Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Harem"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Ostatni harem w Maroku; feminizm Fatimy Mernissi
    The Last Harem in Morocco; the Feminism of Fatima Mernissi
    Autorzy:
    Machut-Mendecka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/577919.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-20
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
    Tematy:
    feminism
    Islam
    harem
    Mernissi
    Al-Ghazali
    Freud
    Opis:
    Arab feminism started in the 20th century and was reminiscent of similar movements in the West, but was never as dynamic nor successful as them. Arab women worked actively to promote equal rights for females at that time, and their leaders became the first feminists. They presented concepts that may be divided into groups according to the three main currents initiated by Egyptian activists. The first one aimed at reforms in favour of women and equality of the two sexes and was introduced by the Cairo aristocrat Huda Sharawi and women from the Egyptian upper class. Conservative activist Zaynab al-Ghazali established the second current along Islamic lines, encouraging women to demand their rights according to the Islam paradigm. The trend initiated by medical doctor and writer Nawal as-Sadawi can be referred to as progressive because it aimed to break the taboos of sexuality and carnality as forbidden subjects in public. Fatema Mernissi was a Moroccan writer and sociologist who combined Islam and feminism, grounding her arguments in Islamic teachings. The article discusses Mernissi’s life and work in terms of her efforts to seek the full equality of women and men in personal and public spheres. She benefited from her own experience, research and works on Islam as well as psychology. Mernissi described her childhood and youth in a traditional Moroccan harem, which underwent some decisive changes in the second half of the 20th century. It is noteworthy that two types of behaviour were observed in the harem: aggressive (characteristic of men) and assertive (connected with women). They are a basis for presenting the customs of the harem in the light of Mernissi’s writings. The author also deals with sexuality as an important subject for women yet rarely discussed in public. She made an interesting comparison between the concepts of sexuality developed by medieval famous Arab scholar Al-Ghazali (12th century) and the contemporary theory of Sigmund Freud. Mernissi emphasized that Muslim ideas were more favourable for the two sexes than Western ones.
    Źródło:
    Przegląd Orientalistyczny; 2018, 1-2 (265-266); 55-71
    0033-2283
    Pojawia się w:
    Przegląd Orientalistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Balzac face à Delacroix : le défi de peindre « l’intérieur d’un harem »
    Balzac versus Delacroix: the challenge of depicting the inside of a harem
    Autorzy:
    Christen, Justine
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483675.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    The Girl with the Golden Eyes
    fatal passion
    oriental genius
    the law of contrasts
    Opis:
    In spring 1834, when he started writing The Girl with the Golden Eyes, Honoré de Balzac was imbued with by Eugène Delacroix’s work and figure. Both shared an attraction towards the Orient which betrayed their tendency to romanticism. In 1834, the exhibition of the painting The women of Algiers in their Apartment encouraged a new impetus of the novelist’s oriental genius. From 1830, Balzac started to fulfill a dream: competing with Delacroix’s art by portraying the inside of a harem in the short story The Girl with the Golden Eyes, which he dedicated to the romantic painter. The hero, Henri de Marsay, conquers Paquita Valdès who is locked up in a luxurious Parisian hotel by her protector and lover, the Marquise of San Real. Paquita Valdès’s fatal passion for the Count unfolds against the backdrop of an oriental-like boudoir where Delacroix’s cherished colours prevail: yellow and red. This duo of colours, which sustains the unity of the twofold short story, prompted the following comment by Albert Béguin, a literary critic: “Balzac took up the challenge of competing with visual arts and expressing through linguistic means what painters usually say through the play with colours.” Hence the problematic question which motivates our study: How does Honoré de Balzac reproduce the romantic painter’s shape and colour language? We will first examine how the inordinate ambition to see everything and to have everything seen is expressed through Balzac’s art of composition, which he borrowed from Delacroix. The consecutive analyses of open and enclosed spaces will highlight Balzac’s treasured aesthetic law: the law of contrasts. The article will then show the aesthetic impact of the bodies and their stances upon the reader-viewer. Finally, the last part will focus on the suggestive potential of colour and motions in The Girl with the Golden Eyes.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2015, 5; 33-43
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Public Space in Morocco; a History of Gender Segregation
    Autorzy:
    Ouaryachi, Fatima
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22782180.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
    Tematy:
    space
    women
    harem
    café culture
    family law
    Morocco
    Opis:
    In this article, I examine the division of space in private and public spheres according to gender in the context of present-day Morocco. One of the many male-dominated spaces in Moroccan society is the Café culture, which in turn has implications for the male domination of the public sphere as a whole. The café not only occupy the actual part of an area but also creates a purely male territory where women are often not welcomed. Any women’s attempt to trespass into this territory is an exception that is in some cases can amount to cultural suicide. This article investigates parts of the history of Moroccan women’s attempt to reclaim public spaces, which can be said to coincide with the first phase of women movement. This article also attempts to create a link with the conceptualization of Harem as a historical and physical limitation to women’s access to public space. The article will trace this limitation back to the first Moroccan family law adopted in 1947, which only confirmed the traditional role of women and men. It will be argued that the last modification of the law in 2004 finally gave more rights to women.
    Źródło:
    Władza sądzenia; 2018, 14; 93-100
    2300-1690
    Pojawia się w:
    Władza sądzenia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Petite idole énigmatique aux yeux allongés et pleins de rêve ». Les stéréotypes orientalistes dans Le Harem entr’ouvert d’A.-R. de Lens
    “Little enigmatic idol with dreamy long narrow eyes”. Orientalist Stereotypes in Le Harem entr’ouvert by A.-R. de Lens
    Autorzy:
    Sokołowicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368342.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    stereotype
    orientalism
    colonialism
    woman
    Aline Réveillaud de Lens
    Opis:
    The present paper describes some orientalist stereotypes concerning women and manifesting themselves in Le Harem entr’ouvert (1919), a short story collection by Aline Réveillaud de Lens (1881–1925), a French painter and writer, whose works are devoted mainly to North Africa. The paper focuses on three, most common, stereotypical representations of the Oriental woman according to which she is, firstly, a beautiful odalisque serving the man; secondly, extremely sensual and thus unfaithful and, finally, jealous and, sometimes, very cruel. The author attempts to explain the origins of those representations and to answer the question why A.-R. de Lens used them in her writings
    Źródło:
    Romanica Silesiana; 2019, 16, 2; 200-210
    1898-2433
    2353-9887
    Pojawia się w:
    Romanica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Es ist eine grosse Seligkeit – so allein – so ganz und gar allein mit seinen Träumen zu sein“ – Paul Scheerbart und seine geistige Flucht in den Orient
    ‘Itʼs a great pleasure – to be so alone – so completely alone with his dreams’: Paul Scheerbart and his spiritual refuge at the orient
    Autorzy:
    Matuszewska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596681.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Orient
    Paul Scheerbart
    deutschsprachige Literatur
    Harem
    Leidenschaften
    Brutalität
    brutality
    passions
    harem
    German-speaking literature
    literatura niemieckojęzyczna
    pasje
    brutalność
    Opis:
    Der Beitrag ist Paul Scheerbarts Orientdarstellungen in drei ausgewählten Werken gewidmet: "Der Tod der Barmekiden. Arabischer Haremsroman" (1897), "Tarub. Bagdads berühmte Köchin. Arabischer Kulturroman" (1897) und "Machtspässe. Arabische Novellen" (1904). Weil der Autor den Nahen Osten nie besucht hat, stützte er sich bei seinen Beschreibungen auf mehrere Quellen, die er dann beliebig umgestaltet hat. Leidenschaft, Sehnsucht nach höheren Werten, Brutalität, Rachsucht und Kämpfe um die Macht, die mit Blutbädern enden, verflechten sich mit märchenhaften Szenerien und sagenhaften Wesen, um den Rezipienten von dem Gedanken abzulenken, dass das alte Bagdad für Berlin, das Jahr 897 für 1897 und Aschas Probleme für jene von Scheerbart stehen könnten. Dichter-, Welt- und Rebellenmacht – in diesen drei Worten drückt sich das Wesen des Scheerbartschen Orients aus.
    'The article was dedicated to presentations of the Orient in three selected works by Paul Scheerbart: 'The death of the Barmakids. Arab Harem novel' (1897), 'Tarub. Baghdad's famous female cook. Arab culture novel' (1897) and 'Jests about power. Arab novellas' (1904). As the author has never visited the Middle East, he draws from several sources, which he then transforms as he wishes. Passion, longing for higher values, brutality, revenge and fighting for the power ending with bloodbaths intertwine with the fairytale sceneries and legendary beings, to distract the recipient from the thought that the old Baghdad is Berlin, the year 897 – 1897 and Ascha’s problems could be the problems of Scheerbart. Power of poets, world and rebels – the essence of Scheerbart’s Orient is expressed in these words.
    Artykuł poświęcony jest wizjom Orientu w trzech wybranych utworach Paula Scheerbarta: „Śmierć Barmakidów. Arabska powieść haremowa” (1897), „Tarub. Sławna kucharka z Bagdadu. Arabska powieść kulturowa” (1897) oraz „Żarty o władzy. Nowele arabskie” (1904). Ponieważ autor nigdy nie odwiedził Bliskiego Wschodu, odwoływał się w swoich utworach do tekstów źródłowych, które dowolnie przekształcał. Namiętność, tęsknota za wyższymi wartościami, brutalność, żądza zemsty oraz walka o władzę, która kończy się rzezią, przeplatają się z baśniowymi sceneriami i legendarnymi istotami, aby odwieść odbiorcę od myśli, że Bagdad równie dobrze mógłby być Berlinem, rok 897 – rokiem 1897, a problemy Aschy – problemami samego Scheerbarta.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2017, 26; 43-62
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramat w rodzinie. Ostatnie lata życia Hürrem zwanej Roksolaną
    Family Drama. Last Days of Life of Hürrem, Known as Roksolana
    Autorzy:
    Wróbel, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057961.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Turcja
    Hürrem
    Roksolana
    harem
    Osmanowie
    starość
    Turkey
    Roxolana
    Ottomans
    old age
    Opis:
    Hürrem (ur. ok. 1505, zm. 1558), zwana w zachodnich źródłach Roksolaną (lub Roksaną), należy do najbardziej barwnych postaci związanych z Turcją. Historia branki i niewolnicy, która w czasie swego pobytu w haremie sułtańskim (prawdopodobnie w latach 1521–1558) awansowała do roli żony sułtana i jednej z najbardziej wpływowych osób w imperium Osmanów, wywoływała żywe zainteresowanie już u jej współczesnych. Z czasem stała się inspiracją dla licznych artystów, pisarzy i twórców, wchodząc na trwałe do europejskiej kultury. W rzeczywistości wiarygodnych informacji na jej temat jest niewiele. Wynika to z faktu, iż harem był miejscem izolowanym, a kronikarze osmańscy niechętnie pisali o kobietach. Pewniejsze informacje pochodzą od ludzi z Zachodu, ale oni mieli trudny dostęp do dworu sułtana. Dyplomaci weneccy i francuscy, często działający jak szpiedzy, gromadzili jednak starannie wiadomości z dworu, na marginesie donosząc o żonie sułtana. Głównie na podstawie ich relacji w artykule dokonano próby naszkicowania sytuacji Roksolany w ostatnich latach jej życia. Autor dochodzi do konkluzji, że choć udało się jej zdobyć i do końca życia utrzymać niezwykle silną, jak na kobietę, pozycję na dworze, jednak wprowadzone zmiany nieuchronnie prowadziły do rodzinnego dramatu, jakim było zamordowanie na rozkaz syna Selima jej drugiego syna Bajezyda wraz z wnukami.
    Hürrem (born ca. 1505–1558), called Roxelana (or Roxana) in Western sources, is one of the most colorful characters associated with Turkey. The story of a captive and slave who – during her stay in the Sultan’s harem (probably between 1521 and 1558) – was promoted to the role of the sultan’s wife and one of the most influential people in the Ottoman Empire aroused keen interest among her contemporaries. With time, it became an inspiration for numerous artists, writers, and creators, entering European culture for good. In fact, there is little reliable information about her, due to the fact that the harem was an isolated place and the Ottoman chroniclers were reluctant to write about women. More certain information came from Westerners, but they did not have much access to the Sultan’s court. However, Venetian, French, and other diplomats – often acting like spies – carefully gathered information from the court, informing in passing of the sultan’s wife. Mainly on the basis of their accounts, the article attempts to draw a picture of Roxelana’s later years. The author concludes that although Roxelana managed to gain and maintain an extremely strong position at the court, the changes inevitably led to family drama. Her beloved son, Bayezid, was murdered along with his children on the orders of the second her son of Selim
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 36, 1; 19-34
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rewolucja w haremie Usbeka, czyli Monteskiuszowska koncepcja wolności w „Listach perskich”
    Revolution In Usbek’s Harem. The Idea Of Freedom In Montesquieu’s Persian Letters
    Autorzy:
    Porada, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2080873.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Montesquieu
    "Persian Letters"
    political philosophy
    liberty
    Monteskiusz
    "Listy perskie"
    filozofia polityczna
    wolność
    Nauki Humanistyczne i Społeczne
    Opis:
    Published for the fi rst time in 1721, Persian Letters has been relatively underestimated as a source of knowledge about Montesquieu’s philosophy of liberty. This paper analyses one of the main story lines of the novel, namely the relations between Usbek, the Persian traveller, and the wives remaining in his seraglio. It is demonstrated that these wives are in fact the fi gures of subjects — the fl attering and scheming subject of an absolute ruler, the law-abiding subject of a monarch, and the rebel who questions the very legitimacy of the lord’s authority. It is also demonstrated that the story of the seraglio wives’ rebellion explains why subjects rebel and how the rulers who abuse their power lose it.
    Źródło:
    Historyka studia metodologiczne; 2019, 49; 143-171
    0073-277X
    Pojawia się w:
    Historyka studia metodologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intruder in the Harem, or Captain Martin Eric Nasmith’s Oriental Adventures
    Autorzy:
    Nykiel, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146175.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Martin Eric Dunbar-Nasmith
    Dardanelles
    Gallipoli
    Sea of Marmara
    "E11"
    WW1
    Dardanele
    Morze Marmara
    pierwsza wojna światowa
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony jest początkowemu okresowi kariery adm. Martina Erica Dunbar-Nasmitha (1883–1965) i stanowi próbę podsumowania jego osiągnięć podczas trzech podwodnych patroli w Dardanelach i na Morzu Marmara w 1915 r. Misje te przyniosły mu miano najskuteczniejszego brytyjskiego “podwodniaka” pierwszej wojny światowej. W anglosaskiej historiografii wszystkie publikacje poświęcone działaniom Nasmitha na wodach tureckich stanowią jednostronną narrację, opartą wyłącznie na źródłach brytyjskich. Autor podjął więc pierwszą w zachodniej historiografii próbę skonfrontowania brytyjskiego i tureckiego punktu widzenia. Podobnej konfrontacji podejmowano się kilkukrotnie w Turcji, ale jej efekty nie są powszechnie znane zachodnim historykom i w kilku przypadkach budzą zastrzeżenia. Decyzja o podjęciu się niniejszego wyzwania wynika ze świadomości tego, że ocena sytuacji dokonywana przez Nasmitha, w chwili, gdy osobiście obserwował efekty swych ataków, nie mogła być pełna i całkowicie obiektywna. Nie miał prawa wiedzieć, że niektóre z zatopionych przez niego na płytkich wodach przybrzeżnych jednostek zostały przez Turków podniesione z dna i przywrócone do służby. Artykuł ten stanowi szczegółowe omówienie ataków na osmańskie okręty wojenne, statki handlowe o napędzie parowym i cele lądowe, podjętych przez Nasmitha podczas wszystkich trzech patroli okrętu podwodnego “E11.” W rezultacie swoich badań autor zwraca uwagę na to, iż bilans drugiego patrolu, zarówno pod względem strat zadanych osmańskiej marynarce wojennej, jak i flocie transportowej był bez porównania lepszy niż pierwszego (za który Nasmith odznaczony został Krzyżem Wiktorii). W przypadku strat floty transportowej łączny tonaż definitywnie zatopionych jednostek o napędzie parowym był o ponad 470 procent większy. Choć Nasmith twierdził, że podczas wszystkich trzech patroli zatopił co najmniej 122 osmańskie jednostki pływające, to według źródeł tureckich liczba okrętów i parowców, które definitywnie unieszkodliwił nie przekroczyła piętnastu.
    The article is devoted to the early phase of the career of Martin Eric Nasmith (1883–1965) and is an attempt to summarise his achievements during three underwater patrols in the Dardanelles and the Sea of Marmara in 1915. Those missions brought him the appellation of the most effective British submariner of WW1. In Anglophone historiography, all the books and articles related to this subject constitute a one-sided narrative based solely on British sources. Thus, the author has made the first attempt in western historiography to compare the British and Turkish points of view. Although a few such efforts have been made in Turkey, their results are not widely known to western historians, and in some cases, they raise objections. The decision to take up this challenge came from an awareness that Nasmith’s view of the situation at the moment when he was personally observing the effects of his attacks could not be complete and entirely objective. He could not have known that some of the vessels he had sunk in shallow coastal waters were salvaged by the Turks and restored to service. The article gives detailed coverage of the attacks conducted by Nasmith on Ottoman warships, steam-powered merchant ships and land targets, during all three patrols of the “E11” submarine. As a result of his research, the author was able to draw attention to the fact that the results of “E11”’s second patrol were incomparably more favourable than those of the first one (for which Nasmith was awarded the Victoria Cross), both in terms of losses inflicted on the Ottoman Navy and on the transport fleet. In the case of the latter, the total tonnage of definitively sunken steam-powered vessels was more than 470 percent higher. While Nasmith claimed that he had sunk at least 122 Ottoman vessels during all three patrols, Turkish sources indicate that the total number of warships and steam-powered transport ships definitively destroyed by him did not exceed fifteen.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2022, 35; 41-84
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobiecy głos w męskocentrycznym świecie. Dwór sułtański we wspomnieniach córek Abdülhamida II
    A Female Voice in a Male-centric World. The Sultan’s Court in the Memories of Daughters of Abdülhamid II
    Autorzy:
    Zając, Grażyna
    Filipowska, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36855261.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    kobieca autobiografia
    harem
    autonarracja
    Ayşe Osmanoğlu
    Şadiye Osmanoğlu
    women’s autobiography
    self-narration
    Opis:
    Artykuł przedstawia życie na dworze sułtana osmańskiego Abdülhamida II na przełomie XIX i XX w., opisane z punktu widzenia jego dwóch córek: Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) i Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Obie, niezależnie od siebie, opublikowały wspomnienia w latach 50. i 60. XX w., najpierw w prasie, później w formie książkowej. Ostatecznie ich autobiografie ukazały się pod tym samym tytułem: Babam Abdülhamid [Mój ojciec Abdülhamid]. Analiza literaturoznawcza autobiografii dotyczyła kategorii autonarracji. Księżniczki spisały swe wspomnienia jako siedemdziesięcioletnie kobiety, mające za sobą doświadczenie wygnania z kraju i wieloletniej tułaczki, wymagającej dużej niezależności i samodzielności. Mimo to relacjonując swą młodość, spędzoną w sułtańskim haremie, przyjęły perspektywę młodych dziewczyn, zależnych w pełni od woli ojca i wierzących w wyznawane przez niego wartości. Deklarując zadowolenie z życia w tym męskocentrycznym świecie, traktowały jako naturalny porządek oparty na hierarchii, podporządkowując się pałacowej etykiecie. Dopiero miejsca przemilczane i niedomówienia, szczególnie dotyczące sfery emocji, wydobyte w procesie analizy autobiografii, pokazały, że autonarracja Şadiye i Ayşe Osmanoğlu, choć starannie kreowana, nie zawsze była spójna. Wpojone w dzieciństwie zasady, pragnienie obrony świata wartości porzuconego w czasach Republiki oraz zwykła tęsknota za wygodną i bezpieczną młodością w haremie sprawiły, że księżniczki nie zdecydowały się na to, by ich głos wybrzmiał mocniej.
    This article presents life at the court of Ottoman Sultan Abdülhamid II at the turn of the 20th century, described from the point of view of his two daughters, Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) and Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Both, independently of each other, published their memoirs in the 1950s and 1960s, first in the press and later as books. Finally, their autobiographies were published under the same title: Babam Abdülhamid [My Father Abdülhamid]. The literary analysis of the autobiographies focused on the category of selfnarration. The princesses wrote down their memoirs around the age of 70, with the experience of exile from their country and years of nomadic existence, requiring a lot of independence and self-reliance. Nevertheless, reporting on their youth, spent in the Sultan’s harem, they adopted the perspective of young girls, fully dependent on their father’s will and believing in his values. Declaring themselves to be content with life in this male-centric world, they considered a hierarchy-based order as natural. Only the passed over issues and omissions, especially regarding the emotional sphere, brought out in the process of analysing the autobiography, showed that Şadiye and Ayşe Osmanoğlu’s selfnarration, although carefully created, was not always coherent. The principles instilled in childhood, the desire to defend a world of values discarded in the era of the Republic and the plain nostalgia for a comfortable and secure youth in the harem resulted in the decision of the princesses not to make their voices resound more strongly.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 39, 4; 161-178
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies