Złamanie kości żuchwy : porównanie numeryczne wariantów stabilizacyjnych

Kość żuchwy jest jedną z najczęściej łamanych kości ludzkiego organizmu, a w obrębie twarzoczaszki co trzecie złamanie dotyczy właśnie tej kości. Jej wyeksponowanie i brak naturalnych osłon sprawia, że w momencie urazu twarzoczaszki to właśnie żuchwa stanowi pierwszą linię obrony, która kumuluje dużą część energii. Efektem takich urazów może być dekohezja materiału kostnego żuchwy lub destabilizacja jej położenia. Efekty te mogą występować zarówno łącznie, jak i rozdzielnie. Ze względu na udział żuchwy w procesach komunikacji, odżywiania i oddychania jest niezmiernie istotnym przeprowadzenie korekcji w taki sposób, aby utracone funkcje zostały odzyskane w możliwie największym stopniu. Nie bez znaczenia jest również efekt kosmetyczny, który w dużej mierze rzutuje na późniejsze życie pacjenta [1-3]. Obecny rozwój techniki pozwala na prowadzenie zabiegów w obrębie twarzoczaszki z wykorzystaniem chirurgii małoinwazyjnej w oparciu o zastosowanie implantów w postaci płytek stabilizacyjnych. Zróżnicowanie kształtów i rozmiarów pozwala na właściwy dobór implantu do indywidualnych potrzeb pacjenta. W zakresie przeprowadzonej analizy opracowano modele numeryczne kości żuchwy wraz ze złamaniem oraz dwa warianty stabilizacji: jedno- i dwupłytkowy.