Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "loan cost" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Zrozumienie wskaźnika RRSO oraz jego rola w decyzjach kredytowych studentów – wyniki badania ankietowego
    Autorzy:
    Redo, Magdalena
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2122165.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Loan
    interest rate
    non-interest loan costs
    loan cost
    indicator RRSO (APR/ APRC – Annual Percentage Rate of Charge)
    Kredyt
    oprocentowanie
    pozaodsetkowe koszty kredytu
    koszt kredytu
    wskaźnik RRSO
    Opis:
    Wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wiosną 2021 r. wśród 625 studentów toruńskich uczelni wyższych pozwalają stwierdzić, że RRSO (Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania) jest miernikiem znanym i wykorzystywanym do oceny kosztu kredytu przez osoby go zaciągające (72% wszystkich ankietowanych studentów rozpoznaje wskaźnik, a 86% studentów, którzy korzystali z produktów kredytowych, kierowało się jego poziomem podczas decyzji kredytowej). Podkreślić jednak należy, że wartość RRSO nie jest prawidłowo rozumiana, czego powodem może być skomplikowana formuła obliczania oraz wprowadzająca w błąd nazwa wskaźnika (tylko 15% respondentów trafnie rozumie, że RRSO ujmuje nie tylko odsetki, ale i pozaodsetkowe koszty kredytu oraz że RRSO jest podawane w ujęciu rocznym, co oznacza, że prawdziwy koszt przy krótszej pożyczce jest odpowiednio niższy). Co więcej, osoby zaciągające kredyt oczekują rzetelnego wyjaśnienia wartości RRSO, jednak większość pracowników instytucji kredytowych wydaje się tego nie robić, co może oznaczać, że również oni mogą mieć problem z właściwą interpretacją RRSO (spośród studentów, którzy zadeklarowali kontakt z pracownikiem instytucji finansującej przy zaciąganiu zobowiązania kredytowego, tylko 25% zostało w sposób przystępny i w pełni zrozumiały poinformowane o wartości informacyjnej zawartego w umowie poziomu wskaźnika, a aż 33% wskazało, że pracownik w ogóle nie podjął tematu poziomu RRSO). Powyższe wydaje się ważkim argumentem za zwiększeniem świadomości finansowej Polaków i koniecznością edukacji w tym obszarze od najmłodszych lat. Bez tego w sytuacji coraz łatwiejszej dostępności kredytów i pożyczek oraz coraz niższych stóp procentowych coraz więcej Polaków będzie popełniać błędne i ciążące na ich życiu decyzje finansowe.
    The results of the survey conducted in the spring of 2021 among 625 students of Toruń's universities show that the RRSO (Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania) is a measure known and used to assess the cost of a loan by borrowers (72% of all surveyed students recognize the indicator, and 86% students who used credit products were guided by its level when making a credit decision). It should be emphasized, however, that the RRSO value is not properly understood, which may be due to the complicated calculation formula and the misleading name of the indicator (only 15% of respondents correctly understand that the RRSO includes not only interest, but also non-interest loan costs, and that the RRSO is provided on an annual basis, which means that the true cost for a shorter loan is correspondingly lower). What's more, people taking out a loan expect a reliable explanation of the RRSO value, but most employees of credit institutions do not seem to do it, which may mean that they may also have problems with the correct interpretation of the RRSO (among students who declared contact with an employee of a financial institution when taking out the loan, only 25% were informed in an accessible and fully understandable manner about the informative value of the level of the indicator included in the agreement, and as many as 33% indicated that the employee did not discuss the RRSO level at all). The above seems to be an indisputable argument for increasing the financial awareness of Poles and the necessity of education in this area from an early age. Without this, in a situation of increasingly easier availability of loans and ever lower interest rates, more and more Poles will make wrong financial decisions that weigh on their lives.  
    Źródło:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2022, 2; 149-172
    1898-2166
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane metody kontroli kosztów i finansowania przedsięwzięć w zarządzaniu projektami
    Selected methods of controlling costs and financing enterprises in project management
    Autorzy:
    Stabryła, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/415409.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Małopolska Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Tarnowie
    Tematy:
    metoda Earned Value (EVT)
    metoda Project Finance (PF)
    analiza kosztów
    wykorzystanie i spłata kredytu
    Earned Value (EVT) method
    Project Finance (PF) method
    cost analysis
    utilizing and repaying the loan
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie modeli dwóch metod kontroli kosztów i finansowania przedsięwzięć. Są to: metoda Earned Value (EVT), metoda Project Finance (PF). Metoda EVT jest stosowana w bieżącym monitorowaniu i analizie realizacji projektów. Funkcje te są odniesione do kontroli kosztów, a zarazem do ustalenia przebiegu prac wykonawczych w czasie. Ważną rolę w metodzie EVT pełnią techniki kwalifikacji stopnia wykonania projektu. Wykorzystuje się je do rozliczenia projektu, mając na względzie wykonanie planu kosztów oraz poziom zaawansowania przedsięwzięcia od strony technicznej. Metoda PF jest koncepcją finansowania projektów w specyficzny sposób, mianowicie w oparciu o nadwyżkę finansową generowaną przez sam projekt. Oznacza to, że finansowanie realizacji przedsięwzięć (przede wszystkim dużych zadań inwestycyjnych) bazuje na kredycie, dla którego źródłem spłaty jest nadwyżka finansowa uzyskana wprost z projektu, zaś zabezpieczeniem kredytu jest majątek, powstający w rezultacie realizacji projektu.
    The aim of this article is to present the models of two methods of controlling costs and financing enterprises, including: Earned Value (EVT) method, Project Finance (PF) method. The methods are directed in the following way. EVT method is applied in current monitoring and analysis of project performance. These functions are referred to cost control and simultaneously – to establishing the course of executive works over time. An important role in EVT method is played by qualification techniques of project performance level which are used to settle a project, paying attention to the performance of the cost schedule as well as the level of enterprise advancement from the technical side. PF method is a concept of financing project in a specific way, that is based on financial surplus generated by the project itself, which means that financing the performance of enterprises (mainly big investment assignments) is based on a loan whose repayment source is financial surplus achieved directly from the project, while the loan is secured by the property generated as a consequence of performing the project.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie; 2007, 1(10); 9-21
    1506-2635
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ prowizji na wartość RRSO na przykładzie pożyczek spłacanych jednorazowo
    Impact of charges on the APR level on the example of loans repaid in a lump sum
    Autorzy:
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Redo, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21375455.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-06
    Wydawca:
    Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów
    Tematy:
    compound interest
    commission
    method of cost collection
    real cost of the loan
    annual percentage rate (APR)
    rzeczywista roczna stopa oprocentowania
    kapitalizacja
    prowizja
    sposób poboru
    prawdziwy koszt kredytu
    Opis:
    Celem badań była analiza i ocena czy zmiana poziomu prowizji wywołuje taką samą zmianę wartości RRSO: w przypadku pożyczek krótko- i długoterminowych oraz przy prowizji pobieranej z góry i z dołu – bez względu na poziom wyjściowy prowizji. Okazuje się, że nie. To po pierwsze skutek wielokrotnego naliczania prowizji przy wyznaczaniu RRSO dla krótkoterminowych pożyczek (wskutek czego RRSO przeszacowuje prawdziwy ich koszt) oraz naliczania tylko jej części w przypadku długoterminowych (wskutek czego RRSO niedoszacowuje ich kosztu), a po drugie skutek wielokrotnego kapitalizowania kosztów (wskutek zastosowania w RRSO stopy efektywnej), powodującego wzmocnienie wskazanych zjawisk przeszacowania lub niedoszacowania kosztu długu – z różną siłą zależnie od sposobu poboru prowizji i okresu kredytowania oraz – co kluczowe – także od wyjściowej wysokości prowizji. Oznacza to, że formuła obliczeniowa RRSO jest wewnętrznie niespójna – zniekształca i zafałszowuje prawdziwy koszt długu ze zróżnicowaną siłą zależnie od kombinacji trzech parametrów: okresu kredytowania, sposobu poboru prowizji i wyjściowego jej poziomu. RRSO nie pokazuje więc prawdziwego kosztu pożyczek spłacanych jednorazowo.
    The aim of the study was to analyze and assess whether a change in charges causes the same change in the annual percentage rate (APR) level, in the case of short-term and long-term loans and with fee charged in advance and in arrears, regardless of the initial level of the charge. It turns out not to be the case. This is (1) the effect of multiple calculation of charges in the APR for short-term loans (as a result of which the APR overestimates their true cost) and charging only part of it in the case of long-term loans (as a result of which the APR underestimates their cost), and (2) the effect of multiple capitalization of costs (as a result of applying the effective rate in the APR). That causes the strengthening of the overestimation or underestimation of the cost – with varying strength depending on the charge collection method and the loan period, and, what is crucial, also on the initial amount of the charge. This means that APR calculation formula is internally inconsistent. It distorts and falsifies the true cost of debt with varying degrees of strength depending on the combination of 3 parameters: loan period, charge collection method, and the initial amount of the charge. Therefore, the APR does not show the true cost of loans repaid in a lump sum.
    Źródło:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów; 2023, 193; 259-276
    1234-8872
    2657-5620
    Pojawia się w:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utrzymanie nieruchomości jako koszt korzystania z odwróconego kredytu hipotecznego
    Maintenance of a real estate as a cost of usage of reverse mortgage
    Autorzy:
    Walczak, Michał Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/596954.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    reverse mortgage; equity release services; loan model
    odwrócony kredyt hipoteczny; usługi equity release; model kredytowy
    Opis:
    Obtaining a reverse mortgage is related to the obligation of maintaining a proper technical condition of real estate which is a security for the repayment of the credit. The debtor has to bear the costs of necessary repairs and renovations throughout the duration of the contract, which in fact reduce the economic value of credit amount. The article is an attempt to analyse legal regulations applicable in Poland if it comes to detailed specification of the debtor’s responsibilities connected with the maintenance of real estate, as well as guaranteeing the potential debtor comprehensive information on this issue. It will also be analysed whether the legislator provided sufficient measures to protect the debtor in case of inability to meet the obligation in question, resulting from health or financial reasons. The considerations are conducted on the assumption that the debtor is an elderly person considering a reverse mortgage mostly as a measure required to fill in the deficits in the household budget. As can be seen from the analysis, Polish legislator in the Act on reverse mortgage did not properly take into account the importance of the debtor’s obligation to maintain the property in a non-deteriorated condition, which, as opposed to the assumptions underlying the Act on reverse mortgage, may result in the service that is a high risk transaction for elderly people.
    Z zaciągnięciem odwróconego kredytu hipotecznego związany jest obowiązek utrzymania w należytym stanie technicznym nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie jego spłaty. Kredytobiorca przez cały okres trwania umowy musi ponosić koszty niezbędnych napraw i remontów, które faktycznie pomniejszają wartość ekonomiczną uzyskanej kwoty kredytu. Artykuł stanowi próbę analizy obowiązujących w Polsce regulacji prawnych pod kątem szczegółowości określenia zakresu obowiązków kredytobiorcy związanych z utrzymaniem nieruchomości, jak również zagwarantowania potencjalnemu kredytobiorcy wyczerpującej informacji w tym przedmiocie. Przeanalizowane zostanie także, czy ustawodawca przewidział wystarczające środki ochrony kredytobiorcy w przypadku niemożności zadośćuczynienia omawianemu zobowiązaniu, wynikającej z przyczyn zdrowotnych lub finansowych. Rozważania prowadzone są przy założeniu, że kredytobiorcą będzie osoba starsza, upatrująca w odwróconym kredycie hipotecznym przede wszystkim uzupełnienia braków w budżecie domowym. Z przeprowadzonej analizy wynika, że polski ustawodawca w ustawie o odwróconym kredycie hipotecznym nie uwzględnił w należyty sposób wagi obowiązku kredytobiorcy do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym, co wbrew założeniom leżącym u podstaw uchwalenia ustawy o odwróconym kredycie hipotecznym może spowodować, że usługa ta będzie dla seniora transakcją wysokiego ryzyka.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2019, 112
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Cost of Maintaining a Fire Station Transferred to the Volunteer Fire Department by the Local Municipality on a Loan Basis
    Koszty utrzymania remizy przekazanej ochotniczej straży pożarnej przez gminę w drodze użyczenia
    Autorzy:
    Kała, Dariusz Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/35012734.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego
    Tematy:
    volunteer fire department
    fire protection
    municipal government
    public finance
    maintenance costs of the fire station
    lending of the fire station
    ochotnicza straż pożarna
    ochrona przeciwpożarowa
    samorząd gminny
    finanse publiczne
    koszt
    utrzymanie
    remiza
    użyczenie remizy
    Opis:
    Aim: The aim of the article is to answer the question whether the municipality or the volunteer fire department bears the normal maintenance costs of the property transferred by the municipality to the volunteer fire department through a lending agreement for the fire station. The purpose formulated in such a manner assumes that the building transferred to the volunteer fire department is the property of the municipality. This is the situation in most municipalities in Poland. Volunteer fire departments owning a fire station are a rarity in Poland. Related to the main problem are specific problems, such as the situation of TSO properties in Poland, the cost of maintaining lending real estate, the cost of maintaining volunteer fire departments, and taxation of volunteer fire departments’ properties. Project and methods: The study uses traditional scientific methods within the legal science such as the dogmatic-legal method, the hermeneutic method, and the argumentative method. Results: The municipality bears the usual costs of maintaining the properties transferred to the TSO by the municipality through a free lending agreement for the needs of a fire station. This is due to the article 713 of the Civil Code, which is relatively binding and can be excluded from application through contractual arrangements between the municipality and the TSO. In such a case, ordinary maintenance costs in the form of expenses and expenditures necessary to maintain a fire station in a condition as it was before the conclusion of the agreement, i.e. mainly the costs of maintenance, minor repairs and renovations, the costs related to the use of the premises will be borne by the municipality. Concluding an agreement for lending the fire station by the municipality and TSO also removes the obligation to pay the real estate tax (fire station) by the volunteer fire department. The results of the article allow to sort out the relationship between municipalities and volunteer fire departments in Poland in the area of concluding agreements on lending fire stations, which in many municipalities have remained neglected and improperly formed for many years, as indicated, among others, in the report of the Supreme Chamber of Control in 2019 on the financing of volunteer fire departments. Conclusions: Postulate de lege ferenda can be made, that in order to avoid interpretation disputes related to the interpretation of article 713 of the Civil Code, it would be reasonable to amend the provisions of the Act on Volunteer Fire Departments. It would be worth including a provision that when a municipality lends property to a TSO for a fire station, all maintenance costs, including ordinary costs, are borne by the municipality and article 713 of the Civil Code does not apply in this case.
    Cel: Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, która ze stron – gmina czy ochotnicza straż pożarna (OSP) – ponosi zwykłe koszty utrzymania nieruchomości przekazanych OSP przez gminę w drodze umowy użyczenia na potrzeby remizy strażackiej. Tak sformułowany cel zakłada, że budynek przekazywany ochotniczej straży pożarnej jest własnością gminy. Jest to sytuacja, z jaką mamy do czynienia w większości gmin w Polsce. Ochotnicze straże pożarne posiadające remizę na własność to rzadkie przypadki. Z problemem głównym wiążą się problemy szczegółowe, takie jak sytuacja nieruchomości OSP w Polsce, koszty utrzymywania nieruchomości użyczanych, koszty utrzymywania ochotniczych straży pożarnych, opodatkowanie nieruchomości ochotniczych straży pożarnych. Projekt i metody: W pracy zastosowano tradycyjne metody naukowe w ramach nauk prawnych, tj. metodę dogmatyczno-prawną, metody hermeneutyczną i argumentacyjną. Wyniki: Gmina ponosi zwykłe koszty utrzymania nieruchomości przekazanych przez nią dla OSP na potrzeby remizy strażackiej w drodze bezpłatnej umowy użyczenia. Wynika to z art. 713 kodeksu cywilnego, który ma charakter względnie wiążący i może zostać wyłączony z zastosowania w drodze uzgodnień umownych pomiędzy gminą a OSP. W takim przypadku zwykłe koszty utrzymania w postaci wydatków i nakładów koniecznych, pozwalających utrzymać remizę w stanie sprzed zawarcia umowy (czyli przede wszystkim koszty konserwacji, drobnych remontów i napraw, koszty związane z używaniem lokalu), będzie ponosić gmina. Zawarcie umowy użyczenia remizy przez gminę i OSP znosi także obowiązek opłacania podatku od nieruchomości (remizy) przez ochotniczą straż pożarną. Wyniki zaprezentowane w artykule pozwalają na uporządkowanie relacji pomiędzy gminami a ochotniczymi strażami pożarnymi w Polsce w zakresie zawierania umów użyczenia remizy. W wielu gminach zostały one niewłaściwie ukształtowane i od lat pozostają zaniedbane, co zostało wskazane m.in. w raporcie Najwyższej Izby Kontroli z 2019 r. dotyczącym finansowania ochotniczych straży pożarnych. Wnioski: Można zgłosić postulat de lege ferenda, że aby uniknąć sporów interpretacyjnych związanych z wykładnią art. 713 k.c., zasadne byłoby znowelizowanie przepisów ustawy o ochotniczych strażach pożarnych. Warto by znalazł się tam zapis mówiący, że gdy gmina użycza OSP nieruchomość pod remizę, wszelkie koszty jej utrzymania – w tym koszty zwykłe – ponosi gmina, a art. 713 k.c. nie ma w tym przypadku zastosowania.
    Źródło:
    Safety and Fire Technology; 2022, 60, 2; 176-186
    2657-8808
    2658-0810
    Pojawia się w:
    Safety and Fire Technology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo konsumenta do obniżenia całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego – zarys problemu
    The consumer’s right to reduce the total cost of consumer credit – an outline of the problem
    Autorzy:
    Gnych-Pietrzak, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878744.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    consumer loan
    contracts
    legal interpretation
    consumer protection
    Opis:
    The purpose of the article is to present the issues related to qualifying the costs of a consumer credit, such as commission and fees, to costs associated with the loan period, and thus subject to reduction in the event of early loan repayment. Based on the research, a thesis was formulated that for the correct transposition and implementation of EU law, it is required to ensure the possibility of reducing all costs of a consumer loan, therefore the above costs should be considered related to the loan period and should be proportionally reduced. Methodology: For the purposes of the research, the legal-dogmatic and analytical methods were used. The jurisprudence of Polish courts and the Court of Justice of the European Union was analyzed. The adopted time horizon of the study covered the period from 12/05/2010 to 31/12/2020. The judgments published in the resources of Lex and Legalis Legal Information Systems and the Portal of Judgments of Common Courts as at 31/12/2020 were taken into account. Results of the research: It was found that the judicature largely adopted a broad approach to the problem presented, even before the judgment of the CJEU in case C-383/18, which confirms the thesis adopted for the purposes of the article. Consequently, consumers who have concluded a consumer credit agreement are entitled to a proportional reduction to all costs they had to incur in connection with the concluded agreement. In particular, these are incidental, one-off costs such as commission and preparation fee, which are subjected to reduction.
    Źródło:
    Finanse i Prawo Finansowe; 2021, 3, 31; 41-56
    2391-6478
    2353-5601
    Pojawia się w:
    Finanse i Prawo Finansowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nominalny Roczny Koszt Kredytu (NRKK) kontra myląco nazwana i niepoprawnie obliczana Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO)
    Nominal Annual Cost of Credit versus confusingly named and incorrectly calculated ”Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO)”
    Autorzy:
    Redo, Magdalena
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18104547.pdf
    Data publikacji:
    2023-01-13
    Wydawca:
    Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów
    Tematy:
    loan
    debt
    non-interest loan costs
    cost of debt
    APRC
    interest on interest
    simple interest
    compound interest
    interest rate
    kredyt
    dług
    oprocentowanie
    pozaodsetkowe koszty kredytu
    koszt długu
    RRSO
    kapitalizacja odsetek
    procent prosty
    procent składany
    Opis:
    Artykuł dotyczy rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO) – wskaźnika, którego wyliczanie i publikację przez instytucje kredytowe narzuciły dyrektywy unijne oraz ustawa o kredycie konsumenckim. Celem badań jest wykazanie, że przyjęta w języku polskim nazwa tej miary jest nieprawidłowa oraz wyjaśnienie, że nie informuje ona o rzeczywistym koszcie ponoszonym przez pożyczkobiorcę. Wynika to z faktu, że matematyczna formuła wykorzystywana do jej obliczania bazuje nie na nominalnej, a na efektywnej stopie procentowej, tj. stopie uwzględniającej kapitalizację odsetek, która w umowach kredytowych nie występuje. W ten sposób RRSO zniekształca (zawyża lub zaniża) faktyczny koszt kredytu i powinna być nazywana efektywnym rocznym kosztem kredytu (ERKK) lub efektywnym rocznym kosztem długu (ERKD), a ustawowa definicja jednoznacznie wskazywać, że RRSO jest stopą efektywną i nie odzwierciedla prawdziwego kosztu kredytu ponoszonego przez konsumenta. W artykule wykazano również, że lepszym rozwiązaniem (choć nie idealnym) dla określenia prawdziwego kosztu, jaki ponosi kredytobiorca, byłoby zastąpienie obecnej formuły obliczania RRSO (dającej w wyniku stopę efektywną uwzględniającą kapitalizację odsetek) dobrze znaną w finansach formułą 86 Magdalena Redo, Piotr Prewysz-Kwinto nominalnej wewnętrznej stopy zwrotu – IRR (ang. Internal Rate of Return), podobnie jak ma to miejsce od ponad pół wieku w USA.
    The article examines the problem of the “rzeczywista roczna stopa oprocentowania – RRSO” (i.e., the annual percentage rate of change, APRC) indicator, the calculation and publication of which was imposed on credit institutions by EU directives and the Polish Act on Consumer Credit.The purpose of the research is to prove that the name of this measure adopted in Polish is incorrect and to explain that it does not inform about the actual cost incurred by the borrower. This is due to the fact that the mathematical formula used to calculate it is not based on the nominal but on the effective interest rate, i.e., the rate taking into account the capitalization of interest, which is not applicable in loan agreements. In this way, the RRSO distorts (overestimates or underestimates) the actual cost of the loan and should be called the effective annual cost of loan (efektywny roczny koszt kredytu – ERKK) or the effective annual cost of debt (efektywny roczny koszt długu – ERKD), and the statutory definition should clearly indicate that the RRSO is the effective rate and does not reflect the true cost of the loan paid by the consumer. The article also shows that a better solution (though not ideal) for determining the true cost of loan would be to replace the current formula for calculating the APRC (resulting in the effective rate taking into account the compound interest) with the well-known formula for the nominal internal rate of return (IRR) – used for more than half a century in the US.
    Źródło:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów; 2022, 185; 85-111
    1234-8872
    2657-5620
    Pojawia się w:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koszty konsumenckiego kredytu hipotecznego w świetle ustawy o kredycie hipotecznym i nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami
    Costs of consumer mortgage loans in the scope of Act of mortgage loans and supervision over mortgage brokers and agents
    Autorzy:
    Paleczna, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1835954.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    kredyt hipoteczny
    koszt kredytu hipotecznego
    całkowity koszt kredytu hipotecznego
    mortgage loan
    consumer
    cost of credit
    total cost of credit
    Opis:
    W ustawie o kredycie hipotecznym i nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami pojęcie kosztu pojawia się w różnym kontekście, co oznacza, że należy traktować je w ujęciu szerokim. Ponoszone przez konsumenta koszty kredytu hipotecznego zostały ujęte w definicji całkowitego kosztu kredytu hipotecznego. Są to znane kredytodawcy w dniu zawarcia umowy kredytu hipotecznego: odsetki, opłaty, prowizje i marże. Do kosztów ponoszonych przez konsumenta należy zaliczyć także koszty usług dodatkowych, gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu hipotecznego. Koszty i ich wysokości są niezbędne do obliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania. Konsument powinien posiadać pełną wiedzę o wysokości tego wskaźnika, gdyż informuje on o całkowitym koszcie kredytu hipotecznego i pozwala porównać oferty kredytów hipotecznych. Mogą być to również inne koszty nieujęte w całkowitym koszcie kredytu hipotecznego, które konsument może ponieść w związku z umową o kredyt hipoteczny, jednakże kredytodawca musi poinformować konsumenta o ich prognozowanej maksymalnej wysokości. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie i interpretacja kosztów, które musi ponieść konsument, zawierając umowę kredytu hipotecznego. W artykule omówiono również problem zwrotu przez konsumenta kosztów, w związku z jego odstąpieniem od umowy kredytu hipotecznego.
    In the Mortgage Credit Act and in the supervision of mortgage brokers and agents, the concept of cost appears in different contexts, which means that it should be treated broadly. The costs of a mortgage loan incurred by a consumer are included in the definition of the total cost of a mortgage loan. These are interest, fees, commissions and margins known to the lender at the time of the conclusion of the mortgage contract. Costs incurred by the consumer should also include the costs of ancillary services when they are necessary to obtain the mortgage credit. Costs and amounts are necessary to calculate the annual percentage rate of charge. The consumer should be fully aware of this indicator, as it provides information on the total cost of the mortgage credit and allows comparison of mortgage loan offers. These may also be other costs not included in the total cost of the mortgage credit which the consumer may incur in connection with the mortgage credit contract, but the creditor must inform the consumer of their estimated maximum amount. The purpose of this study is to present and interpret the costs that the consumer has to bear when concluding a mortgage credit agreement. The article also discusses the problem of withdrawal from the mortgage credit agreement by the consumer and reimbursement of incurred costs.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2019, 8; 7-12
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy RRSO prawidłowo pokazuje rzeczywisty koszt kredytu ponoszony przez dłużnika?
    Does the APRC correctly show the real cost of the loan paid by the borrower?
    Autorzy:
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Redo, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18653940.pdf
    Data publikacji:
    2023-02-23
    Wydawca:
    Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów
    Tematy:
    capitalization
    compound interest
    non-interest loan costs
    APRC
    interest rate
    loan
    investment
    kredyt
    inwestycja
    RRSO
    kapitalizacja
    procent składany
    pozaodsetkowe koszty kredytu
    oprocentowanie
    Opis:
    Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO) jest najbardziej popularnym we wszystkich państwach UE i jednocześnie najważniejszym miernikiem określającym całkowity koszt długu, który ma ułatwić wybór najlepszego (najtańszego) produktu kredytowego. Niniejszy artykuł jako jeden z pierwszych poddaje w wątpliwość wartość informacyjną tego miernika, niezwykle popularnego i wyliczanego w Polsce już od dwóch dekad. Autorzy wykazali, że RRSO, wbrew definicji zawartej w ustawie o kredycie konsumenckim, nie pokazuje prawdziwego (tj. rzeczywistego) kosztu długu. Ponadto wyjaśnili, że głównym tego powodem jest błędne założenie, które przyjęto w UE przy opracowaniu formuły obliczania tego miernika, że kredyt dla dłużnika to inwestycja oraz że punkt widzenia kredytobiorcy jest tożsamy z punktem widzenia kredytodawcy. W efekcie w formule RRSO wykorzystano zasady matematyki finansowej stworzone dla świata inwestycji, a nieprzystające do oceny kosztu długu. Żeby przekonać do słuszności swojej tezy, autorzy wykazali, że w wyniku zastosowania obowiązującej formuły RRSO uzyskuje się nieprawdziwy koszt długu (tj. w różnym stopniu zawyżony lub zaniżony – w zależności od warunków produktu kredytowego), co potwierdza, że wskaźnik RRSO nie ukazuje tego, co powszechnie sądzimy i co – zgodnie z definicją zawartą w ustawie o kredycie konsumenckim – powinien pokazywać. Wnioski zawarte w artykule są istotne dla wszystkich osób, które planują w przyszłości zaciągać kredyt, sugerując się wartością tego popularnego miernika. Co ważniejsze, stanowią apel do podmiotów instytucjonalnych w Polsce – do ustawodawcy, instytucji nadzoru, instytucji finansowych, portali finansowych, mediów czy wreszcie osób publicznych – by zaprzestały propagowania błędnych informacji na temat wskaźnika RRSO i pomogły w dokonaniu zmian w zakresie jego wartości informacyjnej w ustawie o kredycie konsumenckim oraz w upowszechnianiu prawidłowych informacji, czym naprawdę jest RRSO.
    The Annual Percentage Rate of Charge (APRC) is currently the most popular in all EU countries and at the same time the most important indicator determining the total cost of debt, aimed at facilitating the selection of the best (the cheapest) loan product. This study, as one of the first, contests the informative value of this very popular indicator, which has been calculated in Poland for two decades now. Due to the complexity of the problem, the authors of this study focused only on proving that the APRC, contrary to the definition contained in the Consumer Credit Act, which introduced the obligation to calculate and publish the value of this measure, does not show the true (i.e. actual) cost of debt. Moreover, they explained that the main reason for this was a wrong assumptions made in the EU when establishing the formula for calculating this indicator that a loan for the debtor is an investment and that the borrower’s point of view is the same as that of the lender. As a result, the APRC formula uses the methods of financial mathematics created for the world of investment, and inconsistent with the assessment of the cost of debt. In order to convince their thesis to be correct, the authors prove that the application of the APRC formula results in a false cost of debt (i.e. overstated or underestimated to a different extent – depending on the conditions of the loan product), which confirms that the APRC indicator does not show what we commonly think and what – according to the definition included in the Consumer Credit Act – should show. The conclusions contained in the study are important for all people planning to take out a loan in the future, taking into account the value of this popular indicator. Moreover, they are an appeal to institutional entities in Poland – to the legislator, supervisory institutions, financial institutions, financial portals, media and finally public figures – to stop propagating erroneous information about the APRC indicator and to help in introducing changes to its informational value in the Consumer Credit Act and in the dissemination of correct information about what the APRC really is.
    Źródło:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów; 2022, 187; 57-72
    1234-8872
    2657-5620
    Pojawia się w:
    Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy RRSO pozwala na wybór najlepszej (najtańszej) oferty kredytowej?
    Does the APRC really allow the best (the cheapest) loan offer to be chosen?
    Autorzy:
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Redo, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28808347.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    APRC
    loan
    interest rate
    non-interest loan costs
    cost of a loan
    RRSO
    kredyt
    oprocentowanie
    pozaodsetkowe koszty kredytu (PKK)
    koszt kredytu
    Opis:
    Artykuł podaje w wątpliwość wartość informacyjną RRSO (Rzeczywistej Rocznej Stopy Oprocentowania) – wyliczanego w Polsce już od dwóch dekad miernika kosztu kredytu, który zaimplementowano z unijnych regulacji. Przeprowadzone badania dowodzą, że RRSO zniekształca rzeczywisty koszt kredytu ponoszony przez dłużnika i nie pozwala prawidłowo porównywać ofert kredytowych. Nie jest więc dobrym narzędziem do podejmowania optymalnych decyzji kredytowych. RRSO (bazująca na zasadach matematyki finansowej) jest zawsze niższa dla kredytów, których spłata jest bardziej odsunięta w czasie, mimo że wówczas łączna kwota kosztów rzeczywiście ponoszonych przez dłużnika jest wyższa. To efekt uwzględniania w wartości RRSO utraconej przez kredytobiorcę korzyści z hipotetycznie inwestowanych kwot pieniędzy zaoszczędzonych na odraczaniu spłaty kredytu. Wynika to z przyjęcia błędnego założenia przy konstruowaniu formuły RRSO, że kredyt dla kredytobiorcy to inwestycja, i zastosowania do oceny kosztu kredytu nieprzystających metod zarezerwowanych dla świata inwestycji.
    The article questions the informative value of the APRC (Annual Percentage Rate of Charge) – a loan cost indicator calculated in Poland for two decades. It has been implemented from EU legal regulations. The conducted research indicates that the APRC distorts the real cost of the loan borne by the debtor and does not allow the correct comparison of loan offers. Therefore, it is not a good tool for making optimal loan decisions. The APRC (based on the principles of financial mathematics) is always lower for loans whose repayment is more delayed, even though the total amount of costs actually incurred by the debtor is higher. This is the effect of taking into account the borrower’s lost benefit from hypothetically invested amounts of money saved on deferring loan repayment in the APRC value. This is due to the incorrect assumption in the construction of the APRC formula that a loan for a borrower is an investment, as well as the useof incompatible methods reserved for the investment to assess the cost of the loan.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 2; 221-236
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy kredytobiorcy kierują się poziomem RRSO? Wyniki badania ankietowego
    Are Borrowers Guided by the APRC (RRSO) Level When Taking a Loan? Survey Results
    Autorzy:
    Redo, Magdalena
    Prewysz-Kwinto, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33572747.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Loan cost
    annual percentage rate of charge
    interest
    non-interest loan costs
    loan repayment methods
    koszt kredytu
    rzeczywista roczna stopa oprocentowania
    odsetki
    pozaodsetkowe koszty kredytu
    formy spłaty kredytu
    Opis:
    Wabik w postaci RRSO = 0% czy nawet RSO = 0% działa jak magnes i potrafi złamać zdrowy rozsądek najbardziej racjonalnych konsumentów, ale czy poza przypadkiem magicznej cyfry 0% wskaźnik RRSO jest faktycznie główną determinantą wyboru oferty kredytowej przez Polaków? Czy konsumenci, zgodnie z ideą tego miernika, faktycznie zawsze wybierają tę formę spłaty długu, dla której jego wartość jest najniższa? I czy konsumenci ulegają sugestii formuły RRSO, zgodnie z konstrukcją której korzystniejszy jest ten kredyt, który można spłacać w możliwie rzadkich ratach, a najlepiej jednorazowo na koniec okresu kredytowania? Jak pokazują wyniki badania ankietowego przeprowadzonego przez autorów – zdecydowanie nie. Mimo obecności od ponad już dwóch dekad tego, jak dotąd jedynego, miernika kosztu kredytu w polskiej przestrzeni finansowej, respondenci kierują się w decyzjach kredytowych w zdecydowanej mierze wyrażoną w złotych kwotą odsetek i kosztów pozaodsetkowych. Intuicyjnie (i słusznie) wybierają oferty o niższych kwotach odsetek i preferują rozłożenie ciężaru spłaty na mniejsze i częstsze raty niż odraczanie skumulowanych płatności – mimo wyższego poziomu RRSO. Potwierdza to dodatkowo słuszność tezy autorów o błędnym założeniu przyjętym przy konstruowaniu formuły RRSO (Prewysz-Kwinto, Redo, 2022a). Kredyt dla kredytobiorcy nie jest inwestycją – jak przyjęli to twórcy RRSO. Kredytobiorcy analizują koszt kredytu w inny sposób niż rozpatruje się zyskowność inwestycji. W konsekwencji RRSO nie spełnia swojej roli, bo nie pokazuje kosztu kredytu w taki sposób, jak koszt ten rozumieją kredytobiorcy. Na szczęście kredytobiorcy wydają się nie ufać poziomowi wprowadzającego w błąd i zniekształcającego koszt kredytu wskaźnika RRSO i podświadomie czują, że wbrew oficjalnym informacjom nie pokazuje on prawdziwego kosztu kredytu ani nie pozwala na porównanie ofert kredytowych i wybór najtańszej, zdaniem kredytobiorcy. Niestety przyzwalanie na dalsze funkcjonowanie RRSO w europejskiej przestrzeni finansowej zwiększa liczbę błędnych decyzji kredytowych i ryzyko wpadnięcia w spiralę zadłużenia, bo RRSO sugeruje zawsze odraczanie i kumulowanie spłaty, mimo wyższej kwoty odsetek. Problem ten dotyczy zwłaszcza mniej wykształconej i mniej zamożnej części społeczeństwa, którą regulacje prawne powinny chronić. Miernik RRSO zagraża więc bezpieczeństwu finansowemu uboższych obywateli UE – zwłaszcza z państw o wyższym poziomie rynkowego kosztu kapitału, gdzie zniekształcenia kosztu długu przez RRSO są silne. By to dostrzec, decydenci muszą wreszcie wyjść poza swoją perspektywę (to think outside the box).
    A lure in the form of RRSO (APRC) = 0% or even RSO = 0% works like a magnet and can break common sense of the most rational consumers, but is the APRC indicator, apart from the magic number 0%, the main determinant of the choice of a loan offer by Poles? Do consumers, in line with the idea of this indicator, actually always choose the form of debt repayment for which its value is the lowest? And do consumers follow the suggestions of the APRC formula, according to which the loan is more advantageous when it can be repaid in possibly rare installments, and preferably once at the end of the loan period? As the results of the survey conducted by the authors show – definitely not. Despite this, so far the only indicator of the cost of a loan in the Polish financial space for over two decades, respondents are guided in their loan decisions largely by the amount of interest and non-interest costs expressed in zlotys. They intuitively (and rightly) choose offers with lower interest amounts and prefer to distribute the repayment burden into smaller and more frequent installments than postponing cumulative payments – despite the higher APRC level. This additionally confirms the correctness of the authors' thesis on the erroneous assumption adopted when constructing the APRC formula (Prewysz-Kwinto & Redo, 2022a). A loan for the borrower is not an investment – as the authors of the APRC assumed. Borrowers analyze the cost of the loan in a different way than the profitability of the investment. As a consequence, the APRC does not fulfill its role, because it does not show the cost of the loan in the way borrowers understand this cost. Fortunately, Poles do not seem to trust the level of the misleading and distorting cost of credit APRC ratio and subconsciously feel that, contrary to official information, it does not show the real cost of the loan, nor allows for the comparison of loan offers and the choice of the cheapest in the borrower's opinion. Unfortunately, allowing for the continued operation of the APRC in the European financial space increases the number of incorrect credit decisions and the risk of falling into a debt spiral, because the APRC always suggests postponing and accumulating repayment, despite the higher amount of interest. This problem especially concerns the less educated and less wealthy part of society, in particular, which legal regulations should protect. The APRC thus threatens the financial security of poorer EU citizens – especially from countries with a higher market cost of capital, where the distortions of the cost of debt by the APRC are strong. To see this, policymakers must finally think outside the box.
    Źródło:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2023, 1; 29-48
    1898-2166
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Commission for granting a loan as an instrument for transferring the cost to a consumer by financial institutions in Poland
    Prowizja za udzielenie kredytu jako instrument zapewniający stabilny zysk instytucjom finansowym w Polsce
    Autorzy:
    Kaczmarczyk, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053017.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-09
    Wydawca:
    Bankowy Fundusz Gwarancyjny
    Tematy:
    consumer credit
    credit early repayment
    APRC
    kredyt konsumencki
    wcześniejsza spłata kredytu
    RSSO
    Opis:
    The aim of the study is to analyse the manner of using the commission instrument for granting loans by financial institutions in Poland, with particular emphasis on cases including early repayment of debt. The research was based on a study of 12 cases of consumer loans repayment before the due date. The study identified the impact of the commission on the APRC (particularly in case of early repayment) and the risk associated with the borrower’s claim for repayment of part of the commission. The results obtained indicate that the commission for granting a loan is not only an instrument that increases the cost of the loan, but also the one which guarantees the achievement of a certain profitability in the event of early repayment thereof. Moreover, the results lead to the conclusion that, taking into account legal fees and court costs, consumers may waive the right to reclaim commission in the event of early repayment of a loan.
    Celem opracowania jest analiza sposobu wykorzystania instrumentu prowizji za udzielenie kredytu przez instytucje finansowe w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem przypadków, gdy doszło do przedterminowej spłaty całego zadłużenia. Badania przeprowadzono w oparciu o studium 12 przypadków kredytów konsumenckich, które zostały spłacone przed terminem. W ramach badań określono wpływ prowizji na wysokość APRC (zwłaszcza w przypadku wcześniejszej spłaty) oraz ryzyko związane z dochodzeniem przez kredytobiorcę zwrotu części prowizji. Uzyskane wyniki wskazują, że prowizja za udzielenie kredytu stanowi nie tylko instrument podnoszący koszt kredytu, ale przede wszystkim gwarantujący osiągnięcie określonej rentowności w przypadku jego wcześniejszej spłaty. Nadto wyniki prowadzą do konkluzji, że z uwagi na wysokość kosztów sądowych konsumenci mogą rezygnować z dochodzenia zwrotu prowizji w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu.
    Źródło:
    Bezpieczny Bank; 2020, 79, 2; 104-116
    1429-2939
    Pojawia się w:
    Bezpieczny Bank
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies