Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "1914" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Трускавець на сторінках туристичних путівників та путівників курортами (1875–1914)
Truskawiec in the pages of tourist and health resorts guides (1875–1914)
Truskawiec na łamach przewodników turystycznych oraz uzdrowiskowych (1875–1914)
Autorzy:
Мовна, Маріанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1370610.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Truskawiec
przewodniki turystyczne
przewodniki uzdrowiskowe
woda mineralna
balneologia
tourist guides
health resort guides
mineral water
balneology
Opis:
W artykule przeanalizowano portret miasta Truskawiec jako znanego kurortu balneologicznego oglądanego przez pryzmat przewodników turystycznych i przewodników po ośrodkach uzdrowiskowych końca XIX – początku XX w. Autorami przewodników byli przeważnie doświadczeni lekarze-balneolodzy, rozwijający swoje praktyki w ciągu długiego okresu w Truskawcu. Z tej racji dysponowali oni obszerną i dokładną wiedzą dotyczącą leczniczej infrastruktury miasta. W tekście uwzględniono i zajęto się charakterystyką najważniejszych edycji przewodników. Zamieszczone w nich treści zawierały istotne informacje pozwalające na analizę wybranych aspektów mobilności społeczeństwa galicyjskiego końca XIX – początku XX w. Obok zagadnień związanych z przemieszczaniem się ludności rzucają one poniekąd światło na rozwój turystyki na terenach kraju.
The article analyses the image of the town Truskawiec as a famous balneological resort as seen from the perspective of tourist guides and health resort guides from the end of the 19th century and the beginning of the 20th century. The authors of the guides were usually experienced doctorsbalneologists, developing their practices over a long period of time in Truskawiec. For this reason they possessed considerable and through knowledge regarding the medical infrastructure of the town. The article focuses on the characteristic of the main editions of the guides, the contents of which include relevant information allowing the analysis of selected aspects of the mobility of the Galician society at the and of the 19th century and the beginning of the 20th century. Apart from the issues related to the translocation of population, they shed light on the development of tourism in the country.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2020, 6; 336-347
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Східні Креси в польській суспільно-політичній думці (1914-1925 рр.)
Kresy Wschodnie in Polish public and political opinion
Autorzy:
Білобровець, Ольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489233.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Naukowe w Żytomierzu
Tematy:
Kresy Wschodnie,
Polish public and political opinion,
World War I
Opis:
The notion of Kresy Wschodnie till nowadays remains one of the most arguable matter and is not clearly determined among historians and politicians, that's why has a reflection in present and influences public and political life in modern countries. In the article the meaning of this territory is analised as well as its perception in collective conscience, use of Kresy Wschodnie in political plans by Polish parties, also in Polish public and political opinion in times of World War I and at the beginning of formation of independent Poland. Polish socio-political opinion during the World War I and at the beginning of formation of independent Poland, namely Second Polish Republic, reflected main views, concepts, plans of Polish parties and had practical value for determination of Polish borders. Kresy Wschodnie was considered by Poles as ancient Poland and according to them this native land was full of strong-willed, talented people, who glorified Poland. The Poles who lived on eastern lands and belonged to Russia after the division of Poland kept trying to restore the Polish state system. November and January uprisings in XIX century, intense work and formed political parties implied to join these lands to the future state of Poland. World War I gave hope to Poles for gaining autonomy and independence. Authority appeals to the Polish nation in Russia, Germany and Austria-Hungary were referred to Poles to support ruling establishment. Different foreign policy: pro-Russia and pro-Austria-Hungary; different ideological attitudes and directions did not stop Polish political forces from joining for creating their own state after Germany and Austria-Hungary made a Declaration of Independence for Kingdom of Poland in November 5, 1916, as well as Russian Provisional Government Appeal of acknowledgement of independent united Poland in March 1917. The appearence of independent Poland after World War I forced topical issues to be solved: to define eastern borders, status of Kresy Wschodnie, political attitude towards people on these lands. This matter had two main directions. Endecja was pro-Russia and considered Russia to be an ally in future war with Germany. The National Democracy programme meant restoration of Polish lands from 1772. This included western Ukrainian lands (Kiev region, Volyn, Podil, Galicia), some part of Lithuania and Belarus. However, proclamation of new rules of international life by American President Woodrow Wilson, which were supported by Entente countries, the policy of Left governments put conditions that Endecja agreed to the part of eastern territory defined by Treaty of Riga. The policy of land incorporation was aimed at making a country nationally similar and could become an ally to Russia. This explains why Endecja did not suggest maximum territorial programmer at the east and could compromise with Russia. Lots of scientists a political figure explained such position for negotiation at international level. According to Lefts forces regarding Kresy Wschodnie, namely Polish Socialist Party, and thier leader J. Pilsudski, Ukrainians, Belarusians and Lithuanians could form their own independent states, which would become a buffer between Poland and Russia. This would make an utmost interest of Poland. One more acceptable variant would work for Lefts if Poland created a federation with Ukraine, Lithuania and Belarus. Although, in theory it implied work within political parties. In practice first Left government wanted to preserve Polish state interests and provide rights for national minorities on eastern lands. Right forces that came to rule in 1923, changed the policy according to their point of view.
Źródło:
Studia Politologica Ucraino-Polona; 2017, 7; 261-270
2312-8933
Pojawia się w:
Studia Politologica Ucraino-Polona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Россия и Польша : (о книге В. В. Розанова "Война 1914 года и русскоe возрождениe")
Autorzy:
Maslennikowa, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480876.pdf
Data publikacji:
2001-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2001, 1, VI; 155-167
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Повертаючись До Питання Про Причини Великої Війни Хх Ст.
Coming Back to the Problem of the Causes of the Great War of the ХХ-th Century
Autorzy:
Klymenko, Y.
Potiekhin, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070506.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
1914
national interests
economic factors
colonies
dilemma “offence-defense”
empire
military-political alliances
Great War
велика війна
1914 р.
національні інтереси
економічні фактори
колонії
дилема «наступ-захист»
імперія
військово-політичні союзи
Opis:
At the beginning of the twentieth century, among the European ruling elites, military circles and imperial non-governmental organizations, the force-based approach to the resolution of international conflicts dominated. The emphasis was on the irreconcilable struggle for the so-called “national interests”, the need to change the world for the better, the undoubted advantage of interstate competition over cooperation and the use of force, primarily military. The unconditional priority of the state was the ability to mobilize national resources to protect its “interests”. The Great War to realize geopolitical dreams was a waste of available resources. Its initiators, primarily Germany, were guided by ideological rather than pragmatic considerations, and obtained results that directly contradicted the calculations of their grand strategies. Among the reasons for the war there were no rational ones that solved basic economic, security, social or any other problems. But there were those, who made money in preparation for the war. The decisive factor that triggered the war was the adherence to myths: about exaggerated or fictitious “national grievances”; “the discrepancy between the obtained share of colonial seizures and the weight in the world economy and politics”; “insignificant nations, incapable of contributing to civilizational progress, their destructive nationalism”; “cultural superiority, which, if necessary, must be extended by force”; “windows of vulnerability that should be closed immediately”; “the call of blood, will and fate”, etc. The origins of war are to be found in the views of the rulers, representatives or servants of the old regimes of the dynastic aristocracy. The ruling imperial class was in crisis, it was threatened by social and national upheavals, which is why it was inclined to seek salvation in a victorious war at a “low cost”. But how did the parties to the conflict hope for a quick victory? Indeed, regardless of the type of regime – an absolute or constitutional monarchy, a democratic or an authoritarian state – too often their top leadership was deeply mistaken, in particular in such matters as entering the war, choosing allies and forms, methods and degree of interaction with them. Note that the war in Europe could have happened earlier, because the states constantly threatened each other, and repeated attempts to eliminate the threat of aggression blew up international stability. The efforts of European leaders were not aimed at creating sustainable military capabilities of the allies united by a common strategy to achieve agreed goals. But diplomatic games prevailed: the sides bluffed, tried to play trump cards, which they actually did not have. As a result of the Great War, four empires collapsed: the Austro-Hungarian, Russian, German and Ottoman and the explosion of two of the largest totalitarian revolutions in Europe in the XX-th century – Russian (Bolshevik) and German (Nazi).
На початку ХХ ст. серед європейських правлячих еліт, військових кіл та імперських неурядових організацій домінував силовий підхід щодо вирішення міжнародних конфліктів. Наголос робився на непримиренній боротьбі за так звані «національні інтереси», необхідності змінити світ на краще, безсумнівній перевазі міждержавної конкуренції над співпрацею і застосуванні сили, перш за все військової. Безумовним пріоритетом держави була здатність мобілізувати національні ресурси для захисту своїх «інтересів». Велика війна за здійснення геополітичних мрій була безглуздим витрачанням наявних ресурсів. Її ініціатори, в першу чергу Німеччина, керувалися скоріше ідеологічними, ніж прагматичними міркуваннями, й отримали результати, які прямо суперечили розрахункам їх великих стратегій. Серед причин війни не було раціональних, які б вирішували основні економічні проблеми, проблеми безпеки, соціальні або будь-які інші. Натомість, були ті, хто заробляв гроші на підготовці до війни. Вирішальним фактором, який викликав війну, була прихильність міфам: про перебільшені або вигадані «національне образи»; «невідповідність отриманої частки колоніальних захоплень вазі у світовій економіці та політиці»; «меншовартісні народи, нездатні до внеску у цивілізаційний поступ, їхній руйнівний націоналізм»; «культурну перевагу, яка за необхідності має бути поширена силою»; «вікна вразливості, які варто закрити негайно»; «поклик крові, волі і долі» тощо. Витоки війни варто шукати в поглядах правителів, представників або служителів старих режимів династичної аристократії. Правлячий імперський клас знаходився в кризі, йому загрожували соціальні і національні потрясіння, власне тому він був схильний шукати порятунок у переможній війні «малою ціною». Але, яким чином сторони конфлікту сподівалися на швидку перемогу? Адже, незалежно від типу режиму – абсолютна або конституційна монархія, демократична чи авторитарна держава – занадто часто їх вище керівництво глибоко помилялось, зокрема у таких питаннях як вступ у війну, вибір союзників та форм, методів і ступеня взаємодії з ними. Зазначимо, що війна в Європі могла статися раніше, адже держави постійно погрожували одна одній, а неодноразові спроби ліквідувати загрозу агресії підірвали міжнародну стабільність. Зусилля європейських лідерів не були спрямовані на створення стійкого військового потенціалу союзників, об’єднаних загальною стратегією для досягнення узгоджених цілей. Натомість, переважали дипломатичні ігри: сторони блефували, намагалися розіграти козирі, яких у них насправді не було. В результаті Великої війни стався крах чотирьох імперій: Австро-Угорської, Російської, Німецької та Османської і вибух двох найбільших тоталітарних революцій в Європі ХХ ст. – Російської (більшовицької) та Німецької (нацистської).
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 100-117
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ПЕРВАЯ МИРОВАЯ ВОЙНА И СТРАНИЦЫ ИСТОРИИ ПОЛЬСКОЙ КУЛЬТУРЫ В ЖУРНАЛЕ «СТАРЫЕ ГОДЫ» (1914–1916).
Autorzy:
ЛОМОНОСОВ, АНДРЕЙ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/436855.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
pismo «СТАРЫЕ ГОДЫ»
I wojna światowa
kultura polska
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2015, 1; 285-292
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Об отношении руководящих сил партии эсеров к вопросу войны и мира (1914 - февраль 1917 гг.)
О stosunku kierowniczych sił partii eserów do problemu wojny i pokoju (1914 - luty 1917 r.)
Autorzy:
Striegnitz, Sonja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16647729.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Autorka opiera swoje rozważania na analizie kilku tekstów działaczy partii eserowskiej, m. in. rezolucji przyjętej na konferencji partyjnej z sierpnia 1914 r. w Szwajcarii. Dyskusja nad nią doprowadziła do wyraźnego podziału partii ze względu na stosunek do wojny. Wyłoniły się wówczas grupy: socjal-szowinistyczna, centrowa i rewolucyjno-internacjonalistyczna. W partii zaczęła dominować grupa działaczy, którzy postawili hasło: najpierw zwycięstwo, a później rewolucja. Różnice programowe poszczególnych ugrupowań w ich stosunku do wojny i pokoju autorka przedstawia na podstawie prac Wiktora Czernowa i wybranej literatury przedmiotu. W artykule znajdujemy również szczegółową analizę poglądów Czernowa i M. Natansona - przedstawiciela lewicowego, rewolucyjno-internacjonalistycznego kierunku ideowego partii eserów.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1994, 51; 71-78
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Национальное самосознание и интеграционные процессы лужицких сербов в Германской империи Часть II: От первой миров войны до наших дней (от 1914 года до начала XXI в.)
Autorzy:
Matelski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568754.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Sorbs
Association of National Minorities in Germany
the Federal Republic of Germany
the German Democratic Republic
Germany
Lusatia
national identity
лужичание
Ассоциация национальных мень-
шинств в Германии
Федеративная Республика
Германия
Германская Де-
мократическая Республика, Германия
Лужица, национальная идентич-
ность
Opis:
The First World War (1914–1918) was inextricably connected with regular conscription. Undoubtedly it had a huge impact on reducing the population of Sorbs in Germany. Their number decreased from 102 801 to 70 998 people between the censuses in 1910 and 1925. After World War I, Lusatia failed to become a country independent of the German Empire. On 7 October 1925 the national organizations of Sorbs united (Maćica Serbska, Domowina, Lusatian Alliance) and established the Wendish People’s Party, which on 26 January 1924 accessed the Association of National Minorities in Germany. The Association’s publication was the monthly “Kulturwille” (since January 1926 “Kulturwehr”), which was issued until 1938. Its editor was a Sorb – Jan Skala (1889–1945). The censuses of 1925 and 1933 claimed that nearly 73,000 Sorbs lived in Germany. Under Hitler all Sorbian associations were dissolved and in both parts of Lusatia more than 60 Sorb ian place names were removed and replaced by German ones. The years of World War II (1939–1945) is the most tragic period in the history of the Sorbs – a period of even worse persecutions, arrests, taking the Sorbs to the concentration camps, the destruction of their properties, the suppression of all forms of autonomy and selforganization. Freedom from Fascism was given to the Sorbs on 6 April 1945 by troops of First Ukrainian Front and the Polish Second Army. On 23 March 1948 – under pressure from the Soviet occupation authorities – the National Parliament of Saxony (Landtag) passed a law guaranteeing the rights of the Sorbs. GDR authorities sought to reduce the population of the Sorbs and the use of Sorbian language. Only after the absorption of the GDR by the FRG – called the second unification of Germany – on 3 October 1990, the Sorbian population began to use civil rights emerging from the Basic Law of the FRG. Currently about 60,000 Sorbs live in Germany, out of which 20,000 in Brandenburg (Protestants) speaking Lower Sorbian (similar to Polish), and 40,000 in Saxony (Catholics) speaking Upper Sorbian (similar to Czech). The majority are elderly people (60 and over). Younger generation speaks almost exclusively German.
Первая мировая война (1914–1918) была неразрывно связана с массовым призывом в армию. Это имело, несомненно, большое влияние на снижение популяции лужичан в Германии. Их число уменьшилось между переписями 1910 и 1925 гг., с 102 801 до 70 998 человек. После Первой мировой войны не удалось выделить Лужицы как независимого от Германии государства. 7 октября 1925 года имело место слияние национальных лужицких организаций (Отчизна лужицкая, Домовина, Лужицкая народная партия) и создание лужицкого народного совета, который 26 января 1924 г. Приступил к Ассоциации национальных меньшинств в Германии. Печатным органом Союза был ежемесячник «Kulturwille» (с января 1926 г. «Kulturwehr»), который не появился до 1938 г. Его редактором был лужичанин Ян Скала (1889–1945). Переписи с 1925 и 1933 гг. сообщили, что в Германии, где проживает почти 73 тыс. лужичан. При Гитлере расторгнуты были все лужицкие орга- низации и в обеих частях Лужицы более чем 60 лужицких наименований мест были заменены немецкими. Годы Второй мировой войны (1939–1945) является наиболее трагическим периодом в истории лужичан – это время еще более жестких преследований, арестов, закрывания лужичан в концлагерях, уничтожения их имущества, подавления всех форм автономии и самоорганизации. Свободу от нацизма лужичаном 6 апреля 1945 г. привели войска I Украинского фронта Красной Армии и Второй польской ар- мии. 23 марта 1948 г. – под давлением советских оккупационных властей– Национальный парламент (Landtag) Саксонии принял закон, гарантиру-ющий права лужичаном. Власть ГДР пыталась уменьшить население лужичан и использования лужицкого языка. Только после поглощения ГДР Федеративной Республикой Германии – называемого вторым объединени- ем Германии – 3 октября 1990 г., лужицкое население стало использовать гражданские свободы в соответствии с Основным Законом ФРГ. В настоящее время в Германии проживает около 60 тысяч лужичан, из которых 20 000 в Бранденбурге (протестанты) –говорящий по-нижнелужицки (похожий на польский язык), и 40 000 в Саксонии (католиков) – говорящий по-верхнелужицки (похожий на чешский язык). Большинство из них – по- жилые люди (60 лет и больше). Младшие говорят почти исключительно на немецком языке.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 2(7); 182-209
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Классическая русская драматургия на сцене украинского народного театра Общества «Руська Бесіда» 1864–1914 годов
Klasyczny dramat rosyjski na scenie Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo „Ruska Besida” w latach 1864–1914
Classical russian drama on the stage of the Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» circle in 1864–1914
Autorzy:
Мyroslava, Tsyhanyk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085341.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
театр
драматургия
русская классика
перевод
режиссер
спектакль
teatr
dramat
klasyka rosyjska
przekład
reżyseria
inscenizacja
theater
drama
Russian classics
translation
director
staging
Opis:
В статье впервые всесторонне изучено русское классическое искусство на сцене профессионального украинского национального театра "Русская Бесида" с момента его основания до Первой мировой войны (1864–1914). В статье рассказывается о переводчиках драматургии М. Гоголя, О. Островского, Л. Толстого, М. Горького, А. Чехова, датах премьеров, режиссеров и актерской труппы. На основании тогдашних обзоров в статье проанализировано значение иностранной драмы для развития украинского театрального искусства в Галиции.
It the article is comprehensively explored for the first time the Russian classical plays on the stage of the professional Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» Circle from the moment of its foundation to the First World War (1864–1914). It tells about the translators of the dramaturgy of M. Gogol, O. Ostrovsky, L. Tolstoy, M. Gorky, A. Chekhov, dates of premieres, directors, and acting troupe. Based on the reviews of that time in the article is analyzed the significance of foreign drama for the development of Ukrainian theatrical art in Galicia.
W artykule po raz pierwszy wszechstronnie zgłębiono rosyjskie sztuki klasyczne na scenie profesjonalnego Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo «Ruska Besida» od momentu jego powstania do I wojny światowej (1864–1914). Opowiada o tłumaczach dramaturgii M. Gogola, O. Ostrowskiego, L. Tołstoja, M. Gorkiego, A. Czechowa, datach premier, reżyserów i trupy aktorskiej. Na podstawie ówczesnych recenzji w artykule przeanalizowano znaczenie dramatu obcego dla rozwoju ukraińskiej sztuki teatralnej w Galicji.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 196-214
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К теме творчества в ранней поэзии Анны Ахматовой. Финал книги „Четки” (1914)
Temat twórczości we wczesnej poezji Anny Achmatowej. Finał książki „Różaniec” (1914)
Theme of creation in the early poetry of Anna Akhmatova. The final of book “Beads” (1914)
Autorzy:
Owsiannikowa, Swietłana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623599.pdf
Data publikacji:
2018-06-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The article is dedicated to the analysis of the final of Beads by great Russian poetess Anna Akhmanova. The book’s final consists of just nine verses, but, nevertheless, it is beautiful and amazing. In a relatively brief article the author tries to acquaint us with a very complex, multicolored world created by the poetess and also attempts to bring to a focus the deep, sharp feelings of lyric heroine.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2011, 36; 223-230
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
До проблеми задоволення релігійних потреб біженців-католиків у Російській імперії (1914-1918 рр.)
Przyczynek do problemu opieki duszpasterskiej nad uchodźcami-katolikami w Imperium Rosyjskim w latach 1914-1918
Autorzy:
Zhvanko, Lyubov
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963004.pdf
Data publikacji:
2019-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Autorka artykułu podjęła się omówienia problematyki opieki duszpasterskiej nad uchodźcami-katolikami w Imperium Rosyjskim w latach pierwszej wojny światowej. Zapewnienie uchodźcom opieki religijnej było jednym z ważniejszych zadań władz w sferze socjalnej pomocy ofiarom wojny. Niniejsza praca została napisana na podstawie nieznanych dotychczas materiałów archiwalnych, które znajdują się w zasobach Charkowskiego Państwowego Obwodowego Archiwum, oraz naukowych opracowań polskich i rosyjskich historyków. Tematyka artykułu pozostaje aktualna i w czasach dzisiejszych, gdyż u progu trzeciego tysiąclecia świat nadal potrzebuje zrozumienia i tolerancji wobec ludzi innych wyznań i ich duchowych wartości. Autorka, przeprowadzając analizę ówczesnych aktów prawnych, przedstawiła politykę rządu rosyjskiego w sprawie zapewnienia polskim uchodźcom-katolikom opieki duszpasterskiej. Praktyczna realizacja tych postanowień została zaprezentowana na przykładzie działalności rzymskokatolickiego duchowieństwa, które pracowało wówczas na terytorium guberni charkowskiej. Religijną opiekę nad rzeszą uchodźców w guberni charkowskiej zajmowali się nie tylko miejscowi kapłani, ale i duszpasterze, którzy specjalnie w tym celu zostali wydelegowani przez swoich zwierzchników. Wartość artykułu została wzbogacona kilkoma dokumentami, które na przykładzie Charkowa przedstawiają opiekę duszpasterską nad polskimi uchodźcami obrządku łacińskiego.
Źródło:
Studia Polonijne; 2009, 30; 115-130
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Галицькa регіоналістика на сторінках часопису „Kwartalnik Historyczny” (1887–1914)
Regionalistyka galicyjska na łamach czasopisma „Kwartalnik Historyczny” (1887–1914)
Autorzy:
Лазурко, Лідія
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441974.pdf
Data publikacji:
2015-12-20
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Kwartalnik Historyczny
Towarzystwo Historyczne we Lwowie
historiografia
regionalistyka
Historic Quarterly
Historic Society in Lvov
historiography
regionalism
Opis:
This article has been devoted to regional studies in the journal Historic Quarterly at the turn of the 19th and 20th century. The author shows the input of scientists concentrated around the Historic Society in Lvov into the development of regionalism in Galicia. She indicates research preferences of particular historians, defines and evaluates their goals and methods.
Artykuł został poświęcony badaniom regionalnym na łamach „Kwartalnika Historycznego” przełomu XIX/XX w. Autorka ukazuje wkład uczonych skupionych wokół Towarzystwa Historycznego we Lwowie w rozwój regionalistyki w Galicji. Wskazuje na preferencje badawcze poszczególnych historyków, określa i wartościuje ich cele oraz metody pracy.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2015, 1; 252-269
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вопрос дворянства в литовском национальном дискурсе: на примере периодического издания «Litwa» (1908–1914)
Autorzy:
Мастяница-Станкевич [Mastianica-Stankevič], Ольга [Olga]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676441.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
nobility
Lithuanian nation
Opis:
The question of gentry and the Lithuanian national project: the example of the newspaper Litwa (1908–1914)At the end of the 19th and beginning of 20th centuries some national movements in the Eastern and Central Europe actualized the question of how to include the gentry into the process of the formation of modern nations. Similar initiatives were taken in Lithuania. During 1908–1914 in Vilnius, a highborn poet and publicist Mečislovas Davainis‑Silvestraitis (Mieczysław Dowojna-Sylwestrowicz, 1849–1919) also edited a periodical Litwa in Polish, which was aimed to welcome gentry into the Lithuanian national movement.Lithuanian and Polish historians who studied the relations between Lithuanian national movement and gentry, in general dealt with two questions, namely: how Polonization of the gentry evolved the issue and why major part of the gentry did not participate in the Lithuanian national movement. Otherwise, the question was the attitude of the ideologists of Lithuanian national movement had towards the gentry at the end of the 19th and beginning of the 20th century in academic works. In this article, after using for research the ideological basement of Litwa that is to welcome gentry to Lithuanian national movement, three questions are studied: the attitude to that question of different Lithuanian parties and political groups during this period, circumstances that caused changes of these attitudes and the role in this process of returning gentry to Lithuanian nation played by the periodical Litwa. Kwestia szlachecka a narodowy projekt litewski: na przykładzie pisma „Litwa” (1908–1914)Pod koniec XIX i na początku XX w. niektóre ruchy narodowe w Europie Środkowej i Wschodniej zajęły się kwestią włączenia się szlachty do procesu kształtowania nowoczesnych narodów. Podobne inicjatywy podjęto na Litwie. W latach 1908–1914 szlachetnie urodzony poeta i publicysta Mieczysław Dowojno-Sylwestrowicz (Mečislovas Davainis- Silvestraitis, 1849–1919) wydawał w języku polskim w Wilnie czasopismo „Litwa”, które dążyło do włączenia szlachty do litewskiego ruchu odrodzenia narodowego.Historycy litewscy i polscy, którzy badali powiązania między litewskim ruchem odrodzenia narodowego a szlachtą, zasadniczo zajmowali się dwiema kwestiami: zagadnieniem polonizacji szlachty i pytaniem, dlaczego większa część szlachty nie uczestniczyła w litewskim ruchu narodowym. Z drugiej strony w opracowaniach naukowych analizowano postawę ideologów litewskiego ruchu odrodzenia narodowego wobec szlachty pod koniec XIX i na początku XX w. W tym artykule, po zbadaniu ideologicznych podstaw pisma „Litwa”, dzięki którym miała się otworzyć droga dla szlachty do udziału w litewskim ruchu odrodzenia narodowego, omówiono trzy zagadnienia: stosunek do tej kwestii różnych partii litewskich i ugrupowań politycznych w omawianym okresie, okoliczności, które spowodowały przemiany tego stosunku, oraz rolę czasopisma „Litwa” w procesie „powrotu szlachty do narodu litewskiego”.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2017, 41
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
В.Б. Аксëнов. Слухи, образы, эмоции. Массовые настроения россиян в годы войны и революции (1914–1918). Монография, Новое литературное обозрение, Москва 2020. 992 с. с ил.
Wiaczesław B. Aksionow. Plotki, obrazy, emocje. Masowe nastroje Rosjan w czasie wojny i rewolucji (1914–1918)]. Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Vyacheslav B. Aksyonov. Rumours, Images, Emotions. The Mass Sentiment of Russians during the Years of the War and the Revolution (1914–1918). Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Autorzy:
Leskinen, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085359.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Российская империя
Первая мировая война
революция 1917 г.
общественное сознание
массовые настроения
слухи
историческая антропология
Imperium Rosyjskie
I Wojna Światowa
Rewolucje Rosyjskie 1917
świadomość społeczna
nastroje masowe
plotki
antropologia historyczna
the Russian Empire
the Great War
Russian Revolutions 1917
public consciousness
mass sentiment
rumours
historical anthropology
Opis:
Рецензия представляет книгу, посвященную исследованию массового сознания Российской империи в период накануне и во время Первой мировой войны и революции 1917 г. Вячеслав Аксенов анализирует роль и функции слухов в настроениях различных социокультурных групп российского общества. Он описывает ситуацю трагического непонимания, отражающую конфликт между традиционной культуры и культуры модерна. Массовые настроения россиян реконструированы на обширной источнковой базе методами социально- исторической антропологии.
The review presents the study of mass consciousness in Russian Empire before and during World War I and the 1917 Revolution. Vyacheslav B. Aksyonov analyses the role and functions of rumours in various groups of Russian society at this period. He describes the situation of dramatic misunderstanding, signifying the conflict between traditional culture and culture of modern. The mass sentiment of Russians are reconstructed on a numerous sources by methods of historical anthropology.
W recenzji przedstawiono badanie świadomości masowej w Imperium Rosyjskim przed i podczas I Wojny światowej oraz rewolucji 1917 roku. Autor książki Wiaczesław B. Aksionow analizuje rolę i funkcje plotek w różnych grupach społeczeństwa rosyjskiego w tym okresie. Historyk opisuje sytuację dramatycznego nieporozumienia, który świadczy o konflikcie między kulturą tradycyjną a kulturą moderna. Masowe nastroje Rosjan są rekonstruowane na licznych źródłach metodami antropologii historycznej.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 239-245
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Богословская антропология по учению митрополита Сурожского Антония (1914-2003)
Antropologia teologiczna Metropolity Suroskiego Antoniego (1914-2003)
The theological anthropology in the teachings of Metropolitan Anthony of Sourozh (1914-2003)
Autorzy:
Podhajski, Maksym
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950336.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
антропология
богословская антропология
Митрополит Сурожский Антоний (1914-2003)
antropologia
antropologia teologiczna
metropolita suroski Antoni (1914-2003)
Opis:
Metropolita Suroski Antoni (1914-2003) naucza, iż człowiek już przed poczęciem znajduje się w pewnej relacji z Bogiem; Bóg tworzy człowieka z niebytu do bytu, na swój obraz i podobieństwo, w pełni Boskiej miłości, zobowiązując go do przemiany siebie i otaczającego świata. Historia Starego Testamentu ukazuje proces wzrastania w człowieczeństwie, gdzie grzech przeplata się z Bożą prawdą. Uwieńczeniem tego etapu jest Wcielenie Bożego Syna, które otwiera ludzkości drogę ku wieczności. Autentycznym przykładem dla chrześcijan są święci, którzy poprzez modlitwę i życie duchowe uczą realizacji postawy miłości Boga, siebie i bliźniego. Ostatecznym powołaniem człowieka jest udział w Boskiej naturze.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies