Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "guilt" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 129
Tytuł:
„A co to jest Rosja – teraz już nie wiem". Ewolucja światoodczucia w „Crime" Asi Wołoszyny wobec innych jej sztuk
„As for Russia, I dont know what it is anymore" — evolution of world-feeling in the „Crime" by Asia Voloshina in relation to selected her plays
„А что такое Россия я больше не знаю” — эволюция мироощущения в „Crime" Аси Волошиной в сопоставлении с избранными её пьесами
Autorzy:
Tyczko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50368022.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
драма
театр
вина
война
некроимпериализм
dramat
teatr
wina
wojna
nekroimperium
drama
theatre
guilt
war
necro-imperialism
Opis:
Najnowszy tekst Asi Wołoszyny – The Crime – został napisany podczas aktualnie trwającej wojny Rosji przeciwko Ukrainie. Autorka umieszcza swoją tragiczną bohaterkę i inne postaci w przestrzeni wiadomości tekstowych do rodziny, znajomych, ukochanego oraz wśród autentycznych doniesień medialnych na temat wojny. Akcja sztuki ma miejsce na ekranie smartfonu. Sztuka The Crime jest w niniejszym artykule przedstawiona w kontekście ewolucji poglądu na Rosję i Rosjan oraz wobec wcześniejszych utworów Wołoszyny jak Гибнет хор, Дания тюрьма, Człowiek z rybyoraz Подтвердите, что вы человек. Interpretacja została rozszerzona również o pojęcie nekroimperializmu w rozumieniu Nikołaja Karpickiego.  
Последний текст Асии Волошиной The Crime был написан во время продолжающейся в настоящее время войны России против Украины. Автор помещает свою трагическую героиню и других персонажей в пространство текстовых сообщений семье, друзьям, любимому человеку и среди настоящих сообщений СМИ о войне. Действие пьесы происходит на экране смартфона. Пьеса The Crime представлена в данной статье в контексте меняющегося взгляда на Россию и русских и в связи с более ранними произведениями Волошиной, такими как Гибнет хор, Дания тюрьма, Человек из рыбы и Подтвердите, что вы человек. В интерпретации применено также понятие некроимпериализма в понимании Николая Карпицкого.  
Asia Voloshina’s latest play, Crime, has been written during Russia’s current and ongoing war against Ukraine. Voloshina places her tragic heroine and other characters in the space of text messages to family, friends, a loved one and amidst authentic media reports about the war. Thus, the action of the play takes place on a smartphone screen. In this article, Crime is addressed in the context of the evolving view of Russia and Russians and in relation to earlier works by Voloshina, Гибнет хор, Дания тюрьма, Человек из рыбы and Подтвердите, что вы еловек. The interpretation has been extended to include the notion of necro-imperialism as defined by Nikolai Karpicki.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2023, 33; 1-39
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Die Wahrheit ist den Kindern zumutbar“ – Schuld und Bekenntnis in Gudrun Pausewangs geschichtserzählendem Kinderund Jugendbuch Ich war dabei Geschichten gegen das Vergessen
‘Children will cope with the truth’ – guilt and admission to guilt in the historical novel for children and teenagers Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen by Gudrun Pausewang
„Dzieci poradzą sobie z prawdą“ – wina i przyznanie się do winy w powieści historycznej dla dzieci i młodzieży Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen Gudrun Pausewang
Autorzy:
Jeleč, Marijana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627453.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kinder- und Jugendliteratur
Nationalsozialismus
Indoktrination
Schuld
Bekenntnis
literatura dla dzieci i młodzieży
narodowy socjalizm
indoktrynacja
wina
przyznanie się do winy
literature for children and teenagers
national socialism
indoctrination
admission to guilt
Opis:
Der Beitrag widmet sich Gudrun Pausewangs geschichtserzählendem Kinder- und Jugendbuch Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) und setzt sich mit der Inszenierung von Geschichte sowie mit der Erkenntnis und Bekenntnis von Schuld in der zeitgenössischen Kinder- und Jugendliteratur auseinander. Der Beitrag untersucht, auf welche Art und Weise und mit welcher Absicht die Themenkomplexe Nationalsozialismus und Holocaust in die deutschsprachige Kinder- und Jugendliteratur von Pausewang aufgenommen werden. Im Verlauf der Untersuchung wird deutlich, dass auch die Kinder- und Jugendliteratur einen geeigneten Ort für die Auseinandersetzung mit dem Nationalsozialismus bietet und einen Beitrag zur politischen Bildung der Kinder und Jugendlichen leistet. Die Geschichten führen vor, wie Kinder und Jugendliche mit der Durchsetzung der nationalsozialistischen Ideologie umgehen und zeigen traditionelle Muster der Verdrängung auf. Pausewang weist mit ihren Geschichten auf die individuelle und kollektive Bedeutung der Vergangenheitsaufarbeitung in Kinderbüchern hin.
Autorka artykułu analizuje książkę historyczną dla dzieci i młodzieży Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) Gudrun Pausewang i koncentruje się na problemie przedstawiania historii, rozpoznawania winy i przyznawania się do niej w kontekście współczesnej literatury dla dzieci i młodzieży. Bada, w jaki sposób i w jakim celu wprowadzana jest do literatury dla dzieci i młodzieży tematyka narodowego socjalizmu i holocaustu. Wykazuje, że również literatura dla dzieci i młodzieży umożliwia rozliczenie z narodowym socjalizmem i przyczynia się do politycznego kształcenia dzieci i młodzieży. Analizowane opowiadania problematyzują tradycyjne wzorce wypierania winy i pokazują, jak dzieci i młodzież podchodzą do propagowania ideologii nazistowskiej. Pausewang wskazuje swoimi opowiadaniami na indywidualne i zbiorowe znaczenie rozliczania się z przeszłością w książkach dla dzieci.
The author of the article analyses the historical book for children and teenagers Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) by Gudrun Pausewang and focuses on the problem of presenting history, recognizing and admitting guilt in the context of contemporary literature for children and teenagers. The author examines in what way and for what purpose the topic of national socialism and holocaust is introduced into the literature. She demonstrates that literature for children and teenagers can also be a genre that makes it possible to deal with national socialism and can contribute to the political education of children and youngsters. The stories subjected to analysis address traditional patterns of guilt suppression and show how children and teenagers approach the propagation of Nazi ideology. Pausewang points with her stories to the individual and collective importance of settling accounts with the past in books for children.
Źródło:
Wortfolge. Szyk Słów; 2019, 3; 25-44
2544-4093
Pojawia się w:
Wortfolge. Szyk Słów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Domniemanie winy” w prawie karnym materialnym a procesowe domniemanie niewinności
‘Presumption of quilt’ in substantive criminal law and the procedural presumption of innocence
Autorzy:
Jezusek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693303.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
presumption of guilt
presumption of innocence
presumption of fact
indirect evidence
domniemanie winy
domniemanie niewinności
domniemanie faktyczne
dowód pośredni
Opis:
The article elaborates on ‘presumption of guilt.’ The term ‘guilt’ has different meanings in substantive criminal law and procedural criminal law. However, the presumption of guilt in substantive criminal law ought not lead to a violation of the procedural presumption of innocence. Therefore, it shall be understood as a presumption of fact which must meet all the requirements referred to in Article 7 of the Code of Criminal Procedure or, in other words, be regarded as indirect evidence. For this reason, there is no legal basis to contend that the presumption of guilt rule has been established under substantive criminal law. Negative conceptualisation of guilt in the Penal Code is an expression of legislator’s conviction that human beings are generally able to control their conducts. So we can only talk about a presumption, a premise adopted by legislature, which explains the construction of the provision analysed.
Przedmiotem opracowania jest „domniemanie winy” w prawie karnym. Termin „wina” w prawie karnym materialnym ma odmienne znaczenie niż w prawie procesowym. Jednakże domniemanie prawnokarnej winy nie może prowadzić do naruszenia zasady domniemania niewinności ‒ musi ono być konstruowane jako domniemanie faktyczne spełniające wymogi określone w art. 7 k.p.k., czyli jako dowód pośredni. Dlatego także brak podstaw do twierdzenia, że w prawie karnym ustanowiono zasadę domniemania winy. Negatywne ujęcie przesłanki zawinienia odzwierciedla przekonanie ustawodawcy o generalnej zdolności człowieka do autodetermiancji swojego zachowania. Stąd można więc mówić jedynie o domniemaniu, założeniu, przyjętym przez ustawodawcę, które wyjaśnia sposób skonstruowania przepisu.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 175-187
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jeder ist erpressbar“. Schuld – Scham – Schmerz im Werk Helga M. Novaks
“Everyone is exposed to extortion”. Guilt, shame and pain in the work of Helga M. Novak
Autorzy:
Surynt, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1334482.pdf
Data publikacji:
2017-02-26
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
DDR
Island
Staatssicherheitsdienst
Universität Leipzig
Rotes Kloster
Schuld
Scham
Schmerz
Johannes R. Becher -Institut
Stasi -Akten
Stasi -Debatte
GDR
Iceland
State Security Service
University of Leipzig
Red Monastery
guilt
shame
pain
Johannes R. Becher Institute
Stasi files
Stasi debate
Opis:
Schuld, Scham und Schmerz sind zentrale Themen im literarischen Werk Helga M. Novaks. Von den frühen Texten an thematisiert die Schriftstellerin das Problem der Machenschaften der Stasi und ihrer raffinierten Methoden, die DDR -Bürger in den Machtapparat des Staates zu verstricken. Die Art und Weise, in der Menschen zu Sklaven gemacht wurden, zeigt sie – einschließlich der Verlockungen und Versprechen der Verantwortlichen – sachlich und ohne Beschönigung. Sie versucht in ihren Werken davon zu überzeugen, dass der Informator nicht nur Täter, sondern auch Opfer eines unmenschlichen Systems ist. Durch die Veröffentlichung des „Offenen Briefes“ im Spiegel 1991 wollte sie nicht die Debatte um die Schuld des Einzelnen kritisieren, sondern darauf verweisen, dass diese sich auf die Mechanismen der DDR-Diktatur konzentrieren und vor diesem Hintergrund die Schicksale einzelner Menschen und deren „Wahrheiten“ aufzeigen sollte.
Guilt, shame and pain are the central themes of the literary work of Helga M. Novak. From the early texts she is handling the problem of Stasis machinations and their elaborate methods tangling the GDR citizens in the power apparatus. The ways of changing regular people to slaves, which is shown truly and without adornment, with the enticements and promises from the ones in charge. In her works the author tries to articulate that the informer is not only the executioner but also the victim of an unhuman system. By publishing the “Open letter” in 1991 in Spiegel, she did not want the debate to come down to the fault of an individual, but rather concentrate on mechanisms of the GDR dictatorship and afterwards show fortunes of individual people and their “truths” against this background.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2017, 36; 17-28
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Potworna zdrada”. O źródłach kontrowersyjności adaptacji Doliny Issy
“Monstrous Betrayal”: On the Sources of the Controversy around the Film Adaptation of Dolina Issy [The Issa Valey ]
Autorzy:
Kaniecki, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533996.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Konwicki
Czesław Miłosz
Tadeusz Różewicz
film adaptation
nihilism
guilt
Vilna
Opis:
The author attempts to identify the origins of the famous argument between Miłosz and Konwicki about the film adaptation of Dolina Issy. Konwicki created a film which, although it is an adaptation of the novel, clearly belongs to his own creative output, focused on axiological uncertainty after The Second World War. Konwicki’s work is a record of a quest for enduring points of reference, a quest conducted with realisation that such points cannot be found by a person who feels lost in the modern world. Such a world-view was not acceptable for Miłosz, and it is difficult to expect that the poet would accept an adaptation of his novel created from such a point of view.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 20; 119-133
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wszyscy oskarżeni są piękni...”. Antynomie doświadczenia prawa w prozie Franza Kafki
Autorzy:
Paweł, Dybel,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897114.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
positive law
father
disenchantment
guilt
trauma
acephalic law
prawo pozytywne
ojciec
rozczarowanie
wina
prawo acefaliczne
Opis:
This article is an attempt to demonstrate the specificity of a relation of a human subject to the institution of law in the form in which it was presented in Franz Kafka’s prose, linking it closely with the writer’s approach to the figure of the father. I indicate that in both cases this relation is based on the feeling of guilt, with no “redemption” possible. However, the difference is that in the first case this is the feeling of guilt towards an anonymous institution of the positive law as such, whereas in the second case guilt as guilt towards the father is of personal nature. In the first case, the problem of “the accused” lies in the fact that the accusation and judgment whether someone is guilty or not has no clearly defined point of reference. It is not guilt towards “someone” – e.g. towards God, the father, the sovereign etc. – but towards law itself. This is law which is the prosecutor and decides on guilt. This, in turn, means that one is guilty before no one. The positive law is the acephalous law, this is the headless law. Therefore, any attempt to prove own innocence towards it is doomed to failure.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2016, 60(4 (455)); 9-22
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A comparative analysis of legal versus cultural and psychological connotations of the term ‘guilt’: implications for cognitive linguistics and for legal sciences
Autorzy:
Strębska-Liszewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054283.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
guilt
cognitive linguistics
legal definition
conceptualization
Opis:
The present article is concerned with the notion of ‘guilt’ as understood by the legal sciences and in the context of psychology and culture studies. Although legal connotations are unavoidable, ‘guilt’ is a term emotionally related to other feelings like ‘shame’, ‘fear’, ‘sadness’ etc. The analysis shall take a closer look at legal definitions of ‘guilt’ and ‘culpability’ at work in the American, Polish and German legal systems and refer the equivalents existing in these languages (wina,Schuld) to the concept of guilt understood as an emotion. As it turns out, legal definitions do not account for conceptual dimension of meaning and as such, they can only serve as departure points for further analysis to be complemented with cognitive analysis. ‘Guilt’ is a culturally determined and complex emotion that may be ‘dissected’ into several more basic emotional states. The underlying assumption is that there are differences in the understanding of the concept ‘guilt’ across languages which must be taken into account by the translators who deal with translational equivalents.
Źródło:
Linguistica Silesiana; 2020, 41; 105-121
0208-4228
Pojawia się w:
Linguistica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Deadly Covenant: Mimetic interpretation of Acts 5:1–11
Zabójcze przymierze: Mimetyczna interpretacja Dz 5, 1‒11
Autorzy:
Burakowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558988.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
connivance
guilt
Lamb’s wedding
lie
matrimony
new order
original sin
punishment
sacrificial logic
violence
gody Baranka
grzech pierworodny
kłamstwo
małżeństwo
nowy porządek
ofiarnicza logika
przemoc
wina
współdziałanie
Opis:
This is an attempt of a mimetic interpretation of Acts 5:1‒11. The article juxtaposes the narrative of Ananias and Sapphira with the story of the sudden death of Nadab and Abihu from Lev 10:1‒7. The Author argues that apart from situational resemblance, both passages are similar on a deeper level: they are set at the beginning of new orders. Ananias and Sapphira are Adam and Eve of the early Christian community and like them violate their marital unity. Since marriage has become a symbol of Christ’s faithful and loving relationship to humanity, the couple’s treacherous connivance constitutes the ‘original sin’ of Christianity. Nevertheless, as a sacrificial text, Acts 5:1‒11 has had a negative influence on Christian religiosity.
Autorka podejmuje próbę mimetycznej interpretacji Dz 5,1‒11. W artykule opowiadanie o Ananiaszu i Safirze zostaje zestawione z historią nagłej śmierci Nadaba i Abihu z Kpł 10,1‒7. Autorka stwierdza, że poza sytuacyjnym podobieństwem oba teksty są podobne na głębszym poziomie: umiejscowione są u zarania nowego porządku. Ananiasz i Safira tworzą Adama i Ewę wczesnochrześcijańskiej wspólnoty i podobnie jak oni niszczą małżeńską jedność. Ze względu na to, że małżeństwo stało się symbolem wiernej, miłosnej relacji Chrystusa do ludzkości, oszukańcze współdziałanie pary małżeńskiej z Dz 5,1‒11 stanowi „grzech pierworodny” chrześcijaństwa. Tym niemniej, jako ofiarniczy tekst, Dz 5,1‒11 wywarł negatywny wpływ na chrześcijańską religijność.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 32; 109-117
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
About the usefulness and harmfulness of forgetting the German guilt
Autorzy:
Wójs, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437452.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
German guilt
guilt
forgetting guilt
memory
World War II
boundary situations
Karl Jaspers
Friedrich Nietzsche
Hannah Arendt
Opis:
The distinction between kinds of guilt has not lost its power to illuminate matters, and it remains a great tool to study the consequences of forgetting guilt of any kind. Karl Jaspers made the distinction between kinds of guilt mainly to ease the Germans coping with guilt, as all of them were blamed for the evil that happened under Adolf Hitler. Jaspers believed that in using this distinction the German nation could have come back to its origins, and thus purified, take its part in the possible future unity of the world and of all mankind. But soon after World War II ended, a confluence of political, social, psychological and philosophical factors contributed to a situation in which a large number of culprits were not brought to account: criminals were rarely rightly punished. In addition, many Germans believing in the ideology of National Socialism felt no guilt in terms of morality; they downplayed the political guilt; they negated the very existence of the metaphysical guilt. The process of forgetting guilt occurred.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2019, 9, 2; 271-287
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aitia – wina arystotelesowska. Zagadnienia definicyjne. Część I
Aitia – Aristotlelian guilt. Definitional issues
Autorzy:
Gontarski, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/927375.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
Arystoteles
triada przyczyn
triada skutków
sprawiedliwość
Aristotle
the triad of causes
the triad of consequences
justice
Opis:
When engaging in polemics with Pythagoras, Aristotle observed that the retributive function of punishment, as distinguished from the preventative one, does not involve revenge understood as material retaliation (i.e. suffering for suffering, meaning retaliation proportional to the damage suffered). It does not encompass a simple reciprocity, such as suffering in turn (ἀντιπάσχω), but instead shall be considered as a just reciprocity, meaning doing in return (ἀντιποιέω), whereby the degree of mental contribution is taken into account. The classical theory of responsibility, at least under the meaning assigned to it by Aristotle, considers human responsibility by means of reference to the mental capabilities of the actor in respect to the particular harmful action. An action involving human guilt is consequently contrasted with an accidentally caused action. In the works of Stagirite the mental attitude of the actor towards his action distinguishes human causation from the accidental one and from the forced one. Pythagoras, on the other hand, discussed material retaliation, meaning objective responsibility. At the same time, the author of Nicomachean Ethics had already experienced the system of subjective responsibility based on the concept of knowingly caused damage as opposed to the system of objective responsibility involving the objective causal relationship between actor’s behavior and the resulting damage. Aristotle has extended the concept of subjective responsibility to cover both knowingly caused damage (intentional fault) and unintentional fault, whereby the damage is directly caused by the negligent conduct of the actor, meaning the failure of the latter to observe required objective and abstract standards. The mental component and related to it subjectivization involve the actor possessing required intellectual capabilities, but not using them in a way as to observe the aforementioned imposed standards. Nonetheless, the potential mental component is itself not sufficient to establish guilt. Otherwise, all the people (apart from those lacking capacity at all) shall be declared guilty regardless of the fact that the damage was caused by them accidentally.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2012, 2(5); 51-66
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aitia – wina arystotelesowska. Zagadnienia definicyjne. Część II
Aitia – Aristotelian guilt. Definitional issues (part 2)
Autorzy:
Gontarski, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/929268.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
Arystoteles
triada przyczyn
triada skutków
sprawiedliwość
Aristotle
the triad of causes
the triad of consequences
justice
Opis:
When engaging in polemics with Pythagoras, Aristotle observed that the retributive function of punishment, as distinguished from the preventative one, does not involve revenge understood as material retaliation (i.e. suffering for suffering, meaning retaliation proportional to the damage suffered). It does not encompass a simple reciprocity, such as suffering in turn (ἀντιπάσχω), but instead shall be considered as a just reciprocity, meaning doing in return (ἀντιποιέω), whereby the degree of mental contribution is taken into account. The classical theory of responsibility, at least under the meaning assigned to it by Aristotle, considers human responsibility by means of reference to mental capabilities of the actor in respect to a particular harmful action. An action involving human guilt is consequently contrasted with an accidentally caused action. In the works of Stagirite the mental attitude of the actor towards his action distinguishes human causation from the accidental one and from the forced one. Pythagoras, on the other hand, discussed material retaliation, meaning objective responsibility. At the same time, the author of Nicomachean Ethics had already experienced the system of subjective responsibility based on the concept of knowingly caused damage as opposed to the system of objective responsibility involving the objective causal relationship between the actor’s behavior and the resulting damage). Aristotle has extended the concept of subjective responsibility to cover both knowingly caused damage (intentional fault) and unintentional fault, whereby the damage is directly caused by the negligent conduct of the actor, meaning the failure of the latter to observe required objective and abstract standards. The mental component and the related subjectivization involve the actor possessing required intellectual capabilities, but not using them in a way as to observe the aforementioned imposed standards. Nonetheless, the potential mental component is itself not sufficient to establish guilt. Otherwise, all the people (apart from those lacking capacity at all) shall be declared guilty regardless of the fact that the damage was caused by them accidentally.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2013, 1(6); 68-92
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apologie Pawel Fjodorowitsch Karamasows. Schuld bei Dostojewskij und seinen Interpreten
Pavel Fyodorovich Karamazov’s Apology. Guilt in Dostoyevsky and his commentators
Autorzy:
Paulin, Maximilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558840.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Amok
Dostojewskij
Girard
Justiz
Karamasow
Literaturkritik
Menschenrechte
Mobbing
Opferselektion
Schuldfähigkeit
Suizid
Sündenbock
Vatermord
amok
criminal responsibility
Dostoyevsky
human rights
justice
Karamasov
literacy criticism
mobbing
parricide
scape-goat
suicide
victim selection criteriology
Opis:
In einer gängigen Interpretation des Romans „Die Brüder Karamasow” wird die Verantwortung für den Vatermord in unterschiedliche Komponenten zerlegt, deren jede in der Gestalt eines der vier Brüder allegorisch auskomponiert sei. Die „Komponente Smerdjakow” liege dabei als bloße physische Ausführung des Verbrechens außerhalb der Sphäre ethischer Betrachtung. Damit wird Smerdjakow aber noch in der Interpretation einmal mehr in seinem Menschsein verkannt. Eine durch Girard geschulte Lektüre zeigt hingegen, wie gekonnt Dostojewskij – ob intuitiv oder mit Absicht – diesen Charakter mit Kriterien der Opferselektion ausstattet und ihn so der Leserschaft als Sündenbock regelrecht anbietet.
In a common interpretation of Dostoyevsky’s The Brothers Karamasov, Dmitri Karamasov is held guilty of murdering his father in a moral sense, while the character of Smerdyakov is put beyond the range of ethic consideration as he is seen as an allegory of the merely executing factor of the act of violence. Hence, his suicide is read as a proof that the evil itself doesn’t take over responsibility; in face of the accusation it fades away, leaving the charge of responsibility to the human moral subject. Dostoyevsky, however, seems not wanting to stress such a kind of moral hero that, in this interpretation, could be seen in Dmitri. With introducing Alexey in his preamble, he is in fact presenting us a „weak” hero, leading us to another understanding of the story. Yet Alexey is still not the weakest. It is Smerdyakov. What this article pleads for is that Smerdyakov is systematically made a scapegoat, as Dostoyevsky is illustrating in several pertinent scenes. It is only coherent that interpreters, while completely ignoring this fact, continue this scapegoating in dehumanising him by taking off him of all ethic consideration, reducing him to a personification of a merely mechanic component. By contrast, this is an apology for Smerdyakov as a human being. And as a son of Fyodor and brother of Alexey, Dmitri and Ivan.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 32; 91-107
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Are sins of past generations inherited? Theoretical reflections on concepts of collective guilt and collective responsibility along with the analysis of their influence on today’s Germany decision-making
Autorzy:
Polak, Joanna Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178920.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Second World War
collective guilt
collective memory
collective responsibility
individuality and collectivity
shameful past
today’s Germany decision-making policy
Opis:
The author of this paper tries to answer the question whether sins, wrongdoings and injustice done by past generations are inherited. The article presents theoretical reflections on the concepts of individuality and collectivity and their relationships; the themes of collective quilt and collective responsibility and the difference between them and the role and importance of collective memory, not only in context of heroic acts but also in the context of shameful past and misdeeds. The scientific theory is compared with empirical research results on today’s Germany decision-making policy in relation to Second World War tragedy. The presented theoretical background and analyzed material gives base to draw conclusions and answer the hypothesis set at the very beginning.
Źródło:
World Scientific News; 2017, 89; 208-224
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artykuł 28 § 1 k.k. po nowelizacji z dnia 20 lutego 2015 r. Uwagi na temat konieczności oddzielania strony podmiotowej czynu zabronionego od winy
Autorzy:
Zbigniew, Jędrzejewski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902838.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
prohibited act
mens rea
intentional character of an offence
unintentional character of an offence
guilt
act committed while being in justifiable error as to a circumstance constituting a feature of an prohibited act
Opis:
The object of analysis is the amended art. 28 § 1 of the Penal Code, which stipulates that „whoever commits an act while being in justifiable error as to a circumstance constituting a feature of an prohibited act, shall not commit a crime”. The new regulation of 28 § 1 of the Penal Code is the next attempt to statutorily define the concept of an offence based on the methodology of a strict separation of the object of evaluation from the evaluation itself, that is, primarily a radical separation of mens rea of a prohibited act from guilt. Therefore, the authors of the change have consistently attempted to eliminate all normative attributes from the scope of „recklessness” and „negligence”. This is a result of the view that assumes a pure descriptive character of the set of criminal offence features (Ger. „Tatbestand”) including subjective features (offences of intentional and unintentional character). In this context, acts committed while being in justifiable error as to a circumstance constituting a feature of a prohibited act exclude guilt, however the fulfilment of the features of criminal acts of unintentional character is limited to the fulfilment of objective features (a consequence of the concept of the unintentional character of an offence as a plain negation of intent). The negative wording of art. 1 § 3 of the Penal Code, the objective and general interpretation of the term found in art. 9 § 2 „could have foreseen” (a transfer of the so-called objective foreseeability to the category of objective attribution) and the concept of committing an act while being in justifiable error as to a circumstance constituting a feature of a prohibited act excluding guilt lead, in the area of unintentional character of an offence, to the presumption of guilt on the basis of the fulfilling only the objective features of a criminal act. The author of the article demonstrates the inaccuracy of this argument for a strictly descriptive character of the features of a prohibited act, and in particular the features of intent (intentional character of an offence). The object of intent (a feature of a criminal offence) has a evaluative character (evaluation), therefore determining intent can generally constitute a premise for accepting guilt (intended), unless the circumstance of excluding guilt exceptionally occurs. In the case of an unintentional character of an act, such a relation does not occur, and the guarantee functions (the rule of positive establishment of the perpetrator’s guilt) thus require subjective (specific and individual evaluation) interpretation of the premise „could have foreseen” found in art. 9 § 2 of the Penal Code.
Źródło:
Studia Iuridica; 2016, 65; 25-40
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autobiographisches Schreiben in Alfred Anderschs Prosa der 50er Jahre
Autobiographical Writing in the Alfred Andersch´s Prose from the 1950s
Autorzy:
Jabłkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/927484.pdf
Data publikacji:
2017-04-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Alfred Andersch
autobiographism
desertion
the issue of guilt
post-war literature
Opis:
Alfred Andersch´s autobiographical texts from the 1950s have been heavily criticized in recent literature on the topic. W.G. Sebald´s essay about Andersch was of crucial importance. The details of Andersch´s stay in the Dachau concentration camp as well as the writer´s motivation to desert at the end of the war were questioned. The article aims at a new reading of Andersch´s autobiographical texts with regard to their credibility. It compares the early short story Flucht in Eturien with the autobiography Die Kirschen der Freiheit and a few less known texts. The analysis leads to the conclusion that Andersch “re-wrote” his biography as a creation that fulfils unconscious wishes of a whole generation. His intention was to adapt the image of decent young men of antifascist beliefs whose only guilt was the loyalty to their comrades.
Źródło:
Studia Germanica Posnaniensia; 2016, 37; 121-133
0137-2467
Pojawia się w:
Studia Germanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 129

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies