Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ovarian cancer" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 118
Tytuł:
Transperitoneal transport dynamics of methotrexate in vitro: tissue and diffusion barriers
Autorzy:
Czyzewska, K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/69773.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
Tematy:
transport dynamics
diffusion barrier
anticancer drug
transport asymmetry
in vitro
methotrexate
intraperitoneal pharmacotherapy
mesothelial barrier
peritoneal membrane
intraperitoneal chemotherapy
ovarian cancer
rabbit
tissue
Źródło:
Journal of Physiology and Pharmacology; 1995, 46, 2
0867-5910
Pojawia się w:
Journal of Physiology and Pharmacology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relationship of c-myc and erbB oncogene family gene aberrations and other selected factors to ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in the modified ATP-chemosensitivity assay.
Autorzy:
Vogt, Ulf
Falkiewicz, Bogdan
Bielawski, Krzysztof
Bosse, Ulrich
Schlotter, Claus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044426.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
cultured tumor cells
antitumor drug screening assays
oncogenes
ovarian cancer
antineoplastic agents
Opis:
A pilot study on relationships of selected molecular factors [erbB-1, erbB-2, erbB-3, and c-myc oncogene average gene copy numbers (AGCN); steroid receptors and pS2 gene expression; tumor cells' DNA values] to the ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in a modified adenosine triphosphate cell viability chemosensitivity assay (ATP-CVA), was performed. Despite the relatively small number of patients, numerous correlations among the factors tested were found. Nevertheless, only c-myc gene dosage positively affected ex vivo chemosensitivity of tumors tested.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2000, 47, 1; 157-164
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Germline mutations in the BRCA1 gene predisposing to breast and ovarian cancers in Upper Silesia population.
Autorzy:
Grzybowska, Ewa
Siemińska, Marzena
Zientek, Helena
Kalinowska, Ewa
Michalska, Jadwiga
Utracka-Hutka, Beata
Rogozińska-Szczepka, Jadwiga
Kaźmierczak-Maciejewska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043761.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
germline mutations
allele-specific amplification PCR
hereditary predisposition
BRCA1 and BRCA2 genes
ovary cancer
breast cancer
Opis:
Germline mutations in the BRCA1 or BRCA2 genes predispose their carriers to breast or/and ovary cancers during their lifetime. The most frequent mutations: 5382insC, 185delAG, C61G and 4153delA in BRCA1, and 6174delT and 9631delC in BRCA2 were studied in a group of 148 probands admitted for genetic counseling, using allele-specific amplification (ASA) PCR test. Fifteen carriers of three different mutations: 5382insC, 185delAG and C61G in BRCA1 were found. Two families carried the 185delAG mutation and additional two C61G in BRCA1. Nobody carried the mutation 4153delA in BRCA1 nor 6174delT or 9631delC in BRCA2. Most of the carriers of a germline mutation were observed among the patients who developed bilateral breast cancer (17%). The lowest frequency of the germline mutations was found in the healthy persons who had two or more relatives affected with breast or ovarian cancer.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 2; 351-356
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A study of the influence of newly synthesized acyclonucleosides and 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline derivatives on deoxythymidine and deoxycytidine kinase activities in human neurofibrosarcoma and ovarian cancer.
Autorzy:
Modrzejewska, Hanna
Brzezińska, Elżbieta
Dramiński, Marcin
Zgit-Wróblewska, Anna
Krzykowska, Katarzyna
Rozpończyk, Elżbieta
Greger, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043410.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
deoxynucleoside kinases
1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline
acyclonucleosides
Opis:
The influence of nine newly synthesized uracil acyclonucleosides, and 36 derivatives of 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline on the activity of enzymes catalysing dTMP and dGMP synthesis, on the content of dTTP and dGTP in acid soluble fraction and on the incorporation of [14C]dThd and [14C ]dGuo into DNA in tumour homogenates was studied. The influence of the compounds was studied in the cytosol from intraoperatively excised human tumours - neurofibrosarcoma and ovarian cancer. It was shown that dTMP and dGMP synthesis is inhibited competitively by 34.1±4.0% in both types of tumours by 0.2 mM 1-N-(3'-hydroxypropyl)-6-methyluracil (1) and 0.2 mM 1-N-(3'-hydroxypropyl)- 5,6- tetramethyleneuracil (2). The mentioned acyclonucleosides reduced the content of dTTP and dGTP in the acid soluble fraction of tumours (59.7±3.1% of control). 1-(4-chlorophenyl)-6,7-dihydroxy- 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (3), 1-(2,3-dichlorophenyl)-6,7-dihydroxy 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (4) and 1-(3-methoxyphenyl)-6,7-dihydroxy 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline (5) at 0.2 mM concentration caused a mixed type inhibition of the synthesis of dTMP and dGMP by, on average, 33.2±4.4%, and reduced the content of dTTP and dGTP in the acid soluble fraction (52.6±3.7% of control) but were active only in the cytosol of neurofibrosarcoma. While acyclonucleosides undergo phosphorylation in the cytosol by cellular kinases, with their triphosphates being active acyclonucleoside metabolites, active 1,3,4,5-tetrahydroisoquinoline derivatives (compounds not containing a deoxyribose moiety), cannot be phosphorylated. ACN and THI derivatives which inhibit dThd and dCyd kinase activities, inhibit also the incorporation of [14C]dThd and [14C]dGuo (ACN - 50.2±2.7%, THI - 53.4±3.9% of incorporation inhibition) into tumour DNA. The obtained results point to the mechanism of uracil acyclonucleosides and 1,2,3,4-tetrahydroisoquinoline biological activity consisting in inhibiting the synthesis of DNA components.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2003, 50, 4; 1175-1185
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wybranych czynników molekularnych i klinicznych u pacjentek leczonych z powodu raka jajnika taksanami i cisplatyną
Analysis of selected molecular and clinical factors in patients with ovarian cancer treated with taxanes and cisplatin
Autorzy:
Ziółkowska-Seta, I.
Derlatka, P.
Sobiczewski, P.
Panek, G.
Kraszewska, E.
Kupryjańczyk, J.
Bidziński, M.
Mądry, R.
Markowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908278.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
BAX
BCL-2
TP53
ovarian cancer
taxanes
Opis:
Introduction: Paclitaxel and platinum analogs are standard drugs implemented as first-line therapy in advanced ovarian cancer, after previous surgery. One of causes of resistance to therapy is, among others, disruption of mechanisms leading to cell apoptosis. Aim of the paper is to determine the significance of expression of TP53, BAX and BCL-2 in response to first-line chemotherapy using paclitaxel in patients with advanced ovarian cancer, as well as to assess the role of TP53 as a prognostic and predictive factor in ovarian cancer. Material and method: The study included 164 patients with advanced ovarian cancer. Immunohistochemical staining was performed on histological specimens obtained from paraffin blocks. Monoclonal antibodies anti-BAX, anti-BCL-2 and anti-p53 were used. Results: Accumulation of TP53 was noticed in 60% of tumors. BCL-2 was absent in half of tumors studied. Significant expression of BCL-2 was noticed in 24% of tumors, while that of BAX was seen in 34% of tumors. There was a correlation of histological grade, volume of residual tumor left after surgery and BAX expression with overall survival. Enhanced expression of BAX correlated directly with increased death risk. Accumulation of none of proteins studied had any influence on disease-free survival. Complete remission was obtained in 106 patients. Size of residual tumor has a significant impact on disease-free survival. Conclusions: 1) In ovarian cancer patients, clinical factors clearly have far greater prognostic value than molecular factors. 2) There was no correlation between TP53 expression and clinical response to first-line chemotherapy using paclitaxel, cisplatin or platinum analogs. 3) TP53 expression is not a prognostic or predictive factor in ovarian cancer.
Wstęp:Paklitaksel i analogi platyny są standardem postępowania w pierwszej linii leczenia w zaawansowanym raku jajnika, po uprzedniej chirurgii. Przyczyną oporności na leczenie jest między innymi uszkodzenie mechanizmów prowadzących do apoptozy. Celem naszej pracy jest określenie znaczenia ekspresji TP53, BAX i BCL-2 w odpowiedzi na chemioterapię pierwszej linii z zastosowaniem paklitakselu u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, jak również ocena TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 164 chorych z zaawansowanym rakiem jajnika. Barwienia immunohistochemiczne zostały wykonane na materiale z bloczków parafinowych. Stosowano przeciwciała monoklonalne anty-BAX, anty-BCL-2 i anty-p53. Wyniki: Akumulację TP53 stwierdzono w 60% guzów. Obecności BCL-2 nie wykazano w połowie badanych guzów. Silną ekspresję BCL-2 stwierdzono w 24%, zaś silną ekspresję BAX – w 34% guzów. Wykazano wpływ histologicznego stopnia zaawansowania, wielkości pozostawionych resztek oraz ekspresji BAX na całkowite przeżycia. Przy silnej ekspresji BAX ryzyko zgonu było większe. Akumulacja żadnego białka nie miała wpływu na długość czasu wolnego od choroby. Całkowitą remisję uzyskano u 106 pacjentek. Wielkość pozostawionych resztek miała znaczący wpływ na długość czasu wolnego od choroby. Wnioski: 1) Czynniki kliniczne mają zdecydowanie większe znaczenie prognostyczne niż czynniki molekularne w raku jajnika. 2) Nie zaobserwowano związku pomiędzy stanem TP53 a odpowiedzią na leczenie pierwszej linii chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu i cisplatyny lub analogów platyny. 3) Nie wykazano znaczenia TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 220-229
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia dootrzewnowa w zaawansowanym raku jajnika
Intraperitoneal chemotherapy in the treatment of late-stage ovarian cancer
Autorzy:
Demska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908051.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
GOG172 trial
advanced ovarian cancer
conventional intravenous chemotherapy
first-line chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy
Opis:
Ovarian cancer is worldwide the leading cause of mortality in women with genital tract malignancy. Over one-half of patients are diagnosed with their ovarian cancer in the 3rd and 4th clinical stage. Currently, the standard protocol of management consists in surgery aiming at obtaining histological diagnosis, determination of clinical stage and cytoreduction followed by chemotherapy. At present, generally accepted chemotherapy protocol includes paclitaxel and platinum derivates (6 courses 3 weeks apart). Unfortunately, the outcome of this therapy is far from satisfactory and only about 20% of women with late-stage ovarian cancer survive over 5 years. Studies are underway aiming at improvement of the patients’ survival rate. Promising results are associated with intraperitoneal chemotherapy, which may be implemented as first-line treatment, consolidation of remission or salvage treatment. This modality may be an attractive alternative, because it by-passes peritoneal barrier, overcomes resistance of cancer cells, results in less systemic toxicity, increases exposure of tumour to high concentration of cytostatics. The newest GOG172 trial confirmed a 21.6% mean reduction of death risk. This study enabled to define a group of patients who may benefit most of intraperitoneal chemotherapy. These are patients in the 3rd clinical stage, after optimal surgical cytoreduction, with minimal residual disease. At present, great hopes are associated with the protocol including intraperitoneal cisplatin (100 mg/m2) and taxanes administered intravenously only or intravenously and intraperitoneally.
Rak jajnika jest na świecie główną przyczyną śmierci kobiet z powodu nowotworów narządu rodnego. U ponad połowy chorych nowotwór jajników jest rozpoznany w III° i IV° zaawansowania. Obecnie standardowe postępowanie obejmuje zabieg operacyjny, mający na celu uzyskanie diagnozy histopatologicznej, ocenę stopnia klinicznego zaawansowania, cytoredukcję, a następnie chemioterapię. Aktualnie powszechnie akceptowanym schematem chemioterapii jest paklitaksel i pochodne platyny (6 kursów co trzy tygodnie). Niestety rezultaty tej terapii są dalekie od oczekiwanych i tylko około 20% kobiet z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat. Prowadzone są badania, których celem jest poprawa przeżywalności chorych. Obiecująca wydaje się być chemioterapia dootrzewnowa, która może być zastosowana jako terapia pierwszej linii, konsolidacyjna lub ratunkowa. Terapia ta może być atrakcyjnym sposobem leczenia, ponieważ pomija barierę otrzewnową, przełamuje oporność komórki nowotworowej, daje mniejszą toksyczność układową oraz większą ekspozycję guza na wysokie stężenie cytostatyków. Najnowsze badanie GOG172 potwierdziło średnie zmniejszenie ryzyka zgonu o 21,6%. Badanie to wyodrębniło grupę chorych, które mogą osiągnąć największą korzyść z chemioterapii dootrzewnowej. Są to pacjentki z nowotworem w III° zaawansowania, po optymalnym zabiegu cytoredukcyjnym, z minimalną chorobą resztkową. Obecnie za budzący nadzieję uważa się schemat zawierający IP cisplatynę 100 mg/m2 i taksany podawane tylko IV lub IV i IP.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 241-249
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na zaawansowanego raka jajnika?
Is optimal surgical cytoreduction an independent prognostic factor for women with advanced ovarian cancer?
Autorzy:
Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908220.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
optimal cytoreduction
ovarian cancer
residual disease
surgery
Opis:
In Poland ovarian cancer is on fifth place regarding morbidity and fourth most common cause of cancerrelated death in women. Surgical cytoreduction followed by paclitaxel and platinum-based chemotherapy is standard of care in advanced ovarian cancer. The aim of this study was to assess, if optimal surgical cytoreduction is an independent prognostic factor in this group of patients. Clinical data of 358 women with FIGO stage III ovarian cancer treated in Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre – Institute, Warsaw, between 1995 and 1999 were assessed. Primary endpoint was PFS. Multivariable analysis showed that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor. Optimal surgery was statistically less frequently performed in older patients (p=0.06; borderline statistical significance), FIGO stage III C and patients with performance status 1 or 2 according to WHO criteria (p<0.001). Grade and FIGO stage were identified as independent prognostic factors for PFS. Median PFS were 11.4 and 5.7 months in optimally and suboptimally cytoreduced group respectively. We conclude that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor in this group of patients because there was correlation between surgical resectability and certain clinical factors.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet i czwartą co do częstości przyczyną zgonów w Polsce. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią, opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem, jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytanie, czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na raka. Badaną grupę stanowiło 358 kobiet leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że optymalność zabiegu operacyjnego nie może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy w tej grupie chorych. Uznano, że zabieg optymalny był istotnie rzadziej wykonywany u pacjentek, u których rozpoznano nowotwór w późniejszym wieku (p=0,06; na granicy istotności) oraz u pacjentek z FIGO III C i pacjentek ze stanem sprawności wg WHO 1-2 (p<0,001). Czynnikami wpływającymi niezależnie na długość czasu do progresji choroby były stopień zróżnicowania histologicznego oraz stopień zaawansowania wg FIGO. Mediany czasu do progresji choroby wynosiły: w przypadku chorych operowanych optymalnie – 11,4 miesiąca, a grupie, w której takiego zabiegu nie udało się wykonać – 5,7 miesiąca. W badanej grupie chorych wykazano związek pomiędzy rodzajem zabiegu a występowaniem pewnych cech klinicznych, dlatego też optymalność zabiegu nie powinna być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 90-98
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molekularne czynniki adhezyjne w szerzeniu się nabłonkowego raka jajnika
Role of molecular adhesion factors in the spread of epithelial ovarian cancer
Autorzy:
Waksmański, Bogdan
Olejek, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908240.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
FAK
cadherins
cell adhesion
epithelial ovarian carcinoma
Opis:
The process of spread of epithelial ovarian cancer is associated with molecular mechanisms including cellular surface receptors, basal membrane components, intercellular adhesion molecules and cell-derived signals. The key role in cellular adhesion and its motility is played by E-cadherin and catenins. Expression of the cadherin – catenin complex decreases in parallel with progressing clinical stage of ovarian cancer. At the same time, re-expression of this complex is associated with dissemination of the neoplasm over peritoneal surface. Changing expression or dysfunction of receptors for integrins and their association with molecules of extracellular matrix (ECM) is closely correlated with tumour progression and/or its metastatic potential. The lysophosphatidic acid mediates laminin-dependant migration of cells by the autocrine local mechanism. The first step in formation of metastases is degradation of collagen type IV, as well as activation of metalloproteinases and pro-angiogenic factors, whose increased expression is seen in ovarian cancer cells. Adhesion contact kinase (FAK) is crucial for migration of neoplastic cells, inversely dependant on growth factors and integrin receptors. Increased expression of this kinase is associated with statistically significant with higher clinical stage of the tumour, presence of metastases in lymph nodes and distant metastases. The basic prerequisite for formation of metastases is derangement of cell adhesion mechanism, inducing loss of adhesion between cells and between cells and extracellular matrix. This mechanism is crucial in the spread of ovarian cancer throughout the abdominal cavity.
Proces szerzenia się nabłonkowego raka jajnika jest związany z mechanizmami molekularnymi obejmującymi receptory powierzchni komórki, składnikami błony podstawnej, międzykomórkowymi cząsteczkami adhezyjnymi oraz sygnałami pochodzącymi od komórki. Podstawową rolę w adhezji komórki i jej ruchliwości pełnią E-kadheryna oraz kateniny. Ekspresja kompleksu kadheryna – kateniny zmniejsza się wraz z postępującym stopniem zaawansowania klinicznego raka jajnika. Jednocześnie występuje reekspresja tego układu w przypadku rozsiewu procesu nowotworowego na powierzchni otrzewnej. Zmieniająca się ekspresja lub nieprawidłowe działanie receptorów integryn i ich związek z cząsteczkami macierzy zewnątrzkomórkowej ECM wykazuje ścisłe połączenie z postępem rozwoju guza lub potencjałem przerzutu. Kwas lizofosfatydowy pośredniczy w zależnej od laminin migracji komórek w autokrynnym mechanizmie lokalnym. Pierwszym krokiem w procesie tworzenia przerzutów jest degradacja kolagenu typu IV z działaniem metaloproteinaz oraz czynników proangiogennych, których zwiększona ekspresja jest obserwowana w komórkach raka jajnika. Kinaza kontaktów adhezyjnych FAK pełni podstawową rolę w migracji komórek nowotworowych ujemnie zależnych od czynników wzrostu oraz receptorów integryn. Zwiększona ekspresja tej kinazy wiąże się istotnie statystycznie z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego guza, obecnością przerzutów w węzłach chłonnych i obecnością odległych przerzutów. Podstawowym wstępnym warunkiem powstania przerzutu jest zaburzenie mechanizmu adhezji komórki, co w konsekwencji indukuje zmiany w przyleganiu między komórkami oraz komórkami a macierzą zewnątrzkomórkową. Mechanizm ten ma podstawowe znaczenie w szerzeniu się raka jajnika w obrębie jamy brzusznej.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 193-201
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna
Chemotherapy-related anaemia in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound – preliminary analysis
Autorzy:
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908260.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anaemia
chemotherapy
erythropoietic proteins
ovarian cancer
supportive care
Opis:
Aim: The aim of the paper is to evaluate the problem of anaemia in patients treated with paclitaxel and cisor carboplatin as a first line treatment for ovarian cancer. Material and methods: The analysis comprised patients who completed 6 cycles of chemotherapy and who commenced the treatment not sooner than in 2004. The patients were not selected in any way with respect to anaemia. The data concerning the haemoglobin concentration and the management of anaemia were collected retrospectively. The blood counts taken into consideration had been performed on the day of the chemotherapy or on the previous day. Results: The patients’ age ranged from 31 to 78. Patients with FIGO IIIC stage ovarian cancer accounted for 67.5% of the whole group. The haemoglobin concentration at the beginning of the treatment was 9.5 – 14.4 g/dl (average 11.8 g/dl). In the course of subsequent chemotherapy cycles, a gradual decrease was observed, down to the values of 7.2 – 13.8 g/dl (average 10.9 g/dl) at the 6th cycle. In 52 patients, at least one count was below 11 g/dl, including 13 patients with haemoglobin below 9 g/dl. Chemotherapy had to be postponed due to anaemia in 10 patients; 9 patients required erythrocyte concentrate transfusion. No patients was administered epoietin and 3 patients were administered alpha-darbepoietin. Conclusions: 30% of the patients in the whole group maintained a haemoglobin concentration above 11 g/dl in the course of treatment. This fact implies that anaemia is very common in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound. However, the prophylaxis or management of anaemia still seems to be insufficient, despite the availability of erythropoietic proteins.
Cel badania: Przedstawienie problemu niedokrwistości u chorych leczonych paklitakselem z cis- lub karboplatyną w ramach chemioterapii pierwszej linii z powodu raka jajnika. Materiał i metody: Badaniem objęto 74 chore, które ukończyły 6 kursów chemioterapii i rozpoczęły leczenie nie wcześniej niż w 2004 roku. Badane nie były w jakikolwiek sposób selekcjonowane pod względem występowania niedokrwistości. Retrospektywnie zebrano dane o stężeniu hemoglobiny i postępowaniu w przypadku niedokrwistości. W analizie brano pod uwagę pomiary morfologii wykonywane w dniu lub w przeddzień terminu chemioterapii. Wyniki: Wiek chorych wynosił od 31 do 78 lat. Chore w IIIC stopniu zaawansowania według FIGO (Federation Internationale de Gynecologie Oncologique) stanowiły 67,5% całej grupy. Stężenie hemoglobiny na początku leczenia wynosiło od 9,5 do 14,4 g/dl (średnio 11,8 g/dl). W trakcie kolejnych cykli chemioterapii następował stopniowy spadek aż do wartości od 7,2 do 13,8 g/dl (średnio 10,9 g/dl) przy 6 cyklu. U 52 pacjentek przynajmniej jednokrotnie stężenie hemoglobiny obniżyło się poniżej 11 g/dl, w tym u 13 poniżej 9 g/dl. Konieczność odroczenia chemioterapii z powodu anemii wystąpiła u 10 badanych, a u 9 zaistniała konieczność przetaczania koncentratu krwinek czerwonych. Żadna chora nie otrzymała epoetyny, a trzy otrzymały darbepoetynę alfa. Wnioski: Niespełna 30% pacjentek z całej grupy utrzymało stężenie hemoglobiny powyżej 11 g/dl w trakcie całego leczenia. Świadczy to o ogromnym rozpowszechnieniu niedokrwistości u chorych z rakiem jajnika leczonych schematem chemioterapii pierwszej linii, opartym na paklitakselu i pochodnych platyny. Natomiast leczenie i profilaktyka anemii, mimo dostępnych leków w postaci białek erytropoetycznych, wydają się wciąż niewystarczające.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 151-159
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena częstości powikłań śródoperacyjnych i okołooperacyjnych związanych z resekcją jelita w trakcie operacji cytoredukcyjnych u chorych leczonych z powodu raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO
The evaluation of intra- and postoperative complications related to debulking surgery with bowel resection in patients with FIGO stage III-IV ovarian cancer
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Derlatka, Paweł
Ziółkowska-Seta, Izabela
Kubik, Paweł
Gmyrek, Leszek
Sobiczewski, Piotr
Dańska-Bidzińska, Anna
Panek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908167.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
complications related to bowel surgery
Opis:
Introduction: The surgical treatment of advanced ovarian cancer patients is based on the maximal debulking. In a lot of patients, the necessity of widening operation range to the infiltrated organs takes place. These procedures may be connected with higher risk of intraoperative and early postoperative complications. Sometimes, the exteriorization of ileostomy is necessary, what leads to the quality of life deterioration. Aims of the study: 1) The assessment of the quantity and quality of intra- and postoperative complications in ovarian cancer patients with FIGO stage III-IV in which, to achieve the optimal debulking, partial bowel resection was performed. 2) The evaluation of intra- and postoperative complications, related to surgery with bowel resection, compared to Hartmann surgery in examined group of patients. Material and method: The analysis of 39 debulking surgical procedures with partial intestinal resection and postoperative period in ovarian cancer patients, FIGO stage III-IV, was performed. The following factors were analyzed: the size of excised tumor, the intestinal resection range, method of anastomosis or stoma exteriorization, size of lesions left, blood loss, hemoglobin concentration before and after surgery, quantity and reasons for reoperations, postoperative complications, the length of hospitalizations, time to start with chemotherapy treatment. Results: During 39 operations, the most frequent type of intestinal resection was the sigmoidectomy or proctosigmoidectomy. This kind of surgery was performed in 29 patients. In the remaining patients, left- and right-side hemicolectomy or partial enterectomy was done. There were 24 enteroenterostomies performed, and 15 Hartmann procedures. In 32 patients, the diameter of left tumor lesions was less than 10 mm. Among complications forcing the reoperations were: bleeding in 3 (7.6%) patients, the separation of anastomosis in 3 (7.6%) patients, bowel obstruction in 1 (2.5%) patient, stomach perforation in 1 (2.5%) patient. There were no deaths during postoperative period. There were not noted any differences between surgery with anastomosis and Hartmann surgery in aspect of quantity of complications, blood loss, and the time of surgery. Conclusions: Intestinal resection, during debulking surgery in advanced ovarian cancer patients, brings good results, and complications related to surgery are to be accepted. The quantity of perioperative complications, related to surgery with anastomosis, and to Hartmann surgery is similar. If it is possible, the surgery with enteroenterostomosis should be performed.
Wstęp: Leczenie operacyjne chorych na zaawansowanego raka jajnika oparte jest na dążeniu do maksymalnej cytoredukcji. U wielu pacjentek zachodzi potrzeba rozszerzenia zakresu operacji o narządy, w których stwierdzono naciek nowotworowy. Operacje takie mogą się wiązać z większym ryzykiem powikłań śródoperacyjnych i wczesnych pooperacyjnych. Niekiedy konieczne jest wyłonienie stomii jelitowej, co prowadzi do pogorszenia jakości życia chorych. Cele pracy: 1) Ocena liczby i jakości powikłań śród- i pooperacyjnych u chorych leczonych z powodu raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO, u których w celu uzyskania optymalnej cytoredukcji wycięto część jelita. 2) Ocena powikłań śród- i pooperacyjnych związanych z operacjami z zespoleniem jelitowym w porównaniu z zabiegami typu Hartmanna w badanej grupie chorych. Materiał i metoda: Analizowano 39 operacji cytoredukcyjnych z resekcją fragmentu jelita oraz okres pooperacyjny u chorych na raka jajnika w stopniu III-IV wg FIGO. W opisowej analizie wyników wzięto pod uwagę: wielkość usuniętego guza, zakres resekcji jelita, sposób zespolenia lub wyłonienie stomii, wielkość pozostawionych resztek, utratę krwi i stężenie hemoglobiny przed i po zabiegu, ilość i powody wykonanych reoperacji, powikłania pooperacyjne, długość hospitalizacji oraz czas do rozpoczęcia chemioterapii. Wyniki: Podczas 39 operacji najczęstszym rodzajem resekcji jelitowej było wycięcie esicy lub esicy i odbytnicy. Zabieg taki przeprowadzono u 29 pacjentek. U pozostałych chorych wykonano lewo- i prawostronne hemikolektomie lub resekcję fragmentu jelita cienkiego. Wykonano 24 zespolenia i 15 operacji Hartmanna. U 32 chorych średnica pozostawionych ognisk nie przekraczała 10 mm. Wśród powikłań zmuszających do reoperacji zanotowano: krwawienie u 3 (7,6%) chorych, rozejście się zespolenia u 3 (7,6%) chorych, niedrożność u 1 (2,5%) pacjentki, perforację żołądka u 1 (2,5%) chorej. Nie było zgonów w okresie pooperacyjnym. Nie stwierdzono zasadniczych różnic między zabiegami z zespoleniem a operacjami Hartmanna pod względem ilości powikłań, utraty krwi i czasu operacji. Wnioski: Resekcja jelitowa w trakcie operacji cytoredukcyjnej u chorych na zaawansowanego raka jajnika przynosi dobre efekty, a towarzyszące zabiegowi powikłania są do zaakceptowania. Liczba powikłań okołooperacyjnych związanych z operacjami z zespoleniem i operacjami Hartmanna jest podobna. O ile to możliwe, należy dążyć do wykonywania zespoleń.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 14-22
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena jakości życia chorych na raka jajnika leczonych metodą chemioterapii wielolekowej na podstawie przeprowadzonych badań ankietowych
Assessment of quality of life of patients with ovarian cancer treated by multidrug chemotherapy based on questionnaire-aided survey
Оценка качества жизни больных страдающих раком яичника, которые лечились при использовании метода многолекарственной химиотерапии, на основании проведенных анкетных исследований
Autorzy:
Borowiak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/907982.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
symptom score
Opis:
The paper aims to assess the quality of life of patients with ovarian cancer treated by multidrug chemotherapy. Our material includes 383 females treated at the Department of Female Genital Neoplasms of the Centre of Oncology in Warsaw, Poland, since 2001 thru 2004. The study was performed based on the questionnaires QLQ-C30 and QLQ-OV28, supplied by the EORTC bureau in Brussels, Belgium. One subgroup included 280 patients receiving paclitaxel- and platinum-based chemotherapy regimens. Another subgroup of 103 women received Endoxan- and platinum-based chemotherapy. When assessing the patients' quality of life, the following parameters were taken into account: age, clinical stage of neoplasm, completeness of surgical resection and treatment phase. The patients were questioned before institution of chemotherapy, in the middle of treatment (after 3 courses) and after termination of treatment. Based on the results obtained, we may state that clinical stage, completeness of resection and treatment phase have a significant influence on the patients' quality of life, while type of chemotherapy had no impact on the quality of life parameters analysed. Very frequent disorders of emotional and social functioning of the patients usually took the form of reluctant attitude towards the disease and treatment, as well as a negative perception of own body. Predominance of psychological disorders over physical symptoms suggests that maybe a greater emphasis should be placed on psychological care of oncology patients.
W pracy podjęto się oceny jakości życia chorych na raka jajnika leczonych metodą chemioterapii wielolekowej. Materiał stanowiły 383 chore leczone w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie w latach 2001-2004. Badania prowadzono, korzystając z kwestionariuszy QLQ-C30 i QLQ-OV28 dostarczonych z biura EORTC w Brukseli. W ankietowanej grupie 280 chorych otrzymało chemioterapię z użyciem paklitakselu i pochodnych platyny. Druga grupa licząca 103 kobiety leczona była wg programu z zastosowaniem Endoxanu i pochodnych platyny. Przy ocenie jakości życia badanych pacjentek uwzględniono kryteria, takie jak: wiek, stopień zaawansowania klinicznego, radykalizm leczenia chirurgicznego oraz fazę leczenia. Chore ankietowane były przed rozpoczęciem leczenia chemicznego, w połowie (czyli po 3 kursach) i po zakończeniu leczenia. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że stopień zaawansowania klinicznego, radykalność chirurgii oraz faza leczenia, w której była przeprowadzona ankieta, mają istotny wpływ na jakość życia chorych, natomiast typ leczenia chemicznego nie miał wpływu na oceniane parametry jakości życia. Bardzo częste zaburzenia funkcjonowania emocjonalnego i społecznego pacjentek przejawiały się głównie w postaci niechętnego stosunku do choroby i leczenia oraz negatywnego postrzegania własnego ciała. Przewaga dolegliwości natury psychicznej nad objawami fizycznymi sugeruje, że należałoby położyć większy nacisk na opiekę psychologiczną nad pacjentkami onkologicznymi.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 115-124
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ odstępu czasu między zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii na rokowanie u chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO
Impact of time-interval between surgery and institution of chemotherapy on prognosis in FIGO stage III ovarian cancer patients
Autorzy:
Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908251.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
ovarian cancer
surgery
time interval
Opis:
Ovarian cancer is the 5th most common malignancy in Polish women and is the 4th most common cause of death. Surgical treatment with subsequent platinum derivates-based chemotherapy combined with paclitaxel is the cornerstone of treatment of far advanced cases. The aim of this paper was to analyze patients treated since 1995 thru 1999 for FIGO stage III ovarian cancer. The primary end-point was progression-free survival (PFS). Based on our results, time interval between surgery and institution of chemotherapy had no influence on PFS in the study population. Median PFSs for particular quartiles were 8.4 months, 4.9 months, 7.8 months and 7.2 months respectively. Survival curves for these subgroups did not differ significantly (log rank test, p=0.74). Similar results were obtained when analyzing two groups of patients: those undergoing optimal surgical resection and those, in whom optimal procedure was impossible. In conclusion, time interval between surgery and adjuvant chemotherapy does not influence prognosis measured as progression-free survival in FIGO stage III ovarian cancer patients.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce i zajmuje czwarte miejsce wśród najczęstszych przyczyn zgonów. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była analiza chorych leczonych w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy statystycznej nie stwierdzono, aby odstęp czasu pomiędzy zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii miał wpływ na długość czasu do progresji choroby w badanej populacji. Mediany czasu do progresji choroby dla poszczególnych kwartyli wynosiły 8,4 miesiąca, 4,9 miesiąca, 7,8 miesiąca oraz 7,2 miesiąca. Krzywe przeżycia dla tych grup nie różniły się w sposób istotny statystycznie – test log rank: p=0,74. Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku analizy dwóch grup pacjentek – tych, u których wykonano optymalną resekcję chirurgiczną, i w grupie kobiet, u których nie udało się przeprowadzić optymalnego zabiegu chirurgicznego. Należy zatem wysnuć wniosek, że odstęp czasu pomiędzy chirurgią i adiuwantową chemioterapią nie ma wpływu na rokowanie mierzone jako czas do progresji choroby w grupie chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 177-185
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne możliwości oszczędzenia zdolności do rozrodu u kobiet leczonych z powodu nowotworów narządu rodnego
Modern therapeutic modalities enabling preservation of procreative potential in women treated for genital malignancies
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Sobiczewski, Piotr
Derlatka, Paweł
Gmyrek, Jarosław
Ziółkowska-Seta, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908262.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
endometrial cancer
ovarian cancer
preservation of fertility
sparing treatment
uterine cervix cancer
Opis:
Recent decade saw a significant progress in the diagnosis of prognostically important features of neoplasm, in particular those influencing critically the choice of techniques and protocols of oncological treatment. Principles of therapeutic approach to patients with genital malignancies, which were valid in the past, most often neither took into consideration the age of patients, nor was the issue of preservation of procreative functions considered as clinically important. In recent years, the situation in this area underwent a dramatic change. In patients of procreative age, the measure of therapeutic success is not as much standard parameters, e.g. long-term survival rate or recurrence risk, but rather overall quality of life and in particular preservation of ability to procreate. At present, in most locations of early-stage female genital malignancy, there is a possibility to spare procreative function. Based on reports in recent publications, we undertook a review of current views on management of malignancies of uterine cervix, uterine mucosa and ovary enabling preservation of procreative potential of women involved.
Ostatnie dziesięciolecie to czas, w którym dokonał się znaczący postęp w rozpoznawaniu istotnych prognostycznie czynników charakteryzujących nowotwór, zwłaszcza tych, które w sposób znaczący wpływają na wybór metody leczenia onkologicznego. Obowiązujące w przeszłości zasady postępowania terapeutycznego stosowane w leczeniu nowotworów złośliwych narządu rodnego najczęściej nie uwzględniały wieku pacjentek i możliwości oszczędzenia funkcji rozrodczych jako istotnego klinicznie elementu. Sytuacja w tym zakresie uległa w ostatnich latach zasadniczej zmianie. U chorych w wieku rozrodczym miarą sukcesu terapeutycznego są obecnie nie tylko typowe parametry, jak odsetek wieloletnich przeżyć czy też ryzyko nawrotu, ale również jakość życia – w tym szczególnie zachowanie zdolności do rozrodu. Obecnie w większości lokalizacji wczesnych postaci nowotworów narządów płciowych kobiecych istnieje możliwość oszczędzenia zdolności do prokreacji. Bazując na doniesieniach współczesnego piśmiennictwa, dokonano przeglądu aktualnych stanowisk i opinii na leczenie nowotworów szyjki macicy, błony śluzowej macicy oraz jajnika z oszczędzeniem zdolność do rozrodu.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 230-240
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Olszewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA 125 follow-up
CA 125 level
CA 125 prognostic value
advanced ovarian cancer
cytoreductive surgery in ovarian cancer
Opis:
Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczne leczenie raka jajnika
Surgical treatment of ovarian cancer
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
cytoreductive surgery
ovarian cancer
second-look surgery
secondary debulking surgery
Opis:
The paper presents current algorithms of surgical treatment of patients with ovarian cancer. At early clinical stages (FIGO stage I and II), the basic principle of surgical treatment is radical excision of malignant lesions within the pelvis and meticulous search for metastatic foci of tumour within the mid-abdomen and epigastrium. Therefore, mandatory procedures include omentectomy, multiple sampling of peritoneum (including diaphragmatic lining) and periaortal lymph nodes. In late-stage disease (FIGO stages III and IV), the main task is to remove all metastatic foci, both within the abdominal cavity and retroperitoneal space. In late-stage cases, surgery requires great expertise of both surgical, anesthetic and physiotherapy teams. Required are also precise surgical instruments, including argon bipolar coagulation, a reliable diathermy unit and a kit of self-retaining retractors. Extensive cytoreductive procedures are burdened by an elevated complication rate, therefore in selected cases preoperative (neoadjuvant) chemotherapy is used.
W artykule przedstawiono współczesne algorytmy postępowania chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka jajnika. We wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego (I i II wg klasyfikacji FIGO) zasadą postępowania chirurgicznego jest nie tylko usunięcie zmian nowotworowych zlokalizowanych w miednicy mniejszej, lecz także dokładne sprawdzenie, czy nie ma ognisk nowotworu w śródbrzuszu i nadbrzuszu. Dlatego obligatoryjne jest wycięcie sieci, pobranie licznych wycinków z otrzewnej, w tym także przepony, oraz pobranie do badania węzłów przyaortalnych. W stopniach zaawansowanych (III i IV wg klasyfikacji FIGO) zasadniczym zadaniem jest usunięcie wszystkich ognisk przerzutowych zarówno z terenu jamy brzusznej, jak i przestrzeni zaotrzewnowej. Chirurgia w tych stopniach zaawansowania wymaga bardzo dużego doświadczenia zespołu zarówno chirurgów, jak i anestezjologów i rehabilitantów. Wymaga także użycia precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, w tym: bimera argonowego, dobrej diatermii oraz zestawów haków samotrzymają-cych. Rozległe cytoredukcyjne operacje są obarczone większą liczbą powikłań i dlatego niekiedy stosowana jest przedoperacyjna (neoadiuwantowa) chemioterapia.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 61-74
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 118

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies