Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Mecenat"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 50
Tytuł:
MECENAT DLA KULTURY
Autorzy:
Krawczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640209.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Na przestrzeni wieków miano mecenasów artystów i uczonych zyskiwali władcy, arystokraci, hierarchowie kościelni. Sławą mecenasów cieszyli się we Florencji Medyceusze, podobnie szeroko znanym jest mecenat Sforzów w Mediolanie, w Rzymie zaś Juliusza II i Leona X. W rolę mecenasa kultury od lat siedemdziesiątych XVIII wieku wchodzi także państwo – co stało się szczególnie istotne, gdy szło nie tylko o roztoczenie opieki nad konkretnym twórcą, ale o zabezpieczenie całych kolekcji zawierających dorobek kulturowy poprzednich pokoleń. Dobrym tego przykładem jest przejęcie takich kolekcji przez państwo, które następnie finansuje ich utrzymanie, konserwację, miejsce eksponowania itp. Może odbywać się to w drodze zakupu (na przykład British Museum powstało z zakupionej decyzją Parlamentu Brytyjskiego kolekcji prywatnej, zaś niedawno zbiór Gilman Paper Company Collection przejęło w ten sposób nowojorskie Metropolitan Museum), przez upaństwowienie (Muzeum Luwru powstałe po upaństwowieniu zbiorów królewskich i włączeniu do nich skonfiskowanych zbiorów prywatnych) bądź przez przejęcie zbiorów od darczyńców (wspaniałym przykładem jest podarowanie państwu w 1737 roku zbiorów medycejskich przez ostatnią z rodu Medyceuszy, Annę Marię).
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2005, 6
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mecenat literacki Anny Wazówny
Anna Vasa’s literary patronage
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078328.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich PAN
Tematy:
Anna Waza
mecenat
Waleriusz Herberger
Samuel Dambrowski
Anna Vasa
patronage
Valerius Herberger
Opis:
The aim of the article is to show the scale of Anna Vasa’s (1568-1625) literary patronage and her role in the literary culture of the Commonwealth at the beginning of the 17th century. The Infanta’s ambitions to become a patron of Protestant culture in the Polish-Lithuanian state succumbing to Catholicism have been fulfilled. The most significant testimonies of this patronage are the works of Evangelicals: the monumental “Postylla” by Samuel Dambrowski, “Florilegium ex Paradiso Psalmorum” by Valerius Herberger or “Heraclitus” by Samuel Bolestraszycki. Anna Vasa’s influence on the literary culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth in the first twenty years of the 17th century is also demonstrated by the group of Catholic writers who offered her their works. They include, among others: Andrzej Zbylitowski, Stanisław Grochowski, Jan Achacy Kmita, Jerzy Cerazyn, Wawrzyniec Chlebowski. An additional value of this patronage is that the dedications and literary works show the deeds and personality of the princess. The abundance of texts related to Infanta makes the literature connected with the remarkable biography of an independent, well-educated woman, protector of natural scientists, as well as evangelical writers and theologians. The analysis of the royal patronage leads to the another conclusion that in the research on the writings of the Polish-Lithuanian Commonwealth, the aspect of at least trilingualism of the contemporary literature, which was written in Polish, Latin and German, should be more widely considered.
Źródło:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura; 2020, 2, 13; 39-55
2449-7339
Pojawia się w:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mecenat muzyczny Radziwiłłów w XVIII wieku – od Karola Stanisława do Karola Stanisława „Panie Kochanku” Radziwiłła
Autorzy:
Bieńkowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690167.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Radzivill family
XVIII century
music patronage
Radziwiłłowie
XVIII wiek
mecenat muzyczny
Opis:
Support for musical and theatrical activities by the Nesvizh line of the Radziwill family in the eighteenth century merits attention because of the innovative solutions and high artistic level of the music production. Within the context of royal court theatre, the princes created thriving cultural centres within their residences. For example, the first stages and free-standing theatre buildings were built (Slutsk, Biała), one of the first Polish operas was played at the court of Karol Stanisław (1784), and the first professional ballet group consisting solely of Polish dancers was developed in Slutsk (1756). The princes acquired musical instruments that were both modern and of good quality (by contemporary standards) for their courts. We can also observe that significant eff ort was made by the princes to attract good performers, though the same eff ort was not made to recruit worldfamous composers. Less positive observations of patronage of the arts by the Radziwill family would include the low level of support provided to the careers of the artists, as well as the failure to amass a collection of quality music that would provide evidence of the patrons’ refi ned tastes. The Radziwill family failed to create centres of music to do justice to the courts’ size and the ambitions that the royal families professed to have. Their courts’ attempts lagged far behind the ambitious cultural projects realised by the fi nest aristocratic centres in Western Europe. It is clear that the main reasons for this stem from the family’s intellectual shallowness in the eighteenthcentury, though another reason could be the lack of tradition and social acceptance in Poland at the time for the nobility to engage in musical aff airs. Despite this the continuity of the Radziwill family’s patronage of the arts is worth noting, because there are few similar examples in eighteenth-century Poland. We know of interesting and comparable artistic projects within the courts of J.K. Branicki, M.K. Ogiński or A. Tyzenhauz, but these activities had no successors, while the continuity of musical patronage observed within the courts of Rzewuski, Lubomirski or Sapieha families, did not have the scale of the Radziwill eff orts.
Wspieranie przez Radziwiłłów muzyki i teatru zasługuje na uwagę ze względu na nowatorskość rozwiązań i niezły poziom artystyczny produkcji muzycznych. Książęta stworzyli w swoich rezydencjach prężne ośrodki kulturowe, które wiodły prym, jeśli chodzi o teatr dworski. W połowie XVIII w. były to dwory, na których najwcześniej powstały sceny teatralne, tu też pojawiły się pierwsze wolno stojące budynki teatralne (Słuck, Biała), a na dworze Karola Stanisława „Panie Kochanku” zaprezentowano jedną z pierwszych polskich oper (1784). W Słucku ponadto wykształcono pierwszą zawodową grupę baletową składającą się wyłącznie z polskich tancerzy (1756). Warto także odnotować, że książęta zgromadzili w swoich pałacach dość dobre i nowoczesne na tamte czasy instrumenty muzyczne. W działaniach książąt widać znaczną dbałość o pozyskanie dobrych i bardzo dobrych wykonawców, chociaż nie zauważono starań o zatrudnienie światowej sławy kompozytorów. Po negatywnej stronie mecenatu radziwiłłowskiego należy odnotować nieznaczne wspieranie kariery artystycznej muzyków, śpiewaków czy tancerzy, a także brak dążeń do stworzenia ekskluzywnej kolekcji muzycznej, która mogłaby zaświadczyć o dobrym smaku muzycznym jej właścicieli. Jednej z najpotężniejszych familii Rzeczypospolitej nie udało się powołać do życia ośrodków muzyczno-teatralnych na miarę swojej wielkości i królewskich ambicji. Mając możliwości finansowe i umiłowanie sztuki dźwięków, Radziwiłłowie stworzyli co prawda istotne ośrodki kulturalne kraju, ale daleko im było do ambitnych przedsięwzięć europejskich. Warto jednak odnotować ciągłość mecenasowskich poczynań Radziwiłłów, bo podobnych przykładów w XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej nie było wiele. Bardzo ciekawe i porównywalnej skali przedsięwzięcia artystyczne na dworach J.K. Branickiego, M.K. Ogińskiego czy A. Tyzenhauza nie miały kontynuatorów, natomiast ciągłość mecenatu muzycznego, który można zauważyć np. na dworze Rzewuskich, Lubomirskich czy Sapiehów, nie była tej skali co poczynania radziwiłłowskie.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2015, 1
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mecenat nad bibliografiami dziedzinowymi w okresie zaborów
Patronage in publishing subject bibliographies after the partitions of Poland
Autorzy:
MATCZUK, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681029.pdf
Data publikacji:
2015-05-21
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Bibliografia
Mecenat
19 wiek - 20 wiek
Bibliography
Patronage
19th century - 20th century
Opis:
Patronage played a tremendous role in publishing subject bibliographies after the partitions of Poland. Patronage in publishing referred mainly to financial support granted to compile or print a bibliography. The issuance was undertaken by printers, booksellers, renowned Polish patrons and authors of the bibliographies themselves. In the mid-nineteenth century individual patronage started to wane and was gradually replaced by more anonymous and collective market forces. Established in 1872, Akademia Umiejętności was ranked high among the most active institutional patrons, promoting such masterpieces as Bibliografia historii polskiej by Ludwik Finkel (Parts 1–3, 1891– 1914), Bibliografia ludoznawstwa polskiego by Franciszek Gawełek (1914) and Bibliografia słowianoznawstwa polskiego by Edmund Kołodziejczyk (1911).
Źródło:
Folia Bibliologica; 2013-2014, 55-56; 53-73
2449-8246
1230-2376
Pojawia się w:
Folia Bibliologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bellum civile, bellum externum. Ambiwalencja obrazów wojny w twórczości Horacego
Autorzy:
Kopek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645992.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Horacy
krytyka
wojna
mecenat
autonomia
Opis:
Bellum civile, bellum externum. Ambivalence of war images in Horace’s works The article aims at illustrating and explaining the ambivalence of images of just, external war (bellum externum) and civil, fratricidal war (bellum civile) in relation to the ancient literary theory and criticism, the phenomenon of political and cultural ‟patronage” and the political events of Augustan period. By analyzing the odes II 7 and III 2, epode 9 and ode I 37 the author argues that Horace’s initial litterary concept of presentation of civil and external war conventions as fas/nefas changes under the patronage. However, the poet himself, trying to preserve the poetic autonomy and meet the requirements of the ancient literary theory and criticism includes a new political and social situation in the sphere of his work. Key words: Horace; criticism; war; patronage; autonomy;
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2015, 15; 3-14
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stalinowska wizja kultury: projekt i realizacja – mecenat w warunkach upolitycznienia
Stalin’s Vision of the Culture: Project and Realization. Patronage in the Circumstances ff Politicization
Autorzy:
Blecharczyk, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807220.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura radziecka
marksizm
mecenat
realizm socjalistyczny
socjalizm
socrealizm
Stalin
Związek Radziecki
Marxism
patronage
socialist realism
socialism
Soviet culture
Soviet Union
Opis:
Mecenat Stalina nad radziecką literaturą i sztuką został w pełni sformalizowany na początku lat trzydziestych XX w. Polityczne podporządkowanie wszystkich dziedzin kultury oraz próba jej dostosowania do ściśle określonych ideologicznych i partyjnych norm znalazły odzwierciedlenie we wprowadzonej w 1934 r. doktrynie realizmu socjalistycznego. Celem kultury stalinowskiej była sakralizacja władzy oraz pełna unifikacja i podporządkowanie życia obywateli Związku Radzieckiego socjalistycznej wizji. Osoba wodza reprezentuje tu ideę państwa, przez co zyskuje szczególny, transcendentny wymiar, przekładający się także na relację z kulturą. Stalin będąc architektem najdoskonalszego, totalnego dzieła sztuki, jakim miał być socjalizm, zyskał status nie tylko opiekuna życia kulturalnego oraz mecenasa literatury i sztuki, ale najwybitniejszego, wszechmocnego stwórcy. Stalinowska rewolucja kulturalna miała na celu wypełnienie totalnego planu wodza, jakim było stworzenie radzieckiego człowieka i nowego świata.
Stalin’s patronage over soviet art and literature was completely formalized at the beginning of the 1930’s. Political subordination of all domains of culture and its ideological and party standardization were expressed by implementation of socialist realism doctrine in 1934. The very purposes of Stalinist culture were power sacralisation, fully unification and subjugation of the Soviet Union citizens life to the socialist vision. Figure of the leader represents the idea of state that yielded him as a new transcendent dimension. Stalin as an architect of excellent and total piece of art—the socialism, obtained a new special status—became not only a sponsor of entire cultural life, but also the notable, almighty creator. The main goal of Stalinist cultural revolution was to realize the total plan of its leader: creation of the Soviet Man and the new world.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 93-109
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mecenat rozrzedzony – nowe oblicze wspierania ludzi pióra w XIX wieku
Dispersed Patronage: A New Face of Support for Bookmen in the 19th Century
Autorzy:
Ścieszka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807229.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekonomia literatury
mecenat
prenumerata
publiczność literacka
socjologia literatury
wydawca
życie literackie
economics of literature
patronage
subscription
literary public
sociology of literature
publisher
literary life
Opis:
Artykuł podejmuje tematykę zmian, jakie zaszły na gruncie mecenatu literackiego (rozumianego jako materialne wspieranie ludzi pióra) w XIX wieku, analizuje ich przyczyny i skutki. Wskazuje nie tylko narodziny kapitalizmu jako czynnik, który przemodelował stosunki w obrębie życia literackiego, zwłaszcza finansowanie twórców. Analizuje także przemiany w mentalności ludzi, znaczenie wykształcenia się nowożytnej publiczności literackiej oraz jej oddziaływanie na twórców poprzez prenumeratę, przygląda się postaci nowoczesnego wydawcy (księgarza i drukarza) i znaczeniu jego działalności dla omawianych przemian. Rozważania te prowadzone są przez pryzmat zmian w mecenacie, opisane bowiem czynniki istotnie przyczyniły się do zaniku tej instytucji w starych formach. Zanim jednak do tego doszło (w XX wieku), stan pośredni między dawnym mecenatem wielkopańskim a mecenatem instytucjonalnym, świadczonym przez państwo, będzie nosił cechy pewnego rozproszenia. Owo rozproszenie zostało poddane analizie w artykule.
The article refers to changes which happened in the field of literary patronage (considered as a material support for bookmen) in the XIX century and analyses causes and effects of those changes. It indicates the birth of capitalism as a factor that remodelled the relations within the literary life, especially financing the authors. The article also analyses the changes in human mentality, significance of the emergence of modern literary public and its influence on the authors by means of subscription; it observes the character of modern publisher (bookseller and printer) and influence of their activity on the changes. The consideration is seen from the angle of changes in patronage because the described factors significantly contributed to the decline of this institution in its old form. However, before it happened (in the XX century) there was a transitional state between the old lordly patronage and the new institutional one provided by the state. This transitional patronage was somehow dispersed and the dispersion is analysed in the article.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 67-82
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola i formy mecenatu przemysłu w dziedzinie ochrony zabytków i przystosowaniu ich do potrzeb turystyki
LE ROLE ET LES FORMES DU MÉCÉNAT DE L’INDUSTRIE DANS LA PROTECTION DES MONUMENTS HISTORIQUES ET DANS LEUR ADAPTATION AUX BESOINS DU TOURISME
Autorzy:
Lorentz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539055.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
ruch turystyczno-krajoznawczy
dostosowanie zabytków do potrzeb turystyki masowej
turystyka kulturalna
udostępnianie zabytków turystom
mecenat kulturalny
Opis:
En tenant compte du développement universel du tourisme, il faudrait adapter les musées et les monuments historiques à une exploitation largement conçue et les mettre à la portée des masses. Le tourisme devrait donc participer aux frais de leur adaptation r a tionnelle. A l’échelle internationale, peuvent servir d’exemples les Cuzco et Macchu-Picchu au Pérou, la zone afférante de la ville Izmir en Turquie, Téhéran et Isfahan en Iran, pour lesquels des experts de l’UNESCO ont élaboré des projets d’adaptation e t d’aménagement. Il semble juste d’engager pour ce genre d’activité sur notre territoire des fonds et des moyens fa isant partie du budget touristique. Dans nos conditions, un mécénat très important peut être effectué par l’industrie qui possède des fonds considérables pour des buts culturels et pour l’organisation du repos de ses travailleurs. Un exemple en est déjà fourni par la restauration du château de Baranów sous les auspices du Centre industriel du soufre de Tarnobrzeg. De façon similaire, le Centre industriel de Nowa Huta pourrait s’occuper du château de Niepołomice e t les Etablissements des Azotes de Puławy — étendre leur protection sur le château de Janowiec. Le patronage de l’industrie serait doublement justifié en ce qui concerne les monuments d’où elle a tiré ses origines, notamment les sites industriels historiques. La coopération de l’industrie et du to u risme avec les ogranismes de la protection des biens culturels est nécessité par l’inté rêt commun de toute la nation. Selon l’auteur, l’un des principaux caractères du mécénat socialiste dont les prémices se font voir dans le domaine de la culture, consiste à concevoir des solutions d’ensemble aux problèmes culturels.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1967, 4; 6-10
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barbara z Duninów Sanguszkowa jako mecenas w schyłkowej epoce polskiego baroku
Autorzy:
Butkiewicz, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606697.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Barbara Sanguszko nee Dunin
maecenas of polish baroque
mecenat
historia książki
Sanguszko
Opis:
Barbara Sanguszko née Dunin was one of the richest ladies in Poland in the 18th century. She managed a huge estate after her husband’s death. She also devoted a lot of her time to cultural activities. Many promising writers and artists were sponsored by the generous lady. What is more, she contributed to publishing and translations of remarkable works. It is right to call her a Meacenas as her help was anonymous.
Barbara z Duninów Sanguszkowa była jedną z najzamożniejszych dam polskich w XVIII wieku. Zarządzając po śmierci męża ogromnym majątkiem, wiele czasu poświęcała na działalność kulturalną. Była twórczynią popularnego w epoce stanisławowskiej salonu towarzyskiego, a także chlebodawczynią dobrze zapowiadających się literatów. Nie szczędziła pieniędzy na edycję co celniejszych dzieł, włączając się do ich tłumaczenia. Można nazwać ją mecenasem, gdyż jej opieka artystyczna była sekretna i przejawiała się w autentycznej bezinteresowności.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2015, 34, 1
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 50

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies