Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kafka, Franz" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 51
Tytuł:
„Aus der Mitte seiner Bildwelt“. Zwischen mimetischer und simulativer Darstellungsweise bei Franz Kafka
„From the centre of his world of image” – Between simulative and mimetic presentation in the works by Franz Kafka
Autorzy:
Leśniak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195781.pdf
Data publikacji:
2019-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
Die Arbeit stellt einen Versuch dar, das fotografische Bild und die Körpermetapher in der Prosa Franz Kafkas als simulative und mimetische Darstellungsregister auszuweisen, die vom Leser zweierlei Empfangsarten verlangen: den Nach-Vollzug des darin inszenierten Phantomisierungs- und Verkörperungsvorgangs. Die Werke Kafkas, so die These der Arbeit, exemplifizieren damit auf eminente Weise die Vieldeutigkeit und Komplexität von Mimesis und Simulation, die auch den poetologischen Theorien von Erich Auerbach und Wolfgang Iser zugrunde liegt. Bei unterschiedlichen Voraussetzungen weisen die Positionen Auerbachs und Isers einen gemeinsamen Wesenspunkt auf, der ihrem dynamischen und prozessualen Charakter entspricht: den kreativen „Blick des Lesenden“. So treffen die poetologische Reflexion und die dichterische Darstellung bei Kafka zusammen.
This paper is an attempt at presenting the photographic image and the metaphor of the body in Franz Kafka’s prose as two registers of presentation: a simulative and a mimetic one, which require a twofold manner of reception from the reader: co-performance as the phantomization and embodiment. The works by Kafka in a splendid way constitute a poetic presentation of the concepts of simulation and mimesis, the ambiguity and complexity of which are shown in the theories of Erich Auerbach and Wolfgang Iser. Despite discordant premises, these theories contain one common point, which matches their processual and dynamic character: the “reader’s creative sight”. Poetological reflection thus meets Kafka’s poetic presentation.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2019, 40; 194-206
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Den letzten Zipfel des Gebetsmantels“ – Komische Inkongruenzen und ‚religiöser Humor‘ in Franz Kafkas Tagebuchaufzeichnungen und Briefen
“The hem of the prayer mantle” – Comical incongruencies and ‚religious humor’ in Franz Kafka’s diaries and letters
„Ostatni róg płaszcza modlitewnego“ – komiczne inkongruencje I ‘religijny humor’ w notatkach pamiętnikowych i listach Franza Kafki
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012004.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Franz Kafka
Humor
Komik
Judentum
humor
comic
Judaism
komizm
judaizm
Opis:
Kafkas Humor und die spezifische Komik seiner Texte sind in den letzten Jahren verstärkt in den Fokus der Forschung getreten. Beide kommen insbesondere in Kafkas Auseinandersetzung mit seinem religiösen Umfeld zum Tragen. Dies soll anhand der Tagebuchaufzeichnungen und Briefe Kafkas nachgewiesen werden. In Anlehnung an Henri Bergson wird Kafkas Komik in den Inkongruenzen zwischen dem assimilierten Westjudentum und dem Chassidismus aufgespürt. Unter Berufung auf Felix Weltsch und Sören Kierkegaard wird Kafkas Humor als Ausdruck seiner geistigen Suche herausgestellt.
Humor Kafki i specyficzny komizm jego tekstów w ostatnich latach coraz częściej były przedmiotem badań w kafkologii. Oba ujawniają się ze szczególną ostrością w konfrontacji Kafki ze swoim środowiskiem religijnym. Artykuł bada te kwestie na przykładzie dzienników oraz listów Kafki. Odwołując się do Henri’ego Bergsona, komizm Kafki jest ukazany jako efekt inkongruencji występujących w relacji zasymilowanego zachodniego judaizmu do chasydyzmu. W świetle tekstów przyjaciela Kafki, Feliksa Weltscha, oraz filozofa Sørena Kierkegaarda humor Kafki jawi się jako wyraz jego własnych religijnych poszukiwań.
Kafka’s humor and the comic aspects of his texts recently have been focused extensively by scholars. Both can be observed particularly in Kafka’s confrontation with his religious environment. This is pointed out on the example of his diaries and letters. Referring to Henri Bergson, Kafka’s specific comical imagery is shown as an effect of the observed incongruencies between assimilated Western Judaism and Hasidic Judaism. With reference to Felix Weltsch and Søren Kierkegaard, Kafka’s humor is emphasized as an expression of his own religious inquiries.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2020, 29; 5-26
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
”Foran loven”: moderne skandinavisk kortprosa over for Franz Kafkas roman "Processen"
Autorzy:
Zańko, Aldona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1161435.pdf
Data publikacji:
2016-11-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Kafka
skandinavisk kortprosa
modernisme
intertekstualitet
scandinavian short prose
modernism
intertextuality
Opis:
The novel The trial, telling the story of the groundless arrest and prosecution of the bank clerk Josef K., remains one of the best-known and most influential works written by Franz Kafka. Depicting the pointless struggle of a man placed at the mercy of a remote, inaccessible authority, it gives a symbolic account of the human condition in the modern era, characterised by the lack of universal truth, estrangement, confusion and existential impotence. Grasping the very idea of existential modernity, the novel provides ongoing inspiration for a great number of modernist and postmodernist writers all over the world, including Scandinavia. In the article presented below, The trial is examined as an intertext within the genre of the Scandinavian short prose, as it unfolds at breakthrough of modernism and postmodernism. Starting with the literary and critical works of the Danish modernist Villy Sørensen, and moving forward throughout the Danish and Norwegian minimalism of the 1990's, the paper discusses a range of different aspects of The trial, as they reappear in the short stories written by some of the main representatives of the Scandinavian short story. In this way, the article elucidates the relevance of Kafka's novel as an intertext for contemporary Scandinavian short fiction, as well as draws attention to the dialogical dimension of the genre.
Źródło:
Folia Scandinavica Posnaniensia; 2016, 19; 267-277
1230-4786
2299-6885
Pojawia się w:
Folia Scandinavica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Franz heiße ich auch, da scheint die Kanaille nicht weit; im Augenblick überzeugt es fast mich selbst“. Ein unerkannter Fall von Traditionsverhalten in der Literatur der klassischen Moderne: Schillers Räuber (1781) in Kafkas Urteil (1912)
“Thus, My Name is Franz, which Readily Evokes a Scoundrel; at the Moment it Almost Strikes Even Me that Way”. An Unknown Reference to Tradition in Classical Modernism: Schiller’s The Robbers (1781) and Kafka’s The Trial (1912)
Autorzy:
Pittrof, Thomas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1775296.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
praktyki intertekstualne Kafki
Zbójcy F. Schillera
Wyrok F. Kafki
Jochen Schmidt
Kafka’s intertextual practices
Schiller’s The Robbers
Kafka’s The Trial
Opis:
„Też nazywam się Franz, niezbyt to odległe od kanalii, już prawie się do tego przekonałem”. Nieznany przypadek odniesienia do tradycji w klasycznym modernizmie. Zbójcy Schillera (1781) i Wyrok (1912) Kafki W lecie 2020 r. zmarł Jochen Schmidt (ur. 1938), jeden z najwybitniejszych niemieckich germanistów. Zasłynął dzięki studiom nad twórczością Hölderlina, Kleista, Goethego i Musila. Jego wielokrotnie wznawiana, dwutomowa Historia Geniuszu (Geschichte des Genie-Gedankens) była impulsem do powstania obszernego komentarza do dzieł zebranych Nietzschego. Do tej pory zwykle pomijano fakt, że jego ostatnia książka, będąca rozrachunkiem z kultem Nietzschego i jego Wolą mocy (Wille zur Macht), zawiera rozdział poświęcony Kafce (Schmidt 95-100). Schmidt odsłania w nim ślady Woli mocy w opowiadaniu Wyrok (Das Urteil). W swojej analizie walki między ojcem i synem dostarcza jednak niezbyt przekonującej wykładni postaci ojca jako figuracji, która spełnia funkcję „preegzystencjalną” i nadrzędną w stosunku do Georga Bendemanna. Niniejszy artykuł odnosi się wprawdzie do starszych badań na twórczością Kafki, otwiera jednak zupełnie nową perspektywę. Po raz pierwszy dramat Schillera Zbójcy (Die Räuber) został tu potraktowany jako pretekst dla opowiadania Kafki, a jego sens jest interpretowany jako koherentne przedstawienie wewnętrznej symulacji procesu emancypacji.   Im Sommer 2020 starb mit dem Germanisten Jochen Schmidt (Jg. 1938) einer der herausragendsten Vertreter seines Fachs in Deutschland. Bekannt wurde Schmidt neben seinen Studien zu Hölderlin, Kleist, Goethe und Musil sowie einem von ihm angestoßenen umfangreichen Kommentar zu Nietzsches Gesamtwerk besonders durch seine mehrfach aufgelegte, zweibändige Geschichte des Genie-Gedankens. Dass das letzte von ihm vollendete Buch, eine Abrechnung mit dem Kult um Nietzsche und dessen „Willen zur Macht“, auch ein Kapitel über Kafka (Schmidt 2016, 95-110) enthält, ist bisher kaum wahrgenommen worden. In diesem Kapitel legt Schmidt Spuren des „Willens zur Macht“ in Kafkas Erzählung Das Urteil frei, gelangt jedoch in der Analyse des Kampfes zwischen Vater und Sohn am Ende zu einer nicht überzeugenden Deutung der Vatergestalt als Figuration einer Georg Bendemann vorgängigen und ihr überlegenen „Präexistenz“. Unter Einbezug der älteren Kafka-Forschung setzt der nachfolgende Beitrag hier neu an: Indem er erstmals Schillers Schauspiel Die Räuber als Prätext für Kafkas Erzählung identifiziert, erschließt er deren Sinngestalt als kohärenter Darstellung der inneren Simulation eines Emanzipationsprozesses.
In the summer of 2020, Jochen Schmidt (born 1938), one of the most prominent Germans in the field of German studies, passed away. He became famous thanks to his studies on the works of Hölderlin, Kleist, Goethe and Musil. His two-volume work The History of Genius Thought (Geschichte des Genie-Gedankens) was reissued many times and became the inspiration for a comprehensive commentary on Nietzsche’s collected works. Until now, it has generally been overlooked that his last book, which deals with the cult of Nietzsche and his work The Will to Power (Wille zur Macht), also contains a chapter dedicated to Kafka (Schmidt 2016, 95-100). In this, Schmidt reveals the traces of The Will to Power in the story The Trial (Das Urteil). In his analysis of the struggle between the father and the son, however, he does not provide a very convincing interpretation of the father figure as a figuration which fulfils its ‘pre-extentialist’ and superior function in relation to Georg Bendemann. This article refers to older studies on Kafka’s work, yet also opens up a completely new perspective. For the first time ever, Schiller’s drama The Robbers (Die Räuber) is treated here as pre-text for Kafka’s story, and its meaning is interpreted as a coherent representation of the internal simulation of the process of emancipation.
Im Sommer 2020 starb mit dem Germanisten Jochen Schmidt (Jg. 1938) einer der herausragendsten Vertreter seines Fachs in Deutschland. Bekannt wurde Schmidt neben seinen Studien zu Hölderlin, Kleist, Goethe und Musil sowie einem von ihm angestoßenen umfangreichen Kommentar zu Nietzsches Gesamtwerk besonders durch seine mehrfach aufgelegte, zweibändige Geschichte des Genie-Gedankens. Dass das letzte von ihm vollendete Buch, eine Abrechnung mit dem Kult um Nietzsche und dessen „Willen zur Macht“, auch ein Kapitel über Kafka (Schmidt 2016, 95-110) enthält, ist bisher kaum wahrgenommen worden. In diesem Kapitel legt Schmidt Spuren des „Willens zur Macht“ in Kafkas Erzählung Das Urteil frei, gelangt jedoch in der Analyse des Kampfes zwischen Vater und Sohn am Ende zu einer nicht überzeugenden Deutung der Vatergestalt als Figuration einer Georg Bendemann vorgängigen und ihr überlegenen „Präexistenz“. Unter Einbezug der älteren Kafka-Forschung setzt der nachfolgende Beitrag hier neu an: Indem er erstmals Schillers Schauspiel Die Räuber als Prätext für Kafkas Erzählung identifiziert, erschließt er deren Sinngestalt als kohärenter Darstellung der inneren Simulation eines Emanzipationsprozesses.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 47-63
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ich bin [...] als großer Lacher bekannt“. Ein ergänzender Blick auf Briefe und Tagebücher von Franz Kafka
„Ja też potrafię się śmiać [...] jestem nawet powszechnie znany jako wielki śmieszek”. Śmiech w pamiętnikach i listach Franza Kafki
Autorzy:
Rutka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933658.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
śmiech
ironia
humor
Franz Kafka – życie i twórczość
laughter
irony
humour
life and literary achievements of Franz Kafka
Opis:
Życie i twórczość Franza Kafki zwykło się utożsamiać ze schyłkowymi nastrojami modernizmu. Zarówno liczni badacze, jak i czytelnicy, którzy mało lub prawie nic nie wiedzą o przeszło czternastu tysiącach publikacji naukowych na temat życia i dzieł autora, zgodni są co do tego, że twórczość Kafki jest przede wszystkim, jak czytamy w definicji słownikowej, „przygnębiająca, niesamowita, budząca lęk”. Strach, cierpienie, wewnętrzne rozdarcie, daleko posunięta izolacja społeczna, długoletnia choroba, poczucie permanentnego zagrożenia ze strony autorytatywnego ojca, kompleks żydowskiego pochodzenia, ciągła świadomość winy – wszystko to znalazło wstrząsające odbicie w twórczości pisarza. A jednak wbrew tym powszechnym opiniom z licznych przekazów i wspomnień przyjaciół Kafki dowiadujemy się, że był on człowiekiem o pogodnym usposobieniu, który bardzo często i chętnie się śmiał, żartował, a nawet płatał figle. Max Brod, wieloletni przyjaciel pisarza, wspomina, że Kafka śmiał się do rozpuku podczas czytania pierwszego rozdziału swojej powieści Proces w gronie znajomych. Podobnie też w pamiętnikach oraz listach samego autora odnajdujemy liczne dowody na jego poczucie humoru. Franz Kafka wykorzystywał bardzo często śmiech jako środek, za którego pomocą zręcznie manipulował swoim wizerunkiem oraz modyfikował relacje z innymi ludźmi. Jako bardzo charakterystyczne jawią się częste opisy spotkań w gronie praskich przyjaciół, które przepełnione były nieskończonymi żartami, beztroskimi błazenadami i „wiecznym śmiechem”. Ta przeżywana wspólnie wesołość miała dla Kafki znaczenie oswobadzające, stanowiła dla niego, jak czytamy w jednym z listów, „iluzję i [...] prawie początek rzeczywistości, pięknego istnienia [niem. Dasein]” (tłumaczenie A. Rutka). Wypróbowana podczas tych spotkań oswobadzająca strategia śmiechu wykorzystywana była również w podejściu pisarza do trawiącej go latami choroby i słabości fizycznej. Humorystyczne lub autoironiczne opisy stanów chorobowych, fobii i lęków związanych z pogarszającym się stanem zdrowia nie należą w Kafkowskich listach do rzadkości. Jako niezwykle intrygujące jawią się funkcja i znaczenie śmiechu w kontekście miłości pisarza do Felice Bauer i Mileny Jasenskiej. Kafce bardzo zależało, aby kobiety, które kochał, widziały w nim mężczyznę wesołego i pełnego humoru. W korespondencji z Felice i Mileną charakterystyczne są pasaże, w których stara się on zaimponować swoim śmiechem czy wręcz przechwala się rolą żartownisia. Nieodłącznym elementem tych trudnych związków z kobietami był strach przed raniącym wyśmianiem ze strony ukochanej. Ów lęk nie jest jednoznaczny i nosi cechy ambiwalentne, gdyż listy zarówno do Felice, jak i do Mileny zawierają wiele próśb o wyśmianie własnych niepewności, lęków i emocjonalnej labilności, jakie towarzyszyły jego rozterkom miłosnym. Ta na pozór paradoksalna potrzeba bycia wyśmianym jest świadectwem spontanicznego poszukiwania przez pisarza oswobadzającej i dystansującej siły śmiechu.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 147-162
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Istnieć oznacza przynależeć”. Jacob Taubes czyta Kafkę
Autorzy:
Marcin, Czardybon,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897466.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Franz Kafka
Jacob Taubes
desire for recognition
law
community
exclusion
pragnienie uznania
prawo
wspólnota
wykluczenie
Opis:
The article is an attempt to read Franz Kafka’s texts in the light of findings included in the article of the 20th-century philosopher and sociologist of religion, Jacob Taubes. For Taubes, Kafka’s key figure is exclusion, a phenomenon of alienness of characters created by the author of The Castle. “Kafka describes the world from the perspective of an outsider, who is desperately seeking the acceptance of the world”, he wrote. In this article, the philosopher’s words will be verified. The basic question is whether Taubes as the messianic bard of the revolution (whose presence in the national philosophical reflection became belatedly increasingly noticeable) does not use too radical simplification in his laconic interpretation of Kafka’s writing.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2016, 60(4 (455)); 31-41
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sztuka głodowania” według Franza Kafki
„The art of starvation” by Franz Kafka
Autorzy:
Znojek, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084980.pdf
Data publikacji:
2022-03-21
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Tekst niniejszy stanowi próbę literaturoznawczej i kulturoznawczej analizy zjawiska głodowania, przedstawionej z perspektywy konwencji kulturowej, jako obserwowanego przez społeczeństwo przerażającego widowiska, w którym podstawową rolę odgrywają ludzka ciekawość, zdeformowane ciało, potworność, a także śmierć. Sztukę głodowania z towarzyszącym jej cierpieniem oraz nieodwracalnymi zmianami cielesnymi opisuje Franz Kafka w opowiadaniu Głodomór. Tytułowy bohater utworu wzbudza skrajne emocje, przede wszystkim jako figura ulicznego artysty – ekscentryk, odmieniec czy wybryk natury. Ta krótka forma prozatorska jest pretekstem dla rozważań na temat zaburzonej cielesności.
This text is an attempt at a literature and cultural analysis of the phenomenon of starvation, presented from the perspective of the cultural convention, as a terrifying spectacle observed by society, in which human curiosity, deformed body, monstrosity and death play a fundamental role. The art of hunger with its accompanying suffering and irreversible bodily changes is described by Franz Kafka in the short story A Hunger Artist. The title character of the song arouses extreme emotions, especially as a figure of a street artist – an eccentric, a changer or a prank of nature. This short form of prose is a pretext for considering disturbed bodylife.
Źródło:
Bohemistyka; 2022, 2; 189-200
1642-9893
Pojawia się w:
Bohemistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg złego Prawa. Próba gnostyckiej interpretacji Procesu Franza Kafki
Autorzy:
Brenskott, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650377.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
gnostycyzm, Franz Kafka, gnoza, manicheizm, demiurg, archont
Opis:
The goal of the article is a proposal to read the output of Franz Kafka through the prism of Gnostic beliefs and ideas. The author, having noticed a certain convergence between the Gnostic experience of existence and the vision of the world presented in the works of Kafka, tries to seek the convergences between the former and the latter. The point is not to prove that The Trial, or any other work by the writer, may be subject to a full, self-contained and comprehensive Gnostic interpretation, let alone that Kafka was a Gnostic. The author of the article only suggests a different way of looking at The Trial, as just another tool used to extract different senses and new meanings from the work. The sketch analyses Kafka’s novel, focusing, consequently, on the Gnostic anthropology, the vision of reality, the question of the Law, and the possibility of salvation. The adopted perspective enables new readings of Kafka’s work, and the interpretation, on the one hand, stresses the demiurgic nature of Kafka’s Law, and on the other hand, seems to be an optimistic reading through underlining the possibility and role of salvation
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choice of Language and the Quest for Israeli Identity in the Works of Tuvia Ruebner and Aharon Appelfeld
Autorzy:
Ben-Horin, Michal
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594532.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Immigration
Franz Kafka
Tuvia Ruebner
Aharon Appelfeld
Bilingualism
German
modern Hebrew Literature
Opis:
Immigration highlights the question of language and raises the dilemma of the relationship between the mother tongue and the language of the new land. For writers this question is even more crucial: should they write in the language of the place and its readers? Immigration to Israel is not exceptional, of course. What choices are open to those writers, and how are they to convey the complexities inherent in the formation of an Israeli identity? This paper focuses on two writers who demonstrate the role played by the “chosen language” in the cultural construction and deconstruction of Israeli identity. Tuvia Ruebner emigrated from Bratislava, Aharon Appelfeld from Bukovina. Ruebner shifted from German to Hebrew and back to German; Appelfeld wrote only in Hebrew. In both cases, their arrival in Israel enabled them to survive. However, the loss of their families in Europe continued to haunt them. Inspired by Walter Benjamin’s concept of ‘translation’ and responding to Gilles Deleuze and Félix Guattari’s concept of ‘minor literature’, the paper shows how their work conveys a multilayered interrelation between national and foreign languages, and between images of exile and homeland, past, present and future – all of which shed light on contemporary issues of Israeli identity.
Źródło:
Polish Political Science Yearbook; 2018, 2 (47); 414-423
0208-7375
Pojawia się w:
Polish Political Science Yearbook
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
die ganze Mensch- und Tiergemeinschaft überblicken“ – literarische Grenzverhandlungen des Humanen bei Franz Kafka
To survey the whole human and animal community” – literary negotiations of the human-animal border in the work of Franz Kafka
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195780.pdf
Data publikacji:
2019-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
Kafkas hybride Tierfiguren stehen in einer höchst vielschichtigen Gemengelage von zeitgenössischen Debatten und Diskursen. Sie werden jeweils mittels spezifisch literarischer Darstellungsformen verarbeitet. In der dekonstruktiven Verunsicherung der Mensch-Tier-Grenze und der Schaffung von Schwellenräumen machen Kafkas Texte Anleihen bei der Romantik. Der Beitrag fokussiert insbesondere Kafkas kreative Umschriften phantastischen Erzählens und romantischer Ironie.
Kafka’s hybrid animal figures are situated in a complex set of contemporary debates and discourses always modified through specific literary presentation forms. In the deconstructive questioning of the human-animal frontier and the creation of threshold spaces, Kafka’s texts refer to the Romantic tradition. In particular, the article focuses on Kafka’s creative transcriptions of fantastic narration and romantic irony.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2019, 40; 183-193
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Kritik der gesellschaftlichen Verhältnisse in Marek Fiedors Bühnenbearbeitung von Franz Kafkas "Der Proceß" für das Teatr Polski in Poznań 2004
Autorzy:
Szymańska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032744.pdf
Data publikacji:
2010-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
powieść
opowiadanie
Franz Kafka
sceptycyzm
adaptacja sceniczna
fiction
short storie
scepticism
stage adaptation
Roman
Erzählung
Skepsis
Bühnenbearbeitung
Opis:
Franz Kafka gehört zu den außergewöhnlichen Autoren, die nie ein Drama geschrieben haben und doch immer wieder auf den Theaterbühnen gespielt werden. Auch in Polen greifen sehr oft Theaterregisseure auf Kafkas Romane und Erzählungen zurück, um sie für das Theater zu adaptieren. Wenn dies – wie es bei Marek Fiedor der Fall ist – einer der erfolgreichsten polnischen Regisseure tut, so erfordert diese Tatsache besondere Aufmerksamkeit. Der folgende Beitrag hat Fiedors Bühnenbearbeitung von Kafkas Der Proceß aus dem Jahre 2004 zum Gegenstand seiner Analyse und zeigt, dass Kafkas Texte sich trotz der großen Skepsis vieler Wissenschaftler erfolgreich auf die Bühne bringen lassen.
Franz Kafka należy do tych niezwykłych autorów, którzy nigdy nie napisawszy żadnego dramatu, na trwałe utorowali sobie drogę na sceny teatralne. Nie inaczej rzecz przedstawia się w Polsce, gdzie wielu reżyserów teatralnych sięga po opowiadania i powieści Kafki, aby zaprezentować ich wersję sceniczną. Gdy zadania takiego podejmuje się jeden z najzdolniejszych polskich reżyserów, jak dzieje się to w przypadku Marka Fiedora, rzecz wymaga szczególnej uwagi. Niniejszy artykuł podejmuje próbę analizy adaptacji scenicznej Procesu Kafki w ujęciu Marka Fiedora z 2004 roku i wskazuje na to, iż mimo sceptycznego podejścia wielu naukowców i znawców teatru teksty Kafki z sukcesem można przenieść na scenę.
Franz Kafka is one of those exceptional authors who never wrote a drama and despite this paved his way to theatrical stages. The situation is not different in Poland where numerous theatre directors reach for short stories and novels of Kafka in order to present their scenic version. When one of the most talented Polish directors embarks on such a task, as it is in the case with Marek Fiedor, this requires special attention. The article makes an attempt at the analysis of stage adaptation of The Trial by Kafka based on Marek Fiedor’s vision dated from 2004 and demonstrates that in spite of sceptical opinions of many scholars and theatre experts, the texts of Kafka can be successfully transferred on the stage.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2010; 235-251
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doppelgänger – an Ketten gelegt: Zum Einfluss von Emanuel Swedenborg und Salomon Maimon auf E. T. A. Hoffmann und Franz Kafka
Doppelgänger – enchained: the influence of Emanuel Swedenborg and Salomon Maimon on E. T. A. Hoffmann and Franz Kafka
Autorzy:
Scholzen, Caroline
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195779.pdf
Data publikacji:
2019-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
In Träume eines Geistersehers, erläutert durch Träume der Metaphysik parallelisiert Kant nicht nur die Leibniz- Wolffsche-Philosophie mit der spiritistischen Theosophie Swedenborgs, sondern versucht vor allem die rationalistische Philosophie vor einer Geisterseherei zu bewahren. Dass damit für den „Bürger zweier Welten“ die Vermischung von durchdringlichen und undurchdringlichen Substanzen nicht gebannt ist, sondern vielmehr zum unheimlichen Doppelgängertum mutiert, lässt sich durch die Werke des Kant- und Swedenborg-Lesers Hoffmann aufweisen. Wie es darüber hinaus Kafka vermag, die „Doppelbürgerschaft“ als semantische wie performative Kampfbewegung zu realisieren, wird ein weiterer Untersuchungsgegenstand sein.
In Dreams of a Spirit-Seer, illustrated by Dreams of Metaphysics, Immanuel Kant relates the philosophies of Gottfried Wilhelm Leibniz and Christian Wolff to the spiritistic theosophy of Emanuel Swedenborg to prevent rationalism from changing into ghost-seeing. As human beings are “citizens of two worlds”, the danger of confounding permeable and impermeable substances is not averted. The consequence is rather that eerie lookalikes emerge, which I will show using the example of E. T. A. Hoffmann, who read both Kant and Swedenborg. My paper also examines Franz Kafka’s successful realizing of the “double citizenship” as a semantic and performative combat move.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2019, 40; 172-182
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa wymiary nicości. Gershom Scholem i paradoksy mistyki żydowskiej
Autorzy:
Sawczyński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426833.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Judaism
kabbalah
Gershom Scholem
nothingness
Isaac Luria
Franz Kafka
judaizm
kabała
nicość
Izaak Luria
Opis:
The article analyzes Gershom Scholem’s kabbalistic philosophy through the notionof nothingness, being a crucial notion of Jewish kabbalah. I argue that Scholem’s thoughtmight be called the “two dimensions of nothingness” which correspond to the concepts ofcreation and revelation. I analyze the nothingness of creation against the backgroundof the Lurianic kabbalah whereas the nothingness of revelation is analyzed through theprism of Franz Kafka’s literature. The result of the analysis is the original interpretation ofScholem’s thought, in which nothingness fails to connote nihilism, having instead a substantialpotential of productivity.
Artykuł jest próbą analizy kabalistycznej filozofii Gershoma Scholema w kontekście pojęcia nicości, które odgrywa w żydowskiej kabale kluczową rolę. Stawiam tezę, że myśl Scholema można określić mianem „dwóch wymiarów nicości”, odpowiadających pojęciom stworzenia i objawienia. Koncepcję nicości stworzenia omawiam na podstawie kabały Luriańskiej, będącej dla Scholema jednym z głównych źródeł inspiracji, zaś nicość objawienia odczytuję przez pryzmat twórczości Franza Kafki, której Scholem również poświęcił wiele uwagi. Pozwala to na oryginalną interpretację myśli Scholema, w której nicość nie konotuje nihilizmu, lecz zdradza znaczący potencjał produktywności.
Źródło:
Logos i Ethos; 2017, 46, 2
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Franz Kafka und die tschechische Sprache. Zum Stil seiner tschechisch geschriebenen Texte
Franz Kafka a cesky jazyk. Ke stylu jeho cesky psanych textu
Autorzy:
Nekula, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925755.pdf
Data publikacji:
2000-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Opis:
V prispevku se mapuje autenticnost ¿esky psanych textu Franze Kafky. Na materiälu ürednich a soukromych dopisü se däle zkoumä Kafkova schopnost uzivat s ohledem na funkci textu adekvätni stylisticke prostfedky. Vzhledem k tomu, ze soukrome dopisy se vyznacuji stfidänim kodü, venuje se clänek i otäzce zämemosti stfidäni ködü (stylovych ürovni). Ta je ukazatelem znalosti cestiny v jeji stylisticke rozrüznenosti ci omezene znalosti cestiny stylisticky nivelizovane. Lze v ni videt i indikätor miry Kafkova nemecko-ceskeho bilingvismu.
Źródło:
Stylistyka; 2000, 9; 217-225
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Franz Kafka w refleksji Adorna
Autorzy:
Karol, Sauerland,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897246.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Theodor W. Adorno
Walter Benjamin
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
capitalism
Gotthold Ephraim Lessing
Dialectics of Enlightenment
dialektyka Oświecenia
Opis:
The author reconstructs and comments on the views of Theodor W. Adorno with regard to Kafka’s works. They reflect the truth in details at most, never entirely. Therefore, they contradict Hegel’s philosophy. The author also points out that Kafka cannot be seen as a critic of capitalism, as Adorno perceives him.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2016, 60(4 (455)); 23-30
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 51

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies