Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ius gentium" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    The Medieval Polish Doctrine of the Law of Nations: Ius Gentium
    Polityczna geneza polskiej doktryny ius gentium
    Autorzy:
    Wielgus, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31232611.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ius gentium
    prawo naturalne
    Paweł Włodkowic
    Stanisław ze Skarbimierza
    natural law
    Stanisław of Skarbimierz
    Opis:
    This is a reprint of chapters 4–5 of The Medieval Polish Doctrine of the Laws of Nations: Ius Gentium by Stanisław Wielgus (Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998), 55–101. The original chapter and section numbering has been retained, but footnote numbers have been adapted. Reprinted with the Author’s permission. In attempting to summarize in a few sentences the achievements of the medieval scholars of the Polish school of ius gentium, we must emphasize that by employing the inherited legal and philosophico-theological tradition and intellectual achievements of the University of Kraków, coupling it with their own genius, they manager to create a coherent and universal system of international law. It was a system so modern, wise, tolerant and universal that it was able to be applied not only in solving the painful problem stemming from the lengthy conflict between Poland and the Teutonic Knights but was also used in resolving global problems of the contemporary Christian’s world conflict with the non-Christian one. That legal system, based upon the eternal principles of Divine and natural law, taking account of the Gospel Law of Love and inseparably connecting law with morality and justice with truth, remains valid even today.
    Przedruk rozdziałów 4–5 książki Średniowieczna polska nauka o prawach narodów: Ius gentium Stanisława Wielgusa (Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998), s. 55–101. Zachowano oryginalną numerację rozdziałów i sekcji, zmianie uległa numeracja przypisów. Przedruk za zgodą Autora. Zbierając w kilku zdaniach osiągnięcia średniowiecznych twórców polskiej szkoły prawa narodów, należy podkreślić, że wykorzystując zastaną tradycję prawniczą i filozoficzno-teologiczną, a także intelektualne zaplecze Krakowskiego Uniwersytetu oraz własny geniusz, potrafili oni stworzyć spójny i wszechstronny system prawa międzynarodowego. System tak nowoczesny, mądry, tolerancyjny i uniwersalny, że nadawał się do zastosowania nie tylko przy rozwiązywaniu bolesnych problemów, zrodzonych wskutek długotrwałego sporu polsko-krzyżackiego, ale także globalnych problemów ówczesnego chrześcijańskiego świata, konfrontowanego ze światem niechrześcijańskim. Co więcej, system ten, bazujący na odwiecznych zasadach prawa Bożego i naturalnego, uwzględniający ewangeliczne prawo miłości, wiążący nierozłącznie prawo z moralnością i sprawiedliwość z prawdą, jest aktualny także dziś, i nadawałby się z pewnością do rozwiązywania ogromnych problemów współczesnego świata.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 4; 27-60
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie „ius gentium” w „Summa Theologiae” św. Tomasza z Akwinu
    Concept of ius gentium in Summa Theologiae of St. Thomas Aquinas
    Autorzy:
    Zalewski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/5946010.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    ius gentium
    prawo narodów
    prawo rzymskie
    św. Tomasz z Akwinu
    Izydor z Sewilli
    law of nations
    roman law
    Thomas Aquinas
    Isidore of Sevilla
    Opis:
    The subject of the considerations in presented paper is the concept of ius gentium in two selected fragments of St. Thomas Aquinas: S.Th. I-II, q. 95, a. 4 and S.Th. II-II, q. 57, a. 3. The introduction to their detailed analysis is the discussion of three issues necessary for the correct interpretation of Aquinas’ argu-ments, i.e. the concept of ius gentium in the first book of the Justinian Digest, the definition of ius gentium in the Etymologies of St. Isidore of Seville and an explanation of the relationship between the concepts of ius and lex in the Summa Theologica. The conducted research allows to conclude that the Angelic Doctor uses the concept of ius gentium in a twofold sense. The first of them is of a juridical nature and can be equated with the understanding of this term on the basis of the sources of Roman law. Ius gentium is therefore a set of legal norms common to all peoples, which enable, first of all, mutual economic turnover, although to some extent also apply to the external activity of the state. The second meaning of the term ius gentium, although also to some extent inspired by the sources of Roman law, has a broader character and a deeper philosophical foundation. On the basis of the treaty on justice, ius gentium constitutes the social order of functioning of all people based on natural reason (naturalis ratio).
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2022, 11; 159-179
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Genesis and History of ius gentium in the Ancient World and the Middle Ages
    Geneza i historia ius gentium w starożytności i w Średniowieczu
    Autorzy:
    Wielgus, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917627.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Ius gentium sięga swoimi korzeniami czasów prehistorycznych. Związane było wówczas z wierzeniami religijnymi i opartymi na nich obyczajami. Przekonanie jednak wcześniejszych autorów, wyrażone chociażby przez Monteskiusza, jakoby wszystkie ludy stosowały prawo narodów, w świetle współczesnych badań okazuje się błędne. W wielu kulturach takie prawo nie występowało. U niektórych prymitywnych narodów jeszcze dziś „obcy” traktowany jest z zasady jak „nieczłowiek”. Prawo narodów stosowali jednak już w czwartym tysiącleciu przed Chrystusem Sumerowie. Występuje ono również w starożytnych kulturach Babilonii, Egiptu, Indii i Chin. Starożytni Grecy stosowali je tylko do tych ludzi, z którymi łączył ich wspólny język, kult religijny, igrzyska olimpijskie itp. Niegreków traktowali jako naturalnych wrogów. Rozwój i precyzacja ius gentium dokonały się w starożytnym Rzymie, gdy stał się imperium o światowym zasięgu i wchłonął liczne narody. Prawo to obejmowało zespół norm regulujących prawne stosunki między Rzymianami a obcymi. Z biegiem czasu ulegało ewolucji. Gaius (II w. po Chr.) rozróżnił ius civile – prawo ustanowione przez określony naród dla siebie – od ius gentium, tj. prawa ustanowionego przez wszystkich ludzi w oparciu o naturalny rozum (naturalis ratio). Rozróżnienie powyższe przyjęli i rozwinęli prawnicy średniowieczni, którzy ius gentium uznali za synonim prawa uniwersalnego. Przyjmując z greckiej tradycji rozróżnienie między ius gentium a ius naturae, liczni autorzy rzymscy, zwłaszcza stoicy (Cycero, Marek Aureliusz), a także wcześni Ojcowie Kościoła, utożsamiali prawo narodów z prawem natury. Byli jednak także tacy, którzy te dwa prawa sobie przeciwstawiali (Ulpianus, †228), stwierdzając, że ius gentium dotyczy wyłącznie rodzaju ludzkiego, podczas gdy ius naturae rozciąga się na wszystkie żywe istoty. Po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego Kościół rozwinął system prawny zwany prawem kanonicznym. Nie było ono ani prawem narodowym, ani międzynarodowym. Miało charakter prawa ponadnarodowego, dotyczącego wszystkich chrześcijan. Ze względu na uniwersalny – politycznie i społecznie – charakter ówczesnego Kościoła, prawo kanoniczne regulowało nie tylko życie wewnątrzkościelne, lecz także stosunki międzynarodowe, zwłaszcza w odniesieniu do wojny i pokoju. Kościół wykorzystywał prawo kanoniczne i sankcje, które mu ono dawało, do łagodzenia obyczajów i do eliminacji różnego rodzaju wojen, w tym zwłaszcza tzw. wojen prywatnych, które stanowiły szczególnie dotkliwą plagę średniowiecznych społeczeństw Zachodniej Europy. W tym celu pod karą ekskomuniki proklamował tzw. Boży pokój i zakazywał używania do walki broni szczególnie groźnej i podstępnej, a mianowicie kusz i łuków. Średniowieczne ius gentium było więc głęboko zakorzenione w prawie kanonicznym, chociaż pozostawało również pod dużym wpływem chrześcijańskich teorii teologicznych i filozoficznych. Myślicielami, którzy wywarli znaczący wpływ na jego oblicze i rozwój, zwłaszcza w odniesieniu do tzw. doktryny wojny sprawiedliwej oraz do pokoju między narodami, byli: św. Augustyn, Tertulian, Orygenes oraz Izydor z Sewilli (†636), który zmodyfikował Gaiusową definicję ius gentium, dodając, że uniwersalność prawa narodów będzie zachowana, jeśli zaakceptują je „prawie” wszystkie narody. Ius gentium w ujęciu Izydora obejmowało nie tylko sprawy wojny i pokoju, lecz także takie zagadnienia, jak tworzenie i zbrojenie baz wojskowych, niewola, przymierze, układ pokojowy, zawieszenie broni, nietykalność posłów itp. Ujęcie Izydora włączone zostało do Dekretu Gracjana (1150). Franciszkańscy uczeni średniowieczni, podejmujący rozważania na ten temat (np. Aleksander z Hales i Bonawentura), nawiązywali do myśli św. Augustyna. Dominującą jednak w XIII w. opcją stała się teoria ius gentium w ujęciu Tomasza z Akwinu, który korzystając z teorii prawa narodów św. Augustyna oraz Izydora z Sewilli, wniósł do niej nowe ujęcie, a doktrynę wojny sprawiedliwej wprowadził na stałe do teologii moralnej. Korzystając z dorobku swoich poprzedników, tematem wojny sprawiedliwej zajmowali się w sposób szczególny następujący autorzy średniowieczni: Rajmund z Pennafort, Wilhelm z Rennes, papież Innocenty IV, Henryk de Segusio (Hostiensis), Marcin Polak z Opawy, Oldradus de Ponte, Ioannes de Lignano, Bartolus, Baldus, Idzi Rzymianin, Augustyn z Ankony, Dante, Wilhelm Ockham, Marsyliusz z Padwy, Jan Quidort, Piotr Dubois i inni. Godna szczególnej uwagi jest kontrowersja na temat wojny oraz traktowania przez chrześcijan pogan i innych niewiernych, która to kontrowersja wystąpiła między Innocentym IV – przyznającym niechrześcijanom takie same prawa, jakie mają chrześcijanie – a Henrykiem de Segusio, który uważał, że poganie nie mają prawa do posiadania rodziny, własności prywatnej i własnego państwa. Trzeba zaznaczyć, że polscy średniowieczni uczeni (Stanisław ze Skarbimierza, Paweł Włodkowic i inni) jednoznacznie opowiadali się za stanowiskiem Innocentego IV. Duże znaczenie dla rozwoju średniowiecznego ius gentium miały także różne teorie usiłujące rozwiązać kwestię określenia właściwej relacji między Kościołem a Cesarstwem, papieżem a cesarzem. W XIV w. opracowano trzy główne teorie na ten temat: opcję papieską (Idzi Rzymianin, Augustyn de Ancona), przyznającą papieżowi absolutną władzę duchową i świecką; opcję Dantego, prezentującą ideologię Hohenstaufów poszukującą równowagi między władzą papieża i cesarza; oraz opcję Ockhama i Marsyliusza z Padwy, przyznających całą władzę świecką narodowi, a duchowną wspólnocie wiernych. Interesujący wkład do teorii prawa narodów wniósł także Piotr z Dubois (†1312), który domagał się ustanowienia powszechnego pokoju w obrębie całego chrześcijaństwa. Pokój ten winien zapewnić specjalny trybunał powołany przez specjalnie zwołany sobór, w którym winni wziąć udział wszyscy liczący się dostojnicy chrześcijańscy – zarówno kościelni, jak i świeccy.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 1999, 47, 2; 335-351
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historyczne znaczenie definicji 'ius gentium' św. Izydora z Sewilli
    The historical significance of the definition of the term ‘ius gentium’ proposed by St. Isidore of Seville
    Autorzy:
    Zalewski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143506.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-19
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Izydor z Sewilli
    ius gentium
    prawo narodów
    Isidore of Seville
    the law of nations
    Opis:
    Zaproponowana przez św. Izydora z Sewilli (ok. 560-636) definicja pojęcia ius gentium stanowi jeden z najciekawszych fragmentów księgi V jego Etymologii (Etymologiarum sive Originum libri XX). Święty Izydor antycypuje w niej rozumienie pojęcia ius gentium, które charakteryzowało wczesnonowożytną jurysprudencję i stanowiło fundament dla wykształcenia teorii współczesnego prawa międzynarodowego publicznego. Celem artykułu jest analiza izydoriańskiej definicji ius gentium z trzech perspektyw. Pierwsza z nich ma na celu charakterystykę definicji św. Izydora z uwzględnieniem rzymskich źródeł jurydycznych. Druga uwzględnia współczesny biskupowi Sewilli kontekst polityczny i społeczny. Trzecia perspektywa powinna obejmować szerszą panoramę historyczną i koncentrować się na recepcji zawartego w Etymologiach ujęcia kategorii ius gentium w późniejszych stuleciach. Pozwoli to na dokonanie prawidłowej oceny historycznego znaczenia definicji ius gentium zaproponowanej przez św. Izydora z Sewilli.
    The definition of the concept of ius gentium proposed by St. Isidore of Seville (c. 560-636) is one of the most interesting parts of Book Five of his Etymologies (Etymologiarum sive Originum libri XX). St. Isidore anticipates the understanding of the concept characteristic for early modern jurisprudence and constituting the foundation for the theory of contemporary public international law. The aim of this paper is to analyze the Isidorian definition from three perspectives. The first is to characterize St. Isidore’s definition, taking Roman juridical sources into account. The second looks at the political and social context of St. Isidore’s times. In the third perspective, the aim is to cover a broader historical panorama and focus on the reception of the Isidorian approach to the category of ius gentium in later times. This will help to make a thorough assessment of the historical significance of the definition of ius gentium proposed by St. Isidore of Seville.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 3; 7-35
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gaius’ Concept of The Law of Nations ( Ius Gentium ) and Natural Law ( Ius Naturale )
    Autorzy:
    Brtko, Róbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1833877.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    rzysmkie prawo klasyczne
    ius gentiu
    ius naturale
    ius civile
    jursyta Gaius
    Instytucje Gaiusa
    jurusprudencja rzymska
    classical Roman law
    ius gentium
    Roman jurist Gaius
    Institutes of Gaius
    Roman jurisprudence
    Opis:
    The paper, after a brief presentation of the classical Roman jurist Gaius and his mostimportant and best known work, Gai Institutionum commentarii quattuor, presentsand analyzes his legal texts concerning mainly ius gentium and its relationship to iusnaturale. At the beginning of his textbook, this Roman jurist distinguishes only twotypes of law: civil law – ius civile and the law of nations – ius gentium (Gai Inst. 1, 1).Gaius mentions the law of nations (ius gentium) explicitly in the above mentionedfragment in a way that he relates it to “natural ratio” – natural order or natural reason.Gaius defined the concept of ius gentium two centuries after Cicero. Unlike Cicerowho was more a philosopher than a lawyer and perceived “ius gentium” mainly inan abstract sense, Gaius came up with the concrete concept of ius gentium, whichwas clearly separated from the concept of ius civile. Ius gentium is the law which iscommon for all nations. On the other hand ius civile is the law which concerns onlyRoman citizens. Ius gentium is the law which obliges both Romans and foreigners,because its basis is “naturalis ratio”.In addition, Gaius, in characterizing ius gentium, gives attention to two elements:a) any standards apply to all nations; b) or standards come out of natural reason(naturalis ratio). Gaius in this way presented two perspectives on one and the sameius gentium which are intrinsically and therefore necessarily linked. The first point ofview is concrete and the second one is abstract. In other words Gaius presented somelegal institutions which belong to the area of ius gentium from the concrete point ofview, the other ones from the abstract point of view, which is based on the so-called“naturalis ratio”.As far as the category of ius naturale is concerned, Gaius, in terms of content, identifiedit with ius gentium. So ius gentium differs from ius naturale only on the basis ofa point of view, which individual standards or legal institutions are expressed through.If legal standards are expressed from the concrete point of view (i.e. in standardsthere is an explicit mention that they apply to all nations), then they can be includedin the category of ius gentium. If they are formulated from the abstract point of view(i.e. in standards there is a mention of their origin from “naturalis ratio”), they can beincluded in the category of natural law.
    W artykule, po krótkiej prezentacji sylwetki jurysty Gaiusa i jego najważniejszeji najbardziej znanej pracy, Gai Institutionum commentarii quattuor, autor skoncentrował się na jego spostrzeżeniach dotyczących głównie ius gentium i jego związkuz ius naturale. Na początku swojego podręcznika ten rzymski jurysta wyróżnił tylko dwa rodzaje prawa: prawo cywilne – ius civile i prawo narodów – ius gentium(Gai Inst. 1, 1). Gaius wyraźnie przywołał prawo narodów (ius gentium) we wspomnianym fragmencie w taki sposób, że odnosiło się do naturalis ratio – porządkunaturalnego. Zdefiniował pojęcie ius gentium dwa wieki po Cyceronie. W przeciwieństwie do niego, który był bardziej filozofem niż prawnikiem i postrzegał iusgentium głównie w sensie abstrakcyjnym, Gaius wymyślił konkretną koncepcję iusgentium, która była wyraźnie oddzielona od pojęcia ius civile. Ius gentium było prawem wspólnym dla wszystkich narodów. Z drugiej strony ius civile to prawo, któ-re dotyczyło tylko obywateli rzymskich. Ius gentium to prawo, które zobowiązujeRzymian i cudzoziemców, ponieważ jego podstawą jest naturalis ratio.Ponadto Gaius, charakteryzując ius gentium, zwracał uwagę na dwa elementy:a) wszelkie normy mają zastosowanie do wszystkich narodów; b) lub normy pochodzą z naturalnego rozumu (naturalis ratio). W ten sposób przedstawił dwie perspektywy na jedno i to samo ius gentium, które są wewnętrznie ze sobą powiązane.Pierwszy punkt widzenia jest konkretny, a drugi abstrakcyjny. Innymi słowy, Gaiusprzedstawił pewne instytucje prawne, które należą do obszaru ius gentium z konkretnego punktu widzenia, pozostałe z abstrakcyjnego punktu widzenia, który opierał sięna tak zwanym naturalis ratio. Jeśli chodzi o kategorię ius naturale, Gaius pod względem treści zidentyfikował ją zapomocą ius gentium. Więc ius gentium różni się od ius naturale tylko na podstawiepunktu widzenia, przez który wyrażane są poszczególne standardy lub instytucjeprawne. Jeśli normy prawne są wyrażone z konkretnego punktu widzenia (czyli w normach istnieje wyraźna wzmianka, że mają one zastosowanie do wszystkich narodów),wówczas mogą one zostać włączone do kategorii ius gentium. Jeśli są sformułowanez abstrakcyjnego punktu widzenia (czyli w normach jest wzmianka o ich pochodzeniuz naturalis ratio), mogą one zostać włączone do kategorii prawa naturalnego.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 39-54
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ius gentium w moralności i polityce. Nauka o państwie i prawie Pawła Włodkowica w ujęciu Antona Hilckmana
    Ius Gentium in morality and politics Paweł Włodkowics doctrine about state and law in the approach by Anton Hilckman
    Autorzy:
    Stępień, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38914422.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ius gentium
    Paweł Włodkowic
    Anton Hilckman
    Opis:
    The author of the paper explores Paweł Włodkowic's outlooks concerning the concept of the middle age international law. The analysis is mainly based on Anton Hilckman’s approach – German philosopher who stated that one of the most intellectual Polish contribution into European culture was Paweł Włodkowic's (1370-1436) political and legal doctrine. Włodkowic along with Stanisław from Skarbimierz (1360-1431) were the authors of Polish middle aged doctrine ius gentium (the law of the nations). The background of the doctrine foundation was the confrontation between Poland and Teutonic Knights in XIV and XV century.
    Źródło:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2008, 4, 1; 201-218
    1896-6365
    Pojawia się w:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Just war against infidels? Similar answers from Central and Western Europe
    Autorzy:
    Díaz, Bárbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/430910.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Paulus Vladimiri
    Francisco de Vitoria
    ius gentium
    just war
    Paweł Włodkowic
    wojna sprawiedliwa
    Opis:
    The aim of this paper is to take a closer look at the similitudes between the ideas of Paweł Włodkowic (Paulus Vladimiri) and Francisco de Vitoria concerning the relations between Christians and infidels, especially on the issue of just war, and to advance a hypothesis to explain such similarities. Both scholars come from “frontier States” in the process of expansion and in close contact with non-Christian peoples. They had therefore direct knowledge of these different human groups. The equality between Christians and infidels, the right of all men to property and self-rule as well as their freedom to accept faith, the idea of a community of mankind, are some of the concepts developed by both thinkers. That is why they have been pointed out as beginners of the modern ius gentium. At the end of the paper, I will advance a hypothesis on the influence of Włodkowic on Vitoria.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 3; 55-75
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od tolerancji do pokojowej koegzystencji. Znaczenie doktryny prawnej Pawła Włodkowica względem innowierców
    From Tolerance to Peaceful Coexistence. The Significance of Paweł Włodkowic’s Legal Doctrine Toward non-Christians
    Autorzy:
    Świeboda, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37480435.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Paweł Włodkowic
    innowiercy
    ius gentium
    tolerancja religijna
    pokój
    non-Christians
    religious tolerance
    peace
    Opis:
    Artykuł ukazuje proces kształtowania się w środowisku polskich doktorów prawa kanonicznego w pierwszej połowie XV w. koncepcji pokojowego współistnienia z innowiercami. Okoliczności podjęcia tego zagadnienia związane były ściśle z konfliktem Polski i Litwy z zakonem krzyżackim, a bezpośrednim impulsem były oskarżenia ze strony Krzyżaków o zawarcie sojuszy z niewiernymi w wojnie. Za twórców idei uważa się Stanisława ze Skarbimierza, Andrzeja Łaskarzyca oraz Pawła Włodkowica. Uczeni ci zwrócili uwagę na niezbywalne prawa innowierców, które wynikają z prawa naturalnego oraz ius gentium, a które obejmują możliwość samoobrony, posiadania własnych państw, władzy i własności. Wykazali w ten sposób, że Krzyżacy nie mogą napadać na Żmudzinów i Litwinów pod pretekstem nawracania. Łaskarzyc i Włodkowic podkreślali ponadto, że poganom należy się szacunek wynikający z godności ludzkiej, a ich odmienność religijna nie stanowi przeszkody w utrzymywaniu pokojowych relacji z nimi. Ostatni z uczonych dużo miejsca poświęcił relacjom między chrześcijanami a innowiercami. Przekonywał, że sama przynależność religijna nie daje podstaw do uznania kogokolwiek za wroga Kościoła. Nie można też nikomu narzucać wiary siłą, a chrystianizacja ma się dokonywać na drodze cierpliwego nauczania i przykładu osobistego. Jego zdaniem tolerancja wynikająca wprost z prawa naturalnego buduje atmosferę zaufania, dzięki czemu łatwiej jest pozyskać nowych wiernych. Propagowana przez Włodkowica idea pokojowej koegzystencji z różnowiercami oraz troska o zachowanie ich praw była w jego oczach naturalną konsekwencją dążenia do sprawiedliwości i uczciwości w stosunkach między społecznościami. Tolerancja religijna była zaś metodą umożliwiającą zachowanie życzliwych relacji i w konsekwencji stanu pokoju między narodami.
    The article shows the process of formation of the concept of peaceful coexistence with other religions among Polish doctors of canon law in the first half of the 15th century. The circumstances of taking up this issue were closely related to the conflict of Poland and Lithuania with the Teutonic Order, and the immediate impetus was the accusation from the Teutonic Knights that they had made alliances with infidels in the war. Stanisław of Skarbimierz, Andrzej Łaskarzyc and Paweł Włodkowic are considered the originators of the idea. These scholars drew attention to the inalienable rights of pagans, which derive from natural law and ius gentium, and which include the possibility of self-defense, having their own states, power and property. They thus demonstrated that the Teutonic Knights could not invade the Samogitians and Lithuanians under the pretext of conversion. Łaskarzyc and Włodkowic further stressed that pagans should be respected as a result of their human dignity, and that their religious differences are no obstacle to maintaining peaceful relations with them. The last of the scholars devoted much space to relations between Christians and non-Christians. He argued that religious affiliation alone does not give grounds to consider anyone an enemy of the Church. Nor can the faith be imposed on anyone by force, and Christianization is to be accomplished through patient teaching and personal example. In his view, tolerance that stems directly from natural law builds an atmosphere of trust, making it easier to attract new believers. The idea promoted by Włodkowic, one of peaceful coexistence with non-Christians and concern for the preservation of their rights was, in his eyes, a natural consequence of the pursuit of justice and fairness in relations between communities. Religious tolerance, on the other hand, was a method for maintaining benevolent relations and, consequently, a state of peace between nations.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/2; 137-152
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transnational Law and its Historical Precedents
    Autorzy:
    Tomasz, Giaro,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902703.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    transnational law
    ius civile
    ius gentium
    canon law
    utrumque ius
    principle of personality
    principle of territoriality
    capitulations
    Russian Empire
    Prussian Kingdom
    Opis:
    The concept of transnational law is by many modern scholars identified exclusively with the global law or world’s law of the 21st century. However, in legal history we find much older cases of lawmaking which occurs without the intervention of state agencies or even beyond the state. From this point of view we analyze briefly the ancient Roman ius civile, the medieval canon law, the Roman-canon utrumque ius, the old-European capitulations and the cases of legal pluralism which could be found within the Russian Empire.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2016, 68; 73-85
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Mare liberum" w myśli polityczno-prawnej Fernando Vázqueza de Menchaca (1512–1569). Uwarunkowania, korzenie, istota
    Mare liberum in political and legal thought of Fernando Vázquez de Menchaca (1512–1569). Determinants, roots, essence
    Autorzy:
    Jakóbczyk-Adamczyk, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1600949.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    principle of freedom of the seas
    Fernando Vázquez de Menchaca
    ius gentium
    Hugo Grotius
    zasada wolności mórz
    prawo narodów
    Hugo Grocjusz
    Opis:
    Dyskusja nad koncepcją morza jako przestrzeni otwartej (mare liberum) lub zamkniętej (mare clausum) w ramach formułowanych w XVII wieku zasad nowożytnego prawa międzynarodowego była kontynuacją dysput toczonych od czasów starożytnych. Myśl Grocjusza, przełomowa w wielu aspektach, sięgała do dorobku XVI-wiecznej hiszpańskiej szkoły prawa. W okresie, kiedy Hiszpania przejmowała kontrolę nad szlakami atlantyckimi, przedstawiciele szkoły, która kontynuowała tradycję scholastyczną, próbowali legitymować zasadę wolności mórz. Argumentacja uczniów Francisco de Vitoria pozbawiona była teologicznej polemiki czy politycznej motywacji. Fernando Vázquez de Menchaca przedstawił swoją koncepcję statusu mórz, prawa do żeglugi, a pośrednio także handlu w traktacie pt. Controversiarum illustrium alliarumque usu frequentium libri tres, po raz pierwszy opublikowanym w 1564 roku. Jego stanowisko, będące wynikiem nadzwyczajnej erudycji i niezależności intelektualnej, charakteryzuje wyjątkowa oryginalność i racjonalizm. Odwołując się do idei prawa natury i jego nienaruszalności, przede wszystkim zaś do zasady dobra wspólnego oraz idei międzynarodowej wspólnoty, autor położył podwaliny pod utylitarną doktrynę, usystematyzowaną następnie przez Hugo Grocjusza.
    The discussion on the concept of the sea as an open space (mare liberum) or closed space (mare clausum) within the context of the principles of modern international law formulated in the seventeenth century, constituted a continuation of the disputes lasting since ancient times. Grotius’ thought, ground-breaking in many ways, drew upon the accomplishment of the Spanish law school of the sixteenth-century. During the period when Spain was taking control over the Atlantic routes, the representatives of the school that followed the scholastic tradition attempted to establish the validity of the principle of the freedom of the seas. The argumentation of F. de Vitoria’s disciples was devoid of theological polemics and political motivation. F. Vázquez de Menchaca presented his view on the issue of the status of the seas, the navigation right, and also indirectly trade, in a treaty called Controversiarum illustrium aliarumque usu frequentium libri tres, first published in 1564. His conception, being the result of his extraordinary erudition and intellectual independence, is characterised by unique originality and rationalism. Referring to the concept of natural law and its inviolability, mainly the principle of the common good and the idea of the international community, the author laid the foundations for the utilitarian doctrine, later systematized by the Dutch philosopher.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2017, 30; 5-20
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies