Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dyplomacja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 1206
Tytuł:
Подьячий Никифор Иванов сын Шипулин на русскопольских переговорах в мае – начале июня 1619 г.: материалы к биографии
Poddjaczy Nikofor Iwanow syna Szyplina na rosyjsko-polskich rozmowach w maju – na pocz. czerwca 1619 r.: materiały do biografii
Autorzy:
Małow, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969592.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Россия
XVII в.
Смута
русско-польские отношения
Деулинского перемирие
приказная бюрократия
российская дипломатия
Посольский приказ
Russia
XVII century
Smuta
Russian-Polish relations
Deulin peace Treaty
Prikazy`s bureaucracy
Russian diplomacy
the Foreign prikaz
Rosja
XVII wiek
smuta
stosunki polsko-rosyjskie
rozejm dywiliński
biurokracja przykazowa
dyplomacja rosyjska
przykaz poselski
Opis:
Artykuł jest poświęcony rekonstrukcji biografii poddjaczego, późniejszego - diaka Nikifora (Mikifora) Iwanowa syna Szipulina, który postawił pierwsze ważne kroki w swojej karierze znanego urzędnika przykazów, w trakcie pertraktacji rosyjsko-polskich w 1619 r. Przede wszystkim zaś praca traktuje o jego roli i zasługach na tych rozmowach, tej niełatwej akcji dyplomatycznej, w której się znalazł ten młody urzędnik. Opracowanie oparte jest na dokumentach z archiwum Poselskiego Przykazu, a także na materiałach z archiwum przykazów: Razrjadnego, Skarnowego, Pomiestnego, Drukarskiego, Ustinskoj czetii i kilku innych urzędów oraz archiwów klasztornych. Część wykorzystanych materiałów dokumentowych nie była opublikowana i jest przechowywana w zespołach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Akt Starych w Moskwie i Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Petersburgu. Nazwisko bohatera pracy pojawia się w klasycznych pracach dotyczących biurokracji przykazowej S.K. Bogojawlenskiego, S. B. Weselowskogo i N.F. Demidowej jednak osobnej pracy poświęconej jego osobie nie ma w historiografii.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 97-119
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Культурна дипломатія як інструмент сприяння розвитку відносин між Україною та Румунією в культурно-гуманітарній сфері
Dyplomacja kulturalna jako narzędzie promocji rozwoju stosunków Ukrainy i Rumunii w sferze kulturalnej i humanitarnej
Autorzy:
Melnychuk, Liubov
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343700.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
cultural diplomacy
cultural communication
foreign policy of the state
Cultural and Information Centеr
Ukraine
Romania
dyplomacja kulturalna
komunikacja kulturalna
polityka zagraniczna państwa
Centrum Kulturalno-Informacyjne
Ukraina
Rumunia
культурна дипломатія
культурна комунікація
зовнішня політика держави
Культурно-інформаційний центр
Україна
Румунія
Opis:
В статті аналізується культурна дипломатія як інструмент зовнішньої політики сучасної держави. Визначено сутнісні характеристики та особливості культурної дипломатії. Характеризується її місце та значення у зовнішній політиці держави. Висвітлено особливості розвитку міжнародної культурної комунікації України. Розкрито особливості культурної взаємодії України з Румунією. Зазначено, що культурно-інформаційний центр у складі Посольства України в Румунії є одним з осередків співпраці України та Румунії в культурно-гуманітарній сфері. За роки роботи центру його діяльність спрямовувалася на зміцнення двосторонніх відносин між Україною та Румунією, поглиблення співпраці у культурній, гуманітарній, інформаційній сферах; поширення в Румунії інформації про Україну, її історію і культуру, туристичні можливості і привабливість; зміцнення зв’язків з українською меншиною, сприяння задоволенню її національно-культурних потреб.
In the article cultural diplomacy is analysed as an instrument of foreign policy of the modern state. The essence and features of cultural diplomacy are defined. It is characterized its place and importance in the foreign policy of the state. Specificities of the development of international cultural communication in modern Ukraine are highlighted. The peculiarities of cultural interaction between Ukraine and Romania are described. It is noted that the cultural and information centеr within the Embassy of Ukraine in Romania is one of the centеrs of cooperation between Ukraine and Romania in the cultural and humanitarian sphere. Over the years of the centеr’s work, its activities have been aimed at strengthening bilateral relations between Ukraine and Romania, deepening mutual cooperation in the cultural, humanitarian and informational spheres. The centеr promotes spreading of information in Romania about Ukraine, its history and culture, tourist opportunities and attractiveness, strengthening ties with the Ukrainian minority, helping to satisfy its national and cultural needs.
W artykule podjęto analizę dyplomacji kulturalnej jako instrumentu polityki zagranicznej współczesnego państwa. Określono istotę i cechy dyplomacji kulturalnej. Scharakteryzowano jego miejsce i znaczenie w polityce zagranicznej państwa. Podkreślono specyfikę rozwoju międzynarodowej komunikacji kulturalnej we współczesnej Ukrainie. Opisano specyfikę interakcji kulturowych pomiędzy Ukrainą i Rumunią. Należy zauważyć, że centrum kulturalno-informacyjne Ambasady Ukrainy w Rumunii jest jednym z ośrodków współpracy Ukrainy i Rumunii w sferze kulturalnej i humanitarnej. Przez lata działalności centrum jego działania miały na celu wzmocnienie dwustronnych relacji między Ukrainą a Rumunią, pogłębienie wzajemnej współpracy w sferze kulturalnej, humanitarnej i informacyjnej. Centrum promuje rozpowszechnianie w  Rumunii informacji o  Ukrainie, jej historii i  kulturze, możliwościach i atrakcyjności turystycznej, wzmacnianie więzi z mniejszością ukraińską, pomagając w zaspokajaniu jej potrzeb narodowych i kulturalnych.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 139-160
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К военно-дипломатической ситуации одной коалиционной войны начала XIX в.
To the Military-Diplomatic Situation of One Coalition War in the Early XIX Century
O sytuacji wojskowo-dyplomatycznej jednej wojny koalicyjnej na początku XIX wieku
Autorzy:
Iskyul, Sergey N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053602.pdf
Data publikacji:
2022-04-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyplomacja i polityka zagraniczna
Adam Czartoryski
koalicje przeciwko Francji
Aleksander I
Fryderyk-Wilhelm III
Prusy
diplomacy and foreign policy
Adam Chartoryski
Coalitions against France
Alexander I
Frederick-Wilhelm III
Prussia
Opis:
В статье раскрывается один из сложных внешнеполитических и дипломатических эпизодов в преддверии коалиционной войны 1805 г., указывающий на стремление Александра I вовлечь в очередную коалицию против Франции Пруссию, без участия которой ни российский император, ни его союзники не могли надеяться на успех. В исторических исследованиях констатируется, что упорное желание прусского короля, союзника российского императора со времени свидания двух монархов в 1802 г. в Мемеле, сохранить нейтралитет Пруссии, в конце концов, было преодолено подтверждением русско-прусских союзных отношений во время визита Александра I в Берлин в 1805 г. Вместе с тем остается неизвестным, что император считал возможным преодоление прусского нейтралитета, не останавливаясь перед применением силы. С этой целью предполагалось, что российская армия, не считаясь с суверенитетом Пруссии, в определенный момент перейдет границы королевства. Более того, в случае прусского сопротивления, армия вторжения должна была обращаться с Пруссией как с враждебной страной. Анализ обнаруженных в Архиве внешней политики Российской империи документов позволяет сделать вывод о том, что тогдашняя дипломатическая ситуация была на гране разрыва между союзниками. В случае такого развития событий, вместо коалиционной войны против Франции могло иметь место вооруженное противоборство двух ее ключевых союзников – такова внешнеполитическая реальность ситуации 1805 г. Она, эта ситуация, в конечном итоге привела к тому, что Пруссия, несмотря на подписание королем союзной конвенции с Александром I и даже несмотря на то, что прусские войска уже выдвигались на театр будущих военных действий, должна была сепаратно пойти на соглашение с Францией. В результате Пруссия так и не приняла участия в войне, а коалиция потерпела катастрофическое поражение при Аустерлице.
W artykule omówiono jeden z trudnych epizodów zagranicznych i dyplomatycznych w przededniu wojny koalicyjnej z 1805 r., w tym zamiar Aleksandra I wciągnięcia Prus do koalicji antyfrancuskiej, bez której alianci nie mogliby liczyć na sukces. W literaturze historycznej stwierdza się, że uporczywe dążenie króla pruskiego do utrzymania polityki neutralności Prus zostało ostatecznie przezwyciężone przez potwierdzenie sojuszu Rosji z Prusami podczas wizyty cara rosyjskiego w Berlinie. Nie wiadomo jednak, czy car uznawał za możliwe przezwyciężenie pruskiej neutralności siłą. Ponadto zakłada się, że dla realizacji tego celu armia rosyjska, niezależnie od suwerenności Prus, w pewnym momencie była gotowa przekroczyć granice królestwa. W przypadku pruskiego oporu armia inwazyjna musiałaby traktować Prusy jako kraj wrogi. Analiza dokumentów znalezionych w Archiwum Polityki Zagranicznej Imperium Rosyjskiego sugeruje, że sytuacja dyplomatyczna była na krawędzi rozłamu między sojusznikami. W przypadku takiego rozwoju wydarzeń, zamiast wojny koalicyjnej z Francją, mogłoby dojść do zbrojnej konfrontacji między sojusznikami – takie były realia polityki zagranicznej z 1805 r. Ta sytuacja ostatecznie doprowadziła do tego, że król pruski (chociaż zawarł sojusz z Aleksandrem I i przeniósł swoje wojska na teatr przyszłych działań wojennych) nie brał udziału w wojnie i dlatego w dużej mierze koalicja została pokonana.
This article discussed one of the difficult foreign and diplomatic episodes on the eve of Coalition War in 1805, including the desire of Alexander I bring Prussia into anti-French Coalition, without which the Allies could not hope for success. In historical literature it is stated that the stubborn desire of the Prussian king to maintain the policy of neutrality of Prussia was finally overcome by the confirmation of the alliance between Russia and Prussia during the visit of the Russian emperor in Berlin. But it is remained unknown, that the emperor considered as possible to overcome the Prussian neutrality by using force. Furthermore, to this end, it is assumed that the Russian army, regardless of the sovereignty of Prussia, at a certain moment would cross the borders of the kingdom. In the event of Prussian resistance, the invading army had to treat it as a hostile country. An analysis of the documents found in the Russian Empire Foreign Policy Archive suggests that the diplomatic situation was on the brink of a rift between the allies. In case off such development of the events, instead of Coalition war against France, an armed confrontation between its two key allies could have take place – such is the foreign policy reality of the situation in 1805. This situation ultimately led to the fact that Prussian King (although he made an alliance with Alexander I and moved his troops to the theater of future military operations) did not part in the war, and this is largely why this coalition was defeated.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 143-166
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie przywództwa kooperatywnego w Unii Europejskiej w świetle teorii neoliberalnego instytucjonalizmu
Autorzy:
Zawadzka, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048227.pdf
Data publikacji:
2021-10-15
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
współpraca międzynarodowa
neoliberalny instytucjonalizm
dyplomacja europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
przywództwo kooperatywne
Opis:
Model przywództwa kooperatywnego jest rozwiązaniem alternatywnym wobec przywództwa rozumianego w kategoriach dominacji, hegemonii czy narzucania własnej woli politycznej pozostałym podmiotom uczestniczącym w układzie wzajemnych powiązań. Specyfika systemu politycznego Unii Europejskiej nadaje duże znaczenie zarówno mechanizmom międzyrządowym, jak i ponadnarodowym, natomiast kluczową rolę w kształtowaniu tego systemu nadal odgrywają państwa członkowskie. Mimo że postanowienia traktatowe zagwarantowały formalną równość państw, znaczenie Niemiec jako nieformalnego lidera Wspólnoty staje się coraz częściej przedmiotem politycznej debaty o UE. Uwzględniając założenia neoliberalnego instytucjonalizmu związane zarówno z kluczową pozycją państw, jak i dużym znaczeniem instytucji gwarantujących przejrzystość ich działań, a także biorąc pod uwagę długotrwałe korzyści ze współpracy, w artykule zdefiniowano pojęcie przywództwa w kontekście zachowań kooperacyjnych państwa. Przyjęte ramy metodologiczno-teoretyczne pozwoliły na szczegółową analizę wpływu Niemiec w UE, zwłaszcza na polu działań dyplomatycznych. Celem artykułu było określenie głównych wyznaczników roli Niemiec jako lidera UE, który swoje przewodnictwo opiera na współpracy z innymi państwami członkowskimi, uznając i respektując rozwiązania instytucjonalne, które ograniczają możliwość realizacji indywidualnych priorytetów i gwarantują przejrzystość działań na rzecz wspólnych interesów, a w dłuższej perspektywie legitymizują rolę państwa jako nieformalnego lidera, który reprezentuje wynegocjowane na forum instytucji wspólne stanowisko. Wykorzystując metodę instytucjonalno-prawną, metodę badań zastanych oraz studium przypadku (negocjacje pokojowe w ramach formatu normandzkiego), zweryfikowano główne założenia i potwierdzono, że wyznacznikiem przywództwa Niemiec jest nie tylko potencjał polityczny i gospodarczy, ale także zdolność do współpracy i dostarczanie informacji instytucjom UE na temat działań w zakresie realizacji priorytetów Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Podejście oparte na respektowaniu wspólnych interesów i przejrzystości działań wzmocniło wizerunek Niemiec jako lidera UE.
The model of cooperative leadership is an alternative solution to leadership understood in terms of domination, hegemony or imposing its own political will on other entities participating in the system of mutual connections. The specificity of the political system of the European Union gives great importance to both intergovernmental and supranational mechanisms, while the key role in shaping this system is still played by the Member States. Although the treaty provisions ensured formal equality of states, the importance of Germany as an informal leader of the Community is increasingly becoming the subject of political debate about the EU. Taking into account the assumptions of neoliberal institutionalism related to both the key position of states and the great importance of institutions guaranteeing the transparency of their activities, as well as taking into account the long-term benefits of cooperation, the article defines the concept of leadership in the context of state cooperative behavior. The adopted methodological and theoretical framework allowed for a detailed analysis of Germany’s influence in the EU, especially in the field of diplomatic activities. The aim of the article was to define the main determinants of the role of Germany as the EU leader, which bases its leadership on cooperation with other Member States, recognizing and respecting institutional solutions that limit the possibility of implementing individual priorities and guarantee transparency of actions for common interests, and in the long run legitimize the role of the state as an informal leader who represents a common position negotiated in the forum of the institutions. Using the institutional and legal method, the method of existing research and a case study (peace negotiations under the Normandy format), the main assumptions were verified and it was confirmed that the determinant of Germany’s leadership is not only its political and economic potential, but also the ability to cooperate and provide information to EU institutions on activities in the implementation of the priorities of the Common Foreign and Security Policy. The approach based on respect for common interests and transparency of actions strengthened Germany’s image as a leader.
Źródło:
Historia i Polityka; 2021, 37 (44); 107-127
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie ataszatów wojskowych we współczesnej polityce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej
The Importance of Military Attachés’ Offices in Contemporary Polish Foreign Policy
Autorzy:
Mularczyk, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140661.pdf
Data publikacji:
2019-12-02
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
dyplomacja wojskowa
attaché obrony
ataszat obrony (wojskowy)
bezpieczeństwo państwa
bezpieczeństwo narodowe Polski
Siły Zbrojne RP
military diplomacy
defence attaché
defence attaché’s office (military)
state security
national security of Poland
Polish Armed Forces
Opis:
Celem artykułu jest określenie roli ataszatów obrony (wojskowych) we współczesnej polityce zagranicznej Polski w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa. Na wstępie zostały przedstawione podstawy prawne (międzynarodowe i krajowe), zasady oraz struktura działalności wojskowych placówek dyplomatycznych. Attaché obrony stoi „na pierwej linii frontu”, reprezentując swój kraj za granicą i odpowiada za współpracę dwustronną między państwami. Nie jest łatwo nim zostać, liczą się kompetencje, wysokie kwalifikacje oraz znajomość języków obcych. Chcąc rozumieć specyfikę zadań i funkcji „dyplomatów w mundurach”, autorka przeprowadziła wywiady z osobami bezpośrednio zaangażowanymi w tworzenie dyplomacji wojskowej RP. Jest to rozwijająca się dziedzina dyplomacji, a jej rola polega na dostarczaniu decydentom politycznym wszechstronnej wiedzy z miejsca pobytu attaché o wszystkich aspektach – od militarnego, poprzez polityczny, ekonomiczny, społeczny, aż po kulturalny i medialny – mogących wpływać na kształt bezpieczeństwa państwa.
The aim of the article is to define the role of defence (military) attachés’ offices in contemporary Polish foreign policy in the field of defence and security of the state. In the introduction, the legal bases (international and national), principles and structure of military diplomatic missions were presented. The defence attaché stands “on the front line” representing their country abroad and is responsible for bilateral cooperation between states. It is difficult to become one, because competences, high qualifications and the knowledge of foreign languages are important. In order to understand the specifics of the tasks and functions of “diplomats in uniforms” the author conducted interviews with people directly engaged in the creation of military diplomacy of the Republic of Poland. This is a developing field of diplomacy, and its role is to provide political decision-makers with comprehensive knowledge of the attaché’s place of residence - from military, through political, economic, social, to cultural and media aspects - which can influence the shape of the state security.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2017, 11, 1; 148-173
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiana w polityce zagranicznej Chin w erze Xi Jinpinga
The Changes in the China’s Foreign Policy in the Era of Xi Jinping
Autorzy:
Kwieciński, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506784.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
China
Xi Jinping
diplomacy
foreign policy
US
Belt and Road
Chiny
dyplomacja
polityka zagraniczna
Stany Zjednoczone
Nowy Jedwabny Szlak
Opis:
The aim of the article is to analyze the changes in China’s foreign policy in 2012–2019. Two research questions were set: How has the normative sphere of Chinese foreign policy changed after 2012? Is the change confirmed by specific actions by China in the international system? The theory of neoclassical realism was adopted as the theoretical framework. The method of qualitative analysis was applied, and the case study was taken on. During Xi Jinping’s rule, China abandoned the keep a low profile concept in favor of a striving of achievement policy (fen fa you wei) that would reach concrete benefits. New concepts of China’s foreign policy have emerged, such as: “a new model of relations between superpowers”, “peripheral diplomacy”, or “a new concept of Asian security”. However, these are rather reinterpretations of earlier ideas. Not all of these assumptions have been realized. China has failed to build relations with the United States on the basis of the concept of a “new model of relations”. And China’s aggressive postures in the East China Sea, South China Sea, or towards Taiwan are increasing concern. The Belt and Road Initiative appears to be not only a manifestation of China’s “peripheral policy” but also a challenge to the United States. Assertive and more determined in using hard power measures China may be considered the threat rather than the responsible power. Maybe, the significant changes in the international system are beginning.
Celem artykułu jest analiza zmiany w polityce zagranicznej Chin w latach 2012–2019. Postawiono dwa pytania badawcze: W jaki sposób zmieniła się sfera normatywna chińskiej polityki zagranicznej po 2012 r.? Czy zmianę potwierdzają konkretne działania Chin w systemie międzynarodowym? Jako perspektywę teoretyczną przyjęto teorię realizmu neoklasycznego. Przyjęto metodę analizy jakościowej, a jako formę – studium przypadku. W czasie rządów Xi Jinpinga Chiny porzuciły strategię keep a low profile na rzecz bardziej aktywnej polityki (fen fa you wei), która miała pomóc osiągnąć konkretne korzyści. Pojawiły się nowe koncepcje polityki zagranicznej Chin, takie jak: „nowy model stosunków między mocarstwami”, „dyplomacja peryferyjna”, czy „nowa koncepcja bezpieczeństwa azjatyckiego”. W dużej mierze są to jednak reinterpretacje wcześniejszych idei. Nie wszystkie te założenia zrealizowano. Chinom nie udało się ułożyć relacji ze Stanami Zjednoczonymi, które opierałyby się na koncepcji „nowego modelu relacji”. Coraz większe obawy budzi agresywna postawa Chin na Morzu Wschodniochińskim, Południowochińskim, czy wobec Tajwanu. Natomiast inicjatywa Pasa i Szlaku wydaje się być nie tylko przejawem chińskiej „polityki peryferyjnej”, ale także wyzwaniem rzuconym Stanom Zjednoczonym. Asertywne Chiny, które śmielej korzystają dzisiaj z środków z zakresu hard power, mogą być raczej uważane za zagrożenie niż odpowiedzialne mocarstwo. Może to oznaczać początek znaczących zmian w systemie międzynarodowym.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 1; 89-108
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 1206

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies