Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Duńczycy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Ludwik Niemiec a Obodryci i Duńczycy od traktatu w Verdun w 843 r.
    Autorzy:
    Sochacki, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041043.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Louis the Pious
    Louis the German
    Obodrites
    Danes
    Gostomysl
    Hamburg
    Horik I
    Horik II the Younger
    Verdun
    Dobomysl
    Lothair II
    Sigfred
    Ludwik Pobożny
    Ludwik Niemiec
    Obodryci
    Duńczycy
    Gostomysł
    Horik II Młodszy
    Dobomysł
    Lotar II
    Zygfryd
    Opis:
    Obodryci od VIII w. uwikłani w walki z Wieletami oraz zagrożeni ekspansją ze strony państwa duńskiego postanowili zawrzeć sojusz z Karolem Wielkim i jego następcą Ludwikiem Pobożnym. Do traktatu zawartego w Verdun w 843 r. doszło również zawieranie sojuszy przez władców obodrzyckich z Duńczykami, co ze strony frankijskiej spotykało się z nieprzychylnym odzewem. Dla Ludwika Niemca, walczącego między innymi z Gostomysłem i Dobomysłem, stosunki z Obodrytami stanowiły jeden z istotnych problemów nie do końca przez tego władcę rozwiązany, mimo tego, że jego przeciwnicy nie mogli liczyć na ewentualne wsparcie ze strony władców duńskich w osobach Horika I, Horika II Młodszego i Zygfryda, usiłującymi raczej utrzymywać poprawne stosunki z władcą wschodniofrankijskim, mimo ataków na jego ziemie, zwłaszcza w 845 r., kiedy zdobyli i zniszczyli Hamburg. Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest zatem przebadanie na podstawie źródłowej, głównie rocznikarskiej, walk toczących się między Ludwikiem Niemieckim a Duńczykami i Obodrytami oraz znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy jego przeciwnicy działali w swych atakach na państwo wschodniofrankijskie w sojuszu, czy też czynili to samodzielnie. Artykuł został podzielony na dwie części celem uzyskania większej przejrzystości zasygnalizowanych problemów badawczych – w pierwszej poruszono stosunki frankijsko-duńsko-obodrzyckie do traktatu w Verdun w 843 r., a więc w okresie przed faktycznym rozpadem państwa Karola Wielkiego i jego następcy na trzy samodzielne organizmy polityczne, natomiast w drugiej przedstawiono zmagania Ludwika Niemca z Duńczykami i Obodrytami, kiedy to w przypadku zwalczania zagrożenia duńskiego (Lotar II) tylko sporadycznie dochodziło do jego współpracy z innymi przedstawicielami monarchii karolińskiej.
    Having been entangled in wars with the Veleti since the eight century and under a threat of expansion from the state of Denmark, the Obodrites decided to enter into an alliance with Charlemagne and with his successor Louis the Pious. The Treaty of Verdun of 843 was followed by other alliances with the Danes that were entered into by Obodrite rulers. This met with unfavorable response from the Franks. For Louis the German, who was at war with, among others, Gostomysl and Dobomysl, relations with the Obodrites were one of the major problems which he failed to resolve entirely, despite the fact that his opponents could not rely on potential support from Danish rulers – Horik I, Horik II the Younger and Sigfrid, who strove to maintain harmonious relations with the East Frankish ruler in spite of attacking his lands, especially in 845 when they conquered and destroyed Hamburg. Thus, the main objective of this article is to investigate – based mainly on source materials such as annals – the course of fighting that took place between Louis the German, and the Danes and the Obodrites, and to find an answer to the question whether his opponents were acting independently or in alliance when attacking the east Frankish state. In order to achieve more clarity on the research problems addressed, the article has been divided into two parts: the first part discusses Frankish-Danish-Obodrite relations until the signing of the Verdun treaty in 843, that is to say the period before the actual break-up of Charlemagne’s and his successor’s state into three independent political organism; while the second part describes Louis the German’s struggle against the Danes and the Obodrites, when his cooperation with other representatives of the Carolingian monarchy, with regard to the elimination of the Danish threat (Lothar II), occurred only occasionally.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 51; 43-62
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duńczycy w szeregach armii brytyjskiej w Mandacie Palestyny w latach 1946–1948
    Danes in the ranks of the British Army in the Palestine Mandate 1946–1948
    Autorzy:
    Mroczkowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/547018.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    duńscy ochotnicy
    DanishEngelsk Recruitment Office
    Mandat Palestyny
    Irgun
    „The Buffs”
    Regiment Spadochronowy
    Mandatory Palestine
    “The Buffs"
    Para Regiment
    Opis:
    Pod koniec II wojny światowej rząd duński zaoferował swym obywatelom możliwość służby wojskowej w szeregach brytyjskich. Strona brytyjska, z którą wynegocjowano porozumienie, zamierzała duńskimi ochotnikami zastąpić część personelu swych jednostek, które walczyły od lat i których żołnierze chcieli wrócić do domów. Zgłosiło się około 25 000 Duńczyków, z których 3000 zostało przyjętych na 3-letnie kontrakty. Rekrutowani w szeregi armii brytyjskiej duńscy ochotnicy najpierw udali się do Canterbury na sześć tygodni podstawowego szkolenia, a następnie zostali wysłani do jednostek rozlokowanych na terenie całego Imperium, a około 30 rozpoczęło służbę w Mandacie Palestyny. Pod koniec 1946 r. w odpowiedzi na zamieszki na szeroką skalę w Jerozolimie i Tel Awiwie oraz ataki bombowe wymierzone w infrastrukturę kolejową oddziały brytyjskie z 1. Dywizji Piechoty i 6. Dywizji Powietrznodesantowej (z duńskimi ochotnikami) otrzymały rozkaz wsparcia policji cywilnej w Mandacie Palestyny. Zatrzymano dużą liczbę Żydów podejrzanych o terroryzm. Za realizowane wówczas operacje antyterrorystyczne odpowiedzialna była przede wszystkim policja palestyńska, zaś zadaniem armii – w tym i duńskich ochotników – było wspieranie sił policyjnych oraz walka z terroryzmem żydowskich grup niepodległościowych. Dla wielu z duńskich ochotników było to niezmiernie trudne doświadczenie.
    At the end of the WW2 the Danish Government offered UK volunteer soldiers to relieve the units who had been fighting for years and wanted to return home. About 25,000 Danish volunteered, of which 3,000 were recruited, signing on for 3 years. It was the first time a Danish Government had permitted its citizens to serve a foreign government and tends to be forgotten now in Denmark. They went first to Canterbury for six weeks basic training and were then sent to their units all over the Empire and about 30 went to Mandate Palestine with the East Surreys. As the violence escalated, 6th Airborne Division, under the command of Major General Eric Bols, arrived to assist the 1st Infantry Division troops already there. In late 1946 in response to full-scale riots in Jerusalem and Tel Aviv, and bomb attacks on the railway system, British troops from the 1st Infantry and 6th Airborne Divisions (with Danish volunteers) had to be deployed in support of the civil police. A large number of Jews suspected of terrorism were arrested. Anti-terrorist operations were primarily the responsibility of the Palestine Police. The army's job was to support them, cordoning off villages or sectors of towns and helping the police search them.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2019, 11, 2; 99-125
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies