Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Historical/memory policy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 34
Tytuł:
Commemorating the figure of Nicolaus Copernicus in the Polish People’s Republic period as an element of historical policy pursued after 1945
Upamiętnianie postaci Mikołaja Kopernika w okresie PRL elementem polityki historycznej prowadzonej po 1945 r.
Autorzy:
Tomkiewicz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28765164.pdf
Data publikacji:
2024-03-15
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Historical/memory policy
Olsztyn
Frombork
propaganda of the Polish People’s Republic period
celebration of anniversaries related to the figure of Nicolaus Copernicus
Polityka historyczna/pamięci
propaganda okresu PRL
obchody rocznic związanych z postacią Mikołaja Kopernika
Opis:
In the post-1945 politics of memory, the figure of Copernicus was used in the context of the an- ti-German narrative to confirm the eternal ties with the Polish state of the lands annexed after the war. There was a specific pattern to it. While marginalising the fact that he was a cler- gyman, his contribution to world science was praised, and his Polishness and his ability to oppose the Teutonic Knights, identified with the Germans, were emphasised. Therefore, he was mentioned next to the defeaters of the Teutonic Knights from Grunwald, the Red Army, and the Polish Army, which defeated the Third Reich as a united Slavic world. The conclusion was that both Copernicus centuries ago and during World War II, allied troops led by the USSR were fighting with Germany for the same goals, including restoring areas with Piast origins to Poland. Despite using the figure of Copernicus in the implemented memory policy, the astronomer invariably enjoyed great sympathy in Polish society.
W prowadzonej po 1945 r. polityce pamięci postać Kopernika wykorzystywano w kontekście prowadzonej narracji antyniemieckiej oraz potwierdzając odwieczne związki z państwem polskim pasa ziem przyłączonych po wojnie. Towarzyszył temu pewien schemat. Marginalizując fakt, że był osobą duchowną, chwalono zasługi dla nauki światowej, podkreślano jego polskość i to, że potrafił przeciwstawić się Krzyżakom, utożsamianym z Niemcami. Zatem wymieniany był obok pogromców Krzyżaków spod Grunwaldu, ale też Armii Czerwonej i Wojska Polskiego, które, jako "zjednoczony świat słowiański", pokonały III Rzeszę. Wniosek był taki, że zarówno przed wiekami Kopernik, jak i w czasie II wojny światowej wojska sojusznicze pod wodzą ZSRR w istocie walczyły z Niemcami o te same cele, wśród których było m. in. przywrócenie Polsce terenów o piastowskim rodowodzie. Mimo wykorzystywania postaci Kopernika w realizowanej polityce pamięci, astronom niezmiennie cieszył się dużą sympatią polskiego społeczeństwa.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2023, 323, 4; 591-606
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ROSYJSKA NARRACJA O II WOJNIE ŚWIATOWEJ W ŚWIETLE KRYZYSU UKRAIŃSKIEGO
THE KREMLIN NARRATIVE ABOUT WORLD WAR II IN THE LIGHT OF UKRAINIAN CRISIS
РУССКИЙ НАРРАТИВ О ВЕЛИКОЙ ОТЕЧЕСТВЕННОЙ ВОЙНЕ В КОНТЕКСТЕ УКРАИНСКОГО КРИЗИСА
Autorzy:
Jaskólski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604635.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Великая отечественная война, российская пропаганда, СМИ в России, кризис на Украине, коллективная память, историческая политика
Wielka Wojna Ojczyźniana
rosyjska propaganda
media w Rosji
kryzys ukraiński
pamięć zbiorowa
polityka historyczna
Great Patriotic War, Russian propaganda, Russian media, Ukrainian crisis, collective memory, historical policy
Opis:
Цель настоящей статьи – представить основные положения кремлeвского нарратива о Великой отечественной войне и советской победе в данной войне в контексте украинского кризиса и значительного ухудшения взаимотношений России и Запада, а также попытка ответить на вопрос о том, какую роль в формировании идентичности современного российского общества играет память о вышеназванных событиях. Анализируются высказывания российских властей и тексты, публиковавшиеся в провластных российских СМИ в 2014–2017 гг.
The main aim of this paper is to present the basic elements of the narrative of the authorities and pro-Russian media of World War II and the Soviet victory in this war in the light of the Ukrainian crisis and the deterioration of relations between Russia and the West. The author attempts to answer the question of what role in shaping the identity of contemporary Russian society is fulfilled by the memory of the victory of the USSR in the Great Patriotic War. The author analyzes the statements of the Russian authorities and texts that were published in the Russian media in 2014–2017.
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie podstawowych elementów narracji władz i prorządowych mediów rosyjskich o II wojnie światowej oraz radzieckim zwycięstwie w tejże w świetle kryzysu ukraińskiego i pogorszenia relacji na linii Rosja - Zachód oraz próba odpowiedzi na pytanie, jaką rolę w kształtowaniu tożsamości współczesnego rosyjskiego społeczeństwa pełni pamięć o zwycięstwie ZSRR w II wojnie światowej. Analizie zostały poddane wypowiedzi rosyjskich władz i prokremlowskich mediów z lat 2014-2017.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka pamięci: interpretacja regionalna
Autorzy:
Chernikova, Viktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687030.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
memory politics, region, historical policy, commemorative, Voronezh region, mnemonic actors
polityka pamięci, region, polityka historyczna, upamiętnienia, obwód woroneski, mnemoniczni aktorzy
политика памяти, регион, историческая политика, коммеморации, Воронежская область, мнемонические акторы
Opis:
The aim of the paper is to analyze the regional level of the memory politics. Although the case of the Voronezh region is considered, the situation in other regions that does not have a pronounced national identity is similar. It is noted that in the Federal state the past has different levels of perception. The interpretation of events at the regional level may not coincide with that at the national level. In this regard, there are two concepts of "historical policy", where the elite is supposed to consciously build certain symbolic constructs, and "the memory politics" which is considered as a process where the actors are not only the authorities, but also others – political leaders, researchers, social activists. The essay examines the influence of Federal trends on the regional interpretation of significant historical subjects.The elites' awareness of the importance of memory policy for strengthening their own legitimacy did not affect the weak elaboration of difficult historical issues and the lack of consensus in their interpretation within the elite groups, which does not allow for a well-thought-out memory policy. Despite the presence of several historical narratives, on which there is a consensus of the majority of actors, the inconsistency of the broadcast values, enhances the spontaneous processes in the collective "remembering" of the historical past, which increased the fragmentation of civil identity. The paper traces the changes in the collective historical memory of the inhabitants of the region, identifies negative manifestations.
Celem artykułu jest analiza polityki pamięci na poziomie regionalnym. Chociaż rozpatrywany jest przypadek obwodu woroneskiego, sytuacja w innych regionach Centralnego Okręgu Federalnego, które nie mają wyraźnej tożsamości narodowej, jest podobna. Należy zauważyć, że w państwie federacyjnym przeszłość ma różne poziomy postrzegania. Na poziomie regionalnym interpretacja i aktualizacja wydarzeń mogą nie pokrywać się z interpretacjami na poziomie krajowym. W związku z tym rozchodzą się dwie koncepcje: „polityka historyczna”, w której elita ma świadomie budować pewne konstrukcje symboliczne, oraz „polityka pamięci”, która jest uważana za proces, w którym są nie tylko władze, ale także inni aktorzy – przywódcy polityczni, badacze, osoby publiczne, działacze. Esej bada wpływ trendów federalnych na regionalną interpretację znaczących fabuł historycznych. Świadomość elit co do znaczenia polityki pamięci dla wzmocnienia własnej legitymizacji nie wpłynęła na słabe opracowanie trudnych kwestii historycznych i brak konsensusu w ich interpretacji w obrębie samych grup elitarnych, co nie pozwala na dobrze przemyślaną politykę pamięci. Pomimo obecności kilku narracji historycznych, co do których większość aktorów jest zgodna, niespójność nadawanych wartości wzmacnia spontaniczne procesy w zbiorowym „przypominaniu” historycznej przeszłości, co prowadzi do dychotomii pamięci historycznej i zwiększonego rozdrobnienia wspólnej tożsamości obywatelskiej. Artykuł śledzi zmiany w zbiorowej pamięci historycznej mieszkańców regionu, identyfikuje możliwe negatywne przejawy. Nasuwa się wniosek o potrzebie przemyślanej polityki pamięci, której nie należy zastępować narzucaniem indywidualnych interpretacji z góry.
Целью статьи является анализ регионального уровня политики памяти. Хотя рассматривается кейс Воронежской области, ситуация в других регионах Центрального федерального округа, не имеющих ярко выраженной национальной идентичности, похожа. Отмечается, что в федеративном государстве прошлое имеет различные уровни восприятия. На уровне регионов, интерпретация и актуализация событий может не совпадать с интерпретациями общегосударственного уровня. В этой связи разводятся два понятия «историческая политика», где предполагается сознательное выстраивание элитой определенных символических конструктов, и «политика памяти», которая  рассматривается как процесс, где субъектами выступают не только органы власти, но и другие акторы – политические лидеры, исследователи, общественные активисты. В эссе рассматривается влияние федеральных трендов на региональную интерпретацию значимых исторических сюжетов.Осознание элитами значимости политики памяти для укрепления собственной легитимности, не  повлияло на слабую проработанность трудных вопросов истории и отсутствие консенсуса в их интерпретации внутри самих элитных групп, что не позволяет осуществлять продуманную политику памяти. Несмотря на наличие нескольких исторических нарративов, по которым наблюдается консенсус большинства акторов, противоречивость транслируемых ценностей, усиливает стихийные процессы в коллективном «вспоминании» исторического прошлого, что приводит к дихотомии в исторической памяти и усилению фрагментации общегражданской идентичности.В статье прослеживаются изменения в коллективной исторической памяти жителей региона, обозначены возможные негативные проявления. Делается вывод о необходимости проведения продуманной политики памяти, которая не должна подменяться навязыванием отдельных интерпретаций сверху.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O przeszłości i jej postrzeganiu, czyli kilka refleksji wokół książki Andrzeja Nowaka O historii nie dla idiotów. Rozmowy i przypadki, Kraków 2019, Wydawnictwo Literackie, ss. 623
On the Past and Its Perception, or Some Reflections on Andrzej Nowak’s Book O historii nie dla idiotów. Rozmowy i przypadki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019, pp. 623
Autorzy:
Białokur, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233549.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historia Polski X–XXI w.
historia historiografii polskiej
warsztat naukowy historyka
pamięć i polityka historyczna
history of Poland 10th–21st cc.
history of Polish historiography
methodology of historian
memory and historical policy
Opis:
Przedmiot recenzji stanowi książka, która intryguje zarówno tytułem, jak i układem, a jej autor Andrzej Nowak to historyk, którego dorobek naukowy jest nie tylko bogaty, ale i szeroko komentowany. Część 1 zawiera 10 intrygujących rozmów z wybitnymi historykami polskimi i zagranicznymi, które Nowak przeprowadził na przestrzeni minionych 30 lat, w tym m.in. z Piotrem Wandyczem, Richardem Pipesem, Henrykiem Samsonowiczem i Antonym Polonskym. Część 2 obejmuje autorskie opracowania Nowaka z lat 2009–2019, poświęcone najważniejszym wątkom polskiej historii, z akcentem położonym na dzieje XX w.
The subject of the present review is a book intriguing both by its title and layout. At the same time, its author, Andrzej Nowak, is a historian whose scientific achievement is rich and widely commented on. The first part of the reviewed work comprises ten intriguing conversations with outstanding Polish and foreign historians, held by Andrzej Nowak over the past thirty years, such as Piotr Wandycz, Richard Pipes, Henryk Samsonowicz, and Antony Polonski. The second part consists of Nowak’s original essays written between 2009 and 2019 and devoted to Polish history’s most critical topics, with special emphasis on the history of the twentieth century.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2021, 53, 1; 297-314
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Memory Policy and European Integration Aspirations of Ukraine (2014-2019)
ПОЛІТИКА ПАМ’ЯТІ І ЄВРОІНТЕҐРАЦІЙНІ ПРАГНЕННЯ УКРАЇНИ (2014-2019 рр.)
Autorzy:
Shapoval, Y.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894239.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
historical memory, European integration, memory studies, memory policy / historical policy, decommunization, transnational forms of cultural (historical) memory, Ukrainian Institute of National Memory, Institute of National Memory of Poland
історична пам’ять, євроінтеґрація, memory studies, політика пам’яті/історична політика, декомунізація, транснаціональні форми культурної (історичної) пам’яті, Український інститут національної пам’яті, Інститут національної пам’яті Польщі
Opis:
У статті проаналізовано особливості політики пам’яті у 2014-2019 рр. у контексті євроінтеґраційних прагнень України. Охарактеризовано особливості політики пам’яті/історичної політики в Україні після драматичних подій кінця 2013-2014 року, що їх оголошено «революцією Гідності» (або «Євромайданом»), з початком російської аґресії на Сході України, з початком «ленінопаду» і форсованої декомунізації і до 2019 р. Тобто до змін у політичному класі України, пов’язаних з обранням 6-го Президента Володимира Зеленського. Безсумнівно, політика пам’яті змінюватиметься і її зміст невдовзі можна буде аналізувати окремо. Автор статті насамперед прагнув стимулювати подальшу дискусію дослідників і всіх осіб, зацікавлених в обговоренні вказаної теми. Сумління науковця вимагає не поспішати з однозначною відповіддю навіть на (здавалося б) прості запитання. Наукова новизна полягає в узагальненні ключових тенденцій політики пам’яті в Україні у 2014-2019 рр. і у визначенні низки проблем, які мають неґативний вплив на процес євроінтеґрації України. Розглянуто український досвід політики пам’яті як механізму впливу на політичну реальність. Політика пам’яті належить до ефективних механізмів впливу на політичну реальність, зокрема, на ступінь консолідації суспільства, самоусвідомлення громадян, формування та зміцнення колективних ідентичностей. Поступове усвідомлення дієвості цих механізмів зумовлювало у 2014-2019 рр. зростання інтересу до питань колективної пам’яті, яке демонстрували очільники держави, політики, політичні партії та структури громадянського суспільства. Формування та реалізація політики пам’яті в Україні відбувалося дедалі більш усвідомлено і спрямовано. Тривав пошук такої моделі політики пам’яті, яка здатна сприяти консолідації цих груп у єдине громадянське суспільство, зробити різноманіття образів минулого в України її ресурсом, а не проблемою. До цього спонукає і російська гібридна аґресія, одним із проявів якої стало перманентне нав’язування українцям з боку пропагандистських структур Російської Федерації імперсько-радянського образу минулого. До цього спонукає і чітко визначена стратегія України на європейську інтеґрацію. Як показав досвід 2014-2019 рр., певними засадами своєї історичної політики Україна достатньо органічно вписується у загальноєвропейську схему (наприклад, посиленням впливу і ролі громадянського суспільства у цій сфері). Водночас у згаданий період виявилися і певні проблеми, насамперед пов’язані з пошуками адекватної викликам моделі колективної пам’яті, яка фокусується на цінності держави як спільної батьківщини і ґаранта прав людини. Важливим кроком стала політика декомунізації, що провадилася в Україні від 2014 р. Засудивши тоталітаризм (нацистського і радянського зразків), вона забезпечила очищення публічного простору України від комуністичної символіки (хоча й не остаточно). Водночас вона породила нові ризики і нові питання, які потребують дискусій і пошуку відповідей за обов’язкової участі експертів-науковців.
The article analyzes peculiarities of Ukraine’s memory policy in 2014-2019 in the context of its European integration aspirations. The features of the politics of memory / historical politics in Ukraine are described after the dramatic events of the end of 2013-2014, which were proclaimed as a “Revolution of Dignity” (or “Euromaidan”). These events were also connected with the beginning of Russian aggression in the East of Ukraine, with the beginning of so called “Leninopad” (demolition of monuments to Lenin) and forced decommunization up until 2019. That is, to the changes in the political class of Ukraine related to the election of the 6-th President Volodymyr Zelensky. Undoubtedly, memory policy will change and its content will receive a separate consideration in the nearest future. The author of this article first of all strived to stimulate broader scholarly discussions on this topic. Scientist’s conscience demands to be modest in answering even those questions that appear simple at first sight. The scientific novelty is to summarize the key trends of the memory policy in Ukraine in 2014-2019 and to identify a number of problems that have a negative impact on Ukraine’s European integration process. The article considers Ukrainian experience of memory policy as a mechanism for influencing political reality. Memory policy refers to effective mechanisms for influencing political reality, in particular, to change the degree of social consolidation, citizens’ self-awareness, the formation and strengthening of collective identities. In 2014-2019 the gradual awareness of the effectiveness of these mechanisms caused the increase of interest in collective memory, which was demonstrated by the leaders of the state, politicians, political parties and civil society structures. The formation and implementation of memory policy in Ukraine were getting increasingly conscious and directed. The search for such a model of memory policy, which would be able to promote the consolidation of these groups into a united civil society, to convert a diversity of the images of the past of Ukraine into its resource, not its problem. This is also encouraged by the ongoing Russian hybrid aggression. One of its manifestations appears a permanent imposing on Ukrainians of the imperial-Soviet image of the past by the propaganda structures of the Russian Federation. This is prompted by a well-defined strategy for Ukraine’s European integration. As the experience of 2014-2019 has shown, Ukraine with some of foundations of its historical policy fits quite organically into the pan-European scheme (for example, by strengthening the influence and role of civil society in this area). At the same time, there were some problems during the mentioned period. First of all, they were related to the search for an adequate model of the collective memory, which focuses on the value of the state as a common homeland and a human rights’ guarantee. An important step was 2014 decommunization policy in Ukraine. By condemning totalitarianism (Nazi and Soviet models), it ensured that Ukraine’s public space was cleansed of communist symbolism (though not definitively). At the same time, it has created new risks and new questions that need to be discussed and answered with the obligatory participation of expert scientists.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 7-24
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziedzictwo przeszłości i pamięć historyczna jako czynniki determinujące politykę bezpieczeństwa. Przypadek polityki zagranicznej i obronnej Polski 1918-1944/45 r.
The heritage of the past and historical memory as factors determining security policy. The case of Polish foreign and defense policy 1918-1944/45
Наследие прошлого и историческая память как факторы, определяющие политику безопасности. Казус иностранной и оборонной политики Польши 1918–1944/45
Autorzy:
Kuk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930271.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish Question/question polonaise in the XIXth century
European security
system 1815–1914
Versailles collective security system
foreign policy of the Second Polish
Republic
Polish power cencepts in the interwar period
Polish political élite between the
Wars (1918–1939)
Polish German relations 1918–1939
Polish Soviet relations 1918–1939
«польский вопрос/question polonaise» в XIX веке
европейская
система безопасности 1815-1914
внешняя политика Второй Польской Республики
политические элиты Второй Польской Республики
польско-немецкие отношения
в межвоенный период
польско-советские отношения в межвоенный период
Opis:
The shaping of the security and defence policy of the Second Polish Republic took place primarily under the influence of the development of the domestic situation in the country and evolution of the European security system. However, in the case of Poland, experience and historical memory played a greater role in this field than in the case of other countries. Poland as a state did not exist for a dangerously long 123 years. During that period, as a kind of substitute for the Polish state, the so-called “Question polonaise/Polish Question” was present in the political life and security of system Europe, that is all problems related to the Polish nation’s efforts to regain the state, which often manifested itself in the form of armed uprisings. It was so difficult to solve that it remained unresolved throughout the nineteenth century. Both the circumstances of the collapse of the Polish state and the evolution of the «question polonaise» in the «long» nineteenth century (for Poland from 1795 to 1918) provided Europe with experiences going in different directions, evoking on the one hand certain hopes and expectations, but on the other hand doubts, and even fears. As a result, in 1918, the project of restoring the Polish state was universally (and irrevocably!) accepted, but no agreement was reached on its borders, and thus, indirectly, on its socio-economic system. The year 1918 should be seen not only as the end of the century of the struggle for independence, but also as the opening of the next century, the century of the struggle to maintain the Polish state and to give it a form corresponding to the aspirations of the nation and accepted by the geopolitical surroundings of Poland. In the short interwar period, those efforts were not successful. Faced with the evolution of the international situation and the European security system, unfavourable for Poland, the political elites largely failed. They came from the upper and privileged social classes, mainly from the post-feudal layer of landowners and from the intelligentsia, rooted in that layer, both of whom were especially numerous in Poland. In many areas of key importance from the point of view of the security of the country and of the nation, they were unable to break out of the circle of ideas and views taken from the past. In their political thinking, they were subject to the limitations typical of post-feudal landowning layers. And so, in the internal dimension, they did not manage to make the effort to reform social relations in the form of a radical land reform, or to give real equality to national minorities (especially Ukrainian and Jewish). They also failed to prevent the evolution of the state system in an anti-democratic and authoritarian direction. In the external dimension, they failed to properly assess the potentials, intentions, and actions of the two totalitarian powers which bordered on Poland, namely the Third Reich and the Soviet Union.
Формирование политики безопасности и обороны Польской Республики происходило в первую очередь под влиянием развития внутренней ситуации страны и эволюции европейской системы безопасности. Однако, в случае Польши, по сравнению с другими странами, в этой области большую роль сыграли опыт и историческая память. Польша как государство не существовало опасно долго -123 года. В этот период, как бы взамен польского государства, в политической жизни и в системе безопасности присутствовал т.н. «question polonaise/польский вопрос» - комплекс вопросов, связанных со стремлением польской нации восстановить государство, который часто проявлялся в форме вооруженных восстаний. В связи со своей сложностью в XIX в. он так и оставался нерешенным. Оба обстоятельства - распад польского государства и эволюция «польского вопроса» в «долгом» XIX в. (для Польши 1795-1918 гг.) -привносили Европе двоякий опыт, т.е., с одной стороны, определенные надежды и ожидания, но с другой - сомнения и даже опасения. Это означало, что в 1918 году проект восстановления польского государства был одобрен повсеместно (и безвозвратно), но не достигнуто соглашения относительно его границ и, таким образом, косвенно - его социально-экономической системы. 1918 год должен быть признан не только концом столетия борьбы за независимость, но и началом следующего века борьбы за сохранения польского государства и придачу ему формы, которая соответствовала бы аспирациям народа и могла быть принята геополитическим окружением Польши. В короткий межвоенный период эти усилия не увенчались успехом. Ввиду неблагоприятной для Польши эволюции международной и европейской системы безопасности в значительной степени не оправдала себя политическая элита. Она происходила из высших и привилегированных слоев населения, в первую очередь из особо многочисленного в Польше постфеодального слоя помещиков и происходившей из него интеллигенции. Во многих ключевых с точки зрения безопасности страны и народа сферах они не могли освободиться от мировоззрения из прошлого. Их политическое мышление подвергалось ограничениям, типичным для постфеодального слоя владельцев. Во внутреннем измерении, они не решились провести реформу социальных отношений в виде радикальной сельскохозяйственной реформы, ни на реальное равенство национальных меньшинств (особенно украинцев и евреев). Им не удалось предотвратить эволюцию государственной системы в антидемократическом и авторитарном направлении. А во внешнем измерении, им не удалось должным образом оценить потенциалы, намерения и действия двух соседних тоталитарных держав, т.е. Третьего Рейха и Советского Союза.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 2(29); 41-82
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o polityce historycznej w Polsce
Some Comments on Historical Policy in Poland
Autorzy:
Zieliński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343665.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
politics
memory
historical policy
Law and Justice Party
polityka
pamięć
polityka historyczna
Prawo i Sprawiedliwość
Opis:
Na temat polityki historycznej Prawa i Sprawiedliwości i Obozu Zjednoczonej Prawicy napisano już sporo. Niektórzy wieszczą jej bankructwo i kompromitację, inni obawiają się skutków jej wdrażania zwłaszcza dla młodszych pokoleń Polaków, i widzą w niej zagrożenie dla polskiej humanistyki i nauk społecznych i ich pozycji międzynarodowej. Ze strony części historyków i politologów, polityków i mediów postrzeganych jako sprzyjające obozowi władzy i prawicowe, płyną głosy poparcia. Ta pierwsza grupa apeluje o pełną niezależność i traktowanie nauki jako sfery wolnej od nacisków i wpływów politycznych, druga politykę historyczną uznaje za jedną z wielu polityk prowadzonych przez państwo, przyrównując ją do polityki gospodarczej, społecznej czy zagranicznej. Niezależnie od ocen, sprawujące władzę w latach 2005–2007 Prawo i Sprawiedliwość urzeczywistniło pojęcie „polityki historycznej” rozumianej jako działanie publiczne zgodne z określonymi celami i instrumentami. Począwszy od 2015 r. związki między polityką i historią są bardzo wyraźne, a politycy coraz skuteczniej narzucają ton narracji i wskazują kierunki badań. Artykuł jest próbą komentarza na temat polityki historycznej/polityki pamięci po 2015 r., autor analizuje w nim wypowiedzi prasowe i komentarze pojawiające się na portalach internetowych i sygnalizuje najważniejsze obszary sporów w tej materii, wskazując na zagrożenia, jakie – w jego ocenie – niesie z sobą polityka państwa w tym zakresie.
Quite a lot has already been written about the historical policy of the Law and Justice Party (Prawo i Sprawiedliwość) and the United Right Camp (Obóz Zjednoczonej Prawicy). Some predict its bankruptcy and discredit, others fear the far-reaching consequences of its implementation both for younger generations of Poles and the international standing of the Polish humanities and social sciences. There are voices of support from some historians and political scientists, politicians and the media perceived as sympathetic to the ruling camp and the right-wing. The former calls for full independence and treatment of science as a sphere free of political pressure and influence, while the latter sees historical policy as one of many policies pursued by the state, likening it to economic, social or foreign policy. Regardless of the assessments, the Law and Justice Party in power between 2005 and 2007 gave reality to the concept of 'historical policy' understood as public action in line with specific objectives and instruments. As of 2015, the links between politics and history are very clear, with politicians increasingly effective in imposing the tone of the narrative and pointing the direction of research. This article is an attempt to comment on the historical policy/memory policy after 2015, analyses press statements and comments appearing on Internet and signals the most important areas of disagreement in this matter, also pointing out the risks that, in the author's opinion, state policy in this area entails.  
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 1; 163-187
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of the Memory Policy in the Conditions of Globalization (by an Example of Turkey and India)
ТРАНСФОРМАЦІЯ ПОЛІТИКИ ПАМ’ЯТІ В УМОВАХ ГЛОБАЛІЗАЦІЇ (НА ПРИКЛАДІ ТУРЕЧЧИНИ ТА ІНДІЇ)
Autorzy:
Meteliova, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894295.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
politics of historical memory, Republic of Turkey, Republic of India, globalization, semantics and architectonics of space
політика історичної пам’яті, Республіка Туреччина, Республіка Індія, глобалізація, семантика та архітектоніка простору
Opis:
У статті на прикладі двох держав – Республіки Туреччина та Республіки Індія – розглянуто форми і способи здійснення перетворень у політиці пам’яті в останні десятиліття, виявлено їх напрями, проаналізовано позитивний і негативний вплив на соціум. Показано, що політика історичної пам’яті жорстко корелює з політичним дискурсом країни, однак дедалі більше реагує на зовнішні виклики. Зміни в політиці пам’яті означають і зміни в семантичній організації простору країни. Водночас широкий політико-культурний і, відповідно, меморіальний плюралізм не є гарантією соціальної злагоди. Встановлено важливі складники досвіду здійснення політики пам’яті в зазначених країнах, які можуть бути враховані в розбудові відповідного напряму державної політики України.
In the article on the example of two states, the Republic of Turkey and the Republic of India, the forms and methods of implementing the changes in the policy of memory in recent decades have beenexamined, their directions have been revealed, their positive and negative impact on society has been analyzed. It is shown that the policy of historical memory strongly correlates with the politicaldiscourse of the country, but increasingly responds to external challenges. Changes in the policy of memory mean changes in the semantic organization of the country’s space. At the same time, broadpolitical, cultural and, accordingly, memorial pluralism is not a guarantee of social harmony. Important components of the experience of implementing the policy of memory in these countries have been established, they can be taken into account in the development of the corresponding direction of the state policy of Ukraine.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2018, 5; 134-153
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wars of Historical Memory (to the Statement of the Problem)
ВІЙНИ ІСТОРИЧНОЇ ПАМ’ЯТІ (до постановки проблеми)
Autorzy:
Tkachenko, V.
Yakuba, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894241.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
historical memory wars, Holocaust, World War II, coronavirus, historical policy, Molotov-Ribbentrop Pact
війни історичної пам’яті, Голокост, Друга Світова війна, коронавірус, історична політика, пакт Молотова-Ріббентропа
Opis:
Стаття є дослідженням війн історичної пам’яті. Зокрема, чи не найбільш випукло і науково-провокативно окреслив фронт «війн історичної пам’яті» директор Інституту європейських, російських і євразійських досліджень Школи міжнародних відносин ім. Елліотта Університету Джорджа Вашингтона (м. Вашингтон) Марлен Ларюель: «Визначивши, на кого можна повісити ярлик «фашист», ми отримаємо ідеальну Європу. Якщо фашист Росія (тобто режим Путіна можна типологізувати як фашистський або ж радянське минуле, котре Кремль не бажає осудити, еквівалентне нацизму, як то стверджують держави Центральної і Східної Європи), тоді Росію слід виключити з Європи. Окрім того, було проаналізовано, що політика продовжує втручатися у потрактування історії, сіючи антагонізм між народами. Виявлено, що «війни історичної пам’яті» стали однією із вагомих складових сучасної геополітики, і як такі вони заслуговують на те, щоб стати предметом окремого наукового дослідження. У наші дні це особливо стосується тих актуальних питань історії, що запалахкотіли у переддень 75-ї річниці закінчення Другої світової війни. Акцентується увага на тому, що проблема назрівала й раніше, а нині просто перейшла в фазу «війн історичної пам’яті», були ювілейні заходи у Москві на честь 70-ї річниці Великої Перемоги ще п’ять років тому (2015 р.). Після агресії Росії проти України ці урочистості відбувалися без присутності західних лідерів. Це сприймалося Кремлем (чи то зображалося ним) як образа й заперечення величезних жертв Другої світової війни – адже часто пишуть про 27 мільйонів «русских», що поклали своє життя на вівтар Перемоги. Окрім того якось не уточнюється багатонаціональний склад Червоної армії. А такий підхід не поліпшує взаєморозуміння між народами. У підсумку статті визначається те, що історія, на превеликий жаль, стала політичним інструментом, за допомогою якого легітимізується чи делегітимізується та чи інша соціально-політична система.
The article is a study of historical memory wars. In particular, the director of the Institute of European, Russian and Eurasian Studies of the School of International Relations named after Elliott, George Washington University (Washington) Marlene Larwell most convexly and provocatively outlined the front of the wars of historical memory: “By identifying who can be labeled a ‘fascist’, we get the perfect Europe”. If Russia is fascist(that is, Putin’s regime can be typified as fascist or the Soviet past, which the Kremlin does not want to condemn, is equivalent to Nazism, as Central and Eastern European states claim), then Russia should be excluded from Europe. In addition, it was analyzed that politics continues to interfere with the interpretation of history, sowing antagonism between peoples. It has been found that “wars of historical memory” have become one of the important components of modern geopolitics, and as such they deserve to be the subject of a separate scientific study. Today, this is especially true to those pressing issues of history that flared up on the eve of the 75th anniversary of the end of World War II. Emphasis is placed on the fact that the problem has matured before, and now has simply entered the phase of “wars of historical memory”, there were anniversary events in Moscow in honor of the 70th anniversary of the Great Victory five years ago (2015). After Russia’s aggression against Ukraine, these celebrations took place without the presence of Western leaders. This was perceived by the Kremlin (or portrayed by him) as an insult and denial of the great victims of World War II – because they often write about the 27 million “Russians”who laid their lives on the altar of Victory. At the same time, the multinational composition of the Red Army is somehow not specified. And this approach does not improve mutual understanding between peoples. The article concludes that history, unfortunately, has become a political tool through which to legitimize or delegitimize a particular socio-political system.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 25-40
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Війни пам’яті» як ключовий чинник формування державної політики пам’яті в сучасній Україні
The “Wars of Memory” as a Key Factor of Formationof the State Policy of Memory in Modern Ukraine
Autorzy:
Kovalska-Pavelko, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120305.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
model of historical memory
theory of memory
mnemonic figure
mode of memory
reform of memory policy in Ukraine
hybrid war
модель історичної пам’яті
теорія пам’яті
мнемонічна фігура
режим пам’яті
реформа політики пам’яті в Україні
гібридна війна
Opis:
The aim of the study is to reveal the content of the phenomenon of “memory war” as a factor in the formation of memory policy in Ukraine in the period from 2014. The research methodology is interdisciplinary, combining methods of historical, political, sociological and legal sciences. The main results of the research: the content of the concept of “memory policy” is revealed, the structure of memory policy in modern Ukraine is determined. It is proved that historical memory is a key element of the whole identification system and due to the fact that historical memory is a highly politicized segment of public consciousness, it can quickly become a factor of social tension and civil confrontation, become a source of national disintegration. This is facilitated by the multiplicity (polarity) of historical memory, so the conceptual basis of memory policy should be the desire to achieve the integrity (monolithic) of the nation’s memory, to overcome polarity and controversy in assessments of the historical past. It was stressed that a certain consensus can be reached on a nationwide historical grand narrative in Ukraine if the objective existence of the Ukrainian nation and the existence of Ukraine as an independent and sovereign state are recognized. The practical significance of the achieved results is due to the fact that in the conditions of the hybrid war of the Russian Federation against Ukraine the state policy of memory is called to promote formation of monolithic historical memory, search of optimum balance of historical plots which would, on the one hand, prevent erosion of ethnocultural basis of historical memory, and on the other – would contribute to the awareness of national history as a permanent process of interaction and interdependence of different cultures. The originality of the study lies in the fact that the influence of historical policy on the course of the hybrid war of the Russian Federation against Ukraine is revealed.
Метою дослідження є розкриття змісту феномену «війни пам’яті» як чинника формування політики пам’яті в Україні у період з 2014 року. Методологія дослідження є міждисциплінарною, поєднує методи історичних, політичних, соціологічних та правових наук. Основні результати дослідження: розкрито зміст поняття «політика пам’яті», визначено структуру політики пам’яті в сучасній Україні. Доведено, що історична пам’ять є ключовим елементом усієї системи ідентифікації і завдяки тому, що історична пам’ять є сильно політизованим сегментом суспільної свідомості, вона може швидко стати фактором соціальної напруженості та громадянського протистояння, стати джерелом національного розпад. Цьому сприяє множинність (полярність) історичної пам’яті, тому концептуальною основою політики пам’яті має стати прагнення до досягнення цілісності (монолітності) пам’яті нації, подолання полярності та суперечливості в оцінках історичного минулого. Наголошується, що певного консенсусу щодо загальнонаціонального історичного великого наративу в Україні можна досягти за умови визнання об’єктивного існування української нації та існування України як незалежної та суверенної держави. Практична значимість досягнутих результатів зумовлена тим, що в умовах гібридної війни Російської Федерації проти України державна політика пам’яті покликана сприяти формуванню монолітної історичної пам’яті, пошуку оптимального балансу історичних сюжетів, що, з одного боку, має запобігти розмиванню етнокультурної основи історичної пам’яті, а з іншого – сприятиме усвідомленню національної історії як перманентного процесу взаємодії та взаємозалежності різних культур. Оригінальність дослідження полягає в тому, що виявлено вплив історичної політики на хід гібридної війни Російської Федерації проти України.
Źródło:
Krakowskie Studia Małopolskie; 2022, 3(35); 7-26
1643-6911
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Małopolskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszłość ₍re₎konstruowana. Edukacja historyczna w muzeum narracyjnym
The past (re)constructed. Historical Education in the narrative museum
Autorzy:
Sobczyk, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459634.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
edukacja historyczna
edukacja muzealna
muzeum narracyjne
polityka historyczna
przemoc symboliczna
historia
pamięć
historical education
museum education
narrative museum
historical policy
symbolic power
history
memory
Opis:
Ponieważ zadaniem muzeów narracyjnych jest upowszechnianie starannie wypracowanych interpretacji historii, edukacja muzealna stanowi element w immanentny sposób wpisany w ich funkcjonowanie. Choć jest działalnością o doniosłym znaczeniu społecznym, wychowawczym i etycznym, sprzyja zniekształcaniu wiedzy historycznej. Artykuł odsłania przyczyny tych deformacji: wpływ historii, pamięci kulturowej, ideologii, ustaleń dydaktycznych i psychologicznych, polityki historycznej państwa, zaplecza fi nansowego i infrastrukturalnego placówki oraz jednostkowych predyspozycji, wiedzy i poglądów edukatora.
The article explores specifi c of narration museums. Explain that the aim of them is to spread carefully worked interpretations of history. Next, shows that museum education is the element writt en immanently in their functioning. The main topic is to unveils deformation of the content of the historical museum education, such as historical influence, cultural memory, ideology, didactical and psychological arrangements, historical politics of the country, fi nancial and infrastructural supply of the agency and individual predispositions, educator’s knowledge and ideas.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 297-305
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1956, 1968, 1981: The Faces of Central-European Memory: A Postcolonial Perspective
1956, 1968, 1981 – oblicza środkowoeuropejskiej pamięci. Uwagi w perspektywie postkolonialnej
Autorzy:
Bakuła, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913154.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Central Europe
1956
1968
1981
common memory
separate memory
non-memory
postcolonial theory
resentiment
retrieval memory
historical policy
aesthetisation
Europa Środkowa
pamięć wspólna
pamięć odrębna
nie-pamięć
teoria postkolonialna
resentyment
odpamiętywanie;
polityka historyczna
estetyzacja
Opis:
This article deals with two issues. The first concerns the problem of collective memory of the past, which is divided here into shared memory, separate memory and non-memory. Shared memory plays a lesser role in Central Europe than separate memory, the latter being the core of national and social identity. Shared memory is an unattainable ideal proposed by some politicians and cultural researchers. A significant role is played by non-memory, which temporarily annihilates difficult matters related to the past. History vies with collective memory in Central Europe as a means of preserving the past. This is the result of centuries-old conflicts, changing political systems, shifting borders and, above all, many nations losing their sovereignty. This situation made the problem of domination and subordination a fundamental problem of history and collective memory. For this reason, the second part of the article focuses on the postcolonial aspects of collective memory, and in particular on its relation to the events of 1956, 1968, and 1981 connected with the military reaction of the communist system to attempts at reform. These events, with all their historical differences, are caused by external violence (1956, 1968) or by internal violence caused by external pressure (1981). Central European societies also shape mutual relations through their attitudes to selected elements of the past. The author of the article depicts the inconspicuous aspects of shared internal and international memory by means of an analysis of four aspects: ressentiment, unremembering, historical politics and aesthetisation.An analysis of the events that took place in 1956, 1968, and 1981 in the context of these four aspects of postcolonial memory reveals the fragile (moderately strong) existence of common areas. These areas are dominated by non-memory and separate memory, which deform historical realities. This proves that it is difficult for Central European societies to move beyond slogans and general declarations. True shared memory is the task for the future.  
Artykuł dotyczy dwóch zagadnień. Pierwsze to problem zbiorowej pamięci przeszłości, w której obrębie autor wyodrębnia pamięć wspólną, pamięć odrębną i nie-pamięć. Pamięć wspólna odgrywa w Europie Środkowej mniejszą rolę niż pamięć odrębna, stanowiąca rdzeń tożsamości narodowej i społecznej. Pamięć wspólna jest raczej nieosiągalnym ideałem zgłaszanym przez niektórych polityków i badaczy kultury. Ważną funkcję pełni nie-pamięć, czyli przestrzeń czasowego unicestwiania trudnych spraw związanych z przeszłością. Historia i zbiorowa pamięć są w Europie Środkowej konkurencyjnymi drogami utrwalania przeszłości. Wynika to z faktu wielowiekowych konfliktów, zmieniających się form ustrojowych, zmiany granic i przede wszystkim odebrania wielu narodom suwerenności. Ta sytuacja spowodowała, że problem dominacji i podległości stał się zasadniczym problemem historii i pamięci zbiorowej. Druga część artykułu jest poświęcona postkolonialnym aspektom zbiorowej pamięci, w jej ramach zwłaszcza podejściu do wydarzeń i dat 1956, 1968, 1981, związanych z militarną reakcją komunistycznego systemu na próby jego zreformowania. Wydarzenia te, przy wszystkich różnicach, są spowodowane przez przemoc zewnętrzną (1956, 1968) lub przemoc wewnętrzną wywołaną naciskiem z zewnątrz (1981). Poprzez stosunek do wybranych elementów przeszłości społeczeństwa Europy Środkowej kształtują też wzajemne relacje. Autor ukazuje problem nieoczywistości wspólnej pamięci wewnętrznej i międzynarodowej przez analizę czterech aspektów: resentymentu, odpamiętywania, polityki historycznej i estetyzacji. Prezentacja wydarzeń lat 1956, 1968, 1981 w perspektywie wskazanych czterech aspektów postkolonialnej pamięci pokazuje słabe istnienie wspólnych obszarów, nad którymi przeważają pamięć odrębna, deformująca realia historyczne, oraz nie-pamięć. Dowodzi to, że wyjście poza hasła i ogólne deklaracje jest dla społeczeństw Europy Środkowej trudne. Prawdziwa wspólna pamięć to zadanie przyszłości.
Źródło:
Porównania; 2020, 27, 2; 25-46
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka historyczna sąsiadów. Pamięć II wojny światowej jako postawa tożsamości państwowo-politycznej we współczesnej Białorusi
The Historical Politics of Neighbours. The Memory of World War II as a Base of State-Political Identity in Contemporary Belarus
Autorzy:
Winnicki, Zdzisław Julian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177363.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
Białoruś
polityka historyczna
mit
pamięć
tożsamość
Belarus
historical policy
myth
memory
identity
Opis:
W warunkach kształtowania się współczesnej państwowej narodowości białoruskiej szczególną rolę ideową odgrywa pamięć zbiorowego doświadczenia realiów II wojny światowej. Na Białorusi (podobnie jak w Federacji Rosyjskiej) jest to pamięć Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (1941–1945). Pamięć ta jest znacznie ważniejsza dla Białorusinów aniżeli dla innych, sąsiednich narodów. Wynika to z wieloletniej propagandy czasów sowieckich, znacznych strat ludzkich w okresie wojny oraz z faktu stosunkowo krótkiej praktyki białoruskiej państwowości. Do najistotniejszych elementów tożsamościowych związanych z wojną należą zatem : Mit zwycięstwa nad faszyzmem, mit zjednoczenia „Zachodniej Białorusi” z Białoruską Socjalistyczną Republiką Sowiecką oraz Mit białoruskiej partyzantki okresu niemieckiej okupacji z czasów II wojny. Ukształtowane w czasach sowieckich mity są nadal niezwykle trwałe w świadomości współczesnych Białorusinów i traktowane jako ważne fundamenty ideowo – tożsamościowe narodu zarówno przez władze państwowe jak i środowiska od tych władz niezależne. Dodatkowo nakłada się na trwałość i znaczenie społeczne tych mitów przekonanie o bliskości kulturowo – cywilizacyjnej z Rosjanami wraz z którymi w ramach państwowości sowieckiej Białorusini uczestniczyli w zmaganiach militarnych zakończonych zwycięstwem.
In the conditions of shaping the contemporary Belarusian state nationality, a special ideological role is played by the memory of the collective experience of the realities of World War II. In Belarus (as in the Russian Federation) it is a memory of the Great Patriotic War (1941–1945). This memory is much more important for Belarusians than for other neighboring nations. This is due to many years of Soviet propaganda, significant human losses during the war and the relatively short practice of Belarusian statehood. Thus, the most important identity elements related to the war include: the myth of the victory over fascism, the myth of the unification of "Western Belarus" with the Belarusian Soviet Socialist Republic and the myth of the Belarusian guerrilla at the time of German occupation during the World War II. The myths developed during the Soviet times are still extremely persistent in the consciousness of contemporary Belarusians and they are treated as important ideological and identity foundations of the nation both by the state authorities and by circles independent of these authorities. Additionally, the persistence and social significance of these myths are overlaid by the belief in the cultural and civilization closeness with the Russians, along with whom, under the Soviet statehood, Belarusians participated in the military struggles that ended in victory.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2022, 22; 34-43
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Importance of Myths and Legends in Shaping Polish Historical Policy in the 21st Century: Contemporary Determinants
Autorzy:
Wojtaszak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411126.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
memory politics
historical policy
myth
legend
political power
Opis:
The aim of the article is to analyse the value of myth and legend in shaping historical policy. The activity of politicians and their influence on shaping historical policy is most often associated with political change, secession, reconstruction, or state renewal. The creators of these transformations seek to find historical connections in the past that would legitimise the changes and the purposefulness of the actions taken by the government. Historians play a considerable role in such endeavours; however, they should not forget historical truth, which may conflict with political needs.
Źródło:
Historia i Polityka; 2023, 44 (51); 125-138
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dekomunizacja przestrzeni publicznej w Polsce – zarys problematyki
Decommunization of the public space in Poland – an outline of the issue
Autorzy:
Kałużna, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619450.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
social memory
collective memory in public sphere
historical policy
decommunization
pamięć społeczna
upamiętnienia w przestrzeni publicznej
polityka historyczna
dekomunizacja
Opis:
The analysis presented in the paper examines the process of decommunization of the public space in Poland. The initiatives taken between 1989 and 2016 have been described as well as the act adopted on April 1, 2016, which was the first legislative act banning the propagation of communism and other totalitarian regimes by naming buildings, objects and public utilities as a whole.
W artykule poddano analizie zjawisko dekomunizacji przestrzeni publicznej w Polsce, tak w formie inicjatyw podejmowanych w latach 1989–2016, jak i przyjętej 1 kwietnia 2016 roku ustawy – pierwszego aktu prawnego całościowo traktującego o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2018, 2; 157-171
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Wojny pamięci": historia, polityka i służby specjalne Federacji Rosyjskiej
"Memory wars": history, politics and special services of the Russian Federation
Autorzy:
Darczewska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501579.pdf
Data publikacji:
2019-04-23
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
polityka historyczna
polityka pamięci
historia służb specjalnych
walka informacyjna
Oddział II SG WP
techniki manipulacyjne
historical policy 
memory policy
history of special services
information struggle
Section II SG WP
manipulation techniques
Opis:
„Wojny pamięci” wyznaczają rosyjską specyfikę problematyki określanej na Zachodzie jako „polityka historyczna” bądź „polityka pamięci”. Argumenty historyczne, wpisane w FR w kontekst wojen informacyjnych i kulturowych oraz utożsamiane z psychologiczną wojną interpretacyjną dziejów, służą do realizacji celów politycznych na arenie wewnętrznej i zewnętrznej: wizje sprzeczne z oficjalną są dyskredytowane jako antyrosyjskie i falsyfikujące historię Rosji. Tekst składa się z trzech części. W pierwszej omówiono ewolucję problemu w rosyjskim dyskursie publicznym po rozpadzie ZSRR, ze szczególnym uwzględnieniem historiografii resortowej nadającej kierunek walce informacyjnej z historią w tle. W części drugiej pokazano miejsce rosyjskich służb specjalnych w praktyce prowadzenia tej walki, a także jej przejawy na płaszczyźnie kulturowej, strukturalnej i wydarzeniowej. W części trzeciej przedstawiono wizję historycznych relacji polsko- -rosyjskich w optyce historiografii FR. Jest to wizja konfrontacyjna, zorientowana na budowanie napięć. Legła ona także u podstaw tzw. rosyjskiego standardu historyczno- kulturowego (wzorca obligatoryjnych diagnoz, ocen i interpretacji historycznych), w związku z czym należy ją rozpatrywać zarówno w wymiarze taktycznym, jak i strategicznym.
“Memory wars” determine the topic described in the West as “historical politics” or “memory politics”. Historical arguments, put in Russian Federation into a context of information and cultural wars and identified with psychological war of history interpretation, are aimed to realize political goals in the country and outside: visions contradictory to the official one are discredited as anti-Russian and as falsifying Russian history. The text consists of three parts. First part describes the problem evolution in Russian public discussions after the USSR collapse with the particular consideration of the departmental historiography guiding the information fight with history in the background. The second part presents the role of Russian special services in the practical fight and their symptoms in cultural, structural areas. The third part presents a vision of historical Polish and Russian relations in view of the Russian historians. It is a confrontation vision, oriented towards building tensions. It is behind the so called Russian historical and cultural standard (a model of obligatory diagnosis, assessments and historical interpretations) and as such it should be regarded in tactical as well as in strategic dimensions. 54
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 20; 13-41
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Memory wars": history, politics and special services of the Russian Federation
„Wojny pamięci”: historia, polityka i służby specjalne Federacji Rosyjskiej
Autorzy:
Darczewska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501856.pdf
Data publikacji:
2019-04-23
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
historical policy
memory policy
history of special services
information struggle
Section II SG WP
manipulation techniques
polityka historyczna
polityka pamięci
historia służb specjalnych
walka informacyjna
Oddział II SG WP
techniki manipulacyjne
Opis:
“Memory wars” determine the topic described in the West as “historical politics” or “memory politics”. Historical arguments, put in Russian Federation into a context of information and cultural wars and identified with psychological war of history interpretation, are aimed to realize political goals in the country and outside: visions contradictory to the official one are discredited as anti-Russian and as falsifying Russian history. The text consists of three parts. First part describes the problem evolution in Russian public discussions after the USSR collapse with the particular consideration of the departmental historiography guiding the information fight with history in the background. The second part presents the role of Russian special services in the practical fight and their symptoms in cultural, structural areas. The third part presents a vision of historical Polish and Russian relations in view of the Russian historians. It is a confrontation vision, oriented towards building tensions. It is behind the so called Russian historical and cultural standard (a model of obligatory diagnosis, assessments and historical interpretations) and as such it should be regarded in tactical as well as in strategic dimensions.
„Wojny pamięci” wyznaczają rosyjską specyfikę problematyki określanej na Zachodzie jako „polityka historyczna” bądź „polityka pamięci”. Argumenty historyczne, wpisane w FR w kontekst wojen informacyjnych i kulturowych oraz utożsamiane z psychologiczną wojną interpretacyjną dziejów, służą do realizacji celów politycznych na arenie wewnętrznej i zewnętrznej: wizje sprzeczne z oficjalną są dyskredytowane jako antyrosyjskie i falsyfikujące historię Rosji. Tekst składa się z trzech części. W pierwszej omówiono ewolucję problemu w rosyjskim dyskursie publicznym po rozpadzie ZSRR, ze szczególnym uwzględnieniem historiografii resortowej nadającej kierunek walce informacyjnej z historią w tle. W części drugiej pokazano miejsce rosyjskich służb specjalnych w praktyce prowadzenia tej walki, a także jej przejawy na płaszczyźnie kulturowej, strukturalnej i wydarzeniowej. W części trzeciej przedstawiono wizję historycznych relacji polsko- -rosyjskich w optyce historiografii FR. Jest to wizja konfrontacyjna, zorientowana na budowanie napięć. Legła ona także u podstaw tzw. rosyjskiego standardu historyczno- kulturowego (wzorca obligatoryjnych diagnoz, ocen i interpretacji historycznych), w związku z czym należy ją rozpatrywać zarówno w wymiarze taktycznym, jak i strategicznym.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 20; 233-257
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Війни Історичної Пам’яті: Суспільні Спонуки
Wars of Historical Memory: Social Objectives
Autorzy:
Tkachenko, V.
Yakuba, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070527.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
the Molotov-Ribbentrop Pact
World War II
the Holocaust
the European Parliament resolution of September 19 2019
historical policy
historical narrative
“wars of historical memory”
the concept of “good and evil”
історична політика
історичний наратив
«війни історичної пам’яті»
концепція «добра і зла»
пакт молотова-ріббенропа
друга світова війна
голокост
резолюція європарламенту від 19 вересня 2019 р.
Opis:
The article is a study of the wars of historical memory. The process of increasing use of the historical past in the public life of the present is considered. History has become a political tool through which one or another socio-political system is legitimized or delegitimized. In a number of countries, laws have been passed to punish those who write “wrong”. Real “wars of historical memory” have broken out in international relations. The ethnicization of history and the establishment of narratives about one’s own nation as exclusively a “victim of history” are gaining momentum, which requires special treatment and appropriate compensation. In particular, the initiators of the proclamation of “wars of historical memory” in different countries are not the same. Remembrance wars are often declared at the highest level, involving officials, including heads of state, who “rebuff” and “put in place the wrongdoers”, reminding the nation of the nation’s incurable wounds and the terrible crimes of its neighbors. Objectively, the question of the social motives of the “wars of historical memory” is brewing. The authors share the view that the main reason is the escalation of the confrontation between Russia and the collective West. Historical politics, which has taken the form of “wars of historical memory”, is a symptom rather than a cause of this confrontation. It has been analyzed that the politicization of historical memory often leads to negative consequences, and there is no easy way out of this situation. And it is difficult to find that decisive link, undertaking which it would be possible to pull out the whole chain of pressing problems. At the same time, it must be acknowledged that the controversy over the role of the Soviet Union in World War II has not been annihilated, but has intensified amid escalating tensions between East and West. Summarizing the evolution of “wars of historical memory” to a sharp aggravation, Marlene Laruel noted: “I interpret the wars for historical memory between Poland, the Baltic states and Ukraine, on the one hand, and Russia, on the other, as narrative «related to the exclusion of Russia from Europe or inclusion in it”.
Стаття є дослідженням війн історичної пам’яті. Розглядається процес усе зростаючого використання історичного минулого в суспільному житті сьогодення. Історія стала  політичним інструментом, за допомогою якого легітимізується чи делегітимізується та чи інша соціально-політична система. У низці країн були прийняті закони про покарання тих, хто пише «неправильно». У міжнародних відносинах спалахнули справжні «війни історичної пам’яті». Набирає сили етнізація історії та утвердження наративів про власну націю як виключно «жертву історії», що вимагає до себе особливого ставлення й належної компенсації. Зокрема, ініціатори проголошення «війн історичної пам’яті» в різних країнах не одні і ті ж. Часто війни пам’яті проголошуються на найвищому рівні – в них беруть участь офіційні особи, включаючи глав держав, які «дають відкоша» і «ставлять на місце неправих», нагадують про незаживаючі рани нації й про страшні злочини сусідів. Об’єктивно назріває питання про суспільні спонуки «війн історичної пам’яті». Автори поділяють точку зору, що головна причина полягає у загостренні протистояння між Росією і колективним Заходом. Історична політика, яка набула вигляду «війн історичної пам’яті», є скоріше симптомом, а не причиною цього протистояння. Проаналізовано, що політизація історичної пам’яті досить часто призводить до негативних наслідків, і легкого виходу із цієї ситуації не проглядається. І важко знайти ту вирішальну ланку, взявшись за яку можна було б витягнути увесь ланцюг назрілих проблем. Тим часом слід визнати, що полеміка навколо ролі Радянського Союзу у Другій світовій війні не виникла знічев’я, вона загострилася на фоні посилення напруги між Сходом і Заходом. Узагальнюючи еволюцію «війн історичної пам’яті» до жорсткого загострення, Марлен Ларюель зазначав: «Я інтерпретую війни за історичну пам’ять між Польщею, прибалтійськими державами і Україною, з одного боку, і Росією – з другого, як «стратегічний наратив», пов’язаний із виключенням Росії із Європи або включенням в неї».
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 7-25
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka pamięci w stosunkach polsko-ukraińskich po 1991 r. – polityka historyczna a stan edukacji i debaty publicznej w Polsce
Memory in Polish-Ukrainian relations after 1991 – historical policy, education problem and public debate in Poland
Autorzy:
Siekierka, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10189293.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Dyskursu i Dialogu
Tematy:
polska polityka historyczna
stosunki polsko-ukraińskie
debata publiczna
edukacja
Polish historical policy
Polish-Ukrainian relations
state of education
public debate
Opis:
Kształtowana na podstawie doktryny Jerzego Giedroycia strategia rozwoju dwustronnych stosunków polsko-ukraińskich odegrała istotny wpływ na polską politykę historyczną, a także na kształtowanie opinii społecznej, warunkowanej strategią edukacji i dostępności oficjalnego przekazu medialnego. Wciąż aktualna dla wielu środowisk politycznych, doprowadziła do deficytu elementarnej wiedzy historycznej wśród Polaków, stosując „zasłonę milczenia” na temat niewygodnej historii polsko ukraińskiej, lecz również nie doprowadziła do stworzenia prawdziwego partnerstwa dwóch narodów ze względu na brak wspólnego przepracowania trudnej przeszłości. Artykuł stara się przybliżyć ten problem, przedstawiając 30 lat relacji między oboma państwami oraz wprowadzając do tematu zagadnienie stanu edukacji i debaty publicznej z nimi związanych.
The strategy for the development of bilateral Polish-Ukrainian relations, shaped on the basis of the Jerzy Giedroyc doctrine, had a significant impact on Polish historical policy, as well as on public opinion, education and the official media coverage. It is still a prevailing view for many political circles. Consequently it led to a lack of elementary historical knowledge among Poles and drew a veil over the difficult and „uncomfortable” Polish-Ukrainian history. It also did not lead to the creation of a true, real partnership for Polish and Ukrainian nation because the lack of working through the difficult pas. The article tries to bring this problem closer by presenting 30 years of relations between the two countries and introducing the state of education and public debate on the topic.
Źródło:
Dyskurs & Dialog; 2022, 10 (2); 6-25
2658-2368
2658-2406
Pojawia się w:
Dyskurs & Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka historyczna prowadzona przez Instytut Pamięci Narodowej – szanse i zagrożenia
Historical policy conducted by the Institute of National Remembrance – opportunities and threats
Autorzy:
Górny, Dawid
Bieruń, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/51448649.pdf
Data publikacji:
2024-10-09
Wydawca:
Stowarzyszenie Dialogiczne Towarzystwo Naukowe - Społeczeństwo i Polityka
Tematy:
polityka historyczna
pamięć
tożsamość historyczna i obywatelska
Instytut Pamięci Narodowej
edukacja
historical policy
memory
historical and civic identity
Institute of National Remembrance
education
Opis:
Celem merytorycznym rozdziału było przybliżenie kwestii polityki historycznej oraz pokazanie, w jaki sposób realizuje ją Instytut Pamięci Narodowej. W rozdziale ukazano złożoność terminu polityka historyczna odnosząc się do polskiej perspektywy. Okazało się to niezbędne dla wyprowadzenia wniosków na temat działań prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej. Rozdział prezentuje zadania głównych jednostek organizacyjnych placówki. Wszystkie aktywności sprowadzają się do zaakcentowania szczególnej roli instytutu w zmaganiach o zachowanie pamięci o wydarzeniach z historii Polski XX wieku. Praca ujmuje także kontrowersje wokół wizji historii, którą prezentuje Instytut Pamięci Narodowej. Ocena autora jest ujęciem holistycznym, ukazującym szanse i zagrożenia wynikające z działalności jednostki. Ostatnia część pracy przedstawia możliwe konsekwencje realizacji owej polityki.
The substantive aim of the work is to present the issue of historical policy and show how it is implemented by the Institute of National Remembrance. The article shows the complexity of the term historical policy, referring to the Polish perspective. This turned out to be necessary to draw conclusions about the activities carried out by the Institute of National Remembrance. The article presents the tasks of the main organizational units of the facility. All activities aim to emphasize the special role of the institute in the struggle to preserve the memory of events from the history of Poland in the 20th century. The work also covers the controversy surrounding the vision of history presented by the Institute of National Remembrance. The author's assessment is a holistic approach, showing the opportunities and threats arising from the entity's activities. The last part of the work presents the possible consequences of implementing this policy.
Źródło:
Intelektualne podróże w czasie - nowe spojrzenia na znane. Perspektywy humanistyczno-społeczne; 22-36
9788397267534
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka historyczna i kulturalna okupanta niemieckiego w Gnieźnie (1939-1945)
Historical and cultural policy of the German occupant in Gniezno (1939-1945)
Autorzy:
Sołomieniuk, Michał Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944142.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Gniezno
okupacja niemiecka
polityka historyczna
polityka kulturalna
muzeum
katedra
kino
German Nazi occupation
politics of memory
cultural policy
museum
cathedral
cinema
Opis:
In the name of the national socialist ideology, German scholars and cultural personalities weeded out Polishness from the history of Gniezno during the Nazi occupation (1939-1945). Consequently, in their perception, culture was only a weapon in the struggle to strengthen the process of Germanization. Their reinterpretation of the city’s history, mendacious and incoherent as it was, provided a basis of the cultural policy addressed exclusively to the German population. The process of strengthening Germanization involved both the mass culture (e.g. movie projections) and the high culture as well as the unfulfilled idea of a regional museum.
W czasie okupacji w latach 1939-1945 niemieccy ludzie nauki i kultury, w imię ideologii narodowosocjalistycznej, rugowali polskość z dziejów Gniezna. Konsekwentnie w kulturze widzieli jedynie oręż do umacniania w nim niemczyzny. Ich reinterpretacja historii miasta, kłamliwa i niespójna, była teoretyczną podstawą polityki kulturalnej, adresowanej wyłącznie do Niemców. W proces umacniania niemczyzny wciągnięto zarówno kulturę masową (np. projekcje filmów), jak i kulturę wysoką, a także niezrealizowany projekt muzeum regionalnego.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2019, 40, 2; 201-213
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O związkach pamięci zbiorowej i polityki zagranicznej. Jad wa-Szem jako przykład wykorzystania traumy Zagłady w dyskursie dotyczącym konfliktu izraelsko-palestyńskiego
On the Intersections of Collective Memory and Foreign Policy: The Case of Yad Vashem’s Use of Holocaust Trauma in the Discourse on the Israeli-Palestinian Conflict
Autorzy:
Golańska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878276.pdf
Data publikacji:
2020-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
Zagłada
konflikt izraelsko-palestyński
Jad wa-Szem
pamięć zbiorowa
polityka historyczna
Holocaust
Israeli-Palestinian
conflict
Yad Vashem
collective memory
historical
policy
Opis:
Adopting a new materialist perspective, the article analyzes the exhibition offered by the historical museum of Yad Vashem in Jerusalem to commemorate Shoah. It aims at exposing the subtle references the exhibition makes to the Israeli-Palestinian conflict. The argumentation reveals the multiple ways in which official strategies of remembering the traumatic past are shaped by contemporary discourses or political challenges, placing emphasis on the important intersections of historical policy and current political ventures.
Przyjmując perspektywę nowomaterialistyczną, artykuł poddaje analizie ekspozycję muzeum historycznego należącego do kompleksu Jad wa-Szem w Jerozolimie poświęconego upamiętnianiu Zagłady. Rozważania mają na celu ukazanie zastosowanych w muzeum subtelnych odwołań do konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Argumentacja wskazuje, w jaki sposób praktyki upamiętniania traumatycznych wydarzeń z przeszłości kształtowane są przez bieżące dyskursy i wyzwania polityczne, podkreślając związki między polityką historyczną a aktualnymi działaniami politycznymi.
Źródło:
Historia i Polityka; 2020, 31 (38); 103-119
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznański Czerwiec i rok 1956 – historia i pamięć po sześćdziesięciu latach
Poznań 1956 protests – history and rememberance after 60 years
Autorzy:
Sasanka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041949.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Poznań 1956 protests
Poznań
mutiny
uprising
October 1956
October watershed
1956
current research
memory
narrations
historical policy
Opis:
The article is a brief survey and evaluation of historical research on Poznań 1956 protests, the political change in October 1956, and the year in general. An important gap was filled by the publication of Piotr Grzelczak’s book on the long-term consequences of the Poznań protests, and the conflict over its remembrance between government representatives and local inhabitants of the region, since the protests were one of the defining moments in recent history of Poznań. The article also includes a summary of the controversy between historians over the importance of 1956 as a watershed in Polish history, with some historians arguing that a more liberal image of the communist system in Poland was formed in 1956, while others argued that the communist dictatorship was stabilized by winning wider social support. The author has indicated an increasing separation between narratives about the Poznań protests in June and the political transformations in October, which has consequences and threats related to polarized perception of history, leading to meagre and simplified understanding of social realities of the Polish People’s Republic after 1956.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2016, 29; 42-54
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Национализация памяти о Великой Отечественной войне в исторической политике постсоветских государств
Nacjonalizacja pamięci o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej w polityce historycznej państw postkomunistycznych
Nationalization of Great Patriotic War remembrance in the historical policy of post-communist states
Autorzy:
Петровская, Оксана
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953418.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Советский Союз
Россия
Великая Отечественная война
историческая память
Związek Radziecki
Rosja
Wielka Wojna Ojczyźniana
pamięć historyczna
Soviet Union
Russia
Great Patriotic War
historical memory
Opis:
Artykuł dotyczy zmieniającego się obrazu pamięci o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Jednolity jej obraz ukształtował się w czasach Związku Radzieckiego, natomiast po jego upadku zmienił się też obraz Wielkiej Wojny. Zdaniem autorki zniszczenie pamięci o wojnie szło wraz z zniszczeniem pamięci o ZSRR. Z drugiej strony, ogromne straty, jakie poniosły narody ZSRR nie zważając na politykę władz i apele opozycji uniemożliwiają eliminację pamięci o niej. W warunkach konstruowania tradycji narodowej, nacjonalizacji przeszłości, powstania nowych mitologii narodowych (rosyjskich, ukraińskich, kazachskich, etc.) w niepodległych państwach daje się zaobserwować swoistą „nacjonalizację” pamięci o Wielkiej Ojczyźnianej. Następuje ponowna ocena najważniejszych wydarzeń, aktorów i wyników wojny w celu kształtowania nowej tożsamości narodowej. Szczególny symboliczny sens Wielkiej Wojny Ojczyźnianej sprzyjał przekształceniu jej w mit polityczny, i pozwolił na rozmaitą interpretację jej doświadczeń.
The article concerns a changing memory of Great Patriotic War. Its uniform pattern developed during the time of the Soviet Union whereas after its collapse the image of Great Patriotic War changed too. The author believes that the memory about the war and the memory about the USSR were destroyed together. On the other hand, regardless of the authorities policy and opposition’s appeals, enormous losses suffered by the USSR peoples make it impossible to eliminate the memory about the war. In the conditions of establishing national tradition, nationalization of the past and creation of new national mythologies (Russian, Ukrainian, Kazakh, etc.) in independent countries, we can observe a peculiar “nationalization” of the memory about Great Patriotic War. Renewed evaluation of the most important actors and results of the war is carried out in order to develop a new national identity. A special symbolic sense of Great PatrioticWar favored its transformation into a political myth and permitted various interpretations of its experiences.
Статья посвящена меняющемуся образу памяти о Великой Отечественной войне. Ее целостный образ сформировался в период Советского Союза, в свою очередь, после его упадка изменился также и образ Великой войны. По мнению автора, уничтожение памяти о войне шло параллельно с уничтожением памяти о СССР. С другой стороны, огромные потери, которые потерпел народ СССР, независимо от политики власти и призывов оппозиции, не дают возможности стереть память о войне. В условиях формирования народных традиций, национализации прошлого, появления новой национальной мифологии (русской, украинской, казахской и т.д.) в независимых государствах замечается своеобразная «национализация» памяти о Великой войне. Появляется переоценка самых главных событий, участников и результатов войны с целью формирования нового национального сознания. Особенный символический смысл Великой Отечественной войны благоприятствовал ее преобразованию в политический миф и дал возможность появления разносторонней интерпретации ее последствий.
Źródło:
Studia Podlaskie; 2016, 24
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BALLADA O POBOŻNYM UBEKU, CZYLI POLSKIE KINO I POLITYKA (1989–2015
BALLAD OF PIOUS UBEK: POLISH CINEMA AND POLITICS (1989–2015)
Autorzy:
Korczarowska, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487663.pdf
Data publikacji:
2016-11-07
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
RETURN POLICY
HISTORICAL POLITICS
ANTI-SEMITISM
INSPECTION
IDENTITY CHANGE
POST MEMORY
POWRÓT POLITYCZNEGO POLITYKA HISTORYCZNA ANTYSEMITYZM
LUSTRACJA
ZWROT TOŻSAMOŚCIOWY
POST PAMIĘĆ
Opis:
BALLAD OF PIOUS UBEK: POLISH CINEMA AND POLITICS (1989–2015) Korczarowska attempts to analyze selected films produced in Poland after 1989 in the context of relations between cinema and politics. The year of 1989 was a significant turning point in the Polish culture. The topics that in the communist period were considered as socio-political taboos, returned to public discourse. The necessity to fill white spots – especially in the area of historical narratives – resulted in producing films which were connected with the tradition of Polish film school. Directors were able to add their voice to shaping the national identity issues of ‘unsettled history’: heterotelia of tragic Warsaw uprising, anti-Semitism (culminating in the tragedy of Jedwabne), the responsibility for PRL (lustration). The films played important role as therapeutic tools. Due to the possibility of treating achievements of native artists as a collective psychoanalytic session, the key concept – which forms a kind of interpretative key – is ‘the policy of returning’ (the equivalent of the Freudian ‘displacement factor’). However, the films very often contributed to interpreting the particular interests of the ruling party and they used cultural texts as a tool in the ‘war of narratives’. In this way the Polish cinema once again revealed its dependence on political factors treating culture as strictly instrumental.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 21; 242-271
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies