Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lutosławski, Witold. Muzyka" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Kadry muzyką opatrzone. O krótkiej współpracy Witolda Lutosławskiego z filmowcami.
    Film stills with the accompaniment of music. On the short cooperation of Witold Lutosławski and filmmakers
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513962.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Witold Lutosławski
    film
    film music
    Opis:
    Creation of film music is only an episode in all of Witold Lutosławski’s way of oeuvre. He composed music to five films – three of which were not preserved (short films from the 1930s), two others that have been preserved were middle-feature films from the 1940s. This article is an attempt to reconstruct the character of the cooperation between Lutosławski and the directors, outlining the historical con¬text and the circumstances of the works’ creation, and in case of the preserved films, to discuss their musical aspect. Uwaga – komunikat filmowy z frontu pracy (Beware! A Film Communiqué from the Front Lines of Work, 1934) and Gore! (Fire!, 1936) were directed by Euge¬niusz Cękalski in cooperation with Stanisław Wohl. Zwarcie (Short Circuit, 1935) was created by Franciszka and Stefan Themerson. We know very little about Lutoslawski’s music in these films, but it was always appreciated in press reviews. After the Second World War documentary films became popu¬lar, but they contained propaganda features, which aimed to in¬form about the scale of devastation of Polish territory. One of them was Odrą do Bałtyku (Via the Oder to the Baltic, 1946) directed by Stanisław Urbanowicz. The sound element of the film has largely an illustrative character (in neoclassical style), it is a background for the narrative’s comment. Various arrangements of songs (Zasiali górale [The mountain people have sown], Przybyli ułani pod okienko [The lancers have come to the window]) which are incorporated inthe soundtrack, underline the propaganda message of the film. The last film with Lutosławski’s music was Suita warszawska (Warsaw Suite, 1946) directed by Tadeusz Makarczyński. Again we can hear illustrative music, even real music (urban folk – polka and waltz), but sometimes music is more independent and abstract. After that the composer got several proposal to write film music, but he did not undertake this anymore (mainly for financial and time reasons).Film stills with the accompaniment of music. On the short cooperation of Witold Lutosławski and filmmakers
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 1(28); 5-31
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lutosławski’s Worlds, red. Lisa Jakelski, Nicholas Reyland. Woodbridge 2018 The Boydell Press, ss. 402. ISBN 978-1-78327-198-6
    Autorzy:
    Gamrat, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328293.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Witold Lutosławski
    muzyka polska
    muzyka XX wieku
    Polish music
    twentieth-century music
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 3; 169-178
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka polska w repertuarze Leopolda Stokowskiego
    Polish music in the repertoire of Leopold Stokowski
    Autorzy:
    Łapeta, Oskar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513926.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Leopold Stokowski
    Andrzej Panufnik
    Witold Lutosławski
    Universal Prayer
    Stabat Mater
    Warsaw Philharmonic
    Opis:
    Nowadays, Leopold Stokowski is recognized as one of the most im¬portant conductors of the 20th Century. The artist was very proud of his Polish origin and conducted twenty two compositions written by eleven Polish composers, including Chopin, Wieniawski, Fitel¬berg, Szymanowski, Tansman, Szabelski, Moniuszko, Lutosławski, Panufnik, Jarecki and Paderewski. During his career Stokowski visit¬ed Poland four times. The first two visits (1924 and 1958) were private. The conductor’s first Polish concert took place in Warsaw in May 1959 – on this occasion Stokowski conducted Lutosławski’s Symphony No. 1 and Szymanowski’s Stabat Mater. The press praised Stokowski for bringing from the orchestra his own rich sonorities and for his great sensitivity, and at the same time criticized him for lack of for¬mal discipline. Also Lutosławski was dissatisfied with Stokowski’s interpretation. Stokowski conducted in Poland also in May 1960, when he gave a couple of concerts in Zabrze and Bydgoszcz. Both programmes included compositions by Polish composers – Szabelski and Moniuszko. The conductor was also a close friend of Andrzej Panufnik. Stokowski collaborated with Panufnik when conducting his Symphony for peace and later led the world premiere performance of revised version of the work, entitled Sinfonia Elegiaca. He also con¬ducted Sinfonia sacra and two other world premiere performances of Panufnik’s works – Katyń Epitaph and Universal Prayer. Stokowski recorded some of Polish compositions – both in studio and during concerts. Some of these performances are still unpublished (Fitel¬berg’s Polish rhapsody, Moniuszko’s Fairy tale overture and Szyman¬owski’s Stabat Mater), while others have been published (Panufnik’s Universal Prayer, Lutosławski’s Symphony No. 1 and Szabelski’s Tocca¬ta). Stokowski’s Polish episodes are intriguing and the present study is the first one to bring to light this forgotten episodes from the great conductor’s biography.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 1(28); 32-51
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018 Musica Iagellonica, ss. 953. ISBN 978-83-7099-229-3
    Autorzy:
    Sieradz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26054855.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    muzyka XX wieku
    epistolografia
    wydawnictwa muzyczne
    twentieth-century music
    epistolography
    publishing houses
    Opis:
    Recenzja książki: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018. Omawiana publikacja stanowi edycję blisko tysiąca listów pisanych przez Witolda Lutosławskiego i osoby związane z oficynami wydawniczymi zajmującymi się zarówno edycją twórczości kompozytora, jak i organizowaniem jego artystycznych przedsięwzięć (działalność dyrygencka, wykłady i wystąpienia publiczne). Listy, które określić można mianem korespondencji „biznesowej”, przechowywane, jak większość spuścizny kompozytora, w zbiorach Paul Sacher Archive w Bazylei (Sammlung Lutosławski), datowane są na lata 1966–94. Całość opatrzona jest bogatym aparatem komentarzy i przypisów.
    Book Review of: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, ed. Zbigniew Skowron, vol. 1–2, Kraków 2018. The reviewed publication is an edition of nearly a thousand letters written by Witold Lutosławski and people associated with publishing houses involved in both editing the composer's work and organizing his artistic undertakings (conducting activities, lectures and public appearances). Letters that can be described as 'business' correspondence, kept, like most of the composer's legacy, in the Paul Sacher Archive in Basel (Sammlung Lutosławski), originated from 1966–94. The book is equipped with a rich apparatus of comments and footnotes.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 148-154
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyczynek do historii przyjaźni Stefana Jarocińskiego i Witolda Lutosławskiego. Listy kompozytora przechowywane w Dziale Zbiorów Specjalnych Instytutu Sztuki PAN (1947–1961)
    Toward a Historical Study of the Friendship between Stefan Jarociński and Witold Lutosławski. The Composer’s Letters kept in the Special Collections of the Institute of Art, Polish Academy of Sciences (1947–1961)
    Autorzy:
    Sieradz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328344.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    polska muzyka współczesna
    historia muzykologii polskiej
    życie kulturalne w latach pięćdziesiątych XX w.
    Witold Lutosławski
    Stefan Jarociński
    Polish contemporary music
    history of Polish musicology
    cultural life in the 1950s
    Opis:
    Komunikat przedstawia materiały związane z postacią i twórczością Witolda Lutosławskiego zachowane w archiwum Stefana Jarocińskiego (od jesieni 2017 r. wchodzącego w skład Zbiorów Specjalnych Instytutu Sztuki PAN). Wśród archiwaliów znajduje się m.in. trzynaście listów będących dowodem wieloletniej przyjaźni między tymi dwoma wybitnymi osobowościami oraz materiały zebrane przez Jarocińskiego przy okazji prac nad publikacjami na temat dzieł i samego twórcy Mi-parti. Przyjaźń między Stefanem Jarocińskim, jednym z głównych przedstawicieli drugiego pokolenia muzykologów polskich, i Witoldem Lutosławskim, artystą wliczonym do panteonu najwybitniejszych kompozytorów stulecia, jest wzruszającym przykładem relacji między tymi dwiema wybitnymi postaciami polskiej kultury II poł. XX wieku. Znajomość, która sięgała czasów nauki w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego, a która po latach przerodziła się w przyjaźń, przerwana została wojenną zawieruchą. Po wojnie spotkali się po raz pierwszy w roku 1946 w Paryżu, gdzie Jarociński dotarł po wyzwoleniu z oflagu w Murnau, a Lutosławski przyjechał na zorganizowany przez UNESCO koncert, w programie którego znalazły się m.in. jego Wariacje symfoniczne. W ciągu trzech miesięcy na przełomie roku 1946/47 spędzali ze sobą wiele czasu, a miejsce z tym czasem związane – paryskie Battignoles – kompozytor obdarzył szczególnym sentymentem. Krótko po powrocie do Polski, 10 III 1947 r., wysłał do Jarocińskiego list, w którym zachęcał go do powrotu do kraju i przedstawił perspektywę objęcia wakującego stanowiska redaktora w Teatrze Radiowym. W kolejnych pismach dzielił się wrażeniami z wydarzeń artystycznych, ale pisał też o sprawach osobistych, wspominając m.in. osobę zaprzyjaźnionego także z Jarocińskim Michała Spisaka. Dzieła Lutosławskiego zainspirowały Jarocińskiego na tyle, że dość szybko stały się obiektem jego analiz i studiów; sylwetkę kompozytora przygotował na inaugurację prowadzonej przez siebie w tygodniku Przegląd Kulturalny rubryki „Sylwetki twórców”. W tym samym czasie rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Sztuki (późniejszym Instytucie Sztuki PAN), gdzie obok badań nad historią polskiej krytyki muzycznej i rozważań na temat muzyki przełomu XIX i XX w., kilkakrotnie powracał do twórczości bliskiego sobie kompozytora (artykuły i recenzje na łamach wydawanych przez Instytut czasopism: Muzyka (miesięcznik i kwartalnik), Studia Muzykologiczne oraz Materiały do Studiów i Dyskusji z Zakresu Teorii i Historii Sztuki, Krytyki Artystycznej oraz Metodologii Badań nad Sztuką. Planował też przygotować monografię o kompozytorze. Na te wielokrotne dowody przyjaźni muzyk odpowiedział, poświęcając Jarocińskiemu skomponowane jego pamięci Grave, utwór, który rozpoczyna „motyw lasu” z Peleasa i Melizandy – symboliczny hołd oddany naukowej pasji Jarocińskiego. Do komunikatu dołączono edycję trzynastu nieznanych wcześniej, niepublikowanych listów Witolda Lutosławskiego do Stefana Jarocińskiego z l. 1947–1961. Lektura pism, skonfrontowana ze znaną autorce opracowania wojenną i powojenną korespondencją między Stefanem Jarocińskim a polskim muzykologiem-chopinologiem, Ludwikiem Bronarskim (zachowana w Polskiej Misji Katolickiej w Marly), pozwoliła na dodanie bądź wyjaśnienie kilku epizodów z życia Jarocińskiego i Lutosławskiego.
    This is a brief paper presenting materials related to the person and work of Witold Lutosławski, preserved in the archive of Stefan Jarociński (which has been part of the Polish Academy of Sciences, Institute of Art’s Special Collections since the autumn of 2017). The archive includes, among others, 13 letters which testify to the long-standing friendship between these two eminent personalities, as well as materials collected by Jarociński during his work on publications concerning the person and oeuvre of the composer of Mi-parti. The friendship between Jarociński, one of the main representatives of the 2nd generation of Polish musicologists, and Lutosławski, who is included in the pantheon of the century’s most outstanding composers, is a moving example of relations between great personalities in Polish culture in the 2nd half of the 20th century. They had met as students at Warsaw’s Stefan Batory Grammar School. Years later the ex-schoolmates became close friends. Their contact was interrupted during WWII. Following the war they first met in Paris (1946), where Jarociński settled after the liberation of Murnau POW camp (Oflag), and where Lutosławski came to attend a UNESCO concert featuring, among others, his Symphonic Variations. Over the period of three months in late 1946 and early 1947 they spent much time together, largely in the Paris neighbourhood of Battignoles, of which the composer grew particularly fond. Shortly after coming back to Poland, on 10th March 1947 Lutosławski sent his friend a letter, in which he encouraged Jarociński to return and tempted him with the prospect of taking up the then vacant post of journalist in the Polish Radio Theatre. In later letters, the composer shared his impressions of artistic events, but also wrote about his personal life, mentioning, among others, Michał Spisak, who was likewise Jarociński’s friend. Lutosławski’s works inspired Jarociński so much that they quite soon became the object of his analyses and studies. He presented the composer’s portrait in the inaugural issue of his column ‘Artist Profiles’ printed in Przegląd Kulturalny [Culture Review]. In the same period, Jarociński took up a post at the State Institute of Art (the later Institute of Art of the Polish Academy of Sciences), where, apart from studying the history of Polish music criticism and late 19th- / early 20th-century music, he returned several times to Lutosławski’s output (in articles and reviews printed in the Institute’s periodicals: Muzyka (monthly and quarterly) as well as Studia Muzykologiczne [Musicological Studies] and Materiały do Studiów i Dyskusji z Zakresu Teorii i Historii Sztuki, Krytyki Artystycznej oraz Metodologii Badań nad Sztuką [Materials for the Study and Discussion of Art Theory and History, Art Criticism, and Methodology of Research on Art]. He also planned to write a monograph dedicated to that composer. Lutosławski responded to these frequent manifestations of friendship by dedicating to Jarociński’s memory his Grave, which opens with the ‘forest motif’ from Pelléas et Mélisande, quoted there as a symbolic homage to Jarociński’s scholarly passion. My paper is accompanied by an edition of the 13 previously unknown and unpublished letters written by Witold Lutosławski to Stefan Jarociński in 1947–1961. The study of these documents, in correlation with that of the correspondence between Jarociński and Polish Chopin scholar, musicologist Ludwik Bronarski (preserved at the Polish Catholic Mission in Marly), with which I have been able to become acquainted, has made it possible for me to describe for the first time or shed light on several episodes from the lives of both Jarociński and Lutosławski.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 4; 139-170
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies