- Tytuł:
-
Komu, kiedy i w jakiej dawce? Miejsce arypiprazolu w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej
To whom, when and in what dosage? The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and bipolar disorder - Autorzy:
- Antosik-Wójcińska, Anna Z.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/942124.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
arypiprazol
choroba afektywna dwubiegunowa
przypadki kliniczne
schizofrenia
wysokie dawki - Opis:
-
Aripiprazole is an atypical neuroleptic of proven effectiveness for the treatment of schizophrenia and bipolar I disorder. Despite its many years’ availability on the market, it tends not to be as popular as it deserves among psychiatrists. Aripiprazole is often used as an adjunctive treatment, added in a small dose to another neuroleptic, not as the primary antipsychotic treatment or prevention of manic episodes. Hence, its full benefits and optimal clinical effect cannot be achieved. This is due to the lack of knowledge concerning the full medical potential associated with the pharmacological profile of this neuroleptic and lack of awareness regarding its efficiency. Aripiprazole is characterised by better tolerability than some other antipsychotics, e.g. in terms of inducing symptomatic hyperprolactinemia, QTc prolongation, impaired glucose tolerance or significant weight gain. It is also associated with a low risk of extrapyramidal symptoms. Its good safety profile facilitates its use in patients with somatic burden, older than 65 years old and obese patients. The article briefly presents the current state of knowledge concerning the effect of aripiprazole in bipolar affective disorder and schizophrenia, focusing on the practical aspects. The following questions have been addressed: • Who is most likely to benefit from aripiprazole treatment, and how to adjust the dosage to the patient’s symptom profile? • When to consider a change of therapy to aripiprazole? • When is it appropriate to use aripiprazole as monotherapy and when as an element of combination therapy? Several case reports have been included in the study to best illustrate the drug’s therapeutic potential.
Arypiprazol to neuroleptyk atypowy o udowodnionej skuteczności w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej typu I. Mimo wieloletniej już obecności na rynku lek wciąż nie jest wybierany przez psychiatrów tak często, jak mógłby i powinien być. Arypiprazol traktuje się jako lek dodany, dołączany w niewielkiej dawce do innego neuroleptyku, a nie jako główny lek przeciwpsychotyczny czy zapobiegający nawrotom manii. Postępowanie to nie pozwala osiągnąć pełni korzyści i uzyskać optymalnego efektu klinicznego arypiprazolu. Do przyczyn opisanego stanu rzeczy należą nieznajomość wszystkich możliwości klinicznych, jakie daje profil farmakologiczny tego neuroleptyku, i niedocenianie jego skuteczności. Arypiprazol jest lekiem relatywnie dobrze tolerowanym, rzadziej niż niektóre inne atypowe leki przeciwpsychotyczne powoduje występowanie objawowej hiperprolaktynemii, wydłużenie odstępu QT, upośledzenie tolerancji glukozy czy istotny przyrost masy ciała. Jego przyjmowanie wiąże się z niskim ryzykiem objawów pozapiramidowych. Korzystny profil bezpieczeństwa umożliwia zastosowanie leku u chorych obciążonych somatycznie, po 65. roku życia i otyłych. W artykule krótko podsumowano stan wiedzy na temat działania arypiprazolu w chorobie afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii, skupiając się na aspektach praktycznych. Odpowiedziano również na następujące pytania: • Jacy pacjenci najbardziej skorzystają wskutek leczenia arypiprazolem i jak dostosować dawkę do profilu objawów? • Kiedy pomyśleć o zmianie terapii na arypiprazol? • Kiedy zdecydować się na arypiprazol w monoterapii, a kiedy – w ramach leczenia skojarzonego? Aby jak najlepiej ukazać możliwości terapeutyczne arypiprazolu, w artykule przedstawiono pokrótce kilka przypadków klinicznych, w których terapia omawianym lekiem przyniosła dobre rezultaty. - Źródło:
-
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 188-193
1644-6313
2451-0645 - Pojawia się w:
- Psychiatria i Psychologia Kliniczna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł