Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "communicativeness" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Legal design jako narzędzie umożliwiające osiągnięcie komunikatywności tekstu prawnego
    Legal design as a Tool for Achieving Communicativeness in a Legal Text
    Autorzy:
    Bieniek, Aleksandra
    Lorent, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787910.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    legal design
    legal text
    legal communication
    communicativeness
    plain language
    Opis:
    The article discusses the idea of legal design as an approach to legal communication that takes into account the needs of the readers of a normalised legal text and combines linguistic and non-linguistics techniques. It includes examples of legal regulations that refer to the intelligibility and clarity, also discussing the communication challenges that authors of legal texts are faced with. The aim of the article is to explain the term ‘legal design’ whose role as a tool for ensuring communicativeness is becoming more widely recognised by the specialists in the practice and theory of law and linguistics.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2021, 28, 1; 11-22
    1233-8672
    2450-4939
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi o zrozumiałości dziennikarskich tekstów prawniczych
    Remarks on the communicativeness of journalist’s texts
    Autorzy:
    Araczewska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/967523.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    The article represents an attempt at identifying linguistic phenomena typically pre-sent in journalists’ texts concerning problems of law and aimed at non-professionals. Its objective is to evaluate the influence of these phenomena on the general comprehensibility of this kind of text. For a text to be called communicative, it has to enable each of its recipients to fully comprehend it (general comprehension) in a way that is appropriate to the author’s intentions (adequate comprehension), and does not require great effort from the reader (easiness of comprehension). In practice, factors determining a moderate grade of communicativeness are: use of complicated syntactic constructions, direct adoption of the content of legal regulations, and employment of stylistics characteristic of official texts. The consequence of shaking the balance between a publicistic and official style creates stylistic dissonance, which negatively affects the ease of comprehension.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2013, 20, 2
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Epistemologiczne problemy badań interdyscyplinarnych
    Autorzy:
    Angutek, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631112.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    METHODOLOGICAL NATURALISM AND ANTI-NATURALISM
    SCIENTIFIC COMMUNICATIVENESS
    INTERDISCIPLINARY RESEARCH
    PRACITCAL EFFICIENCY
    HUMANISTIC GEOGRAPHY
    SOCIOLOGY
    Opis:
    : In the paper, the author summarizes two basic types of methodologies which are characteristic of the humanities, including social sciences, and sciences as such, i.e. anti-naturalism and naturalism.  Then she goes on to compare their differences, pointing to the inability of arriving at a reconciled and uniform paradigm at a theoretical level. At the same time, Angutek argues that in various interdisciplinary projects the theoretical constraints are overlooked in practice,  and the rapprochement of both branches is successfully pursued at the level of high technological and communicative efficiency.  The discussed theoretical incompatibilities and the practical effective combination and application of knowledge from different fields are demonstrated on the examples taken from humanistic geography by Tommy Carlstein and Yi-Fu Tuan, as well as from Anthony Giddens’s sociological application of this geography. The author concludes that classical theoretical discourses are not relevant, while practical interdisciplinary projects overcome that gap, yielding new descriptive terminology.  
    Źródło:
    Studia Europaea Gnesnensia; 2013, 8; 131-158
    2082-5951
    Pojawia się w:
    Studia Europaea Gnesnensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO
    COMMUNICATIVE NATURE OF LEGAL LANGUAGE
    Autorzy:
    ZAWŁOCKI, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920411.pdf
    Data publikacji:
    2013-04-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    język prawny
    cechy języka prawnego
    komunikatywność
    legal language
    features of legal language
    communicativeness
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony został zaprezentowaniu prawa karnego jako celowego tworu językowego o określonych cechach. Omówienia takiego ujęcia Autor dokonuje poprzez odniesienie się do istoty prawa karnego. Następnie, odnotowując fakt, iż język jest środkiem komunikowania się określonych podmiotów, przeprowadza rozważania w zakresie języka adresatów prawa karnego, języka twórców prawa karnego, a na końcu – języka interpretatorów prawa karnego.Taka płaszczyzna oceny obecnie obowiązującego prawa karnego prowadzi do wniosku, że prawodawca w znacznym stopniu nie ustanawia norm prawnokarnych w sposób w pełni odpowiedzialny, tzn.: świadomy, racjonalny, prosty, zrozumiały i uzasadniony. Język prawa karnego musi zaś wykazywać określone cechy, aby był odpowiednim środkiem realizacji celów prawa karnego. Język prawa karnego pozbawiony tych cech nie tylko pozbawia prawo karne skuteczności, lecz dodatkowo wpływa dysfunkcjonalnie na stosunki społeczne, które ma chronić. Obywatelowi nie można bowiem zarzucić naruszenia obowiązku posłuchu dla normy prawa karnego, gdy obiektywnie norma ta do obywatela nie mogła dotrzeć z uwagi na istotną wadliwość jej nośnika.W opinii Autora, we współczesnym rodzimym prawie karnym materialnym niemała część przepisów (norm) nie jest określona we właściwym języku prawnym i nie spełnia wymogu komunikatywności, co skłaniać winno do ich pilnego usunięcia lub korekt.
    The paper presents the criminal law as a purposeful linguistic composition with a specific characteristics. The Author elaborates this conceptualization through a reference to the criminal law’s essence. Subsequently, bearing in mind the fact that a language is being a communication device, he conducts further analysis concerning the language of the criminal law’s addressees, lawmakers and, lastly, interpreters.The analysis made from the abovementioned assessment perspective leads to a conclusion that the lawmaker, extensively, does not legislate in a fully reasonable manner, i. e.: knowingly, reasonably, simply, understandably and rightfully. The criminal law parlance should be specifically attributed to serve as a measure fulfilling the criminal law’s objectives. Otherwise, not only criminal law’s effectiveness deteriorates, but it additionally negatively affects social relationships which it should actually protect. A citizen cannot be accused of breaching a duty to comply with a criminal law norm, when the norm objectively could not impact the citizen’s behavior, because of a faultiness of its medium.In the Author’s opinion, a significant part of current Polish substantial criminal law provisions (norms) are not expressed in an appropriate legal language, being contrary with a prerequisite of communicativeness. Therefore, those provisions should be amended.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2013, 13, 1; 69-97
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy istnieje dostosowana liturgia misyjna? Spór o komunikatywność liturgii
    AN ADAPTED MISSIONARY LITURGY? DISPUTE OVER COMMUNICATIVENESS OF LITURGY
    Autorzy:
    Draguła, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591775.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    liturgy
    religious communication
    mystagogy
    religious initiation
    liturgia
    komunikacja religijna
    mistagogia
    inicjacja religijna
    Opis:
    Jednym z głównych kierunków odnowy zainicjowanej przez Sobór Watykański II było dostosowanie (łac. aptatio, accomodatio) liturgii do zmieniających się warunków kulturowych oraz zdolności poznawczych wiernych (fidelium captus). Sobór uznał, że utrwalona forma historyczna liturgii nie odpowiada współczesnej mentalności. Stąd zrodził się postulat liturgii bardziej zrozumiałej, a przez to bardziej atrakcyjnej, czyli pociągającej wiernych. Postulat taki łączy się z przekonaniem, że liturgia winna spełniać funkcję ewangelizacyjną, co sprawia, że wymiar dydaktyczny dominuje jednak nad misterium właściwym dla liturgii. W artykule postulat ten zostaje poddany krytyce. Liturgia, która ma w sobie potencjał misyjny czy ewangelizacyjny, nie musi podążać według strategii dydaktycznej. Najbardziej misyjną liturgią może być liturgia pozornie niezrozumiała, ale taka, która daje możliwość doświadczenia i przeżycia rytuału, a więc liturgia inicjacyjna i mistagogiczna. Pogląd ten wynika z przyjęcia założenia, że komunikatywność liturgii wykracza poza wąsko pojętą intelektualną zrozumiałość. Czy taki wymiar może mieć – jak chcą niektórzy – jedynie liturgia sprawowana w nadzwyczajnej formie rytu, któremu sprzyja swoista tajemniczość związana z użyciem języka łacińskiego oraz bardziej hermetycznego systemu znaków? Autor stawia tezę, że także tzw. liturgia posoborowa ma w sobie potencjał mistagogiczny, a skupienie się na wymiarze dydaktycznym prowadzi do deformacji natury liturgii, której fundamentalnym wymiarem jest performatywność, a nie zrozumiałość.
    One of the main directions of the renewal initiated by the Second Vatican Council was the adaptation (aptactio, accomodatio) of the liturgy to changing cultural conditions and cognitive abilities of the faithful (fidelium captus). The Council recognised that the established historical form of the liturgy ceased to correspond to the mentality of its times; hence, the demand for a more comprehensible liturgy and thus a more attractive one – so that it would draw more participants. This postulate is combined with the conviction that the liturgy should fulfil an evangelising function, which makes the didactic dimension dominant over the mystery proper to the liturgy. The paper criticises that postulate. A liturgy that has missionary or evangelising potential does not need to succumb to a didactic strategy. The most missionary liturgy may be a seemingly incomprehensible liturgy, but one that gives the opportunity to experience and live the ritual, i.e. initiation and mystagogical liturgy. This view stems from the assumption that a liturgy’s communicativeness goes beyond a narrowly understood intellectual intelligibility. Is this reserved solely – as some claim – to the liturgy celebrated in the extraordinary form of the rite, which is supported by the mystery of Latin and increasingly hermetic sign system? The author argues that also the so-called post-conciliar liturgy has mystagogical potential, and the focus on the didactic dimension leads to a deformation of the nature of the liturgy, as its fundamental dimension is performativity and not intelligibility.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2020, 36; 67-86
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy użycia języka religijnego we współczesnych mediach
    Problems of Using Religious Language in Contemporary Media
    Autorzy:
    Kindziuk, Milena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1831359.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język religijny
    język mediów
    kody kulturowe
    sacrum
    komunikatywność języka
    archaizacja języka
    język sakralny
    komunikowanie religijne
    religious language
    media language
    cultural codes
    language communicativeness
    language archaization
    sacred language
    religious communication
    Opis:
    W dyskusjach na temat dyskursu religijnego w mediach podkreślane jest napięcie czy rozbieżność między komunikatywnym świeckim i zlaicyzowanym językiem współczesnych mediów, a bardziej hermetycznym i tradycyjnym językiem opisującym sytuacje związane z przeżyciem religijnym, czyli z sacrum. Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jaki powinien być język religijny mediów. Problem badawczy brzmi: czy ma być on dostosowany do współczesnego języka polskiego, uwzględniający potoczność, czy jednak bardziej archaiczny, teologiczny, odwołujący się do kodów biblijnych i kulturowych? Podejmując temat sposobów przekazywania w mediach treści religijnych, należy wziąć pod uwagę dwa elementy: 1) język religijny był i jest językiem przekazu (głoszenia), akcentującym żywy kontakt z odbiorcą i dbającym o komunikatywność; w pewnym stopniu dostosowywał się w przeszłości do odbiorcy; współczesne media, które same gwałtownie się rozwijają, ten proces adaptacji przyśpieszają, jednak proces ten należy do natury języka religijnego; 2) twórcy czy pierwsi nauczyciele wielkich religii (pomijając małe religie ezoteryczne) posługiwali się językiem mówionym, zbliżonym do potocznego, zrozumiałym, dostosowanym do słuchaczy (ich nauka czy objawienie zostały spisane później); oni też są wzorem inkulturacji, jaką wciąż przechodzi język religijny, nie rezygnując przy tym ze swej specyfiki i sakralności. Należy nadmienić, że pytania badawcze stawiane w niniejszym artykule dotyczą jedynie języka religijnego przekazów medialnych, nie zaś języka oficjalnej komunikacji religijnej. W tym artykule zastosowano metodę badawczą polegającą na krytycznej analizie piśmiennictwa źródłowego, połączonej z przedstawieniem autorskiej kategoryzacji cech języka religijnego.
    In discussions about religious discourse in the media, the tension or discrepancy between the communicative secular and secularized language of contemporary media and the more hermetic and traditional language describing situations related to religious experience, i.e. the sacred is emphasized. This article is an attempt to answer the question of what the religious language of the media should be. The research problem is: is it to be adapted to the contemporary Polish language, taking into account the commonplace, or more archaic, theological, referring to biblical and cultural codes? When discussing the ways of transmitting religious content in the media, two elements should be taken into account: 1) religious language has always been and is the language of communication (proclamation), focused on lively contact with the recipient and caring for communication; to some extent always adapted to the recipient; contemporary media, which are rapidly developing themselves, speed up this adaptation process, but this process is part of the nature of the language; 2) the creators or the first teachers of great religions (excluding small esoteric religions) used spoken language, close to colloquial language, understandable, adapted to the audience (their teaching or revelation was written later); they, too, are a model of inculturation that religious language continues to undergo, without giving up their specificity and sacredness. It should be mentioned that the research questions posed in this article concern only the religious language of media messages, not the language of official religious communication. This article uses the research method based on a critical analysis of the scientific discourse on religious language in the media studies literature from 1998-2020, combined with the presentation of own proposals in this area.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 2; 67-83
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies