Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "duszy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 169
Tytuł:
Spokój duszy pokornej
Autorzy:
Klawek, Aleksy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/674637.pdf
Data publikacji:
1949
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Opis:
-
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 1949, 2, 6
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieśmiertelność duszy. O co pytamy, pytając o nieśmiertelność duszy
Autorzy:
Kulisz, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369361.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
metafizyka
człowiek
dusza
nieśmiertelność
wieczność
metaphysics
man
soul
immortality
eternity
Opis:
Człowiek poszukiwał i poszukuje rozumienia siebie i swego przeznaczenia w trzech metafizykach: monizmie panteizmu idealistycznego, w metafizyce monizmu materialistycznego i w metafizyce relacji stworzenia. Monizm idealistyczny widział istotę człowieka w duszy, którą uważał za cząstkę boskiej istoty. W śmierci, wyzwalając się z materii, dusza powraca do wiecznej jedności z bóstwem. Dla monizmu materialistycznego wszystko, co istnieje, to materia w różnych układach strukturalnych. Również człowiek w swej duchowości to materia i tylko materia, która w śmierci powraca do dalszej gry ewolucyjnego rozwoju. Metafizyka relacji stworzenia – metafizyka chrześcijańska, wyrastająca z treści objawienia – ukazuje człowieka jako istotę stworzoną przez osobowego Boga na Jego obraz, jako istotę duchowo-cielesną powołaną do wspólnoty życia z Bogiem. To właśnie w tym ujęciu, w istocie duchowo-cielesnej, autor poszukuje wymiaru duchowego, który przez metafizykę monizmu idealistycznego został nazwany duszą. Chrześcijaństwo przyjęło słowo „dusza”, ale treści objawione ukazały jej nowy i wieczny wymiar, który jest wielkim darem Bożej miłości.
In history, humans have sought the understanding of themselves and their destiny in three metaphysics: in the monism of idealistic pantheism, in the metaphysics of materialistic monism and in the metaphysics of the relationship of creation. Idealistic monism saw the essence of the human being in the soul, which it considered a part of the divine being. In death, freeing itself from matter, the soul returns to the eternal unity with the deity. For materialistic monism, everything that exists is matter in various structural systems. Also, the human being in his/her spirituality is matter and only matter, which in death returns to the further game of evolutionary development. The metaphysics of the relationship of creation – Christian metaphysics, arising from the content of revelation – shows the human being as a being created by a personal God in His image, as a spiritual and corporeal being called to live together with God. It is in this approach, in spiritual and corporeal essence, that the author looks for a spiritual dimension, which through the metaphysics of the idealistic monism was called the soul. Christianity accepted the word (soul), but the revealed content showed its new and eternal dimension which is a great gift of God’s love.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 4; 35-50
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek o jasnej (kryształowej) duszy
Autorzy:
Dżagania, Indira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835322.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo; 2017, 2; 437-348
2450-9760
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deegoizacja jako cel wychowania – paradygmat duszy
Autorzy:
Pankalla, Andrzej
Kilian, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373737.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
deegoizacja
perspektywa duszy
wychowanie
Kurt Danziger
James Hillman
deegoization
soul perspective
education
Opis:
Artykuł traktuje o człowieku jako istocie funkcjonującej w porządku wyobrażonym i zdolnej do tworzenia obrazów. Jednym z tych obrazów jest konstrukt ego przedstawiony w perspektywie psychologii krytycznej Kurta Danzigera oraz psychologii imaginalnej/paradygmat duszy (soul movement) Jamesa Hillmana. Autorzy wprowadzają te dwa podejścia celem zasygnalizowania obszaru badawczego, który potencjalnie może być wykorzystany we współczesnej refleksji nad kategorią wychowania. Analiza krytyczna wskazuje na swoistą redukcję natury ludzkiej i historii człowieka we współczesnej psychologii do historii „ja” i dominacji „ego”. Natomiast koncepcję Hillmana charakteryzuje misja deegoizacji, a więc pozbawienia siły tego fikcyjnego konstruktu, na rzecz realnie istniejącej duszy, która nie tylko ma wymiar przekraczający ego, bo zawiera w sobie wielość innych obrazów, ale także osobowość, a nawet osobę ludzką. Hillman uznaje bowiem za Platonem istnienie anima mundi, czyli ensouled world, która jest szersza i pierwotna wobec nie tylko ego, ale i duszy ludzkiej, a której owa dusza jest składową. Zgodnie z tą perspektywą, w procesie wychowania rolą rodzica i nauczyciela staje się deegoizacja jako warunek stwarzania duszy dziecka (soul-making).
The article focuses on man understood as a being that exists in the imaginary order and displays the ability to create images. One of the these images is the ego construct which will be revisioned in the perspective of the critical psychology of Kurt Danziger and the imaginal psychology/soul paradigm (soul movement) of James Hillman. The critical analysis points out a specific reduction of human nature and human history in contemporary psychology to the history of “self” and domination of “ego”. The conception of Hillman, by contrast, is characterized by the mission for deegoization, therefore strips the power away from this fictitious concept in favor of a realistically existing soul which not only can exceed the ego, but also a personality, or even the whole human being because it contains a variety of images. Hillman believes, following Plato, in the existence of anima mundi, an ensouled world, which is wide and more primal than the ego, but also a human soul, because the soul is a part of it. In accordance with this perspective, the role of a parent and teacher in the process of education is deegoization as a condition for the soul-making of a child.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2021, 12, 1; 230-243
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość duszy a osoba ludzka - propozycja mistyków karmelitańskich
Spirituality of the Soul and the Human Person according to the Carmelite Mystics
Autorzy:
Niziński, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1402464.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jan od Krzyża
Tersa od Jezusa
duch
istota duszy
substancja duszy
wyższa część duszy
St. John of the Cross
St. Therese of Jesus
spirit
the essence of soul
the substance of soul
higher part of soul
Opis:
While speaking of the deepest experience of God, some Christian mystics mention that it takes place within the essence of the soul or within its centre, which is sometimes called spirit. Since a soul does not have parts, spirit is a counterpart of some specific „acting" of a soul which consists in passive opening towards God's action. Man experiences God in spirit. Such experience is something more than faith in God's presence within us. In spirit man feels God's presence. For Carmelite mystics, such moments are man's highest personal acts. Therefore one can say that a person fully expresses oneself just in this passive capability to open to this contact with God. Hence one can state that a person is a soul in a dimension of acting independently of the matter and in the dimension of giving oneself and receiving the other person.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2010, 7; 91-100
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alkoholizm - choroba duszy i ciała
Autorzy:
Żukowska-Nawrot, Karina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2156824.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Źródło:
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne; 2010, 1(5); 243-246
1898-0171
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dostojewski o nieśmiertelności duszy i raju pozaziemskim
Autorzy:
Przebinda, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604230.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Opis:
Grzegzorz Przebonda Uniwersytet Jagielloński, Kraków, Poland greg6@gmail.com   DOSTOJEWSKI O NIEŚMIERTELNOŚCI DUSZY I RAJU POZAZIEMSKIM Streszczenie Celem artykułu jest przedstawienie prawosławnej ideologii Fiodora Dostojewskiego na podstawie jego wielkich powieści (Braci Karamazow, Biesów i Idioty) w konfrontacji z pisarskimi tezami z Dziennika pisarza. Pierwszy główny paradoks tego twórcy polegał na tym, że w jego światopoglądzie nie było miejsca na „ideowy środek”, czyli „humanizm areligijny”. Obowiązywała tam natomiast zasada „albo–albo” - albo ktoś wierzył w Boga i czynił dobrze bliźniemu, albo nie wierzył w Stwórcę i nieśmiertelność duszy ludzkiej i konsekwentnie uznawał, że „wszystko wolno”. Drugi paradoks Dostojewskiego był jeszcze większy. Pisarz bowiem, z jednej strony, zupełnie słusznie przestrzegał Rosję i Europę przed nadejściem antyludzkiej „cywilizacji ateistycznej” w XX wieku. Z drugiej jednak strony - sam sformułował w sensie pozytywnym takie idee światopoglądowe (np. nacjonalizm religijny), które w drugiej połowie XX wieku nieomal dorównały w swym okrucieństwie wobec człowieka bezbożnemu komunizmowi. DOSTOEVSKY ON THE IMMORTALITY OF THE SOUL AND UNEARTHLY PARADISE   Summary The article’s  aim was to present the Orthodox ideology of Fyodor Dostoevsky on the basis of his great novels (The Brothers Karamazov, Demons and The Idiot)  in confrontation with the claims contained in a Writer’s Diary. The principal paradox of the writer was that in his worldview there was no room for “ideological middleground” or “areligious humanism.” It was dominated by the either-or principle - either someone believed in God and did good to his neighbor or he did not believe in the Creator and immortality of the human soul and consequently accepted that “everything was allowed.” The second paradox of Dostoevsky was even greater. On the one hand, the writer, quite rightly, warned Russia and Europe against the arrival in the 20th century of an anti-human atheistic civilization. On the other, however, he himself developed such ideological concepts (e.g. religious nationalism) which when applied in the second half of the 20th century nearly equaled godless communism in the ruthless treatment of the human being.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2012, 3
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowa konferencja „Świat oczyma duszy – dusza w oczach świata. Antropologiczno-językowe wizerunki duszy w perspektywie międzykulturowej” (Warszawa, 15–17 października 2015 r.)
Autorzy:
Panasiuk, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611497.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
duch
dusza
antropologia
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2016, 28
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anamnezą poza metafizykę duszy. Transcendentalny sens teorii idei w Fedonie Platona
Autorzy:
Augustyniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/637710.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Drugi tzw. dowód na nieśmiertelność, opisany w Fedonie (72e-77a), oparty jest o ów niezwykły koncept Platona, jakim jest anamneza. Pomysł, by rozważyć ten „dowód” podsuwa Kebes. Idea pochodzi jednak do Sokratesa. Kebes powiada do niego, że przywołuje to, co … ty tak często wypowiadasz. Choć we współczesnej literaturze poświęconej Platonowi kwestia anamneza jest bardzo często dyskutowana, jest to wciąż jedna z jego myśli najbardziej zagadkowych. W artykule tym chciałbym zastanowić się nad tym, co to znaczy, że anamneza jest przypomnieniem wiedzy sprzed urodzenia człowieka? W szczególności interesować mnie będzie, jaki status ma owo „przed”? Oraz to, jaką ontologiczną strukturę ma dusza i jakiego rodzaju nieśmiertelność mogłaby jej przysługiwać, jeśli w tym „przed” uczestniczy
Źródło:
Principia; 2011, 54
2084-3887
Pojawia się w:
Principia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CHORO – CO GRA W DUSZY BRAZYLIJCZYKA?
Autorzy:
Grabowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/556198.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
Tematy:
Brazylia
tożsamość
kultura
choro
muzyka
Opis:
Wbrew pozorom to nie popularna samba jest muzyczną wizytówką Brazylii. To, co naprawdę gra w duszy Brazylijczyków to choro – muzyka, która powstała w Rio de Janeiro w latach 70. XIX wieku jako swoista skarga mieszkańców tej ziemi na swój los. Jednak brazylijski lament (chorar znaczy po portugalsku płakać) to, wbrew nazwie, melodyjne, rytmiczne i szybkie improwizacje, które natychmiast wpadają w ucho i zapraszają do tańca. Każdy mieszkaniec tego kraju rozpozna choro po pierwszych taktach. To prawdziwa muzyczna uczta – uczestniczą w niej wielopokoleniowe rodziny i całe dzielnice. Nic dziwnego, że 23 kwietnia został uznany w Brazylii Narodowym Dniem Choro. Kiedy myślimy o Brazylii i jej mieszkańcach, automatycznie kojarzymy ten kraj z karnawałowym szaleństwem, posągiem Chrystusa czy caipirinhą na plaży. Przede wszystkim jednak wiemy, że Brazylia to ojczyzna samby. Ale zanim powstała osławiona samba – zrodziło się choro.
Źródło:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2012, 20, 1(75); 120-128
1506-8900
2081-1152
Pojawia się w:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 169

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies