Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cesarstwo Bizantyńskie" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część I
    The Abbasid Revolution and its aftermath in the chronicle of Theophanes the Confessor. Part one
    Autorzy:
    Cecota, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32314923.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantine empire
    Byzantine-Arabic relations
    Theophanes the Confessor
    Byzantine historiography
    Cesarstwo Bizantyńskie
    relacje bizantyńsko-arabskie
    Teofanes Wyznawca
    historiografia bizantyńska
    Opis:
    Artykuł jest próbą interpretacji informacji wybranych przez Teofanesa Wyznawcy na temat przejęcia władzy w muzułmańskim kalifacie przez dynastię Abbasydów. W bizantyńskiej debacie naukowej ostatnich dziesięcioleci na temat Chronografii dominował spór o tzw. wschodnie źródła, w szczególności dotyczący Teofila z Edessy i rzekomych źródeł arabskich. W świetle tej bardzo ważnej dyskusji znika jednak kwestia pracy, jaką sam Teofanes Wyznawca (lub zespół współpracujących z nim osób i Jerzy Synkelos, w kontekście doboru materiałów) włożył w tworzenie tej kroniki. Jakie elementy narracji chciał podkreślić, jak ją prowadził, co chciał zasugerować swoim czytelnikom. Zdaniem autora tego tekstu, dobrym przykładem pracy selekcyjnej dokonanej przez Teofanesa są te elementy narracji, które dotyczą powstania i przejęcia władzy przez Abbasydów. Teofanes z pewnością nie był „zwolennikiem” Umajjadów, co widać zwłaszcza w opisie panowania Marwana, ale negatywnie odnosi się do tego, jak Abbasydzi przejęli władzę – kwestionuje ich legitymizację, przedstawiając jako ludzi, którzy pozwolili na rabunki i morderstwa dokonywane przez niższe klasy. Tymi zagadnieniami, a także pewnymi elementami związanymi z możliwymi interpretacjami religijnymi zająłem się w pierwszej, prezentowanej tutaj, części pracy. W drugiej przedstawię elementy narracji Teofanesa, które zdają się sugerować, iż wraz z przejęciem władzy przez Abbasydów widział on pewien zmierzch muzułmańskiego państwa w ogóle.
    This article attempts to interpret the messages of Theophanes the Confessor about the seizure of power in the Muslim caliphate by the Abbasid dynasty. The Byzantine studies debate of the last decades about Chronography was dominated by the dispute over the so-called eastern sources of information contained in the Byzantine chronicle. There were numerous suggestions, most notably about Teophilus of Edessa and alleged Arab sources. In view of this very important discussion, however, the issue of the work that Theophanes the Confessor himself (or the team of people who worked with him and George Syncellus in the context of the selection of materials) put into the creation of this chronicle disappears. What elements of the narrative did he want to emphasize, how did he conduct the narrative, what he wanted to suggest to his readers. According to the author of this text, a good example of the selection work performed by Theophanes are those elements of the narrative that concern the rise and takeover of power by the Abbasids. In the first part of this article, I dealt with the circumstances of the Abbasid seizure of power, which was highlighted by the Byzantine chronicler. Theophanes was certainly not an "supporter" of the Umayyads, as seen especially in the description of Marwan's reign, but he is negative about how the Abbasids seized power - considering their legitimacy questionable, presenting them as the people who led to the robberies and murders by the lower classes . I dealt with these issues, as well as some elements related to possible religious interpretations, in the first part of the work, presented here. In the second, I will present elements of Theophanes' narrative, which seem to suggest that with the seizure of power by the Abbasids he saw a certain collapse of the Muslim state.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 55-69
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część II
    The Abbasid Revolution and its Aftermath in the Chronicle of Theophanes the Confessor. Part Two
    Autorzy:
    Cecota, Błażej Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32319859.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantine empire
    byzantine-arabic relations
    Theophanes the Confessor
    Byzantine historiography
    Cesarstwo Bizantyńskie
    relacje bizantyńsko-arabskie
    Teofanes Wyznawca
    historiografia bizantyńska
    Opis:
    W pierwszej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes Wyznawca właściwie odmówił prawa do legitymizacji dynastii abbasydzkiej, uznając prawowierność rządów Umajjadów (według kronikarza władza tych ostatnich pochodziła bezpośrednio od Proroka Muhammada, co oczywiście nie jest do końca prawdą). Chronograf podkreślał, że Abbasydzi wykorzystywali niższe warstwy społeczne do przejęcia władzy, co doprowadziło do stanu anarchii. Jednocześnie zauważył, jak złym władcą był Marwan II. Jak można zrozumieć, z tej trudnej sytuacji nie było dobrego wyjścia, ponieważ obie strony sporu zostały obciążone grzechami prowadzącymi do niesprawiedliwości i nieprawowierności. Potwierdzały to niejako zjawiska nadprzyrodzone, o których historyk wspomniał w kontekście zmiany władzy w państwie muzułmańskim. W drugiej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes próbował zasugerować, że rządy Abbasydów doprowadziły do podziałów religijnych i klasowych. Wspomniałem jak kronikarz opisywał przejawy anarchii, która doprowadziła m.in. do prześladowań chrześcijan. Według mojej interpretacji, opis wojny domowej w kalifacie po śmierci Haruna ar-Raszida jest niemal zwiastunem końca imperium muzułmańskiego.
    In the first part of my article, I described how Theophanes the Confessor refused to legitimize the Abbasids, recognizing the legitimacy of Umayyad rule (according to the chronicler, the Umayyad power came directly from the Prophet Muhammad, which is obviously not entirely true). The chronograph emphasized that the Abbasids used the lower classes to seize power, which allowed them to lead to a state of anarchy. At the same time, he noticed how bad a ruler Marwan the Second was. From this difficult situation, as can be understood, there was no good way out, because both sides of the dispute were tainted with sins that led to injustice or unrighteousness. This was confirmed by supernatural phenomena mentioned by historian in the context of the change of power in the Muslim state. In the second part of my paper, I described how Theophanes tried to suggest that the Abbasid rule had led to religious and class divisions in the country. As a chronicler described the manifestations of anarchy that led to the persecution of Christians in Muslim countries. According to my interpretation, the description of the civil war in the caliphate after the death of Harun ar-Rashid in the work of Theophanes the Confessor is almost a harbinger of the end of the Muslim empire.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 7-21
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teodoryk Strabon
    Autorzy:
    Jarosz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640569.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Cesarz Leon I, Teodoryk Amal, cesarstwo bizantyńskie, Goci, cesarz Zenon, Teodoryk Strabon
    Opis:
    The article is the first monograph devoted to Theodoric Strabo, one of the most important Goth chieftains who lived in the 5th century C. E. At fi rst the author tries to provide answers to three fundamental queries: firstly, whether Theodoric was an Amal? The author comes to the conclusion that he was a representative of another ruling family which had led the Goths in Thrace, whereas he was only related to the Amals. Contrary to the opinion of the majority of contemporary historians, the author comes to the conclusion that Theodoric Strabo became the ruler of the Goths only in the 70’s of the 5th century. The question regarding the background of his father remains unanswered. In the subsequent part of the article, the author tries to present the history of Theodoric Strabo’s struggle with Emperor Leo whose aim was to recognize the former one’s authority over the Thracian Goths in 473. In the effect of the struggle, Strabo had for the first time become magister militum praesentalis. After Leo’s death it was emperor Zeno who seized power in Constantinople; as the latter had been rather adverse to the Goths, Strabo gave his support to usurper Basiliscus who had seized power for a year and a half in Constantinople. The years 478–479 brought about Strabo’s victory in the struggle with Theodoric Amal for the position of the empire’s chiefally. In the year 481 Theodoric Strabo died in a tragic accident. After his death, the majority of the Balkan Goths became united under the rule of Theodoric Amal.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2013, 140, 3
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The role and place of speeches in the work of Theophylact Simocatta
    Rola i miejsce mów w dziele Teofilakta Symokatty
    Autorzy:
    Kotłowska, Anna
    Różycki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611884.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Teofilakt Symokatta
    Cesarstwo Bizantyńskie
    oratio recta
    toposy literackie
    mowy
    Theophylact Simocatta
    Byzantium
    Literary topos
    speeches
    Opis:
    Powyższy artykuł poświęcony został analizie mów (tzn. wypowiedzi w oratio recta) w Historii powszechnej Teofilakta Symokatty, najważniejszym dziele historiografii bizantyńskiej pierwszej połowy VII w. Przeprowadzony przegląd pozwolił na dokonanie konkretnych ustaleń. Mianowicie, Teofilakt w pełni akceptuje rolę kompozycyjną mów (zgodnie z tradycją klasyczną) w aspekcie a) mowy jako możliwość wypowiedzi własnej autora, b) mowy jako środek wzmocnienia płaszczyzny aksjologicznej, tzn. to, co mówione posiada wiarygodność wyższą od tego, co przekazane w mowie pośredniej (oratio obliqua itp.). Niemniej, uważna lektura pozwoliła wyodrębnić cechy szczególne stylu Teofilakta. Są nimi: nadmierna afektacja, brak dobrego smaku w doborze egzemplów i, niestety, nadużywanie argumentacji religijnej, zbliżające się do fanatyzmu (chociaż w tym ostatnim wypadku należy przeprowadzić badania, by stwierdzić, czy jest to kwestia osobista, czy ‘duch czasów’, tzn. polityka religijna Herakliusza). To, co zasługuje na uznanie, to dbanie o aspekt formalny. Teofilakt bardzo wyraźnie zaznacza te partie tekstu w mowie niezależnej, których nie stworzył, lecz wiernie cytował z dostępnej mu dokumentacji. Używa przy tym ścisłej i jednoznacznej terminologii filologicznej. Zabieg ten świadczy o rozumieniu, zarówno przezeń, jak i jego odbiorców, konwencji związanej z komponowaniem mów. Podsumowując, w zakresie przedmiotowym poddanym badaniu, Historia powszechna Teofilakta Symokatty spełnia standardy historiografii późnoantycznej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 66; 353-382
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza chrześcijańskiej posługi hospicyjnej
    The genesis of Christian hospice care
    Autorzy:
    Leśniewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612744.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    historia medycyny
    geneza opieki hospicyjnej
    chrześcijaństwo
    Cesarstwo Bizantyńskie
    trąd
    teologia diakonii
    History of Medicine
    the Genesis of Hospice Care
    Christianity
    the Byzantine Empire
    Leprosy
    theology of diakonia
    Opis:
    Hospice care to terminally ill people was originated due to a sensitivity to the personal dignity of man. Christianity brought a special contribution to the care of terminally ill people in the history of the world. Institutionalized Christian hospice care was started in the second half of the fourth century. The first hospices were founded in the Byzantine Empire and were destined for people suffering from leprosy. In the article there are stated the facts relating to the biblical foundations of the theology of diakonia and examples of the involvement of the hierarchy in the creation of hospitals according to the principles of Christian ethics. The Author underlines that the first Christian hospices have been an integral part of monasteries.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 289-301
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies