Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kaczkowski, W." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 11
Tytuł:
Udział leśników w ruchu oporu i walkach partyzanckich w Krakowskiem w okresie II wojny światowej
Participation of foresters in resistance and partisan war in the Kraków province during World War II
Autorzy:
Kaczkowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/813676.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Leśne
Źródło:
Sylwan; 1981, 125, 10-12
0039-7660
Pojawia się w:
Sylwan
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proteolysis as the compactness index of wheat molecules
Proteoliza jako wskaźnik zwartości cząsteczki glutenu pszenicy
Autorzy:
Liss, W.
Kaczkowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10247.pdf
Data publikacji:
1975
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Opis:
Wykazano, że szybkość trawienia dyspersji białek w kwasie octowym prób mąki pszennej o różnej wartości technologicznej jest tym większa, im gorszej jakości próba. Przeprowadzono badania szybkości trawienia wyciągu wyjściowego gluteniny i gliadyny z udziałem nieoczyszczonych i częściowo oczyszczonych proteinaz rodzimych pszenicy oraz preparatu bromelainy. W doświadczeniach tych wykazano, że hydroliza białek rozpuszczalnych w kwasie octowym i gliadyny pod działaniem bromelainy przebiegała z szybkością niezależną od jakości próby, a jedynie glutenina wykazała zróżnicowanie, ale nie w pełni zależne od tej cechy. Bardziej specyficzne proteinazy rodzime wykazały bardziej ścisłą odwrotną zależność szybkości hydrolizy gluteniny od jakości próby, co wskazywało na zróżnicowaną dostępność wiązań peptydowych w tych białkach. Podobnie jak przy trawieniu bromelainą wyciąg wyjściowy nie wykazał różnic w szybkości hydrolizy, a w przypadku proteinaz rodzimych, oczyszczonych również, gliadyna wykazała dostępność wiązań peptydowych, zależną od jakości próby, ale w sposób odwrotny niż glutenina. Sugeruje się, że związana z dostępnością wiązań peptydowych zwartość cząsteczek, zwłaszcza gluteniny, może mieć wpływ na cechy reologiczne glutenu i ciasta, a tym samym na jakość mąki. Istnieje możliwość opracowania na podstawie tej cechy opracowania metody określania wartości wypiekowej pszenicy.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1975, 01, 3-4
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Egzamin dojrzałości” czyli technika w bitwie jutlandzkiej w 1916 roku
Autorzy:
Kaczkowski, Marcin.
Powiązania:
Technika Wojskowa Historia 2020, nr 6, s. 86-98
Data publikacji:
2020
Tematy:
I wojna światowa (1914-1918)
Bitwy morskie
Bitwa jutlandzka (1916)
Marynarka wojenna
Okręty
Krążowniki
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Bitwa jutlandzka rozegrała się w dniach 31 maja - 1 czerwca 1916 roku w pobliżu Półwyspu Jutlandzkiego i cieśniny Skagerrak na Morzu Północnym. Okręty brytyjskiej Royal Navy i niemieckiej Kaiserliche Marine poniosły duże straty. Autor artykułu szczegółowo analizuje różnice w opancerzeniu i konstrukcji krążowników liniowych obu stron konfliktu. Omawia stosowane procedury bezpieczeństwa, ochronę przeciwtorpedową, uzbrojenie.
Fotografie, tabele.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Typy” komiczne szlacheckiej prowincji w cyklu Ostatni z Nieczujów Zygmunta Kaczkowskiego
Autorzy:
Puzio, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607730.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zygmunt Kaczkowski
comic characters
Sarmatic literature in the 19th century
cycle of short stories and novels
typy komiczne
literatura sarmacka w XIX wieku
cykl opowiadań i powieści
Opis:
The paper looks at the comic characters of Polish provincial gentry in Zygmunt Kaczkowski’s six-volume cycle of short stories and novels Ostatni z Nieczujów (The Last of the Nieczujas), published between 1853 and 1855, but first periodically printed. According to modern researchers and critics of the 19th century Kaczkowski is numbered among the most important 19th-century writers, who included Sarmatic issues in their prose. Attention is paid to the following characters: noblemen who become frenchified and abandoned old Polish tradition, versus conservatists and traditionalists; eccentrics lords and infamous revellers; brave and reckless fellows, who fight duels or live a life of soldiering, poverty-stricken noblemen and cosmopolitan free-thinkers.
Artykuł podejmuje problematykę typów komicznych polskiej prowincjonalnej szlachty, przedstawionych w sześciotomowym cyklu krótkich opowiadań i powieści Zygmunta Kaczkowskiego pt. Ostatni z Nieczujów, wydanym w latach 1853–1855. W opinii współczesnych badaczy i dziewiętnastowiecznych krytyków Kaczkowski należy do najważniejszych prozaików nurtu sarmackiego w literaturze polskiej. Przedmiotem zainteresowania są typy: sfrancuziałych szlachciców, odrzucających staropolską tradycję, przeciwstawionych tradycjonalistom; junaków: pojedynkowiczów i wojaków; magnackich awanturników i hulaków; chudopachołków szlacheckich i oświeconych wolnomyślicieli.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2016, 34, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glucoamylase synthesis by Aspergillus awamori NRRL 3112 in the microtechnical scale
Synteza glukoamylazy przez Aspergillus awamori NRRL 3112 w skali mikrotechnicznej
Autorzy:
Andrzejczuk-Hybel, J.
Bartoszewicz, K.
Kaczkowski, J.
Kujawski, M.
Piller, K.
Rykala-Ziobro, M.
Zajac, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10263.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Opis:
Aspergmus awamori NRRL 3112 was grown using the submerged technique in 10-liter laboratory fermenters during 7 days with continuous agitation and aeration of the nutrient. The activities of glucoamylase (GA) and α-amylase as well as changes in sugar and protein concentrations and pH were determined. Corn-bran fortified with potato starch proved to be the most favorable nutrient for glucoamylase synthesis.
Szczep Aspergillus awamori NRRL 3112 hodowano metodą wgłębną w fermentorach laboratoryjnych o pojemności 10 1, zawierających 4 1 pożywki, przez 7 dni w temperaturze 30 lub 35°C stale mieszając (560 obr./min) i napowietrzając (0,83 l/1/min lub 1,24 1/1/min przez pierwsze 2 dni i 1,66 1/1/min oraz 2,49 1/1/min w następnych dniach hodowli). Stosowano podstawową pożywkę otrębowa-kukurydzaną (nr 4) o zawartości 6,85% skrobi i 0,38% N ogólnego, pożywkę nr 4 wzbogaconą 2 lub 3% krochmalu ziemniaczanego oraz zalecaną dla tego szczepu pożywkę zawierającą 20% śruty kukurydzanej. Synteza glukoamylazy (GA) przebiegała szybko na pożywce otrębowa-kukurydzanej, natomiast oryginalna pożywka kukurydzana dała gorsze wyniki. Okres intensywnego gromadzenia enzymu przypadał na pierwsze 4-5 dni wzrostu. W drugim dniu hodowli obserwowano natomiast maksymalne nagromadzenie α-amylazy i cukrów, po czym obie te wartości szybko malały. pH płynów fermentacyjnych zmieniało się w zakresie od 5,5 do 3,5, a nawet 3,0 po 7 dniach hodowli. Zmiany te nie miały wpływu na stabilność GA. W podwyższonej temperaturze (35°C) w ciągu 1-4 dnia grzybnia szybciej wytwarzała GA, aniżeli w temperaturze 30°C, jednakże po 7 dniach hodowli uzyskane wartości nie różniły się zasadniczo. Zwiększone napowietrzenie (150%) nie tylko. przyspieszyło syntezę GA, lecz spowodowało wydatny wzrost ilości wytworzonego enzymu. Korzystny wpływ ujawnił się szczególnie w czwartym i dalszych dniach hodowli. W intensywniejszych warunkach hodowli dodatek skrobi do pożywki nr 4 korzystnie wpłynął na syntezę GA. Podwyższona temperatura, zwiększone napowietrzanie i wzbogacenie pożywki wydają się nie mieć wpływu na syntezę α-amylazy, pH pożywki i zmiany w poziomie rozpuszczonego białka. Wykonane badania stanowią podstawę do zaproponowania tego procesu i optymalnych warunków syntezy glukoamylazy do technologii w skali przemysłowej.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1978, 04, 4
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunological method of wheat gluten detection in food products designed for celiac disease patients
Immunologiczna metoda wykrywania glutenu w produktach żywnościowych przeznaczonych dla chorych na celiakię
Autorzy:
Kaczkowski, J.
Kurowska, E.
Moskal, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398376.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
celiac disease
immunodiffusion method
gliadlns
gluten proteins
Opis:
By means of rabit immunication using the albumin-like gliadin, isolated from wheat gluten, the immune serum was obtained, containing specific antibodies. The immunisation technique allowed to obtain the precipitation zones in place of meeting of antibody with the antigen, as well as with unfractioned gliadin and wheat gluten. Using the adequate concentrations of immune serum and wheat proteins, the method was elaborated for semi-quantitative estimation of the wheat flour impurities in food products and nutrients designed for celiac disease patients.
Podjęto próbę immunologicznego, półilościowego badania poziomu białka glutenu w środkach żywności dla chorych wykazujących brak tolerancji na gluten pszenny i żytni. Króliki immunizowano 4-krotnie w ciągu 65 dni gliadyną i niektórymi jej frakcjami (gliadyną albuminopodobną i α-gliadyną), uzyskanymi przez frakcjonowanie na żelu Sephadex G 100 (rys. 1). Najbardziej czułą surowicę uzyskano po immunizacji królików gliadyną albuminopodobną; miała ona miano = 2, co uznano za stosunkowo niską wartość spowodowaną zbyt krótką immunizacją zwierząt. Stosując tę surowicę opracowano metodę opartą na immunodyfuzji, za pomocą której odpowiednio przygotowany ekstrakt z materiału sypkiego (po usunięciu albunmin i globulin) w buforze octanowym badano na obecność antygenu (gliadyny). Stwierdzono łuki precypitacyjne przy odpowiednim doborze stężeń, z udziałem nie tylko czystego antygenu użytego do immunizacji (rys. 2), ale również gliadyny ekstrahowanej z trzech różnych odmian pszenicy (rys. 3) oraz glutenu ekstrahowanego z nich. Świadczy to, że reakcja immunologiczna nie wykazuje specyficzności odmianowej i że daje wynik pozytywny nie tylko w stosunku do wolnego antygenu, ale również do występującego w mieszaninie lub kompleksie. Z dwóch zaproponowanych technik immunodyfuzji, opracowana przez Ouchterlony'ego jest bardziej oszczędna w odniesieniu do zużycia surowicy, ale wg Gawriluk i in. wykazuje ponad dwukrotnie wyższą czułość. W stosowanych warunkach i przy użyciu uzyskanej surowicy, wyraźne łuki precypitacyjne można otrzymać przy 2,5% zanieczyszczeniu próby mąką pszenną, a zanieczyszczenie dające się jeszcze wykryć tą metodą może wynosić nawet 1-1,5%.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 2; 177-183
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of starch and nitrogen origin in the nutrient on the level and molecular forms of synthesized glucoamylase in Aspergillus awamori NRRL 3112
Wpływ pochodzenia skrobi i źródła azotu w pożywce na ilość i formy glukoamylazy wytwarzanej przez szczep Aspergillus awamori NRRL 3112
Autorzy:
Andrzejczuk-Hybel, J.
Smiley, K.L.
Kaczkowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396254.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
glucoamylase
Aspergtllus awamort
starch and nitrogen origin
potato mash
wheat bran
Opis:
The cultivation of Asp. awamori strain NRRL 3112 was carried out in deep culture on a shaker in Erlenmayer flasks during 120 h. Six types of starch were investigated as the carbon source combined with mineral and organic nitrogen. The potato mash or wheat as complete C and N sources, were also investigated. Glucoamylase (GA) and α-amylase activities, glucose contents the dynamics of pH changes and the starch saccharification ability (DE) of glucoamylase were determined. All starch types investigated were shown to be the effective C sources for the high level of GA synthesis and the best N source was found to be wheat bran. The most effective nutrient as concerns the GA synthesis was that containing potato pulp and wheat bran.
W celu uzyskania wysokiej syntezy glukoamylazy prowadzono kultury szczepu Aspergillus awamori NRRL 3112 w warunkach wgłębnych na wstrząsarce w kolbach 300 cm³ w ciągu 120 h. Jako źródło węgla badano 6 rodzajów skrobi: pszenną, kukurydzianą, ziemniaczaną, kukurydzy woskowej, tapioki, ryżu, i skrobię kukurydzianą modyfikowaną enzymatycznie o wartości DE = 5, 10, 15 i 20%. Ponadto badano podłoże zawierające jako źródło węgla i częściowo azotu zhomogenizowany ziemniak. Skrobie stosowano w układach pożywki z azotem mineralnym (sole amonowe i azotany) i organicznym (otręby pszenne i namok kukurydziany). We wszystkich układach pożywek dodawano skrobię oraz azot w ilości równoważnej w stosunku do próby kontrolnej, którą stanowiła pożywka zawierająca 20% śruty kukurydzianej. Uzyskane wyniki wykazały, że skrobia - niezależnie od pochodzenia - nie ma decydującego wpływu na wysoki poziom nagromadzania się glukoamylazy. Natomiast istotny jest dobór źródła azotu. Badane źródła azotu nieorganicznego okazały się nieodpowiednie, gdyż poziom aktywności GA był niższy co najmniej o 50% w stosunku do próby kontrolnej. Otręby pszenne okazały się korzystniejszym źródłem azotu w porównani u z namokiem kukurydzianym. Najwyższy poziom aktywności glukoamylazy uzyskano w płynie po wzroście szczepu w podłożu zawierającym miazgę ziemniaczaną i otręby pszenne, średnio o 60% wyższe od uzyskiwanych w podłożu z 20% śrutą kukurydzianą i o ponad 100% w porównaniu z uzyskiwanymi w podłożu zawierającym śrutę kukurydzianą, skrobię ziemniaczaną i otręby pszenne. Wartości DE uzyskane po zastosowaniu płynów z podłoża ziemniaczanego były w granicach 97, 54-99,00%. W płynach z podłoża ziemniaczanego po rozdziale na DEAE-celulozie stwierdzono występowanie formy GA I w znacznej przewadze nad formą GA II tego enzymu. Przedstawione wyniki pozwalają zaproponować pożywkę zawierającą ziemniak i otręby pszenne jako ekonomiczniejszą od wcześniej proponowanej [2] w celu wytwarzania glukoamylazy na skalę przemysłową w Polsce.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 3; 333-343
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starobielsk w oczach ocalałych jeńców
Autorzy:
Gruner-Żarnoch, Ewa.
Polkowski, Ryszard.
Współwytwórcy:
Blombergowa, Maria M. Recenzja
Siekański, Zbigniew. Recenzja
Wyrwicz, Leszek. Opracowanie
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Szczecin : Stowarzyszenie "Katyń"
Tematy:
Stodulski, Stanisław
Berling, Zygmunt (1896-1980) pamiętniki
Berling, Zygmunt (1896-1980)
Godlewski Zbigniew pamiętniki
Godlewski, Zbigniew
Orlicki Jan pamiętniki
Orlicki, Jan
Moszyński Adam pamiętniki
Moszyński, Adam
Kączkowski Witold pamiętniki
Kączkowski, Witold
Młynarski Bronisław pamiętniki
Młynarski, Bronisław
Czapski, Józef (1896-1993) pamiętniki
Czapski, Józef (1896-1993)
Łokucjewski Józef pamiętniki
Łokucjewski, Józef
Meysztowicz Szymon pamiętniki
Meysztowicz, Szymon
Ropuszyński Stanisław pamiętniki
Ropuszyński Stanisław.
Ksieniewicz Józef pamiętniki
Ksieniewicz, Józef
Kostrzyński Mieczysław pamiętniki
Kostrzyński, Mieczysław
Welzandt Mieczysław pamiętniki
Welzandt, Mieczysław
Klimczak Walenty pamiętniki
Klimczak, Walenty
Piterzyk Stanisław pamiętniki
Piterzyk, Stanisław
R.J. pamiętniki
R.J
Obóz jeniecki Starobielsk źródła
Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej (Kijów)
Ekshumacja Charków od 1991 r.
Stodulski Stanisław pamiętniki
Opis:
S. 23-32, Informacje o obozie i jeńcach.
S. 33-37, Wywózki.
S. 38-39, Wywiad z Konsulem Generalnym RP w Kijowie, Ryszardem Polkowskim : [rozm. Leszek Wyrwicz].
S. 62-168, Informacje i relacje pisemne i ustne jeńców, którzy przeżyli obóz.
S. 256-267, Ekshumacja w Charkowie.
Bibliogr. s. 291-292.
Rec.: Starobielsk w oczach ocalałych jeńców / Maria Magdalena Blombergowa.
Omów.: Starobielsk w oczach ocalałych jeńców : uwagi i przemyślenia / Zbigniew Siekański.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Rola krążowników lekkich w składzie brytyjskiej Grand Fleet w czasie I wojny światowej (1914–1918). W świetle Grand Fleet Battle Orders Johna Jellicoe
The Role of Light Cruisers in the British Grand Fleet during the World War I (1914–1918). In the Light of the Grand Fleet Battle Orders of John Jellicoe
Die Rolle der leichten Kreuzer in der Zusammensetzung der britischen Grand Fleet während des Ersten Weltkriegs (1914–1918). Im Lichte der Grand Fleet Battle Orders von John Jellicoe
Autorzy:
Kaczkowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158894.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
I wojna światowa
wojna na morzu
Grand Fleet
John Jellicoe
krążownik lekki
Royal Navy
World War I
Naval Warfare
light cruiser
Erster Weltkrieg
Seekrieg
leichter Kreuzer
Opis:
Krążowniki lekkie pojawiły się jako wyodrębniona klasa okrętów na krótko przed I wojną światową. Dzisiaj można je śmiało określić jako „szare eminencje” w szeregach ówczesnych marynarek wojennych. Wśród historyków i pasjonatów wojen morskich nie cieszą się takim zainteresowaniem, jak np. okręty liniowe, krążowniki liniowe oraz okręty podwodne. Stanowiły jednak ważny element dwóch największych flot wojennych tamtej epoki, brytyjskiej Grand Fleet i niemieckiej Hochseeflotte. Ich główne zadanie polegało na prowadzeniu dalekiego rozpoznania na rzecz floty. Miały też osłaniać okręty liniowe przed atakiem wrogich sił lekkich. Niniejszy artykuł przedstawia rolę krążowników lekkich w brytyjskiej Grand Fleet: największej flocie wojennej podczas I wojny światowej. W pierwszej części artykułu przedstawiona została geneza tej klasy okrętów. Następnie omówiono zadanie przewidziane dla krążowników lekkich operujących z flotą, wykorzystując w tym celu informacje zawarte w Grand Fleet Battle Orders – instrukcjach bojowych dla brytyjskiej floty liniowej, sporządzonych przez jej głównodowodzącego w latach 1914–1916 admirała Johna Jellicoe. Ich uzupełnienie stanowi przedstawienie działań brytyjskich krążowników lekkich podczas bitwy jutlandzkiej (1916), mające na celu analizę tego, jak w praktyce sprawdziły się wytyczne brytyjskiego dowództwa.
Light cruisers appeared as a separate class of ships shortly before World War I. Today they can be boldly described as „gray eminences” in the ranks of the then navies. They are not as popular among historians and enthusiasts of naval warfare as, for example, battleships, cruisers and submarines. However, they were an important part of the two largest navies of that era, the British Grand Fleet and the German Hochseeflotte. Their main task was to conduct long-distance reconnaissance for the fleet. They were also supposed to protect battleships against light enemy forces. This article explores the role of light cruisers in the British Grand Fleet: the largest navy during the First World War. The first part of the article presents the genesis of this class of ships. The tasks assigned to light cruisers operating with the fl eet are then discussed, using information contained in the Grand Fleet Battle Orders – combat instructions for the British navy, prepared by its commander Admiral John Jellicoe in 1914–1916. The article is rounded off with a presentation of the actions of British light cruisers during the Battle of Jutland (1916), aimed at analyzing how the guidelines of the British navy command proved to be successful in practice.
Leichte Kreuzer entstanden als eigene Schiff sklasse kurz vor dem Ersten Weltkrieg. Heute kann man sie getrost als die „grauen Eminenzen” in den Reihen der damaligen Kriegsmarinen bezeichnen. Unter Historikern und Liebhabern der Seekriegsführung wird ihnen nicht so viel Aufmerksamkeit gewidmet wie beispielsweise Linienschiffen, Linienkreuzern und U-Booten. Sie waren jedoch ein wichtiger Bestandteil der beiden größten Flotten jener Zeit, der britischen Grand Fleet und der deutschen Hochseefl otte. Ihre Hauptaufgabe bestand darin, zur Unterstützung der Flotte Fernaufk lärung zu betreiben. Außerdem sollten sie die Linienschiffe vor Angriffen vor feindlichen Angriffen schützen. Dieser Aufsatz befasst sich mit der Rolle der leichten Kreuzer in der britischen Grand Fleet, der größten Flotte des Ersten Weltkriegs. Im ersten Teil des Aufsatzes wird die Entstehungsgeschichte dieser Schiff sklasse dargestellt. Anschließend wird die Aufgabe der Leichten Kreuzer in der Flotte anhand der Grand Fleet Battle Orders erörtert, den Gefechtsanweisungen für die britische Linienflotte, die von 1914 bis 1916 von Admiral John Jellicoe, dem Oberbefehlshaber der Flotte, verfasst wurden. Ergänzt werden diese Ausführungen durch die Berichte über die Aktionen der britischen leichten Kreuzer während der Schlacht von Jütland (1916), um die praktische Funktionsweise der Leitlinien des britischen Kommandos zu analysieren.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 3(281); 35-64
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 11

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies