Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Złamanie kości"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 21
Tytuł:
Złamanie kości żuchwy : porównanie numeryczne wariantów stabilizacyjnych
Autorzy:
Słowiński, J. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112286.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
żuchwa
twarzoczaszka
implant
Opis:
Kość żuchwy jest jedną z najczęściej łamanych kości ludzkiego organizmu, a w obrębie twarzoczaszki co trzecie złamanie dotyczy właśnie tej kości. Jej wyeksponowanie i brak naturalnych osłon sprawia, że w momencie urazu twarzoczaszki to właśnie żuchwa stanowi pierwszą linię obrony, która kumuluje dużą część energii. Efektem takich urazów może być dekohezja materiału kostnego żuchwy lub destabilizacja jej położenia. Efekty te mogą występować zarówno łącznie, jak i rozdzielnie. Ze względu na udział żuchwy w procesach komunikacji, odżywiania i oddychania jest niezmiernie istotnym przeprowadzenie korekcji w taki sposób, aby utracone funkcje zostały odzyskane w możliwie największym stopniu. Nie bez znaczenia jest również efekt kosmetyczny, który w dużej mierze rzutuje na późniejsze życie pacjenta [1-3]. Obecny rozwój techniki pozwala na prowadzenie zabiegów w obrębie twarzoczaszki z wykorzystaniem chirurgii małoinwazyjnej w oparciu o zastosowanie implantów w postaci płytek stabilizacyjnych. Zróżnicowanie kształtów i rozmiarów pozwala na właściwy dobór implantu do indywidualnych potrzeb pacjenta. W zakresie przeprowadzonej analizy opracowano modele numeryczne kości żuchwy wraz ze złamaniem oraz dwa warianty stabilizacji: jedno- i dwupłytkowy.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 6; 403-406
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza numeryczna stabilności zespolenia złamania kłykcia kości piszczelowej
Autorzy:
Dziergowska, Katarzyna
Kudłacik, Konrad
Słowiński, Jakub J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146789.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
złamanie kości piszczelowej
kość piszczelowa
metoda elementów skończonych
analiza numeryczna
Opis:
Złamanie kłykcia kości piszczelowej jest poważnym urazem, który w obrębie złamań wszystkich kości długich stanowi 1% tego typu uszkodzeń [1], natomiast w obrębie samej kości piszczelowej już 9,2% przypadków [2]. Złamanie takie powstaje w efekcie superpozycji obciążeń działających pionowo wzdłuż osi kości w połączeniu z siłami działającymi ukośnie [3]. Tego rodzaju stan obciążeń jest możliwy do osiągnięcia podczas uprawiania sportu, ale też w efekcie wypadków komunikacyjnych. Liczba urazów i ich lokalizacja są pochodną wzrostu dynamiki życia, wydłużania się średniego wieku oraz aktywnego, nawet pośród seniorów, stylu życia [4]. Złamanie kłykcia zorientowane jest najczęściej po stronie bocznej kości. Znacznie rzadziej, zaledwie w 10-20% przypadków złamanie to przebiega po stronie przyśrodkowej, ale jego konsekwencje są poważniejsze [5]. Kłykieć przyśrodkowy pośredniczy w przeniesieniu 60% ciężaru ciała podczas normalnej aktywności, materiał kostny w jego obszarze charakteryzuje większa gęstość, jak również większy jest sam obszar tej części nasady bliższej kości względem strony bocznej [5]. Kłykieć boczny ze względu na jego umiejscowienie, tj. większą ekspozycję na zewnątrz ciała, znacznie łatwiej ulega uszkodzeniu. Z tego powodu złamania tego typu mogą częściej pochodzić od urazów o niskiej energii i w efekcie nie charakteryzują się dużą liczbą odłamów. Niezależnie od położenia, opisane złamanie bezpośrednio rzutuje na stabilność i ruchomość w stawie kolanowym, a dalej na mobilność pacjenta, w związku z czym jest kluczowe, aby jego stabilizacja mogła zapewnić prawidłowy zrost kostny i powrót do zdrowia [6]. W realizacji tego celu, szczególnie po stronie bocznej kości, najczęściej stosuje się śruby gąbczaste. Implant tego rodzaju stosowany jest powszechnie w wariancie o średnicy 6,5 mm o określonym skoku gwintu. Literatura fachowa porusza tematykę wpływu zastosowania dodatkowej śruby i sposobu jej umieszczenia względem pozostałych śrub [2], [4], [7] oraz dodatkowego użycia płytki [2], [5]-[8] na stabilność zespolenia odłamów kostnych. Brakuje natomiast źródeł, w których analizie poddano by wpływ wymiarów geometrycznych gwintu śruby na parametry istotne dla procesów zrostu kostnego. Postawiony cel obejmował oszacowanie stabilności izolowanego złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej AO 4.1.B.1.1 zespolonego za pomocą dwóch śrub gąbczastych jako jednej z zalecanych technik operacyjnych.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 6; 488--491
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies