Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dobrzyński, Paweł." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Pozaprzełykowe objawy choroby refluksowej przełyku – patofizjologia, diagnostyka i leczenie
Autorzy:
Dobrzyński, Paweł
Ziuzia, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401518.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
choroba refluksowa przełyku
refluks krtaniowo-gardłowy
refluks pozaprzełykowy
inhibitory pompy protonowej
patofizjologia
diagnostyka
leczenie
Opis:
Chorobę refluksową przełyku (GERD) definiuje się jako stan, w którym cofanie się zawartości żołądka prowadzi do powstawania uciążliwych objawów i/lub powikłań. Ta często występująca choroba może manifestować się również objawami atypowymi, spoza układu pokarmowego. Refluks krtaniowo-gardłowy (LPR) to wsteczne napływanie zawartości żołądka do gardła i krtani prowadzące do powstania objawów, takich jak uczucie ciała obcego w gardle, odchrząkiwanie, chrypka i przewlekły kaszel. GERD i LPR mogą mieć też wpływ na rozwój wielu chorób, m.in. zapalenia krtani, astmy, POChP, przewlekłego zapalenia zatok przynosowych, zapalenia ucha środkowego czy ubytków (erozji) zębowych, a nawet raka krtani czy stanów nagłego zagrożenia życia. W diagnostyce LPR stosuje się skale oparte na objawach podmiotowych (RSI) i laryngoskopowych (RFS), próbę leczenia inhibitorami pompy protonowej (IPP), 24-godzinną pH-metrię przełyku, badania impedancji przełykowej, manometrię przełyku oraz badanie endoskopowe. Najczęściej stosowaną metodą leczenia jest podawanie IPP w podwójnej dawce przez okres co najmniej 6 miesięcy. W razie braku skuteczności farmakoterapii, można rozważyć leczenie chirurgiczne. W literaturze wciąż istnieje wiele kontrowersji odnośnie do diagnostyki i leczenia LPR. Opracowanie skutecznych algorytmów postępowania w tej jednostce chorobowej wymaga prowadzenia dalszych badań.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 26-45
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Extraesophageal manifestations of gastroesophageal reflux disease – pathophysiology, diagnosis and management
Autorzy:
Dobrzyński, Paweł
Ziuzia, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400555.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
gastroesophageal reflux disease
laryngopharyngeal reflux
extraoesophageal reflux
proton pomp inhibitors
pathophysiology
diagnosis
management
Opis:
Gastroesophageal reflux disease (GERD) is defined as a condition in which the reflux of stomach contents causes troublesome symptoms and/or complications. This common disease may also present with atypical, extraesophageal symptoms. Laryngopharyngeal reflux (LPR) is the reflux of gastric contents into the throat and larynx, which causes symptoms such as globus, throat clearing, hoarseness and chronic cough. GERD and LPR may be related to many dis-eases, including laryngitis, asthma, COPD, chronic rhinosinusitis, otitis media, dental erosions, and even laryngeal cancer or life-threatening events. The diagnosis of LPR is based on clinical symptoms (measured by RSI), laryngoscop-ic signs (evaluated in RFS), an empiric trial of proton pomp inhibitor (PPI) therapy, 24-hour pH monitoring, impedance monitoring, esophageal manometry and endoscopic examination. The most common management is double-dose PPI therapy for at least six months. When this treatment is ineffective, the surgery should be considered. However, di-agnosis and treatment of LPR is still controversial. Further studies are necessary to establish an optimal algorithm for the management of LPR.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 26-45
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rhinitis in children
Nieżyt nosa u dzieci
Autorzy:
Ziuzia, Laura
Dobrzyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399351.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
allergic rhinitis
classification
diagnosis
nonallergic rhinitis
rhinitis
treatment
alergiczny nieżyt nosa
diagnostyka
klasyfikacja
leczenie
niealergiczny nieżyt nosa
nieżyt nosa
Opis:
Rhinitis (RN) is inflammation of the nasal mucous membrane, manifested by impaired patency, pruritus, sneezing and the presence of secretions. Depending on the mechanism of creation of an inflammatory reaction, RN is divided into: (1) allergic rhinitis (AR) and (2) nonallergic rhinitis (NAR), and in case of their overlap, it is said to be (3) mixed (MR). The basis for the diagnosis of NN are: physical examination and interview (including ENT) and properly selected auxiliary research. The fundamental approach in RN in children is: education of patients and their parents, avoiding exposure to irritants (including allergens), nasal irrigation, air humidification and proper hydration of the child, and pharmacotherapy, and in selected cases of ARN, also allergen specific immunotherapy. The basis of pharmacotherapy in RN are intranasal glucocorticoids (dnGKS) and second-generation antihistamines, although their efficacy in NAR is lower than in AR. Due to the high incidence and adverse consequences, such as: decreased quality of life, sleep and mood disorders, deterioration in school education and relationship with other diseases, including: asthma, adenoid hypertrophy, conjunctivitis, chronic inflammation of paranasal sinuses and otitis media, RN is an important clinical problem. It is necessary to further investigate the issue to better understand this problem and to avoid its negative consequences, especially in the paediatric population.
Nieżyt nosa (NN) to stan zapalny błony śluzowej nosa, objawiający się upośledzeniem jego drożności, świądem, kichaniem i obecnością w nim wydzieliny. W zależności od mechanizmu powstawania reakcji zapalnej NN dzieli się na: (1) alergiczny nieżyt nosa (ANN) i (2) niealergiczny nieżyt nosa (NANN), a w przypadku ich nakładania się mówi się o (3) NN mieszanym. Podstawą rozpoznania NN są: badanie podmiotowe i fizykalne (w tym laryngologiczne) oraz właściwie dobrane badania pomocnicze. Zasadniczym postępowaniem w NN u dzieci jest: edukacja chorych i ich rodziców, unikanie ekspozycji na czynniki drażniące (w tym alergeny), płukanie jam nosa, nawilżanie powietrza i właściwe pojenie dziecka oraz farmakoterapia, a w wybranych przypadkach ANN, również swoista immunoterapia alergenowa. Podstawą farmakoterapii w NN są glikokortykosteroidy donosowe (dnGKS) i leki antyhistaminowe drugiej generacji, choć ich skuteczność w NANN jest mniejsza niż w ANN. Z uwagi na dużą częstość występowania oraz niekorzystne następstwa, takie jak: obniżenie jakości życia, zaburzenia snu i nastroju, pogorszenie wyników w nauce i związek z innymi chorobami, w tym: astmą, przerostem migdałka gardłowego, zapaleniem spojówek, przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych i zapaleniem ucha środkowego, NN stanowi istotny problem kliniczny. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań, celem większego zrozumienia tego problemu oraz uniknięcia wystąpienia jego negatywnych następstw, zwłaszcza w populacji dziecięcej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 72-84
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sarkoidoza krtani – opis przypadku
Autorzy:
Michałkowska-Pędzisz, Magdalena
Raczkowska-Łabuda, Karolina
Dobrzyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399470.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
górne drogi oddechowe
krtań
sarkoidoza
Opis:
Wstęp: Sarkoidoza (łac. sarcoidosis) to choroba wielonarządowa, w przebiegu której powstają nieserowaciejące ziarniniaki. Zmiany dotyczą najczęściej płuc i węzłów chłonnych wnęk płucnych. Częstość zajęcia górnych dróg oddechowych (Sarcoidosis of the Upper Respiratory Tract; SURT) szacuje się na 0,5–6%. W krtani występuje wyjątkowo rzadko – w 1,2% przypadków SURT. Materiał i metody: W pracy przedstawiono przypadek pacjenta z sarkoidozą krtani. Wyniki: 48-letni mężczyzna od 5 lat diagnozowany jest z powodu dysfonii. Rozpoznano u niego przewlekłe przerostowe zapalenie krtani. Próba empirycznego leczenia metypredem przyniosła krótkotrwałą poprawę. Ze względu na towarzyszące zmiany skórne był badany w kierunku alergii. W CT klatki piersiowej uwidoczniono umiarkowanie powiększone węzły chłonne śródpiersia i wnęk oraz obustronnie rozsiane guzki w okolicach okołownękowych. W badaniu bioptatów z drzewa oskrzelowego nie wykazano obecności ziarniniaków. Bioptaty pobrane podczas mikrolaryngoskopii wykazały nacieki sarkoidalne. Wnioski i dyskusja: Nie istnieje jednoznaczne badanie potwierdzające rozpoznanie sarkoidozy. Jest to typowy przykład diagnostyki z wykluczenia. Zajęcie krtani jest wyjątkowo rzadkie, występuje w 1,2% przypadków SURT. Przebieg kliniczny choroby jest często trudny do przewidzenia. U wielu chorych zmiany mogą ulegać samoistnej regresji. U pacjentów słabo odpowiadających na sterydoterapię bądź w celu redukcji efektów ubocznych tego leczenia można rozważyć włączenie leków cytotoksycznych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 38-42
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies