Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dance" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 242
Tytuł:
„Tańcz, opowiedz im wszystko…”: Losy tancerek żydowskich w czasach Holokaustu
“Dance, Tell Them Everything”: Jewish Female Dancers during the Holocaust
Autorzy:
Leyko, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520821.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jewish female dancers
Holocaust
Jewish female dancers’ exile
dancing in the ghettos
Jewish female dancers’ life in hiding
tancerki żydowskie
Zagłada
emigracja tancerek żydowskich
taniec w gettach
życie tancerek żydowskich w ukryciu
Opis:
W artykule po raz pierwszy podjęto badania nad losami tancerek żydowskich w czasach Holokaustu. Nowoczesny taniec artystyczny stanowił próbę zdefiniowania własnej tożsamości przez młode kobiety żydowskie, które kwestionowały dotychczasowy model wychowania w tradycji patriarchalnej. Z tego powodu kształcenie w szkołach tańca było bardzo popularne wśród dziewcząt i kobiet żydowskich, a ich absolwentkami mogło być w okresie przedwojennym nawet kilkaset osób. W pracy przyjęto metodę skoncentrowaną na prezentacji losów jednostkowych, które mogą ilustrować skalę opresji, jakiej doświadczały tancerki żydowskie. Ich losy przedstawiono jako realizację trzech matryc biograficznych: emigracja/ucieczka/wygnanie, życie w gettach i próba przetrwania po aryjskiej stronie. Artykuł jest jednocześnie postulatem w sprawie podjęcia systematycznych badań nad tym zagadnieniem.
This article offers the first discussion of the fate of Jewish female dancers during the Holocaust. For young Jewish women who challenged the existing model of upbringing based on patriarchal tradition, modern artistic dance was an attempt at defining their own identity. Therefore, education in dance schools was very popular among Jewish girls and women, so much so that their pre-war graduates could be counted in hundreds. In terms of methodology, the article focuses on presenting individual life stories that can illustrate the scale of oppression experienced by Jewish female dancers. Their fates are presented as manifestations of three biographical matrices: emigration/fleeing/exile, life in the ghettos, and the attempt to survive on the Aryan side. At the same time, the article calls for systematic research on the subject.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 41-56
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciała tańczące ku wolności
Bodies dancing towards freedom
Autorzy:
Szymajda, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520797.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
dance
choreography
war
taniec
choreografia
wojna
Opis:
Wstęp Joanny Szymajdy do bloku tekstów Prawo (do) tańca.
Joanna Szymajda's introduction to the essay-cluster The Right to Dance.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 9-13
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dancing the New Realities: The Beauty and a Beast of the War
Tańczyć nową rzeczywistość: Piękno i bestia wojny
Autorzy:
Ovchinnikov, Anton
Szymajda, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520820.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
wojna
taniec
choreografia
manifest
protest
pamięć
trauma
film tańca
war
dance
choreography
manifesto
memory
video-dance
Opis:
This essay is a record of the experience of the ongoing war in Ukraine, presented from the perspective of the contemporary dance artist Anton Ovchinnikov. Captured almost in statu nascendi, his moral dilemmas and difficult choices—personal and artistic—constitute a kind of a war diary, a record of a moment in history. The author also asks important questions about artistic responsibility, whose relevance resounds ever more strongly in the face of the continuing conflict. Joanna Szymajda’s introduction offers a historical panorama of artistic phenomena and attitudes in response to the state of war. The author focuses on 20th- and 21st-century artists, showing the variety of formats and aesthetics in the works of such major figures as Martha Graham, José Limón, John Cranko, and Rami Be’er, among others.
Tekst jest zapisem doświadczenia bieżącej wojny w Ukrainie, przedstawionym z perspektywy artysty tańca współczesnego – Antona Ovchinnikowa. Uchwycone niemalże in statu nascendi dylematy moralne i trudne wybory – życiowe oraz artystyczne – stanowią swoisty dziennik wojenny, zapis historycznego momentu. Autor zadaje także ważne pytania o odpowiedzialność artystyczną, których aktualność w obliczu nadal trwającego konfliktu wybrzmiewa coraz donośniej. Wprowadzenie Joanny Szymajdy ma zarysować historyczną panoramę zjawisk i postaw artystycznych w reakcji na stan wojny. Autorka skupiła się na prezentacji prac i postaw twórców z XX i XXI wieku, pokazując zróżnicowany format i estetykę dzieł między innymi tak znaczących postaci jak Martha Graham, José Limón, John Cranko czy Rami Be’er.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 15-39
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książka-kłącze. O „Słowniku tańca współczesnego”
A rhizome-book. About the ‘Dictionary of Contemporary Dance’
Autorzy:
Müller, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340791.pdf
Data publikacji:
2024-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Dictionary of Contemporary Dance
disability
imperialism
Opis:
The author discusses the Dictionary of Contemporary Dance (2022) reconstructing its structure and the main thematic areas. She refers to the metaphor of the rhizome book by Gilles Deleuze and Félix Guattari, activating it both in the context of the dictionary’s shape and dramaturgy, and in relation to contemporary dance as a field of performative arts characterized by heterogeneity and multiplicity. The main focus of the article is on the absence of the history of non-normative bodies and the work of artists with disabilities; the author critically examines this omission. Another strongly emphasized theme in the article is the connections between contemporary dance and phenomena such as orientalism and cultural imperialism. The aim of the article is, on one hand, to highlight the importance of the dictionary as a publication strengthening the autonomy of dance and choreography in Poland, and on the other hand, to expand the stories presented therein by reflecting on the mechanisms of exclusion and appropriation.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2024, 179; 188-213
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parangolés: Taniec i uruchomienie ciała widza w sztuce brazylijskiej lat sześćdziesiątych
Parangolés: Dance and the Activation of the Viewer’s Body in Brazilian Art of the 1960s
Autorzy:
Sosnowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30019114.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Hélio Oiticica
samba
rzeźba
widz
karnawał
partycypacja
taniec
sculpture
viewer
participation
dance
carnival
Opis:
Autorka analizuje twórczość artysty Hélio Oiticiki i neokonkretyzm brazylijski, aby na tym przykładzie zobrazować zmianę paradygmatu dzieła sztuki zachodzącą od lat sześćdziesiątych, interpretowaną jako droga od dzieła sztuki pojmowanego jako obiekt do efemerycznego wydarzenia. Zmiana ta implikuje osadzenie percepcji dzieła sztuki w doświadczeniu, redefinicję roli odbiorcy, otwarcie na życie codzienne i rzeczywistość społeczną i polityczną. Artykuł koncentruje się na powstałym w latach 1964–1968 cyklu Parangolés, aby ukazać, jak taniec stał się dla Oiticiki medium transformacji sztuki, a także życia społecznego. Parangolés wyglądają jak kolorowe płachty czy długie szarfy. Szyje się je bez uwzględnienia rozmiarów konkretnego ciała. Oplatając się nimi, trzeba dostosować je do swojej sylwetki i poprzez opanowanie materii stworzyć kompozycję w przestrzeni. Doświadcza się ich więc jako mobilnych rzeźb, które poruszają się razem z użytkownikiem czy bezpośrednio na nim.
In the text, the author refers to the work of the artist Hélio Oiticica and Brazilian Neo-Concretism in order to show, through an analysis of a series of works Parangolés, the revolutionary change that has occurred in the approach to the artwork since the 1960s. It is a journey from the artwork as an object to an ephemeral event with its implications, such as the noticing the artwork in experience, redefinition of the role of the viewer, the opening to everyday life and social (as well as political) reality. In her analysis, the author focuses on the series Parangolés, created between 1964-68, to show how dance became for Oiticica a medium of transformation of art as well as of the social life. Parangolés look like colourful sheets or long scarves. They are made without considering the size of a particular body. By wrapping oneself in them, one has to adapt them to one's figure and, by mastering the matter, create a composition in space. They are thus experienced as a kind of mobile sculpture that moves with or directly on the user.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 83-96
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Brazilian Contemporary Dance Scene of the Periferia
Współczesna brazylijska scena taneczna na peryferiach
Autorzy:
Alves Guimarães, Maria Claudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520822.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
taniec współczesny
Brazylia
peryferie
dekolonializacja
contemporary dance
Brazil
periphery
decolonialism
Opis:
The aim of this article is to discuss the recent changes in scenic dance in Brazil. Until the beginning of the 2000s, scenic dance was primarily practiced by middle class white dancers, whereas more recently there is a greater representation of Afro-Brazilians and socially less privileged people who come from the outskirts of cities (periferia). The author argues that this change of paradigm is happening due to cultural policies implemented by local governments, as they attempted to provide entertaining and creative activities to help diminish violence in large urban centers, starting in the 1990s. Since these cultural policies have been developing and increasing during the last twenty years, and taking into consideration the issues of decolonialization present in the broader panorama of Latin America, this article’s goal is to discuss the growing presence of artists and dance collectives addressing ethnic and social issues in their work in an attempt to challenge established hegemonic values. In order to accomplish this task, the author refers to social theories related to decolonialization and marginalized communities of the periphery as established by various theoreticians, including Frantz Fanon, Milton Santos, Stuart Hall, Boaventura de Souza Santos, Walter Mignolo, and Anibal Quijano.
Celem tego artykułu jest omówienie zmian w tańcu scenicznym w Brazylii w ostatnich latach. Do początku XXI wieku praktykowany był głównie przez białych tancerzy z klasy średniej, ale od niedawna w większym stopniu uczestniczą w nim także Afro-Brazylijczycy i osoby ze środowisk mniej uprzywilejowanych społecznie pochodzące z obrzeży miast (periferia). Zdaniem autorki ta zmiana paradygmatu jest efektem polityki kulturalnej władz lokalnych, które począwszy od lat dziewięćdziesiątych starają się zapobiegać przemocy w dużych ośrodkach miejskich, zapewniając mieszkańcom rozrywkę i zajęcia artystyczne. Celem artykułu jest omówienie rosnącej obecności artystów i grup tanecznych poruszających kwestie etniczne i społeczne i rzucających wyzwanie hegemonicznym wartościom, uwzględniając efekty prowadzonej od dwudziestu lat polityki kulturalnej, a także procesy dekolonializacji w szerszej panoramie Ameryki Łacińskiej. Autorka odwołuje się do teorii społecznych związanych z dekolonizacją i marginalizowanymi społecznościami peryferii, sformułowanych między innymi przez Frantza Fanona, Miltona Santosa, Stuarta Halla, Boaventurę de Souza Santosa, Waltera Mignolo i Anibala Quijano.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 57-81
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“I was ashamed, and now I am proud as I finally know how to let go.” How Female Polers Perceive, Experience, and Give Meanings to Their Bodies—An Ethnographic Case Study
Autorzy:
Wojciechowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222608.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Pole Dance
Experiencing and Giving Meanings to the Body
Interacting with the Body
Critical Social Gaze
Empowerment
Opis:
Although the popularity of recreational pole dancing continues to gain momentum, its prevailing association with the erotic sphere and resulting stereotypes shape it as a borderline activity. Notably, the way pole dancing is approached and enacted elucidates how bodies, especially female embodiment, are socially constructed and controlled. Thus, to look at that issue from recreational female polers’ perspectives, this article sheds light on how their understandings of the body evolve with their engagement in the leisure activity at hand. That process is analyzed in the context of how women deal with tensions that arise while they navigate between the internalized societal expectations concerning desired femininity and personal agency. Drawing on ethnographic and interview data from pole dance studios in Poland, I discuss how polers’ perspectives on their bodies change from personal and interactional ‘limitations’ to embracing their bodies as interactional partners with whom to achieve their goals. In the process of learning by doing, women get to know their bodies and develop with them a relationship based on trust. Subsequently, growing to understand the bodies as their substantial selves that functionality allows them to achieve the ‘impossible’ as one empowers women. At the same time, I highlight how the process of espousing alternative perceptions of one’s body unfolds under the umbrella of an internalized frame of meanings concerning female embodiment that lures women to fit societal expectations. The interplay between the two sheds light on how female polers navigate toward reclaiming their self-confidence from the clutches of the critical social gaze while negotiating the notion of their bodies. Compelling in that regard is how relying on erotic associations with recreational pole dancing in terms of inciting empowerment through a sexual agency, as some studios do, plays out and factors into female pole dancers’ experiences concerning their leisure activity.
Źródło:
Qualitative Sociology Review; 2023, 19, 4; 26-51
1733-8077
Pojawia się w:
Qualitative Sociology Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ave rave! Wyzwól się i tańcz!
Ave Rave! Release Yourself and Dance!
Autorzy:
Siwy, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177588.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi Mój pierwszy rave reżyseria i scenariusz: Agnieszka Jakimiak, drugi reżyser, dramaturgia, scenografia, światła, wideo: Mateusz Atman, muzyka, kompozycja, przygotowanie występu na żywo: Łukasz Jędrzejczak, choreografia: Oskar Malinowski, kostiumy: Nina Sakowska premiera: 17 listopada 2023
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 178; 235-240
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chopin, taniec i piosenka, czyli o muzyce filmowej Andrzeja Panufnika z lat międzywojennych
Chopin, Dance, and Song: Andrzej Panufnik’s Film Music before World War II
Autorzy:
Lindstedt, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14510385.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Panufnik
Eugeniusz Cękalski
Stanisław Wohl
polska muzyka filmowa do 1939 r.
piosenka w filmie
Polish film music before 1939
song in movies
Opis:
Twórczość filmowa Andrzeja Panufnika z lat międzywojennych, choć skromna pod względem ilościowym (krótkometrażówki Warszawa jesienią i Trzy etiudy Chopina oraz pełnometrażowy film fabularny Strachy) odcisnęła ważny ślad na dziejach polskiego kina. Związana była bowiem z projektami, które realizowały ambitne postulaty artystyczne i społeczne oraz wykraczały poza mocno krytykowane standardy tzw. kina branżowego. O brzmieniowym kształcie pierwszej z wymienionych, zrealizowanej w 1935 roku w reżyserii Leona Jeannota, krótkometrażówek wiadomo niewiele, gdyż jej kopia nie zachowała się do dziś, a sam Panufnik wspominał jedynie, że poprzez liryczną muzykę napisaną na 10 instrumentów chciał oddać kolory i nastroje jesieni. Nieco więcej tajemnic, choć film ten także został utracony, odkryć można w związku ze zrealizowanymi w roku 1937 Trzema etiudami Chopina. W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o rolę i zakres współpracy Panufnika z Eugeniuszem Cękalskim i Stanisławem Wohlem punktem wyjścia jest fakt, że kompozytor miał silne poczucie odpowiedzialności za ostateczny kształt krótkometrażówki (jako – jak wspominał – „współautor scenariusza” i pomysłodawca wielu rozwiązań w zakresie synchronizacji muzyki z obrazem), a tymczasem w jej „pokazowej” i nagrodzonej na festiwalu w Wenecji wersji nazwisko Panufnika zostało pominięte. Dokonane w niniejszym artykule omówienie tego filmu, prowadzi z jednej strony do wniosków na temat przyczyn „wyłączenia” kompozytora z grona jego twórców, z drugiej zaś – do próby rekonstrukcji ostatecznego kształtu formalnego Trzech etiud, łącznie z identyfikacją i określeniem następstwa poszczególnych, w eksperymentalny sposób skorelowanych z obrazem, utworów Chopina. Trzecia odsłona pracy Panufnika na rzecz polskiego kina lat 30. związana z komponowaniem muzyki do Strachów (1938) w reżyserii Eugeniusza Cękalskiego i Karola Szołowskiego zrealizowanych na podstawie poczytnej powieści Marii Ukniewskiej, jest przedmiotem najbardziej wnikliwej uwagi. Ponieważ film zachował się do dziś, w artykule dokonano analizy jego zróżnicowanej pod względem stylistyczno-gatunkowym ścieżki muzycznej, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu wykorzystania materiału zaczerpniętego z przewodniej piosenki oraz pozostałych motywów przypominających. Celem było określenie znaczenia stworzonej przez Panufnika ilustracji dla artystycznego i jednocześnie komercyjnego sukcesu Strachów.
Though not very large (short films Warszawa jesienią / Warsaw in the Autumn and Trzy etiudy Chopina / Three Chopin Études as well as one feature film titled Strachy, variously translated into English as Spooks, The Ghosts or Anxiety), Andrzej Panufnik’s film music output from the interwar period left a major imprint in the history of the Polish cinema. The soundtracks were written for movies whose artistic and social ambitions went beyond the much-criticised standards of the so-called ‘film industry pulp’ (Pol. kino branżowe). The soundtrack of the first of these, the 1935 short directed by Leon Jeannot, is unknown since no copy has been preserved to our day. Panufnik only commented that it was lyrical music for ten instruments, meant to represent the colours and atmosphere of autumn. The other short film, Trzy etiudy Chopina of 1937, though likewise lost, presents more issues. A key factor in Panufnik’s collaboration with Eugeniusz Cękalski and Stanisław Wohl was the fact that the composer had a strong sense of responsibility for the final shape of the movie (he was, as he recalled, ‘a co-author of the script’ and originator of many ideas concerning sound-and-image synchronisation). Nevertheless, Panufnik’s name was omitted from the ‘show’ version awarded at a festival in Venice. This paper discusses the movie, draws conclusions concerning the reasons for Panufnik’s ‘exclusion’ from the list of its authors, and attempts a reconstruction of the final version of Trzy etiudy Chopina, including the identification of the Chopin pieces correlated with the image in an experimental fashion, and the order in which they appeared. Most attention has been dedicated in the paper to Panufnik’s third work for the Polish 1930s film industry, his music for Strachy (1938, dir. Eugeniusz Cękalski and Karol Szołowski), a production based on Maria Ukniewska’s popular novel. Since the film still exists, it has been possible to analyse its soundtrack, varied in terms of style and genres, with particular emphasis on the way in which the material of the main song and other leitmotifs was used throughout the movie. In this way, the importance of Panufnik’s contribution to the artistic and commercial success of Strachy can also be assessed.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 2; 3-23
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek wobec śmierci – na podstawie fragmentów poematu „polskiego Dantego” "Przeraźliwe echo trąby ostatecznej"
A human in the face of death – based on fragments of the “folk Polish Dante” poem Przeraźliwe echo trąby ostatecznej
Autorzy:
Krawiec-Złotkowska, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083813.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Klemens Boleslawiusz
post-Tridentine spirituality
Vanitas
quattuor hominum novissima
eschatology
ars moriendi
death
dance macabre
Last Judgment
hell
heaven
Klemens Bolesławiusz
duchowość potrydencka
eschatologia
śmierć
Sąd Ostateczny
piekło
niebo
Opis:
The article discusses issues related to death presented in the poem by Klemens Bolesławiusz. The profile of the author referring to the authorities of the Church and the Bible and his vision quattuor hominum novissima are presented. It was noted that the images of the condemnation of sinners created by Father Klemens are consistent with Catholic ideas about the afterlife and old Polish eschatological visions. The poem of the “folk Polish Dante” was a kind of ars moriendi manual, which prepared a man to say goodbye to the earthly life, and gave sinners a chance to improve, avoid hell and achieve heavenly happiness.
W artykule omówiono zagadnienia związane ze śmiercią przedstawione w poemacie Klemensa Bolesławiusza. Przedstawiono sylwetkę autora odwołującego się do autorytetów Kościoła i Biblii oraz jego wizję quattuor hominum novissima. Zauważono, że obrazy potępienia grzeszników wykreowane przez o. Klemensa są zgodne z katolickimi wyobrażeniami o zaświatach i staropolskimi wizjami eschatologicznymi. Poemat „ludowego polskiego Dantego” stanowił swoisty podręcznik ars moriendi, który przygotowywał człowieka do pożegnania z doczesnością, a grzesznikom dawał szansę na poprawę, uniknięcie piekła i osiągnięcie rajskiej szczęśliwości.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2023, 18; 63-79
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziewiętnastowieczne salony warszawskie —„instytucje” kultury czy wysublimowane alkowy?
19th-century Warsaw Salons — “Institutions” of Culture or Sophisticated Chambers?
Autorzy:
Kleinrok, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179083.pdf
Data publikacji:
2023-03-21
Wydawca:
Związek Kompozytorów Polskich
Tematy:
salon
XIX wiek
Katarzyna Lewocka
Anna Nakwaska
Nina Łuszczewska
taniec salonowy
19th-century
salon dance
Opis:
Dziewiętnastowieczne życie społeczno‑kulturalne Warszawy w jego towarzyskiej formie skupiało się, głównie ze względów politycznych, wokół instytucji salonu. To zapomniane i postrzegane dziś nieco groteskowo zjawisko stało się na tyle popularne, że każdego wieczoru bywalcy salonów mogli pojawiać się w innym domu. Co bardzo ciekawe, prowodyrkami tej towarzyskiej formy aktywności społecznej stały się kobiety, a należy pamiętać, że mamy na myśli zjawisko sięgające ponad 100 lat przed nadaniem równych praw wyborczych. Artykuł ma na celu ukazanie różnorodności zagadnień kulturalnych, szczególnie muzycznych, warszawskiej socjety salonowej skupionej wokół domów prywatnych. Na marginesie należy zwrócić uwagę, iż w życiu towarzyskim tego okresu można zauważyć dwa główne kierunki rozwoju: oficjalny, związany z władzami rosyjskimi, oraz salonowy, w ramach którego znaczącą rolę odgrywały wątki narodowe i patriotyczne. Biorąc pod uwagę działalność salonów m.in. Katarzyny Lewockiej, Niny Łuszczewskiej, Pauliny Wilkońskiej, w sposób szczególnie klarowny cel ten wiąże się z pierwiastkiem kobiecym. Artykuł obejmuje ogólną charakterystykę życia salonowego, jego główne kierunki i dyskusyjne zagadnienia, a także omówienie poszczególnych kierunków działalności na wybranych przykładach.
Warsaw’s social and cultural life in the 19th century was focused in its social form — mainly for political reasons — around the institution of the salon. This forgotten phenomenon, seen today as a bit grotesque, became so popular that salon regulars could turn up at a different house every evening. Interestingly, the ringleaders of this form of social activity were women, and we need to bear in mind that we are dealing with a phenomenon occurring over a century before universal franchise. The aim of the article is to demonstrate the diversity of cultural topics, particularly those relating to music, tackled by Warsaw’s salon society gathered in private homes. Incidentally, it should be noted that two main paths of development can be discerned in the social life of the period: official, associated with the Russian authorities, and salon-related, within which national and patriotic themes played a significant role. Given the activity of the salons of, among others, Katarzyna Lewocka, Nina Łuszczewska and Paulina Wilkońska, this goal is particularly clearly associated with women. The author of the article provides a general characterisation of salon life, its main trends and issues debated, and discusses the main areas of activity, using selected examples.
Źródło:
Polski Rocznik Muzykologiczny; 2022, 20; 223-242
1733-9871
2719-7891
Pojawia się w:
Polski Rocznik Muzykologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gandrung Sewu Festivals: The Transition from Ritual Dance to Tourism Dance in Banyuwangi Indonesia
Autorzy:
Suharti, Mamik
Sari, Cahyani Tunggal
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18656087.pdf
Data publikacji:
2023-06-20
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
colosal
tourism
festival
Gandrung dance
Opis:
Aim. Ritual ceremonies in East Java, Indonesia are mostly accompanied by dances. The existence of the seblang dance in Banyuwangi, East Java, provides an attraction for local residents and tourists. With more and more people being interested in seeing rituals because of the dance, an idea arose to bring the dance to be the main source of attracting tourists by removing the ritual element and providing tourism packaging for the seblang dance which was then brought into the realm of tourism in the form of gandrung sewu. Method. This research is qualitative in nature, in which the required data can be in the form of written statements, whether contained in archives, books or documents with a focus on dance performances, charms in them, the possibility of therapeutic elements, and their relation to tourism development. The written data that was successfully collected was then confirmed with field data and information from relevant experts and experts. Results. The Gandrung Sewu Festival is a form of imitation of the Seblang dance with changes such as: a colossal form of variation, the audience does not need to pay to see it, has an economic and social impact on the surrounding environment, does not have a magical element but is more of a show, and is an imitation of the seblang sacred dance. Conclusion. The change in form and meaning of the Gandrung dance, which was originally a performance in a sacred ceremony, has become a tourism dance that meets the criteria for tourism art.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2023, 14, 1; 480-490
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intermedia – taniec wobec innych sztuk
Intermedia – dance versus other arts
Autorzy:
Jarczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2204879.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Sopocka Akademia Nauk Stosowanych
Tematy:
intermedia
korespondencja sztuk
powinowactwo sztuk
ruch
Opis:
W niniejszym artykule przedstawione zostały różne rodzaje połączeń, które zachodzą między tańcem a innymi dziedzinami sztuki. W poszczególnych akapitach, przy pomocy dostępnej literatury i źródeł ikonograficznych, ukazano przykłady intermedialnego przenikania się tańca z muzyką, malarstwem, rzeźbą, architekturą i filmem. W pierwszej części pracy, wprowadzeniem do tematu stało się zaznajo-mienie z różnymi rodzajami korespondencji muzyki i architektury. Z zachowaniem chronologii, wy-mienione zostały najbardziej interesujące i reprezentatywne dzieła, które w różny sposób nawiązują do idei jedności sztuk. Przykłady połączeń zostały podzielone ze względu na ich związek z architekturą sakralną i architekturą świecką – od wybranych dzieł artystów renesansowych do twórców sztuki współczesnej. Na końcu pierwszej części wprowadzone zostało zagadnienie tańca w kontekście róż-nych budowli. W rozdziale drugim (opartym w dużej mierze na przykładach własnej twórczości oraz praktyki dydaktycznej), ukazany został taniec połączony z rysunkiem, malarstwem, rzeźbą i różnymi formami filmowymi. Akapity zawierają przykłady wybitnych twórców z historii sztuki oraz wybrane prace autora artykułu i jego uczniów. Poruszone zostały aspekty uwieczniania tańca (na papierze, płótnie, w kamieniu itp.) oraz ożywiania plastycznych obiektów poprzez wprowadzenie ich w ruch. Dodatkowo, ważnym elementem było ukazanie filmu jako platformy dla zaistnienia wymienionych powyżej, różnych rodzajów intermedialnych połączeń. Zakończenie artykułu zawiera koncepcję autora na kontynuowanie działań twórczych i dydaktycznych w zakresie poszukiwań możliwości łączenia różnych dziedzin sztuki.
Źródło:
Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo; 2021, 20/II; 27-60
2299-1263
2353-0987
Pojawia się w:
Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intersemiotic Modernism: Matija Ferlin’s Sad Sam Lucky between Poetry and Its Embodiment
Intersemiotički modernizam: Sad Sam Lucky Matije Ferlina između poezije i njezina utjelovljenja
Autorzy:
Rafolt, Leo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38591552.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
prijevod
Srečko Kosovel
transpozicija
suvremeni ples
staging
difference and repetition
intersemioticism
translation
re-wording
embodiment
dance theatre
Opis:
Sad Sam Lucky is a solo performance by the choreographer and performer Matija Ferlin, conceived as part of his ongoing non-dance-like and non-theatrelike conceptual project Sad Sam, which started in January 2004 in Amsterdam, where the first part of this pseudo-durational piece was premiered. Ferlin’s performance Sad Sam Lucky is somewhat specific in the author’s oeuvre, mainly because it assays to become a physical response to the work of the Slovenian avant-garde poet Srečko Kosovel (1904—1926), translating it and transposing it at the same time, in-between languages and dialects (Slovenian, Croatian, Istrian, and/or English), and in-between performative regimes (embodied response and a pseudo-recital). Kosovel’s confessional poetry, i.e. profound, contemporary, tense in its stylistic imagery, and, at the same time, almost revolutionary in its ideas, is therefore being performed as a live matter of language, driven by Ferlin’s main idea — not to do theatre, not to do dance, not to translate, but to trans-body Kosovel’s verses, and his melancholic prophecy, thus creating a form of a highly physical, turbulent and emotional homage to this very unique avant-garde author.
Sad Sam Lucky je solo izvedba koreografa i performera Matije Ferlina, osmišljena u sklopu njegova trajnog neplesnog i nekazališnog konceptualnog projekta Sad Sam, započetog u siječnju 2004. u Amsterdamu, gdje je praizveden prvi dio. Ferlinova predstava donekle je specifična u autorovu opusu, ponajviše zato što nastoji utjeloviti fizički odgovor na djelo slovenskog avangardnog pjesnika Srečka Kosovela (1904—1926), prevodeći ga i transponirajući u isto vrijeme, između jezika i dijalekata (slovenski, hrvatski, istarski i/ili engleski), te između performativnih režima (utjelovljeni odgovor i pseudorecital). Kosovelova ispovjedna poezija, dakle duboka, suvremena, napeta u stilskim slikama, a istodobno gotovo revolucionarna u svojim idejama, izvodi se stoga kao živa stvar jezika, vođena glavnom Ferlinovom idejom — ne raditi kazalište, ne plesati, ne prevoditi, nego intersemiotički utjeloviti Kosovelove stihove i njegova melankolična proročanstva, stvarajući tako formu izrazito fizičkog, burnog i emotivnog pseudoteatra, hommage ovom vrlo jedinstvenom avangardnom autoru.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-26
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medium tańca w ujęciu Arnolda Berleanta
The Medium of Dance according to Arnold Berleant
Autorzy:
Bieszczad, Lilianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28903456.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
dance
medium
dance as performance
environmental aesthetic
Arnold Berleant
taniec
taniec jako performans
estetyka środowiskowa
Opis:
Artykuł jest poświęcony wizji tańca w estetyce środowiskowej Arnolda Berleanta. Autorka przywołuje historyczne koncepcje estetyczne podkreślające znaczenie medium dla tożsamości poszczególnych sztuk (Gottholda E. Lessinga i Clementa Greenberga). Charakteryzuje problemy, które wynikają z uznania ludzkiego ciała za specyficzne medium tańca. Na tym tle przedstawia sposób ujmowania tańca jako performance’u w pismach Berleanta i stawia tezę, że pojęcie medium, którym Berleant się niekiedy posługuje, nie ma u niego ontologicznego zaplecza. Berleant bowiem nie opisuje świata w kategoriach substancji czy materii, lecz w kategoriach procesów i interakcji, a zamiast separowania sztuk czy odrywania sztuki od życia akcentuje ciągłość i holistyczny charakter doświadczenia. Taniec jest w jego koncepcji integralnym doświadczeniem, podczas którego ruch kreuje obszar przedstawienia, zespala tancerza i widza, ciało i świadomość, percepcję i myśl. Ważnym kontekstem tej teorii, w której doświadczenia estetycznego nie oddziela się od doświadczenia środowiskowego, jest ekologia.
This article discusses the vision of dance in Arnold Berleant’s environmental aesthetics. The author recalls historical aesthetic concepts emphasizing the importance of the medium for the identity of the particular arts (Gotthold E. Lessing and Clement Greenberg) and identifies issues that arise when the human body is considered as the specific medium of dance. Against this background, she presents Berleant’s approach to dance as performance and argues that the notion of medium, as sometimes used by Berleant, has no ontological basis. This is because Berleant does not describe the world in terms of substance or matter, but in terms of processes and interactions; rather than isolating the arts or separating art from life, he emphasizes the continuity and holistic nature of experience. In his approach, dance is an integral experience in which movement creates the area of performance, unites the dancer and the spectator, body and consciousness, perception and thought. An important context for this theory, which does not separate aesthetic experience from environmental experience, is ecology.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 121-137
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 242

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies