Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Treatment Outcome" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Own Clinical Observations of Treatment Outcome in Acute Type B Aortic Dissection
Autorzy:
Janczak, Dariusz
Skóra, Jan
Garcarek, Jerzy
Litarski, Andrzej
Merenda, Marcim
Wieraszko, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396586.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
acute aortic dissection
hybrid procedures
stentgraft
Opis:
The aim of the study was to analyse early results of treatment of acute type B aortic dissection.Material and methods. 59 patients, treated between 1998 and 2011, were divided into four groups. Group I comprised ten patients in whom hybrid procedures were performed: extra-anatomical by-pass graft from the brachio-cephalic trunk to the left carotid artery in six patients, transposition of the left carotid artery to the right one in two patients, and reversed Y prosthesis from the brachio-cephalic trunk to both carotids in the remaining 2 patients, to facilitate stent-grafting. Group II comprised 13 patientsin whom endovascular procedures were performed (stent-grafting). Group III comprised 21 patients in whom conventional surgery was done. Group IV comprised 15 patients who were treated conservatively.Results. In group I, a very good clinical outcome, without complications, was achieved in six patients (60% of cases). The total mortality rate was 40%. One patient died on the operation table, following stent-grafting, due to the rupture of the aortic arch. Two patients died as a result of brain damage (cerebral aneurysm rupture in one, and ischemic stroke in the other). In one patient, an aorto-oesophageal fistula developed. In group II, one patient died during endovascular procedure. Another patient suffered from type 1 endoleak, requiring repeated endovascular surgery. In group III, 15 patients (72%) died. Moreover, four patients required acorrective cardiac surgery (Bentall procedure)which in three patients resulted in death. Thus, the total mortality rate in this group was as high as 85%. In group IV, the mortality rate was 13%.Conclusions. We noticed a clear superiority of endovascular procedures over conventional surgeries-for acute type B aortic dissection. Hybrid procedures for acute, complicated type B aortic dissection evidently reduce mortality and postoperative morbidity. Uncomplicated acute type B aortic dissections should be treated conservatively at intensivecare units.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2012, 84, 1; 23-30
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feline ocular toxoplasmosis: seroprevalence, diagnosis and treatment outcome of 60 clinical cases
Autorzy:
Ali, K.M.
Abu-Seida, A.M.
Abuowarda, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087214.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
cats
chorioretinitis
keratitis
seroprevalence
Toxoplasma gondii
uveitis
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2021, 24, 1; 51-61
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clinical Significance of Therapeutic Approach to Treatment Planning
Autorzy:
Afolabi, Olusegun Emmanuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430312.pdf
Data publikacji:
2015-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Therapeutic approach
psychological assessment
clinical significance change
treatment outcome
Opis:
Psychological assessment has long been reported as a key component of clinical psychology. This paper examined and shed light on the complexities surrounding the clinical significance of therapeutic approach to treatment Planning. To achieve this objective, the paper searched and used the PsycINFO and PubMed databases and the reference sections of chapters and journal articles to analysed the underlying themes: 1) a strong basis for the usage of therapeutic approach to psychological assessment in treatment plans, 2) explained the conceptual meaning of clinical significant change in therapeutic assessment, 3) used initial theory to explain the therapeutic mechanisms of change in clinical practice, 4) analysed the empirically documenting clinically significant change in therapeutic assessment. Finally, the study suggested that though therapeutic assessment is not sufficient for the systematic study of psychotherapy outcome and process, it is still consistent with both the lay-man and professional expectations regarding treatment outcome and also provides a precise method for classifying clients as “changed” or “unchanged” on the basis of clinical significance criteria.
Źródło:
Polish Psychological Bulletin; 2015, 46, 4; 607-615
0079-2993
Pojawia się w:
Polish Psychological Bulletin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wyników samodzielnej radioterapii chorych na raka endometrium
Radiotherapy as sole treatment of endometrial cancer. Analysis of treatment outcome
Autorzy:
Jóźwik, Piotr
Karolewski, Kazimierz
Kojs, Zbigniew
Jakubowicz, Jerzy
Blecharz, Paweł
Urbański, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908391.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
brachytherapy
endometrial cancer
irradiation
radiotherapy
Opis:
Radiotherapy was used as a stand-alone therapeutic modality in 155 patients with endometrial cancer, treated at the Cracow Branch of the Center of Oncology since 1988 thru 1999. In these patients surgical excision was impossible due to far-advanced cancer (clinical stages III and IV) (n=50), severe comorbidity and poor performance status (n=105). In this patient population, 50 persons in clinical stage I received intracavitary brachytherapy, while the remaining 105 patients in clinical stages II, III and IVA received external beam irradiation followed by intracavitary brachytherapy. In the entire group (n=155), cumulative symptom-free 5 year survival rate was 51% (n=79). In relation to tumour grade, 5 year symptom- free survival rate was 70.3% in patients with well differentiated tumour, 43.5% in those with intermediate- grade tumour and only 20% in persons with poorly differentiated cancer. In patients with stage I endometrial cancer, symptom-free 5 year survival rate was 82% (n=41/50); in clinical stage II – 54.5% (30/55), in clinical stages III and IVA – 16% (8/50). Multivariate Cox analysis revealed that independent prognostic factors were clinical stage and tumour grade. Cure rates were 82%, 54.4% and 16% in clinical stages I, II and III/IVA, respectively. Symptom-free 5-year survival rates were 70.3%, 43.5% and 20% in well-differentiated, intermediate- and poorly-differentiated tumours, respectively. Severe late complications of radiotherapy (3rd and 4th degree) developed in 3.5% of patients.
W latach 1988-1999 w krakowskim Oddziale Centrum Onkologii (COOK) leczono pierwotnie napromienianiem 155 chorych na raka endometrium (RE), u których niemożliwe było wykonanie zabiegu operacyjnego z powodu zbyt dużego zaawansowania raka (stopnie III i IV) (50 chorych), ciężkich chorób towarzyszących i złego stanu sprawności (105 chorych). U 50 chorych na RE w I stopniu zaawansowania zastosowano wyłącznie brachyterapię dojamową, u pozostałych 105 (stopnie II, III i IVA) brachyterapię dojamową skojarzono z uprzednią teleradioterapią. Spośród 155 chorych badanej grupy 79 pacjentek (51%) przeżyło 5 lat bez objawów nowotworu. Pięć lat bez objawów nowotworu przeżyło 70,3% chorych na wysoko zróżnicowanego, 43,5% na średnio zróżnicowanego i 20% na nisko zróżnicowanego raka. Spośród 50 chorych na raka w I stopniu zaawansowania 5 lat bez objawów choroby przeżyło 41 (82%) pacjentów, spośród 55 chorych na raka w II stopniu zaawansowania - 30 (54,5%), a spośród 50 chorych na raka w stopniach III i IVA - tylko 8 (16%). W wielocechowej analizie Coksa niezależnymi czynnikami prognostycznymi były zaawansowanie kliniczne i stopień zróżnicowania raka. Wyleczono 82% chorych na RE w I stopniu zaawansowania, 54,5% w II stopniu i tylko 16% w stopniach III i IVA. Pięć lat bez objawów nowotworu przeżyło odpowiednio 70,3%, 43,5% i 20% chorych na wysoko, średnio i nisko zróżnicowanego raka. Odległe, ciężkie powikłania (stopnie 3. i 4.) radioterapii wystąpiły jedynie u 3,5% chorych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 3; 151-158
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guz pęcherzyka żółtkowego – charakterystyka grupy chorych oraz wyniki leczenia
Yolk sac tumour – characteristics of patient’s group and treatment outcome
Autorzy:
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908082.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
malignant germ cell tumours
surgery
treatment
yolk sac tumour/endodermal sinus tumour
chemotherapy
Opis:
Introduction: Yolk sac tumour is a very rare, highly aggressive germ cell neoplasm of ovaries. The aim of the paper: The aim of this paper is to present the group of patients, diagnosed with EST, treated in Department of Gynaecological Oncology, Cancer Centre, Warsaw, between 1994-2001. Material and methods: 11 patients were involved into the analysis. Yolk sac tumour was diagnosed in 13.25% of all patients with malignant germ cell tumours of reproductive organs. All patients were operated primarily outside our Centre. Results: The patients age varied from 16 to 44 years of age. Stage I according to FIGO classification was diagnosed in 6 patients (54.5%), 1 patient was with stage II, 2 patients in stage III and 2 patients in IV. All patients received 3 to 7 cycles of chemotherapy based on BEP regimen. I line therapy allowed to obtain 9 complete remissions, 1 stabilization of disease, and 1 case of progression. Recurrence of disease was found in 2 patients after about 6 months from first line treatment. Treatment failures (disease progression or recurrence) was reported in 3 patients that is in 27.7%. 3 patients were lost to follow-up during the first 4 months from prior chemotherapy. Within the rest of the group, no deaths were reported during observation period lasting from 2.6 to more than 10 years. In 3 patients the conservative surgery was performed; one successful pregnancy with delivery of healthy neonate was reported. Conclusions: The cure of the patients with yolk sac tumour is possible nowadays. Also it is possible to preserve fertility. But such outcome require to introduce the therapy as soon as possible, meaning optimal and proper staging surgery as well as intensive and early introduced chemotherapy.
Wstęp: Guz pęcherzyka żółtkowego jest bardzo rzadko występującym, bardzo agresywnym nowotworem germinalnym jajników. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie grupy chorych z tym rozpoznaniem, leczonych w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych w Warszawie w latach 1994-2001. Materiał i metody: Analizie poddano 11 pacjentek. Guz pęcherzyka żółtkowego został rozpoznany u 13,25% chorych z guzami germinalnymi narządu rodnego. Wszystkie pacjentki miały przeprowadzony pierwotny zabieg operacyjny poza naszym ośrodkiem. Wyniki: Wiek chorych mieścił się w przedziale 16-44 lata. Pierwszy stopień zaawansowania według FIGO zdiagnozowano u 6 chorych (54,5%), drugi u jednej kobiety, stopień trzeci – u dwóch i czwarty u kolejnych dwóch kobiet. Wszystkie chore otrzymały od 3 do 7 cykli chemioterapii według schematu BEP. Na zakończenie leczenia pierwszorzutowego uzyskano 9 odpowiedzi całkowitych, jedną stabilizację choroby i jedną progresję. Wznowa wystąpiła u dwóch pacjentek po około pół roku od zakończenia leczenia. Łącznie niepowodzenia, czyli progresję choroby lub też jej wznowę, odnotowano u 3 chorych, co stanowiło 27,7%. Trzy chore znikły z obserwacji w okresie do 4 miesięcy od zakończenia chemioterapii. U pozostałych pacjentek nie odnotowano zgonów podczas obserwacji trwającej od 2,6 roku do powyżej 10 lat. Z trzech chorych, które miały wykonany zabieg operacyjny oszczędzający narząd rodny, jedna zaszła w ciążę i urodziła zdrowe dziecko. Wnioski: Wyleczenie pacjentki z guzem pęcherzyka żółtkowego jest obecnie możliwe. Możliwe jest także zachowanie u niej płodności. Wymaga to jednak szybkiego zastosowania leczenia składającego się z radykalnego i poprawnie wykonanego pod względem diagnostycznym zabiegu operacyjnego oraz intensywnej, wcześnie wdrożonej chemioterapii.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 38-45
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiochemioterapia zaawansowanego raka sromu – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa
Radiochemotherapy in advanced vulvar cancer. Own experience and review of the literature
Autorzy:
Krynicki, Ryszard
Lidner, Bogusław
Jońska-Gmyrek, Joanna
Staniaszek, Jagna
Bobek-Pstrucha, Ewelina
Borowiak, Joanna
Madzińska, Magdalena
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908468.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
advanced vulvar cancer
radiochemotherapy
reaction to radiation
treatment outcome
tumour regression
Opis:
Background: In cases of advanced vulvar cancer with non-resectable lesions, permanent cure is extremely rare. In the past, chance for improved outcomes was sought in extensive exenterative procedures, resulting in significant disability and compromising the patients functioning. An alternative therapeutic option of far-advanced vulvar cancer is radiotherapy, either used as a stand-alone modality or as neoadjuvant modality, prior to surgery. At present, chemosensibility of vulvar cancer is relatively well documented. Implementation of synchronous chemotherapy with a 15-20% reduction of total dose of radiotherapy provides a favourable therapeutic index. The aim of this paper is to evaluate tumour response to radiochemotherapy in patients with advanced vulvar cancer, based on own experience to-date. Material and method: Since January 1st, 2005 thru December 31st, 2008, at the Department of Female Genital Tumours of the Centre of Oncology in Warsaw, we have treated 17 patients with planoepithelial vulvar cancer in clinical stages T3 and T4, N0-N2M0, aged 56-81 years (mean: 68 years). The patients were irradiated with photons X (6-15 MeV) over vulvar area, inguinal lymph nodes and pelvis. Total doses delivered to vulvar area ranged from 50 to 65 Gy (depending on extent of tumour infiltration) and to pelvic and inguinal lymph nodes – 45-65 Gy. Chemotherapy consisted of 5-FU at the dose of 750-1000 mg/m2, administered in a 96-hours’ infusion on days 1st-4th and cisplatin at a dose of 50 mg/m2 on day 1st, administered on the 1st and 5th week of radiotherapy. Results: Complete regression of tumour (complete response, CR) was achieved in 7 (41%) patients, partial response (PR) – in 9 (53%) patients, and progression of disease in spite of the therapy was observed in 1 (6%) patient. In 3 (33%) patients who obtained partial response, at surgery only radiation-induced damage was seen, with no viable tumour remnants. Conclusions: Radiochemotherapy should be considered the treatment of choice in far-advanced vulvar cancer. Treatment plan should be elaborated by qualified gynaecologists-oncologists, in close cooperation with radiotherapists. Surgery should be reserved for patients with recurrent disease or those with incomplete regression after radiotherapy.
Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Obecnie chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii z redukcją dawek całkowitych o 15-20% z radioterapii pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy jest ocena odpowiedzi guza na leczenie radiochemioterapią u chorych na zaawansowanego raka sromu oparta na dotychczasowych doświadczeniach autorów. Materiał i metoda: Od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2008 roku leczono napromienianiem w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie 17 chorych na płaskonabłonkowego raka sromu o zaawansowaniu T3 i T4 N0-N2M0 w przedziale wieku 56-81 lat (średnia 68 lat). Pacjentki były napromieniane fotonami X 6 lub 15 MeV na obszar sromu i węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom wynosiły od 50 do 65 Gy, w zależności od rozległości nacieku, na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – od 45 do 65 Gy. Chemioterapia: 5-FU podawany w 96-godzinnym wlewie w dawce 750-1000 mg/m2, dzień 1.-4. i cisplatyna w dawce 50 mg/m2 w 1. dniu podawana w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza (CR) uzyskano u 7 (41%) chorych, częściową (PR) u 9 (53%) kobiet, a u 1 (6%) pacjentki stwierdzono progresję choroby (PD). U 3 (33%) badanych z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, jedynie popromienne uszkodzenia. Wnioski: Radiochemioterapia w zaawansowanym raku sromu powinna być metodą leczenia z wyboru. Do leczenia powinni kwalifikować ginekolodzy onkolodzy wraz z radioterapeutami. Chirurgię należy zarezerwować dla chorych z nawrotem choroby lub z niecałkowitą regresją po napromienianiu.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 88-96
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Factors of subjective assessment of the effectiveness of physiotherapy: a study on patients with degenerative disease of the spine
Autorzy:
Kossakowska, Karolina
Szczepanik, Marcin
Woszczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552404.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
physical therapy modalities
treatment outcome
depression
pain
degenerative disease of the spine.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2018, 2; 131-138
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Community rehabilitation after stroke
Rehabilitacja środowiskowa po udarze mózgu
Autorzy:
Czernuszenko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963061.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
Rehabilitation
Treatment Outcome
healthcare
community
Community Services
udar mózgu
rehabilitacja
efekty leczenia
ochrona zdrowia
środowisko
usługi środowiskowe
Opis:
Aim: The aim of this paper is to deliver an overview of community rehabilitation services for stroke patients - their purpose, forms, and potential benefits.Views: Stroke is the main cause of disability in the adult population. Rehabilitation is an integral part of medical care after a stroke from the very beginning. It leads to a reduction in disability and mortality after a stroke. Not all the rehabilitation needs of stroke patients can be addressed during hospital stay. Many of them emerge after the patients return home. Many of them develop later after discharge. There is in addition a risk of functional decline after the cessation of rehabilitation. A stroke affects not only the survivors but their families and carers as well. After discharge home both persons after a stroke and their carers should receive multidisciplinary community rehabilitation and support. There is evidence that this type of intervention is effective in reducing mortality, disability or decline in performance in daily activities. It reduces depression and increases the quality of life and satisfaction with services in both patients and carers. Some form of community support (Early supported discharge) in a selected group of patients helps in reducing the length of hospital stay and the overall expenses of care while improving health outcomes.Conclusions: Community rehabilitation is an important element of organized stroke care. It is necessary to develop community services for stroke patients in Poland based on the lessons learned from our own and foreign experiences.
Cel: Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie dostępnej literatury, na czym polega, czemu służy, jak jest realizowana i jakie korzyści może przynosić rehabilitacja środowiskowa u osób po udarze mózgu. Poglądy: Udar mózgu jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności u dorosłych. Rehabilitacja stanowi integralny element postępowania po udarze od najwcześniejszych godzin i przyczynia się do ograniczenia niepełnosprawności i śmiertelności. Liczne potrzeby rehabilitacyjne pacjentów po udarze nie mogą być zaspokojone w trakcie hospitalizacji. Wiele z nich pojawia się wraz z powrotem do domu, wiele z nich dopiero rozwija się z czasem. Dodatkowo po wypisie z oddziału szpitalnego istnieje ryzyko utraty sprawności. Obciążenia związane z udarem dotykają nie tylko samych chorych, ale także ich bliskich. Po wypisie ze szpitala chorzy i ich rodziny powinni być objęci wielospecjalistyczną środowiskową rehabilitacją i wsparciem. Istnieją dowody na to, że takie interwencje pozwalają na redukcję śmiertelności, poprawę lub utrzymanie sprawności i pozytywnie wpływają na nastrój, jakość życia i satysfakcję z usług rehabilitacyjnych u chorych i rodzin. Niektóre formy rehabilitacji środowiskowej pozwalają na skrócenie czasu hospitalizacji w oddziałach rehabilitacyjnych i oszczędności przy jednoczesnej redukcji śmiertelności i poprawie efektów funkcjonalnych. Wnioski: Rehabilitacja środowiskowa jest istotnym elementem zorganizowanej opieki udarowej. Należy dążyć do jej rozwoju w naszym kraju korzystając z dobrych doświadczeń polskich i zagranicznych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(2); 15-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Predyktory odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne w zapisie EEG i QEEG
EEG and QEEG biomarkers as predictors of antidepressant treatment response
Autorzy:
Radziszewska, Monika
Kaźmierski, Jakub
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944109.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
EEG
alpha asymmetry
depression
predictors of treatment outcome
quantitative EEG
eeg
asymetria alfa
depresja
ilościowe eeg
predyktory odpowiedzi na leczenie
Opis:
The aim of this paper is to present current research on the role of EEG and QEEG (quantitative electroencephalogram) prognostic indicators in the prediction of antidepressant treatment outcomes. Depression is currently one of the most common psychiatric disorders with a lifetime prevalence of 7–25%. The choice of antidepressant is still based on a trial-and-error procedure, which is often unsuccessful. Therefore, further research is necessary to establish objective biomarkers and their combination in order to proceed to a faster and more efficacious treatment of depression. In quantitative EEG (QEEG) research, various pretreatment differences in QEEG measures have been reported to be associated with improved antidepressant treatment outcomes. In particular, the following correlations seem to be clinically significant: lower pretreatment theta power, decreased theta cordance 48 h to 2 weeks after start of medication, greater alpha power, increased theta in the rostral anterior cingulate, higher alpha power over the right hemisphere. In contrast increased theta and delta power have been associated with poor treatment response.
Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych badań dotyczących roli wskaźników prognostycznych EEG i QEEG (ilościowa elektroencefalografia) w przewidywaniu rezultatów leczenia przeciwdepresyjnego. Depresja należy do najczęstszych zaburzeń psychicznych; rozpowszechnienie w populacji to 7–25% w ciągu całego życia. Wybór leku przeciwdepresyjnego opiera się na metodzie prób i błędów, co często wiąże się z niepowodzeniami. Konieczne są dalsze badania zmierzające do ustalenia obiektywnych biomarkerów oraz ich kombinacji w celu przyspieszenia leczenia depresji i zwiększenia jego skuteczności. W badaniach z zastosowaniem QEEG różnice w pomiarach przed leczeniem korelowały z późniejszą poprawą kliniczną. W szczególności istotne klinicznie wydają się następujące zależności: niższa moc theta przed włączeniem leczenia, spadek wskaźnika kordancji theta w czasie od 48 godzin do 2 tygodni po rozpoczęciu farmakoterapii, wzrost mocy alfa, wzrost mocy theta nad zakrętem obręczy, większa moc alfa nad prawą półkulą. Z kolei wzrost mocy theta i delta wiąże się ze słabą odpowiedzią na leczenie przeciwdepresyjne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 1; 19-25
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki leczenia raka trzonu macicy w materiale własnym Kliniki Onkologii Ginekologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu
Treatment outcome in uterine cancer in the material of Gynecologic Oncology Clinic of Wroclaw Medical University
Autorzy:
Jędryka, Marcin
Izmajłowicz, Barbara
Kornafel, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030815.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
5-year survival
radiotherapy
surgery
treatment outcome
uterine corpus cancer
5-letnie przeżycia
chirurgia
radioterapia
rak trzonu macicy
wyniki leczenia
Opis:
Cancer of the uterine corpus is the most frequent gynecologic malignancy in Poland and the fourth most common malignancy in the females. Periodic assessment of effectiveness of treatment outcomes in the context of 5-year survival rate is crucial for objective evaluation of efficacy of therapeutic protocols used at a particular center. The aim of this study was a retrospective analysis of outcomes in women treated at our center for cancer of the uterine corpus observing a 5-years’ follow-up and comparison of these data with international literature. Analysis encompassed only patients undergoing surgical treatment only (n=37) and those offered complementary radiotherapy (n=207), treated for endometrioid type of uterine corpus cancer since 2003 thru 2005. Every case underwent clinical staging (acc. to FIGO classification) and tumor grading. Results of this analysis, in the form of 5-year overall survival data, were compared with those published in the 2006 Annual Report. The study confirmed a similar overall survival rate in the whole group, i.e. in surgery-only patients: 84% vs. 80% (Annual Report) and combined-treatment patients: 75% and 83%. Results of our study were favorable in FIGO stage I and in G1 tumors at higher stages. In other settings, they differed somewhat from Annual Report data. Concluding, a more individualized approach to particular cases and adherence to recommendations of recognized opinion-making bodies in this area should contribute to improved treatment outcomes in even late-stage uterine corpus cancer.
Rak trzonu macicy jest najczęstszym nowotworem ginekologicznym w Polsce, zajmuje czwarte miejsce wśród wszystkich nowotworów u kobiet. Okresowa ocena skuteczności leczenia w kontekście 5-letniego przeżycia odgrywa kluczową rolę w ewaluacji stosowanych standardów leczenia danego ośrodka. Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia pacjentek naszego ośrodka chorujących na raka trzonu macicy przy założeniu 5-letniej obserwacji i porównanie tych wyników z danymi światowymi. Analizowaliśmy pacjentki leczone tylko chirurgicznie (n=37) oraz w sposób skojarzony z radioterapią (n=207) z powodu postaci endometrioidalnej raka trzonu macicy w naszym ośrodku w latach 2003-2005. W każdym przypadku określiliśmy zaawansowanie kliniczne choroby wg FIGO oraz zróżnicowanie histologiczne (grading). Uzyskane z tej analizy wyniki w postaci 5-letniego przeżycia (OS) zestawiliśmy z danymi Annual Report 2006. Wykazaliśmy porównywalne OS w całej grupie, u chorych leczonych tylko operacyjnie wyniosło 84 vs 80% (Annual Report 2006), a w leczeniu skojarzonym odpowiednio 75 i 83%. Rezultaty naszego leczenia były zadowalające w przypadku stopnia I wg FIGO oraz G1 w pozostałych stopniach zaawansowania klinicznego. U reszty chorych odbiegały o kilkanaście procent od OS podawanego przez Annual Report 2006. W konkluzji stwierdzamy, że bardziej zindywidualizowane podejście do konkretnego chorego oraz postępowanie zgodne z rekomendacjami uznanych organizacji opiniotwórczych w tej dziedzinie powinno poprawić w przyszłości także nasze wyniki leczenia raka trzonu macicy w zaawansowanych przypadkach.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 225-233
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies