opis:
The spinose latest Ludlow (Ludfordian) graptolite Monograptus (Uncinatograptus) spineus is not related to the lobate-spinose monograptids of the late Wenlock. It developed independently as a result of phyletic evolution from hooded M. (U.) acer, M. (U.) protospineus sp. n. being a transient link. Cumulative effects of gradual and directional changes within this lineage resulted probably in feeding specializations that enabled separation of niches. Previously described M. (U.) acer and M. (U.) aculeatus are defined as chronosubspecies, the latter representing a more advanced stage of evolution. A biostratigraphic subdivision of late Ludfordian in graptolite facies is suggested.
Rozpoznana na podstawie głębokiego wiercenia Mielnik IG-1 (E Polska) sekwencja fauny graptolitowej, wskazuje na wyraźną dwudzielność najwyższego ludlowu (piętro ludford). Dominujące we wczesnyrn ludfordzie monograptidy z podrodziny Neocucullograptinae wymierają pod koniec poziomu N. kozlowskii w wyniku jednoimiennego zdarzenia (kryzysu biotycznego). Miejsce zubożałego zespołu reliktowego zajmuje następnie zróżnicowana fauna, wsród której szczególne znaczenie przypada przedstawicielom Monograptus opatrzonych tekami typu "uncinatus". Pojawiają się one po dłuższej przerwie w zapisie paleontologicznym (tzw. "Lazarus effect"). Powyżej tego poziomu rozwija sie linia filogenetyczna, zlożona z następstwa: M. (Uncinatograptus) acer acer - M. (U.) acer aculeatus - M. (U.) protospineus sp. n. - M. (U.) spineus. Ten ostatni posiada obok płatów aperturalnych także długie kolce i jest charakterystycznym gatunkiem przewodnim poinego ludfordu. Stopniowa i kierunkowa ewolucja w obrębie tej pojedynczej linii stanowi przykład tzw. "ewolucji filetycznej". Zmiany ewolucyjne miały charakter kumulatywny i nowe elementy strukturalne były dodawane do już istniejących (hypermorfoza). M. (U.) protospineus sp.n. reprezentuje ogniwo pośrednie i ma platy aperturalne opatrzone zaczątkowymi wyrostkami, na których w dalszym przebiegu filogenezy powstały prawdziwe kolce aperturalne. Niezwykłe podobieństwo M. (U.) spineus do "kolczastych" monograptidow poinego wenloku jest wiec wyrazem homeomorfii.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 1; 1-17
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of paleontological data in testing homology by congruence
Autorzy:
Rieppel, O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21657.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ptaki
ssaki
skamienialosci
filogeneza
paleontologia
homologia
Opis:
With homology being defined as shared similarity due to common ancestry, any initial perception of similarity (or relative invariance) among organisms may be treated as a conjecture of homology to be tested by congruence. The phylogenetic information content is therefore not with the character itself, but lies in the relation of any one character to all others known. The "principle of total evidence" thus emerges as a logical corollary of the distinction of homology and homoplasy, the most severe test of homology involving all known characters in the search for the globally most congruent pattern. In a study combining fossil and extant organisms, however, the issue of missing characters raises the question of implicit a priori weighting, because some sources for characters (soft anatomy, molecular, physiological, behavioral) remain unknown in fossils. The issue of missing data in fossils requires further study before the potential impact of fossils on a classification based on extant organisms can be properly assessed.
Jeśli zdefiniuje się homologię jako podobieństwo wynikające ze wspólnego pochodzenia, każde zauważalne podobieństwo może być traktowane jako domniemanie homologii, które można poddać testowi zgodności. Przebieg filogenezy wywodzi się nie z samej cechy lecz z jej stosunku do innych znanych cech. Zasada pełności danych pojawia się jako logiczna konsekwencja rozróżnienia homologii i homoplazji. Test homologii obejmujący wszystkie znane cechy, zmierzający do odnalezienia najbardziej zgodnego ich rozkładu, jest więc testem najostrzejszym. Kiedy analizie poddaje się zbiory danych o kopalnych i dzisiejszych organizmach pojawia się problem nieznanych cech (nie zachowanych w stanie kopalnym) pociągający za sobą konieczność wstępnego wartościowania cech.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 295-302
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ecology of extinction
Autorzy:
Simberloff, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20398.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
zmiany klimatyczne
wymieranie gatunkow
populacje centralne
populacje zrodlowe
skamienialosci
wymieranie populacji
paleontologia
populacje zanikowe
Opis:
Studies of species-area curves and of the spatial correlation of biogeographic ranges with climatic variables may allow some crude prediction of amount of extinction over large regions in the face of major environmental change. However, these approaches tell little about the proximate causes of species loss. The contention that failure of metapopulation dynamics is at the root of many species extinctions is so far not borne out by observed rates of inter-population movement. Rather, most species that have a metapopulation structure seem to have central source populations and peripheral sink populations. Much of the extinction recorded in the ecological literature is probably of such peripheral populations and their loss has little to do with species extinctions. The disappearance of central, source populations is more important but its causes are not well documented. Habitat loss is the single greatest ultimate cause of current extinction. However, disappearance of the very last individuals of the last population of a species may not be obviously related to habitat loss. Rather, it may seem mysterious, because the last individuals will look healthy, or it may seem attributable to one of the stochastic forces widely assumed to set minimum viable population sizes.
Powiązanie wiedzy o areałach zajmowanych przez poszczególne gatunki ze zmiennością klimatu może pozwolić na przybliżone przewidywanie intensywności wymierania na dużych obszarach w wyniku wielkich przemian środowiska. Podejście takie niewiele jednak pomaga w ustaleniu ostatecznej przyczyny wymierania. Większość gatunków ma swoje centralne populacje źródłowe i peryferyczne populacje zanikowe. Większość zapisanych w materiale paleontologicznym przykładów wymierania odnosi się do populacji peryferycznych. Ich koniec niewiele ma wspólnego z rzeczywistym wymieraniem gatunku. O wiele istotniejszy jest zanik populacji centralnych, ale przyczyny tego zjawiska nie są dostatecznie udokumentowane. W czasach nam współczesnych zanik środowiska właściwego dla gatunku jest najpoważniejszym czynnikiem wymierania. Śmierć ostatnich osobników ostatniej populacji nie musi być jednak w oczywisty spoób związana ze zmianami w środowisku. Najczęściej jest skutkiem działania nieidentyfikowalnych, zapewne przypadkowych czynników.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 159-174
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heterochrony in the evolution of Late Devonian Ammonoids
Autorzy:
Korn, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20486.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
Prionoceratidae
skamienialosci
goniatyty
morfologia
famen
paleontologia
muszle
dewon
Opis:
n the goniatite family Prionoceratidae, the transition from Mimimitoceras to Balvia provides an example of rapid size decrease resulting from progenesis. In the Prionoceras-Mimimitoceras stock the adult conch continued to be of rather uniform shape and size (about 60 mm) and species diversification was expressed mostly in changing juvenile morphology. In the Balvia branch, which had developed in the Wocklumeria Stufe, the adult size diminished strongly (not more than 16 mm). Progenetic Balvia displays conch morphology of ancestral Mimimitoceras juveniles, with distinct ornamentation types that were added terminally.
Ewolucja goniatytów Prionoceratidae w późnym famenie, w szczególności przejście od Mimimitoceras do Balvia, jest przykładem szybkiego ewolucyjnego zmniejszania rozmiarów dorosłych osobników w wyniku progenezy. W obrębie gałęzi Prionoceras-Mimimitoceras muszle dojrzałych osobników osiągały około 60 mm średnicy, nie zmieniając istotnie kształtów w trakcie wzrostu. Różnice między gatunkami objawiają się więc głównie w morfologii młodocianych muszli. W gałęzi Balvia która wyodrębniła się w piętrze woklumeriowym, rozmiary dorosłych osobników nie przekraczają 16 mm. Progenetyczna Balvia wykazuje więc cechy morfologiczne młodocianych osobników wyjściowego Mimimitoceras, ale z odmienną ornamentacją na końcowych stadiach ontogenezy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 21-36
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In his own words
Autorzy:
Cobban, W. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139103.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
interview
biography
ammonite
geology
palaeontology
Cobban William
wywiad
biografia
amonit
geologia
paleontologia
Opis:
Bill Cobban in conversation with Kirk Johnson and Dave Baysinger, 19 February, 2010.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; III-XIII
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the nature and development of graptoblasts
O naturze i rozwoju graptoblastow
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22392.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
graptoblasty
Graptoblastoides
Kanada
Graptoblastus
paleontologia
wyspa Anticosti
Opis:
Two specimens of graptoblasts, which provisionally may be assigned to 'Graptoblastoides' sp. and 'Graptoblastus' sp., are described from the early Llandovery of Anticosti Island (Québec, Canada). Previous reports of Silurian graptoblasts were restricted to a single specimen from Poland. One of the new specimens is morphologically distinct from all known graptoblasts - both chambers of the inner cavity contain numerous incomplete septae, here referred to as hemiseptae. SEM observations show distinct two-layered character of the transverse septum, whereas the hemiseptae show no trace of layering. Hemiseptae and the transverse septum are derivatives of the inner lining of the graptoblast. The 'genera' Graptoblastus Kozłowski, 1949 and Graptoblastoides Kozłowski, 1949 are interpreted as stages in graptoblast development, and are consequently replaced by the purely descriptive terms 'graptoblastus' and 'graptoblastoides'. The following stages of graptoblast development are recognized: (1) pre-graptoblastoides stage, (2) early graptoblastoides stage, (3) late graptoblastoides stage, (4) early graptoblastus stage, and (5) late graptoblastus stage. A graptoblast s.s. (i.e., devoid of a blastotheca) and its developmental stages strikingly resemble the earliest stages of the astogeny of the modern pterobranch Rhabdopleura. These observations support A.Urbanek's hypothesis that zooids became encysted within graptoblasts and rejuvenated by a process of metamorphosis.
Z wapieni wczesnego landoweru wyspy Anticosti (Kanada, Quebec) opisano dwa graptoblasty. Jest to pierwsze znalezisko sylurskich graptoblastów na obszarze pozaeuropejskim. Reprezentują one oba dotychczas znane parataksonomiczne "rodzaje", a mianowicie Graptoblastus Kozłowski, 1949 i Graptoblastoides Kozłowski, 1949. Zbadany graptoblastus No. 1 ma we wnętrzu swoich obu komór nieznane dotąd niepełne przegrody, dla których wprowadzono nazwę hemiseptae. Wyrażono pogląd, że formy graptoblastoides i graptoblastus reprezentują kolejne stadia w rozwoju osobniczym graptoblastów. Zwrócono uwagę na uderzające podobieństwo graptoblastów do najwcześniejszych stadiów rozwojowych larwy współzesnej Rhabdopleura Allman, 1869 (Pterobranchia, Rhabdopleurida). Zdaniem autora, w graptoblastach zachodził proces metamorfozy pączka terminalnego do swobodnie poruszającej się larwy, wydostającej się na zewnątrz poprzez cryptopyle.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 227-238
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early astogeny and relationships of the Ordovician rhabdomesine bryozoans
Autorzy:
Dzik, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20329.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
ordowik
skamienialosci
paleontologia
ancestrula
mszywioly
wapienie
zooecia
astogeneza
Opis:
A diverse Ordovician assemblage of juvenile bryozoan colonies, with external phosphatic coatings allowing chemical extraction from the rock, shows a morphologic series probably corresponding to evolutionary step-by-step suppression in the formation of the external colony wall. Its formation was initially delayed leading to formation of the common bud (advanced corynotrypids). Then the permanent double-walled colony organization developed along the colony margin (Flabellotrypa-like). In the following evolutionary stage, the external wall was secreted only at the conical creeping stage immediately following ancestrula (typical rhabdomesines). With subsequent evolution the external wall completely disappeared, and the double-walled ancestrula grew vertically (advanced rhabdomesines and phylloporinids). This kind of the early astogeny characterizes also the oldest phyllodictyid cryptostome Prophyllodictya, studied in serial peels. Flabellotrypidae fam. n., Mojczatrypa halysitoides gen. et sp. n., Kielceporidae fam. n., Kielcepora ornata gen. et sp. n., Ojlepora gen. n., and Kielanopora gracilis gen. et sp. n. are proposed.
Dzięki licznym okazom młodocianych kolonii mszywiołów z otoczkami fosforanowymi, wytrawionym z ordowickich wapieni z Mójczy, możliwe stało się skompletowanie pełnego szeregu morfologicznego wzrostu złożoności astogenezy w ewolucji Rhabdomesina. Generalna tendencja polegała na redukcji stadium z zewnętrznym szkieletem aż do objęcia wspólną jamą ciała nawet ancestruli. W dalszej kolejności doprowadziło to do daleko posuniętej fizjologicznej integracji kolonii; struktury wspólne dla kolonii podlegać poczęły ewolucyjnej komplikacji zaś poszczególne zooecia uproszczeniu.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 37-54
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Callipterid pteridosperms from the Early Permian of Ukraine
Autorzy:
Boyarina, N
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21331.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paprocie nasienne
perm
skamienialosci
paleobotanika
Raminervia
paleontologia
Raminervia mariopteroides
Ukraina
Opis:
In terrigenous rocks of the early Permian age, below the limestone P6, of the Western Donets Basin two new pteridosperm species have been identified. One of them had phyllosperms with seed scars situated near the base and in the middle part of a pinnule, at the ends of vein-like off-shoots. Its foliage consists of dichotomously branched pinnate to tripinnate fronds, sphenopteroid pinnules and intercalary pinnae and pinnules. The foliage is very variable. Immature, semi-mature, and mature pinnae and pinnules are known. These plants grew probably along the margins of floodplain lakes. The name Raminervia mariopteroides gen. et sp. n. is proposed here for them. The second species, Dichophyllum cuneata sp. n., is characterized by pinnate to bipinnate fronds with a dichotomy of the primary rachis, broadly wedge-shaped pinnules and similarly shaped intercalary pinnules. Plants of the species probably grew on elevated lots of the floodplain and on the alluvial-lacustrine plain.
Praca zawiera opis dwu nowych gatunków permskich paproci nasiennych o liściach typu „Callipteris” (nazwa ta jest młodszym synonimem rodzaju dzisiejszych paproci i w paleobotanice paleozoiku nie może być używana). Jeden z tych gatunków stanowi podstawę do wydzielenia nowego naturalnego rodzaju Raminervia.
Вивченi рештки викопних рослин виявленi в ранньопермських вiдкладах Захiдного Донбасу. Викопний матерiал зiбpaн в аргілiтових та алевролiтових вiдкладах озерного i алювiально-озерного генезису в iнтервалi poзpiзy мiж вапняками Р⁰₅ та Р₆. Описано один природний рiд Raminervia gen. n. та два види - Raminervia mariopteroides sp. n. i Dichophyllum cuneata sp. n. Рiд Raminervia характеризуеться фiдоспермами, якi при основi та в середнiй частинi несуть насiннi рубцi. До кожного рубця пiдходить вiдгалуження жилки. Листи Raminervia mariopteroides дихотомічно-перистi тричi псристо-складнi, з дихотоміϵю головної oci, сфеноптеридними лопатевими пiр’ячками та промiжними елементами останного та передостаннього порядку. Пiр’я i пiр’ячки мор-фолопчно рiзноманiтнi, що обумовлено рiзними стадiями росту листа. Листи Dichopyllum cuneata дiхотомiчно-перистi двічi перисто-складнi, з дихотомiею головної oci, широко клиновидними пір’ячками, розciченними на сегменти майже до основи, та з проміжними елементами останнього порядку. Виходячи iз морфологiчних i тафономiчних ознак рослинних решток та з генезису порід, рослини виду R. mariopteroides росли по берегам заплавних озер, утворюючи озерно-заплавні фiтоценози, а представники виду D. cuneata буди розповсюджені на пiдвищених дiлянках заплави та алювiально-озерної рiвнини.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 117-133
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Carboniferous to Early Permian bryozoans from Spitsbergen
Autorzy:
Nakrem, H A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19930.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
fauna borealna
perm
Spitsbergen
skamienialosci
karbon
paleontologia
mszywioly
Bryozoa
Opis:
Bryozoans from the Nordenskiöldbreen Formation (Middle Carboniferous Moscovian through Early Permian Sakmarian) and the Gipshuken Formation (late Sakmarian - late Artinskian), from central Spitsbergen, Svalbard, are represented by 36 species (22 genera). One species is new: Hinaclema svalbardensis of the order Trepostomata. The bryozoan fauna is typical Boreal and resembles those from the Timan-Pechora region (western Siberia) and the Urals. Similarity indices based on generic composition show that the Boreal fauna became more endemic by the late Early Permian, clearly separated from the Tethyan faunas. Several species have stratigraphic ranges in Spitsbergen longer than elsewhere.
Artykuł zawiera taksonomiczną rewizję mszywiołów z formacji Nordenskiöldbreen (środkowy karbon-wczesny perm) i Gipshuken (perm) Spitsbergenu, obejmując rownież gatunki będące niegdyś przedmiotem publikacji Czarnieckiego (1964) i Małeckiego (1977). W sumie zidentyfikowano 36 gatunków z 22 rodzajów; tylko jeden gatunek nowy. Fauna mszywiołów jest typowo borealna i przypomina fauny obszaru timańsko-peczorskiego i Uralu. Od końca wczesnego permu fauny borealne stały się bardnej endemiczne, wyraźnie odrębne od tetydzkich. Wiele gatunków mszywiołów miało dłużzsze zasięgi w permie Spitsbergenu niż gdzie indziej.
Bryozoer fra Nordenskiöldbreenformasjonen (midtre karbon moskva til tidlig perm sakmar) og Gipshukenformasjonen (sen sakmar - sen artinsk) fra Spitsbergen, Svalbard, er representert med 36 arter (22 slekter). En art er ny: Hinaclema svalbardensis, orden Trepostomata. Bryozofaunaen er typisk boreal (nordlig) og ligner på tilsvarende fauna beskrevet fra Timan-Pechoraområdet (vestlige Sibir) og fra Uraldistriktet. Likhetsindekser basert på slektssammensetningen viser at den Boreale faunaen ble stadig mer endemisk mot slutten av tidlig perm, og er markant forskjellig fra Tethysfaunaen i sør. Mange arter har en stratigrafisk utbredelse på Spitsbergen som avviker fra utbredelsen i andre områder.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 45-116
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serial homology: the crests and cusps of mammalian teeth
Autorzy:
Van, Valen L M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22372.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
zeby
fauna
kly
skamienialosci
ssaki
paleontologia
homologia seryjna
Opis:
I discuss the nature of serial homology. Mammalian teeth have a relatively dense fossil record, which permits an often close reconstruction of the evolution of patterns of serial homology. I identify the main crests of mammalian teeth, summarize their evolution, and provide new names where necessary. Serial homologies can change in evolution, originate, and disappear. They can be partial, unlike historical homologies. Teeth exemplify these phenomena, and their patterns can be viewed topologically as well as in other ways. Some, but not all, crests and cusps of upper teeth appear to be homologous to structures of lower teeth. The pure morphology of Goethe is a living science.
Korespondencja poszczególnych elementów pomiędzy różnymi zębami tego samego osobnika jest wyrazem homologii seryjnej, w odróżnieniu od homologii historycznej odnoszącej się do stosunków pomiędzy różnymi osobnikami. W obydwu wypadkach przyczyną zaistnienia homologii jest ciągłość informacji.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 145-158
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 154

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies