Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "awangarda" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 183
Tytuł:
Irlandzki dramat Casimira Markiewicza: anty-imperializm i awangarda w Dublinie
Casimir Markievicz’s Irish Drama: anti-imperialism and the avant-garde in Dublin
Autorzy:
Arrington, Lauren
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967695.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Irish drama
Celtic Revival
Casimir Markievicz
Constance Gore Booth
Opis:
The article traces the lives of the daughter of the landed class in the West of Ireland, Constance Gore Booth and a son of a Polish aristocratic family, Casimir Markievicz. She, the future Irish revolutionary, he a painter and playwright, through marriage and fruitful collaboration, managed for a period of time to mingle politics and art as well as the political and historical experiences of the Polish and Irish nations. The article traces these mutual interconnections, by looking at a number of plays and paintings by Casimir Markievicz and by analyzing the political and social engagements carried out by Constance Gore Booth. In case of Markievicz and his plays the article interestingly shows how he was able to connect the contemporary, Ibsenian, form of what was then called “New Drama” with coded messages concerning the current politics and his own political views. What is more, Arrington carefully traces the elements of the thesis play and melodrama in his works, reconstructing from authentic reviews of the period the impact they made both on the reviewers and political commentators of the day. Additionally, the article not only paints an interesting picture of the literary Dublin of the inter-war period but also shows how Markievicz’s writing refers to and borrows from the canonical works of such playwrights as Synge, Yeats and Lady Gregory.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2014, 24, 2
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
John Cage, Fluxus and the Musicality of Nam June Paik
Autorzy:
Ballengee, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790955.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
awangarda
sztuka video
performance
muzyka-jako-działanie
Fluxus
Avant-garde
video art
performance art
music-as-action
Opis:
John Cage, Fluxus i muzykalność Nam June Paika Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie performance’u Nam June Paika. Autorka sugeruje, iż twórczość Paika, szczególnie po roku 1960, można uznać za wyjątkowo „muzyczną,” jeżeli spojrzy się na nią przez pryzmat Cage’owskiej muzyki-jako-działania. U Paika elementy słuchowe, wizualne i teatralne są zespolone w taki sposób, że performance staje się siłą jednoczącą i nadającą znaczenie. Autorka kończy artykuł argumentem, iż wpływ Cage’a był kluczowy, jeśli chodzi o rozwój dorobku twórczego Paika, skierowany w stronę eksperymentów w zakresie telewizji i wideo.
In this paper, I offer an analysis of the performance art of Nam June Paik that suggests his works, especially those from the 1960s, are essentially “musical” when viewed through the influence of John Cage’s notion of music-as-action. In Paik’s work aural, visual, and theatrical elements are integrated such that performance becomes a unifying and meaning-generating force. I conclude by suggesting that Cage’s influence set the tone for Paik’s expansion into the experiments with television and video that would occupy him for the remainder of his career.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 155-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-garde in earnest! Stern’s biographical experiments with Apollinaire
Awangarda naprawdę! Biograficzne eksperymenty Sterna z Apollinaire’em
Autorzy:
Baron-Milian, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312473.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Avant-garde
life writing
biography
archive
Anatol Stern
Guillaume Apollinaire
awangarda
biografia
archiwum
Guillaume Apollinair
Opis:
Artykuł poświęcony jest genealogicznemu śledztwu, jakie podejmuje Anatol Stern, próbując zrekonstruować pochodzenie Guillaume’a Apollinaire’a. Efektem badawczego postępowania staje się książka zatytułowana Dom Apollinaire’a. Rzecz o polskości i rodzinie poety, opublikowana w 1973 roku, będąca zbiorem szkiców, które ukazywały się wcześniej w krajowych i europejskich czasopismach, przygotowana do druku już po śmierci pisarza przez jego żonę, Alicję Stern. Przedmiot zawartych w artykule analiz stanowią nie tylko teksty opublikowane, ale przede wszystkim obszerny archiwalny zbiór materiałów poświęconych Apollinaire’owi, gromadzonych przez Sterna, a także różne formy literackich praktyk, w ramach których Stern dokonywał artystycznych przetworzeń biograficznych rozpoznań dotyczących autora Alkoholi. Perspektywę teoretyczną dla ujęcia szerokiego spektrum tekstów auto/biograficznych wyznacza pojęcie life writing. W toku analiz na plan pierwszy wysuwa się wartość komentarza Alicji Stern, zawartego w jej niepublikowanym pamiętniku, sugerującego możliwość „kryptoautobiograficznej” lektury niektórych poświęconych Apollinaire’owi tekstów Sterna. Taka linia interpretacji – eksponująca sytuację „obcego” – otwiera możliwość poszukiwania „marańskiego podmiotu” i miejsc, w których ujawnia się przemilczana przez Sterna własna sytuacja „obcego” wraz z różnymi formami maskowania własnej „zakłóconej”, „niestabilnej” tożsamości.
The article is devoted to a genealogical investigation, undertaken by Anatol Stern, in his attempt to reconstruct the origin story of Guillaume Apollinaire. The effect of his research is a book entitled Dom Apollinaire’a. Rzecz o polskości i rodzinie poety, published in 1973, which is a collection of essays, previously published in Polish and European journals, prepared for publication after the author’s death by his wife, Alicja Stern. The subject of analyses in the paper are not only the published texts but first and foremost an extensive archival collection of materials devoted to Apollinaire, collected by Stern, as well as different forms of literary practices, within which Stern carried out artistic biographical modifications of his findings concerning the author of Alcools. The theoretical perspective adopted for the analysis a wide range of auto/biographical texts here is the concept of life writing. In the course of the study the value of Alicja Stern’s commentary, found in her unpublished memoir, comes centre stage, as it indicates the possibility of a “pseudo-auto-biographical” reading of some of Stern’s texts devoted to Apollinaire. This line of interpretation – exposing the situation of “the other” – opens up the possibility of looking for a ”Maroon-like subject” and places in which Stern’s own situation of “the other” along with various forms of masking his own “interrupted”, “unstable” identity.
Źródło:
Forum Poetyki; 2023, 33-34; 26-41 (eng); 26-41 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Awangarda płodna i bezpłodna
Autorzy:
Baron-Milian, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579031.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Aleksander Wat
Futurism
avant-garde
gender
masculinity
Opis:
Productive and Unproductive Avant-garde
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2018, 61, 2(126); 37-50
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podświadomość człowieka a jego seksualność w czeskiej międzywojennej twórczości Vítězslava Nezvala na przykładzie utworu Valerie a týden divů
Human subconsciousness and his sexuality in Czech pre-war Vítězslav Nezval’s novel Valerie a týden divů
Autorzy:
Brzezińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459805.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Vítězslav Nezval
proza inicjacyjna
surrealizm
psychoanaliza
Valerie a týden divů
archetyp
awangarda
initiation novels
surrealism
psychoanalysis
archetype
Valerie and the week of wonders
avantgarde
Opis:
Teza: Celem artykułu jest analiza utworu Vítězslava Nezvala pt. Valerie a týden divů [Waleria i tydzień cudów] pod kątem zawartych w nim wątków, powiązanych z psychoanalityczną teorią Zygmunta Freuda. Książka o nastolatce poszukującej własnej tożsamości została napisana w latach trzydziestych XX w. w Czechach, wydana zaś po drugiej wojnie światowej. Utwór należy do gatunku prozy inicjacyjnej, ale charakteryzuje się zastosowaniem elementów surrealistycznej poetyki. Omówione koncepcje: Po opisie atmosfery awangardy i kontekstu historycznego, a także związków nadrealizmu i psychoanalizy, autorka artykułu przechodzi do analizy utworu Valerie a týden divů. Na podstawie wybranych elementów fabuły i poszczególnych bohaterów odwołuje się do koncepcji podświadomości, archetypów, kompleksu Edypa i romansu rodzinnego. Oprócz rozważań Z. Freuda autorka opiera się na pozycji Bruna Bettelheima Cudowne i pożyteczne: znaczenie i doniosłość baśni, aby na podstawie przykładów ukazać drogę inicjacji Valerie w dorosłość oraz poszukiwanie własnej seksualności. Wyniki i wnioski: Analiza bohaterów i wybranych elementów fabuły pozwoliła potwierdzić tezę o istnieniu związków pomiędzy treścią książki a psychoanalizą Zygmunta Freuda. Odnalezione wątki dotyczą szczególnie teorii podświadomości, archetypów, kompleksu Edypa i romansu rodzinnego. Ponadto autorka zwraca uwagę na elementy surrealistyczne czy jungowskie, takie jak inicjacja oraz funkcjonowanie sfery sacrum oraz profanum w utworze. Główna bohaterka Valerie jest rozdarta pomiędzy rzeczywistością a snem oraz między dorosłością a dzieciństwem, i pomimo przebytej podróży w poszukiwaniu własnej tożsamości, dochodzi do konkluzji, że nie zna samej siebie do końca, co jest jasnym nawiązaniem do teorii podświadomości człowieka. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia: Analiza pozwoliła dojść do wniosku, że związki z podświadomością są w utworze widocznie zarysowane. Związki V. Nezvala z psychoanalizą są powszechnie znane, brakuje jednak (w szczególności w polskiej bohemistyce) opracowań konkretnych utworów literackich.
Thesis: The aim of the research is to find the connection between Freud’s theory of psychoanalysis and Vitezslav Nezval’s novel Valerie a týden divů [Valerie and Her Week of Wonders]. Story about the teenage girl in the search of her own identity was written in the 30’s of 20th, century in Czechoslovakia and is a part of the identity novels genre, but also contains some surrealistic elements. Concepts: After the description of the czech avant-garde atmosphere, historical context and connections between surrealism and psychoanalysis, the author starts with the analysis of the work Valerie a tyden divu. Basing on the chosen parts of the plot and specific characters she refers to the concepts of subconsciousness, archetypes, Oedipus complex and family romance. The author of the article used as base the Bruno Bettelheim’s book The Uses of Enchantment: The Meaning and Importance of Fairy Tales to show, with selected examples, the Valerie’s entrance into adulthood and search for self-sexuality. Results: Analysis of the characters and selected parts of the novel shows the connections with Freud’s psychoanalysis, especially theory of subconsciousness, archetypes, Oedipus complex and family romance. Author also focuses on the surrealistic aspects or Jung’s theory of initiation and categorisation of the scenes to sacrum and profanum components. The characters and selected elements of the novel shows the connections with psychoanalysis, and leads to the conclusion, that the text refers especially to human subconsciousness, mainly in the erotic scenes and in the archetypal features of the characters. The main character, Valerie is teared apart between reality and dream and between adulthood and childhood. Even though the journey she took in the find of her own identity, she finds out, that she does not know herself at all, which is a clear refferation to the theory of subconsciousness. Originality/value: The analysis lead to conclusion that relations with the human subconscious are clearly mark in the text. V. Nezval's relations with psychoanalysis are widely known, but there is a lack of studies (especially in czech literature studies on polish field) of specific literary texts.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2018, 8; 601-609
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Post)awangardowe style produkcji translatorskiej
Post Avant-Garde Styles of Translational Production
Пост-aвангардные стили переводческого производства
Autorzy:
Brzostowska-Tereszkiewicz, Tamara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487224.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
постмодернистский перевод
„творческий поворот”
поставангард
подделка
дезиллюзия
przekład postmodernistyczny
„zwrot twórczy”
post-awangarda
pastisz
deziluzja
postmodern translation
“creative turn”
post avant-garde
pastiche
disillusion
Opis:
В статье рассматриваются проблемы постмодернистического экспериментального перевода как подделки исторических авангардных стилей литературного творчества. Пост-aвангардные стили переводческого производства, cохраняя относительную автономию на периферии искусства перевода, позволяют выделить главные теоретические проблемы основных направлений современного литературного переводоведения после „творческого поворота”
The analysis of stylistic, compositional, and typographic devices used in postmodernist translational experiments shows that they predominantly rely on repetition and reminiscence of artistic ideas of the historical avant-garde as a source of their innovativeness. This paper examines the creative potential of (post) avant-garde styles of translational production, associated not merely with applying, adapting, and improving the various avant-garde techniques of disillusion but rather with transferring the avant-garde disillusion into the environment of translation with all its norms, conventions, semantics, and pragmatics of interlingual and intercultural communication.
Artykuł podejmuje problemy postmodernistycznego przekładu eksperymentalnego jako pastiszu historycznych awangardowych stylów twórczości. Post-awangardowe style produkcji translatorskiej, sytuując się na peryferiach sztuki przekładu, pozwalają wyeksponować podstawowe problemy teoretyczne głównych nurtów współczesnego przekładoznawstwa literacko-kulturowego spod znaku „zwrotu twórczego”.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 1; 7-28
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między byciem a nicością. Poezja Józefa Czechowicza a ontologia fundamentalna
Between Being and Nothingness: The poetry of Józef Czechowicz and fundamental ontology
Autorzy:
Całbecki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172223.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 20th century
poetry of the Interwar period
Poland's Second Avant-garde
fundamental ontology
Martin Heidegger (1889–1976)
Józef Czechowicz (1903–1939)
poezja Józefa Czechowicza
ontologia fundamentalna
dwudziestolecie międzywojenne
filozofia Martina Heideggera
Druga Awangarda
Opis:
This article is an attempt to present a comprehensive view of the poetry of Józef Czechowicz in the context of Martin Heidegger's fundamental ontology. Czechowicz's poetic work, the article argues, is an exploration of mutual relations of the basic ontological categories of being and nothingness (das Sein and das Nichts). They constitute the philosophical foundations of the purely literary tensions that can be detected in all comprehensive accounts of his work, such as the opposition of Arcadia and Catastrophy (Tadeusz Kłak) or the discussion of the ‘bright’ and the ‘dark’ strain in the poetry of the Second Avant-garde (Jerzy Kwiatkowski).
Źródło:
Ruch Literacki; 2022, 1; 57-71
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The intermediality of the avant-garde or the avant-garde of intermediality? Is the avant-garde intermedial?
Autorzy:
Chmielecki, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Dick Higgins
avant-garde
intermedium
intermediality
objectification of art
Peter Bürger
allegory
collage/montage
awangarda
intermedialność
uprzedmiotowienie sztuki
alegoria
kolaż/montaż
Opis:
The article is an attempt to answer the question “Is the avant-garde intermedial?” Intermediality is not a new concept in the field of art and media theory; it has a long history, going back to 1965, when Dick Higgins published his essay Intermedia. The artist then tried to put his ideas into words as an intermedial manifesto of the avant-garde. This paper characterizes its assumptions, defines the notion of “intermedium”, and determines the basis of intermedial strategies. In the subsequent section of the paper the author starts a discussion about media theory and mediality in avant-garde art, looking at intermedial relationships in many artworks, and drawing attention to the objectification of art, which has led to the development of intermedial ready-mades and poème-objets. An important aspect of the intermedial activity of the avant-garde artists seems to be also the tension between the opposing poles of “gesture aesthetics” and “discourse strategy”. In the subsequent sections of his discussion of intermedial practices of the avant-garde artists, the author refers to the allegorical strategy described in Peter Bürger’s Theory of the Avant-Garde, whose aim is to work out the notion of a non-organic avant-garde work. It is characterized by montage, which can be compared to the process of integrating heterogeneous elements into a “new” whole, similar to the intermedium, which is a combination of different media. In this context montage may be understood as an intermedial process. The answer to the question “is the avant-garde intermedial?” is not obvious. The intermedial theories presented here seem to be anachronistic or even erroneous, because nobody understands intermediality currently like the avant-garde in the 1960s.
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie „czy awangarda jest intermedialna?” Intermedialność nie jest pojęciem nowym na gruncie teorii sztuki i mediów, gdyż ma ono długą historię, która sięga 1965 roku, kiedy Dick Higgins opublikował esej Intermedia. Artysta wyraził wtedy swoją myśl jako intermedialny program awangardowy. Artykuł charakteryzuje główne jego założenia, dokonuje zdefiniowania pojęcia „intermedium”, określa podstawowe strategie intermedialne. W dalszej części tego tekstu podejmuję dyskusję na temat teorii mediów i medialności w sztuce awangardowej jako problemu intermedialnego, poszukuję relacji intermedialnych w poszczególnych dziełach sztuki i zwracam uwagę na uprzedmiotowienie sztuki, które doprowadziło do powstania intermedialnych ready-mades i poème-objets. Ważnym aspektem intermedialnej działalności artystów awangardowych wydaje się również zawieszenie pomiędzy dwoma opozycyjnymi biegunami: „estetyką gestu” i „strategią dyskursu”. W kolejnych etapach omawiania intermedialnych praktyk artystów awangardowych odnoszę się do strategii alegorii opisanej w Teorii awangardy Petera Bürgera, której celem jest wypracowanie pojęcia nieorganicznego/awangardowego dzieła sztuki. Jego wyznacznikiem jest montaż, który można porównać do procesu scalania heterogenicznych elementów w „nową” całość, podobnie jako mediów w jedno intermedium. W tym kontekście montaż można rozumieć jako proces intermedialny. Odpowiedź na pytanie „czy awangarda jest intermedialna?” nie jest jednoznaczna. Przedstawione teorie intermedialne wydają się anachroniczne, albo wręcz błędne, ponieważ nikt obecnie nie rozumie intermedialności tak jak awangarda w latach 60.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 221-242
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Łobodowski w kręgu awangardy lubelskiej
Józef Łobodowski in the Circle of the Awangarda Lubelska
Юзеф Лободовський в кругах “Люблінського авангарду”
Autorzy:
Choma-Suwała, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048535.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Юзеф Лободовський, Люблінський авангард, біографія, поезія, публіцистика, переклад
Józef Łobodowski, Awangarda Lubelska, biografia, poezja, publicystyka, przekład
Józef Łobodowski, Awangarda Lubelska, biography, poetry, journalism, translation
Opis:
Tematem poniższego artykułu jest życie i twórczość literacka Józefa Łobodowskiego na tle Awangardy Lubelskiej. Awangarda Lubelska wywodząca się z grupy „Reflektor” w dużej mierze ukształtowała intelektualną, estetyczną i etyczną postawę Józefa Łobodowskiego. Wpływała na jego twórcze wybory. Mimo iż należał do przedstawicieli młodszej generacji podążał za Józefem Czechowiczem, który był duchowym mistrzem i najważniejszą osobowością lubelskiego środowiska literackiego. Połączył ich przede wszystkim odrębny rodzaj poezji, który był wynikiem rozczarowania współczesnością. Jej cechami charakterystycznymi był przede wszystkim katastrofizm i emocjonalna wizyjność. Twórczość przedstawicieli Awangardy Lubelskiej łączyła w sobie także społeczne zaangażowanie i elementy regionalizmu. Jej sensem było poczucie porażki, buntu przeciwko rzeczywistości, odniesienie do tradycji biblijnej, romantyzmu i symboliki.
The subject of the following article is the life and literary work of Józef Łobodowski against the background of the Awangarda Lubelska. Awangarda Lubelska originating from the group "Reflektor" largely shaped the intellectual, aesthetic and ethical attitude of Józef Łobodowski. It influenced his creative choices. Although he belonged to representatives of the younger generation, he followed Józef Czechowicz, who was a spiritual master and the most important personality of the Lublin literary community. They were connected above all by a separate type of poetry that was the result of disappointment in the present. Her characteristics were primarily catastrophe and emotional vision. The work of representatives of Awangarda Lubelska also combined social involvement and elements of regionalism. Its sense was a sense of failure, rebellion against reality, a reference to biblical tradition, romanticism and symbolism.
Основною темою даної статті є спроба висвітлити життя та літературну діяльність Юзефа Лободовського на тлі Люблінського авангарду. “Люблінський авангард”, який є продовжувачем групи “Рефлектор”, значною мірою сформував інтелектуальне, естетичне та етичне ставлення Юзефа Лободовського. Це, без скмніву, вплинуло на його творчий вибір. Хоча він належав до представників молодого покоління, він пішов за Юзефом Чеховичем, який був духовним учителем і найважливішою особистістю люблінської літературної спільноти. Те, що їх об’єднало, це окремий вид поезії, який з’явився внаслідок розчарування сучасністю. Його характеристиками були насамперед катастрофізм та емоційне бачення. Робота представників “Ллюблінського авангарду” також поєднувала соціальну заангажованість та елементи регіоналізму. Його питомою ознакою було відчуття невдачі, повстання проти реальності, посилання на біблійні традиції, романтизм та символізм.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2019, 5, 14; 61-77
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An evidence of creative spirit. Architecture of museum edifices in an Independent Republic of Poland
Dokument twórczego ducha. Architektura gmachów muzealnych w Niepodległej Rzeczypospolitej
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933027.pdf
Data publikacji:
2018-08-06
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
architecture of museums’ edifices
avant-garde
modernism
classicism
national identity
national style
architektura gmachów muzeów
awangarda
modernizm
klasycyzm
tożsamość narodowa
styl narodowy
Opis:
May this Parthenon of arts (…) be a heart consoling evidence of greatness of an immortal, everlastingly creative spirit of Poland. Words written in the foundation act for construction of the National Museum in Warsaw leave no doubt – culture was perceived by the authorities of the Second Polish Republic (1918–1945) as extremely important factor in building the identity of a reborn state. Soon after regaining independence, constructions of edifices for theatres and museums were being planned and conducted; moreover, new institutions were in the process of being established. It is enough to mention that in the mid-1930s there were 135 public museums, half of which founded after 1918. A culture-forming role of public edifices’ construction was to reinforce an image of the Second Polish Republic as, firstly, an inheritor of Poland from the time before the Partitions period, and secondly – a modern state with ambitions of a regional leadership. First projects directly continued a style from the turn of the 19th and 20th centuries. Theatres’ buildings designed in 1924: national theatre in Warsaw and municipal one in Łódź (the latter never executed) by Czesław Przybylski featured simplified classical forms. Similarly, first projects of the National Museum in Warsaw (Marian Nikodemowicz, 1924) or the Museum of Pomerania in Toruń (Czesław Przybylski, 1926) followed the 19th-century tradition of the “museum-palace” and the “museum – temple of arts”. The late 1920s and the early1930s marked a significant turning point; projects of that time are an evidence of the search for a new style, which combined an individual reception of modernity with an expression of national identity. The architects of the Silesian Museum (Karol Schayer) and the National Museum in Warsaw (Tadeusz Tołwiński) tried to find their own creative way, so that both the modern and the “state-building” character of the edifices could be equally expressed.
Niechaj ten partenon sztuki (…) będzie krzepiącym serca dokumentem wielkości nieśmiertelnego, wiekuiście twórczego ducha Polski. Słowa zapisane w akcie erekcyjnym Muzeum Narodowego w Warszawie nie pozostawiają wątpliwości – kultura była postrzegana przez władze II Rzeczypospolitej (1918–1945) jako niezwykle istotny czynnik budujący tożsamość odrodzonego państwa. Niemalże od samego początku niepodległości planowano i realizowano budowę gmachów teatrów i muzeów, a także organizowano nowe placówki. Wystarczy wspomnieć, że w połowie lat 30. XX w. działało w Polsce 135 muzeów publicznych, z czego połowa została powołana do życia po roku 1918. Kulturotwórcza rola budownictwa gmachów publicznych kolejno utrwalała obraz II Rzeczypospolitej jako spadkobierczyni Polski przedrozbiorowej, a następnie – państwa nowoczesnego, o ambicjach sięgających przywództwa w regionie. Pierwsze projekty i realizacje stanowią bezpośrednią kontynuację stylistyki przełomu XIX i XX wieku. Zaprojektowany w 1924 r. teatr narodowy w Warszawie i miejski w Łodzi (niezrealizowany) Czesława Przybylskiego posiadały uproszczone formy klasyczne. Podobnie pierwsze projekty Muzeum Narodowego w Warszawie (Marian Nikodemowicz, 1924) czy Muzeum Ziemi Pomorskiej w Toruniu (Czesław Przybylski, 1926), które kontynuowały XIX-wieczną tradycję „muzeum- -pałacu” i „muzeum-świątyni sztuki”. Przełom nastąpił w końcu lat 20. i na początku 30., kiedy powstawały projekty stanowiące wyraz poszukiwania własnej recepcji nowoczesności połączonej z wyrazem tożsamości narodowej. Architekci siedzib Muzeum Śląskiego (Karol Schayer) czy Muzeum Narodowego w Warszawie (Tadeusz Tołwiński) poszukiwali drogi twórczej łączącej nowoczesność i „państwotwórczy” charakter gmachów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 146-156
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Designing utopia. Avant-garde architecture vs. processes of modernization
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593851.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
architecture
avant-garde
modernization
Constructivism
utopia
dystopia
architektura
awangarda
modernizacja
konstruktywizm
dystonia
Opis:
In the first half of the 20th century, the relations between the social revolution, the processes of modernization, and avant-garde art and architecture were very close. Piotr Juszkiewicz, analyzing the relations between modernism and totalitarian and authoritarian regimes, stated that “totalitarian regimes did not reject a certain form of artistic language by default because they were interested in their utility”. “Fundamental elements of our architecture are conditioned by the social revolution”, wrote El Lissitzky. In the face of such declarations, the relations between avant-garde designers and social or Communist trends should not come as a surprise. Post-revolutionary Russia became a true test site for new movements, whereas modernist and Constructivist artists enthusiastically proceeded to build the new (better) reality. The development of industry (primarily heavy industry) was to become a driving force behind the modernist processes. Examples of industrial plants built in the 1920s and 1930s in the Soviet Union show the enormous impact exerted by modern construction and urbanism on the formation of the “new man”. Numerous products of avant-garde architecture reflected the image of the “new world” and became the transmitters of the new Soviet ideology. For the inhabitants of Ekaterinburg, Magnitogorsk, or Kharkov, modernist buildings and landscape layout formed a permanent image of the city and its concept. Urban designs, such as the “Linear City” of Ernst May in Magnitogorsk, were utopian modernist dreams executed on an enormous scale. The circumstances of their creation, followed by the times of their greatness and fall, form a portrait of the avant-garde architecture understood as a utopia, the future that never arrived.
W pierwszej połowie XX wieku związki pomiędzy rewolucją społeczną i procesami modernizacyjnymi, a awangardową sztuką i architekturą były bardzo silne. Piotr Juszkiewicz, analizując relacje pomiędzy modernizmem, a ustrojami o charakterze totalitarnym i autorytarnym dowodził, że „reżimy totalitarne nie odrzucały z góry jakiejś formuły języka artystycznego, bo interesowała je ich użyteczność”. „Zasadnicze elementy naszej architektury uwarunkowane są rewolucją społeczną” – pisał El Lissitzky. W obliczu takich deklaracji nie powinny dziwić związki awangardowych projektantów z prądami o charakterze socjalistycznym czy komunistycznym. Porewolucyjna Rosja stała się prawdziwym poligonem doświadczalnym dla nowych ruchów, a twórcy o modernistycznej i konstruktywistycznej proweniencji ochoczo przystąpili do budowy nowej (lepszej) rzeczywistości. Kołem zamachowym procesów modernizacyjnych miał być rozwój przemysłu (przede wszystkim ciężkiego). Przykłady ośrodków przemysłowych realizowanych w latach 20. i 30. XX wieku na terenie ZSRR pozwalają ocenić ogromny wpływ, jaki nowoczesne budownictwo i urbanistyka wywarły na proces kształtowania „nowego człowieka”. Liczne obiekty awangardowej architektury niosły ze sobą obraz „nowego świata” i stawały się przekaźnikami nowej ideologii radzieckiej. Dla mieszkańców Jekaterynburga, Magnitogorska czy Charkowa, modernistyczne budynki i sposób urządzenia przestrzeni kształtowały trwałe wyobrażenie o mieście i jego idei. Osiedla, takie jak charkowskie „Miasto Liniowe” czy realizacja Ernsta Maya w Magnitogorsku, były realizowanymi w ogromnej skali utopijnymi marzeniami modernistów. Losy ich powstawania, a następnie czasów świetności i upadku, tworzą portret architektury awangardy pojmowanej jako utopia - przyszłość, która nie nadeszła.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 325-337
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blaski i cienie prowokacji jako narzędzia dialogu i edukacji w awangardowej sztuce współczesnej
The lights and shadows of provocation as a tool for dialogue and education in the contemporary avant-garde
Autorzy:
Ciążela, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428179.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
edukacja
dialog
prowokacja
awangarda artystyczna
education
dialogue
provocation
the avant-garde
Opis:
We współczesnej kulturze prowokacja artystyczna należy do zjawisk oczywistych. Staje się ona narzędziem dialogu i edukacji wykorzystywanym przez artystów do wychowawczego oddziaływania na publiczność. Zjawisko to nie jest bynajmniej nowe, sięga swoimi korzeniami epoki romantyzmu. Nie jest ono również jednorodne. Na jego współczesny kształt składają się różne tradycje: prowokacji jako narzędzia zmiany gustów estetycznych i prowokacji jako narzędzia zmiany społecznej. Prowadzą one do coraz większego zużycia się potencjału prowokacji jako efektywnej strategii działalności artystycznej i pytania, w jakim kierunku pójdzie sztuka awangardowa porzucając dotychczasowe formuły.
In the contemporary culture artistic provocation is a common phenomenon. It becomes an instrument of dialogue and education used by artists for educational infl uence on the audience. This phenomenon is by no means new, dating back to the Romantic period. It is not homogeneous either. Its contemporary shape is made up of different traditions: provocation as a tool to change aesthetic tastes and provocation as a tool for social change. They lead to an ever-increasing use of the potential of provocation as an effective strategy of artistic activity and the question of which direction the avant-garde will go, rejecting all the existing formulas.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2018, 2 (23); 135-154
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genesis i apocalypsis. Poemat o mieście Lublinie Józefa Czechowicza i Ballada lubelska Józefa Łobodowskiego
Genesis and apocalypsis. Józef Czechowicz’s Poem About Lublin and Józef Łobodowski’s Lublin Ballade
Genesis i apocalipsis. Поема про місто Люблін Юзефа Чеховича та Люлінська балада Юзефа Лободовського
Autorzy:
Cymerman, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048424.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Юзеф Чехович, Юзеф Лободовський, Люблінський авангард, поетичні твори, Люблін
Józef Czechowicz, Józef Łobodowski, awangarda lubelska, utwory poetyckie, Lublin
Józef Czechowicz, Józef Łobodowski, Lublin avant-garde, Lublin, poem
Opis:
Artykuł zestawia ze sobą dwa utwory poetyckie poświęcone Lublinowi – Poemat o mieście Lublinie Józefa Czechowicza (napisany w 1934 roku, opublikowany po raz pierwszy w 1959 roku) i Balladę lubelską Józefa Łobodowskiego (opublikowaną w 1964 roku). Opisane w nim są okoliczności powstania obu tekstów, a także różnice w sposobie ukazywania przez obydwu poetów bliskiego im miasta. Jednocześnie zestawienie to pozwala na postawienie pytania o swoistość i charakterystyczne cechy formacji tak zwanej awangardy lubelskiej, do której zalicza się zarówno Czechowicza, jak i Łobodowskiego.
У статті зіставляються дві поетичні праці, присвячені Любліну – Поема про місто Люблін Юзефа Чеховича (написана в 1934 році, вперше опублікована в 1959 році) та Люлінська балада Юзефа Лободовського (видана в 1964 році). Автор статті описує обставини написання двох текстів, а також аналізує відмінності в тому, як обидва поети зображують місто, в якому вони живуть. Водночас ця компіляція дозволяє поставити питання про специфіку та характерні особливості формування так званого Люблінського авангарду, до якого входять як Чехович, так і Лободовський.
The article compares two poems devoted to Lublin – Poem About Lublin by Józef Czechowicz (written in 1934, published for the first time in 1959) and the Lublin Ballade by Józef Łobodowski (published in 1964). It describes the circumstances of the creation of both texts, as well as the differences in the way both poets showed the city. This comparison also allows to ask a question about the specificity and characteristic features of the so-called Lublin avant-garde formation, which includes both Czechowicz and Łobodowski.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2019, 5, 14; 79-89
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 183

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies