Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Pamięć zbiorowa"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 231
Tytuł:
Пейзажі (не)пам’яті в сучасній українській літературі
Krajobrazy (nie) pamięci we współczesnej literaturze ukraińskiej
Autorzy:
Poliszczuk, Ярослав
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015674.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
місця пам’яті
не-місця
` ідентичність
колективна пам’ять
роман
герой
place of memory
non-place
identity
collective memory
novel
hero
miejsce pamięci
nie-miejsce
tożsamość
pamięć zbiorowa
powieść
Opis:
Предметом рефлексії у статті є способи присвоєння або ревізії пам’яті, що практиковані в сучасній українській літературі, зокрема в популярній романістиці. Вибрані приклади – це художні тексти останніх років авторства Володимира Лиса, Оксани Забужко, Василя Шкляра, Софії Андрухович, Сергія Жадана, Володимира Рафеєнка та ін. Вони репрезентують різні меморіастичні опції й таким чином засвідчують різнорідність літературних пошуків “віднайдення” традиції, яка стала би ідентичнісним опертям для людини нашого часу. Автор використовує теоретичні концепції місць пам’яті Пєра Нора та не-місць Марка Оже. Українські письменники найчастіше апелюють до освоєних місць, знаковість яких була призабута чи штучно викреслена з колективної пам’яті, – Волині, Галичини, Буковини, Київщини. Простір Сходу (зокрема в контексті війни на Донбасі), навпаки, маркується в популярних романах як набір не-місць, що знеособлюють та деморалізують людину. Однак у романах Сергія Жадана та Володимира Рафеєнка є не тільки констатація фатального впливу не-місць, а й спроби моделювання місць пам’яті, які творять історичний наратив там, де досі його не було.
Przedmiotem rozważań w tym artykule są metody przyswojenia lub rewizji pamięci miejsca praktykowane we współczesnej literaturze ukraińskiej, w szczególności w powieści popularnej. Jako materiał egzemplifikacyjny służą ostatnio opublikowane utwory Wołodymyra Łysa, Oksany Zabużko, Sofiji Andruchowycz, Serhija Żadana, Wołodymyra Rafiejenki etc. Reprezentują one bowiem rozmaite opcje pamięci, a tym samym świadczą o różnorodności literackich intencji wobec prób odzyskania tradycji, która stałaby się oparciem tożsamościowym dla współczesnego człowieka. Autor wykorzystuje teoretyczne koncepcje pamięci Pierre’a Nory i nie-miejsca Marca Augé. Ukraińscy pisarze najczęściej odwołują się do miejsc ustabilizowanych i dobrze oswojonych w pamięci zbiorowej, są to Wołyń, Galicja, Bukowina, Kijowszczyzna. Z drugiej strony przestrzeń Wschodu (Donbas) w literaturze popularnej jest opisywana jako zbiór nie-miejsc, które powodują wydziedziczenie i demoralizację człowieka. Trzeba jednakże zauważyć, że Żadan i Rafiejenko nie tylko konstatują fatalny wpływ nie-miejsc na człowieka, lecz próbują zbudować narrację historyczną wobec miejsc, które jej wcześniej nie posiadały.
The paper deals with the research of the revision of memory which are practiced in the contemporary Ukrainian literature, especially in the novels. Suggested examples are the literary texts written during the last decade by such authors as Volodymyr Lys, Oksana Zabuzhko, Vasyl Shkliar, Sofia Andrukhovych, Serhii Zhadan, Volodymyr Rafeienko and others. These texts represent different options of memory searching the tradition, which would become a productive foothold for a person of our time. The author of the article uses two theoretical conceptions of French scientists: the places of memory of Pierre Nora and non-places of Marc Augé. Ukrainian writers often appeal to places that have been forgotten or artificially crossed out of collective memory. These are traditional settlements of Ukrainian life in Volhynia, Galicia, Bukovina, and Kyiv region. The space of the East (Donbas), on the contrary, is labeled in popular novels as a set of non-places that personify and demoralize man.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2020, 6, 15; 83-93
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Метаморфозы памяти в пьесе Николая Рудковского „Дожить до премьеры"
Metamorfozy pamięci w sztuce Nikołaja Rudkowskiego „Дожить до премьеры”
Autorzy:
Gulina, Anastasia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32227469.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
collective memory
post-memory
memory event
modern dramaturgy of Belarus
Nikolai Rudkovsky
pamięć zbiorowa
postpamięć
medium pamięci
współczesna dramaturgia Białorusi
Nikołaj Rudkowski
коллективная память
постпамять
событие памяти
современная драматургия Беларуси
Николай Рудковский
Opis:
В двухтысячные годы перед обществом в постсоветских странах по-прежнему остро стоит проблема конструирования национальной идентичности и самоопределения по отношению к советскому прошлому. Популярность ностальгического нарратива по утраченному социалистическому мироустройству, в некоторых странах активно поддерживаемая официальной идеологией, привела к парадоксальной метаморфозе – проект будущего социалистического общества стал символом консервативных ценностей и славного героического прошлого. В данном контексте несомненно основополагающим событием памяти становится Великая отечественная война, в мифологизации и „памятизации” которой литература, начиная с 1940-х годов, играла значительную роль, во многом выполняя роль медиума памяти. Базируясь на исследованиях коллективной памяти и постпамяти, в статье проанализирована пьеса современного белорусского драматурга Николая Рудковского Дожить до премьеры, в которой автор, обращаясь к теме войны, с помощью обширных интертекстуальных связей воссоздает эволюцию восприятия события памяти от эмпирического и монументального модуса до рефлексирующего, показывает опасности пропагандистской трактовки военного нарратива, интерпретирует сберегающую память и сложившийся литературный советский, российский и белорусский канон, тем самым фиксируя и одновременно анализируя коллективную память и постпамять современного белорусского общества.
At the beginning of the 21st century, the societies of the post-Soviet countries are still faced with the problem of determining its position in relation to the Soviet past and self-identification of national identity. The popularity of the nostalgic narrative about the lost socialist world order, actively supported by official propaganda in some countries, led to a paradoxical metamorphosis – the project of the future socialist society has become a symbol of conservative values and a glorious heroic past. Since the beginning of the 40s of the 20th century in the literature of the medium memory a mythologizing vision of the Second World War has become subjected. The subject of the article is the analysis of the drama of contemporary Belarusian writer Nikolai Rudkovsky “Дожить до премьеры” (“Live to See the Premiere”). Exploring the theme of war, the playwriter shows the evolution of the perception of a memorable event: from the high rank of a historical fact to the experience of an individual, doomed to operate in a warlike reality. The playwriter interprets collective memory and the Soviet, Russian and Belarusian literary canon in reference to various types of metatexts corresponding to the theme of war.
Na początku XXI wieku społeczeństwa krajów postradzieckich wciąż borykają się z problemem określenia swojej pozycji wobec sowieckiej przeszłości oraz samoidentyfikacji tożsamości narodowej. Popularność nostalgicznej narracji o utraconym socjalistycznym porządku świata, w niektórych krajach aktywnie wspierana przez oficjalną propagandę, doprowadziła do paradoksalnej metamorfozy projektu przyszłego społeczeństwa – oto idee socjalistyczne stały się symbolem konserwatywnych wartości i chwalebnej heroicznej przeszłości. Od początku lat 40. XX wieku w literaturze medium pamięci stała się poddana mitologizacji wizja drugiej wojny światowej. Przedmiotem artykułu jest analiza dramatu współczesnego pisarza białoruskiego Nikołaja Rudkowskiego Дожить до премьеры (Dożyć do premiery). Eksplorując temat wojny dramaturg ukazuje ewolucję percepcji wydarzenia pamięciowego: od wysokiej rangi faktu historycznego do doświadczenia jednostki, skazanej na funkcjonowanie w wojennej rzeczywistości. Pamięć zbiorową oraz sowiecki, rosyjski i białoruski kanon literacki dramatopisarz interpretuje w nawiązaniu do różnego typów metatekstów, korespondujących z tematyką wojenną.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2023, 17; 159-176
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Исследование о русских Литвы: XX–XXI вв.
The Research about Russians of Lithuania: 20th–21st centuries
Studia o Rosjanach Litwy: XX–XXI w.
Autorzy:
Коницкая [Konickaja], Елена [Jelena]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676390.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Russian ethnic group in Lithuania
Russian culture in Lithuania
collective memory and identity of the Russians in Lithuania
rosyjska grupa etniczna na litwie
kultura rosyjska na Litwie
pamięć zbiorowa i tożsamość narodowa Rosjan na Litwie
Opis:
The review presents a monograph published in Vilnius in 2013. The book under review is important for studies of history, cultural history, identity of the Russian ethnic group in Lithuania in the last 100 years. Articles written in Russian and Lithuanian by historians G. Potashenko, A. Marcinkevičius, literary critic P. Lavrinets, sociologist M. Freyute-Rakauskene provide detailed analysis of complex processes of formation of the modern ethnic group of Russian in Lithuania which is heterogeneous in historical memory, views, ideology, and, being the third largest ethnic group in Lithuania (almost 6%), plays a prominent role in today’s society.
Recenzja omawia wydaną w 2013 r. na Uniwersytecie Wileńskim monografię, ważną z punktu widzenia badań nad historią, historią kultury i tożsamością rosyjskiej grupy etnicznej na Litwie z perspektywy ostatnich stu lat. Napisane w języku rosyjskim oraz litewskim artykuły historyków G. Potaszenki, A. Marcinkevičiusa, literaturoznawcy P. Ławrinca, socjolożki M. Freyute-Rakauskene zawierają szczegółową analizę skomplikowanych procesów kształtowania się współczesnej, niejednorodnej pod względem pamięci historycznej i światopoglądu, ideologii rosyjskiej grupy etnicznej na Litwie. Będąc trzecią pod względem liczebności grupą etniczną Litwy (prawie 6%) odgrywa ona ważną rolę we współczesnym społeczeństwie litewskim.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2015, 39; 261-269
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żydowska społeczność Makowa Mazowieckiego i okolic. Pamięć świadków historii a upamiętnianie
The Jewish community of Maków Mazowiecki and its vicinity. Memory of history witnesses vs. commemoration
Autorzy:
Józefów-Czerwińska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116631.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
oral history
witnesses to history
collective memory
the Holocaust
Jewish society
historia mówiona
świadkowie historii
pamięć zbiorowa
Holokaust
społeczeństwo żydowskie
Opis:
Zagłada społeczności żydowskiej zamieszkującej północne Mazowsze była wielokrotnie przedmiotem badań naukowych, co znajduje odzwierciedlenie przede wszystkim w opracowaniach historycznych. Mimo to nadal istnieje potrzeba głębszej refleksji nad takimi zjawiskami jak: trwała pamięć świadków historii czy pamięć społeczna i zbiorowa w kontekście dyskursów publicznych, lecz także upamiętnianie wiedzy o Zagładzie. W niniejszym artykule kieruję szczególną uwagę na wydarzenia związane z czasem II wojny światowej; jednak równie ważne jest zbadanie różnych opinii na temat relacji społecznych sprzed 1939 roku. W tym kontekście zwracam uwagę na to, co seniorzy pamiętają i częściowo upamiętniają w przestrzeni publicznej. Wykorzystane w niniejszej pracy źródła etnohistoryczne zostały zebrane m.in. w wyniku projektu „Upamiętniając wiedzę przodków…” oraz w trakcie prac etnograficznych prowadzonych na Mazowszu Północnym w latach 2016-2020.
The extermination of the Jewish community living in northern Mazovia has been the subject of scholarly reflection many times, which is reflected mostly in historical studies. Despite this fact, there is still a need for a deeper reflection on such phenomena as: lasting memory of history witnesses or social and collective memory in the context of public discourses, but also commemorating the knowledge of the Holocaust. In this paper, I direct particular attention to events related to the time of WWII; however, it is equally important to explore the varied opinions on social relations before 1939. In this context, I highlight what is remembered by seniors and partly commemorated in public spaces. The ethnohistorical sources used in this thesis were collected, among others, as a result of the project entitled „Upamiętniając wiedzę przodków…” (Commemorating ancestral knowledge...) and in the course of ethnographic research work conducted in northern Mazovia between 2016 and 2020.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 81-101
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjazd rodzinny jako przykład wynalezionej tradycji
Autorzy:
Feret, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/555562.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
pamięć zbiorowa
pamięć kulturowa
tradycja
tradycja wynaleziona
globalizacja
tożsamość
rodzina
Opis:
Tematem artykułu jest funkcjonowanie wynalezionej tradycji we współczesności na przykładzie I Zjazdu Rodu Feretów. Artykuł zawiera definicje pojęć takich jak: wynaleziona tradycja, pamięć zbiorowa i pamięć kulturowa. Opisuje też problemy zależności między tradycją a globalizacją. Analiza materiałów ze zjazdu rodzinnego przedstawia konstrukcje wynalezionej tradycji oraz funkcje, jakie pełni. Budując tożsamość grupową, zjazd był odpowiedzią na zagrożenia płynące ze współczesnego świata. Analiza oparta jest głównie na prezentacji przedstawionej uczestnikom zjazdu, kronice rodzinnej oraz hymnie.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2015, 2; 128-145
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żegota : ukryta pomoc
Ukryta pomoc
Autorzy:
Heksel, Bartosz.
Współwytwórcy:
Kocik, Katarzyna. Autor
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Wydawca
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Kraków : Muzeum Historyczne Miasta Krakowa
Tematy:
Fabryka Emalia Oskara Schindlera (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa)
Żegota
II wojna światowa (1939-1945)
Holokaust
Fotografia polska
Pamięć zbiorowa
Ratowanie Żydów i pomoc Żydom (1939-1945)
Świadomość społeczna
Wystawy historyczne
Żydzi
Katalog wystawy
Monografia
Publikacja bogato ilustrowana
Opis:
Wystawa: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa - Fabryka Emalia Oskara Schindlera, Kraków, 16 listopada 2017 r. - 8 lipca 2018 r.
Bibliografia na stronach 345-[351].
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699396.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699402.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z ziemi mogił i krzyży* – okoliczności wyboru pobojowiska, uroczystość losowania oraz ekshumacja celem złożenia zwłok w Grobie Nieznanego Żołnierza = In the land of graves and crosses: the choice of battlefield and the grave as well as the exhumation of the remains to be placed in the Tomb of the Unknown Soldier
In the land of graves and crosses: the choice of battlefield and the grave as well as the exhumation of the remains to be placed in the Tomb of the Unknown Soldier
Autorzy:
Michliński, Rafał
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2022, nr 1, s. 75-93
Data publikacji:
2022
Tematy:
Biuro Historyczne Sztabu Generalnego
Żołnierze
Pomniki
Grób Nieznanego Żołnierza (Warszawa)
Cmentarz Obrońców Lwowa (Lwów)
Ekshumacja
Upamiętnianie
Pamięć zbiorowa
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
W artykule omówiono ideę i okoliczności powstania Grobu Nieznanego Żołnierza, w tym przygotowania do wyboru pola bitewnego, wytypowania zwłok poległego żołnierza oraz jak przebiegały prace związane z budową grobu. Pierwsze inicjatywy mające na celu uhonorowanie i upamiętnienie poległych polskich żołnierzy pojawiły się już w 1921 roku. Opisano powołanie Tymczasowego Komitetu Organizacyjnego Budowy Pomnika Nieznanego Żołnierza, utworzonego na polecenie prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Wojciechowskiego, przedstawiono jaką rolę w pracach projektowych odegrało Biuro Historyczne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Tytuł artykułu zainspirowany fragmentem przemówienia wygłoszonego przez ministra spraw wojskowych gen. dyw. Władysława Sikorskiego 4 kwietnia 1925 r. podczas uroczystości losowania pobojowiska celem złożenia zwłok w Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
Bibliografia na stronach 90-93.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wyzwania okresu transformacji ustrojowej w Argentynie – niedokończony proces rozliczania się z tzw. brudną wojną
The chall enges of political transformation in Argentina – the unfinished process of settlement of a dirty war
Autorzy:
Zamęcka, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195295.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
proces redemokratyzacji w Argentynie
łamanie praw człowieka
„brudna wojna”
polityka pamięci i niepamięci
pamięć zbiorowa
transition to democracy in Argentina
human rights violations
“dirty war”
politics of memory and oblivion
collective memory
Opis:
A political transformation that has started in Argentina in 1983 put an end on the reign of military junta, but at the same time it was related with a number of challenges for both first democratic governments and the argentine society as a whole. One of the most problematic issues resulting from the confrontation with the crimes from 1976 – 1983 was so called transitional justice and the problem of identity and collective memory of societies coming out of the period of trauma, which are characterized by a high polarization due to different, even contradictory at times interpretations and ideas about the past. The article attempts to analyze the difficult process of settlement of the dirty war period, including the characteristics of the preceding events, the policy of the first democratic governments and the original strategies developed by the argentine movement for human rights, which on the one hand aimed to combat with the impunity of the perpetrators, and on the other hand to counteract the social amnesia and to keep the memory about the tragic past events alive.
Zapoczątkowany w 1983 r. proces transformacji ustrojowej w Argentynie zakończył okres rządów junty wojskowej, ale jednocześnie wiązał się z wieloma wyzwaniami zarówno dla pierwszych demokratycznych rządów, jak i całego argentyńskiego społeczeństwa. Jednymi z najbardziej problematycznych kwestii determinowanych koniecznością konfrontacji ze zbrodniami z lat 1976 – 1983 okazały się tzw. sprawiedliwość okresu transformacji oraz kwestia tożsamości i pamięci zbiorowej społeczeństwa wychodzącego z okresu traumy, charakteryzującego się wysokim stopniem polaryzacji ze względu na odmienne, często sprzeczne interpretacje i wyobrażenia na temat przeszłości. W niniejszym artykule dokonano próby analizy trudnego procesu rozliczania się z okresem tzw. brudnej wojny, z uwzględnieniem charakterystyki wydarzeń, które do niego doprowadziły, polityki pierwszych demokratycznych po dyktaturze rządów oraz oryginalnych strategii wypracowanych przez argentyński ruch praw człowieka, które z jednej strony służyły walce z bezkarnością winnych, z drugiej zaś miały na celu przeciwdziałać społecznej amnezji i podtrzymać pamięć na temat tragicznych wydarzeń z przeszłości.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2016, 15; 349-370
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysiedlenia i wypędzenia : jakiego pomnika nazistowskich deportacji nam potrzeba? : debata publiczna, 8 grudnia 2017 r. Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM w Poznaniu
Współwytwórcy:
Kubiak, Jacek (1957- ). Redakcja
Wydawnictwo Miejskie Posnania. Wydawca
Konrad-Adenauer-Stiftung. Przedstawicielstwo w Polsce. Wydawca
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Poznań : Wydawnictwo Miejskie Posnania ; Warszawa : Fundacja Konrada Adenauera w Polsce
Tematy:
Pamięć zbiorowa
Polacy
Polityka historyczna
Upamiętnianie
Wysiedlanie
II wojna światowa (1939-1945)
Wysiedlenia Niemców (1944-1950)
Pamiętniki i wspomnienia
Praca zbiorowa
Opis:
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Współwydane: Aussiedlungen und Vertreibungen : was für ein Mahnmal gegen die nationalsozialistischen Deportationem brauchen wir? : öffentliche Debatte, 8. Dezember 2017, Fakultät für Politikwissenschaften und Journalismus der Adam-Mickiewicz-Uniwersität in Poznań / herausgegeben von Jacek Kubiak.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Wyobrażenia zbiorowe społeczeństw byłej Jugosławii w XXI wieku : perspektywa politologiczna
Autorzy:
Rekść, Magdalena (1982- ).
Współwytwórcy:
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. Wydawca
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódź : Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Pamięć zbiorowa
Polityka
Stereotyp
Świadomość społeczna
Wyobrażenia
Monografia
Opis:
Bibliografia, netografia na stronach 551-592. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Wymiary uczestnictwa Polaków we współczesnej kulturze historycznej
Poles’ participation in contemporary historical culture and its dimensions
Autorzy:
Kukołowicz, Tomasz
Maciejczak, Zuzanna
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1853827.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
kultura historyczna
polityka historyczna
uczestnictwo w kulturze
dziedzictwo
pamięć zbiorowa
teoria aktora-sieci
podmiotowość
historical culture
politics of memory (history)
cultural participation
heritage
collective memory
actor-network theory
subjectivity
Opis:
Recent studies of culture and cultural participation in Poland are marked by a turn towards heritage and collective memory. As regards science and its distinctive status, certain trends may be observed that are parallel to general changes occurring in culture and social life. Cultural studies includes research on politics of memory and historical culture. Regardless of changing cultural practices, studies of cultural participation and of memory and heritage are usually treated as autonomous. Works which describe dimensions of cultural participation in terms of frequency of engaging in socially sanctioned practices, typically reduce historical culture to a museum activity. The article reflects on the phenomenon of the time of memory, discussing how it affects the interpretation of cultural participation and its dimensions, along with the respective empirical research. It is based on the assumption that the actor-network theory, applied by Marek Krajewski to research on cultural participation, is a good starting point for studying participation in historical culture understood here as an area of cultural activities that include collective memory and heritage.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2018, 100; 65-79
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie konsultacji społecznych w procesie tworzenia modelu muzeum partycypacyjnego
The Use of Public Consultations in Planning a Participatory Museum
Autorzy:
Kwiatkowski, Piotr Tadeusz
Pokrzywa, Anna
Nessel-Łukasik, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373507.pdf
Data publikacji:
2015-08-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
participation
participatory museum
public consultations
collective memory
carrier of memory
local community
history education
partycypacja
muzeum partycypacyjne
konsultacje społeczne
pamięć zbiorowa
nośnik pamięci
społeczność lokalna
edukacja historyczna
Opis:
The subject of this article is the use of public consultations in the process of planning a participatory museum. The authors start by mentioning current discussions about participation in culture and debates among museum curators, culture experts, and sociologists concerning a new type of museum. In this context, they present Nina Simon’s idea of a participatory museum, which is a theoretic frame of reference for the long-term activities of the Józef Piłsudski Museum in Sulejówek, an institution desiring to establish a modern participatory museum in a certain social context. At the end, the results of the public consultations are presented. The data shows that one condition for the creation of a participatory museum is an effective, institutionalized, interactive system of communication. Three areas connected with the local community in which the museum could develop participatory projects were also indicated: the joint creation of memorial sites, community integration, and exhibition and educational activities.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 3; 165-188
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 231

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies