Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "moral vices" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Teatralna wizualizacja ludzkich emocji jako retoryczny środek perswazji w homiliach Bazylego Wielkiego o ludzkich wadach
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158083.pdf
Data publikacji:
2022-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bazyli Wielki
emocje
wady moralne
kaznodziejstwo wczesnochrześcijańskie
retoryka
teatr
wizualizacja przekazu
Basil the Great
emotions
moral vices
early Christian preaching
rhetoric
theatre
visualization of message
Opis:
Przedstawianie różnych stanów emocjonalnych w sposób obrazowy, odwołujący się do wrażeń wzrokowych, charakterystyczny dla spektaklu teatralnego, jest częstą praktyką Bazylego Wielkiego (zm. 379 r.) w jego homiliach o wadach gniewu, zazdrości, bogacenia się i pijaństwa. Przeprowadzona analiza homilii moralnych pozwoliła na wydobycie i omówienie w niniejszym artykule trzech szczególnych retorycznych środków perswazji, które posłużyły kaznodziei do ukazania w sposób obrazowy ludzkich emocji. Są to: 1) wprowadzanie scen dialogowych z udziałem postaci uosabiających krytykowane wady i przejawiających różne emocje; 2) plastyczny sposób prezentowania uczuć postaci z zastosowaniem ruchu scenicznego i wykorzystaniem elementów scenografii; 3) odwoływanie się do słuchaczy jako widzów i wywoływanie u nich emocji przez wrażenia wizualne. Za pomocą tych środków retorycznych Bazyli prezentował swojemu audytorium rodzaj teatralnego spektaklu, wzbudzając także u słuchaczy emocje w postaci lęku przed popadnięciem w niewolę wad krytykowanych przez kaznodzieję. Podobnie jak w antycznej tragedii greckiej pouczenia homiletyczne Bazylego dzięki elementom wizualnym pełniły rolę swoistego oczyszczenia duszy ze złych emocji związanych z uzależnieniem od moralnych wad.
The presentation of various emotional states in a pictorial way, referring to visual impressions, characteristic of a theatrical performance, is a common practice of Basil the Great (d. 379) in his homilies on the vices of anger, jealousy, getting rich and drunkenness. The analysis of the homilies makes it possible to extract and discuss in this article three specific rhetorical means of persuasion that were used by the preacher to present human passions in a pictorial manner: 1) introducing dialogue scenes with the participation of characters embodying the criticized faults and displaying various feelings; 2) a plastic way of presenting the characters’ passions with the use of stage movement and elements of the scenery; 3) appealing to listeners as viewers and evoking emotions in them through visual impressions. With the help of these rhetorical means, Basil presented a kind of theatrical spectacle to his listeners, arousing in them a feeling of fear of falling into the slavery of the vices criticized by the preacher. As in the ancient Greek tragedy, Basil’s homiletic teachings, thanks to their visual elements, played the role of a kind of purification of the soul from bad sentiments related to addiction to moral defects.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 82; 73-88
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rec.] M. Mróz, "Tajemnica ludzkiej nieprawości. Aktualność nauki św. Tomasza z Akwinu o złu moralnym i wadach głównych", Toruń 2010, Wydawnictwo Naukowe UMK, ss. 627.
[Rev.] - M. Mróz, "Tajemnica ludzkiej nieprawości. Aktualność nauki św. Tomasza z Akwinu o złu moralnym i wadach głównych (The Mystery of Human Iniquity. The Topicality of St. Thomas Aquinas’ Teachings on Moral Evil and Capital Vices)", Toruń 2010, Wydawnictwo Naukowe UMK, pp. 627.
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452720.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 261-265
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Vices against the Virtue of Temperance among the Atyap Cultural Heritage of Africa: A Philosophical Approach
Autorzy:
Abui, Abui Abraham
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806926.pdf
Data publikacji:
2020-06-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cnota
wada
umiarkowanie
moralność
powściągliwość
czyn ludzki
dziedzictwo kulturowe
virtue
vice
temperance
moral
moderation
human action
cultural heritage
Opis:
Wady odpowiadające cnocie umiarkowania w kulturowym dziedzictwie szczepu Atyap: podejście filozoficzne W dyskursie moralnym cnoty wciąż zajmują centralne miejsce. Dzieje się tak, ponieważ dyskusje o moralności obracają się wokół pojęć cnoty i wady. Bierze się za pewnik, że wynikiem cnót są czyny dobre moralnie, natomiast wady prowadzą do czynów złych, powszechnie potępianych. Etycy cnót opierają swoje argumenty na założeniu, że czyny ludzkie są bezpośrednio połączone bądź to z cnotą, bądź z wadą. Każdej cnocie odpowiada nadmiar lub deficyt, którego przekroczenie wiąże się z przeciwną jej moralną dyspozycją, nazywaną wadą. W takim wypadku, powinna istnieć jakaś ustalona miara, na której podstawie rozróżniamy między cnotą a wadą. Jakie kryteria obowiązują w przypadku ustalania takiej miary? Co więcej, istnieje tradycyjny podział cnót na kardynalne i poboczne: jakie dokładnie cechy moralne winna mieć cnota, by być określona jako kardynalna? W artykule autor podejmuje próbę analizy jednej z tak zwanych cnót kardynalnych, mianowicie umiarkowania. Szczególny nacisk został położony na pojęciach wstydu i honoru, rozumianych w duchu dziedzictwa kulturowego szczepu Atyap. Celem autora jest znalezienie tych cech, które odpowiadają za ustanowienie umiarkowania cnotą kardynalną oraz podjęcie próby wyznaczenia miary, która odpowiada za wady związane z pojęciem umiarkowania.
The place of virtues in moral discussions continues to occupy a central position. This is because moral arguments revolve around virtues and vices. It is taken for granted that virtues produce commendable good moral actions, whereas vices lead to immoral actions that are widely condemned. Virtue ethicists ground their arguments on the assumption that human actions are directly linked to either virtues or vices. But then, to each of the virtues, there exists a degree of excess or deficit, above or below which we begin to speak of counter habitual predispositions, called vices. If this is so, then there should be a way of ascertaining the measure on the basis of which we distinguish between a virtue and its vice. How do we justify the criteria for arriving at such a measure? More so, there is a traditional classification of virtues into cardinal and peripheral virtues: what exact moral features could a virtue exemplify in order to be classified as a cardinal rather than a peripheral virtue? In this article, the Author attempts the analysis of one of the so-called cardinal virtues, precisely that of temperance. He tries to highlight the concept of shame verses honour as viewed and practiced among the atyap cultural heritage in Africa. The goal is modest, namely: to highlight those moral features which justify the classification of temperance as a cardinal virtue and to account for the standard or measure which account for the distinguishing of the vices associated with temperance.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 4; 161-177
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies