Wszystkie pola: Evangelisation - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: A Theologian Today. Identity and Spirituality of a Theologian in Pope Francis Statements
Teolog dzisiaj. Tożsamość i duchowość teologa w wypowiedziach papieża Franciszka
Autorzy:: Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050776.pdf
Data publikacji:: 2020-03-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: papież Franciszek
tożsamość teologa
duchowość teologa
duchowość misyjna
spotkanie z Chrystusem
żywa wiara
ewangelizacja
ortodoksja egzystencjalna
Słowo Boże
Lud Boży
Pope Francis
identity of a theologian
spirituality of a theologian
missionary spirituality
encounter with Christ
living faith
evangelisation
existential orthodoxy
Word of God
People of God
Opis:: The author arranged Pope Francis’ statements drawing a portrait of a theologian, and then on their basis characterized the spirituality of the person involved in scientia fidei. The theologian, according to the Holy Father, encountered Christ personally and cannot live without Him. United with the Son, he participates in His knowledge of the Father. The successor of St. Peter demands from the Catholic theologian existential orthodoxy, which is the sine qua non condition of practising orthodox theology. The spirituality of the theologian is inscribed in the “missionary spirituality” proposed to the whole Church; the theologian should be personally involved in the work of evangelization. The Pope also emphasizes the connection between the doctrine of faith and the spiritual life or even with holiness. The theologian, open to Deus semper maior, prays on his knees, but includes in his or her prayer the affairs of the people; his or her reflection is on the border between the Revelation and reality. The soul of theology is not only to listen to the Word of God, but also to take into account the “hermeneutical value” of the People of God. Francis urges us to abandon the theology done only “from behind the desk.” The theologian’s spirituality must include the willingness to be permeated with the smell of the people and the street.
Autor uporządkował wypowiedzi papieża Franciszka kreślące portret teologa, następnie na ich podstawie scharakteryzował duchowość uprawiającego scientia fidei. Teolog według Ojca Świętego spotkał Chrystusa osobiście i nie może bez Niego żyć. Zjednoczony z Synem uczestniczy w Jego poznaniu Ojca. Następca św. Piotra domaga się od katolickiego teologa ortodoksji egzystencjalnej, która jest warunkiem sine qua non uprawiania ortodoksyjnej teologii. Duchowość teologa wpisuje się w zaproponowaną całemu Kościołowi „duchowość misyjną”; teolog winien osobiście włączyć się w dzieło ewangelizacji. Papież podkreśla również związek nauki wiary z życiem duchowym czy wprost ze świętością. Otwarty na Deus semper maior teolog modli się na kolanach, ale w modlitwę włącza sprawy ludzi; jego refleksja znajduje się na granicy Objawienia i rzeczywistości. Duszą teologii jawi się nie tylko słuchanie Słowa Bożego, ale również wzięcie pod uwagę „hermeneutycznej wartości” Ludu Bożego. Franciszek namawia do porzucenia uprawiania teologii jedynie „zza biurka”. Do duchowości teologa zaliczyć trzeba gotowość na przeniknięcie zapachem ludzi i ulicy.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 37-57
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Actual Missionary Involvement of Diocese of Tarnów in the Context of the 225-years Anniversary of its Existence
Autorzy:: Czermak, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/668413.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Missionary
evangelisation
diocese of Tarnów
Opis:: This article presents actual missionary involvement of the diocese of Tarnów in the context of the 225th anniversary of its existence. For 38 years, Catholic missionaries from the diocese of Tarnow have been traveling the globe educating other cultures about the Christian faith as well as organising everything needed for the improvement of people’s spiritual and physical lives. So, missionary activities have two dimensions – spiritual and material. The bishop’s role, as the ruler and centre of unity in the diocesan apostolate, is to promote missionary activity, to direct it and to coordinate it, but always in such a way that the zeal and spontaneity of those who share in the work may be preserved and fostered. The missionary activities in the diocese of Tarnow have been strongly supported by the bishops: Jerzy Ablewicz, Józef Życiński and Wiktor Skworc, who have sent 118 priests to the three continents. The Tarnow missionary work is a great contribution to the evangelization of the countries in Africa, South America and, more recently, in Asia (mostly Kazakhstan). This commitment has been marked by the seal of martyrdom by one of the priest – Fr. Jan Czuba who was murdered in the Republic of Congo in 1998. Currently, the Diocesan Missionary Agency has sent 46 priests as missionaries: 14 to Africa, 27 to Latin America and 5 to Kazakhstan. Apostolic activity is organized not only by priests, but also by lay missionaries: one in Cameroon, two in the Central African Republic and additionally two volunteers.
Źródło:: The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:: The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Afirmacja prawdy i tolerancja. Naświetlenie w oparciu o papieską ideę nowej ewangelizacji
Affirmation de la vérité et tolérance. Mise en lumiére de l’idée papale de la nouvelle évangelisation
Autorzy:: Perzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/502205.pdf
Data publikacji:: 1996
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Opis:: En profitant de l’idée papale de la nouvelle évangelisation l’auteur présente les problèmes de l’affirmation de la vérité et de la tolerance. Ce problème semble être très actuel dans le contexte polonais aussi bien idéologique que religieux et culturel. A. Perzyński analise les fondaments théologiques de la de la tolérance et du dialogue pour constater ensuite que la vérité est la base du dialogue. Ce n’est pas le pluralisme des options qui constitue le but du dialogue. Un tel pluralisme demande qu’on le vainque. Au point de vue idéal les chrétiens doivent tendre à une animité. La nouvelle évangelisation constitue l’appel à approfondir et à vendre toujours présentes les vérités évangéliques. Le fait de precher l’Évangile doit aller ensemble avec l’attitude qui affirme l’espérance qui est en nous (1 P 3, 15).
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 1996, 5; 41-48
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Akcja Katolicka w Polsce
Catholic Action in Poland
Autorzy:: Tunkiewicz, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2176212.pdf
Data publikacji:: 2011-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: Church in Poland
Catholic Action
laity
lay Catholics
evangelisation
Opis:: The creation of Catholic Action in Poland was prepared very carefully for several years. Rev. August Hlond the Primate of Poland invited other church organizations with the statutes and organizational relationship with spiritual authority to join in the ranks of Catholic Action. Catholic Action Statute was approved by the Pope Pius XI with the letter dated 27 November 1930, stating its compliance with the directives of the Holy See. The celebration of Christ the King was established the day of the Catholic Action. In October 1932, the Supreme Institute for Catholic Action called on the diocesan institutes with an appeal to discern the future leaders of this association among the Catholic intelligentsia. Catholic Action has set itself the goal of re-introducing Jesus Christ to the family, school and society. The family as a whole has become the main influence of the Catholic Action movement. The goal of the newly restored Catholic Action (after 1989 transformation) is compatible with the goal of the entire Church: co-operation of Church hierarchy and lay people in helping people. In other words: the deepening and broadening of faith (including Christian morality), so that Christ could return to the conscience, family, national traditions, the relationship between social groups and to international relations.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2011, 12; 289-298
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Apologia krzyża w wybranych homiliach Jana Pawła II
The Apologia of the Cross in Selected Homilies of John Paul II
Autorzy:: Bryła, Władysława
Bryła-Cruz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1753158.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: homilia
Jan Paweł II
krzyż
obrona
nowa ewangelizacja
homily
John Paul II
Cross
defence
new evangelisation
Opis:: W niniejszym artykule przeanalizowano sposoby obrony Krzyża w trzech homiliach Jana Pawła II wygłoszonych w Polsce: w Nowej Hucie, w Katedrze na Wawelu i w Zakopanem. Zaobserwowano, że Papież stosuje argumentację ewangeliczną i historyczną. Podkreśla znaczenie Krzyża jako boskiego znaku odkupienia, obdarowania i miłości Jezusa Chrystusa do człowieka. Wymienia także osoby, które dochowały wierności Krzyżowi i swoim heroizmem zapisały się w historii Polski: królowa Jadwiga, brat Albert Chmielowski, Bernardyna Jabłońska, Maria Karłowska. W homilii wygłoszonej w Nowej Hucie Papież nakreślił program nowej ewangelizacji, polegającej na wytrwałej i odważnej obronie Krzyża w każdym miejscu i czasie, będącej powinnością wszystkich wierzących. W tekście zwrócono również uwagę na aspekty retoryczne przemówień papieskich: zróżnicowane akty mowy (wykład, medytacja, apel) i środki stylistyczne (m.in. powtórzenia, paralelizmy, pytania retoryczne).
This paper presents an analysis of the various ways the Cross was defended in John Paul II’s homilies delievered in Poland on the following occasions: in Nowa Huta, in the Wawel Royal Cathedral and Zakopane. The speaker used arguments anchored in the Gospel and history. He emphasised the meaning of the Cross as a sign of God’s redemption, gift and love towards humans. The speaker evoked people from Polish history who remained faithful to the Cross and are remembered for their heroic attitude: Queen Jadwiga, brother Albert Chmielowski, Bernardyna Jabłońska and Maria Karłowska. In his homily given in Nowa Huta, the Pope signalled the idea of new evangelisation, which requires all believers to undertake persistent and courageous defence of the Cross, irrespective of time and place. The paper also discusses rhethorical aspects of the sermons, such as various types of speech deployed therein (lectures, meditations, appeals) and stylistic devices (e.g. similes, parallelisms, rhetorical questions).
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 279-290
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Biblia Arabica. Inkulturacyjna działalność Kościoła w XVII wieku
Biblia Arabica. Church and inculturation in the 17th century
Autorzy:: Rostkowski, Marek A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480364.pdf
Data publikacji:: 2017-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Biblia Sacra Arabia
inkulturacja
Kongregacja de Propaganda FIDE
Lodovico Maracci
Wulgata
the Vulgate
Biblia Sacra Arabica
Congregation for the Evangelisation of Peoples
Propaganda Fide
Opis:: Od dwóch tysięcy lat Kościół nieprzerwanie głosi Ewangelię w setkach języków i dialektów, docierając „aż po krańce ziemi”. Przepowiadanie musi być przekazywane w języku zrozumiałym dla tego, do kogo zostaje skierowane. Skuteczne głoszenie Ewangelii i przesłania chrześcijańskiego zawsze jest „inkulturowane”. Biblia Sacra Arabica stanowi przykład tej działalności Kościoła. Przygotowana i wydana przez Kongregację de Propaganda Fide była przeznaczona dla chrześcijan żyjących na terenach należących do imperium otomańskiego. W trzech tomach zawarty został kompletny tekst Pisma Świętego według kanonu Soboru Trydenckiego. Wydanie to zawiera tekst łacińskiej Wulgaty i arabskie tłumaczenie.
The Church has been spreading the Good News in hundreds of languages and dialects ”throughout the whole world.” The Gospel must be delivered in the language that is comprehensible to the recipient. Efficient proclamation of the Christian message implies its ”inculturation”. Biblia Sacra Arabica, published by the Congregation for the Evangelisation of Peoples (Propaganda Fide), intended for the Christians in the Ottoman Empire, is a good example of this dictum. Its three volumes, compiled in accordance with the canons of the Council of Trent, contains the Latin (Vulgate) and Arabic translations of the entire Scripture.
Źródło:: Nurt SVD; 2017, 1; 216-223
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Budownictwo Kościoła ewangelickiego na obszarach historycznej Warmii w dobie sekularyzacji (1772-1840)
Autorzy:: Jodkowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041261.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Ostpreußen evangelische Kirche in Ermland
evangelische Diaspora in Ermland
kirchliche Bauwerke
Deutschland im 18. und 19. Jh.
Karl Friedrich Schinkel
Church
secularisation
evangelisation
autonomy
modernity
process of learning
Church Reform
Prusy Wschodnie
Kościół ewangelicki na Warmii
Diaspora Kościoła ewangelickiego
Budownictwo kościelne
Niemcy w XVIII i XIX wieku
Opis:: Jednym ze skutków inkorporacji Warmii do Królestwa Prus była jej sekularyzacja. Odtąd posiadłości ziemskie biskupa warmińskiego oraz kanoników przeszły na własność państwa. Zabór pruski umożliwił osiedlanie się ludności protestanckiej na obszarach dotąd niemal całkowicie katolickich. Władze państwowe starały się wyjść naprzeciw oczekiwaniom ludności protestanckiej, zatrudniając jeszcze w XVIII wieku kierowników szkół i katechetów w warmińskich miastach. Fryderyk Wielki wydał także rozporządzenie umożliwiające sprawowanie nabożeństw w tamtejszych ratuszach. Z czasem adoptowano również pomieszczenia będące częścią zamków. Wraz jednak ze wzrostem liczby ludności pojawiła się konieczność budowy własnych świątyń, jak również domów parafialnych i szkół. Wsparcie finansowe gwarantował król pruski Fryderyk Wilhelm III, sugerując początkowo przekazanie na ten cel funduszu sekularyzacyjnego po skasowanym klasztorze w Neuzelle w Brandenburgii. Projekty nowych świątyń opracowywano w Wyższej Deputacji Budowlanej, na czele której ustanowiono z czasem znakomitego architekta Karla Friedricha Schinkla.
One of the consequences of the incorporation of Warmia into the Kingdom of Prussia was the growing secularisation of the entire region. The lands belonging to the bishop of Warmia and his canons became the property of the state. The Prussian Partition enabled Protestants to settle in the areas which had previously been dominated almost entirely by Catholics. State authorities tried to meet the expectations of Protestants already in the 18th century by employing school headmasters and religion teachers in the towns of Warmia. Frederick the Great issued a decree that allowed holding religious services in local town halls. Some rooms in the castles were also adapted for the purpose. However, along with the increase in population, there was a growing demand for new church buildings, parish houses and schools. Necessary financial support came from the Prussian king Frederick William III, who suggested that the so-called secularisation fund, available after the dissolution of the Neuzelle monastery in Brandenburg, be assigned to this end. Building of new churches was entrusted to the State Construction Commission, led by a distinguished architect, Karl Friedrich Schinkel.
Eine der Folgen der Eingliederung Ermlands zum preußischen Königreich war die Säkularisierung. Infolge der Säkularisierung wurden die Ländereien des Ermländer Bischofs sowie diejenigen der Domkapitulare staatliches Eigentum. Die preußische Annexion ermöglichte die Ansiedlung der protestantischen Bevölkerung auf dem bisher gänzlich katholischen Gebieten. Die Staatsregierung versuchte, den Erwartungen der protestantischen Bevölkerung entgegenzukommen, indem sie noch im 18. Jh. Schuldirektoren und Katecheten in den Städten Ermlands angestellt hatte. Friedrich der Große hat ebenfalls eine Anordnung erlassen, nach dem die Zelebration der Gottesdienste in dortigen Rathäusern gestattet wurde. Mit der Zeit wurden dafür auch einige Bauten adaptiert, die zu den Schlössern gehörten. Mit dem Anwachsen der Bevölkerung wurde jedoch die Notwendigkeit sichtbar, eigene Gotteshäuser sowie Pfarrhäuser und Schulen zu bauen. Die finanzielle Unterstützung hat der preußischen König Friedrich Wilhelm III. gesichert, der suggerierte, zu diesem Zweck die Gelder aus dem nach der Auflösung des Klosters in Neuzelle in Brandenburg entstandenem Säkularfond zu verwenden. Projekte der neuen Kirchen wurden in der Ober-Bau-Deputation erstellt, zu deren Leiter der exzellente Architekt Karl Friedrich Schinkel ernannt wurde.
Źródło:: Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 209-230
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:: Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Przegląd problematyki i impresje ikonograficzne
Jesus Christ’s Chinese Faces. An Overview of Issues and Iconographic Impressions
Gesichter Jesu in China. Eine ikonographische Übersicht
Autorzy:: Malek, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480678.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Chinas Evangelisierung
Lokalkirche
Inkulturation
Christologie
Ikonographie
evangelisation of China
local church
inculturation
Christology
iconography
ewangelizacja Chin
Kościół lokalny
Inkulturacja
Chrystologia
ikonografia
Opis:: Die Frage nach Jesus Christus ist zweifelsohne eine zentrale Frage des christlichen Selbstverständnisses und der Verkündigung. Wer ist Jesus von Nazaret? Wer ist Jesus Christus? Diese Fragen werden seit urchristlichen Zeiten immer wieder gestellt und unterschiedlich beantwortet. Sie sind auch, focusiert auf China, Gegenstand des vorliegenden Beitrags. Für wen halten die Chinesen Jesus? Vor dem Hintergrund der chinesischen Missionsgeschichte wird in dem Beitrag versucht, die verschiedenen, historisch-kontextuell bedingten Gesichter Jesu Christi in einem Überblick darzustellen. Dabei handelt es sich nicht nur um die ikonographischen Darstellungen Jesu, sondern auch das Verständnis Jesu durch die Chinesen – Konvertiten wie Opponenten. Gefragt wird nach der Herkunft und Rezeption dieser Gesichter in verschiedenen Epochen der chinesischen Geschichte (seit der Tang-Zeit, d.h. seit dem VII Jh. n.Chr.). Nachdem das Problem der Übersetzung der christlichen Botschaft vom Erlöser Jesus Christus im chinesischen Kontext angesprochen wurde, stellt der Beitrag die einzelnen Epochen der Missionsgeschichte Chinas vor und versucht, die Spezifik des Gesichtes Jesu in ihnen hervorzuheben. Es zeigt sich dabei ein vielfältiges Bild, das ausführlicher – worauf im Beitrag jeweils hingewiesen wird – in dem vom Verfasser herausgegebenen fünfbändigen Sammelwerk The Chinese Face of Jesus Christ (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007) von verschiedenen Fachleuten aus der ganzen Welt besprochen wird. Die zahlreichen Gesichter Jesu in China sind zweifelsohne eine Herausforderung an unser westliches Jesusverständnis. Diese Herausforderung wird noch durch zahlreiche ikonographische (westliche und chinesische) Darstellungen Jesu in China verstärkt. Dem Beitrag wurden einige Darstellungen als Beispiele angehängt.
The question about Jesus Christ is without a doubt a crucial one to the meaning of Christianity itself and its revelation. Who is Jesus of Nazareth? Who is Jesus Christ? These questions are posed from the beginning of Christianity and still we have varying answers to them. They are also found in China and are the subject of the submitted article. Who do the Chinese take Jesus for? On the background of the Chinese history of missions, in the article first there are shown various, conditioned historically and contextually, faces of Jesus Christ. What is worth remembering, it is not pure iconographic representation of Jesus that is important here – it is also about understanding Jesus by the Chinese, both the converts as well as the opponents. The question concerns then the origin and reception of these faces in different periods of Chinese history (since the times of Tang till the 7th century AD). After the process of translating the Good News of the Saviour Jesus Christ was executed in the Chinese context, the present author discusses the individual eras of the history of missions in China, separating the specificity of the face of Jesus created by each of them. The interpretation of this diversified picture of Jesus – made by R. Malek together with a group of specialists from around the world – was published in a five-volume work The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Numerous “Chinese faces of Jesus” – especially in the iconographic interpretation – constitute a great challenge for our western understanding of Jesus.
Pytanie o Jezusa Chrystusa jest bez wątpienia kluczowe w rozumieniu samego chrześcijaństwa i jego objawienia. Kim jest Jezus z Nazaretu? Kim jest Jezus Chrystus? Pytania te są stawiane od początków chrześcijaństwa i ciągle mamy na nie różne odpowiedzi. One również występują w Chinach i są przedmiotem przedłożonego artykułu. Za Kogo Chińczycy uważają Jezusa? Na tle chińskiej historii misji w artykule ukazane są najpierw różne, uwarunkowane historycznokontekstualne, oblicza Jezusa Chrystusa. Przy tym chodzi nie tylko o ikonograficzne przedstawienie Jezusa, lecz także o zrozumienie Jezusa przez Chińczyków – konwertytów, jak i przeciwników. Pytanie dotyczy pochodzenia i odbioru tych twarzy w różnych okresach historii Chin (od czasów Tanga do VII wieku n.e.). Po tym, jak proces przełożenia Dobrej Nowiny o Zbawicielu Jezusie Chrystusie dokonał się w kontekście chińskim, autor omawia poszczególne epoki historii misji w Chinach z wyodrębnieniem specyfiki oblicza Jezusa stworzonego przez każdą z nich. Interpretacja tego zróżnicowanego obrazu Jezusa – dokonana przez R. Malka wespół z grupą specjalistów z całego świata – opublikowana została w pięciotomowym dziele The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Liczne „chińskie oblicza Jezusa” – zwłaszcza w interpretacji ikonograficznej – stanowią wielkie wyzwanie dla naszego zachodniego rozumienia Jezusa.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 11-39
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Chrystian – biskup Prus i jego dzieło w kontekście cysterskiej misji chrystianizacyjnej
Christian – the Bishop of Prussia and his activities in the context of the Cistercian mission
Autorzy:: Szczepański, Seweryn
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1365856.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:: Chrystianizacja Prus
misje cysterskie w Prusach
biskup Chrystian
ewangelizacja
The Christianisation of Prussia
the Cistercian mission in Prussia
Bishop
Christian
Evangelisation
Opis:: This article describes the role of Bishop Christian in the evangelization of the Prussians. Christian – a Cistercian monk continued his mission of converting Prussia to Christianity from Pomezania, Warmia and Lubawa, which began in 1207. Christian as Bishop of Prussia in agreement with the Pomeranian princes and Danish king Valdemar II pursued the policy of a peaceful mission, and it is also possible that he tried to subjugate the lands where he succeeded to the Holy See. Proof of the tribute paid to the Pope by the Prussian lands - terra Lubavia and terra Lansania, is provided by two bulls of 1216, in which the representatives of these lands after a prior agreement give themselves over to the care of the papacy. After 1216 the situation became increasingly difficult. There was a retaliatory action against the pagan regions of Prussia. Christian tried to organize with the Pope a crusade against the Prussians. Despite several military expeditions, they did not achieve much success. It was only after the arrival of the Teutonic Order who used Christian’s abduction and imprisonment by Prussian Sambians that the lands of the pagans were successfully conquered. After being freed, Christian tried to oppose the actions of the knights of the Teutonic Order, siding with the duke of Pomerania Swietopełk who was fighting against them and supporting the Prussian uprising of 1242–1249.
Źródło:: Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2016, 293, 3; 485-497
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:: Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Church in the service of Uniting Europe
Autorzy:: Kulisz, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1369119.pdf
Data publikacji:: 2020-11-10
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Europa
tradycja
kultura
człowiek
sens
nowa ewangelizacja
Europe
tradition
culture
human being
sense
new evangelisation
Opis:: Wiek XIX był czasem wielkich odkryć i wynalazków technicznych, które zmieniły oblicze Europy i wzbogaciły codzienność ludzkiego życia. W głównym nurcie tych przemian odnajdujemy scjentyzm racjonalistyczny odrzucający wartości tradycji, a uznający ludzki rozum za normę wszelkiej prawdy. W XX w. usiłowano wykazać, że w kulturze, w której człowiek usiłuje zrozumieć siebie, wystarczy tylko nauka zapewniająca w miarę wygodne życie. Brak twórczego dialogu chrześcijaństwa z nową kulturą sprawił, że stało się ono zamkniętą twierdzą, co w rzeczywistości oznaczało rozejście się wiary i kultury, a co Paweł VI nazwał dramatem naszych czasów. Czas Ojców Założycieli – twórców „jednoczącej się Europy”, czas II Soboru Watykańskiego, jak też wielkie pontyfikaty papieży – Jana XXIII, Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka – to czas nowego twórczego dialogu Kościoła ze współczesnością, dialogu, w którym Kościół pragnie pomóc Europie odkryć w swej historii żywotne i nierozerwalne powiązanie między niebem i ziemią, aby stała się ona znowu cennym punktem odniesienia dla całej ludzkości.
The 19th century was a time of great discoveries and technical inventions that changed the face of Europe and enriched the everyday life of humans. In the mainstream of these changes we find rationalist scientism rejecting the values of tradition but recognizing human reason as the norm of all truth. In the 20th century, attempts were made to show that in a culture in which human beings try to understand themselves, all that is needed is a science that provides a reasonably comfortable life. The lack of a creative dialogue between Christianity and the new culture meant that the former became a kind of ”locked fortress”, which in fact meant the growing apart of faith and culture. Paul VI called it the drama of our time. The time of the Founding Fathers – creators of the ”uniting Europe”, the time of the Second Vatican Council, as well as the great pontificate of popes – John XXIII, Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis – is a time of a new creative dialogue of the Church with the present, a dialogue in which the Church wants to help Europe discover in its history a vital and inseparable connection between heaven and earth and that it becomes again a valuable reference point for all humanity
Źródło:: Studia Bobolanum; 2020, 31, 1; 5-28
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Communicating faith through the legacy media. Theological reflections and pastoral implication
Autorzy:: Borg, Joseph
Sultana, Carl-Mario
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/514316.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wydział Teologiczny
Tematy:: Church media documents
Evangelisation
Language of the faith
Language of the media
Legacy media
Media Theories
Opis:: This paper is a reflection on the theological and pastoral implications of the communication of faith through the media. Its starting point is not based on the dichotomous categorisation of the media as either very beneficial, or very negative for the communication of faith; thus avoiding an either/or attitude which is very limiting. The hypothesis explored is that the language of faith is only communicated through the language of a medium and that such a translation, not to say incarnation, has to take into consideration the technological, organisational and cultural dimensions of the legacy or traditional media as well as their very important role in contemporary culture. The cultural and theological reflection will then be followed by the proposal of elements of a pastoral strategy that best respects the characteristics of faith and media as well as those of the audiences towards which both faith and media are directed.
Źródło:: Kultura – Media – Teologia; 2015, 20; 9 - 24
2081-8971
Pojawia się w:: Kultura – Media – Teologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Cyrylo-metodiańska ewangelizacja kultury
Evangelisation of Culture according to Cyril and Methodius
Autorzy:: Górka, Leonard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480378.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: idea cyrylo-metodiańska
protagoniści ewangelizacji
słowiańskie udomowienie Ewangelii
słowiańska „teologia wyzwolenia"
teologia Kościołów siostrzanych
Cyril and Methodius and their ideas
the protagonists of the evangelisation
Slavic domestication of the Gospel
Slavic "liberation theology"
the theology of the Sister Churches
Opis:: Dzieło ewangelizacyjne Cyryla i Metodego uczy dziś umiejętnego dialogu kultur, nie mniej ważnego niż partnerstwo doktrynalne przedstawicieli chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu. Ci nauczyciele wiary umieli przekraczać granice kultur i tradycji, potrafili też przeciwstawiać się tworzeniu opozycyjnych bloków, ponieważ kierowali się apostolskim uniwersalizmem, który ma zdolność godzenia wielości. Tego rodzaju chrześcijańskie przesłanie posiada jeszcze dziś silę zdolną, by przezwyciężać dzielący niejednokrotnie ciężar zaszłości. Nauczanie słowiańskiego papieża w odniesieniu do dzieła ewangelizacyjnego Braci Sołuńskich wskazuje i podkreśla dobitnie ich rolę w tworzeniu korzeni Europy, które dzięki swej trwałości oraz żywotności stanowią jeden z najmocniejszych punktów odniesienia, jakich nie może pominąć żaden wysiłek zmierzający do jedności naszego kontynentu.
An ability to lead a dialogue with the representatives of different cultures in a proper way is equally important as to seek doctrinal similarities between Christians of the East and West. We may learn how to do it from the great teachers of faith, Sts Cyril and Methodius. They knew how to cross the cultural borders and avoid ending up at contradictions, because they practised their apostolic universality, which has an intrinsic capability of reconciling unity with diversity. Bad memories on both sides, still dividing us today, may be overcome by precisely this kind of Christian message. The teaching of the pope, himself a Slav, on the evangelisation work of the Apostles of the Slavs, stresses their role in laying the foundations of Europe. These foundations are so solid and vital, that they cannot be ignored in our efforts at making Europe into a whole.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2; 26-39
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Das Ständige Diakonat als Bereicherung für die Botschaft der Kirche in der Lehre von Papst Franziskus. Pastoral-theologische Reflexion
The Permanent Diaconate as an Enrichment of the Church’s Mission in Pope Francis’s Teaching. The Pastoral and Theological Reflection
Stały diakonat jako wzbogacenie misji Kościoła w nauczaniu papieża Franciszka. Refleksja pastoralno-teologiczna
Autorzy:: Celary, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036729.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: diakonat stały
duszpasterstwo
ewangelizacja
misja
służba
papież Franciszek
pluralizm
permanent diaconate
priesthood
evangelisation
mission
ministry
Pope Francis
pluralism
Opis:: Autor artykułu analizuje w swojej refleksji pastoralno-teologicznej niektóre wypowiedzi papieża Franciszka na temat stałego diakonatu w Kościele. Ukazuje posługę ewangelizacyjną i duszpasterską stałych diakonów w kontekście zmieniającej się rzeczywistości pod wpływem laicyzacji i sekularyzacji. Papież docenia ich służbę na rzecz Kościoła i współczesnego człowieka. Przestrzega przed podejmowaniem działalności wykraczającej poza granice ich posługi, zwłaszcza wchodzenia w uprawnienia prezbiterów w krajach, gdzie brakuje powołań. Zwraca również uwagę na posługę miłosierdzia, w której diakoni powinni pełnić rolę wiodącą.
In his pastoral and theological reflection the author analyses some of Pope Francis’s statements regarding the permanent diaconate in the Church. He presents evangelisation and pastoral service of permanent deacons in the context of changing reality under the influence of laicisation and secularisation. Pope Francis appreciates their service for the Church and for the people around them. Though he warns against expanding the activities of the deacon beyond his expertise. By this he particularly means the domain of the presbyter in countries with a lack of vocations to priesthood. The Pope emphasises diaconia in which permanent deacons should play an important role.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 33-42
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Diabeł w kazaniach Peregryna z Opola
The devil in the sermons of Peregrinus Opoliensis
Autorzy:: Kiełbus, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/460228.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:: Peregryna z Opola
egzempla
George Minois
Jean Delumeau
kazania
średniowiecze
nowa ewangelizacja
duszpasterstwo strachu
wizja zaświatów
piekło
szatan
diabeł
Peregrinus Opoliensis
exempla
sermons
Middle Ages
new evangelisation
the preaching of fear
vision of the beyond
hell
Satan
devil
Opis:: Powstałe u schyłku XIII w. kazania Peregryna z Opola należą nie tylko do narzędzi „nowej ewangelizacji”, której dokonywały w tym stuleciu zakony żebracze, ale są również jednymi z najpopularniejszych w całej Europie, aż do wieku XVI. Z tego względu można je uznać za dość reprezentatywne dla nauczania z końca Średniowiecza. W ich świetle ciekawie przedstawiają się poruszające problem demonologii prace dwóch sławnych historyków kultury: Georgesa Minoisa i Jeana Delumeau’a. Pierwszy z tych uczonych jest zdania, że około 1250 r. nastąpiło teoretyczne usystematyzowanie zjawiska zwanego duszpasterstwem strachu, które polegało na poprawy moralności wiernych metodą przerażania wizjami zaświatów. Tymczasem Jean Delumeau jest zupełnie innego zdania. Uważa on, że nastąpiło to zdecydowanie później, a symbolicznym słupem granicznym początku nadpływającej fali satanizmu jest Boska komedia (której autor zmarł w 1321 r.). Delumeau uważa, że to dopiero od XIV wieku, a więc u progu Renesansu, następuje powolna, ale sukcesywna „demoniczna inwazja”, która minie z wolna dopiero w XVII stuleciu. Celem referatu jest skonfrontowanie tych sprzecznych opinii z kazaniami Peregryna z Opola przy jednoczesnym wydobyciu demonologii tego kaznodziei. Szczególnie bowiem na uwagę zasługują tu jego egzempla, w których stosunkowo często zostaje przywołana wizja zaświatów, w tym również piekła. Równie często w kazaniach pojawia się postać demoniczna. Analiza tych rozproszonych wzmianek uwidacznia, że diabeł, szatan, czy zły duch, jeśli znajduje się u siebie w piekle, jest okrutnym siepaczem, ale zarazem jest ograniczony pilnowaniem adekwatności kary do czynu. Z kolei zaś, gdy znajduje się pośród ludzi, stara się do nich upodobnić i czyha jedynia na ich błąd, sam będąc ograniczonym w działaniach. Taka postać złego jest więc tylko karzącym ramieniem sprawiedliwości w czym uwidacznia się uporządkowana wizja świata, inna od tej, którą opisywał Georges Minois.
Created at the end of the 13th century the sermons of Peregrinus Opoliensis are not only tools of the “new evangelisation”, which had been conducted in that century by the mendicant orders, but are also some of the most popular in the whole Europe, until the 16th century. And because of this, they can be considered as representative for the teachings of the late Middle Ages. In this context the works of two famous historians of culture: George Minois and Jean Delumeau, discussing the problem of demonology, are especially interesting. The former of the academics claims that about the year of 1250 took place the theoretic systematisation of the phenomenon called “preaching of fear”, which was the improvement of the morality of the faithful with the method of terrifying them with the vision of the beyond. Yet Jean Delumeau’s claims are completely different. He states that it is not before the 14th century that everything changes and that it is then that the repression of the diabolic matters, which was succeeded by the classical age of cathedrals, makes way for the progressive demonic invasion. The Divine Comedy (which’s author died in 1321) marks the symbolic transformation from one age to another and the moment when the religious awareness of the western elite begins to cease to resist the wave of Satanism. It would recover not before the 17th century. The aim of the paper is the confrontation of those contradictory opinions with the sermons of Peregrinus Opoliensis along with simultaneous extraction of the preacher’s demonology. His exempla demand special attention, as in them often the vision of the beyond, including hell, is relatively often summoned. Equally often the demonic figure appears in the sermons. The analysis of those scattered mentions reveals that the devil, Satan, or evil spirit, if present in his hell, is a cruel executioner, however he is also limited by the guarding of the adequacy of the punishment to the deed. But when he is among the people, he attempts to become similar to them and lurks for their mistakes, being himself limited in his actions. Such a figure of the evil one is thus only a punishing arm of justice, through which an organised vision of the world is revealed, distinct from the one, which has been describes by George Minois.
Źródło:: Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:: Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung
Katolicki uniwersytet Fu Jen w Pekinie w służbie ewangelizacji
Catholic University Fu Jen in Peking Serving Evangelisation
Autorzy:: Rivinius, Karl Josef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480388.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: historia misji katolickich
Kościół w Chinach
werbiści w Chinach
Uniwersytet Fu-Jen
Monumenta Serica
inkulturacja
history of Catholic missions
Church in China
SVDs in China
Fu Jen University
inculturation
Opis:: Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.
The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 122-160
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Evangelisation" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język