Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Byzantine tradition" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-16 z 16
    Tytuł:
    Malarstwo ikonowe tradycji bizantyjskiej
    Byzantine tradition in icon painting
    Autorzy:
    Koprowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/630986.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    icon
    icon painting
    reversed perspective
    the sacred
    the profane
    Byzantine tradition
    Opis:
    The article seeks to reflect upon the manner of perceiving reality (the so-called reversed perspective) associated with the Byzantine tradition of icon painting which was in evidence in the Ruthenian and Russian cultural circle from the 12th to the first half of the 17th century.
    Źródło:
    Studia Europaea Gnesnensia; 2015, 12; 85-98
    2082-5951
    Pojawia się w:
    Studia Europaea Gnesnensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tradycja bizantyjska i jej wpływ na kulturę rosyjską w myśli Konstantina Leontjewa
    Byzantine tradition and its impact on Russian culture, the thought of Konstantin Leontiev
    Autorzy:
    Bala, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915619.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantinism
    Konstantin Leontiev
    Russian culture
    bizantynizm
    Konstantin Leontiew
    kultura rosyjska
    Opis:
    The present article amounts to an attempt to analyze the Byzantine tradition in the work Byzantinism and the Slavs by Konstantin Leontiev. The thinker finds the heritage of Eastern Christianity an immanent part of the Russian national identity. Moreover, the philosopher defines Byzantinism as a type of culture with centralized power in the hands of the Romanovs. Consequently, Leontiev depicts particular stages of the evolution of this power model in Russia. The author of the paper concludes that the thinker’s considerations are centered on the emphasis on the role of monarchy in contemporary Russia rather than on its Byzantine roots. 
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 9-22
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kalendarz liturgiczny Kościoła prawosławnego w Rumunii – lokalna transformacja tradycji bizantyjskiej
    The Liturgical calendar of the orthodox church in Romania – a local transformation of the Byzantine tradition
    Autorzy:
    Kocój, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909900.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Liturgical calendar
    Orthodox Church
    Romania
    Byzantine tradition
    Kalendarz liturgiczny
    Cerkiew prawosławna
    Rumunia
    tradycja bizantyńska
    Opis:
    The liturgical calendar used in the Orthodox Church in Romania dates back to the remote times of antiquity. The structure of the calendar was decisively formed in the period of Byzantium and its use was upheld by the tradition until the 20th century. The article describes the organization of the Orthodox calendar in Romania. It is divided into three cycles which designate the most significant holidays as well as customs and habits observed by the believers. The basic course is the daily cycle, which allows monks to live according to a specific rhythm determined by prayer, work and rest. It consists of seven prayers that fall at the same times of day and night. The weekly cycle includes seven days of the week starting with Sunday that is the first and at the same time the last day of the week on a symbolic level. Orthodox religion associates particular days of the week with remembering the mystery of faith, a saint or a group of saints. The liturgical week is an icon in the middle of which the Orthodox place Jesus Christ, thus it is often called a Weekly Passover. It symbolically invokes the history of salvation. The annual cycle is divided into the moveable and immoveable feasts (derived from Easter). The Orthodox Church appoints them according to the spiritual, not historical order. The spiritual order displays God’s plan to save humanity. This routine makes a full circle every year, with the same holidays placed along the course. A deliberate plan to destroy spiritual culture by communist authorities led to partial disappearance of Orthodox traditional customs or transformed them into a folk spectacle. The Communism has fallen and we can witness the resurrection of the Orthodox culture. There is a great return to the liturgical texts as well as to belles lettres created in the Byzantine time. Beside them, the old beliefs, habits and rituals molded in the Byzantine Christianity are slowly brought back to life.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 95-110
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość bizantyjska na tle misji cyrylo-metodiańskiej na Wielkich Morawach. Aspekt antropologiczny
    Byzantine Spirituality against Background of the Cyril-Methodius Mission on Great Moravia. An Anthropological Aspect
    Autorzy:
    Bugel, Walerian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343436.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość
    misja wielkomorawska
    Cyryl i Metody
    tradycja bizantyjska
    spirituality
    Great-Moravian mission
    Cyril and Methodius
    Byzantine tradition
    Opis:
    Chociaż misji Braci Sołuńskich na Wielkie Morawy w 863 r.  zostało poświęconych wiele tekstów naukowych, to jednak kwestie dotyczące jej duchowości pozostają raczej poza obszarem zainteresowań badaczy. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie, czy i w czym duchowość cyrylo-metodiańska jest innowacyjna wobec swego wzorca bizantyjskiego – konkretnie na przykładzie antropologii tak jednostkowej, tak też w jej wymiarze politycznym. Naszkicowany został zarys kontekstu duchowościowego, w ramach którego realizowana była misja wielkomorawska. Później zanalizowano konkretne teksty, których rodowód w związku z misją wielkomorawską jest bezsporny. Na koniec zaś starano się uściślić miarę innowacyjności tejże misji w stosunku do jej wzorca realizowanego w Bizancjum.
    Despite focusing many scholar texts on the Great-Moravian mission in 863 the question of its spiritual background still remain rather without the sphere of scientist concern. The aim of this paper is to show if, and in what, was the spirituality of Cyril and Methodius innovative in compare with its Byzantine pattern—in concrete on example of anthropology, the individual, like as the political one. First it will sketched an outline of the spiritual context in witch this mission was accomplished. The second step is an analysis of some texts, being unquestionably native to this mission. By the end I will try to specify to which measure was this mission innovative on the field of spirituality.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 121-135
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgiczne zastosowanie świętego myronu (krzyżma) w tradycji bizantyjskiej. Namaszczenia w sakramencie chrztu i bierzmowania
    Liturgical application of the holy myron (chrism) in the Byzantine tradition. The anointment in the sacraments of baptism and confirmation
    Autorzy:
    Nowakowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432124.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    liturgia
    tradycja bizantyjska
    Duch Święty
    krzyżmo
    myron
    chrzest
    bierzmowanie
    miropomazanie
    namaszczenia chrzcielne
    modlitwy
    ciało
    teologia
    liturgy
    Byzantine tradition
    The Holy Spirit
    Chrism
    Myron
    Miropomazanie
    Baptism
    Confirmation
    Bapismal Anointments
    Body
    Theology
    Opis:
    Artykuł ukazuje rodzaje różne zastosowań krzyżma (świętego myronu) w liturgii Kościoła prawosławnego. Przedstawione są najpierw szczególne miejsce i znaczenie krzyżma (myronu) w liturgii tradycji bizantyjskiej. Autor omawia następnie ewolucję bizantyjskich namaszczeń chrzcielnych (przedchrzcielne i pochrzcielne) w kontekście wpływów syryjskiej tradycji liturgicznej.  Szczególną uwagę zwraca na namaszczenie krzyżmem (myronem), które w obrządku bizantyjskim pełni rolę sakramentu bierzmowania (miropomazanie).  Ukazuje namaszczenia myronem na różnych częściach ciała i towarzyszące im modlitwy, na przykładzie dawnej praktyki Cerkwi rosyjskiej (XVII wiek). Na koniec podjęta została próba sformułowania liturgicznej teologii ciała ludzkiego, wyłaniająca się z tej wschodniej praktyki wielu namaszczeń w obrzędach bierzmowania.
    The article presents various applications of the chrism (the holy myron) in liturgy of the Orthodox Church. First a particular time of applicationan and meaning of the chrism (myron) in the Byzantine tradition is shown. Then the author discusses the process of evolution of the Byzantine baptismal anointments (prebaptismal and postbaptismal) in the context influenced by the syrian liturgical tradition. Particularly anointing with the chrism (myron) is indicated, that in Byzantine rite is considered as confirmation (miropomazanie). He speaks about anointing of various spots of the body and about the accompanying prayers as it is proved by the former practice of the Russian Church (17th). Finaly, at attempt at formulating liturgical theology of the human body has been made, as it appears in the liturgical practice.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 61, 1; 121-137
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The representation of human corporeality in Peter Cavallinis paintings. The synthesis of Roman classicism and Byzantine tradition in depicting a human being
    Wyobrażenie ludzkiej cielesności w malarstwie Piotra Cavalliniego. Synteza rzymskiego klasycyzmu i bizantyńskiej tradycji obrazowania ludzkiej tożsamości
    Autorzy:
    Mazurczak, Urszula Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1890607.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    maniera Greca
    starożytne rzeźby
    ciało
    ludzka cielesność
    indywidualny
    maniera greca
    ancient sculptures
    body
    human corporeality
    individual
    Opis:
    Mistrz Piotr Cavallini (1240/50-1330), rzymianin z urodzenia, wychowania i artystycznej sławy, pracował w swoim mieście rodzinnym oraz w innych centrach kształtujących modele artystyczne początku XIV wieku, np. na dworze Karola II Andegaweńskiego w Neapolu. Pontyfikat papieża Bonifacego VIII i przygotowania Rzymu na Rok Jubileuszowy 1300 stały u się szczególnie istotnym impulsem odnowienia i odrodzenia sztuki w Świętym Mieście. Dzieła Piotra Cavalliniego w Rzymie syntetyzują cechy określane w historii malarstwa jako rzymski klasycyzm inspirowany głównie tradycją rzeźby i reliefu starożytnego Rzymu. Jednak Lorenzo Ghiberti wywyższył malarstwo Piotra pośród ówczesnych malarzy określając je jako maniera greca. Zatem można je porównywać z zachowanymi w tradycji rzymskiej ikonami. Maniera classica i maniera greca stanowią dwa odmienne nurty w formowaniu i ukazywaniu ludzkiej cielesności. Piotr Cavallini nawiązywał do jednej i drugiej tradycji nie kopiując ani jednej ani drugiej. Dostrzegalne są w jego malarstwie dążenia do tego, aby powiększyć przestrzeń i miejsce zdarzeń, aby stworzyć iluzję swobodnego poruszania się postaci w ukazanych zdarzeniach. Wizualizacja materialnej cielesności w naturalnym, materialnym otoczeniu architektonicznego wnętrza lub przestrzeni otwartej jest dowodem pogodzenia przez malarza tradycji łacińskiej, rzymskiej z grecką, bizantyńską. Artysta na modelach bizantynizujących twarzy wypracował iluzje nowej cielesności nasączonej emocjami, indywidualnymi oznakami fizjonomii, cechami wieku temperamentu, zaznaczając wewnętrzne, psychiczne cechy indywidualne ukazywanych postaci. Badacze malarstwa Cavalliniego wskazują na proto-renesansowe cechy, co potwierdza styl malowanej cielesności zarówno w jej materialnym odwzorowaniu, jak i w duchowych oraz psychicznych implikacjach widocznych w malarstwie freskowym, mozaikach i tablicach.
    Peter Cavallini’s painting has been thoroughly studied by distinguished Italian researchers and many world experts on Italian painting. Analyses of this great artist’s style have been conducted in the context of maniera greca, which is obvious taking into consideration time and place of the development of Peter’s painting skills. Almost the same reason, that is the place of birth and the first years of education connected with Rome, became a proof for those researchers who perceived Cavallini’s creative activity as one of the earliest developed ways of the return of Proto-Renaissance to ancient traditions. It is also confirmed by the fact of Cavallini’s cooperation with a sculptor Arnolfo di Cambio and, which has been confirmed as well, by parallel to Giotto’s endeavours to create his figures as sensual, full of internal life people or groups of people arranging authentic events. All the previous research is extremely important in order to ask a question concerning the way of elaboration of a body and human corporeality by Cavallini what makes that his figures are internally filled with life and reveal their emotional and spiritual expression. Cavallini did not imitate the anatomical ideal of a body but he did not copy Byzantine figures, either. His efforts to paint the body and corporeality in its complexity of external connotations as well as internal psychological conditioning, often adequate to a situation, constitute a new pursuit which is a result of a new spirit of an epoch around the year 1300, the time when Cavallini lived, worked and achieved the graetest painting successes. In this approach towards a figure as an individually elaborated corporeality differences between Giotto and Cavallini can be observed in spite of many similar interests like, for example, in drawing three-dimensional spatial illusion, which has meticulously been studied by researchers. Research on the manner of depicting human corporeality in art has basically referred to modern art, however, there are also approaches concerning medieval art (Urszula Mazurczak, Human corporeality in medieval Italian painting, vol. I, Lublin 2012, there extensive discussion of the state of research). Cavallini’s carnality reflects human emotional states which are exposed by means of: eyes, pupils, eyelids, a mouth, lips and, finally, gestures and moulding of the whole body presented in motion. All those factors are matched by clothes whose fabric emphasises the body. In his approach to the matter of the body Cavallini was not a follower of maniera greca, however, he did not stop at ancient sculpture as the external shape of figures. Cavallini ‘fills’ his ancient statues with internal spirit, energy and life.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 29-49
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Akritic Hero in Byzantine and Macedonian Epic Poetry
    Autorzy:
    Митевски [Mitevski], Витомир [Vitomir]
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508726.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Macedonian traditional epic poetry
    King Marko
    Byzantine epic tradition
    akritic hero
    Digenes Akritas
    comparative analysis
    horseman
    child-hero
    dragon slaying
    Opis:
    The Akritic Hero in Byzantine and Macedonian Epic PoetryComparative analysis of the most prominent heroic characters of Byzantine (Armouris and Digenes) and Macedonian (King Marko) epic poetry uncovers numerous contact points that reveal the close relation between these two cultures over a longer period of time. By using the term “akritic hero” or border warrior in Byzantine and the term kraishnik in Macedonian epic poetry, the paper analyses the relation between these two representations of the same type of epic hero. Complex concordance is explored on several levels which illustrate several characteristic features of the Byzantine akritic heroes Digenes and King Marko in traditional Macedonian epic poetry. Both Digenes and Marko are lone horsemen roaming in restricted territory (Cappadocia andMacedonia), they fight as individuals with distinguished opponents and even with armies, and win the fights, slay the dragon in identical manner, there are occurrences of child-heroes in the songs and the institution of avunculate is particularly emphasised in the act of initiation etc. Unlike monolithic character of Homeric heroes, in Byzantine and Macedonian epic poetry both Digenes and Marko are significantly more complex and occasionally inconsistent characters which is due to their centuries-long shaping in territories where different cultural influences are interwoven. Bohater z pogranicza w bizantyjskiej i macedońskiej poezji epickiejAnaliza komparatystyczna najbardziej wyrazistych postaci w bizantyjskiej (Armuris i Digenis) i macedońskiej (Królewicz Marko) epice ujawnia szereg punktów wspólnych, co świadczy o bliskich kontaktach pomiędzy tymi dwiema kulturami w długim okresie czasu. Na przykładzie pojęcia akryty, to znaczy żołnierza z pogranicza [Cesarstwa Wschodniorzymskiego], który w macedońskiej epice jest nazywany pogranicznikiem i jest nośnikiem takiego samego znaczenia (jak termin akryta), w artykule analizowany jest wzajemny stosunek tych dwóch odmian tego samego typu bohatera epickiego. Kompleksowa analiza uwidacznia podobieństwo na wielu poziomach, przy czym akryta - pogranicznik Królewicz Marko w macedońskiej tradycyjnej poezji epickiej odznacza się szeregiem charakterystycznych cech właściwych akrycie. Tak oto, i Digenis, i Karólewicz Marko są samotnymi wojownikami, którzy poruszają się po ograniczonej przestrzeni (Kapadocja i Macedonia), stają samotnie do dwuboju z wybitnymi przeciwnikami, a nawet z całymi armiami i wychodzą z nich zwycięsko, w ten sam sposób pokonują żmija, w pieśniach o nich występują dzieci-junacy, przy czym w obydwu kontekstach (bizantyjskim i macedońskim) jest kładziony akcent na instytucję awunkulatu (avunculus), co ma szczególne znaczenie w kontekście aktu inicjacji, itd. W przeciwieństwie do monolitycznego charakteru bohaterów homeryckich, w bizantyjskim i macedońskim eposie, Digenis i Królewicz Marko są postaciami o wiele bardziej kompleksowymi i wewnętrznie sprzecznymi, co wynika z ich wielowiekowego poetyckiego kształtowania się na terenach, na których krzyżują się najróżnorodniejsze wpływy. Акритскиот херој во византиската и македонскатаепска поезијаСпоредбената анализа на најистакнатите херојски ликови на византиската (Армурис и Дигенис) и македонската (Марко Крале) епика открива низа допирни точки што сведочи за блискиот контакт меѓу овие две култури во тек на подолг временски период. На примерот на поимот за т. н. акритски херој т. е. воин одграничните предели кој во македонската епика го носи називот краишник со идентично значење, во текстот се истражува меѓусебниот однос на овие две пројави на еден ист тип епски херој. Комплексното соодветство се развива на повеќе нивоа при што краишникот Марко Крале во македонската традиционална епска поезија се истакнуива со низа типични „акритски“ обележја. Така, и Дигенис и Марко се осамени коњаници кои се движат на ограничен простор (Кападокија односно Македонија), стапуваат како единка во двобои со истакнати противници, па дури и со цели војски и од нив излегуваат како победници, на идентичен начин го погубуваат змејот, во песните за нив се јавуваат деца-јунаци при што и на двете страни акцент се става на институтцијата на авункулат што особено важи во чинот на иницијација итн. Наспроти монолитниот карактер на хомерските херои, во византискиот и македонскиот еп Дигенис и Марко се многу покомплексни и понекогаш противречни фигури што е резултат на нивното повеќевековно поетско обликување на простори каде што се преплетуваат најразлични влијанија.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2018, 7
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Małgorzata Skowronek, Średniowieczne opowieści biblijne. Paleja historyczna w tradycji bizantyńsko-słowiańskiej [Medieval Biblical Stories. Palaea Historica in the Byzantine-Slavic Tradition], Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2017 [= Series Ceranea, 4], pp. 396.
    Autorzy:
    Dawczyk, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682523.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    -
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2018, 8; 326-328
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry in the Book "The Shadow of King Marko". Book review: Vitomir Mitevski (2017). "The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry". Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, Skopje
    Autorzy:
    Gorgiev, Branko
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508880.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    The Shadow of King Marko
    Vitomir Mitevski
    Byzantine and Macedonian tradition
    Slavicists
    neohellenists
    Opis:
    Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry in the Book The Shadow of King Marko. Book review: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeThe book The Shadow of King Marko by prof. V. Mitevski can be perceived as some kind of a mental reflection on a very complex topic that treats Indo-European, Byzantine and Macedonian tradition. Such is this work, complex, extensively analytic, sometimes synthetic, particularly in the introductory parts that present the paths of the research process, but also in the conclusions that are expressed through numerous analytical passages. Main hypotheses are consequentially formed, derived and proven. Author’s style, short sentence period, clearly formulated idea, enable the reader to easily follow the complex topics. This book is clearly scientific per se. It can be listed among numerous literal-critical and literal-historical studies that originated since the ancient times, in the era of sophists, peripatetics and Alexandrian philosophers, but also in the new-age philological, systematic and scientific, classical studies. This book, beyond any doubt, can be an inspiring reading not only for the classical philologists, but also for the large number of experts in the field of humanistic sciences, Slavicists, neohellenists, ethnologists, folklorists, historians, byzantologists etc. The Shadow of King Marko is casted way back in the space and time, and there is a good chance that the shadow of this book will be casted a long way in the future. Античката, византиската и македонската епска поезија во делото „Сенката на Марко Крале„ Резиме: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeКнигата на проф. В. Митевски, „Сенката на Марко Крале„, може да се доживее како своевиден ментален одблесок на една мошне сложена тема која се занимава со индоевропската, византиската и македонската епска традиција. Такво е и ова дело, комплексно, аналитичко во најголем степен, напати синтетичко, најчесто во воведните делови кога се навестуваат линиите на истражувањето, но и во заклучоците кои проблеснуваат низ бројните аналитички пасажи. Главните тези се консекветно формулирани, изведени и докажани. Стилот на авторот, кусата реченична периода, јасно формулираната мисла, овозможува лесно да се следат комплексните теми. Ова дело е бездруго научно – per sе. Тоа се придружува на бројните книжевно-критички и книжевно-историски студии кои настанале уште во антиката, во времето на софистите, перипатетичарите и александриските филолози, но и на нововековните филолошки, систематски и научни, класични студии. Бездруго, оваа книга може да биде инспиративно четиво не само за класичните филолози, туку и за голем број на стручњаци од областа на хуманистичките науки, слависти, неохеленисти, етнолози, фолклористи, историчари, византолози и т.н. „Сенката на Марко Крале„ се протега далеку наназад во времето и просторот, но и сенката на оваа книга има изгледи да се протега далеку нанапред. Antyczna, bizantyjska, i macedońska poezja epicka w monografii Cień Marka Królewicza. Recenzja książki: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeMonografię Vitomira Mitevskiego, Cień Marka Królewicza, można traktować jako swego rodzaju odblask mentalny pewnego bardzo złożonego tematu, który jest powiązany z indoeuropejską, bizantyjską i macedońską tradycją. To samo można powiedzieć o samej monografii, kompleksowej, w najwyższym stopniu analitycznej, a zarazem mającej ambicje syntetyczne, widoczne zwłaszcza we wprowadzeniu do każdego rozdziału i w podsumowaniach wieńczących liczne passusy analityczne. Formułowane konsekwentnie główne tezy książki zostały przedstawione i poparte dowodami. Także styl wywodu autora, charakteryzujący się krótkimi zdaniami jasno formułującymi myśl, pozwala [czytelnikowi] na łatwe śledzenie tematu głównego. Jest to książka naukowa per se. Te [cechy] charakteryzują liczne studia krytyczno-literackie i historyczno-literackie od starożytności, w czasach Sofistów, perypatetyków i Aleksandryskiej szkoły filologicznej aż po czasy studiów klasycznych, filologicznych i naukowych. Prezentowana książka, bez wątpienia może być inspirującą lekturą nie tylko dla filologów klasycznych, ale także dla wielu specjalistów z dziedziny nauk humanistycznych, slawistów, neogrecystów, etnologów, folklorystów, historyków, bizantologów itd. Cień Marka Królewicza sięga daleko w przeszłość czasów i przestrzeni, ale cień tej książki ma szansę sięgnąć także daleko w przyszłość.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2019, 8
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reguła skitu w odniesieniu do bizantyńskiej tradycji patrystycznej (po 135 latach od pierwszej monografii o św. Nile Sorskim)
    Ustav Skitsky in Relation to the Byzantine Patristic Tradition (135 years after the first Monography about st. Nil Sorsky)
    Autorzy:
    Kuffel, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807234.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    hezychazm; Filokalia, św. Nił Sorski; Reguła skitu, antropologia synergijna
    Hesychasm; Filokalia; St. Nil Sorsky; Ustav Skitsky [The Hermitage Rule]; Synergic Anthropology
    Opis:
    Za punkt odniesienia dla refleksji posłużyła pierwsza monografia o św. Nile Sorskim Aleksandra Archangielskiego, wydana w Sankt Petersburgu w 1882 r. Przypisanie przez rosyjskiego filologa (wybitnego znawcę piśmiennictwa Moskiewskiej Rusi) rozdziałowi V Reguły, dotyczącemu ośmiu głównych namiętności, znaczenia centralnej części utworu ma wpływ na określoną interpretację sensu traktatu oraz prowadzi do hipotezy o bezpośrednim wpływie św. Jana Kasjana Rzymskiego na staroruskiego hezychastę. W artykule natomiast prezentowana jest teza o tym, że najważniejszy tekst sorskiego pustelnika opisuje strategię duchową, w której nauka o namiętnościach i walce z nimi spełnia rolę ogniwa podstawowego Łańcucha Strategii Hezychazmu, odzwierciedlającego proces duchowy, wiodący ku theosis. Wobec konstatacji braku bezpośrednich odwołań autora Reguły skitu do protoplasty zachodniego monastycyzmu z IV-V w. jako główne źródło literackie wskazani zostali na pierwszym miejscu dwaj święci Ojcowie należący do synajsko-syryjskiej formacji hezychazmu: Jan Klimak i Izaak Syryjczyk. Ich imiona pojawiają się w 11 rozdziałach „Z pism Świętych Ojców o działaniu umysłu” po 24 razy. W następnej kolejności występuje przedstawiciel athosko-synaickiego nurtu – św. Grzegorz Synaita (16 razy) oraz św. Symeon Nowy Teolog (przywołany 12 razy), reprezentant areopagitycko-konstantynopolitańskiej formacji hezychamu bizantyńskiego. Cкитский устав по отношению к святоотеческой византийской традиции (135 года после первой монографии о преп. Ниле Сорском) Отправной точкой для рассуждений послужила первая монография об основателе Сорской пустыни Александра Семеновича Архангельского (издана в Санкт-Петербурге в 1882 г.) Поставление русским филологом, знатоком письменности Московской Руси, пятой главы Скитского устава, относящейся к 8 главным страстям («помыслам злобы»), в качестве центральной части произведения – влияет на определенную интерпретацию всего трактата и ведет к гипотезе о непосредственном влиянии преп. Иоанна Кассиана Римлянина на творчество древнерусского исихаста. В статье, однако, был выдвинут тезис о том, что самое значительное творение Сорского отшельника описывает духовную стратегию, в которой учение о страстях и борьбе с ними выступает здесь в качестве звена основной Цепи Стратегии Исихазма, воспроизводящей этапы духовного процесса, ведущего к обожению. Вследствие осознания отсутствия непосредственных ссылок автора Скитского устава на основоположника западного монашества IV-V в. – в виде главного литературного источника были названы в первую очередь два Святых Отца, принадлежащих к синайско-сирийскому направлению исихазма: преподобные Иоанн Лествичник и Исаак Сирин. Их имена появляются в 11 главах «Отъ писанiй святыхъ отецъ о мысленом дѣланiи» – 24 раза каждое. В следующем порядке выступает представитель афонско-синаитского течения – преп. Григорий Синаит (16 раз), а также преп. Симеон Новый Богослов (12 ссылок на его имя), принадлежащий к ареопагитико-константинопольскому направлению византийского исихазма.
    The first monography about St. Nil Sorsky by Alexander Arhangelskii published in St. Petersburg in 1882 served as a point of reference for the reflection. The Russian philologist (a specialist in the field of Moscovite Rus’ literature) assigned to the 5th chapter of the Hermitage Rule about 8 main passions, the role of the central part of the work has an impact on a specific interpretation of the meaning of the treaty and leads to the hypothesis of a direct impact of St. John Cassian the Roman on the Old Russian Hesychast. However, in the article the thesis is proposed that the most important text of Sorsky hermit describes the spiritual strategy in which the doctrine of the passions and fight with them serves as a link of the Strategic Chain of Hesychasm, which reflects the spiritual process leading to the theosis. In view of the finding of the lack of direct references by the author of the Hermitage Rule to the Progenitor of Western monasticism of 4th-5th century – as a source of quotations and references in the first place two Holy Fathers who belong to the Sinai-Syrian formation of Hesychasm were mentioned: John Climacus and Isaac the Syrian whose names appear in the Rule 24 times each. In the next the Athos-Sinai mainstream – St. Gregory of Sinai (16 times) and St. Symeon the New Theologian (appointed 12 times), a representative of the Areopagitic-Constantinople formation of Byzantine Hesychasm, are referred to.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 5-18
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Demetriusz jako pogromca zła w tradycji bizantyńskiej i słowiańskiej (do XV w.)
    St Demetrius as a winner of an evil in the Byzantine and Slavic tradition (till the fifteenth century)
    Autorzy:
    Sprutta, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595346.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    św. Demetriusz
    Bizancjum
    Bałkany
    Ruś
    diakon
    żołnierz
    skorpion
    St Demetrius
    Byzantium
    Balkans
    Ruthenia
    deacon
    soldier
    scorpion
    Opis:
    Evil wins by good, darkness by light and profanum by sacrum in every tradition. The saints, and between them St Demetrius of Thessaloniki too, achieves an analogous victory. St Demetrius was a deacon, but he is most often presented as a soldier for example in art. The legend says that St Demetrius defeated the scorpion (the personification of evil) by the sign of the cross in prison. This saint can also win with the gladiator Lieus, emperor Maximian, tsar Kaloyan or the Turk instead of the scorpion, and he does it on horseback or on foot, with a weapon or by the calcatio gesture. Not only are there historical sources, liturgical texts or belles-lettres presenting St Demetrius, but also art as well as folklore.
    W każdej tradycji zło jest zwyciężane przed dobro, ciemność przez światłość, profanum przez sacrum. Analogiczne zwycięstwo odnoszą święci, a wśród nich św. Demetriusz z Tesaloniki. Mimo iż był diakonem, w sztuce najczęściej przedstawiany jest jako żołnierz. Legenda mówi, że w więzieniu pokonał znakiem krzyża skorpiona personifikującego zło. Zamiast skorpiona może także zwyciężać gladiatora Lieusa, cesarza Maksymiana, cara Kałojana lub Turka, a czyni to konno lub pieszo, za pomocą oręża lub poprzez gest calcatio. Nie tylko mówią o św. Demetriuszu źródła historyczne, teksty liturgiczne czy literatura piękna, ale także sztuka i folklor.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 159-177
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plethon wobec tradycji teologicznej Greków
    Pletho and tradition of ancient Greek theology
    Autorzy:
    Kujawa, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806884.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-12
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Plethon
    Laws
    Byzantine philosophy
    ancient tradition
    Greek theology
    Opis:
    Byzantine philosopher Georgios Gemistos Pletho (1355–1452) is regarded as the first Philhellene who rejected Christianity and attempted to restore the pogan religion of Hellenic gods. In his last work Books of Laws (Νόμων συγγραφή) he presents his own system of theology based on ancient philosophy and Greek mythology. The aim of the paper is to outline some main features of Plethon’s theology and to show the influence of Greek tradition on it.
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 107-127
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Periodic Revival or Continuation of the Ancient Military Tradition? Another Look at the Question of the KATÁFRAKTOI in the Byzantine Army
    Autorzy:
    Wojnowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682467.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    This article discusses the question of origin and identity of katáfraktoi – heavy-armoured cavalry in Byzantium. In the specialist literature on the subject, there is a widespread opinion that the heavily-armoured elitist cavalry, defined as catafracti and clibanarii had existed from the Hellenistic period until the end of Late Antiquity. Whereas a comparison of the construction, material and use of the individual elements of weapons and armour used by the Byzantine heavy cavalry from the sixth century and the first half of the seventh century with those of the ancient catafracti and clibanarii, allows us to draw the conclusion that the Byzantine heavily armed cavalry was its continuation, not necessarily in respect of the identity of the formations and their tactics, but more so in respect of the used arms and other elements of equipment. The term catafracti was not used at that time. Classifying the Byzantine cavalry from this period as catafracti, despite the fact that it is not usually defined in this way is based on the opinion of emperor Leo VI, expressed in Tactica, in accordance with which the chief element which distinguished catafracti and clibanarii units from other types of cavalry, was the complete armour of both the horse and rider. In spite of the fact, that the Romans, in response to the Sasanid heavy horsemen created their own mailed cavalry described by names catafracti or clibanarii, the influence of the Steppe people (principally the Huns and Avars) was more pronounced in the next centuries. Their weapons and tactics completely transformed the Byzantine way of war. In particular, this development concerned the cavalry – the main striking force of Byzantine army at this time. As we have seen, a disappearance of the ancient terms catafracti and clibanarii and their tactics (fighting in wedge-column order) was linked with this process of change. In the 10th century, in contemporary military treatises the term katáfraktoi appeared once again, a fact that can be connected with a usage typical for the “Macedonian renaissance”. At this time, the elitist formations of this type constituted a force marginal as compared to other cavalry units making up the Byzantine forces. However, the appearance of the 10th century katáfraktoi were a practical effect of the revival of ancient traditions in the Byzantine culture: they were not a formation which was only modeled on its ancient predecessor, but its constituted a continuation of the ancient patterns. The horsemen were equipped with similar protective armour as their ancient forerunners. They also applied the same tactics, for instance by fighting in the wedge-column order, which is ascribed to the ancient cavalry of this type. Sources mentioned above indicates, that this kind of battle array was reintroduced at this time. Moreover, the katáfraktoi were also present as a main striking cavalry force in the Comnenian army, which indicates, that heavy-armoured cavalry was still necessary. There is no reason to accept the opinion that there was no continuous tradition of heavy-armoured cavalry in the Byzantine Empire.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2012, 2; 195-220
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zachodnia i wschodnia tradycja wykonawcza śpiewu sakralnego: aspekt estetyczny
    Western and Oriental vocal performing tradition: the aesthetic aspect
    Autorzy:
    Lazarevych, Ievgeniia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514045.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Roman Catholic church music,
    Byzantine Orthodox church music,
    Kyiv-Pechersk choral style,
    sacred music,
    performance practice
    Opis:
    Western and Oriental vocal performing tradition: the aesthetic aspect Fundamental differences between Kyiv-Pechersk choral style and Western model of performance of religious chants can be considered in various contexts and at several levels. One should take into account diversity of church rules (canon), mentality, even geographical location and physiological capabilities of voices of the singers coming from a particular area. The performance practice is also connected with such factors as cultural traditions, language, way of life and social issues related to faith. It is therefore understandable that, after a short period of a fragile cultural unity of the Church, different traditions emerged. The author argues that the way of singing is directly dependent on the fundamental philosophical and theological ideas, originating from the Church canon. Then, the differences between chant performance in two main branches of the Christian Church seem to be a consequence of the distinct ways in which the theological doctrine, dogma of the Church, the temporal and spatial principles of worship and art developed in Roman Catholic and Byzantine Orthodox traditions. The two different perceptions of communication with God and its influence on church singing are considered by the author as an exemplary case.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 4(31); 6-22
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krzyż jako symbol władzy kosmicznej w bizantyńsko-słowiańskiej tradycji literackiej
    Cross as the symbol of cosmic power in Byzantine and Slavic literary and liturgical tradition
    Autorzy:
    Stradomski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012729.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    hagiografia
    apokryfy eschatologiczne
    literatura cerkiewnosłowiańska
    rękopisy cyrylickie
    semiotyka
    hagiography
    eschatology apocrypha
    Church-Slavonic literature
    Cyrillic manuscripts
    semiotics
    Opis:
    The image of a cross appearing in the sky has been present in Christian literature not only in the body of texts related to several saints, but it has also become one of the most favourite motives of Christian apocryphal literature, especially in its apocalyptic and eschatological section. Revelation of Pseudo-Methodius Patarensis, which is very popular in Medieval literature, is an example of using the motive of a cross as a symbol of cosmic power to illustrate the scenario of the apocalypse and the second advent awaited by Christians. In the apocryphal text, the image of the cosmic cross serves, inter alia, the purpose of graphic and suggestive presentation of the fundamental axiom of that period concerning the existence and co-dependence of two intermingling parallel worlds, namely the earthly (material, mundane) and the heavenly one (divine, eternal). The text constitutes an example of building apocryphal narrative on the basis of a precise semantic code of the Christian vision of times (the past and also the future) testifying to its multi-faceted mythological, biblical, historical and literary implications.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2017, 7(10); 205-215
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The great canon of st. Andrew of Crete. Scriptural, liturgical and hesychastic invitation for an encounter with God
    Wielki kanon św. Andrzeja z Krety. Biblijne, liturgiczne i hezychastyczne zaproszenie do spotkania z Bogiem
    Autorzy:
    Leśniewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612048.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    św. Andrzej z Krety
    Wielki kanon
    hymnografia bizantyńska
    Wielki Post
    tradycja hezychastyczna
    St. Andrew of Crete
    The Great Canon
    Byzantine Hymnography
    the Great Lent
    Hesychastic Tradition
    Opis:
    Wielki kanon św. Andrzeja z Krety jest arcydziełem hymnografii bizantyńskiej. Od ponad tysiąca lat odgrywa ważną rolę w procesie duchowego przygotowania do uroczystości Zmartwychwstania Chrystusa, gdyż w użyciu liturgicznym podczas Wielkiego Postu. W świadomości prawosławnej Wielki kanon jest przede wszystkim wielkopostnym specjalnym zaproszeniem do osobistej pokuty, a dokładniej: przemiany umysłu (met£noia) i głębokiej skruchy (kat£nuxij). Treść Wielkiego kanonu, w przeważającej większości utkana z fraz biblijnych i odnosząca się do istotnych wydarzeń historii zbawienia, ma na celu przekształcenie życia wierzącego zgodnie z Mądrością Bożą. Ten „eklezjalny akt liturgiczny” pomaga wierzącym uwolnić się nie tylko od niewoli grzechu, ale również od złych myśli (ponhroˆ logismo…) i niszczących pożądliwości (p£qoi). W oparciu o analizę zagadnień i terminologii Wielkiego kanonu, wydaje się, że jest uzasadnione twierdzenie, iż jest to dzieło, które łączy prawosławne podejście do Biblii z tradycją hezychastyczną w kontekście liturgicznym.
    The Great Canon of St. Andrew of Crete is a masterpiece of Byzantine hymnography. Due to its liturgical use during the Great Lent in the Orthodox Church for more than a thousand years it has played a very important role in the process of spiritual preparing for the feast of the Resurrection of Christ. In the Orthodox consciousness the Great Canon is first of all the Lenten special invitation for personal repentance (and more specifically “a change of mind” – met£noia) and compunction (kat£nuxij). The whole content of the Great Canon, in the vast majority woven from biblical phrases and referring to the essential events of salvation history, has the purpose of reshaping a believer’s life according to the Divine Wisdom. This “ecclesial liturgical act” helps to release the faithful not only from the bondage of sin but also from evil thoughts (ponhroˆ logismo…) and destructive passions (p£qoi). Based on an analysis of issues and terminology of the Great Canon it seems to be a well-founded argument that it is a work that combines the Eastern Orthodox use of the Bible, and the hesychastic tradition in the liturgical context.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 429-447
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-16 z 16

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies