Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sztuka, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 613
Tytuł:
« Chaque esprit est maçon » : l’Art Royal et l’idée de religion universelle dans la littérature française du XIXe siècle
"Each Mind is a Mason": the Royal Art and the Idea of Universal Religion in 19th Century French Literature
"Każdy duch jest murarzem": Sztuka królewska i idea religii uniwersalnej w literaturze francuskiej XIX wieku
Autorzy:
Szymański, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683340.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sztuka królewska
wolnomularstwo
XIX wiek
Francja
religia uniwersalna
Royal Art
Freemasonry
19th century
France
universal religion
Opis:
Wolnomularska Sztuka królewska, łącząca naukę i filozofię z poszukiwaniem duchowym i moralnym doskonaleniem, promieniuje na cały XIX wiek, który jest spadkobiercą zarówno racjonalistycznej myśli oświeceniowej jak i XVIII-wiecznego iluminizmu. Jedną zaś z kluczowych dla wolnomularstwa idei jest „religia co do której wszyscy są zgodni”, o której mówią Konstytucje Andersona. Idea religii uniwersalnej, już to odwołująca się do pierwotnego objawienia już to przyjmująca postać religii naturalnej, posiada liczne odmiany w XIX wieku, które kształtują się w zetknięciu z literaturą romantyczną (Pani de Staël), utopiami społecznymi (saint-simonizm) czy humanitaryzmem (Pierre Leroux). Artykuł ma na celu przedstawienie roli odegranej w tym procesie przez wolnomularzy oraz oddźwięku jaki ich twórczość znalazła w refleksji innych autorów na temat religii.
Masonic Royal Art, combining science and philosophy with spiritual research and moral improvement, radiates throughout the whole 19th century, which is the successor of both rationalist Enlightenment thought and 18th century illuminism. One of the key ideas of Freemasonry is the “Religion in which all Men agree” mentioned in Anderson’s Constitutions. The idea of a universal religion, referring to a primal revelation or taking the form of natural religion, has numerous variations in the 19th century, formed in contact with romantic literature (Madame de Staël), social utopias (Saint-Simonianism) or humanitarianism (Pierre Leroux). The aim of the article is to show the role played in this process by Freemasons and the influence they have exerted on other authors reflection on religion.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 19-31
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)
“…Inconspicuousness and a Lot of Memories”: Mediums of Memory in Bettina Spoerri’s Novel Konzert für die Unerschrockenen (2013)
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791171.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekfraza
fotografia
sztuka wizualna
pamiętnik
A. Czechow
M. Rothko
R. Horn
ekphrasis
photography
visual arts
diary
Chekhov
Rothko
Horn
Opis:
„…Niepozorność i wiele wspomnień”: Media pamięci w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen (2013)W artykule ukazano proces rekonstrukcji historii rodzinnej w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen [Koncert dla nieustraszonych], który uwidacznia się w strukturze narracyjnej poprzez zastosowanie różnych mediów pamięci. Centralne medium pamięci stanowi muzyka – dla narratorki to archiwum pamięci, zawarte m.in. w starych nagraniach, ale także we wspomnieniach koncertów i prywatnych występów Lei, głównej bohaterki powieści. Fotografie, obecne jako ekfrazy, stają się kolejnym istotnym medium pamięci, otwierającymi „okna czasu” (A. Overath). W artykule przywołane zostały w kontekście przemyśleń S. Sontag i R. Barthesa. Szeroko rozumiana sztuka (malarstwo M. Rothko, instalacje R. Horn, dramaty A. Czechowa) to kolejne medium pamięci, łącznik między teraźniejszością a przeszłością – światem, który już nie istnieje. Rekonstruowana historia jest częścią genealogii pisarki, należącej do trzeciego pokolenia post-Shoah. „…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)In dem vorliegenden Beitrag wird Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen im Kontext der im Roman rekonstruierten Familiengeschichte analysiert. In der narrativen Struktur des Romans werden Musik, Photographie, Literatur, Malerei und visuelle Kunst als Gedächtnismedien eingesetzt. Die Musik, die im Leben der Hauptfigur ‒ einer berühmten Cellistin ‒ zur absoluten Referenz wird, bildet das zentrale Erinnerungsarchiv im Roman. Dank der Strategie der ekphrastischen Beschreibungen alter Fotografien werden in der Geschichte etliche „Zeitfenster“ geöffnet (A. Overath). Im Text findet man auch die Spuren der Lektüre von R. Barthes‘ und S. Sontags Essays zur Fotografie. Als nächstes Gedächtnismedium gelten M. Rothkos Malerei, R. Horns Installationen und die Dramen A. Tschechows – sie werden zu einem wichtigen Bindeglied zwischen Gegenwart und Vergangenheit, zumal die rekonstruierte Geschichte ein Teil der Genealogie der Autorin ist, die der dritten Post-Shoah-Generation angehört.
In this article, the reconstruction of the family history in Bettina Spoerri’s novel Konzert für die Unerschrockenen [Concert for the Fearless] is analysed. The narration contains different mediums of memory. The central medium of memory is music: for the narrator, this archive of the memory mainly consists of old recordings, but also of reminiscences about the concerts and private performances of Leah, the main protagonist of the novel. Photographs, by means of ekphrasis, serve as another essential medium of memory, opening up “the windows of time” (Overath). In this article, these mediums are considered in the context of the ideas of Sontag and Barthes. The widely understood concept of art (paintings by Rothko, installations by Horn, plays by Chekhov) is yet another medium of memory, connecting the present with a past that does not exist any more. This reconstructed story is part of the genealogy of the writer, who belongs to the third post-Shoah generation.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 21-31
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„[…] ta korona po pięciu wiekach z grobu wychodząca na świat, na jasne słońce” – ekslibris Muzeum Narodowego w Krakowie
“[...] this crown coming out of the grave onto the world, into bright daylight, after five centuries” – A Bookplate from the National Museum in Kraków
Autorzy:
Podniesińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375588.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Polish bookplate
National Museum in Kraków
Jan Bukowski
Ignacy Łopieński
Polish Applied Arts
applied art
Young Poland
woodcut
typography
printmaking
collecting
bookplate collectors
Józef Mehoffer
ekslibris polski
Muzeum Narodowe w Krakowie
Józef Mehoff er
Polska Sztuka Stosowana
sztuka użytkowa
Młoda Polska
drzeworyt
typografi a
sztuka druku
kolekcjonerstwo
zbieracze ekslibrisów
Opis:
In 1901, the association Polska Sztuka Stosowana (Polish Applied Arts) announced a contest for a bookplate to be featured at the National Museum in Kraków. It was the fi rst competition of this sort in the Polish lands, and the result was the fi rst artistic Polish bookplate created by a traditional technique. Its author was Jan Bukowski, then starting his career in typography and illustration. Marking books with a decorative label, usually pasted onto the front endpaper, was becoming fashionable among bibliophiles and was an expression of their taste, education and artistic culture. For the following twenty or so years, the contest became a model for many other similar competitions. This article analyzes the form and content of the bookplate in question, which for many years became the trademark and logo of the National Museum in Kraków. It was also the paragon of the Polish exlibris valuable not only for its artistic but also Polish national features. Lastly, it was an object of exchange between the museum and Polish and foreign institutions,on the one hand, and between collectors, on the other.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 217-236
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo jak poezja i sztuka, tak miłość jest ideą”. Józefa Kremera peregrynacja do grobu Julii w Weronie
“Just like poetry and art − love is a concept”. Józef Kremer’s pilgrimage to the grave of Juliet in Verona
Autorzy:
Łoboz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012060.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Opis:
The subject of this article is the interpretation of one part of “Journey to Italy” by J. Kremer (1859-1864) which describes his visit to Verona (in 1852). This description constitutes an intellectual pilgrimage to Shakespearean literary tradition of drama (Romeo and Juliet). Kremer moralized this legend seeing the cause of the characters' tragedy in the 'sin' of their passion. At the same time he was fascinated by the parable of complexity of human lot and relativity of moral values. The text by Kremer explains the importance of the literary legend of which there are few reinterpretations in Polish romanticism. The most important part of this description is a very interesting essay about love. This essay can be regarded as the interpretative key to the romantic understanding of the literary legend.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2009, 57, (2); 149-162
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„DOSTRZEC INNEGO” – SZTUKA WSPÓŁCZESNA JAKO PRZESTRZEŃ NIEFORMALNEJ EDUKACJI DOROSŁYCH, NA PRZYKŁADZIE DZIAŁAŃ TEATRU
„Notice a different person”- the contemporary art as a space for the adult education following the example of theatre activities
Autorzy:
Kluzowicz, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464256.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
sztuka współczesna
teatr współczesny
edukacja dorosłych
tolerancja dla Innego
contemporary art
contemporary theatre
the adult education
tolerance for otherness
Opis:
Artykuł porusza kwestię istotnej roli sztuki współczesnej w edukacji dorosłych w obszarze tolerancji wobec szeroko rozumianej inności. Edukacja nieformalna jest jednym z najistotniejszych źródeł zdobywania wiedzy przez dorosłych, a sztuka współczesna jest doskonałym przykładem tak rozumianej przestrzeni edukacyjnej. Autorka, skupiając się przede wszystkim na działaniach teatru współczesnego, opisuje trzy jego wymiary, w których dokonuje się edukacja nieformalna dorosłych w odniesieniu do postaw tolerancji – jest to wymiar instytucjonalny teatru, wymiar eksperymentalny oraz warsztatowe formy teatralne. We wszystkich tych wymiarach dostrzec można konkretne narzędzia, którymi wobec widza posługuje się teatr współczesny. Autorka dokonuje opisu i klasyfikacji tych narzędzi, ukazując mechanizmy ich edukacyjnego oddziaływania.
The article addresses the vital role of the contemporary art in the adult education in the area of tolerance in view of widely understood otherness. Non-formal education is one of the most important sources of knowledge acquisition by adults, and the contemporary art is a great example of such educational space. The author of this article mainly focusing on the activities of the contemporary theatre, describes its three dimensions, in which non-formal education of adults towards tolerant attitudes occurs- it is the institutional dimension of the theatre, experimental dimension as well as workshop-like theatrical forms. Tangible means are noticed in all these dimensions, which are used in the presence of a spectator by the contemporary art. The author describes and categorizes those means, presenting the mechanisms of their educational impact.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2017, 2; 87-99
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Homo beneficjent” – jednostka w cyfrowej przestrzeni życia na podstawie koncepcji filozoficznej teoria białej emocji
“Homo Beneficiary” – a Unit in the Digital Space of Life, Based on the Philosophical Concept of White Emotion Theory
Autorzy:
GALANT, DARIA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/457729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
teoria białej emocji
edukacja, sztuka
człowiek
sens życia
White Emotion Theory
education
art
man
sense of life
Opis:
Każdorazowe odnajdywanie się w cybernetycznej, zgoła futurystycznej przestrzeni, jaką jest współczesny świat, jest dziś poważnym zadaniem człowieka. Boryka się on bowiem z problema-mi, które definitywnie zmieniają perspektywę życia, odczuwania, celu, a nawet sensu egzystencji. Współczesny człowiek ma kłopot z nadaktywnością myślową, techniczną wizją swojej psyche, cyfryzacją własnych zachowań i emocji. Jego reakcje ulegają „skalowaniu”, „skanowaniu”, „ra-mowaniu” i „przeramowaniu”, przez co sam przestaje je rozumieć. W nurcie filozoficzno-artystycznym o nazwie teoria białej emocji, która z początku swoich założeń jest koncepcją w sztuce, w ostatnich trzech latach pojawiła się w owej przestrzeni edukacja i pedagogika. Poka-zuje to tendencję, że współcześni ludzie próbują szukać odpowiedzi na pytania o sens w sztuce poprzez znalezienie drogi w prostym rozumieniu spraw z własnej codzienności.
Every finding in the cybernetic, futuristic space of today's world is today a serious human task. The human is struggling with problems that definitely change the perspective of life, feeling, purpose and even the meaning of existence. Contemporary man has trouble with hyperactive thinking, technical vision of his psyche, digitization of his own behavior and emotions. His reac-tions are „scaled”, „scanned”, „framed” and „broken” so that himself does not understand. In the philosophical and artistic field called White Emotions Theory, which was a concept in art, during the three years, education and pedagogy have emerged spontaneously. It shows the tendency that people are trying to find answers to questions about sense in art and a simple understanding of things and their present life.
Źródło:
Edukacja-Technika-Informatyka; 2018, 9, 1; 114-120
2080-9069
Pojawia się w:
Edukacja-Technika-Informatyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jak żywa” to uniwersalny komunał? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a
Autorzy:
Dynkowska, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034777.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intertekstualność
intersemiotyczność
prozopopeja
ekfraza
apokryf
sztuka
Jean-Pierre Assouline
Auguste-Dominique Ingres
intertextuality
intersemiotics
prosopopoeia
ekphrasis
apocryphon
art
Jean-Auguste-Dominique Ingres
Pierre Assouline
Opis:
Ekfraza – literacka deskrypcja dzieła sztuki – nie jest, rzecz jasna, wyłącznie dokładnym opisem artefaktu; często dotyczy również tego, czego na obrazie nie ma. W ekfrazach dzieła sztuki ulegają czasem swoistemu „ożywieniu” – narratywizacji namalowanych scen, a także uzupełnieniu ich o przed- i „poakcje” czy też o wyobrażone wypowiedzi przedstawionych postaci. Artykuł dotyczy specyficznej formy takich literackich „ożywień”, czyli tekstów, których autorzy, wykorzystując prozopopeję, oddali głos bohaterom obrazów oraz świadomym swej sztuczności (i eksponującym ją) obrazom-przedmiotom. Ciekawym (i rozbudowanym) przykładem zastosowania prozopopei jest powieść Portret P. Assouline’a. Narrację prowadzi w niej namalowana przez J.A.D. Ingres’a Betty de Rothschild. W artykule omawiam sposób i sens zastosowania tej figury retorycznej w powieści Assouline’a i zastanawiam się nad tym, czy każdy tekst literacki, w którym narratorem (dzięki prozopopei) czyni się postać z obrazu, można nazwać ekfrazą.
It stands to reason that ekphrasis cannot be limited to the detailed but plain description of the artifact, for it often concerns what is not there in the painting as well. Authors of the ekphrases sometimes “animate” or “revive” a work of art, which manifests itself in narrativization of painted scenes. The process is also frequently supplemented by its continuation or backstory and fictitious utterances of figures depicted in the painting. The paper discusses a specific literary form of that kind of “animation”, that is texts in which characters that can be seen in a painting (or paintings itself) receive the voice through the prosopopoeia and expose their selfawareness of “artificiality”. The precise subject of this study is P. Assouline’s novel Le Portrait which is narrated by baroness Betty de Rothschild, the figure from the J.A.D. Ingres’ painting. In this article, I am focusing on the mode and meaning of prosopopoeia in Assouline’s novel. I am also trying to examine whether every text that is based on the concept of a “speaking” work of art (i.e. in which prosopopoeia is used) can be described as ekphrasis.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2021, 61, 2; 83-99
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Literakcja" w edukacji współczesnego przedszkolaka
‘Literaction’ in the Education of a Contemporary Preschooler
Autorzy:
Kroczek, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1292425.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
sztuka
literatura
interakcja
emocje
zabawa
kreatywność
książka dla dzieci
przedszkole
dziecko w wieku przedszkolnym
art
literature
interaction
emotions
fun
creativity
children's book
kindergarten
preschool
preschool child
Opis:
Rodzic, opiekun bądź nauczyciel, jako pośrednik lektury, odpowiada za kontakt dziecka z literaturą. Dorosły to kluczowa postać podczas inicjacji literackiej. Każdy, w szczególności pedagog, powinien zwracać uwagę, aby nie tylko zapoznawać dziecko z treścią i czytać bajkę, lecz także mobilizować do działania. Chodzi głównie o dawanie możliwości do przeżywania, tworzenia, odczuwania, wyrażania oraz rozwijania pozytywnego nastawienia do książki. Literakcja łączy w sobie dwa, istotne w życiu najmłodszego człowieka elementy, jakimi są: literatura oraz interakcja. Pierwszy z nich rozumiemy jako jedną z dziedzin sztuki. Literatura to słowne dzieła artystyczne, których celem jest pobudzenie przeżyć odbiorcy, nawet najbardziej skrajnych. Dzisiejsze wydania książek dla najmłodszych łączą w sobie te dwa aspekty, a przede wszystkim są literaturą dostosowaną do możliwości rozwojowych i aktualnych problemów młodych czytelników (Adamczykowa 2004: 26). Interakcja świadczy o obustronnym oddziaływaniu określonych zachowań, osób oraz przedmiotów. W poniższym artykule zaprezentowana została literakcja, jako interakcja pomiędzy literaturą a emocjami, zabawą, oraz kreatywnością. Przedstawione przykłady wskazują jak pozytywnie oraz wielkoobszarowo literatura oddziałuje na rozwój dziecka w wieku przedszkolnym. Zaznaczono również, że literatura dziecięca ściśle wiąże się z innymi dziedzinami sztuki, do których należy między innymi muzyka, malarstwo czy teatr.
A parent / guardian / teacher, as the mediator of reading, is responsible for the child's contact with literature. An adult is the key figure during literary initiation. Everyone, especially educators, should not only try to make the child familiar with the content and read the story, but they should also motivate the child to act. Such motivation should include giving the child the opportunity to experience, create, feel, express, and develop a positive attitude towards books. Literaction combines two important elements in the life of a child: literature and interaction. The former is understood as one of the arts. Literature includes verbal artistic works the objective of which is to stimulate the recipient’s experiences, even the most extreme ones. Today's editions of books for the youngest readers combine these two aspects and, above all, are adjusted to the developmental capabilities and current problems of children (Adamczykowa 2004: 26). Interaction confirms the reciprocal interaction of certain behaviors, persons, and objects. The following article presents literaction as an interaction between literature and emotions, play and creativity. The examples included in the text show good and multifaceted influence of literature on the development of a preschool child. It was also emphasized that children's literature is closely connected with other fields of art, which include music, painting and theater.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2021, 16, 1(59); 127-136
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Między zabawą a sztuką. Wybory kulturalne opiekunów dzieci” - omówienie wyników badań
“Between play and art. Cultural choices of child carers” - results of research
Autorzy:
Modzelewska, Marlena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1848193.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Opis:
This report discusses the research conducted in November and December 2016 on behalf of the National Centre of Culture. The main subject of this study was carers’ preferences of cultural activities for children and its aim was to identify the factors influencing carers’ choices, the barriers, when high quality culture is chosen, and to provide a set of recommendations for the creators of children’s culture. The research was divided into two parts – qualitative and quantitative. The former consisted of ethnographic interviews with parents and grandparents and focus groups with teachers, whilst the latter was realised in a form of an e-survey for parents. The main conclusion is that parents cannot perceive of any other role of culture in child development except to teach children appropriate behaviour, and they are unable to judge the artistic merit of a cultural offer. The report identifies possible reasons explaining this, as well as providing recommendations on how to change this situation.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2017, 96, 3; 250-259
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Monumentalny Obraz” – próba zażegnania kryzysu twórczego w grupie niehomogenicznej
"Monumental Picture" – an attempt to resolve the creative crisis in a non-homogeneous group
Autorzy:
Kuryło-Pawliczek, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1931273.pdf
Data publikacji:
2021-04-26
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
sztuka
plastyka
proces twórczy
twórczość
kryzys twórczy
radość tworzenia
art
visual arts
creative process
creativity
creative crisis
joy of creation
Opis:
Artykuł i zaprezentowane w nim badania przedstawiają próbę zażegnania kryzysu twórczego zaobserwowanego u uczniów klas 4–7 szkoły podstawowej. Autorka stara się ponownie rozbudzić twórczą aktywność i radość tworzenia przez zaangażowanie wszystkich uczniów wymienionych klas w grupowy projekt artystyczny. Zadanie polega na wspólnym namalowaniu abstrakcyjnego „Monumentalnego Obrazu”. Artykuł jest opisem badań własnych przeprowadzonych na niehomogenicznej grupie uczniów, metodą studium przypadku.
The article and the research presented in it are an attempt to resolve the creative crisis observed in students of grades 4-7 of primary school. The author tries to reawaken creative activity and the joy of creation by involving all students of the above-mentioned classes in a group art project. The task is to paint an abstract "Monumental Picture" together. The article is a description of the author's own research carried out on a non-homogeneous group of students using the case study method.
Źródło:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2021, 599(4); 57-67
0552-2188
Pojawia się w:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Najistotniejsza kwestia, jaka może być”. Odpowiedź na artykuł E.A.J. Honigmanna
”The most important subject that can possibly be”. A response to E.A.J. Honigmann’s article
Autorzy:
Hammerschmidt-Hummel, Hildegard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392135.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Szekspir
katolicyzm
sztuka
Opis:
This text is a reply to E.A.J. Honigmann and presents another point of view on Shakespeare’s Catholicism. H. Hammerschmidt-Hummel defends her thesis and tries to convince that her book is based on reliable studies and historical sources. She proves that a secret Catholic code in his plays is the most important key to understanding his whole output. Her arguments are based on two evidences: the known or presumed “Catholic sympathies” of the dramatist’s family, friends and patrons and the “Catholic attitudes” embedded in the plays.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 307-318
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Od skrzywdzenia do wdzięczności”. Trauma jako zasób ruchów nurtu pro-life
“From Hurt to Gratitude”. Trauma as a Resource of the “Pro-life” Movements
Autorzy:
Zimniak-Hałajko, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343485.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
pro-life
wdzięczność
antropologia
gratitude
anthropology
Opis:
W artykule podejmuję temat relacji ruchów szeroko rozumianego nurtu „pro-life” i kultury terapeutycznej. W pierwszej części tekstu przyglądam się praktykom komunikacyjnym organizacji „pro-life” i „pro-choice”, z jakimi kontaktują się kobiety w nieplanowanej ciąży. Następnie omawiam koncepcje „traumy” i „stygmy”, które stanowią zaplecze teoretyczne podejmowanych przez działaczy i działaczki obu opcji światopoglądowych interwencji o charakterze konsolacyjnym i wzmacniającym. W kolejnej części tekstu prezentuję trzy inicjatywy nurtu „pro-life”, kierujące swą ofertę do osób z doświadczeniem aborcji: rekolekcje, program „Powrót i odnowa” oraz terapię NEST. Szczególną uwagę zwracam na potencjał redefinicji pojęć i sytuacji społecznych, jaki mogą mieć te inicjatywy. W podsumowaniu analizuję społeczne funkcje narracji o stracie oraz świadectwa, a także sposób, w jaki pojęcie wdzięczności pomaga rozszerzyć zakres terminu „pro-life”.
In the article I discuss the relationship between the broadly understood “pro-life” movements and therapeutic culture. In the first part of the text, I look at the communication practices of “pro-life” and “pro-choice” organisations that women in unplanned pregnancy come into contact with. Then I discuss the concepts of “trauma” and “stigma”, which provide the theoretical background to the consolatory and empowering interventions undertaken by activists of both worldview options. In the next part of the text I present three initiatives of the “pro-life” trend, addressing their offer to people with abortion experience: retreats, the “Return and renewal” program, and NEST therapy. Particular attention is paid to the potential of these initiatives to redefine concepts and social situations. In conclusion, I examine the social functions of the narrative of loss and testimony, as well as how the concept of gratitude helps to broaden the scope of the term “pro-life”.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 178-194
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Ortlich betäubt" und "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" von Günter Grass
Sztuka powieści a sztuka polityki, "Ortlich beräubt" i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" Güntera Grassa
Autorzy:
Światłowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034839.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Przedmiotem artykułu jest "socjaldemokratyczna" faza twórczości Guntera Grass, której dokumentami są dwie powieści "Örtlich betäubt" (1969) i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke"(1972). Ewolucję estetycznych poglądów Grassa autor artykułu interpretuje jako refleks ewolucji jego politycznej postawy. Proces intelektualnych przemyśleń i rewizji, który w drugiej połowie lat sześćdziesiątych doprowadził autora "Blaszanego bębenka" z pozycji radykalnego nonkonformizmu na pozycje umiarkowanego reformizmu, nie tylko w sposób zasadniczy odmienił światopoglądowy fundament jego utworów; sprawił on również, że pojawiły się w nich nieobecne dotąd u Grassa konstelacje tematyczne. Jeśli więc z jednej strony staje się Grass zwolennikiem społecznego pragmatyzmu, rzecznikiem polityki "małych kroków", wyznawcą zasady ewolucyjnego postępu, to z drugiej strony porzuca on gdańskie reminiscencje i zdecydowanie zwraca się ku zahodnioniemieckiej współczesności. 0 tych trendach rozwojowych obie wspomniane powieści wyraziście zaświadczają. V/ obu tematem nadrzędnym jest najnowsza polityka. W centrum "Örtlich betäubt" stoi światopoglądowy spór między "rewolucją" a "reformą", między pragnieniem natychmiastowego odmienienia świata a trzeźwą wiedzą o iluzoryczność takich zamierzeń. W tonacji nie polemicznej, lecz deklaratywnej ten wątek myślowy powróci w "Aus dem Tagebuch einer Schnecke". Ta oparta na autobiograficznych doświadczeniach . Grassa książka zawiera otwartą deklarację jego politycznej "wiary", zawiera również melancholijną refleksję nad nieodłączną od reformizmu koniecznością kompromisów i godzenia się z niedoskonałością świata; W obu tych powieściach istotną rolę odgrywa krytyka społecznej filozofii zachodnionieckiej lewicy. Krytyka ta - dowodzą tego ewidentnie publicystyczne wypowiedzi Grassa - logicznie zwraca się również przeciwko marksizmowi i komunizmowi. W tym punkcie ideowa postawa Grassa poddana została krytycznej analizie, ze wskazaniem zarówno na schematyczność jego wyobrażeń o marksizmie, jak i na nieuchronne zubożenie artystyczne jego dzieła, będące konsekwencją owej trzeźwości zaprzysięgającej wierność empirycznym faktom.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1982, 6
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Palestyna leje wodę…" Sztuki wizualne a pogromy i wystąpienia antyżydowskie w latach 1914–1920
Palestine is pouring water... Visual arts in the face of anti-Jewish pogroms and riots in the years 1914–1920
Autorzy:
Tanikowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197974.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka żydowska
ikonografia pogromowa
Wilhelm Wachtel
Tadeusz Pobóg-Rossowski
Wojciech Weiss
Abel Pann
Jezus Chrystus
sztuka i wojna
Jewish Art
pogrom iconography
sztuka i wojna
Opis:
Niniejsze studium ze względów obiektywnych nie aspiruje do całościowego ujęcia tematu sygnalizowanego w tytule. W zamyśle autora ma stanowić punkt odniesienia dla przyszłych badaczy. Autorzy obrazów, rysunków czy grafik o tematyce pogromowej, reprezentujący różne generacje, szkoły artystyczne, tendencje stylistyczne, poglądy polityczne i status społeczny, nieczęsto byli naocznymi świadkami komentowanych wydarzeń. Wizualizowali je w oparciu o rozmaite relacje w prasie, komentarze ocalonych, własną wyobraźnię, wreszcie wzory ikonograficzne popularyzowane od lat. Gdyby w oparciu o znane nam prace pokusić się o ułożenie spójnego narracyjnie scenariusza zajść pogromowych musiałby on rozpoczynać się od „okrzyków pogromowych”, przedstawiających złowieszczą atmosferę przedpogromową, niejako uzasadniającą i usprawiedliwiającą w mniemaniu ich autora (T. Pobóg-Rossowski) krwawe zajścia od strony politycznej, religijnej czy społecznej. Takie obrazy spotykamy nad wyraz rzadko. Zupełnie wyjątkowa jest w tej grupie litografia ukazująca perspektywę niedoszłych ofiar, które szykują się do samoobrony (W. Wachtel).1 Dużo częściej artyści przedstawiali sceny właściwego pogromu ‒ niszczenie dobytku ofiar, palenie ich domostw, ukrywanie się, mordowanie, dużo rzadziej gwałty. Pogrom Wojciecha Weissa jest w tej grupie prac wybitnym ewenementem. W obrębie tych właśnie epizodów znajdują się sceny ucieczek niedoszłych ofiar, próbujących się ocalić (niektóre litografie A. Panna). Należy je stanowczo odróżnić od obrazów przedstawiających popogromowych wygnańców, bo ich wizerunki zaliczają się już do ostatniej, może najliczniejszej grupy, którą można określić mianem następstw pogromów czy też ich skutków. Do tej ikonografii zaliczyć należy widoki orszaków pogrzebowych i cmentarzy. W obrębie sztuki o tematyce pogromowej i okołopogromowej jako osobny, ważny rozdział jawi się tzw. dyskurs chrystologiczny. Wprowadzenie postaci Nazarejczyka do pejzażu pogromowego dawało artystom pole do malarskich czy graficznych komentarzy o podłożu polityczno-społecznym i religijnym. Przybierały one ton oskarżenia sprawców (chrześcijan, Rosjan, Ukraińców, Polaków), ale też wyraźnej wskazówki dotyczącej jedynego dla wielu zakończenia żydowskiej niedoli, czyli syjonizmu (R. Rubin). Żydowski Chrystus, konfrontowany z wiecznym tułaczem Ahaswerem lub wręcz z nim utożsamiany, ze sprawcy żydowskich nieszczęść stawał się ofiarą własnych wyznawców, ofiarą, z którą łatwiej się było utożsamić. Nie sposób dziś pokusić się o pełny katalog artystycznych narracji o pogromach żydowskich okresu pierwszej wojny światowej, rewolucji październikowej i czasu, który nastąpił tuż po obu krwawych konfliktach, gdy miały miejsce polsko-ukraińskie walki o Lwów oraz wojna polsko-bolszewicka. Komentowane przez artystów wydarzenia wpisują się w długi ciąg represji antyżydowskich, w tym pogromy w Kiszyniowie i Homlu (1903) czy te w Żytomierzu i Odessie (1905). Znalazły one swych artystycznych komentatorów, którzy na początku XX wieku wykreowali schematy kompozycyjne i ikonograficzne, inspirujące później ich młodszych kolegów.  
Authors of paintings, drawings or graphics on pogrom themes, representing various generations, art schools, stylistic tendencies, political views and social status, have rarely witnessed commented events. They visualized them based on various reports in the press, comments from survivors, their own imagination, and finally iconographic formulas that have been popularized for years. If, based on known works, we were tempted to arrange a narrative coherent scenario of pogroms, it would have to start with „pogrom shouts”, presenting the ominous pre-pogrom atmosphere, justifying the events in the opinion of their author (Pobóg-Rossowski), in terms of politics, religion and society. Such images are extremely rare. The lithograph showing the perspective of would-be victims who are preparing for self-defense (Wachtel) is quite unique in this group. Much more often, the artists presented scenes of the actual pogrom – destruction of the victims’ belongings, burning their homes, hiding, murdering, and much less often rapes. Pogrom by Wojciech Weiss is an outstanding phenomenon in this group of works. Within these episodes there are scenes of escape of would-be victims trying to save themselves (some Pann’s lithographs). They should be clearly distinguished from images of post-fire exiles, because their images are already in the last, perhaps the most numerous group, which can be described as the consequences of pogroms or their effects. This iconography includes views of retinue and cemeteries. In the collection of pogrom and post-pogrom art there is a separate, important episode – Christological discourse. The introduction of the figure of the Nazarene into the pogrom landscape gave artists room for painting or graphic commentaries of the political, social and religious background. They took on a tone of accusation of perpetrators (Christians, Russians, Ukrainians, Poles), but also clear directions include the only way of ending misery for many Jews, i.e. Zionism (Rubin). Jewish Christ, confronted with Ahasver, the Wandering Jew, or even identified with him, instead of being a cause of Jewish misfortunes became a victim of the followers’ bonds, a victim with which it was easier to identify. It is impossible today to fully catalogue the artistic narratives about the Jewish pogroms of the First World War, the October Revolution and the time that followed just after both bloody conflicts, when the Polish-Ukrainian struggle over Lviv and the Polish-Bolshevik war took place. The events commented on by the artists are part of a long string of anti-Jewish repression, including the ones more than a decade earlier, to mention the pogroms in Chisinau and Gomel (1903) as well as those in Żytomierz and Odessa (1905). They found their commentators in the field of visual arts, who at the beginning of the 20th century created compositional and iconographic schemes, later inspiring their younger.  
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 51-80
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 613

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies