Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Procedural Criminal Law" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
„Domniemanie winy” w prawie karnym materialnym a procesowe domniemanie niewinności
‘Presumption of quilt’ in substantive criminal law and the procedural presumption of innocence
Autorzy:
Jezusek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693303.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
presumption of guilt
presumption of innocence
presumption of fact
indirect evidence
domniemanie winy
domniemanie niewinności
domniemanie faktyczne
dowód pośredni
Opis:
The article elaborates on ‘presumption of guilt.’ The term ‘guilt’ has different meanings in substantive criminal law and procedural criminal law. However, the presumption of guilt in substantive criminal law ought not lead to a violation of the procedural presumption of innocence. Therefore, it shall be understood as a presumption of fact which must meet all the requirements referred to in Article 7 of the Code of Criminal Procedure or, in other words, be regarded as indirect evidence. For this reason, there is no legal basis to contend that the presumption of guilt rule has been established under substantive criminal law. Negative conceptualisation of guilt in the Penal Code is an expression of legislator’s conviction that human beings are generally able to control their conducts. So we can only talk about a presumption, a premise adopted by legislature, which explains the construction of the provision analysed.
Przedmiotem opracowania jest „domniemanie winy” w prawie karnym. Termin „wina” w prawie karnym materialnym ma odmienne znaczenie niż w prawie procesowym. Jednakże domniemanie prawnokarnej winy nie może prowadzić do naruszenia zasady domniemania niewinności ‒ musi ono być konstruowane jako domniemanie faktyczne spełniające wymogi określone w art. 7 k.p.k., czyli jako dowód pośredni. Dlatego także brak podstaw do twierdzenia, że w prawie karnym ustanowiono zasadę domniemania winy. Negatywne ujęcie przesłanki zawinienia odzwierciedla przekonanie ustawodawcy o generalnej zdolności człowieka do autodetermiancji swojego zachowania. Stąd można więc mówić jedynie o domniemaniu, założeniu, przyjętym przez ustawodawcę, które wyjaśnia sposób skonstruowania przepisu.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 175-187
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of the treatment of the police informer in different legal systems
Autorzy:
Marchal González, Adrián Nicolás
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1968705.pdf
Data publikacji:
2021-01-01
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
informant
means of investigation
Procedural Criminal Law
validity of the police investigation
comparative law
Opis:
Increasingly, the use of different means of investigation is enabling the authorities to clarify the facts and to arrest the perpetrator of the crime more quickly and effectively, within the different means of investigation available to police authorities, one of which and the most common in all countries is the police informer, being a person of particular importance during the police investigation, as he or she provides confidential and essential information in order to learn important facts about the crime and its perpetrators. The problem with this research tool is that it is not uniform in its treatment, in different countries, the informant is treated differently, and as a result of this, the product or the investigation that is offered to the judges, as a result of these confidences, is different. Likewise, when working with police informants, it is very important to take into account a series of precautions so as not to violate any human rights, as well as not to being manipulated by the informer. As an example of the above, this article studies the treatment of police informants in different countries, considering the legislation of each one, sentences and documents that establish the guidelines for the use of police informants.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2021, 12, 23; 52-71
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changing Evidentiary Rules to the Detriment of the Accused? The Ruto and Sang Decision of the ICC Appeals Chamber
Autorzy:
Kuczyńska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706792.pdf
Data publikacji:
2018-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
ICC
ICC Rules of Procedure and Evidence
International Criminal Court
intertemporal rules
lex retro non agit
retroactive application of criminal law
retroactive application of procedural criminal law
Rome Statute
Ruto and Sang case
Opis:
The main topic of this article is retroactive application of procedural criminal law. In this text the question will be posed – and answered – whether the application of a new procedural provision that entered into force in the course of an ongoing proceeding should in that proceeding be considered as retroactive and in what scope or/and under what conditions can such retroactivity be allowed for. As will be shown the solutions in national jurisdictions differ according to the common law – continental law states divide. This problem will be discussed in the light of a decision in the ICC Ruto and Sang case. In this case the ICC Appeals Chamber had to answer several questions pertaining to the temporal application of new procedural provisions. Firstly, the Chamber had to decide whether a general ban on the retroactive application of substantive law should also apply to procedural criminal law. Secondly, the ICC Appeals Chamber had to analyze the criteria according to which it would evaluate whether the change of rules of criminal procedure in the course of an ongoing trial was to be considered as having a retroactive effect, and whether the change in the rules of admission of evidence could be considered detrimental to the accused. Thirdly, it will be shown that the ICC Appeals Chamber has chosen the common law concept of “due process rights” rather than the idea of “intertemporal rules” known from the continental doctrine, and why it chose to do so.
Źródło:
Polish Yearbook of International Law; 2017, 37; 101-123
0554-498X
Pojawia się w:
Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Criminological and penal aspects of issuing a false opinion by an expert witness - draft report on research project with proposals for changes in the law determining the legal status of expert witnesses
Autorzy:
Jóźwicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934138.pdf
Data publikacji:
2020-04-21
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
expert
evidence
false expert opinion
criminal procedural law
corruption
judiciary
Opis:
Evidence in the form of an expert opinion is usually of key importance for settling a pending case in any type of proceedings. In some cases, the role of the expert witness is closer to that of a judge rather than that of a witness, since a judge who does not have special knowledge often has to use evidence given by an expert to render a judgement. For this reason, issuing a false expert opinion results in a very high risk of delivering a wrong and unfair decision in a given case, which in turn has a negative impact on the social perception of the functioning of the justice system. In the Polish Criminal Code, criminal responsibility for issuing a false opinion is stipulated in Article 233 (4) and (4a) of the Penal Code. At the same time, despite a very large number of reports of suspicion that a crime has been committed by an expert witness, only a negligible number of investigations result in a bill of indictment and a conviction, which causes virtual impunity of perpetrators and has a negative impact on the functioning of criminal justice. Due to the diagnosed research gap in this area, the need to investigate and describe the phenomenon of issuing false opinions by expert witnesses, both in normative and criminological terms, on the basis of empirical research, has been clearly seen. The main objective of the research has been to characterise the phenomenon in question on many levels and to determine its real extent, its etiology and symptomatology. An additional aim of the research has been the verifi cation of research hypotheses and recognition of the normative sphere of the expert witness’s status, expert evidence, and principles of responsibility for issuing false opinions. The research fi ndings have resulted in proposals of solutions aimed both at limiting the phenomenon of issuing false opinions and more effective prosecution of perpetrators of crimes under Article 233 (4) of the Penal Code, which in turn may translate into more effi cient functioning of the entire justice system, as expert witnesses and their work are an extremely important aspect of thereof. The conducted research has fully confi rmed the research hypotheses and precisely indicated defective areas of expert evidence, and consequently the need to introduce immediate legislative changes. Some of the research conclusions and de lege ferenda postulates were implemented into the amended provisions of the Penal Code in 2016, which fully confi rms their legitimacy. Unfortunately, there is still no legal act of statutory rank which would comprehensively regulate the status of expert witnesses and expert evidence.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 360-375
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gradacja nadużycia prawa w procesie karnym (zarys teoretyczny)
Autorzy:
Cora, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788313.pdf
Data publikacji:
2019-06-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
nadużycie prawa
gwarancje procesowe
uprawnienia procesowe
proces karny
abuse of law
procedural guarantees
procedural rights
criminal process
Opis:
W artykule analizie poddano kwestię nadużycia prawa w procesie karnym z perspektywy realizacji funkcji procesowych orzekania, oskarżenia i obrony. Celem analizy przedstawionej w artykule było określenie gradacji stopnia nadużycia uprawnień procesowych oraz ich wpływu na trafność rozstrzygnięcia w kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego oraz ocena możliwości recepcji koncepcji nadużycia prawa do polskiego procesu karnego. Wykorzystując metodę analizy dogmatyczno-prawnej, wskazano czynniki ryzyka, które wzmacniają zdolność do nadużycia prawa w procesie karnym w różnych sytuacjach i układach procesowych oraz na różnych etapach jego przebiegu. W badaniach podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy nadużycie uprawnień procesowych jest przesłanką uznania określonej czynności za niedopuszczalną.
The article analyzes the issue of abuse of law in criminal proceedings from the perspective of the implementation of the trial functions of adjudication, prosecution and defense. The aim of the analysis presented in the article was to determine the gradation of the degree of abuse of procedural rights and their impact on the hit decisions regarding the criminal responsibility of the accused and the assessment of the reception of the concept of abuse of the right to the Polish criminal process. Using the dogmatic and legal analysis method, risk factors have been identified that strengthen the ability to abuse the law in the criminal process in various situations and process arrangements and at various stages of its course. In the research, an attempt was made to answer the question whether abuse of procedural rights is a premise for considering a certain act unacceptable.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2019, 1 (217); 113-138
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?
Czy “interes publiczny” jest kategorią pojęciową współczesnego polskiego prawa karnego procesowego?
Autorzy:
Paluszkiewicz, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061145.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
procedural criminal law
general clause
public interest
public interest advocate
social interest advocate
state prosecutor
prawo karne procesowe
klauzula generalna
interes publiczny
rzecznik interesu publicznego
rzecznik interesu społecznego
prokurator
Opis:
This study aims at presenting conceptual category named “public interest” under the Polish procedural criminal law. The concept of “public interest”, which is the subject of this analysis, is treated as an indefinite term, functioning as a general clause, whose the task of which is to render a legal text more “flexible” by referring to a set of values outside of the system. The term “public interest” is no longer used in the provisions of the Code of Criminal Procedure. The legislator still uses many other general clauses, including the “social interest” clause. The analysis of cases in which this clause is used shows that, in fact, these two conceptual categories may not be equated, should not be used interchangeably, and are not synonymous. Although the term “public interest” is no longer a statutory term under the Code of Criminal Procedure, given the fact that it expresses values such as respect for the law and the rule of law, it should be assumed that by proper shaping of the criminal trial model and ensuring that entities performing the role of public interest advocates participate in it, these values are – at least potentially – protected. State prosecutors, in their capacity of public interest advocates and in order to properly discharge their duty to uphold the rule of law, should maintain organizational independence and procedural impartiality.
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na kategorię pojęciową określaną mianem „interesu publicznego” na gruncie współczesnego prawa karnego procesowego. Określenie „interes publiczny” jest traktowane jako zwrot niedookreślony pełniący rolę klauzuli generalnej, mającej za zadanie „uelastycznienie” tekstu prawnego poprzez odesłanie do poza systemowego zespołu wartości. W Kodeksie postępowania karnego nie wykorzystuje się takiego zwrotu niedookreślonego, choć używa wielu innych klauzul generalnych, w tym klauzuli „interesu społecznego”. Analiza przypadków użycia w ustawie karnoprocesowej klauzuli interesu społecznego wskazuje, że w istocie nie można utożsamiać obu tych kategorii pojęciowych, nie powinny być one używane zamiennie i nie stanowią one terminów synonimicznych. Zwrot „interes publiczny” choć nie jest terminem ustawowym na gruncie Kodeksu postępowania karnego, wyraża wartości takie jak poszanowanie prawa, praworządność, a poprzez odpowiednie ukształtowanie modelu procesu karnego i zapewnienie w nim udziału podmiotów pełniących rolę rzeczników tego interesu wartości te są – przynajmniej potencjalnie – chronione. Prokuratorzy jako rzecznicy interesu publicznego dla właściwego wypełnienia ciążącego na nich obowiązku strzeżenia prawomocności, powinni zachować niezależność organizacyjną i bezstronność procesową.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2020, 3(24); 93-104
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O intencjonalności czynności karnoprocesowych w świetle najnowszych badań nad koncepcją czynności konwencjonalnych w prawie
On the intentionality of procedural acts in criminal proceedings in the light of the latest research on the concept of conventional act in law
Autorzy:
Wawrzyńczak, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28783699.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
conventional acts
criminal procedure
procedural acts in criminal proceedings
intentional explanation
theory of law
communicative acts in a criminal trial
czynności konwencjonalne
procedura karna
czynności karnoprocesowe
intencjonalne wyjaśnianie
teoria prawa
akty komunikacyjne w procesie karnym
Opis:
W literaturze za sprawą Olgierda Boguckiego pojawiła się propozycja uznania intencji za element konstytutywny czynności konwencjonalnych oraz stosowania intencjonalnego wyjaśniania czynności konwencjonalnych w prawie. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja, czy nowe propozycje mogą zostać wykorzystane w badaniach nad koncepcją karnoprocesowych czynności konwencjonalnych. Autor zbadał relację pomiędzy dotychczas przyjętą na gruncie nauki prawa karnego procesowego koncepcją czynności konwencjonalnych a jej nowymi ujęciami, zestawiając je z przepisami Kodeksu postępowania karnego. W tym celu wykorzystał metodę teoretycznoprawną oraz dogmatycznoprawną. Autor wykazał, że zaproponowane przez Boguckiego pojęcie aspektu konstytutywnego oraz intencjonalne wyjaśnianie czynności konwencjonalnych nie sprawdza się w ocenie i interpretacji karnoprocesowych czynności konwencjonalnych. Należy jednak zauważyć, że opisywane przez Boguckiego aspekty pierwotne oraz epistemiczne mogą pod pewnymi warunkami zostać poddane recepcji na grunt prawa karnego procesowego. Ponadto reguły falsyfikacji w jego ujęciu również nie są przydatne w procesualistyce karnej. Przedmiotowe rozważania stanowią novum w badaniach nad koncepcją czynności konwencjonalnych w procesualistyce karnej, ponieważ tak zaproponowane ujęcie elementów czynności konwencjonalnych w prawie nie zostało w niej dotychczas poddane analizie.
In the literature, owing to Olgierd Bogucki, it has been proposed that intention be recognized as a constitutive element of conventional acts and to use an intentional explanation of conventional acts in law. In this article, the author aims to verify whether the new proposals contribute to research on the conception of conventional acts in criminal proceedings. The author examines the relationship between the concept of conventional acts adopted in the procedural criminal law doctrine and the new approaches, juxtaposing them with the provisions of the Code of Criminal Procedure. For this purpose, the author uses the theoretical-legal method as well as the legal-dogmatic method. The author shows that neither the concept of the constitutive aspect proposed by Bogucki nor the intentional explanation of conventional acts are suitable for conducting assessments and interpretations of conventional acts in criminal proceedings. However, the primary and epistemic aspects described by Bogucki may, under certain conditions, be subject to reception in the field of criminal procedural law. Neither are the rules of falsification per his approach applicable in criminal proceedings. The considerations in question constitute a novel contribution to research on the conception of conventional acts in criminal proceedings because the proposed approach has not been analysed in the doctrine so far.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 4; 55-72
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obtaining data located in devices or it systems — selected issues in light of the provisions of criminal procedural law
Autorzy:
Olber, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929848.pdf
Data publikacji:
2020-04-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
computer forensics
digital evidence
obtaining IT data
searching the IT system
device inspection
telecommunications confi dentiality
Opis:
There is a lack of consensus among national law enforcement and judicial authorities as to which procedural acts are relevant for obtaining data contained in devices or information systems for evidentiary purposes. It is easy to fi nd supporters of the search of the information system as well as those who consider it appropriate to carry out inspections. However, regardless of many examples and arguments of various persons, it may seem that the compromise in this respect should be the position of the National Public Prosecutor’s Offi ce on the procedural practice related to obtaining data contained in IT equipment or systems for evidentiary purposes. However, the opinion of the National Prosecutor’s Offi ce does not take into account legally protected data, and in particular, legal aspects related to obtaining access to the content of telecommunications, including text messages protected by telecommunications secrecy. The article is a summary of the previous considerations regarding the possibility of obtaining data located in IT equipment or systems. The article also contains the author’s conclusions, based on, inter alia, methodology for securing digital footprints, intended for all representatives of national law enforcement and judicial authorities.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 193-208
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
Data publikacji:
2021-11-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
oskarżony
rzetelny proces karny
gwarancje procesowe
nowelizacja
procedural criminal law
defendant
fair criminal process
procedural guarantees
amendment
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part II)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055518.pdf
Data publikacji:
2022-02-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
rozprawa
oskarżony
rzetelny proces karny
Konstytucja RP
normy konwencyjne
postępowanie dowodowe
procedural criminal law
trial
defendant
fair criminal process
Constitution
Convention norms
evidentiary proceedings
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 111-126
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porzucenie jako forma zaniedbania – wybrane zagadnienia karnomaterialne i karnoprocesowe
ABANDONMENT AS A FORM OF NEGLECT – SELECTED SUBSTANTIVE CRIMINAL-LAW AND CRIMINAL-PROCEDURAL ISSUES
Autorzy:
Osiak-Krynicka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499336.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:
zaniedbanie
porzucenie
małoletni
przemoc
krzywdzenie
neglect
abandonment
minors
violence
abuse
Opis:
Zaniedbanie jest współcześnie występującą formą przemocy wobec dziecka. Przybiera różne postaci i może dochodzić do niego już w okresie prenatalnym. Jedną z najskrajniejszych form zaniedbania jest porzucenie dziecka, co stanowi przestępstwo według polskiego prawa. Polega ono na zostawieniu dziecka w miejscu, w którym istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że zostanie znalezione i otrzyma odpowiednią pomoc. Skutkiem porzucenia może być śmierć dziecka. Sprawcami tego czynu są osoby, na których ciąży obowiązek zapewnienia opieki małoletniemu. Dziecko powinno być otoczone miłością i bezpieczeństwem już od momentu poczęcia, dlatego bardzo ciężko zrozumieć motywację sprawców, którzy niejednokrotnie porzucają swoje dzieci na pewną śmierć. Porzucenie jest czynem okrutnym i zasługuje na potępienie społeczne, a sprawca na odpowiednio wysoką karę.
Neglect is a contemporary form of violence against a child. It takes various forms and can reach it already in the prenatal period. One of the most extreme forms of neglect is the abandonment of a child, which is a crime according to Polish law. It consists in abandoning the child in a place where there is little probability that the child will be found and given appropriate help. The result of abandonment may be the death of a child. The perpetrator of this act are people who are under the obligation to provide care to a minor. The child should be surrounded by love and safety from the moment of conception, so it is very difficult to understand the motivation of abandoners who often abandon their children to certain death. Abandonment is a cruel act and deserves social condemnation, and the offender is punished accordingly.
Źródło:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2019, 18, 1; 131-152
1644-6526
Pojawia się w:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozycja procesowa oskarżonego jako osobowego źródła dowodowego w Polsce i Anglii – rozważania prawno-porównawcze
Autorzy:
Kuczyńska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788217.pdf
Data publikacji:
2019-08-20
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
prawa oskarżonego
osobowe źródła dowodowe
procesowe prawo karne porównawcze
modele postępowania karnego
rights of the accused
personal sources of evidence
comparative procedural criminal law
models of criminal trial
Opis:
W artykule przedstawiono problematykę pozycji oskarżonego w procesie jako osobowego źródła dowodowego i procesowe konsekwencje tej pozycji, związane z formą depozycji oraz znaczeniem, jakie im się nadaje. Pozycja oskarżonego stanowi jedną głównych różnic między tradycjami prawa anglosaskiego i kontynentalnego. Analizie zostaną poddane te różnice na przykładzie dwóch systemów prawnych: polskiego i angielskiego. W pierwszej kolejności omówiony zostanie zakres prawa do milczenia oskarżonego i jego ograniczenia w prawie angielskim. Następnie, analizie zostanie poddana forma składania przez niego oświadczeń w procesie. W ramach rozważań prowadzonych w artykule znajdzie się też analiza odmienności między formą i procesowymi konsekwencjami przyznania się do winy. Rozważania zostaną podsumowane analizą powiązań pozycji procesowej oskarżonego z innymi elementami postępowania karnego, które w powiązaniu ze sobą wpływają na to, czy jest to pozycja korzystna.
The article presents the position of the accused in criminal trial as a personal source of evidence and its procedural consequences. This position is one of the main differences between the adversarial and continental models of procedural criminal law which will be presented on the example of legal systems of Poland and Germany, and England. First of all, the scope of the right to silence and its possible limitations will be discussed – when the accused has no wish to become a personal source of evidence at all. Then, if the accused decides to give up this right, a question arises as to the form by which he makes statements in criminal trial. One of the forms of breaking the silence is e.g. confessing (either in trial or outside trial). Finally, the relationship with other elements of the criminal proceedings will be presented, related to the defendant's trial position, which influence the procedural position of the accused. The considerations will be summarized by the attempt to answer a question, in which legal tradition the position of the accused is in fact more favorable and why it is not possible to give a definite answer to such a question.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2019, 2 (218); 97-127
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prace nad kodyfikacją prawa karnego procesowego w Polsce w latach 1919–1928
Codification work in the field of procedural criminal law in Poland in the years 1919–1928
Autorzy:
Koredczuk, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/697329.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
codification
codification committee
procedural criminal law
Polska
the bill of criminal proceedings
the criminal proceedings section
Opis:
In his contribution, the author presents the work on the codification (initially on the Act) of procedural criminal law in Poland in the years 1919–1928. Those works were initially led by the Criminal Department of the Codification Committee, and then by the Criminal Proceedings Section of the Codification Commission. The first period of the work on the criminal procedure law was characterized by some disputes between the members of the Department, i.e. supporters of the classical school (E. Krzymuski) vs. the sociological school (J. Makarewicz), the discussion aiming at defining the relationship of procedural criminal law and substantive criminal law. The work on the draft law was carried out faster after the appointment (on 16 July 1920) of the Criminal Proceedings Section, which in 1924 published the first version of the draft criminal law bill. E. Krzymuski, A. Mogilnicki, Z. Rymowicz and E.S. Rappaport had played the main role in the development of the project. After a very deep criticism in the columns of Gazeta Administracji i Policji Państwowej [The Gazette of State Administration and Police], Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny [The legal, economic and sociological movement] and Palestra [The bar], the project was rejected. Only the second version of the bill prepared in 1925-1926, re-worked by the committee composed of W. Makowski, A. Mogilnicki and S. Śliwiński (appointed by the Minister of Justice), became the basis for the President of the Republic of Poland to adopt the first Polish Code of Criminal Procedure of 19 March 1928.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2019, 17, 3; 37-50
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:
Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy związane z tzw. konstrukcją ciągłości przestępstwa w odniesieniu do instytucji prawa karnego procesowego – res iudicata oraz zakazu ne bis in idem
Problems related to the so-called construction of the continuity of a crime in relation to the institution of criminal procedural law – res iudicata and the prohibition ne bis in idem
Autorzy:
Krawczyk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016201.pdf
Data publikacji:
2021-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
res iudicata
ne bis in idem
continuous crime
a series of crimes
substantive validity of judgement
jurisprudence
Opis:
Przemysław Krawczyk discusses the impact of institutions related to the continuity of a crime on the substantive validity of judgments in criminal cases and the ne bis in idem prohibition that flows from it. The study presents the views of doctrine and judicature which treat the scope of the validity of substantive judgment in relation to conduct (acts) committed in the conditions of continuity. It should be noted at the outset that positions on this issue tend to be diametrically different. Moreover, Krawczyk points out how important it is to set temporal limits to the continuity of an offence. This issue is of considerable importance from the point of view of the substantive validity of a ruling issued in a criminal trial, because incorrect or insufficiently precise delimitation of these limits may result in a violation of some fundamental principles of criminal law, both substantive and procedural.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2021, 5, 2; 1-29
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies