Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "hermeneutics of liturgy" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zapomnienie bycia jako zagrożenie bycia według Jean-Yves Lacoste’a
Oblivion of being as danger to being according to Jean-Yves Lacoste
Autorzy:
Zgórecki, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068973.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
bycie
fenomenologia francuska
filozofia religii
hermeneutyka bycia
hermeneutyka faktyczności
hermeneutyka liturgii
redakcjaspch
being
French phenomenology
hermeneutics of being
hermeneutics of facticity
hermeneutics of liturgy
philosophy of religion
Opis:
Artykuł stawia tezę, że według Jean-Yves Lacoste’a zapomnienie bycia prowadzi do zagrożenia bycia. Problem zapomnienia bycia pojawia się we wczesnych dziełach Lacoste’a, jednak dopiero w książce Présence et parousie filozof po raz pierwszy przedstawia go szeroko w kontekście możliwości więcej niż egzystencji. Zwracając uwagę na fenomeny stanowiące aberrację w stosunku do bycia-w-świecie, takie jak: radość, nadzieja i liturgia, pokazuje, że bycie wykazuje nadmiar. Na tej podstawie autor niniejszego artykułu dochodzi do wniosku, że nadmiar bycia w stosunku do świata pokazuje, że nie ma w świecie nic, co przeczyłoby możliwości bycia-wobec-Boga. W książce Être en danger Jean-Yves Lacoste rozwija koncepcję zapomnienia bycia jako bycia-w-zagrożeniu. Na jej podstawie autor artykułu stawia tezę, że zapomnienie nie tyle zagraża byciu, co pokazuje, że bycie jest raczej niedostępne niż dostępne. Nadmiar niedostępnego w stosunku do dostępnego w byciu pokazuje, że nie ma w nim nic, co przeczyłoby możliwości pełni bycia. Na koniec autor stawia tezę, że pamięć o byciu otwiera możliwość ostatecznego, czyli eschatologicznego rozumienia bycia. Bycie jest wolą bycia, a nie tylko bycia po części. Dlatego możliwość pełni bycia jest wpisana w bycie i z konieczności się spełnia, prowadząc bycie do rozumienia siebie w kategoriach definitywnych, czyli eschatologicznych, a nie jedynie prowizorycznych. Pełnia bycia natomiast to Bóg. Dlatego bycie jest wolą bycia-wobec-Boga o wiele bardziej niż bycia-w-świecie.
This paper argues that, according to Jean-Yves Lacoste, oblivion of being is danger to being. Although the issue of the oblivion of being appears in his early works, it was only in Présence et parousie that he fully developed his view in the context of the possibility of more than existence. Pointing out the phenomena which seem to be aberrations with respect to being-in-the-world, he concludes that there is an excess of being. This paper contends that the excess of being with respect to the world shows that there is nothing in the world that could contradict the possibility of being-towards-God. In Être en danger, Jean-Yves Lacoste develops the concept of the oblivion of being as being-in-danger. Contrary to Lacoste, this paper suggests that oblivion is not a threat to being. Instead, it shows that being is rather unavailable than available. The excess of the unavailable with respect to the available in being shows that there is nothing in being which could contradict the possibility of the fullness of being. Ultimately, the author argues that memory of being opens the possibility of the definitive or eschatological understanding of being. Being is the will of being. It is not the will of being to a certain extent, hence the will of being partially. Therefore, the possibility of the fullness of being is intrinsic to being and can be considered a principle which fulfils itself, providing being with a self-understanding that is definitive, hence eschatological, rather than provisional. Because God is the fullness of being, being in itself is the will of being-towards-God rather than the will of being-in-the-world.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2019, 55, 4; 115-136
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hermeneutyka tekstów euchologijnych w służbie przepowiadania liturgicznego
Hermeneutics of Eschatological Texts in the Service of Liturgical Proclamation
Autorzy:
Żądło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040398.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza
euchologia
hermeneutyka
homilia
liturgia
metoda
modlitwa
pragmatyka
semantyka
syntaktyka
analysis
euchology
hermeneutics
homily
liturgy
method
prayer
pragmatics
semantics
syntax
Opis:
Artykuł wychodzi swą treścią naprzeciw zagadnieniu związanemu z przepowiadaniem liturgicznym (głoszeniem homilii), opartym na tekstach euchologijnych i konstruowanym na bogactwie ich syntaktyczno-semantycznego znaczenia oraz teologiczno-pragmatycznych treści. Podobnie jak do osiągnięcia zamierzonego celu prowadzi adekwatnie dobrany sposób (metoda) postępowania, tak też do dobrego, czyli teologicznie pogłębionego przygotowania homilii doprowadzić mogą stosowne metody interpretacji tekstów, traktowanych jako inspirujące źródło dla liturgicznego przepowiadania. Zamiarem autora opracowania było zwrócenie uwagi na potrzebę wyjaśniania w homiliach bogactwa treści tekstów euchologijnych (nie tylko tekstów biblijnych, wchodzących w skład czytań mszalnych danej celebracji liturgicznej) oraz na pożytek posługiwania się przy tym metodami interpretacji tekstów literackich, do jakich zaliczają się również teksty poszczególnych modlitw danej Mszy św. Propozycja zawarta w treści artykułu wspomina o metodzie historyczno-krytycznej (umożliwia zapoznanie się z tekstem w kluczu diachronicznym), zapoznaje natomiast dokładniej (poprzez teoretyczny opis i odniesienie do przykładu) z metodą lingwistyczną, w ramach której bada się tekst w kluczy synchronicznym, poddając go analizie syntaktycznej, semantycznej i pragmatycznej. Próba uwrażliwienia na potrzebę pracy nad treścią homilii w oparciu o omówione w artykule metody hermeneutyczne jest tym bardziej na czasie, że w teologii liturgicznej są te metody już obecne od jakiegoś czasu. Warto więc przeszczepiać je również na grunt homiletyczny i posługiwać się nimi przy przygotowywaniu głoszonych podczas liturgii homilii, jako że aspekt teologiczny powinien odgrywać istotne znaczenie w homiletycznym przepowiadaniu.
The article’s contents faces the issue associated with liturgical proclamation (preaching a homily) based on eschatological texts that are constructed on the richness of their syntactic-semantic meaning and theological and pragmatic contents. Just as achieving the desired results requires using the adequately chosen method of proceedings, so too the good, that is, theologically deep preparation of the homily can be achieved by the appropriate method of interpreting texts, treated as an inspirational source for liturgical proclamation. The intent of the study was to draw attention to the need to explain in homilies the wealth of the contents of eschatological texts (not just biblical texts included in the Mass readings in a given liturgical celebration). This is done for the benefit of using the methods of interpreting literary texts, which also includes the texts of the prayers of a particular Mass. The proposal contained in the article mentions the historical-critical method, which makes it possible to read the text according to the diachronic key that accurately acquaints us with the linguistic method (by theoretical description and re-ference to the example). This allows us to examine the text according to synchronous keys, subjecting it to syntactic, semantic and pragmatic analyses. An attempt to be more sensitive to the need to work on the contents of homilies based on the hermeneutic method discussed in the article is all the more timely since liturgical theology methods have already existed for some time. It is also worth using them based on homiletics and in the preparation of the homily to be preached during the liturgy, since the theological aspect should play an important role in homiletic preaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 93-114
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The “Just Once” and “Once for Ever” of the Word of God
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028962.pdf
Data publikacji:
2022-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Joseph Ratzinger
Pascha Chrystusa
natchnione pisma
hermeneutyka eucharystyczna
liturgia a historia zbawienia
aktualizacja słowa Bożego
liturgia słowa
Christ’s Passover
inspired writings
eucharistic hermeneutics
liturgy and salvation history
making present of the word of God
liturgy of the word
Opis:
The text asks the question about the role of the Word of God in connection with Pascha and its being made present in the liturgy. The article first refers to Joseph Ratzinger’s theology of liturgy. According to the Bavarian theologian, in Christian worship the historical event of the Passover (“just once”) corresponds to its continuous actuality (“once for ever”). The essence of Jesus’ words and actions – as the Son of the Father – at the Last Supper remains always present. It is then shown that the inspired writings can only be understood in connection with the words of institution at the Last Supper. The privileged time for listening to the word of God is the liturgy, during which Christ-the Lamb becomes the Exegete who opens up the deepest sense of Scripture (“Eucharistic hermeneutics”). An analogy is then presented between the entry of the past Passover into the present of the liturgy and the actualization of the events witnessed in the inspired books. This kind of “making present” is related to the sacramental transformation of the Jewish scriptures and feasts that Christ accomplished. The historical experience is not recreated, but recapitulated in the Eucharistic Passover. In the Blessed Sacrament Christ is also present in the spoken (and written under inspiration) word. In turn, the liturgy of the word is the verbal aspect of the sacramental action.
W tekście postawiono pytanie o rolę słowa Bożego w związku z Paschą oraz z jej liturgicznym uobecnieniem. W artykule odwołano się najpierw do teologii liturgii Josepha Ratzingera. Według bawarskiego teologa w kulcie chrześcijańskim wydarzeniu historycznemu Paschy („raz jeden”) odpowiada jej nieustanna aktualność („raz na zawsze”). Istota słów i działań Jezusa – jako Syna Ojca – w czasie Ostatniej Wieczerzy pozostaje zawsze teraźniejsza. Następnie ukazano, że natchnione pisma mogą być zrozumiane jedynie w powiązaniu ze słowami ustanowienia z Ostatniej Wieczerzy. Uprzywilejowanym czasem słuchania słowa Bożego jest liturgia, w czasie której Chrystus-Baranek staje się Egzegetą otwierającym najgłębszy sens Pisma („hermeneutyka eucharystyczna”). Kolejno zaprezentowano analogię pomiędzy wkroczeniem przeszłej Paschy w teraźniejszość liturgii a uaktualnieniem wydarzeń, o których świadczą księgi natchnione. Tego rodzaju „uobecnienie” jest związane z przeobrażeniem sakramentalnym pism oraz świąt żydowskich, którego dokonał Chrystus. Nie następuje ponowne odtworzenie historycznych doświadczeń, lecz ich zrekapitulowanie w eucharystycznej Passze. W Najświętszym Sakramencie Chrystus jest obecny również w wypowiadanym (i spisanym pod natchnieniem) słowie. Z kolei liturgia słowa jest werbalnym aspektem działania sakramentalnego.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 1; 89-112
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le fonti bibliche della colletta per l’anniversario dell’Ordinazione sacerdotale
Autorzy:
Dudek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669123.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
liturgical hermeneutics
opening prayer
biblical sources in the liturgy
anniversary of priestly ordination
priesthood of Christ
priestly ministry
l’ermeneutica liturgica
la coletta le fonti bibliche nella liturgia
l’anniversario dell’ordinazione sacerdotale
il sacerdozio di Cristo
il ministero sacerdotale
la coletta
le fonti bibliche nella liturgia
Opis:
The eucological formula of the Roman Missal for the anniversary of ordination to the priesthood (1092-C) is full of a theological content. The Latin text translated into the vernacular must convey what lies in Latin concepts. The formation of liturgical texts is a process of composition that brings together many quotes and allusions to the concepts elaborated during prayer and through theological reflection which are part of the treasure of the universal Church. In this article, following the clues of liturgical hermeneutics, we sought to individuate all biblical sources of the opening prayer. We must confirm that they are many. Beginning with the appeal to God the Father, through the concept of the only priesthood of the New Covenant, that of Jesus Christ, we arrive to the presbyteral duties of ministry and administration of divine grace that take place within the Church.
La formula eucologica del Missale Romanum per l’anniversario dell’Ordinazione al sacerdozio (1092-C) è piena dei contenuti teologici. Il testo latino tradotto in lingua volgare deve trasmettere quello che si cela nei concetti latini. La formazione dei testi liturgici è un processo di composizione nel quale si mettono insieme tante citazioni e allusioni ai concetti che fanno parte del tesoro della Chiesa universale, elaborati durante la preghiera e attraverso la riflessione teologica. In presente articolo, seguendo indizi dell’ermeneutica liturgica, si cercava di individuare tutte le fonti bibliche della coletta. E bisogna confermare che sono molteplici. Iniziando dall’invocazione a Dio Padre, attraverso il concetto dell’unico sacerdozio della Nuova Alleanza, cioè quello di Gesù Cristo, si arriva ai compiti presbiterali che si svolgono all’interno della Chiesa come ministero e amministrazione di grazia divina.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2017, 36, 1
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reforma liturgiczna jest nieodwracalna.
Liturgical reform is irreversible.
Autorzy:
Semenova, Viktoriya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585106.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Słowa kluczowe: obrządek rzymski, Kościół Rzymskokatolicki, tendencja, formy rytu (obrzędu), forma zwyczajna, forma nadzwyczajna, liturgia, Msza św., znak, symbol, prawo rzymskie, jurysprudencja, język łaciński, hermeneutyka romanistyczna.
Key words: Roman rite, Roman-Catholic Church, tendency, forms of rites, ordinary form, extraordinary form, liturgy, Holy Mass, sign, symbol, Roman law, jurisprudence, Latin language, romanistic hermeneutics.
Opis:
As to the growing popularity of the extraordinary form of the Roman rite and contradicting the new form, the author decided to share several reflections from the position of the researcher of liturgy and law. The article refers to some tendencies within the area of examining liturgy of the Roman-catholic Church, particularly to the lack of interest in the legal aspect of the analysis, which generates certain methodological problems. The author specially considers the issue of two forms of the Mass existing within one rite of the Roman-catholic Church. In order to examine it I suggest romanistic hermeneutics, that in - harmonious cooperation with theology and philosophy – it would allow to avoid methodological errors committed in decoding liturgical signs, which often becomes the reason of an artificial conflict between the followers of the new and the old rites.
Wobec rosnącej popularności ekstraordynarnej formy obrządku rzymskiego i przeciwstawiania jej nowej formie, autor postanowił podzielić się kilkoma refleksjami z pozycji badacza liturgii i prawa. Artykuł dotyczy niektórych tendencji w obszarze badania liturgii Kościoła Rzymskokatolickiego, zwłaszcza braku zainteresowania aspektem prawnym w jej analizie, co powoduje pewne problemy metodologiczne. Autor uwzględnia szczególnie problem istnienia dwóch form Mszy św. w ramach jednego rytu (obrządku) Kościoła Rzymskokatolickiego. W celu jego zbadania proponuje hermeneutykę romanistyczną, pozwalającą w harmonijnej współpracy z teologią i filozofią, uniknąć błędów metodologicznych popełnianych w odczytaniu znaków liturgicznych, co jest często przyczyną sztucznego konfliktu między zwolennikami nowego i starego ordo.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2019, 54, 2; 417-426
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies