Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Man 2.0" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Media Web 2.0 a edukacja „ku mediom”
    Media Web 2.0 and education “towards the media”
    Autorzy:
    Zeler, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054771.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    nowe nowe media
    cypherpunks
    Człowiek 2.0
    Demokracja 2.0
    infotainment
    edukacja „ku mediom”
    new new media
    Man 2.0
    Democracy 2.0
    education “towards the media”
    Opis:
    Celem artkułu jest wskazanie najważniejszych kwestii, jakie powinny zostać podjęte w ramach współczesnej edukacji medialnej. Punktem wyjścia dla tych uwag są rozpoznania amerykańskiego medioznawcy i teoretyka komunikacji, Paula Levinsona dotyczące zjawiska nowych nowych mediów oraz zaistniałych dzięki nim przesunięć komunikacyjnych, implikujących istotne zmiany we wszystkich obszarach aktywności ludzkiej.   Autor artykułu zwraca uwagę na rolę doświadczenia nabywanego w trakcie owych nowych działań, w czasie zanurzenia w sieciowym świecie oraz na szczególne miejsce przypadające w tym procesie ludziom młodym, których sposób widzenia świata staje się poprzez Internet i w Internecie dominujący. Przywołuje rozpoznania  badaczy, kim jest użytkownik nowych nowych mediów, czym charakteryzuje się Człowiek 2.0, na czym polega Demokracja 2.0. Za najistotniejsze zadanie współczesnej edukacji – za Tadeuszem Miczką – uważa edukację „ku mediom”, której celem byłoby kształtowanie optymalnych (właściwych) zachowań komunikacyjnych, związanych z odpowiedzialnym użytkowaniem nowych nowych mediów.
    Bogdan Zeler’s aim in this article is to indicate the most important issues that should be addressed within the framework of contemporary media education. As his point of departure, Zeler has chosen the reflections of the American media expert and communication theoretician Paul Levinson on the phenomenon of the new new media and the communication shifts caused by them and necessitating significant changes in all areas of human activity. Zeler draws attention to the role of the experience acquired when performing the new activities and during the immersion in the online world. He also draws attention to the special place assigned in this process to young people, whose way of seeing the world becomes dominant both through and in the internet. Zeler refers to the insights of researchers concerning the user of the new new media, the characteristics of Man 2.0 and of Democracy 2.0. After Tadeusz Miczka, Zeler regards education “towards the media” as the most essential task of contemporary education, its aim being the shaping of optimal (appropriate) communication behaviors related to the responsible use of new new media.
    Źródło:
    Studia Etnologiczne i Antropologiczne; 2021, 21, 1; 1-9
    1506-5790
    2353-9860
    Pojawia się w:
    Studia Etnologiczne i Antropologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anthropos 2.0 – od pedagogiki rzeczy do urzeczowionego człowieka?
    Anthropos 2.0 – from a pedagogy of objects to the objectification of the human being?
    Autorzy:
    Lipowicz, Markus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962443.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    “human enhancement”
    pedagogy of things
    perfection
    humanistic education
    the image of a man
    transhumanism
    transhumanizm
    „ulepszanie człowieka”
    pedagogika rzeczy
    doskonałość
    edukacja humanistyczna
    obraz człowieka
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, krótkie rozwinięcie oraz krytyka pedagogicznych implikacji transhumanizmu. Stawiam hipotezę, iż w odniesieniu do głównych postulatów tego, coraz bardziej znaczącego zarówno w kulturze popularnej jak i w środowisku akademickim, ruchu techno-progresywnego uzasadniona jest mowa o próbie urzeczowienia człowieka. Owe urzeczowienie polegałoby na biotechnologicznych interwencjach, mających na celu udoskonalenie ciała ludzkiego, co – jak będę chciał dowieść – kłóciłoby się z podstawowymi ideami i założeniami edukacji humanistycznej, a także posthumanistycznej pedagogiki rzeczy. W pierwszej części omówię kluczową dla transhumanizmu koncepcję „ulepszania człowieka” (Human Enhancement) oraz pojęcie ludzkiej doskonałości. Z kolei w drugiej części postaram się odnieść te idee do podstawowych dla pedagogiki humanistycznej obrazów człowieka jako homo absconditus i homo educandus. Wyniki moich refleksji mogą być postrzegane jako wyraz naglącej potrzeby powstania szerokiej debaty pedagogicznej nad możliwościami oraz zagrożeniami płynącymi z transhumanizmu, albowiem nawet częściowa realizacja jego postulatów mogłaby już w niedalekiej przyszłości przyczynić się do załamania się podstawowych zasad praktyki edukacyjnej.
    The aim of the article is presentation, short elaboration and critique of the pedagogical implications of transhumanism. My hypothesis is that it is valid to refer to the crucial postulates of this techno-progressive movement, which is contemporary gaining popularity within the pop culture and academic society, as an attempt to objectify the human being. This process would consist of biotechnological interventions aiming at perfection of the human body, which—as I will try to indicate—would clash with both the basic ideas and assumptions of humanistic education and the conception of pedagogy of things as well. In the first part I will elaborate the crucial transhumanist conception of “human enhancement” and the notion of human perfection. In the second part I will refer these ideas to the fundamental pedagogical images of a man as homo absconditus and homo educandus. The results of my reflections can be perceived as an enunciation of the exigency for establishing a broad pedagogical debate on the possibilities and dangers deriving from transhumanism, since even a partial realization of its postulates could eventually lead to a breakdown of crucial principles of educational praxis.
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2016, 2
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies