Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ROMAN LAW" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 410
Tytuł:
5th Annual Polish-Spanish Conference on Roman Law: “Modern Application of the Roman Law Rules” Olsztyn 23 maja 2014 r.
Autorzy:
Szczygielski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621435.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Opis:
5th Annual Polish-Spanish Conference on Roman Law: “Modern Application of the Roman Law Rules” Olsztyn 23 maja 2014 r.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 432-433
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some remarks on private delict theft in Roman law
Autorzy:
Vrana, Vladimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141421.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
private delict
Roman low
Opis:
The Roman jurists avoided generalizations and abstract definitions. The law of delict originated in private vengeance. A delict was a private wrong and yet the actio poenalis served to penalize the wrongdoer. Theft is recognized as a criminal offence all over the world, but its scope differs considerably from that of its Roman ancestor. Very little of the Roman law relating to furtum has made its way into our modern legal systems. Mere furtum usus constituted theft also furtum possessionis and theft comprised what we have just referred to as embezzlement. Yet, certain instances of fraud were also taken to constitute theft. It was a physical contact between thief and the stolen property that could be described as contrectatio and the thief acted with the intention of making an unlawful gain.
Źródło:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2011, 1(6); 433-443
1898-8431
Pojawia się w:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Critical Remarks on Roman Law in the Prussian Correction
Autorzy:
Lisowski, Zygmunt
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832028.pdf
Data publikacji:
2019-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of law
roman law
prussian correction
Opis:
The paper is an English translation of O prawie rzymskim w korekturze pruskiej. Uwagi krytyczne by Zygmunt Lisowski, published originally in Polish in “Czasopismo Prawno–Historyczne” in 1954. The text is pub-lished as a part of a jubilee edition of the “Adam Mickiewicz University Law Review. 100th Anniversary of the Faculty of Law and Administra-tion” devoted to the achievements of the late Professors of the Faculty of Law and Administration of the Adam Mickiewicz University, Poznań.
Źródło:
Adam Mickiewicz University Law Review; 2019, 10; 131-165
2450-0976
Pojawia się w:
Adam Mickiewicz University Law Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman law in the period of profound changes in Polish science
Autorzy:
Dajczak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913078.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Roman law in Poland
higher education
civil law tradition
legal methods
Opis:
Separating Roman law from the theory of applicable private law inspires - from the beginning of 20th century – the questions pertaining to the meaning, aims, and methods of researching Roman law. This article analyses these issues in the context of the changes of the evaluation of research resulted from the Polish higher education and science act enacted in 2018. The core of this analysis is the comparison of the traditional understanding of the internationalization of the study of Roman law by Polish researchers and the understanding of world-class research according to the new Polish law. The tension between traditional approach of Romanists and bibliometric criteria of evaluation has significant implication for whether and how the Roman law should be studied and taught on the Polish faculties of law. The paper stresses the role of the impact of Polish researches of Roman law on the European debate about basic problems of private law and legal method today. The future of Roman law in Polish legal education interacts with today’s fundamental dispute about what is Western civilization and how it is to be understood.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 2; 199-218
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The rule of Roman law: Non capitur, qui ius publicum sequitur
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451682.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
Roman law
public law
liability in public law
praetor’s edict
prawo rzymskie
prawo publiczne
odpowiedzialność w prawie
publicznym
edykt pretorski
Opis:
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przeprowadzenie interpretacji sformułowania autorstwa Ulpiana, pochodzącego z 11 księgi komentarza do edyktu pretora, tj. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). W literaturze romanistycznej sformułowanie to zasadniczo jest traktowane dość marginalnie. Odniesienia do niego znajdują się najczęściej w przypisach, w celu egzemplifikacji jakiegoś toku myślowego, jednak bez pogłębionej analizy. Kluczowe dla procesu interpretacji tego sformułowania będzie miało wyjaśnienie znaczenia użytego w tekście zwrotu ius publicum. Można wstępnie przyjąć założenie, że Ulpian, posługując się zwrotem ius publicum, nie miał na myśli prawa publicznego w znaczeniu ustrojowym, lecz ugruntowane i powszechnie stosowane przepisy prawa prywatnego, niezależnie od źródła ich pochodzenia (jurysprudencja, edykt pretorski czy konstytucje cesarskie). Zatem hipotezą badawczą może być twierdzenie, według którego stosowanie przepisów prawa prywatnego powszechnie obowiązującego nie może być podstawą do postawienia w konkretnym przypadku zarzutu podstępnego czy nieuczciwego działania. Tak bowiem należy tłumaczyć wieloznaczny czasownik capitur pochodzący od capio, cepi, ceptum. W konsekwencji temu, kto wykonuje prawo, nie można przypisać złej wiary. Zasada ta ma ogromne znaczenie w przypadku określenia odpowiedzialności osób wykonujących zadania publiczne zgodnie z przepisami prawa i przewidzianych procedur
The subject of this study is to interpret the provision of Ulpian from the 11th book of the commentary to the praetor’s edictie. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). In Romanist literature, this provision is basically treated quite marginally. References to this provision are usually found in the footnotes, in order to exemplify some thought, but without an in-depth analysis. The explanation of the meaning of ius publicum used in the text will be crucial for the process of interpretation of this provision. One can initially assume that Ulpian using the phrase ius publicum did not mean public law from the systemic point of view, but the well-established and universally applied provisions of private law, regardless of their origin (jurisprudence, the praetor’s edict or the emperors’ constitutions). Thus, the research hypothesis may be the statement that the application of the legal provisions of private law can not be the basis for the submission of an insidious or unfair act in a particular case. This is how the ambiguous verb capitur (from capio, cepi, ceptum) should be translated. Consequently, whoever exercises the law can not be impute bad faith. This principle has a great importance when determining the responsibility of persons performing public tasks in accordance with the law and the procedures envisaged.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2019, 40, 1; 149-162
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Age of a Victim as Crime’s Feature in Roman Law
Autorzy:
Kosior, Wojciech J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046748.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
odpowiedzialność karna i deliktowa
prawo rzymskie
wiek
delictual and criminal responsibility
Roman law
age
Opis:
The conducted research revealed that the matter of age in the sources of Roman law appeared several times in a combination with the victim and was the feature of some delicts and crimes. The article demonstrates that in Roman law, in cases of unlawful acts, not only was the perpetrator’s age important, but also sometimes the age of the victim depended on the perpetrator’s liability. In modern law, we can also find the provisions in which the perpetrator’s liability depends on the age of the victim. For example, Article 200 § 1 of the Polish Penal Code can be listed here. The aim of the presented article is to describe unlawful acts (mostly crimes) occurring in Roman law, in which the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. So far, the above-mentioned thematic hasn’t been described in the literature of the subject, because when the matter of age in this context was analyzed, the most attention was focused on the age of the perpetrator and his ability to bear liability. The result of the research was to discover and elaborate Roman law sources where in fact the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. Selected examples are presented in the text.
Przeprowadzone badania ujawniły, że wiek w źródłach prawa rzymskiego, kilkakrotnie pojawił się w połączeniu z osobą pokrzywdzonego (poszkodowanego) i stanowił znamię niektórych deliktów i przestępstw. Pokazuje to, że w prawie rzymskim przy czynach bezprawnych wiek miał znaczenie nie tylko wtedy, gdy dotyczyło to samego sprawcy. Niekiedy odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od tego, w jakim wieku był pokrzywdzony. We współczesnym prawie również możemy odkryć przepisy, które odpowiedzialność sprawcy uzależniają od wieku ofiary. Prezentowany artykuł ma na celu przedstawienie czynów bezprawnych występujących w prawie rzymskim, w których odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od wieku ofiary. Dotychczas taka tematyka nie była podejmowana w literaturze przedmiotu, bowiem jeżeli temat wieku w takim kontekście był analizowany, to najczęściej uwaga skupiała się na wieku sprawcy i jego zdolności do ponoszenia odpowiedzialności.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 91-109
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quasi indignitas w rzymskim prawie klasycznym
Quasi indignitas in classical Roman law
Autorzy:
Kulawiak-Cyrankowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070779.pdf
Data publikacji:
2021-05-13
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
unworthiness
the right to intermarry
mutual settlements between husband and wife
roman law
niegodność
prawo do zawarcia małżeństwa
przysporzenia majątkowe między
małżonkami
prawo rzymskie
Opis:
Przedmiot badań: W świetle prawa rzymskiego małżonkowie, którzy zawarli małżeństwo zakazane przez ius civile, nie mogli po sobie wzajemnie dziedziczyć. Przedmiotem badań są źródła ilustrujące to zjawisko. Cel badawczy: Celem artykułu jest udowodnienie, że pomimo określania takich małżonków mianem indigni, analizowane źródła nie stanowią przykładów niegodności dziedziczenia (indignitas), ale instytucji podobnej. Metoda badawcza: W artykule skorelowano metody formalno-dogmatyczną i historyczno-prawną z filologiczną analizą źródeł. Wyniki: W okresie prawa klasycznego osoby, które zawarły małżeństwo zakazane na gruncie prawa obywatelskiego, nie były jeszcze uznawane za niegodne wzajemnego dziedziczenia po sobie (indigni). Juryści ukształtowali drogą interpretacji instytucję pośrednią, określając małżonków jako quasi indigni. Inaczej niż w przypadku niegodności dziedziczenia, quasi indignitas wykraczała poza przestrzeń prawa spadkowego: zarówno spadek należny małżonkowi na mocy testamentu jego współmałżonka, jak i wzajemne przysporzenia przedmałżeńskie przepadały na rzecz fiskusa. Konsekwencje te zaczęto klasyfikować jako indignitas dopiero w okresie prawa poklasycznego.
Background: According to the rules of Roman law, people who entered into the union of marriage that was impermissible in the light of ius civile could not inherit from each other. The subject of this research is the sources illustrating this phenomenon. Research purpose: The article aims to prove that despite describing such spouses as indigni, the sources do not constitute the manifestation of unworthiness to inherit (indignitas), but of an institution that was close to it. Methods: The article correlates the formal-dogmatic and historical-legal method with philolo-gical source analysis. Conclusions: In classical Roman law, indignitas was not imposed on people contracting an impermissible marriage. The jurists, however, shaped a corresponding institution – quasi-indignitas. Unlike the unworthiness to inherit, its scope went beyond the hereditary law: both the inheritance owed to one spouse under the other spouse’s will as well as mutual settlements before marriage were forfeited to the treasury. This sanction was defined as indignitas only during the period of post-classical law.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2021, 118; 25-44
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo rzymskie w czasach dekodyfikacji
Roman Law and the Process of Decodification
Autorzy:
Longchamps de Bérier, Franciszek
Dajczak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/518869.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
Opis:
The phenomenon that is known as decodification, and the related Europeanization of particular national legal systems, has triggered mechanisms for discussing the process of creating the law which resemble the way in which Roman jurisprudence and ius commune lawyers functioned. Framing the legal order within a deductive system has not been entirely successful. Roman law is the legacy of legal thought, and it allows us to illustrate how law reflects values and what those values might be. Looking at the history of law from this perspective seems important in the context of the decodification process, and we can prove this by using of two examples. One of these is the principle of family solidarity which restrains the freedom of testation. The second is the rationale for distinguishing incorporeal from corporeal things, when deciding on the possible objects of property rights. The article takes into consideration the fact that including the Roman and civil law tradition in the discussion about new order of private law in Europe provides more flexibility for legal regulations. The authors still believe that private law is a system of norms with its own internal logic and is based on fairness and justice. Legal practice proves that this way of thinking is not an anachronism. References to the tradition of Roman law clearly show that the controversy concerning the new order revolves around the sense and the extent to which private law can be treated instrumentally.
Źródło:
Forum Prawnicze; 2012, 2 (10); 8-22
2081-688X
Pojawia się w:
Forum Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 410

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies