Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Juan" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 364
Tytuł:
Don Juan und kalte Liebe
Don Juan and cold love
Autorzy:
Szczepaniak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/929363.pdf
Data publikacji:
2015-07-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Don Juan
gender
love
desire
temperature
Opis:
The present article is an attempt to use the metaphorical category of temperature in the interpretation of literary creations of love in two different cultural contexts: against the background of the emotional culture of the inter-war period as well as of the present time. The analysis focusses on two literary texts: Don Juan kommt aus dem Krieg (1936) by Ödön von Horváth as well as Don Juan de la Mancha (2007) by Robert Menasse, which encourage to reflect on remarkable transformations of the culture of love and the positioning of both men and women within the new emotional styles.
Źródło:
Studia Germanica Posnaniensia; 2015, 36; 73-86
0137-2467
Pojawia się w:
Studia Germanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
García Saraví y Juan Goytisolo: el concepto del tiempo
García Saraví and Juan Goytisolo: concept of time
Autorzy:
Bączyk-Tomaszewska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053225.pdf
Data publikacji:
2001-10-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The article is an attempt at a comparative analysis of texts by a contemporary Castillian writer, whose literary beginnings may be said to be rooted in the 1950s, and an Argentinean writer from La Plata, who belongs to the generation of the 1940s. What the two writers have in common is a worship of the word and similar subject matters, touching upon issues of universal character, such as life, death, the passage of time and the meaning of human existence. The thesis of the article is the following: the theme of the passage of time is the primary subject in the oeuvre of both representatives of Spanish literature. In the works of both the Argentinean and the Castillian writer there are clearly audible echoes of Gongola. Patterning themselves on Goya’s pictures, especially his “Atrocities of War”, the two use light and shadow in a similar way. Our aim was to make a comparative analysis of stylistic features of both artists and their method of creating a poetic image. Noticing the visual character of the metaphors used, we proceeded in our analysis by a method of active reading on the syntactical and phonetic planes. Subject to analysis are selected sonnets of García Saraví and some essays and novels by Juan Goytisolo.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2001, 28; 103-115
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi na temat wiersza „Don Juan i Dońa Anna” Marii Pawlikowskiej -Jasnorzewskiej
Remarks on „Don Juan and Dońa Anna”, a poem by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Autorzy:
Jęcz, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631260.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
don Juan
dońa Anna
death
love
revenge
Opis:
The paper aims to offer an interpretation of “Don Juan and Dońa Anna”, a poem by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska in the light of one of the most famed European myths. Relying on the abundant studies devoted to the oeuvre of the poet, it is also worthwhile to analyze how the poem was influenced by the social and cultural trends of its times.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2016, 14; 51-67
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Juan de Valdés Leal i jego „Hieroglify śmierci”
Juan de Valdés Leal and his “Hieroglyphs of Death”
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791396.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Juan de Valdés Leal
malarstwo hiszpańskie
XVII w.
barok
Sewilla
hieroglify śmierci
Spanish painting
17th century
Baroque
Seville
Hieroglyphs of Death
Opis:
Juan de Valdés Leal (1622-1690) był jedną z najbardziej oryginalnych osobowości sewilskiego malarstwa, niekiedy uznawany nawet za najbardziej barokowego z hiszpańskich malarzy, artystę tworzącego ekspresyjne dzieła, ukazujące pełne napięcia postaci, o nerwowych gestach i ponurych twarzach, nierzadko o wyjątkowej brzydocie. Przypuszcza się, iż terminował w pracowni Antonia del Castillo w Kordobie od ok. 1644 r. Jego najstarsze prace wykazują cechy naturalistyczne, o twardym rysunku, żywej kolorystyce i pewnej przenikliwości. Widoczny jest w nich wpływ Juana de Ucedy, Francisca Vareli, Francisca de Herrery St. oraz Antonia del Castillo i Francisca de Zurbarána. Z kolei ekspresja postaci i zastosowanie światłocienia przywołują prace José de Ribery. Po roku 1655 jego płótna wskazują na ewolucję stylu w kierunku większej dynamiki, co było wynikiem wpływu Francisca de Herrery Mł. Rysunek artysty stał się wówczas lżejszy, kolorystyka bardziej lśniąca i przeźroczysta. W 1659 r. został mianowany miejskim egzaminatorem malarzy sewilskich, a rok później był jednym z założycieli Akademii Malarstwa, której z czasem został nawet prezesem. W roku 1664 przebywał na dworze królewskim i poznał bogate kolekcje monarsze oraz nawiązał liczne kontakty z innymi malarzami, m.in. Francisco Rizi i Claudio Coello. W 1667 został członkiem elitarnego bractwa La Caridad w Sewilli, dla którego w 1672 r. zrealizował kilka dzieł, m.in. słynne „Hieroglify śmierci” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), które sprawiły, iż artysta fascynuje nieprzerwanie swym spojrzeniem przekraczającym granice życia. Często też podejmował się innych aktywności niż malowanie obrazów sztalugowych, najczęściej złocąc retabula i wykonując polichromie. Tworzył także ryciny, ilustracje książkowe oraz rzeźby, które jednak nie zachowały się.
Juan de Valdés Leal (1622-1690) was one of the most original personalities of Seville painting, sometimes considered even the most Baroque of Spanish painters, an artist who created expressive works, showing tense figures, with nervous gestures and gloomy faces, often exceptionally ugly. He is thought to have been an apprentice at Antonio del Castillo’s studio in Córdoba from around 1644. His oldest works show naturalistic features with hard brush, lively colours and certain sharpness. They show the influence of Juan de Uceda, Francisco Varela, Francisco de Herrera the Elder, Antonio del Castillo and Francisco de Zurbarán. On the other hand, the expression of characters and the use of chiaroscuro evoke the works of José de Ribera. After 1655, his canvases indicate the evolution of the style towards greater dynamism, which was influenced by Francisco de Herrera the Younger. At that time, the artist’s brush became lighter, the colours more shiny and transparent. In 1659 he was appointed the city examiner of Seville painters, and a year later he was one of the founders of the Academy of Painting, of which he even became president. In 1664 he stayed at the royal court and became acquainted with the rich royal collections and established numerous contacts with other painters, including Francisco Rizi and Claudio Coello. In 1667 he became a member of the elite La Caridad brotherhood in Seville, for which he produced several works in 1672, including the famous “Hieroglyphs of Death” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), in which the artist incessantly fascinates the viewers with his vision that crosses the boundaries of life. He was also often undertaking activities other than easel painting, most often gilding reredos and making polychromes. He also created engravings, book illustrations and sculptures, which, however, have not been preserved.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 7-38
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z rozważań nad tekstem donżuanowskim literatury rosyjskiej
Reflections on the Don-Juan Text in Russian Literature
Autorzy:
Szymańska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968450.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Don Quixote
text of culture
Petersburg text
Don-Juan text
modern myth
super-teksty
ultrateksty
tekst petersburski
tekst
donżuanowski
mit nowożytny
Don Juan
Don Kichot
Opis:
W artykule rozważana jest możliwość ustanowienia na gruncie literaturoznawstwa rosyjskiego, poprzez analogię do tekstu petersburskiego, tekstu donżuanowskiego literatury rosyjskiej. W tym celu ustanowiony został zespół cech wspólnych dla utworów odwołujących się do postaci Don Juana. Jednym z dowodów istnienia tekstu donżuanowskiego jest krąg tekstów odwołujących się do modelu słynnego uwodziciela i prześmiewcy. Innymi wyznacznikami są obecność osnowy mitycznej, związek ze sferą ‘sacrum’ i ‘profanum’, obecność konstant w zachowaniu Don Juana, zbliżony sposób językowego kodowania i inne.
The author of the paper considers the possibility of creating in the Russian theory of literature, by way of analogy to the ‘Petersburg text,’, the ‘Don-Juan text’ of Russian literature. To this purpose, a complex of permanent futures shared by literary works that refer to Don Juan are described. The existence of a ‘Don-Juan text’ is evidenced by a group of literary works that employ the archetype of the famous seducer. Other indicators are: the presence of mythological structure, connection with the spheres of the sacred and the profane, constants in Don Juan’s behaviour, specific vocabulary, classifying the most recurrent words and phrases according to their semantics and function in the text.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, Zeszyt specjalny 2015; 303-311
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poesía visual de José Juan Tablada
Autorzy:
Kobiela-Kwaśniewska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/701059.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
The present article focuses on the visual poetry of the Mexican poet José Juan Tablada who is one of the most important precursors of the avant-garde in the twentieth century. As numerous critics have remarked, José Juan Tablada made several major contributions to modern poetry in Mexico. Although Tablada is generally credited with having introduced Latin American poets to the Japanese haiku, he was also responsible for encouraging them to experiment with visual poetry. As a result of a visit to Japan in 1900, José Juan Tablada became interested in haiku tradition and in Japanese ideograms which inspirited him to create his own poetry in the style of oriental work but adopted to the Latin American perspective of his imagination and to the rules of the Spanish language. It appears that Tablada´s attention was focused mainly on the experiments of the modern French Imagist poets and was influenced by Apollinaire´s Calligrammes, a problem that we partially intend to explain in the present article spotlighting some occurrences, but finally we conclude that both poets must have been inspired by the previous form of visual poetry, known to the ancient Greeks as technopaigneia and to the Romans as carmina figurata, or by the pre-Hispanic ideographic forms; in this subject we consider a long list of possible inspirations. The principal idea of this paper is to analyse the visual poetry of Tablada from the perspective of its interdisciplinary character, where images and words situate his poems in a spatial configuration. Therefore we have concentrated our attention on two books of poems published in Caracas, the first one entitled Un día… Poemas sintéticos edited in 1919, and the second one, Li-Po y otros poemas, published in 1920, as an example of the so called visual poetry or ideographic poems, a denomination more appropriate for the second collection. To sum up, Tablada was an innovator, though he did borrow ideas like most writers do. His haikus are original, accompanied with his self-made drawings, and have a distinct Mexican flavor containing local references to flora, fauna o Mexican culture - characteristics that we underline in this paper while also providing a general overview of some theoretical aspects related to Literature and Art. Key words: Visual poetry, ideographic poems, haiku, José Juan Tablada, Mexican poetry.
Źródło:
Romanica Silesiana; 2008, 3
1898-2433
2353-9887
Pojawia się w:
Romanica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 364

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies