Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "museum history" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 173
Tytuł:
Костел Успіння Пресвятої Діви Марії в Умані: особливості функціонування у 1967–2023 роках
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Humaniu: zasady funkcjonowania w latach 1967–2023
Autorzy:
Кузнець, Тетяна
Присяжнюк, Юлія
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233782.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Умань
Уманський костел
Уманська картинна галерея
релігійна громада
римо-католики в Умані
Уманський краєзнавчий музей
Uman
Uman Church
Uman Art Gallery
religious community
Roman Catholics in Uman
Uman Local History Museum
Humań
kościół w Humaniu
galeria sztuki w Humaniu
wspólnota religijna
katolicy w Humaniu
muzeum historii lokalnej w Humaniu
Opis:
Костел Успіня Пресвятої Діви Марії в Умані має тривалу історію, але його джерельна база ще потребує доповнення. Метою статті є систематизація інформації про використання костелу після його реставрації до сьогодення, що сприятиме розумінню питання про можливості остаточного повернення його римо-католицькій громаді Умані. При підготовці статті автори дотримувалися принципів історизму, об’єктивності, плюралізму. Висновки: зібраний та систематизований у статті матеріал складає уявлення про особливість використання будівлі Успенського костелу у радянський час та добу відновлення незалежності України, що доповнює його історію та сприяє розумінню ситуації з поверненням його католикам Умані.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Humaniu ma długą historię, jednak jego baza źródłowa wciąż wymaga jeszcze uzupełnienia. Celem niniejszego artykułu jest usystematyzowanie informacji na temat użytkowania kościoła od czasów jego renowacji do dzisiaj, co z pewnością pomoże zrozumieć kwestię możliwości jego ostatecznego powrotu do rzymskokatolickiej wspólnoty Humania. Przygotowując artykuł, autorzy kierowali się zasadami historyzmu, obiektywizmu oraz pluralizmu. Wnioski: zebrany i usystematyzowany w artykule materiał daje wyobrażenie o specyfice użytkowania budynku kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w czasach sowieckich i okresie przywracania niepodległości Ukrainy, co uzupełnia jego historię i przyczynia się do zrozumienia sytuacji jego powrotu do katolików Humania.
The Assumption of the Virgin Mary Church in Uman has a long history, yet its source base requires further supplementation. The article aims to systematize information on the use of the church after its restoration to the present day, contributing to the understanding of the possibility of its definitive return to the Roman Catholic community in Uman. In preparing the article, the authors adhered to the principles of historicism, objectivity, and pluralism. Conclusions: the material collected and systematized in the article provides insights into the unique use of the Assumption Church building during the Soviet era and the period of Ukraine’s independence, enriching its history and aiding in understanding the situation of its return to the Catholics of Uman.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-24
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie muzeów regionalnych w krzewieniu historii i kultury regionalnej na przykładzie Muzeum Regionalnego w Bobolicach
The importance of regional museums in the promotion of regional history and culture : on the example of the Regional Museum in Bobolice
Autorzy:
Cieślak, Tadeusz, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075991.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Bobolice
muzeum regionalne
wystawa
sztuka więzienna
regional museum
exhibition
prison art
Opis:
In the IT age of the 21st century, in the post-industrial society, systemic changes are taking place, including transformation forces, new tasks and needs. The first need in museology was to increase the number of branches in the regions (regional museums). Such a progress has already taken place. About 75% increase in museum facilities has been noted. During 1990-2004, there were 37 historical, 28 regional, 11 ethnographic, 9 natural, 8 techniques, 6fine arts museums. A small regress was recorded in archaeological and biographical museology. The second stage seems to be a qualitative progression, segmentally adapted to the current needs of potential visitors. Scientific and statistical publications are not optimistic. This concerns mainly young peopleand students of high schools, and secondary and vocational schools of all majors and specialties. The objective of my research is to arouse interest children and teenagers in museum messages as a means of studying history and cultural heritage. The Bobolice Regional Museum is a good example of this activity, perhaps because its founder, an active creator, animator and authority, is a retired teacher of geography and mathematics - currently the curator and manager - Bronislaw Malinowski.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2019, 67, 8; 681--686
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złoty Globus Jagielloński ze zbiorów Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego – niezwykły obiekt z fascynującą historią
The Golden Jagiellonian Globe from the Jagiellonian University Museum Collection – an unusual object with a fascinating history
Autorzy:
Taborska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171370.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Globus Jagielloński
Ameryka
sfera armilarna
mechanizm zegarowy
Jagiellonian globe
America
armillary sphere
clock mechanism
Opis:
“The Golden Jagiellonian Globe” (early 16th century; in the collection of the Jagiellonian University Museum) is the earliest globe of the Earth in the Polish collections and one of the oldest in the world. The oldest known globe of the Earth was made by Martin Behaim in 1492. The second in order are two globes from the same period: the Hunt-Lenox Globe (c. 1510, now in the New York Public Library) and the Jagiellonian Globe. Despite its name, the Jagiellonian Globe is an astronomical instrument – a mechanical armillary sphere. On the orb hiding the mechanism there is a map of the Earth, dated 1510–1511. This object has been sparsely analysed, especially in the last decades. Those analysis that were performed have until now mainly focused on the depicted map and the typology of particular details, though there are also studies on its operation and provenance. Research performed in the 21st century focused on WWII history of the globe.A preliminary analysis of the sphere and the clock mechanism allows a connection with French products from Blois near Paris. The map of the globe, associated with the Italian centre, presents information on geographical discoveries of the time, based on maps by Martin Waldseemüller and letters by Amerigo Vespucci, published in the edition of Ptolemy’s Geography (Saint-Dié, 1507). The map is a twin to the layout of the lands and seas depicted on Hunt-Lenox’s Globe. It is distinguished by a mysterious continent-island, noted on the Kraków globe as “America Noviter Reperta.” The provenance of the globe is known since the 17th century, when the Kraków professor, Jan Brożek, donated it to the Collegium Maius library of the Jagiellonian University. Its fate during World War II, when it was hidden from the Nazis by docent Jadwiga Schoen, is extraordinary. After the war, the globe found its way to the Jagiellonian University Museum, where it has been exhibited ever since.
Źródło:
Opuscula Musealia; 2020, 27; 39-65
0239-9989
2084-3852
Pojawia się w:
Opuscula Musealia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół pobernardyński we Wrocławiu – historia przekształceń i powojenna odbudowa. Projekt skrzydła wschodniego z 1962 r. jako prekursorskie rozwiązanie konserwatorskie
Post-Bernardine complex in Wrocław – the history of transformations and the post-war rebuilding. The 1962 project of the eastern wing as a pioneering restoration solution
Autorzy:
Grodzka, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294211.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Muzeum Architektury we Wrocławiu
Małachowicz Edmund
klasztor bernardynów
kościół św. Bernarda
Museum of Architecture in Wrocław
Bernardine monastery
Church of St Bernard
Opis:
Artykuł opisuje fazy odbudowy i adaptacji zespołu pobernardyńskiego we Wrocławiu na Muzeum Architektury w latach 1956–1974, prowadzonej przez Edmunda Małachowicza. Przedstawiono krótki rys historyczny oraz skrócony opis zniszczeń budowli po II wojnie światowej. Odbudowa zespołu klasztornego trwała blisko 18 lat. Z całego tego okresu wyodrębniono trzy fazy powstawania kompleksu. Dla każdej z nich wykazano związki z obowiązującymi wówczas tendencjami w polskiej praktyce konserwatorskiej oraz wskazano szczególnie interesujące rozwiązania projektowe. Opis każdego z etapów projektu wykonano na podstawie niepublikowanej dotąd dokumentacji archiwalnej.
The article describes the phases of reconstruction and adaptation of the Bernardine monastery in Wrocław to the Museum of Architecture in the years 1956–1974 by Edmund Małachowicz. The paper presents a brief history of the creation of structures and a brief description of the destruction of buildings after World War II. Rebuilding of the monastery was carried out for nearly 18 years. In all of this period three phases of coming into existence of the complex were isolated. For each of these connection with current trends in the Polish conservation practice have been demonstrated and particularly interesting design solutions have been indicated. The description of each stage of the project was based on previously unpublished archival documentation.
Źródło:
Architectus; 2016, 1 (45); 7-18
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie betonu natryskowego (torkretu) w warstwach fakturowych obiektów zabytkowych i nowo budowanych
Applications of shotcrete in texture layers of historic and newly built facilities
Autorzy:
Jasiczak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973538.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
Tematy:
beton natryskowy
Gorzów Wielkopolski
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
przykład
torkret
warstwa fakturowa
obiekt historyczny
obiekt współczesny
estakada kolejowa
shotcrete
sprayed concrete
texture layer
historical object
railway flyover
POLIN Museum of the History of Polish Jews
example
Opis:
Technologia betonu natryskowego jest znana od ponad 100 lat i stosowana głównie przy naprawach i renowacji konstrukcji żelbetowych. W artykule przedstawia się dwa unikalne w świecie zastosowania barwionego torkretu: pierwsze dotyczące odtworzenia elewacji historycznej estakady kolejowej wybudowanej na początku XX wieku w Gorzowie Wielkopolskim, drugie dotyczące wykonania w ostatnich latach wielkogabarytowej ściany krzywoliniowej w Muzeum Polin w Warszawie.
The shotcrete technology has been known for over 100 years and is mainly used in the repair and renovation of reinforced concrete structures. The article presents two unique applications of colored shotcrete: the first one for the reconstruction of the historic façade of the railway flyover built at the beginning of the 20th century in Gorzów Wielkopolski, the second for the construction of a large-size curvilinear wall in the Polin Museum in Warsaw in recent years.
Źródło:
Przegląd Budowlany; 2020, 91, 11; 29-32
0033-2038
Pojawia się w:
Przegląd Budowlany
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys historii fabryki fajansu w Lubartowie na podstawie terralitów lubartowskich zachowanych w zbiorach muzealnych
An outline of the history of the faience factory in Lubartów on the basis of Lubartów terralites preserved in museum collections
Autorzy:
Wolska-Pabian, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36124541.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
Lubartów
Henryk Łubieński
terrolit
terralit
fajans
dzbanek myśliwski
Henryk Lubienski
faience
hunter’s jug
Opis:
Tekst opowiada o historii działalności wytwórni fajansu w Lubartowie. Fajansarnia została założona przez Henryka Łubieńskiego, wiceprezesa Banku Polskiego, który w 1839 r. nabył dobra lubartowskie. Wraz ze swoim bratankiem Pawłem Łubieńskim założył Fabrykę wyrobów fajansowych, terrolitowych, porcelanowych i glinianych w Lubartowie. Mimo że wytwórnia działała jedynie 10 lat, między rokiem 1840, a 1850, jej działalność była bardzo różnorodna. Wśród zachowanych w zbiorach muzealnych przykładów znajduje się kilkadziesiąt naczyń użytkowych zdobionych prostą rytowaną dekoracją, naczyń szkliwionych z dekoracją reliefową, szkliwionych pokrytych kwiatową dekoracją malarską oraz naczyń terralitowych, czyli pokrytych lakierem na zimno. To właśnie naczynia terralitowe wyróżniały lubartowską wytwórnię spośród innych działających w tym czasie.
The article is about the history and production of the faience factory in Lubartów. The workshop was established by Henryk Łubieński, vice-president of Bank Polski, who purchased the Lubartów estate in 1839. Together with his nephew Paweł Łubieński, he founded the Factory of faience, terrolite, porcelain and clay products in Lubartów. Although the factory has operated for only 10 years, between 1840 and 1850, its production was very diversified. Among the dozens of examples preserved in museum collections, there are several dozen examples of utility vessels decorated with simple engraved decorations, glazed dishes with relief decorations, glazed vessels covered with floral painting decorations, and terralite vessels, i.e. covered with cold varnish. Terralite vessels distinguished the Lubartów factory among others operating at that time.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2022, 73, 3; 47-51
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZACZYNAJĄC WSZYSTKO OD POCZĄTKU… FRANK STELLA I DREWNIANE SYNAGOGI W MUZEUM HISTORII ŻYDÓW POLSKICH POLIN W WARSZAWIE
STARTING EVERYTHING ANEW… FRANK STELLA AND WOODEN SYNAGOGUES AT THE POLIN MUSEUM OF THE HISTORY OF POLISH JEWS IN WARSAW
Autorzy:
Ewa, Toniak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433370.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Frank Stella
Kazimierz i Maria Piechotkowie
dziedzictwo architektury drewnianej
synagogi
minimalizm
architektura współczesna i historyczna
kapitał kulturowy
Opis:
The author of the review of the “Frank Stella and Synagogues of Historic Poland” Exhibition at the POLIN Museum of the History of Polish Jews from 19 February until 20 June 2016 (curator Artur Tanikowski, scenography Jan Strumiłło) reflects upon the category of “rescue history” which she believes is adequate to the description of the Polish museum as a model of constructive engagement and a place of critical reflection (B. Kirshenblatt-Gimblett). She also discusses its context: the main narrative exhibition, whose most effective element is a wooden roof of the vanished 17th-century synagogue in Gwoździec, re-erected in 2010–2012 by an international team of students, architects and art historians, led by American artists specialising in wooden crafts. It resulted in an object of a new kind whose value is connected with “intangible heritage”, which in turn was retrieved thanks to a return to traditional techniques of building and materials. The review’s author considers the category of “embodied knowledge” proposed by Prof. Barbara Kirshenblatt-Gimblett as useful in analysing Frank Stella’s creative process in the cycle Polish Village. This was created in 1971–1973, inspired by an English translation published in 1957 of a monograph entitled Bożnice drewniane [Wooden synagogues] by Kazimierz and Maria Piechotka, prepared on the basis of archival materials gathered in the Department of Polish Architecture of the Warsaw University of Technology. The incorporation of pre-war photographs of vanished wooden synagogues reminds us of the Jewish roots of the avant-garde and of multi-ethnic and multi-cultural Central and Eastern Europe as a relational space of communication and translation (M. Csáky).
Autorka recenzji wystawy „Frank Stella i synagogi dawnej Polski” prezentowanej w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie w dniach 19.02–20.06.2016 r. (kurator – Artur Tanikowski, scenografia – Jan Strumiłło) zastanawia się nad kategorią „historii ratowniczej”, adekwatną jej zdaniem do opisu muzeum POLIN jako modelu konstruktywnego zaangażowania i miejsca krytycznej refleksji (B. Kirshenblatt-Gimblett). Omawia także jej kontekst – narracyjną wystawę główną, której najbardziej efektownym elementem jest drewniany dach nieistniejącej XVII-wiecznej synagogi w Gwoźdźcu, wzniesiony na nowo w latach 2010–2012 przez międzynarodowy zespół studentów, architektów i historyków sztuki, kierowany przez amerykańskich artystów specjalizujących się w rękodziele drewnianym. W efekcie powstał obiekt nowego rodzaju, którego wartość związana jest z „dziedzictwem niematerialnym”, które z kolei zostało odzyskane dzięki powrotowi do tradycyjnych technik budowania i materiałów. Zaproponowana przez prof. Barbarę Kirshenblatt-Gimblett kategoria „wiedzy ucieleśnionej” autorce recenzji wydaje się użyteczna także przy analizowaniu procesu twórczego Franka Stelli nad cyklem Polish Village. Powstał on w latach 1971–1973, z inspiracji angielskim tłumaczeniem wydanej w 1957 r. monografii pt. Bóżnice drewniane autorstwa Kazimierza i Marii Piechotków, przygotowanej na podstawie materiałów archiwalnych zgromadzonych w Zakładzie Architektury Drewnianej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Włączenie do wystawy przedwojennej dokumentacji fotograficznej nieistniejących drewnianych synagog przypomina o żydowskich korzeniach awangardy i o wieloetnicznej i wielokulturowej Europie Środkowo-Wschodniej, jako relacjonalnej przestrzeni komunikacji i translacji (M. Csáky).
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 274-280
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach
Autorzy:
Młynarski, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048200.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
muzeum
muzeum diecezjalne
Siedlce
historia
źródła
museum
diocesan museum
history
sources
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1970, 21; 171-174
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WYSTAWY MODY I UBIORÓW W MUZEUM – ZAGADNIENIA I PROBLEMY METODOLOGICZNE
FASHION AND CLOTHING EXHIBITIONS IN A MUSEUM – METHODOLOGICAL ISSUES AND PROBLEMS
Autorzy:
Piotr, Szaradowski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432734.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
moda
historia mody
Ingrid Mida
Alexandra Kim
obiekt muzealny
wystawa mody
metodologia
badania
fashion
history of fashion
museum exhibit
fashion exhibition
methodology
research
Opis:
Presenting fashion in a museum involves not only technical but also methodological questions. For a long time, the presentation of clothing was dominated by a chronological approach which underlined stylistic changes. The 1980s and 1990s brought some change to the catwalks; designers from Japan suggested clothes which did not match the European canons. Many representatives of the Old Continent then followed in their footsteps. In order to describe those new phenomena, in the mid-1990s a new term appeared – deconstruction of fashion. This referred not only to aesthetics but also to the whole system. The way people wrote and spoke about fashion could not remain unaffected by such material changes, and the number of research perspectives increased quite rapidly. Recently, a trend which may be referred to as the turn towards materiality – focusing on the object and making it a starting point for discussion can be seen to gain strength. It has recently been summarised by Mida and Alexandra Kim in their book The Dress Detective. A Practical Guide to Object- Based Research in Fashion, which also discussed the practical side of research into clothing. The authors’ suggestions are also an incentive to look for new contexts for objects which have already been collected.
Prezentowanie mody w muzeum pociąga za sobą nie tylko kwestie techniczne, ale i metodologiczne. Przez długi czas dominowało pokazywanie ubiorów w ujęciu chronologicznym, podkreślającym zmiany stylistyczne. Lata 80. i 90. XX w. przyniosły zmiany na wybiegach – projektanci z Japonii zaproponowali ubiory nieprzystające do europejskich kanonów. Ich śladem poszło wielu przedstawicieli Starego Kontynentu. By określić te nowe zjawiska w połowie lat 90. pojawiło się określenie dekonstrukcji mody. Dotyczyło to nie tylko estetyki, ale całego systemu. Tak istotne zmiany nie mogły pozostać bez wpływu na pisanie o modzie i na sposób mówienia o niej. Dość szybko narosła też liczba możliwych perspektyw badawczych. W ostatnim czasie można jednak zobaczyć, że wobec tego zjawiska na sile przybiera nurt, który można nazwać zwrotem ku materialności – skupieniem uwagi na obiekcie i uczynieniem go punktem wyjścia teoretycznych rozważań. Podsumowały to niedawno Ingrid Mida i Alexandra Kim w książce The Dress Detective. A Practical Guide to Object-Based Research in Fashion (Ubraniowy detektyw. Praktyczny przewodnik do badań opartych na obiekcie), pokazując jednocześnie praktyczną stronę takich badań ubioru. Propozycje autorek to także zachęta do poszukiwań nowych kontekstów dla posiadanych w kolekcji obiektów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 181-187
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wystawa „Rośliny i zwierzęta. Atlasy historii naturalnej w epoce Linneusza”, zorganizowana w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, 6 maja - 15 sierpnia 2021 roku
Exhibition ‘Plants and animals. Atlases of natural history in the age of Linnaeus’ organised at the Museum of King Jan III’s Palace at Wilanów, 6 May – 15 August 2021
Autorzy:
Gołąbek, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057720.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Tematy:
plants
animals
exhibition
Wilanów
Maria Sibylla Merian
overseas
garden
systematics
the Scientific Library of the Polish Academy of Arts and Sciences and the Polish Academy of Learning
Institute of Systematics and Evolution of Animals of the Polish Academy of Sciences
International Cultural Centre
Opis:
The announcement discusses the temporary exhibition titled 'Plants and animals. Atlases of natural history in the age of Linnaeus' which was organised at Museum of King Jan III's Palace at Wilanów between 6 May and 15 August 2021. The exhibition was the second edition of the exhibition originally organised by the International Cultural Centre in Cracow, the Scientific Library of the Polish Academy of Arts and Sciences and the Polish Academy of Learning in Cracow, together with the Library of the Institute of Systematics and Evolution of Animals of the Polish Academy of Sciences. The author of the text discusses the tenets of the authors of the scenario, the division of the narrative and the arrangement of the items in the new space, i.e. the interiors at the first floor of the Wilanów Palace, a former entre cour et jardin residence.
Źródło:
Studia Wilanowskie; 2021, XXVIII; 369-387
0137-7329
2720-0116
Pojawia się w:
Studia Wilanowskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie konsultacji społecznych w procesie tworzenia modelu muzeum partycypacyjnego
The Use of Public Consultations in Planning a Participatory Museum
Autorzy:
Kwiatkowski, Piotr Tadeusz
Pokrzywa, Anna
Nessel-Łukasik, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373507.pdf
Data publikacji:
2015-08-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
participation
participatory museum
public consultations
collective memory
carrier of memory
local community
history education
partycypacja
muzeum partycypacyjne
konsultacje społeczne
pamięć zbiorowa
nośnik pamięci
społeczność lokalna
edukacja historyczna
Opis:
The subject of this article is the use of public consultations in the process of planning a participatory museum. The authors start by mentioning current discussions about participation in culture and debates among museum curators, culture experts, and sociologists concerning a new type of museum. In this context, they present Nina Simon’s idea of a participatory museum, which is a theoretic frame of reference for the long-term activities of the Józef Piłsudski Museum in Sulejówek, an institution desiring to establish a modern participatory museum in a certain social context. At the end, the results of the public consultations are presented. The data shows that one condition for the creation of a participatory museum is an effective, institutionalized, interactive system of communication. Three areas connected with the local community in which the museum could develop participatory projects were also indicated: the joint creation of memorial sites, community integration, and exhibition and educational activities.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 3; 165-188
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp. Muzeum historii naturalnej w epoce antropocenu?
Introduction. A natural history museum in the Anthropocene?
Autorzy:
Małczyński, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944329.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
antropocen
wymieranie gatunków
muzeum przyrodnicze
dziedzictwo nie-ludzkie
taksydermia
the anthropocene
species extinction
nature museum
non-human heritage
taxidermy
Opis:
Pojęcie antropocenu w ostatnich latach zyskało popularność nie tylko w polu nauk przyrodniczych, lecz również w kręgach humanistyki i sztuki (gdzie bywa zresztą kontestowane m.in. ze względu na antropo- i eurocentryczny charakter). Dyskusje na ten temat zorientowane są przede wszystkim na przyszłość. Jeśli pojawia się w nich temat przeszłości, to (jak u Jussiego Parikki) chodzi o „przyszłe przeszłości” (future pasts). Paradoksalnie, myśląc o antropocenie, chcielibyśmy jednak nie tyle patrzeć w przyszłość, ile spojrzeć wstecz. Z perspektywy współczesnych debat, preposteryjnie, zastanowimy się nad przeszłością antropocenu i jej wizualizacjami w muzeach, archiwach i sztuce. Ważnym obszarem naszych eksploracji badawczych będą muzea przyrodnicze, które są swoistymi „nekro-arkami” upamiętniającymi wymarłe gatunki i utraconą bioróżnorodność. Eksponaty muzealne, dioramy, wizualizacje natury, często nieintencjonalnie są przedstawieniami zachodzących zmian i wzrastającego wpływu „czynnika ludzkiego”. Coraz częściej spotykanym zjawiskiem jest np. organizowanie wystaw upamiętniających wymarłe gatunki. W tym kontekście pojawia się m.in. pytanie o rolę muzeów historii naturalnej w konstruowaniu zbiorowej świadomości „nie-ludzkiego dziedzictwa”. Warto zastanowić się także, czy idea muzeum historii naturalnej ma sens w obliczu końca podziału na historię „naturalną” i „ludzką” (Dipesh Chakrabarty). Podobnie archiwa fotograficzne, filmowe i dźwiękowe są zmaterializowaną pamięcią zachodzących zmian. Ich analiza może przyczynić się do rekonstrukcji zmieniających się wyobrażeń natury („alternatywnych przyród”), konstruowanych przedstawień antropocenu.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 113, 1; 10-12
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesna restauracja powojennej rekonstrukcji zabytku
Contemporary restoration of post-war monument reconstruction
Autorzy:
Wowczak, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217582.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
historia konserwacji zabytków
architektura muzeum
history of monument conservation
museum architecture
Opis:
Muzeum Warszawy zajmuje 11 kamienic przy Rynku Starego Miasta w Warszawie. Już w 1911 r. jedna z nich była rewaloryzowana przez Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości z przeznaczeniem na jego siedzibę. Po 1945 r. zespół tych kamienic odbudowano i przeznaczono na Muzeum Historii Warszawy. Projekt i nadzór nad pracami prowadził Stanisław Żaryn. Odbudowa warszawskiej starówki była koniecznością, politycznie i społecznie usprawiedliwioną zniszczeniami II wojny światowej. Generacje konserwatorów czerpały z wiedzy i doświadczeń konserwatorów XIX wieku odbudowujących Wawel, restaurujących Sukiennice czy odbudowujących krakowskie kościoły po pożarze z 1850 r. Decyzje o sposobie odbudowy stolicy puryści konserwacji z początku XX w. określiliby jako falsyfikowanie, ale to dzięki tym decyzjom konserwatorskim zespół staromiejski w Warszawie został wpisany na światową listę dziedzictwa UNESCO. W 2015 r. przystąpiono do kolejnej restauracji obiektów. Artykuł przedstawia historię działań konserwatorskich na przestrzeni 100 lat wobec zespołu będącego częścią przestrzeni zabytkowej ważnej dla historii polskiej konserwacji. Przedstawia również wyzwania konserwatorskie wynikające z oczekiwań muzealników i prezentuje efekt końcowy.
The Museum of Warsaw occupies 11 tenement houses at the Old Town Market Square in Warsaw. Already in 1911, one of them was renovated by the Association for the Protection of the Monuments of the Past to become its headquarters. After 1945, the tenement house complex was rebuilt to house the Museum of the Warsaw History. Stanisław Żaryn prepared the project and supervised the work. The reconstruction of the Old Town in Warsaw was a necessity justified politically and socially by the destruction during World War II. Generations of conservators drew on the knowledge and experience of the 19ᵗʰ-century conservators who rebuilt Wawel Castle, restored the Cloth Hall or rebuilt churches in Krakow after the fire in 1850. Conservation purists from the beginning of the 20ᵗʰ century would describe the decisions on the manner of rebuilding the capital as falsifying, but it was thanks to those conservation decisions that the Old Town complex in Warsaw was inscribed in the UNESCO World Heritage List. In 2015, another restoration of those objects was undertaken. The article presents the history of conservation treatment within a period of 100 years in regard to the complex that has been a part of a space important for the history of Polish conservation. It also presents conservation challenges resulting from the expectations of museologists, and presents the final effect.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 59; 124-132
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół sprzedaży gdańskiego muzeum doktorów Gottwaldów: Johann Philipp Breyne i jego korespondenci
About the Sale of the Museum of the Gottwalds: Johann Philipp Breyne and His Correspondents
Autorzy:
Pękacka-Falkowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194313.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Christoph(orus) Gottwald (1636 –1700)
Johann Christoph Gottwald (1670 – 1713)
Musaeum Gottwaldianum
the history of medicine – Royal Prussia, the 17th century, the 18th century
the history of natural collections – Royal Prussia, the 18th century
the history Natural Science – the Polish-Lithuanian Commonwealth, the 17th century, the 18th century
Opis:
The article discusses the correspondence between Johann Philipp Breyne and scholars from the German-speaking territories of Europe and England interested in purchasing the exhibits from the Museum of the Gottwalds in Gdansk after the death of its second owner Johann Christoph Gottwald (1670–1713). The Museum of the Gottwalds was set up in the second half of the 17th century by Christoph Gottwald (1636–1700), a medical doctor and a doctor of philosophy; after his death, it was inherited by his son, who was also a medical doctor. It constituted one of the biggest collections of natural exhibits in the Polish-Lithuanian Commonwealth in the early modern period and one of the most outstanding collections in Gdansk. In 1716, part of the collection was moved to Petersburg, where it gave rise to a collection of minerals which was part of the royal cabinet of curiosities. At present it is kept in the Fersman Mineralogical Museum.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2017, 82, 3; 33-50
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WOJNA I POWODZIE. KATASTROFY W DZIEJACH MUZEUM W NYSIE
THE CATASTROPHE OF WORLD WAR II AND THE CALAMITIES OF TWO FLOODS IN THE HISTORY OF THE MUSEUM IN NYSA
Autorzy:
Pawlik, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538294.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Muzeum w Nysie
powodzie w Nysie
Franz Bomba
dezynfekcja zbiorów
lichemicid 248
Opis:
The museum in Nysa was founded in 1897 as the first regional museum (Heimatsmuseum) in Opole Silesia (within the boundaries of Opole notary) /Regierungsbezirk Oppeln/. Its first seat was a baroque mansion called Alte Kommandantur/Dom Komendanta. At the beginning of September 1938, there came floods in Nysa. The waters of the Nysa Kłodzka River and its tributary, the Biała Głuchołaska, flooded the rooms of the ground floor with its exhibits, which in turn caused a break in the museum’s activities. In 1945, when the Soviet offensive was approaching Nysa, the town authorities evacuated the museum’s collections to the “Carolinum” grammar school in Nysa, to the gamekeeper’s cottage near Przełęk (Preiland), near Nysa, and to Domasov (Oberthomasdorf) near Jesenik (Freiwaldau) on the territory of Czech. Part of the collection remained in place. After seizing Nysa on March 24, 1945 by the Soviet Army, the museum building burnt down along with the monuments of art left behind. After the war, when Silesia was taken over by the Polish administration, the museum was re-activated in 1947. The saved collections together with the new acquisitions were placed in the building of a private surgical clinic. In 1984 the baroque Bishop Palace became the museum’s seat. At this place, in 1997, the institution was reached by the third catastrophe in its history – the calamity of floods. The rooms on the ground floor were flooded as high as 1.5 metres. The damages caused by the element included the building itself, collections of art and artistic handcraft, archaeological collection, historical documents, documentation of archeological collections and part of the books from the museum library. The flood effects are still being removed, although recently more and more slowly due to the lack of financial means. Transl. by Józef Lisiecki
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2003, 1-2; 103-115
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 173

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies