Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Dialog międzyreligijny"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-71 z 71
    Tytuł:
    Interreligious Dialogue in Jesus Christ
    Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie
    Autorzy:
    Proniewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950539.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    religia
    dialog międzyreligijny
    chrześcijaństwo
    judaizm
    hinduizm
    buddyzm
    religion
    interreligious dialogue
    christianity
    judaism
    islam
    hinduism
    buddhism
    Opis:
    This article presents a critical reflection on the advancement of interreligious dialogue between Christianity, Judaism, Islam, Hinduism, and Buddhism. Considering the person of Jesus Christ as a common reference point provides another perspective on reconciliation as well as a means to bridge the differences that continue to hinder a communal experience of faith.
    Artykuł nt. Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie zawiera krytyczną refleksję na temat stopnia zaawansowania w dialogu między religiami takimi jak: chrześcijaństwo, judaizm, islam, hinduizm, buddyzm. Uwzględnienie wspólnego punktu odniesienia do osoby Jezusa Chrystusa ma być kolejnym głosem w sprawie pojednania i sugestią w niwelowaniu różnic, które ciągle utrudniają wspólnotowe doświadczenie wiary.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 1
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Openness to interreligious dialogue – psychological antecedents and processes
    Otwartość na dialog międzyreligijny ‒ psychologiczne uwarunkowania i procesy
    Autorzy:
    Krok, Dariusz
    Król, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594967.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    otwartość; dialog międzyreligijny; osobowość; postawy religijne; procesy dialogowe.
    openness; interreligious dialogue; personality; religious attitudes; dialogue processes.
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest określenie psychologicznych uwarunkowań i procesów, które odgrywają kluczową rolę w budowaniu i rozwijaniu otwartości na dialog międzyreligijny. Dwa czynniki decydują o stylu prowadzenia dialogu międzyreligijnego: cechy osobowości (ugodowość i otwartość na doświadczenie) oraz postawy religijne (dojrzała religijność). Formują one atmosferę tolerancji, która jest szczególnie ważna w dialogu, gdyż tworzy wolność religijną, która jest niezbędnym warunkiem dialogu międzyreligijnego. Skuteczność dialogu międzyreligijnego zależy od obecności czynników osobistych i grupowych, które określają jego ostateczny charakter, np. prawdziwa autonomia motywacji religijnej, umiejętność różnicowania zasadniczych i peryferyjnych elementów religii lub autentyczność przekonań religijnych związana z zaangażowaniem. W wielu sytuacjach wymienione czynniki wchodzą we wzajemne interakcje, które wpływają na finalne formy dialogu międzyreligijnego.
    The aim of this article is to examine psychological antecedents and processes that play a crucial role in building and developing openness to interreligious dialogue. Two factors turn out to determine the ways in which interreligious dialogue is led: personality traits (agreeableness and openness to experience) and religious attitudes (intrinsic religiosity). They create an atmosphere of tolerance, which is especially important in dialogue as it promotes the religious freedom that is a necessary condition for interreligious dialogue. The effectiveness of interreligious dialogue depends on the presence of personal and group factors which all contribute to the final outcome, e.g. genuine autonomy of religious motivation, the ability to differentiate between essential and peripheral elements in religion, or authenticity of religious beliefs connected with commitment. They frequently interact with each other in influencing the final forms of interreligious dialogue.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2019, 19; 291-308
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interreligious Dialogue of the Catholic Church With the Candomblé Communities in Brazil
    Dialog międzyreligijny Kościoła katolickiego ze wspólnotami Candomblé w Brazylii
    Autorzy:
    Kieżel, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950589.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Catholic Church
    interreligious dialogue
    Afro-Brazilian religions
    mythology
    orishas
    Yoruba beliefs
    Candomblé
    kościół katolicki
    candomblé
    dialog międzyreligijny
    religie
    afrobrazylijskie
    mitologia
    orisze
    wierzenia jorubów
    Opis:
    Deklaracja Soboru Watykańskiego Drugiego, Nostra aetate, poświęcona w całości zagadnieniu relacji Kościoła katolickiego do religii niechrześcijańskich, ukazała nową postawę Kościoła wobec innych religii i określona została pojęciem „dialog”. Kościół katolicki – we współczesnym, wielokulturowym społeczeństwie Brazylii – prowadzi dialog międzyreligijny z wieloma wspólnotami religijnymi, a wśród nich ze wspólnotami Candomblé, które swoje korzenie mają w wierzeniach pochodzenia afrykańskiego. W niniejszym artykule ukazano, w zarysie, zagadnienie dialogu międzyreligijnego Kościoła katolickiego ze wspólnotami religijnymi Candomblé w Brazylii. W pierwszej części wskazano na podstawy dialogu w nauczaniu Kościoła katolickiego oraz jego realizację w dokumentach Konferencji Episkopatu Brazylii. Następnie zarysowano problematykę dialogu międzyreligijnego w ujęciu teologii afroamerykańskiej oraz próby prowadzenia dialogu w obrębie wspólnot Candomblé. W ostatniej części opracowania wskazano na rolę mitologii w wierzeniach Jorubów z Nigerii jako wyzwanie w procesie prowadzenia dialogu religijnego Kościoła ze wspólnotami Candomblé w Brazylii.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog międzyreligijny jako „życiowa konieczność” w nauczaniu Benedykta XVI
    Interreligious Dialogue as a „Life Necessity” in the Teaching of Benedict XVI
    Autorzy:
    Słupek, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144002.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    Benedykt XVI
    prawda
    relatywizm
    fundamentalizm
    godność osoby ludzkiej
    wolność religijna
    ewangelizacja
    interreligious dialogue
    Benedict XVI
    truth
    relativism
    fundamentalism
    dignity of human person
    religious freedom
    evangelization
    Opis:
    Benedict XVI, identifying himself as “the apostle of dialogue and the man of peace”, makes an important contribution to the interreligious dialogue. The Pope indicates, that this dialogue cannot be treated as a “temporary choice”, but the future depends on it, it is a “life necessity”. In development of this dialogue today there appear some obstacles. One of the main goals of the interreligious dialogue is to seek the truth together, and the essential source of numerous impediments preventing it is an erroneous way of approaching truth. It can take a form of relativism, which denies existence of any truth, or a form of religious fundamentalism that claims the right to impose it. In order to prevent interreligious dialogue from leading to religious syncretism and to confusion in those who participate in it, it is necessary to respect certain basic rules. Benedict XVI lists the following as the most important ones: rule of reciprocity, rule of keeping own identity and accepting identity of interlocutor, respecting every human person and uniting dialogue with proclamation of the Gospel.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 121-141
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religions, terrorism and war
    Religie, terroryzm i wojna
    Autorzy:
    de Charentenay SJ, Pierre
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595460.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    War
    religion
    terrorism
    interreligious dialogue
    wojna
    religia
    terroryzm
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    Terrorism has expanded worldwide. It became necessary to look for a new framework of analysis in order to understand this type of violence. The expression “third world war” has been used in different circumstances. But terrorism is not a war because the two enemies are not well identified and conflict is not precisely located. There is a conflict in Syria and Iraq, but it is not a world war. The term “third world war” is also dangerous because it gives the impression that you will be able to end terrorism by some kind of act of war. The expression “war on terrorism” has technically not any sense. But terrorism has an aspect where religions are concerned: this is the individual decision to enter into a process of radicalization. One of the most fruitful places of peace building for religions is the interreligious dialogue at local level, schools, municipalities, churches. Global dialogue has no impact on the field if there is no action and connection at the local level.
    Terroryzm stał się zjawiskiem globalnym. Sprawia to, że niezbędne jest poszukiwanie nowych podstaw systematycznej analizy dla zrozumienia tego rodzaju przemocy. W różnych okolicznościach było używane wyrażenie „trzecia wojna światowa”. Jednakże terroryzm nie jest wojną, gdyż nie można dobrze zidentyfikować dwóch wrogów, a konflikt nie jest precyzyjnie umiejscowiony. Mamy do czynienia z konfliktem w Syrii i Iraku, ale nie jest to wojna światowa. Termin „trzecia wojna światowa” jest niebezpieczny, gdyż tworzy wrażenie, że możliwe jest skończenie z terroryzmem za pomocą rodzaju aktu wojny. Wyrażenie „wojna z terroryzmem” technicznie jest bezsensowne. Jednakże terroryzm posiada wymiar, którym zainteresowane są religie. Jest to indywidualna decyzja włączenia się w proces radykalizacji. Dla religii jednym z najbardziej owocnych miejsc budowania pokoju jest dialog międzyreligijny na poziomie lokalnym: szkół, społeczności lokalnych i Kościołów. Dialog globalny jest bezskuteczny jeśli brakuje działań i powiązań na płaszczyźnie lokalnej.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 65-75
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Średniowieczna apologia chrześcijaństwa wobec islamu
    Autorzy:
    Ledwoń, Ireneusz Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607169.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Christian apology
    Christianity and Islam
    interreligious dialogue
    apologia chrześcijaństwa
    chrześcijaństwo a islam
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    The paper focuses on the issue of Christian apology vis-à-vis Islam in the Middle Ages. The author points out that the Christian attitude towards Islam evolved from associating it with an apocalyptic Antichrist, through seeing it as the fulfillment of Abraham’s promise given to Ishmael and a Christian heresy, up to the approval of Islam as a religion – initially deemed a false one, however with time, recognized as containing elements of the authentic truth revealed by God. Nicholas of Cusa’s original approach towards Islam failed to find followers and sank into oblivion. Over the next centuries the perception of Islam had been dominated by the Turkish threat to Europe and the era of European colonialism in  Asia.
    W artykule, podejmującym zagadnienie chrześcijańskiej apologii wobec islamu w średniowie- czu, autor zwraca uwagę, że chrześcijańskie nastawienie do islamu zmieniało się od patrzenia nań jako na apokaliptycznego Antychrysta, przez wypełnienie obietnicy Abrahama danej Izmaelowi oraz chrześcijańską herezję, aż po dostrzeżenie w nim religii, początkowo uznawanej za fałszywą,  z czasem jednak za zawierającej też elementy autentycznej prawdy objawionej przez Boga. Orygi- nalne podejście Mikołaja z Kuzy do islamu nie znalazło kontynuatorów i odeszło w zapomnienie. W kolejnych wiekach sposób postrzegania islamu został zdominowany przez tureckie zagrożenie dla Europy, następnie przez epokę kolonializmu krajów azjatyckich.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2015, 29; 197-212
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog religii a dialog kultur
    Dialogue of Religions and Dialogue of Cultures
    Autorzy:
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036016.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    religia
    kultura
    dialog międzyreligijny
    dialog międzykulturowy
    monoteizm
    prawda
    przemoc
    Opis:
    W artykule podjęto zagadnienie relacji między dialogiem kultur a dialogiem religii. Analiza pojęcia religii i pojęcia kultury pokazała, że ich treści są ze sobą ściśle powiązane. Nie ma religii bez kultury ani kultury bez religii. Dlatego pojawiający się czasem postulat zastąpienia dialogu międzyreligijnego dialogiem międzykulturowym jest bezpodstawny. Dialog kultur bez dialogu religii jest niemożliwy. Aby dialog mógł zaistnieć, muszą być spełnione odpowiednie warunki. Jednym z nich jest dążenie do prawdy. Prawda ma jednak charakter inkluzywny, a nie ekskluzywny. Dlatego w religii nie ma miejsca na przemoc w imię prawdy. Dla chrześcijan prawda ma charakter osobowy. Jest nią Jezus Chrystus – Zbawiciel „polifoniczny” (Klemens Aleksandryjski).
    The article deals with the relationship between the dialogue of cultures and the dialogue of religions. The analysis of the concept of religion and culture shows that their contents are closely related to each other. There is no religion without culture nor culture without religion. Therefore, demand emerging sometimes to replace interreligious dialogue with intercultural dialogue is unfounded. A dialogue of cultures without a dialogue of religions is impossible. In order for a dialogue to take place, appropriate conditions must be met. One of them is the pursuit of truth. However, the truth is inclusive, not exclusive. Therefore, in religion there is no room for violence in the name of truth. For Christians, truth has a personal character. It is Jesus Christ, the “polyphonic” Saviour (Clement of Alexandria).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 63-77
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orthodoxy and Islam
    Prawosławie i islam
    Autorzy:
    Boldişor, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595085.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Interreligious dialogue
    Orthodoxy
    Islam
    “Danube model” in Romania
    dialog międzyreligijny
    prawosławie
    „model Danube” w Rumunii
    Opis:
    Within the historical approach on interreligious dialogue, it should not be overlooked that the representatives of Orthodox Churches were actively involved in promoting and supporting interreligious dialogue by participating in the meetings that have focused on relations with people of other religions. In this context, the Orthodox Churches come with a whole tradition that stretches to the early centuries, the relations with Jews and Muslims being an integral part of the history of Orthodox Christianity. The Orthodox Christians, with their bi-millennium tradition, where there are different interpretations of other religions, bring to the modern world an approach that takes into account personal relationship with people of other religions. Analyzing how the representatives of the Orthodoxy and the Islam in Romania are trying to find solutions to the many problems facing the world today, we can say that lately in Romania, the interreligious, intercultural and interethnic dialogue increased both quantitatively and qualitatively. Among the followers of the two religions that live in these territories for centuries, the relations have varied over the time, reaching today to a situation in which the believers live in peace, protected by the laws of the Romanian state which guarantee the freedom of thought and religious expression. Moreover, lately it has been attempted to find solutions to the global crises which are, not infrequently, religious.
    Dokonując historycznego spojrzenia na przebieg dialogu międzyreligijnego, nie można przeoczyć udziału w nim przedstawicieli Kościołów prawosławnych, uczestniczących aktywnie w spotkaniach z reprezentantami innych religii. Kościoły prawosławne angażują się w ten proces, niosąc w sobie całą swoją tradycję, sięgającą pierwszych wieków, oraz doświadczenie relacji z Żydami i muzułmanami, będące integralną częścią historii prawosławnego chrześcijaństwa. Chrześcijanie prawosławni z ich dwutysiącletnią tradycją, w której podejmowano zróżnicowane interpretacje innych religii, wnoszą we współczesny kontekst bogactwo osobistych relacji z osobami wywodzącymi się z innych religii. Analizując sposób rozwiązywania aktualnych problemów przez prawosławnych i muzułmanów w Rumunii, można stwierdzić, że zarówno w wymiarze ilościowym, jak i jakościowym następuje wyraźne ożywienie dialogu międzyreligijnego, międzykulturowego i międzyetnicznego w tym kraju. Relacje pomiędzy wyznawcami tych religii, zamieszkującymi od wieków terytorium Rumunii, zmieniały się w różnych okresach, osiągając obecnie poziom, w którym wierni żyją w pokoju, strzeżonym przez rumuńskie prawo państwowe, gwarantujące wolność myśli i wyznania. Co więcej, ostatnio podjęto próby rozwiązania globalnych kryzysów, które nierzadko mają charakter religijny.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2016, 16; 401-419
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog chrześcijaństwa z islamem
    Autorzy:
    Wąs, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041466.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    interreligious dialogue
    christians
    Muslims
    islam
    church
    Second Vatican council
    dialog międzyreligijny
    chrześcijanie
    muzułmanie
    kościół
    Sobór Watykański ii
    Opis:
    Since the beginning of islam in the 7th century christians and Muslims have been a permanent challenge for themselves. the confrontation and the closeness which accompanythem through the entire history are rooted in the universal and monotheistic character of both religions. From the christian point of view it would be diffcult to talk about interreligious dialogue or at least its modern developments, without the Second Vatican council (1962–1965) and the declaration nostra aetate. the council recognized in it the spiritual, moral and cultural values present in different religions, emphasizing spiritual and moral values between Muslim and christians. For the frst time in the history of the catholic church, the council’s fathers offcially called for the co-operation with Muslims. this is the starting point of the real dialogue between christians and Muslims. This article attempts to describe and analyse – in three parts – some aspects of the dialogical initiatives of christian-Muslim relations. A greater part of it refers to the roman catholic church, but some examples of interpretation and dialogical initiatives of the Orthodox and protestant churches are included as well. Islam as a point of reference is taken as a whole. After a short introduction containing a general defnition of dialogue and its interreligious form the frst part deals with historical facts which shaped the dialogical attitudes. the selected historical facts build a background forsome theological ideas on islam in orthodox, catholic and protestant traditions. The second part focuses on the practical aspects of dialogue – its forms and representative institutions, i.e. the pontifcal council for interreligious Dialogue, World council of churches and Orthodox center of the ecumenical patriarch in chambésy which are engaged in the dialogue on behalf of the main christian churches. the third part offers some ideas concerning aarguments for dialogue, its effciency and quality which might be important for the future of dialogue.the modern history of christian-Muslim relations shows that the dialogue between adherents of these two largest religions is possible despite that it is not an easy undertaking. the author underlines that there is no alternative to dialogue as there is no better way to defeat prejudices and heal the wounds of the past. 
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 223-247
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog międzyreligijny w sztuce wczesnopiastowskiej
    Autorzy:
    Urbańczyk, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195759.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Polska
    wczesne średniowiecze
    krzyż
    swastyka
    trykwetra
    młotek
    Thora
    Polska
    early Middle Ages
    cross
    swastika
    triskelion
    Thor’s hammer
    Opis:
    Nie ma źródeł historycznych ani świadectw archeologicznych czy numizmatycznych lub przedstawień artystycznych, które potwierdzałyby tradycyjną wizję szerokiej i skutecznej chrystianizacji całego kraju wkrótce po konwersji Mieszka I. Zatem, podobnie do współczesnego państewka zachodniosłowiańskich Obodrytów i do jedenastowiecznej Szwecji, chrześcijańska dynastia Piastów rządziła państwem zamieszkanym w przeważającej części przez pogan. Wydaje się, że pewne odzwierciedlenie konfrontacji ideologicznej jest dostrzegalne w symbolice artystycznej, w której można wskazać przykłady swoistego synkretyzmu, kiedy stare i nowe elementy konkurowały ze sobą i wchodziły w specyficzny dialog. Wykorzystywane w tym symbole nabierały nowych znaczeń czy choćby dwuznaczności. Znaleziska z ziem polskich mogą stanowić dobry przyczynek do takich rozważań.
    There are no historical sources, archaeological or numismatic evidence nor artistic performances to confirm the traditional vision of a broad and effective Christianization of the whole country shortly after the conversion of Mieszko I. Thus, similarly to Mieszko’s contemporary, the state of West Slavic Obotrites and eleventh-century Sweden, the Christian Piast dynasty ruled a country inhabited predominantly by pagans. It seems that a certain reflection of the ideological confrontation is visible in artistic symbolism, in which examples of a kind of syncretism can be pointed out, when old and new elements competed with each other and entered into a specific dialogue. Symbols used in them acquired new meanings or even ambiguities. Findings from Polish lands can be a good contribution to such deliberations.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 31-40
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016)
    Autorzy:
    Pilarczyk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053332.pdf
    Data publikacji:
    2017-04-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    judaizm
    chrześcijaństwo
    interreligious dialogue
    Judaism
    Christianity
    Opis:
    Book review:Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016). Ss. 648. PLN 65 (oprawa twarda). ISBN 978-83-942734-9-1.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2017, 7, 2; 297-303
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Afrykańskie twarze Jezusa
    Faces of Jesus in Africa
    Autorzy:
    Obirek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480575.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Chrześcijaństwo w Afryce
    inkulturacja
    Jezus
    teologia
    dialog międzyreligijny
    Christianity in Africa
    inculturation
    Jesus
    theology
    interreligious dialogue
    Opis:
    Tytuł artykułu zapożyczony został ze zbioru esejów, opatrzonych tym właśnie tytułem, autorstwa afrykańskich teologów. Redaktor tej książki napisał: „Inkulturacja Ewangelii jest dzisiaj najważniejszą sprawą w Afryce”. Dociekania autora artykułu potwierdzają to stwierdzenie. Teologia wypracowana przez afrykańskich teologów w ostatnich dziesięcioleciach jest dobrą ilustracją pojęcia inkulturacji zaprezentowanego przez Nicolasa Standaerta w książce Inculturation. The Gospel and Cultures: „Inkulturacja w sensie teologicznym polega na wcieleniu ewangelicznego życia i przesłania w szczególny kontekst kultury poprzez członków tej kultury”. Tak pojęta inkulturacja jest żywym i fascynującym przykładem dynamicznego rozwoju afrykańskiego chrześcijaństwa w XXI wieku.
    The title of the article is taken from the collection of essays by African theologians exactly entitled Faces of Jesus in Africa. The editor of this book wrote: “Inculturation of the Gospel remains a prime, if not the prime, item on Africa’s agenda”. The research of the author confirms this assumption. The theology elaborated in the last decades by African theologians is a good illustration of the concept of inculturation elaborated by Nicolas Standaert in his book Inculturation. The Gospel and Cultures: “The Inculturation of the evangelical life and message in a particular cultural context and through the members of that culture”. It is a vivid and fascinating example of dynamic development of Christianity in XXI century in Africa.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 104-118
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maciej Musa Konopacki i jego korespondencja
    Maciej Musa Konopacki and his correspondence
    Autorzy:
    Berger, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480613.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Maciej Musa Konopacki
    Tatarzy
    korespondencja
    dialog międzyreligijny
    orientalistyka
    Tatars
    correspondence
    interreligious dialogue
    Orientalism
    Opis:
    Maciej Musa Konopacki, polski Tatar, muzułmanin, publicysta, działacz społeczny, orędownik zbliżenia chrześcijaństwa i islamu, w swojej działalności popularyzującej historię polskich Tatarów prowadził bogatą korespondencję z ludźmi Kościoła, nauki i sztuki, a także wieloma swoimi pobratymcami, ze zwykłymi ludźmi zainteresowanymi historią Tatarów na ziemiach polskich, szukającymi swoich tatarskich korzeni. Zapytany, dlaczego pisał tyle listów, dlaczego poświęcał im tak wiele czasu i uwagi, Konopacki odpowiada, że chciał w ten sposób uwiarygodnić Tatarów w polskim społeczeństwie, a zarazem przywrócić im tożsamość, którą według niego zatracali. Starał się zainteresować historią Tatarów na ziemiach polskich ludzi różnych dziedzin nauki i kultury.
    Maciej Musa Konopacki was Polish Tatar, Muslim, writer, social activist and campaigner for the Christian and Muslim rapprochement. In his popularization of the history of the Polish Tatars he led extensive correspondence with representatives of the Church, scholars and artists, as well as his co-religionists and ordinary people, interested in the Polish-Tatar history, or searching for their Tatar roots. Asked for reasons for his letter writing activities, Konopacki would reply he wanted to validate Tatars in the Polish society and restore their lost identity. He seeked people acknowledging their Tatar descend, and worked to attract interest in Tatars’ history among scholars and artists.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 26-42
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Islam w Europie – między zagrożeniem a integracją
    Autorzy:
    Rabiej, Stanisław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040924.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Europe
    Islam
    refugees
    migration movement
    integration
    stereotypes
    interreligious dialogue
    Europa
    islam
    uchodźcy
    ruch migracyjny
    integracja
    stereotypy
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    W artykule nakreślono możliwe reperkusje większej obecności przedstawicieli islamu w Europie na początku XXI stulecia. Odsetek muzułmanów w Europie wzrósł z 2% w 1950 r. do 6% w 2020 roku. W recepcji nowej fali napływu muzułman na Stary kontynent przedstawiono przewidywalne konsekwencje. Rozważono zaistnienie dwu scenariuszy. Jednym z nich jest narastające wciąż przekonanie o zagrożeniu ze strony wzrastającej w Europie populacji muzułman. Innym możliwym rozwiązaniem jest ich sukcesywna integracja. Dla obu wersji rozwoju wydarzeń przedstawiono wyraźne przesłanki opierające się na znanych faktach, decyzjach społeczno-politycznych, ratyfikowanych umowach oraz deklaracjach decydentów. Podjęto dyskusje z pojawiającymi się stereotypami znamionującymi niechętne nastawienie do wzrastającej obecności islamu na Starym kontynencie. Przedstawiono też wdrażane praktyki na  rzecz integracji społeczności muzułmańskiej.
    The paper outlines the possible repercussions of greater presence of Islamic representatives in Europe at the beginning of the 21st century. The percentage of Muslims in Europe increased from 2% in 1950 to 6% in 2020. The reception of the new wave of Muslim influxes into the Old Continent presents predictable consequences. Two scenarios were considered. One of them is the growing perception of the threat from the growing Muslim population in Europe. Another possible solution is their gradual integration. For both scenarios, clear premises based on known facts, socio-political decisions, ratified agreements and declarations of decision makers are presented. Discussions have been held with emerging stereotypes that indicate an aversion to the growing presence of Islam on the Old Continent. Practices implemented to integrate the Muslim community were also presented.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2020, 15; 159-178
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contemporary Liberal Catholicism in the USA
    Współczesny katolicyzm liberalny w USA
    Autorzy:
    Obirek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480597.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Catholic University
    interreligious dialogue
    Liberal Catholicism
    postmodernism
    Vatican II
    uniwersytet katolicki
    dialog międzyreligijny
    liberalny katolicyzm
    postmodernizm
    Vaticanum II
    Opis:
    American liberal Catholics are able to show that they overcome the traditional catholic authoritarianism. We can find many reasons for the particular situation of the Catholic Church in the USA. One of them is the Catholic High Education in the USA and the second is II Vatican Council. Both are closely related, or even one can say that catholic universities in the USA go further with the ideas of II Vatican Council. The two most important declarations of this event were produced by American theologians: Dignitatis humanae and Nostra aetate. The problem of human sexuality was one of the most discussed in Catholic theology in the post II Vatican period, and particularly, when the pope Paul VI issued Humanae vitae, a document dedicated to this topic. The main theologian who criticized the Vatican doctrine was Charles Curran, at that time a professor at Catholic University of America. One of the first theologian who included a feminist perspective in her theological reflection was Mary Daly, after her and less radical are Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza particularly known for her biblical hermeneutic with feminist perspective, and Elizabeth A. Johnson who proposed an concrete solution for patriarchal concept of God. Very important is a contribution of American liberal Catholics in Jewish-Christian relations, interreligious dialogue, and even with postmodernism.
    Amerykańscy liberalni katolicy są w stanie pokazać, że pokonują tradycyjny katolicki autorytaryzm. Możemy odnaleźć wiele przyczyn, które legły u podstaw szczególnej sytuacji, w jakiej znalazł się Kościół katolicki w USA. Pierwszą z nich jest katolickie szkolnictwo wyższe w USA, kolejną stanowi Sobór Watykański II. Obie są ze sobą ściśle powiązane, a nawet można powiedzieć, że uniwersytety katolickie w Stanach Zjednoczonych kontynuują idee Soboru Watykańskiego II. Jego dwie najważniejsze deklaracje: Dignitatis humanae i Nostra aetate zostały wykreowane (odpowiednio) przez amerykańskiego teologa oraz amerykańskiego rabina. W okresie posoborowym jednym z najbardziej dyskutowanych problemów w teologii katolickiej była kwestia ludzkiej seksualności, szczególnie gdy papież Paweł VI wydał poświęconą temu zagadnieniu encyklikę Humanae vitae. Głównym teologiem, który krytykował nauczanie Watykanu, był Charles Curran, wówczas profesor na Katolickim Uniwersytecie Ameryki. Z kolei jedną z pierwszych teolożek, które w swojej refleksji teologicznej uwzględniły perspektywę feministyczną, była Mary Daly. Następnie warto wymienić (mniej radykalne) Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza (szczególnie znaną ze swej hermeneutyki biblijnej, uprawianej z perspektywy feministycznej) oraz Elizabeth A. Johnson, która zaproponowała specyficzne rozwiązanie patriarchalnej koncepcji Boga. Niezwykle istotny jest wkład amerykańskich liberalnych katolików w relacje żydowsko-chrześcijańskie, dialog międzyreligijny, a nawet w postmodernizm.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 285-296
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ruch Świadomości Kryszny – gaudija wisznuizm w kulturze Zachodu
    Krishna Consciousness Movement – Gaudiya Vaishnavism in Western Culture
    Autorzy:
    Fic, Leonard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2150805.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    mistycyzm
    krysznaizm
    teizm
    wisznuizm
    Vaishnavism
    Krishnaism
    theism
    mysticism
    inter-religious dialogue
    Opis:
    Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny jest ruchem misyjnym, wywodzącym się ze szkoły bengalskiego wisznuizmu. Powstało ono w 1966 roku na terenie Stanów Zjednoczonych. W swoich początkach fascynowało niezwykle ludzi młodych, wywodzących się z kręgów hipisowskiej kontrkultury, poszukujących duchowego oświecenia. Artykuł przedstawia w zarysie historię tego ruchu, postać jego założyciela, naukę, którą głosił oraz praktyki religijne jego adeptów. Wskazuje także na różnice doktrynalne między chrześcijaństwem a krysznaizmem. Ich znajomość jest niezbędna w dialogu między tymi religiami.
    The International Society for Krishna Consciousness is a missionary movement originating from the Bengali school of Vaishnavism. It was founded in 1966 in the United States. In its beginnings it fascinated young people coming from the hippie counterculture who were looking for spiritual enlightenment. The article outlines the history of the movement, the figure of its founder, the doctrine he preached and the religious practices of his followers. It also points out the doctrinal differences between Christianity and Krishnaism. Knowledge of these is essential in the dialogue between these religions.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2021, 2; 187-200
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog międzykulturowy w ujęciu papieża Franciszka
    Intercultural Dialogue From the Point of View of Pope Francis
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1202336.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    papież Franciszek
    kultura
    dialog międzykulturowy
    dialog międzyreligijny
    pope Francis
    culture
    intercultural dialogue
    interreligious dialogue
    Opis:
    This paper is devoted to intercultural dialogue in the teaching of Pope Francis (pontificate from 2013). It presents pontifical documents, statements, speeches, homilies, and reflections dedicated to this issue as well as the conclusions resulting from them. The aim of the paper is to prove that intercultural dialogue is tightly connected to interreligious dialogue. They are the foundation of the future, can greatly contribute to the propagation of peace.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2017, 6; 113-130
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fundamentalizm muzułmański w ujęciu papieża Franciszka
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647519.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Muslim fundamentalism, violence, terrorism, Pope Francis, interreligious dialogue, peace, political science of religion
    fundamentalizm muzułmański, przemoc, terroryzm, papież Franciszek, dialog międzyreligijny, pokój, politologia religii
    Opis:
    Religious fundamentalisms are phenomena widely spread within the monotheistic religions. They are expressions of violence in the religious sphere and represent a threat to peace in the modern world. Pope Francis keeps emphasizing that violence is neither a good one nor a farsighted way of solving problems. He claims that interreligious dialogue is the best way of avoiding conflicts between the followers of different religions.The aim of the article is to present the teaching of Pope Francis concerning Muslim fundamentalism in the context of political science of religion. The author analyzes various papal documents, speeches and statements. The structure of article consists of the following parts: The phenomenon of religious fundamentalism, Papal documents, Speeches and homilies, Apostolic travels, Papal reflections and other texts. The following conclusions can be drawn from the article: religious fundamentalism occurs within every religion; it treats religion instrumentally; Muslim fundamentalism falls within the context of the political science of religion; according to Pope Francis, dialogue and non-violence policy are the only possible responses to violence; intercultural and interreligious dialogue can eliminate all forms of fundamentalism, and their significance increases in our times; both types of dialogue can pave the way to world peace and cooperation for the common good.
    Fundamentalizmy religijne są zjawiskami szeroko rozpowszechnionymi w religiach monoteistycznych. Zjawiska te odzwierciedlają współczesną przemoc w sferze religii i stanowią zagrożenie dla pokoju. Papież Franciszek nie przestaje podkreślać, że przemoc nie jest dobrą ani dalekowzroczną metodą rozwiązywania problemów na świecie, zaś najlepszym sposobem uniknięcia konfliktów między wyznawcami różnych religii jest dialog międzyreligijny. Celem artykułu jest prezentacja nauczania papieża Franciszka w zakresie fundamentalizmu muzułmańskiego w kontekście politologii religii. Autorka dokonała analizy różnych dokumentów papieskich, przemówień i wypowiedzi. W strukturze niniejszego artykułu można wyróżnić pięć głównych części (Zjawisko fundamentalizmu religijnego, Dokumenty papieskie, Przemówienia i homilie, Podróże apostolskie, Rozważania papieskie i inne teksty). Przeprowadzone badania pozwoliły sformułować następujące wnioski końcowe: fundamentalizm religijny występuje w obrębie każdej religii, traktuje religię instrumentalnie; fundamentalizm muzułmański mieści się w kontekście politologii religii; dialog i polityka non-violence to jedyne możliwe odpowiedzi na przemoc; dialog międzykulturowy oraz międzyreligijny mogą wyeliminować wszelkie formy fundamentalizmu, a ich znaczenie wzrasta we współczesnym świecie; oba rodzaje dialogu mogą być alternatywą, aby znaleźć drogę do pokoju i współpracy dla dobra wspólnego.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2018, 25, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modernity and interreligious dialogue. Difficulties posed by the ideological translation of religious categories
    Autorzy:
    Corpas-Aguirre, María A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035603.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    nowoczesność
    tożsamość religijna
    państwo
    islam
    Dīn
    Dawla
    interreligious dialogue
    modernity
    religious identity
    state
    Islam
    Opis:
    The relationship between Islam and Modernity is often explained in antagonistic terms. On the one hand, because Islam is a holistic system, where the political and religious spheres remain connected, resisting a modern definition of “religion”. On the other, because Modernity has been associated with the evolution of the liberal State and democracy, whose bases are deeply relativistic. Along these lines, we propose some arguments about the origin of this disagreement. To do this, we focus on the ideological reductionisms “religion” and “state” applied to the theological categories Dīn and dawla. The trace of this modern homologation can be traced through the historical connection of the West with the Islamic Arab world. Enlightened approaches and their ideal of progress found their best expression in reformist thinking. Since the 18th century, the solution to the problems derived from colonialism necessarily went through making the dogmatic foundations more flexible, injecting sceptical principles. The birth of this “political Islam” necessarily brought its “national” translation. The processes of construction of these states would feed the liberation movements, spreading for decades the deep wound of political violence and its export to the world. It is from this context that the Catholic Church has appealed to theological foundations as the only possible way to reverse the damage caused by geopolitics. Unfortunately, the states of opinion generated around this work divide, in the first place, Catholics. Throughout these pages, we will try to provide lines of reflection that add to our responsibility to generate a Christian conscience, open, reasonable and without interference, with respect to Islam.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 6-25
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O możliwości hermeneutycznego dialogu międzyreligijnego w erze globalizacji
    On the possibility of hermeneutical interreligious dialogue in the era of globalization
    Autorzy:
    Pamrów, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/430966.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    interreligious dialogue
    Panikkar Raimundo
    hermeneutics
    globalization
    consumerism
    dialog międzyreligijny
    hermeneutyka
    globalizacja
    konsumpcjonizm
    Opis:
    The paper concerns the problem of interreligious dialogue in its hermeneutical form developed by Raimundo Panikkar. With respect to current examples of persecution, acts of aggression and intolerance, the question of interreligious dialogue is still relevant. In the context of, among other things, the process of globalization, the paper endeavours to answer the question as to whether the occurrence of such an unusual form of interreligious dialogue as hermeneutical interreligious dialogue, which mainly aims for a profound and authentic understanding of other religions, is possible in social life.
    W pracy rozważany jest problem dialogu międzyreligijnego w jego hermeneutycznej formie, zaproponowanej przez Raimundo Panikkara. Kwestia dialogu międzyreligijnego jest wciąż aktualna, w związku z nadal istniejącymi prześladowaniami, aktami agresji czy nietolerancji. W kontekście, między innymi, procesu globalizacji w ramach tej pracy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o możliwość istnienia w życiu społecznym nietypowej formy dialogu międzyreligijnego, jakim jest dialog hermeneutyczny, którego głównym celem jest autentyczne i głębokie zrozumienie obcej religii.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2014, 50, 4; 57-77
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich
    Islamic God in Polish Catholic publications
    Autorzy:
    Rzym, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480212.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    islam
    Bóg
    dialog międzyreligijny
    nauczanie Kościoła
    krytyka islamu
    Islam
    God
    interreligious dialogue
    teaching of the Church
    criticism of Islam
    Opis:
    Niniejszy artykuł poddaje analizie obraz Boga islamu dominujący w polskiej literaturze i prasie katolickiej. Stanowisko Kościoła, wyrażone poprzez Sobór Watykański II i nauczanie papieży, ukazuje islam jako religię Jedynego Boga, odwołującą się do objawienia danego Abrahamowi i respektującą podobne zasady moralne. Jednakże obecny w polskich publikacjach katolickich obraz islamu i Boga, któremu cześć oddają muzułmanie, zdominowany jest przez negatywne stereotypy. Allah przedstawiany jest jako Bóg nieracjonalny, absolutnie transcendentny, niedostępny, odległy i pozbawiony miłości do człowieka. Obecne są opinie, według których jest to bóg pogański, niemający nic wspólnego z Bogiem chrześcijan, pojawiają się także publikacje przypisujące objawieniu koranicznemu charakter satanistyczny. Zdania te, wyrażane przez znanych katolickich autorów, publikowane w poczytnych czasopismach katolickich oraz na portalach internetowych, pełnią rolę opiniotwórczą, gdyż trafiają do szerokiej grupy odbiorców i często stanowią dla nich jedyne źródło wiedzy o islamie. W artykule opinie polemistów zestawione zostają ze zdaniami religioznawców, islamologów i teologów oraz tekstem Koranu i tradycją muzułmańską.
    The position of the Catholic Church on Islam, endorsed by the Second Vatican Council and the popes, shows Islam as the religion of the One God, invoking the support of the revelation received by Abraham and adhering to similar moral codes. However, the picture of Islam and its God, painted in Polish Catholic publications, is dominated by negative stereotypes. They show Allah as irrational, utterly transcendental, inaccessible, remote and unloving God. Some authors maintain that he is a pagan god, having nothing in common with the God of the Christians, and charge Koran as a devilish revelation. Such beliefs, published by popular Catholic authors in widely read Catholic papers and websites, are often the only source of information about Islam for many people and shape their perception of it. This article presents some of the opinions of the polemicists and contrasts them with the views of the scholars specialising in religious studies, Islam and theology, as well as with Islamic tradition and the Koranic texts.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 1; 195-215
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    CHRISTOPHER GRZELAK SCJ, The ”Inclusive pluralism” of Jacques Dupuis, its contribution to a Christian theology of religions, and its relevance to the South African interreligious context, Lublin 2010, ss. 348.
    Autorzy:
    Ptak, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554359.pdf
    Data publikacji:
    2010-10-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    inkluzywizm
    dialog międzyreligijny
    Źródło:
    Sympozjum; 2010, 1(19); 191-196
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heilung durch Fragen
    Therapy by questioning
    Terapia przez pytanie
    Autorzy:
    Bouma, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595619.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Religionskritik
    gegenwärtige Religiosität
    Ludwig Feuerbach
    Karl Marx
    Friedrich Nietzsche
    interreligiöse Dialog
    krytyka religii
    religijna współczesność
    dialog międzyreligijny
    criticism of religion
    religious contemporaneousness
    interreligious dialogue
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie klasycznej krytyki religii jako pożytku dla współczesnych wierzących. Autor przedstawił kilka krytycznych wobec religii uwag wywodzących się z myśli L. Feuerbacha, K. Marxa i F. Nietzschego i odniósł je do pewnych zjawisk współczesnej religijności. Pomimo braku sympatii do wspomnianej ogólnej dezaprobaty wobec religii przez przywołanych myślicieli, autor zakłada, że zasięg ich spojrzenia może być użyteczny dla zidentyfikowania kontrowersyjnych problemów czy patologicznych zjawisk współczesnej  religijności. Niniejszy tekst może być pożyteczny w kwestii odnoszenia klasycznej krytyki religii do pewnych elementów religijnej współczesności.
    The article aims to point out the fact that classical criticism of religion can be of benefit to current believers. We have picked some thoughts critical to religion made by L. Feuerbach, K. Marx and F. Nietzsche and related them to certain phenomena of religious presence. Although we do not sympathize with the mentioned authors’ general condemnation of religion, we assume that a range of their views may be useful for identifying problematic, controversial or pathological phenomena in today’s religious scene. Relating classical criticism of religion to certain segments of religious contemporaneousness may be the benefit of this text.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 39-48
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog chrześcijaństwa z tradycyjnymi religiami afrykańskimi
    Autorzy:
    Zimoń, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041468.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    interreligious dialogue
    christianity
    African traditional religions
    the Supreme Being
    ancestor spiritus
    afterlife
    morality
    rituals
    dialog międzyreligijny
    chrześcijaństwo
    tradycyjne religie afrykańskie
    istota najwyższa
    duchy przodków
    życie pośmiertne
    moralność
    rytuały
    Opis:
    Sobór Watykański II w deklaracji Nostra aetate i kilku innych dokumentach wyraził wyraźnie pozytywny stosunek Kościoła do religii niechrześcijańskich. Trzy dokumenty posoborowe poświęcone dialogowi z tradycyjnymi religiami afrykańskimi wskazują i wyrażają szacunek dla wartości duchowych i religijnych ludu afrykańskiego. Z konieczności zostały wybrane i omówione w skrócie: Istota Najwyższa, duchy przodków, życie pozagrobowe, moralność, rytuały. Wartości te znajdują swoje najgłębsze uzasadnienie w tradycyjnych religiach afrykańskich, które określają tożsamość poszczególnych narodów i odgrywają niezwykle ważną rolę w ich życiu. Postawa religijna Afrykanów dominuje w świecie pojęć, doświadczeń i postaw życiowych. W przeciwieństwie do poglądów niektórych antropologów kulturowych i społecznych, religia nie może być uważana jedynie za fakt społeczny, który pełni określone funkcje w kulturze. Takie rozumienie religii wyklucza jej autonomię i nie docenia w pełni jej wartości i znaczenia w życiu Afrykanów. Jako podstawowa siła twórcza, religia jest "duszą" lub sercem kultury. Integruje ona wszystkie aspekty kultury, nadając jej ostateczne znaczenie. Przenikanie się życia gospodarczego, społecznego i politycznego z elementami religijnymi, wraz z rytualizacją wszystkich ważnych wydarzeń i aspektów życia wspólnotowego i indywidualnego stanowią charakterystyczną cechę afrykańskich wspólnot. Studiowanie duchowych i religijnych wartości narodów afrykańskich jest zalecane i konieczne, ponieważ wartości te są podstawą owocnego dialogu z ich kulturami i religiami, służą lepszemu głoszeniu Dobrej Nowiny wśród Afrykanów i jej inkulturacji w Afryce.
    The Vatican council ii in its declaration nostra aetate and several other documents expressed a distinctly positive attitude of the church towards non-christian religions. three post-council documents devoted to a dialogue with the African traditional religions point out and express respect for the spiritual and religious values of the African people. Out of necessity, the following ones were chosen and discussed in brief: the Supreme Being, ancestor spirits, afterlife, morality, rituals. these values fnd their deepest justifcation in African traditional religions, which determine the identity of particular peoples and plays an extremely important role in their life. The religious attitude of Africans dominates in the world of notions, experiences and attitudes to life. Contrary to the views of some cultural and social anthropologists, religion can not be only considered as a social fact which plays defnite functions in a culture. Such an understanding of religion rules out its autonomy and does not fully appreciate its value and importance in the lives of Africans. As a fundamental creative power, religion is the “soul” or heart of culture. it integrates all aspects of culture, giving the latter an ultimate meaning. permeation of the economic, social and political life with religiouselements, together with the ritualization of all important events and aspects of community and individual life constitute a characteristic feature of African communities. Studying the spiritual and religious values of African peoples is recommended and necessary since these values are the basis of a fruitful dialogue with their cultures and religions, they serve to better proclaim the Good news among Africans and its inculturation in Africa.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 249-264
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modlitwa międzyreligijna w perspektywie dialogu doświadczenia religijnego
    Interreligious Prayer in Perspective of Dialogue of Religious Experience
    Autorzy:
    Ledwoń, Ireneusz S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144001.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teologia religii
    dialog międzyreligijny
    modlitwa międzyreligijna
    spotkania asyskie
    theology of religions
    interreligious dialogue
    interreligious prayer
    Assisi meetings
    Opis:
    In context of interreligious dialogue development, especially the meetings of the representatives of different religions led by the Pope in Assisi and criticized by various ecclesiastical circles, an essential question appears concerning theological ground for Christians’ participation in interreligious prayer. The author of the article indicates the origins of the above mentioned criticism, refutes charges of syncretism and relativism aimed at Assisi, and gives the reasons for the possibility of such a prayer within the so-called dialogue of religious experience. The possibility is grounded, above all, on such facts as common origin and destiny of mankind, unity of God’s economy of salvation, uniqueness of Jesus Christ’s saving mediation, universality of the action of the Holy Spirit in the world and in religions, and uniting role of the Church toward mankind. The practical aspect of the problem resolves mainly to the necessity for taking into consideration the principle lex orandi - lex credendi and sensibly avoiding all appearances of syncretism and proselytizing.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 143-161
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wkład św. Jana Pawła II w dialog międzyreligijny w perspektywie teologii soborowej, a zwłaszcza deklaracji Nostra aetate. W 100 rocznicę urodzin Karola Wojtyły (1920-2005)
    Contribution of Saint John Paul II into interreligious dialogue in the perspective of the conciliar theology, especially of the Declaration Nostra aetate. On the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła (1920-2005)
    Autorzy:
    Kubacki, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047915.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Jan Paweł II
    Nostra aetate
    dialog międzyreligijny
    Tradycja Kościoła
    John Paul II
    interreligious dialogue
    Tradition of the Church
    Opis:
     W kontekście 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II Autor podejmuje próbę oceny wkładu papieża w misję ewangelizacyjną Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II w aspekcie dialogu międzyreligijnego. Tezą, a zarazem punktem wyjścia artykułu jest przekonanie, że inspiracją dla podjętego przez Papieża-Polaka zaangażowania na rzecz dialogu międzyreligijnego było nauczanie deklaracji Nostra aetate, a jego celem budowanie pokoju i sprawiedliwości na świecie, w którego to procesie religie świata odgrywają i odgrywać powinny znaczną rolę. Autor uzasadnia swoją tezę odwołując się do nauczania papieskiego zawartego w encyklice Redemptoris missio oraz w licznych przemówieniach, homiliach i wystąpieniach do przedstawicieli judaizmu, islamu oraz religii Wschodu. Wbrew krytykom uważającym, że swoim nauczaniem i postępowaniem Jan Paweł II zerwał z Tradycją Kościoła, Autor dowodzi, iż był on twórczym jej kontynuatorem inspirowany nauczaniem Soboru Watykańskiego II.      
    In the context of the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła the Author attempts to assess his contribution to the evangelizing mission of the Church in the spirit of the Second Vatican Council regarding interreligious dialogue. The thesis and, at the same time, the starting point of the article is the belief that the teaching of the Declaration Nostra aetatewas an inspiration for the genuine commitment of the Polish Pope to interreligious dialogue with its goal to build peace and justice in the world, in which world religions should play a significant role. The Author justifies his thesis by referring to the papal teaching contained in the encyclical letter Redemptoris missio as well as in his numerous declarations, homilies and speeches to the representatives of Judaism, Islam and Eastern religions. Contrary to some critics who believe that by his teaching and behavior John Paull II broke with the Tradition of the Church, the Author argues that, being inspired by the teaching of the Second Vatican Council, the Pope continued it creatively.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2020, 20; 349-368
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrystus i Kościół a Inne religie
    Christ and His Church and other religions
    Autorzy:
    Maciak, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480394.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    misje ad gentes
    „zarodki Słowa”
    inkulturacja
    pluralizm religijny
    interreligious dialogue
    mission ad gentes
    ”the seeds of the Word”
    inculturation
    religious pluralism
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.
    Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projekt medytacji chrześcijańskiej według J. Maina w Polsce. Próba oceny dogmatyczno-pastoralnej
    Christian Meditation by J. Main in Poland. An Attempt at Dogmatic and Pastoral Evaluation
    Autorzy:
    Sawa, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047849.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    meditation
    interreligious dialogue
    syncretism
    spirituality
    medytacja
    dialog międzyreligijny
    synkretyzm
    duchowość
    Opis:
    Powstawanie grup medytacyjnych działających na podstawie nauki J. Maina staje się okazją do głębszej analizy tej propozycji oraz jej oceny w świetle nauki chrześcijańskiej, jak również badań religioznawczych i psychologicznych. Punktem wyjściowym dyskusji na ten temat stała się w 2013 roku publikacja E. Christie Medytacja chrześcijańska w szkołach. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców, rozpowszechniana przez polskie środowisko Światowej Wspólnoty Medytacji Chrześcijańskiej (WCCM).Idea medytacji stanowi niewątpliwie w rzeczywistości współczesnego świata, zwłaszcza w społeczeństwach zlaicyzowanych, konsumpcyjnych czy jedynie tradycyjnie religijnych (ukierunkowanych na rytualizm), ważny impuls w kwestii kontemplacji. Nie można jednak przejść obojętnie wobec wyraźnych lub pośrednich zapożyczeń z praktyk buddyjskich czy jogicznych, które są obecne w nauczaniu WCCM. Duchowość chrześcijańska i praktyki dalekowschodnie mają bowiem zupełnie inny punkt wyjścia i punkt dojścia. Dla ochrzczonych jakakolwiek modlitwa, w tym również medytacja, jest darem Boga, sposobem budowania osobistej relacji z Trójjedynym, a cel stanowi jedność z Nim, przy zachowaniu autonomii i tożsamości dwóch relacyjnych podmiotów – Boga i człowieka. Tymczasem w praktykach buddyjskich czy jogicznych istotna jest aktywność człowieka (dojście do bezruchu, zapanowanie nad myślami, działaniem ciała), a cel określony jest jako doświadczenie pokoju, harmonii, jedności ze sobą, całym światem, siłą wszechświata.W związku z tym trudno czegoś uczyć się w wymiarze duchowym od tych tradycji filozoficzno-religijnych, a w czasach zamętu i wyraźnej promocji New Age oraz związanych z tym praktyk i treści z Dalekiego Wschodu postawa chrześcijan winna być zdecydowanie jednoznaczna.Dlatego rodzą się następujące postulaty wobec środowiska WCCM: wyraźne powiązanie medytacji z życiem sakramentalno-eklezjalnym; zaniechanie praktyk wspólnych medytacji z buddystami; oczyszczenie nauczania z treści sugerujących synkretyzm; zaniechanie czerpania z duchowości niechrześcijańskiej; głębsze osadzenie nauczania w doktrynie i życiu Kościoła.
    Meditation groups developing according to J. Main's teaching become an opportunity for a deeper analysis of this proposal and its assessment in the light of Christian doctrine, as well as for examination from the perspective of religious and psychological studies. The starting point for the discussion on this topic was the publication of E. Christie's „Christian Meditation in schools. A guide for teachers and parents", distributed by the Polish milieu of The World Community for Christian Meditation (WCCM).The idea of ??meditation, in the reality of the modern world, especially in secularized societies, consumerist ones or only traditionally religious (oriented towards ritualism), is undoubtedly an important impulse in the field of contemplation. However, one cannot remain indifferent to the explicit or indirect borrowings from Buddhist and yogic practices that are present in the  teaching  of  WCCM.  Christian  spirituality  and  practices  of  the  Far  East  have,  in fact, a completely different basis (point of departure) and point of arrival. For people who are baptized, any prayer - including meditation, is a gift from God, a way to build a personal relationship with the Triune and the aim is to be in union with Him, still maintaining the autonomy and the identity of the two entities in this relation - God and man. Meanwhile, in Buddhist and yogic practices it is the human activity that is important (achieving a state of motionlessness, mastering one's thoughts, and actions of the body), and the target is defined as an experience of peace, harmony, unity with oneself, with the whole world, with the force of the  Universe.Therefore, it is difficult to learn something from these philosophical and religious traditions in the spiritual dimension, and in times of confusion and explicit promotion of New Age, practices related to it and contents arriving from the Far East, the attitude of Christians should be unequivocal.For this reason, the following postulates arise towards the WCCM milieu: a clear link between meditation and sacramental-ecclesial life; abandoning the practices of meditating together with Buddhists; purification of the teaching from the contents that suggest syncretism; renunciation of drawing from non-Christian spirituality; a deeper embedding of teaching in the doctrine and life of the Church.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 159-178
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roberto de Nobili SJ i misja w Maduraju w latach 1606-1656
    ROBERTO DE NOBILI SJ AND THE MISSION IN MADURAI FROM 1606 TO 1656
    Autorzy:
    Pyz, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618091.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    India; missions; Jesuits; accommodation; interreligious dialog
    Indie; misje; jezuici; akomodacja; dialog międzyreligijny
    Opis:
    The Mission in Madurai 1606-1656 was a unique episode in the history of Christianity in India. During these times changing religion to Christianity meant abandoning one’s culture. Roberto de Nobili, an Italian Jesuit and founder of the mission was the fi rst European to learn Sanskrit, study the scriptures of the Vedas and convert Brahmins. He allowed them to keep their social customs, which was seen as controversial by the church hierarchy. He followed these social rules himself, living the life of an Indian ascetic and thus gaining respect among higher castes. His way of separating Hinduism from Indian culture was, and still is, contentious but it was done for practical purposes. The controversies forced him to defend his arguments on many occasions. In his writings he described Indian traditions and explained his method of missionary work. There were not many followers of de Nobili’s method, who would be able to understand the need of accommodation, undertake studies of Hinduism and be prepared to embrace an ascetic lifestyle. It was not until the 20th century that interreligious dialogue emerged as a concept and some Catholic clergymen found inspiration in Hindu spirituality. The goal of this thesis is to show just how pioneering was the accommodation method used by de Nobili and how his infl uence can still be felt on attempts at interreligious dialogue in the modern era.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2019, 24; 59-74
    1731-6170
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interreligious Dialogue in Practice. Letter to a New Bishop
    Chrześcijańskie świadectwo w dialogu międzyreligijnym. List do Nowego Biskupa
    Autorzy:
    Körner, Felix
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480190.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Interreligious dialogue
    theology of religions
    Christian-Muslim encounter
    pastoral programme
    dialog międzyreligijny
    teologia religii
    relacje między chrześcijanami i muzułmanami
    program duszpasterski
    Opis:
    How can a local Church be, at the same time, a credible, convincing witness to Christ’s Kingdom and pro-active in the attitude of openness, reconciliation, understanding and collaboration? In other words, how to be God’s people in mission and in dialogue? Letter to a New Bishop offers theological grounds and provides some suggestions and material for a truly Catholic encounter with other believers. It begins with a brief overview of the relevant terminology: mission, evangelisation, interreligious dialogue and proclamation. It then proposes several concrete propositions of how to set up and run a diocesan office, or an organisation, charged with interreligious dialogue and related matters. The Letter addresses also some common misconceptions about the idea of interreligious dialogue, and encourages its advocates to carry on this difficult, but so desperately needed, work.
    W jaki sposób Kościół może praktykować postawę otwartości, pojednania, zrozumienia i współpracy, niosąc zarazem wiarygodne i przekonujące świadectwo o Królestwie Bożym? Innymi słowy, w jaki sposób winniśmy być chrześcijanami, a przy tym ludźmi misji i dialogu? List do Nowego Biskupa, teologicznie spójny, stanowi zaproszenie do skorzystania z kilku propozycji w tym względzie. Po krótkim przeglądzie terminologii tematu jak misja, ewangelizacja, dialog międzyreligijny i proklamacja, jego autor przechodzi do konkretnych sugestii dotyczących ustanowienia i prowadzenia specjalnej komórki, lub organizacji diecezjalnej, obarczonej zadaniem prowadzenia dialogu międzyreligijnego i zajmowania się wszelkimi innymi związanymi z nim tematami. W dalszym ciągu Listu jego autor zmierza się z kilkoma najbardziej rozpowszechnionymi błędnymi mniemaniami na temat dialogu międzyreligijnego, oraz zachęca jego zwolenników do kontynuowania tego trudnego, ale jakże potrzebnego, dzieła.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 325-337
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
    Chrześcijański prorok w Indiach: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
    Autorzy:
    Steffen, Paul B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480742.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    interreligious dialogue
    Duraiswami Simon Amalorpavadass
    inclusivism
    inculturation
    Catholic Church in India
    dialog międzyreligijny
    inkluzywizm
    inkulturacja
    Kościół katolicki w Indiach
    Opis:
    Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.
    Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 209-225
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trynitarne podstawy dialogu międzyreligijnego
    Trinitarian Foundations of Interreligious Dialogue
    Autorzy:
    Fic, Leonard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034926.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dialog
    dialog międzyreligijny
    objawienie
    trynitarne podstawy dialogu
    Sobór Watykański II
    Jan Paweł II
    owoce dialogu
    dialogue
    interreligious dialogue
    Revelation
    trinitarian foundations of dialogue
    Second Vatican Council
    Pope John Paul II
    the fruits of dialogue
    Opis:
    Artykuł omawia w zarysie trynitarne podstawy dialogu chrześcijaństwa z innymi religiami. Wynikają one z Bożego objawienia: w akcie stworzenia (podstawa patrylogiczna), Wcielenia Syna Bożego (podstawa chrystologiczna) oraz obecności i działania Ducha Świętego w Kościele i świecie (podstawa pneumatologiczna). Przedstawia ponadto wkład Soboru Watykańskiego II i zaangażowanie św. Jana Pawła II w dzieło dialogu międzyreligijnego.
    The article discusses the outline of theological foundations of dialogue between christianity and other religions. It originates from God’s revelation: the act of creation (patrilogical foundations), the incarnation of the Son of God (christological foundations) as well as the presence and actions of the Holy Spirit in the Church and the world (pneumatological foundations). Furthermore, the article presents the contribution of the Second Vatican Council and the involvement of St. John Paul II into the work of interreligious dialogue.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 9; 35-49
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evaluation of Alexander Men’s Views on Brahmanism in the Light of the Declaration Dominus Iesus
    Ewaluacja Aleksandra Mienia widzenia bramanizmu w świetle deklaracji Dominus Iesus
    Autorzy:
    Lukaševičius, Artūras
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807039.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Alexander Men
    declaration Dominus Iesus
    Brahmanism
    inter-religious dialogue
    Aleksander Mień
    deklaracja Dominus Iesus
    bramanizm
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    Kościół katolicki z zadowoleniem przyjmuje intensyfikację dialogu międzyreligijnego po Soborze Watykańskim II. W dziesięcioleciach następujących po Soborze pojawiły się problemy i negatywne tendencje w tej dziedzinie, które zostały poruszone Magisterium Kościoła. Jednym z dokumentów poświęconych tym problemom była deklaracja Kongregacji Nauki Wiary Dominus Iesus. Znaczna część spuścizny rosyjskiego księdza prawosławnego Aleksandra Mienia (1935-1990) związana jest z religiami świata. Celem tego artykułu jest ocena, w jakim stopniu poglądy Aleksandra Mienia na braminizm są zgodne z wytycznymi zawartymi w deklaracji Dominus Iesus. Nauki i praktyki braminizmu są rozpatrywane jako podzielone na trzy obszary, a mianowicie nauki doktrynalne, kodeks moralny i celebracje rytualne. Analiza pokazuje, że człowiek widzi zarówno elementy prawdy, jak i błędy religijne w doktrynie Brahmana i jego kodeksie moralnym. W obszarze rytuału Mień nie wskazują na pozytywne elementy braminizmu. Widzi poszukiwanie Boga jako niezbędnego elementu tej religii. Analiza tego artykułu pokazuje, że poglądy Aleksandra Mienia na braminizm są zgodne z wytycznymi przedstawionymi w deklaracji Dominus Iesus i powiązanych z nią dokumentach Kościoła katolickiego.
    The Catholic Church welcomes the intensification of the inter-religious dialogue after Vatican II. At the same time, in the decades following the Council, some problems and negative tendencies in this area surfaced that were addressed by Catholic magisterium. One of the documents devoted to these problems was declaration of the Congregation for the Doctrine of the Faith Dominus Iesus. Significant part of legacy of Russian Orthodox priest Alexander Men (1935-1990) is related to religions of the world. The purpose of this article is to assess to what extent Alexander Men’s views on Brahmanism are in line with the guidelines presented in the declaration Dominus Iesus. The teachings and practices of Brahmanism are examined as divided into three areas, namely, the doctrinal teachings, the moral code, and the ritual celebrations. The analysis shows that Men sees both elements of truths and religious errors in Brahmanism’s doctrinal teachings and moral code. In the area of ritual Men does not indicate positive elements in Brahmanism. He sees search for God as essential element of this religion. The analysis in this article shows that Alexander Men’s views on Brahmanism are in line with the guidelines presented in the declaration Dominus Iesus and related documents of the Catholic Church.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 3; 123-139
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Stellung und Rolle der Offenbarung Gottes im interreligiösen Dialog
    Pozycja i rola Bożego objawienia w dialogu międzywyznaniowym
    The importance and the role of Gods Revelation in the interreligious dialogue
    Autorzy:
    Bokwa, Ignacy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047506.pdf
    Data publikacji:
    2018-01-06
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Revelation
    Christianity
    non-Christian religions
    Islam
    interreligious dialogue
    Objawienie
    chrześcijaństwo
    religie pozachrześcijańskie
    islam
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    Abstrakt dostępny w papierowej wersji czasopisma.
    The current migration crisis in Europe is a practical context of this study.  A lot of refugees, predominantly Muslims,  are constantly coming to our continent. This fact raises important questions and challenges not only to politics and economy, but also to the Church and its theology. It has already occured many times that one should focus not only on finding  practical solutions to the problem, but also a deeper, honest theoretical reflection that takes into account the foundations of Christian doctrine. In this case, it is mainly about the relationship of Christianity to other religions. Contemporary theology, especially fundamental theology practiced in the Polish and German linguistic areas, underlines the importance of the question about the truth In the context of God’s revelation, its meaning In the context of the relationship of Christianity to other religions and other religions among themsleves. God’s revelation is the source and principle of all theology, including the criterion of reference of Christianity to non- Christian religions. Practical principles of dialogue between Christianity and Islam can be developed on such a foundation. The new concept by the German theologian Henning Enogemann, demanding the transition from theology of religion to theology of interreligious relations turns out to be particularly interesting for theology of religion. His theory of interreligious relations is a practical application of theoretical findings.  Interreligious dialogue calls for new competences from all its participants.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2017, 12, 2(22); 273-290
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tu es Petrus. Das Pontifikat Benedikts XVI. (2005-2013).
    Tu es Petrus. The Ponitificate of Benedict XVI (2005-2013).
    Autorzy:
    Kluting, Harm
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047850.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ratzinger
    Benedict XVI
    interreligious dialog
    ecumenical dialog
    religious freedom
    pedophilia in the Church
    Vatileaks
    Benedykt XVI
    dialog międzyreligijny
    dialog ekumeniczny
    wolność religijna
    pedofilia w Kościele
    Opis:
    Artykuł profesora historii Kościoła, który w wieku 62 lat został w 2011 roku przez kard. Jo- achima Meissnera z Kolonii wyświęcony na kapłana, stanowi podsumowanie doktrynalne i pasto- ralne całego pontyfikatu Benedykta XVI. Autor na początku opisuje swoje pierwsze spotkanie z kard. Josephem Ratzingerem i późniejszą korespondencję z Benedyktem XVI. Następnie z bó- lem ukazuje niezbyt życzliwą atmosferę w Niemczech po wyborze Ratzingera na papieża i w cza- sie jego pontyfikatu, co po 500 latach od wyboru na papieża Niemca powinno być szczególnym powodem do dumy.Analizę nauczania papieskiego zaczyna od krótkiego omówienia trylogii  Jezusa z  Nazaretu, a w dalszej kolejności encyklik Benedykta XVI Deus Caritas est i Spe salvi oraz Caritas in verita- te. Wspomina o 24 podróżach apostolskich Benedykta XVI, które odbył w czasie ośmiu lat  swegopontyfikatu. Przedstawia założenia Roku Pawłowego, Kapłańskiego i Roku Wiary, połączonego ściśle z ideą nowej ewangelizacji, które zostały ogłoszone przez papieża. Do dorobku Benedykta należą też 44 kanonizacje i 105 beatyfikacji. Podkreśla szczególne zasługi papieża w dziedzinie dialogu międzyreligijnego i ekumenicznego. Ukazuje wkład refleksji papieskiej dla pogłębienia problematyki wolności religijnej. Wspomina też o cieniach tego pontyfikatu, do których zalicza przede wszystkim sprawę pedofilii w Kościele oraz aferę Vatileaks.
    The article, written by a professor of Church history, who in 2011 at the age of 62 was ordained to priesthood by Cardinal Joachim Meissner from Cologne, provides a doctrinal and pastoral summary of the entire pontificate of Benedict XVI. The author begins by describing his first encounter with Cardinal Joseph Ratzinger and later correspondence with Benedict XVI. Next, he depicts with pain a not very favorable atmosphere in Germany after Ratzinger was elected pope and during his pontificate, even though the election of a German to the papacy after five hundred years should be a special reason for  pride.The analysis of the Pope's teaching begins with a short discussion of the trilogy "Jesus of Nazareth", followed by a scrutiny of the encyclicals of Benedict XVI "Deus Caritas est", "Spe salvi" and "Caritas in veritate". The author also mentions the 24 apostolic journeys undertaken by Benedict XVI during the eight years of his pontificate. He presents the assumptions of the Year of St. Paul, the Year of the Priesthood and the Year of Faith, all closely connected with the idea of the new evangelization and announced by the Pope. Pope Benedict's achievements include also forty- four canonizations and one hundred and five beatifications. The author strongly emphasizes the Pope's merits in interreligious and ecumenical dialog. He shows the role of papal reflection towards a deeper understanding of religious freedom. The dark pages of this pontificate are mentioned as well, mainly the problem of pedophilia in the Church and the Vatileaks affair.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 125-157
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Das multireligiöse Gebet als Wegweiser für den Dialog der Religionen
    Multireligious Prayer as a Signpost for Dialogue between Religions
    Autorzy:
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144021.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bóg
    osoba
    modlitwa
    modlitwa międzyreligijna
    modlitwa multireligijna
    dialog międzyreligijny
    teologia religii
    synkretyzm
    God
    person
    prayer
    interreligious prayer
    multireligious prayer
    interreligious dialogue
    theology of religion
    syncretism
    Opis:
    Zapoczątkowane w 1986 r. przez papieża Jana Pawła II spotkania modlitewne w Asyżu w intencji pokoju i sprawiedliwości spotkały sie zarówno z entuzjazmem, jak i z fala. krytyki. Jedni mówili o początku nowej ery dialogu międzyreligijnego, inni oskarżali papieża o synkretyzm i wyprzedaż tożsamości chrześcijańskiej. W artykule podjęto próbę teologicznej oceny spotkań modlitewnych w Asyżu w świetle wypowiedzi Magisterium Ecclesiae na temat dialogu międzyreligijnego oraz najnowszych osiągnięć teologii religii. Pod uwagę wzięto zwłaszcza nauczanie Jana Pawła II, który po pierwszym spotkaniu modlitewnym w Asyżu wielokrotnie zabierał głos w tej sprawie. Papież zwrócił szczególna uwagę na działanie Ducha Świętego, który jest obecny w każdej autentycznej modlitwie. Właśnie owa komunia w Duchu Świętym, poprzedzająca komunię kościelną, do której zmierza misyjna działalność Kościoła, jest najpoważniejszym argumentem teologicznym na rzecz spotkań modlitewnych chrześcijan i niechrześcijan. Różnice miedzy religiami nie pozwalają jednak na wspólna modlitwę. Dlatego papież zwrócił uwagę, iż w Asyżu nie chodziło o to, by sie razem modlić, lecz by „być razem, aby się modlić”. Dlatego należy rozróżnić między modlitwa międzyreligijną a multireligijną (Asyż). Niektórzy teologowie, jak np. J. Dupuis, sugerują, by uczynić krok w kierunku modlitwy międzyreligijnej. Takie postępowanie mogłoby jednak otworzyć drogę do synkretyzmu i rozmycia chrześcijańskiej tożsamości.
    The interreligious prayer for peace and justice which Pope John Paul II initiated in Assisi in 1986 filled many with enthusiasm and caused storm of criticism. Some talked about the beginning of a new era in interreligious dialogue, others accused the Pope of syncretism and weakening of the Christian identity. In this article an attempt is made to assess theologically the prayer meetings in Assisi from the perspective of the official statements of the Magisterium Ecclesiae on interreligious dialogue and of recent developments in the theology of religions. The author focuses primarily on the teaching of John Paul II, who repeatedly referred to this issue after the first prayer meeting in Assisi. The Pope drew particular attention to the Holy Spirit present in every authentic prayer. Precisely this communion in the Holy Spirit - that precedes the ecclesial communion aimed at by the missionary activities of the Church - is the most serious theological argument in favor of the prayer meetings of Christians and non-Christians. Differences between religions, however, do not allow to make a common prayer. Therefore the Pope pointed out that the main reason for being in Assisi was not to pray together but „to be together in order to pray“. Thus one should distinguish between interreligious and multireligious prayer (Assisi). Some theologians, such as J. Dupuis, suggest taking a step towards interreligious prayer. This practice, however, could open a way to syncretism and blurring of Christian identity.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2013, 5; 117-138
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unity in Diversity. The “Prophets” Muḥammad, Abraham and Jesus and the Islamo-Christian Dialogue
    Jedność w różnorodności. „Prorocy” Mahomet, Abraham i Jezus a islamsko-chrześcijański dialog
    Autorzy:
    Mooren, Thomas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480559.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Muḥammad
    Abraham
    Jesus
    Islamology
    Missiology
    Islamo-Christian Dialogue
    Interreligious Dialogue
    Mahomet
    Jezus
    Islamologia
    Misjologia
    dialog islamo-chrześcijański
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    The author argues that dialogue between Islam and Christianity is necessary to avoid intolerance and politicization of both religions. However, a real dialogue must be based not only on achieving easy approval resulting from the real similarities, but also – and perhaps primarily – on becoming aware of the differences. Such a dialogue can lead to unity in diversity, in which there will be no place for domination of a party, but rather a competition in faith and investigation towards achieving holiness. The article discusses three problems that largely divide Christians and Muslims: Muhammad as a prophet, the role of Abraham in the Islamic revelation and the question of divine filiation of Jesus. The author, relying on the Qur’an, presents mainly the standpoint of Islam (supplemented for comparison with relevant excerpts from the book of Genesis and the New Testament) that sees Mohammed and his revelation as the crowning of a long series of prophets. Although Jesus also is considered a prophet and is one of the most important ones, but suras of the Qur’an strongly emphasize that he cannot be God’s son, because it would impair the perfection and self-sufficiency of the one God, and thus would deny His divinity. The Koran also performs the “Islamization” of Abraham, seeing him as a fully conscious follower of the monotheistic, universalistic religion and a kind of prefiguration of Muhammad – the only just one struggling with pagan (and even more broadly – un-Islamic) environment.
    Autor dowodzi, że dialog pomiędzy islamem a chrześcijaństwem jest warunkiem uniknięcia nietolerancji i polityzacji tych religii. Jednak rzeczywisty dialog musi opierać się nie tylko na osiągnięciu łatwej zgody wynikającej z realnych podobieństw, lecz również – a może przede wszystkim – na uświadomieniu sobie różnic. Taki dialog może doprowadzić do jedności w różnorodności, w której nie będzie miejsca na dominację którejś ze stron, lecz raczej na współzawodnictwo w wierze i w dochodzeniu do świętości. W artykule zostały omówione trzy problemy, które w znacznym stopniu dzielą chrześcijan i muzułmanów: Mahomet jako prorok, rola Abrahama w muzułmańskim objawieniu i kwestia Bożego synostwa Jezusa. Autor, opierając się na Koranie, przedstawia głównie stanowisko islamu (uzupełnione dla porównania odpowiednimi fragmentami z księgi Rodzaju i Nowego Testamentu), które widzi w Mahomecie i jego objawieniu ukoronowanie długiego szeregu proroków. Chociaż Jezus również uznany został za proroka i to jednego z najważniejszych, jednak sury Koranu mocno podkreślają, że nie może on być Bożym synem, ponieważ umniejszałoby to doskonałość i samowystarczalność jedynego Boga, a tym samym zaprzeczałoby Jego boskości. Koran dokonuje również „islamizacji” Abrahama, widząc w nim w pełni świadomego wyznawcę monoteistycznej, uniwersalistycznej religii i swego rodzaju prefigurację Mahometa – jedynego sprawiedliwego zmagającego się z pogańskim (a nawet szerzej – nieislamskim) otoczeniem.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 294-324
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół a wyzwanie integralnej ekologii dla nowego humanizmu
    The Church and the Challenge of an Integral Ecology for a New Humanism
    Autorzy:
    Del Mastro, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075094.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    COVID-19
    dialog międzyreligijny
    ekologia integralna
    Laudato si’
    relacje religijno-społeczne zrównoważony rozwój
    interreligious dialogue
    integral ecology
    Laudato Si
    religion- society relationship Sustainable Development.
    Opis:
    Pandemia COVID-19 była zdarzeniem nieoczekiwanym: dotychczas światu wydawało się, że może kontrolować wszystko, tymczasem okazało się, że istnieją pewne zjawiska biologiczne, wobec których człowiek jest bezsilny. Fakty biologiczne, które miały miejsce w czasie pandemii, zdemaskowały liczne zagrożenia, jakie mogą być niesione przez procesy globalizacyjne. Jest to związane z pewnymi efektami ubocznymi niezrównoważonego rozwoju i wpływa na nasze życie, społeczność i gospodarkę. Mauro Ceruti twierdzi, że elementy globalizacyjne w takich dziedzinach jak biologia, antropologia, ekonomia czy polityka są ze sobą nierozerwalnie związane i nie da się ich odseparować. Papież Franciszek, w odpowiedzi na potrzeby świata nauki, wrażliwego na kwestie środowiskowe, opublikował w 2015 roku swoją drugą encyklikę pod tytułem Laudato si’. Jest to dokument adresowany do wszystkich, nie tylko do chrześcijan. W tej encyklice Kościół katolicki po raz pierwszy wypowiada się na temat środowiska naturalnego i jego ochrony. Laudato si’ nie jest traktatem teoretycznym, ale przedstawia integralną wizję (teologiczną, antropologiczną, egzystencjalną) kosmosu i człowieka w ich intymnej relacji, wzywającą nas do dokonania zmiany, której nie wolno odkładać na później.
    The pandemic is an unexpected event for the vast majority of us: we thought we could control everything, and instead, when the facts of biology are expressed in a real revolt against man, we find this is not the case. This virus is one of the first biological events that will denounce, from now on, the excesses of our globalisation. What we are going through is deeply linked to the side effects of unsustainable development models, the cost of which has impacted our lives, our sociality, and our economies. As the philosopher Mauro Ceruti argues, the threads of biological, anthropological, economic, political globalisation are tangled and inextricable. In consonance with the world of science and sensitive to the environmental issue, Pope Francis published the second encyclical in 2015 with the title Laudato Si’. It is an encyclical for everyone, not just for Christians. It is a very important letter because, for the first time, the Catholic Church has published an official document on the issues of the environment and its protection. Laudato Si’ is not a theoretical treatise but an integral vision (theological, anthropological, existential) of the intimate relationship between the cosmos and human beings, urging us to be builders of a change that cannot be postponed.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2020, 30; 67-97
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między poszukiwaniem porozumienia a błędnym kołem powrotu do konfliktów. Dialog międzyreligijny chrześcijan i muzułmanów
    SUCHE NACH VERSTÄNDIGUNG UND KONFLIKTRÜCKFALL. DER INTERRELIGIÖSE DIALOG ZWISCHEN CHRISTEN UND MOSLEMS
    BETWEEN LOOKING FOR COMMUNICATION AND GOING BACK TO THE VICIOUS CIRCLE OF CONFLICT. CHRISTIANS AND MUSLIMS IN INTER-RELIGIOUS DIALOGUE
    Autorzy:
    Grodź, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1018372.pdf
    Data publikacji:
    2008-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Źródło:
    Teologia Praktyczna; 2016, 17; 33-48
    1642-6738
    Pojawia się w:
    Teologia Praktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wspólnoty chrześcijan Smyrny, Efezu i Laodycei żyjące pośród muzułmanów
    Christians of Smyrna, Ephesus and Laodicea living among Muslims
    Autorzy:
    Sokołowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480340.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Apokalipsa św. Jana
    chrześcijaństwo w Turcji
    dialog międzyreligijny
    ekumenizm
    islam i chrześcijaństwo
    wspólnoty religijne
    Apocalypse of St John
    Christianity in Turkey
    Islam and Christianity
    religious communities
    interreligious dialogue
    ecumenism
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę życia chrześcijan w Turcji na obszarze starożytnych Siedmiu Kościołów opisanych w Apokalipsie św. Jana, tzn. Kościołów funkcjonujących w Smyrnie, Efezie i Laodycei. Zawężenie do tych trzech Kościołów wynika z faktu, że obecnie tylko tam mieszkają chrześcijanie żyjący w formalnych wspólnotach. Miejscowości Sardes, Filadelfia, Pergamon, Tiatyra nie przetrwały próby czasu. Artykuł traktuje o wspólnotach katolickich, protestanckich, a także prawosławnych. Na wstępie ukazano krótką historię relacji chrześcijańsko-muzułmańskich w Turcji oraz kontekst społeczno-religijny. Następnie zaprezentowano Kościoły: ich liderów, specyfikę formacji wiary, aktualne problemy w środowisku muzułmańskim. Materiał źródłowy stanowi owoc rozmów i spotkań z liderami oraz członkami Kościołów.
    Apocalypse of St John mentions Seven Churches of Asia as seven major churches of early Christianity. The present article is concerned with the only extant formal Christian (Catholic, Protestant and Orthodox) communities in Smyrna, Ephesus and Laodicea (now in Turkey). The other four (in Sardis, Philadelphia, Pergamum and Thyatira) did not survive. The article opens with a brief overview of the Christian-Muslim relationships in Turkey and its social and religious contexts. After that there is a more detailed presentation of the community leaders, religious formation of members and their present situation among the Muslim majority. The source material is based on the author’s interviews with the leaders and members of the churches.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 1; 175-194
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między poszukiwaniem porozumienia a błędnym kołem powrotu do konfliktów. Dialog międzyreligijny chrześcijan i muzułmanów
    SUCHE NACH VERSTÄNDIGUNG UND KONFLIKTRÜCKFALL. DER INTERRELIGIÖSE DIALOG ZWISCHEN CHRISTEN UND MOSLEMS
    BETWEEN LOOKING FOR COMMUNICATION AND GOING BACK TO THE VICIOUS CIRCLE OF CONFLICT. CHRISTIANS AND MUSLIMS IN INTER-RELIGIOUS DIALOGUE
    Autorzy:
    Grodź, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1013193.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Źródło:
    Teologia Praktyczna; 2003, 4; 33-48
    1642-6738
    Pojawia się w:
    Teologia Praktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nicholas of Cusa’s Cribratio Alkorani (1461): Sources, Scholars, and Narrative Maintenance
    Cribratio Alkorani Mikołaja z Kuzy (1461). Źródła, uczeni i podtrzymywanie dominującej narracji
    Autorzy:
    Ron, Nathan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20434399.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Kuzańczyk
    Cribratio Alkorani
    De Pace Fidei
    interreligious dialogue
    Qur’an
    Mohammad
    Jews
    crusade
    Mikołaj z Kuzy
    dialog międzyreligijny
    Koran
    Mahomet
    Żydzi
    krucjata
    Opis:
    The article points out that Cusanus scholars tend to celebrate their subject as a proponent of ‘interreligious dialogue.’ Preoccupied with Cusanus’ irenic and much-praised dialogue On the Peace of the Faith (De Pace Fidei, 1453), they either ignore or belittle significant issues, such as Cusanus’ active engagement in preparations for a crusade, the harsh polemical Scrutiny of the Qur’an (Cribratio Alkorani, 1461), which rejects the prophethood of Mohammad, and the harsh expressions against Mohammad in Cusanus’ sermons. The author’s thesis is that scholars employ filters that establish their agenda by devaluing or wiping away entirely anything not in line with On the Peace of the Faith; they defend and cultivate the prevalent narrative and their hero’s received image. In this paper, Nathan Ron exposes this unacceptable phenomenon and condemns it.
    W artykule zwrócono uwagę, że badacze Mikołaja z Kuzy mają tendencję do uznawania go za zwolennika „dialogu międzyreligijnego”. Zajmując się analizą irenicznego wysoce poważanego dialogu Kuzańczyka O pokoju wiary (De Pace Fidei, 1453), ignorują albo bagatelizują istotne kwestie, takie jak aktywne zaangażowanie myśliciela w przygotowania do krucjaty czy ostra polemika w dziele Przesiewanie Koranu (Cribratio Alkorani, 1461), w którym Mikołaj z Kuzy odrzuca proroctwa Mahometa i wypowiada się o nim w ostrym tonie. Autor artykułu postawił tezę, że uczeni ustawiają filtry, za pomocą których dewaluują lub całkowite wymazują wszystko, co nie jest zgodne z O pokoju wiary; w ten sposób bronią i podtrzymują dominującą narrację i otrzymany wizerunek swojego bohatera. W niniejszym artykule Nathan Ron ujawnia i potępia to niedopuszczalne zjawisko.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 139-164
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa
    The concept of ignorance in Tipiṭaka and the New Testament - a comparative study of Buddhism and Christianity
    Autorzy:
    Goniszewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047921.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    buddyzm
    teologia Nowego Testamentu
    dialog międzyreligijny
    teologia komparatywna
    niewiedza
    Buddhism
    theology of the New Testament
    interreligious dialogue
    comparative theology
    ignorance
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest próba „teologicznej i duchowej lektury” świętych tekstów dwóch wielkich światowych religii, czyli chrześcijaństwa i buddyzmu. W przypadku buddyzmu, nasze analizy skupią się na wybranych fragmentach kanonicznego zbioru tekstów buddyzmu theravāda, czyli Tipiṭaka. Będą to: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35,80) oraz Avijjā Sutta (SN 45.1). Jeżeli chodzi o chrześcijaństwo to skoncentrujemy się na sześciu nowotestamentalnych perykopach, w który pojawia się rzeczownik agnoia (Dz 3,17; 17,30; Ef 4,18; 1P 1,14) lub agnosia (1Kor 15,34; 1P 2,15). Po przeprowadzeniu badań o charakterze egzegetycznym przejdziemy do analizy teologiczno-komparatywnej. Innymi słowy, staramy się spojrzeć na buddyjską ideę niewiedzy (avijjā) z perspektywy teologii chrześcijańskiej. Stawiamy tezę, że pomiędzy pojęciem niewiedzy w buddyzmie theravāda a literaturze nowotestamentalnej nie ma pełnej symetrii co do ich miejsca w ramach całego systemu filozoficzno-teologicznego danej religii. W buddyzmie niewiedza (avijjā) jest elementem fundamentalnych dla charakterystyki kondycji człowieka. Z kolei w NT ten sposób opisywania nieznajomości jedynego Boga i Chrystusa nie pełni centralnej funkcji, ale ma jedynie charakter drugorzędny i uzupełniający. Gdybyśmy chcieli w chrześcijaństwie znaleźć bardziej adekwatną analogię z ideą niewiedzy w buddyzmie theravāda będzie to doktryna o grzechu pierworodnym.
    The purpose of this article is "theological and spiritual reading" of the sacred texts of two great world religions, namely Christianity and Buddhism. In the case of Buddhism, our analysis will focus on selected fragments of theravāda canonical collection of Buddhist texts, i.e. Tipiṭaka: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35.80) and Avijjā Sutta (SN 45.1). In the case of Christianity, we will focus on six New Testament pericopes, in which the Greek noun ignorance appears: agnoia (Acts 3:17; 17.30; Eph. 4.18; 1 Peter 1:14), agnosia (1 Corinthians 15:34; 1 Peter 2:15). After exegetical research, we will proceed to theological and comparative analysis. In other words, we try to look at the Buddhist idea of ignorance (avijjā) from the perspective of Christian theology. We put forward the thesis that between the notion of ignorance in theravāda Buddhism and New Testament literature there is no full symmetry as to their place within the entire philosophical and theological system of a given religion. In Buddhism, ignorance (avijjā) is a fundamental element and characterizes the condition of a person caught up in death and suffering. On the other hand, in the NT, the way of describing the ignorance of the one God and Christ does not have a central function but is only secondary and complementary to the basic soteriological models. If we wanted to find a more adequate analogy in Christianity with the idea of ignorance in theravāda Buddhism, it would be the doctrine of original sin.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2020, 20; 329-348
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les fils d’Abraham à la croisée des chemins de paix
    Sons of Abraham – at the crossroads of peace
    Synowie Abrahama – skrzyżowanie dróg pokoju
    Autorzy:
    Poucouta, Paulin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480270.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    christianisme
    islam
    judaïsme
    religions abrahamiques
    Isaac
    Ismaël
    dialogue interreligieux
    Christianity
    Islam
    Judaism
    Abrahamic religions
    Ishmael
    interreligious dialogue
    chrześcijaństwo
    judaizm
    religie Abrahamowe
    Izaak
    Izrael
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    Le dialogue interreligieux est aujourd’hui un véritable défi, particulièrement entre chrétiens et musulmans. Les événements récents semblent donner raison à ceux qui estiment que les religions sont plus sources de violence que d’unité et de paix. Pourtant, chrétiens et musulmans ne cessent de rappeler qu’ils sont tous fils d’Abraham, avec leurs frères les juifs. Sans être une solution miracle, revisiter ensemble notre héritage commun peut nous contraindre ne fût-ce qu’à nous interroger sur les raisons d’intolérances de plus en plus meurtrières. Puissent les figures d’Abraham et de ses deux fils, Ismaël et Isaac, aux destinées différentes mais complémentaires, aider juifs, chrétiens et musulmans à devenir des artisans de réconciliation. Témoins de vérité, de justice et de paix, ils nous feront oublier ces images horribles de massacres qui obscurcissent aujourd’hui nos univers. Alors, ils pourront former ces communautés abrahamiques qui tractent le monde vers la paix.
    Interreligious dialogue is fast becoming quite a bit of a challenge, especially for Christians and Muslims. Recent events seem to be confirming the view that religions give rise to violence rather than peace. Nonetheless, Christians and Muslims insist that they - along with their Jewish brothers - are sons of Abraham. Perhaps, yet another analysis of our common heritage will not bring about any miraculous solutions to the existing problems; but it may dispose us to examine the reasons behind ever more bloody intolerance. Perhaps, Abraham and his two sons, Isaac and Ishmael, with their differing though complementary fates, may teach Jews, Christians and Muslims how to be messengers of peace. Those witnesses to the truth, justice and peace will help us to erase from our memories the images of massacres, which so obscure our vision of the world today; they will help the Abrahamic communities to direct the world onto the path of peace.
    Dialog międzyreligijny staje się dzisiaj prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza dla chrześcijan i muzułmanów. Ostatnie wydarzenia wydają się potwierdzać tezę tych analityków, którzy uważają, że religie są raczej źródłem przemocy niż pokoju. Tymczasem chrześcijanie i muzułmanie konsekwentnie deklarują, że są - razem z ich braćmi żydami - synami Abrahama. Ponowna analiza naszego wspólnego dziedzictwa być może nie przyniesie cudownego rozwiązania zaistniałych problemów, ale z pewnością skłoni nas do rozpatrzenia przyczyn coraz bardziej krwawej nietolerancji. Być może figury Abrahama i jego dwóch synów, Izmaela i Izaaka (różne, ale dopełniające się przeznaczenia) wskażą żydom, chrześcijanom i muzułmanom, jak stać się zwiastunem pokoju. Owi świadkowie prawdy, sprawiedliwości i pokoju dopomogą nam wymazać z pamięci obraz strasznej masakry, który przyciemnia dzisiaj naszą wizję świata; dopomogą wspólnotom pochodzenia abrahamowego skierować świat na drogę pokoju.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 1; 299-317
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theology of Harmony in Federation of Asian Bishops’ Conferences (FABC) Documents
    Autorzy:
    Wita, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144020.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Harmonia
    Federacja Konferencji Episkopatów Azji (FABC)
    teologia azjatycka
    religie Wschodu
    inkulturacja
    teologia religii
    dialog miedzyreligijny
    paradygmat teologii
    Harmony
    Federation of Asian Bishops’ Conferences (FABC)
    Asian theology
    Eastern religions
    inculturation
    theology of religions
    interreligious dialogue
    new paradigm for theology
    Opis:
    Artykuł prezentuje nowe spojrzenie na teologie, zwłaszcza teologie religii, proponowane przez Federacje Konferencji Episkopatów Azji (FABC). Kluczowym pojęciem jest w nim harmonia, dążenie ku której mocno wpisane jest w religijne koncepcje światopoglądowe Azji. Naszkicowane zostało rozumienie harmonii w religiach Wschodu oraz postrzeganie w jej perspektywie zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa i Kościoła. Ukazane zostały liczne dokumenty i inicjatywy FABC, które odwołują sie do idei harmonii jako wspólnego mianownika dla teologii azjatyckiej. Potrójna forma dialogu (z ubogimi, międzykulturowego i międzyreligijnego) wybrana za podstawowe kryterium działali Kościoła w Azji wydaje sie najpełniej rozumiana i realizowana w perspektywie harmonii.
    This paper presents a new perspective on theology, especially the theology of religions, proposed by the Federation of Asian Bishops’ Conferences (FABC). The key concept is the harmony, striving toward which firmly inscribed in the religious concepts of Asian philosophical point of view. Understanding of harmony was outlined in the Eastern religions and the perception in the perspective of redemption in Jesus Christ and His Church. Shown are a number of documents and initiatives of FABC that refer to the idea of harmony as a common denominator for Asian theology. Triple form of dialogue (with the poor, with the culture and interreligious) selected as a criterion of activities of the Church in Asia seems to be most fully understood and implemented with a view of harmony.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2013, 5; 139-155
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Benedykta XVI modlitwa za Żydów w dawnej wielkopiątkowej modlitwie powszechnej – implikacje dla dialogu międzyreligijnego
    The Prayer of Benedict XVI for the Jewish People in the older for of the Solemn Prayers in Good Friday - implications for interreligious dialogue
    Autorzy:
    Beyga, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076689.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    liturgia
    dialog międzyreligijny
    judaizm
    Wielki Piątek
    liturgy
    interreligious dialogue
    Judaism
    Good Friday
    Opis:
    Zgodnie z wolą papieża Benedykta XVI ryt rzymski posiada dwie formy: zwyczajną i nadzwyczajną. Wielki Tydzień i Triduum Sacrum można obchodzić w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. W 2008 roku papież Benedykt XVI zmienił formułę specjalnej modlitwy za żydów w liturgii Wielkiego Piątku. Artykuł ukazuje historię zmian tej modlitwy, teologię tekstu oraz implikacje teologiczne dla dialogu międzyreligijnego pomiędzy Kościołem katolickim a judaizmem. Liturgia katolicka może stanowić przestrzeń szczególną, w której wyraża się teologia. Dlatego każdy dialog teologiczny musi traktować liturgię jako bardzo ważne miejsce źródeł katolickiej doktryny i stanowiska teologicznego. Niezwykle pomocny w zrozumieniu współczesnej myśli Kościoła katolickiego na temat  żydów i judaizmu był esej emerytowanego papieża na temat relacji między Kościołem a judaizmem.
    According to the will of pope Benedict XVI the roman rite has two forms: ordinary and extraordinary. The Holy Week and Triduum Sacrum can be celebrated in the Extraordinary Form of the Roman Rite. In 2008 pope Benedict XVI has changed form of the special prayer for Jewish People in Good Friday’s liturgy. The article shows history of changes of this prayer, theology of this text and theological implications for the interreligious dialogue between Catholic Church and Judaism. The Catholic liturgy can be a special space in which theology expresses itself. Therefore every theological dialogue has to look at the liturgy as a very important place for root of Catholic doctrine and theological position. Very helpful for understanding of modern thought of Catholic Church on the Jewish People and Judaism was an essay of papa emeritus on relationship of the Church and Judaism
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2021, 21; 195-209
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
    Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    teologia
    tożsamość religijna
    Tomasz z Akwinu
    Jan Paweł II
    interreligious dialogue
    theology
    religious identity
    Thomas Aquinas
    John Paul II
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
    The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog czy misja? Dokumenty misyjne Kościoła wobec dialogu międzyreligijnego
    DIALOGUE OR MISSION? DOCUMENTS OF THE CATHOLIC CHURCH ON MISSION TOWARDS INTERRELIGIOUS DIALOGUE
    Autorzy:
    Rzym, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618095.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    interreligious dialogue; missionary documents; missions ad gentes; Second Vatican Council; Church towards non-Christian religions
    dialog międzyreligijny; dokumenty misyjne; misje ad gentes; Sobór Watykański II; Kościół wobec religii niechrześcijańskich
    Opis:
    The Second Vatican Council opened a new perspective for interreligious dialogue for the Church. Theological refl ection, including non-Christian religions, pointed out the elements of truth and holiness present in them and confi rmed their value as preparation for the Gospel. This positive image of religion does not confl ict with missionary activity. The conciliar and post-conciliar documents of the Church emphasize the constant validity of the missionary mission of Christians and indicate dialogue as one of the forms of mission. Signifi cantly, the topic of interreligious dialogue is primarily addressed in missionary documents that recognize it as an integral part of the preaching of the Gospel. The Council decree Ad gentes divinitus, the exhortation of Paul VI Evangelii nuntiandi, the encyclical of John Paul II Redemptoris missio are just some of the Church’s many missionary documents that develop the concept of interreligious dialogue.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2019, 24; 101-118
    1731-6170
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immer in Bewegung. Migration als Faktor, der … bewegt. Eine Sicht aus der Perspektive des interreligiösen Dialogs
    Always on the move. Migration as a factor that ... moves from the perspective of interreligious dialogue
    Autorzy:
    Halczuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1019353.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    interreligious dialogue
    pedagogy towards others
    monotheistic religions
    human mentality
    dialog międzyreligijny
    pedagogika wobec innych
    religie monoteistyczne
    mentalność człowieka
    Opis:
    Migracje ludności powodują nie tylko zewnętrzne zmiany w postaci pojawiającej się różnorodności kulturowej i religijnej. Przyczyniają się także do przemiany ludzkiej myśli – spojrzenia, na „stającą się” rzeczywistość – czy też to wymuszają. Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia zaistniałych zmian w wymiarze intelektualnym z perspektywy dialogu międzyreligijnego. Tak zwane „wewnętrzne migracje” zostały ukazane jako „poruszenia” w kilku dziedzinach: w (ludzkim) pojmowaniu Boga, w teologicznej refl eksji Kościoła katolickiego o niechrześcijańskich religiach monoteistycznych, w pedagogicznym spojrzeniu na ludzi innych pod względem religijnym i kulturowym oraz w ofi cjalnym odniesieniu chrześcijaństwa, judaizmu i islamu do siebie nawzajem. Ostatnia z przedstawionych w artykule „wewnętrznych migracji”, w mentalności człowieka, jest najtrudniejsza. Nie zrealizuje jej żaden dokument czy też naukowa dywagacja (które są istotne i mobilizujące), lecz osobiste krytyczne spojrzenie na siebie samego (tzw. autorefl eksja) każdego, kto zajmuje się przepowiadaniem, wychowywaniem i kształceniem.
    Migrations of the population causes not only external changes in the form of cultural and religious diversity. They also contribute to the transformation of human thought about a “becoming” reality. The article is an attempt to present changes in the intellectual dimension from the perspective of interreligious dialogue. The so-called “internal migrations” have been shown as “movements” in several areas: in the (human) understanding of God, in the theological reflection of the Catholic Church on non-Christian monotheistic religions, in the pedagogical view at religiously and culturally different people and in the official interrelation of Christianity, Judaism and Islam. The last of the “internal migrations” presented in the article, in the mentality of man, is the most difficult one. It will not be implemented by any document or intellectually (theologically, pedagogically etc.), though important and motivating, but by a personal critical look at oneself (the so-called “self-refl ection”) of everyone who deals with preaching, bringing up and educating.
    Źródło:
    Teologia Praktyczna; 2018, 19; 103-113
    1642-6738
    Pojawia się w:
    Teologia Praktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog z judaizmem w nauczaniu papieża Franciszka
    Dialogue with Judaism in the teaching of pope Francis
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480196.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
    dialog międzyreligijny
    judaizm
    papież Franciszek
    Sobór Watykański II
    pope Francis
    interreligious dialogue
    Judaism
    Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions
    Second Vatican Council
    Opis:
    W niniejszym artykule zaprezentowano nauczanie papieża Franciszka, które podejmuje problematykę dialogu z wyznawcami judaizmu. Ukazano różne formy dialogu międzyreligijnego, jego znaczenie, a także program dialogu Kościoła katolickiego z judaizmem. Podkreślono, że papież nawiązywał do znaczenia Soboru Watykańskiego II oraz dokumentów soborowych, m.in. Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.
    The author of the article presents documents, messages, speeches, homilies, reflections and apostolic journeys of pope Francis concerning dialogue with the adherents of Judaism. She examines various forms of interreligious dialogue, its importance, programme of dialogue of the Catholic Church with Judaism. She notices pope’s references to the relevant documents of the Second Vatican Council, like Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions, Nostra aetate.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 516-535
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem pluralizmu religijnego i wzajemnych oddziaływań międzyreligijnych w perspektywie filozofii tradycjonalizmu integralnego
    An Issue of Religious Pluralism and Interreligious Impacts in the Scope of Philosophy of the Integral Tradicionalism
    Autorzy:
    Chmiel, Bogumił
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040450.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tradycjonalizm integralny
    R. Guénon
    F. Schuon
    A.K. Coomaraswamy
    tradycja
    dialog międzyreligijny
    pluralizm religijny
    traditionalist school
    Guénon
    Schuon
    Coomaraswamy
    tradition
    interreligious impact
    religious diversity
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest podejście do kwestii pluralizmu religijnego oraz międzyreligijnych oddziaływań właściwe dla tradycjonalizmu integralnego reprezentowanego przez R. Guenona, F. Schuona, A.K. Coomaraswamy. Celem rozważań jest wyeksponowanie różnic pomiędzy punktem widzenia tradycjonalizmu a synkretyzmem i stanowiskiem Kościoła katolickiego. Pierwsza część artykułu dotyczy zasadniczych idei tradycjonalizmu, które mogą być pojmowane jako fundament dla jego teorii religii (pojęcie Boga, poznania, prawdy). W drugiej części rozważona jest koncepcja transcendentalnej jedności religii oraz roli oddziaływań międzyreligijnych. Całą pracę podsumowuje krótka analiza zaprezentowanych tez.
    The purpose of this paper is an issue of religious pluralism and inter-religious impacts typocal for the integral tradictionalism represented by R. Guenon, F. Schuon and A.K.Coomaraswamy. The aim of this study is to expose differences between the points of view of traditionalism and syncretism as well as the Catholic Church. The first part concerns essential tradistionalistic concepts which can be regarded as a foundation of its religious theory (the notion of God, cognition, the truth). The second part involves an idea of transcendent unity of religion and a role of inter-religious influences. Finally, there is a short analysis of the presented theses.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 17-39
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Małżeństwo i rodzina w religiach niechrześcijańskich – wyzwaniem dla dialogu międzyreligijnego
    Marriage and the Family as a Challenge to Interreligious Dialogue
    Autorzy:
    Sakowicz, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041416.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ehe
    Mischehe
    Familie
    nichtchristliche Religionen
    Dialog
    eheliche Ethik
    interreligiöser Dialog
    Marriage
    mixed marriages
    the family
    non-Christian religions
    dialogue
    ethics of marriage
    interreligious dialogue
    małżeństwo
    małżeństwo mieszane
    rodzina
    religie niechrześcijańskie
    dialog etyka małżeńska
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    W niniejszym artykule omówiona została istota małżeństwa w głównych religiach świata (judaizm, islam, hinduizm, buddyzm religie ludów pierwotnych). Przedstawiono też zwyczaje i formy zawierania małżeństwa. Zwrócono uwagę na etykę współżycia małżeńskiego. W dalszej kolejności wskazano na wybrane wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na temat małżeństwa i rodziny w różnych religiach. Przedstawiono aspekty: religioznawczy, prawny, dialogiczny małżeństwa międzyreligijnego, czyli tzw. małżeństwa mieszanego. Po naświetleniu fenomenu tej instytucji zwrócono uwagę na pasterską troska Kościoła katolickiego o małżeństwa mieszane i ich rodzinny. Troska ta jest wyrazem dialogu międzyreligijnego. Nie ulega wątpliwości, że małżeństwo i rodziną stanowią fundament życia społeczeństw różnych kultur i religii. W epoce wielokulturowości (i związanych z nią różnych światopoglądów, systemów normatywnych) małżeństwa międzyreligijne stają się wyzwaniem do dialogu interreligijnego. Ważne jest wobec powyższego poznanie rozlicznych tematów, problemów i dylematów dotyczących małżeństwa i rodziny w religiach niechrześcijańskich.
    This paper discusses the essence of marriage in the world’s major religions (Judaism, Islam, Hinduism, Buddhism, religions of primitive peoples) and presents the customs and forms of concluding marriage as well as the ethics of marital cohabitation. The paper goes on to analyse selected statements by the teaching office of the Church on the subject of marriage and family in various religions. The question of “mixed” or interreligious marriage is analysed from the perspective of religious rules, law and interreligious dialogue. Attention is drawn to the pastoral care shown by the Catholic Church to mixed marriages and families. This care is a manifestation of interreligious dialogue. Each religion has its own unique understanding of the institution of marriage and family. A mixed marriage brings together two different views of this institution: these views are mutually exclusive in some aspects and coincident in other aspects. Marriage and family undoubtedly constitute the foundation of societies representing various cultures and religions. The religious views on marriage exert an indisputable impact on the moral and social order of individual groups, communities and societies. 
    Im folgenden Artikel wird das Wesen der Ehe in den großen Weltreligionen (Judaismus, Islam, Hinduismus, Buddhismus, Religionen der Urvölker) besprochen. Es werden auch Bräuche und Formen der Eheschließung sowie die Ethik der vorehelichen Geschlechtsverkehrs analysiert. Weiter werden ausgewählte Verlautbarungen des kirchlichen Lehramtes bezüglich der Ehe und Familie in anderen Religionen angeführt. Wichtig sind dabei religionswissenschaftliche, rechtliche und dialogische Aspekte der religionsverschiedenen Ehe also der sogenannten Mischehe. Nach der Darstellung dieses Phänomens wird der seelsorgliche Einsatz der katholischen Kirche um die Mischehen und ihre Familien betrachtet. Es steht außer Frage, dass Ehe und Familie ein gesellschaftliches Lebensfundament verschiedener Kulturen und Religionen bilden. In der multikulturellen Epoche werden Mischehen zu einer Herausforderung für den interreligiösen Dialog. Wichtig ist es, verschiedene Probleme im Bezug auf die Ehe und Familie in nichtchristlichen Religionen zu kennen.     
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 141-164
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’impegno di papa Francesco per una fratellanza universale. Le novità del Documento di Abu Dhabi (4 febbraio 2019)
    Pope Francis’ commitment to universal brotherhood. What’s new in the Abu Dhabi Document (February 4, 2019)
    Autorzy:
    Piola, Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010863.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    fraternity
    interreligious dialogue
    Islamic-Christian relations
    social justice
    fraternità
    dialogo interreligioso
    relazioni islamo-cristiane
    giustizia sociale
    braterstwo
    dialog międzyreligijny
    stosunki islamsko-chrześcijańskie
    sprawiedliwość społeczna
    Opis:
    Dokument o ludzkim braterstwie na rzecz pokoju na świecie i wspólnej koegzystencji, podpisany w Abu Zabi 4 lutego 2019 roku przez papieża Franciszka i Ahmada Al-Tayyiba, Wielkiego Imama z Al-Azhar, stanowi rozwinięcie nauczania Vaticanum II i kolejne nauczanie o braterstwie, które wywodzi się od jedynego Boga Stwórcy. W artykule zanalizowano, która idea braterstwa jest proponowana i które aspekty są najbardziej podkreślone; odnosi się to również do krytyki skierowanej w stronę katolicką do papieża Franciszka, szczególnie do sposobu, w jaki dokument przedstawia pluralizm religijny. Dokument jest ważnym przykładem tego, jaki potencjał ma dziś dialog międzyreligijny i że stanowi wspólne wezwanie do działania w celu stawienia czoła różnym niesprawiedliwościom w obecnym świecie
    The Document on Human Brotherhood for World Peace and Common Coexistence, signed in Abu Dhabi on February 4, 2019 by Pope Francis and Ahmad Al-Tayyib, Great Iman of al-Azhar, is a development of the teaching of Vatican II and of the subsequent magisterium on fraternity which derives from the only Creator God. The article analyzes which idea of fraternity is proposed and which are the most underlined aspects; it also addresses the criticisms that on the Catholic side have been addressed to Pope Francis, especially on the way in which the Document presents religious pluralism. The Document is an important example of what the potential of interreligious dialogue is today and represents a common call to action to face various injustices in our world.
    Il Documento sulla fratellanza umana per la pace mondiale e la convivenza comune, firmato ad Abu Dhabi il 4 febbraio 2019 da papa Francesco e da Ahmad Al-Tayyib, Grande iman di al-Azhar, è uno sviluppo dell’insegnamento del Vaticano II e del magistero successivo sulla fraternità che deriva dall’unico Dio Creatore. L’articolo analizza quale idea di fraternità viene proposta e quali sono gli aspetti più sottolineati; affronta anche le critiche che da parte cattolica sono state rivolte a papa Francesco, soprattutto sul modo con cui il Documento presenta il pluralismo religioso. Il Documento è un esempio importante di quali sono oggi le potenzialità del dialogo interreligioso e rappresenta un comune appello all’azione per affrontare varie ingiustizie del nostro mondo.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 257-274
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół na drodze ku „Nostra aetate”. Zarys historii relacji chrześcijańsko-żydowskich do czasów nowożytnych
    The Church on the path toward “Nostra aetate”. Outline of the history of christian-jewish relations until modern times
    Autorzy:
    Tulej, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009331.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-17
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    relacje chrześcijańsko-żydowskie
    Żydzi i judaizm w nauczaniu Kościoła
    dialog międzyreligijny,
    Nostra Aetate
    Christian-Jewish relationships
    Jews and Judaism in the Church teaching
    interreligion dialogue
    Opis:
    This present study is a review of the most important statements of the Church contained in the conciliar decisions and papal documents on Jews and Judaism as well as on the relations between Jewish and Christian communities in the Middle Ages and in the Modern Era. The texts selected refer to both the religious and economic aspects, as well as the administrative aspect. Some statements have a negative overtone and have at times been described as anti-Semitic; however, more commonly, they express the Church's concern for the proper place and rights of the Jewish communities living in the neighbourhood of the Christian environment.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 88-105
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Historical Perspective on Inclusivism as the Prevailing Paradigm in the Christian Theology of Religions
    Historyczne spojrzenie na inkluzywizm jako dominujący paradygmat w chrześcijańskiej teologii religii
    Autorzy:
    Grzelak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554151.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    religie świata
    dialog międzyreligijny
    eklezjocentryzm
    ekskluzywizm religijny
    inkluzywizm
    chrystocentryzm
    teoria „wypełnienia”
    „anonimowe chrześcijaństwo”
    teocentryzm
    pluralizm religijny
    world religions
    interreligious dialogue
    ecclesiocentrism
    religious exclusivism
    inclusivism
    Christocentrism
    „fulfillment” theory
    „anonymous Christianity”
    theocentrism
    religious pluralism
    Opis:
    Artykuł wyjaśnia różne spojrzenia na religie świata. Jego głównym celem jest analiza inkluzywizmu religijnego jako najbardziej powszechnego podejścia do innych religii we współczesnej debacie teologicznej nad religiami. Artykuł zwraca szczególną uwagę na rozwój modelu chrystocentrycznego w Kościele katolickim, odnosząc się najpierw do wczesnych ojców Kościoła, a następnie do teologii Logosu. Analiza pokazuje, że teologia Logosu w historii była zawsze obecna w katolickim podejściu do wierzących inaczej obok ekskluzywistycznego aksjomatu extra ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia). Później ta inkluzywistyczna teologia znalazła swoje zastosowanie w „teorii wypełnienia” Jeana Danielou, w idei „anonimowego chrześcijaństwa” Karla Rahnera, w stanowisku II Soboru Watykańskiego w sprawie innych tradycji religijnych oraz w posoborowym oficjalnym nauczaniu Kościoła. Artykuł kończy się oceną złożoności, wyzwań i nieuniknionych słabych punktów chrystocentrycznego podejścia do innych religii.
    The article first explains various perspectives on the world religions. Its main focus is on the inclusivist perspective as the most common approach in the debate on religions. Here special attention is given to the development of the Christocentric model in the Catholic Church referring first to the early Church Fathers and afterwards to Logos theology. The analysis shows that the theology of the Logos was always present in Catholic attitudes towards other believers throughout history alongside the exclusivist axiom extra ecclesiam nulla salus (outside the Church no salvation). Later, this inclusivist theology was echoed in the „fulfilment theory” of Jean Danielou, „anonymous Christianity” of Karl Rahner, the Second Vatican Council’s stand on other faiths, and in the post-conciliar official Church teaching. The article ends with evaluation of the complexity, challenges and unavoidable shortcomings of the Christocentric approach to other religions.
    Źródło:
    Sympozjum; 2018, 1(34); 161-192
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Une Église au service de l’autre est une Église en mission. Présence chrétienne parmi les musulmans
    Kościół służący bliźniemu jest Kościołem misyjnym. Obecność chrześcijan wśród muzułmanów
    Missionary Church in the service of the neighbour. Christians among Muslims
    Autorzy:
    Manhaeghe, Eric
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480084.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    mission chrétienne
    dialogue interreligieux
    musulmans
    témoignage
    solidarité
    misja chrześcijańska
    dialog międzyreligijny
    muzułmanie
    świadectwo
    solidarność
    Christian mission
    interreligious dialogue
    Muslims
    witness
    solidarity
    Opis:
    De nos jours, la présence chrétienne en milieu musulman est délicate et, à certains endroits, carrément dangereuse. L’auteur montre que plusieurs communautés chrétiennes de l’Antiquité ont cherché à témoigner de leur foi dans des milieux semblables. Comme Pierre dans les Actes des Apôtres nous aussi, nous avons besoin d’une «conversion vocationnelle» pour comprendre ce que Dieu attend de nous quand nous rencontrons des gens qui entendent rester fidèles à leur propre tradition religieuse. Une telle conversion nous permet de discerner leur rôle dans le plan de Dieu et d’entrer en dialogue avec eux. Ouverts aux richesses religieuses qu’ils désirent partager avec nous, nous pouvons à notre tour témoigner de la foi en Jésus-Christ et en Dieu qui s’est manifesté en lui. Ce témoignage des uns et des autres, prenant le plus souvent la forme d’une vie commune faite de services réciproques, est une authentique forme de mission, même s’il ne convient pas de l’appeler ainsi. La thèse central de cet article peut être formulé comme suit: la mission s’adresse à tous, y compris aux personnes qui ne manifestent pas le moindre désir de devenir chrétiens. En les accueillant tels qu’ils sont et en cheminant avec eux, l’Église accomplit sa mission d’être au service de tous. Une telle mission est plus que nécessaire à une époque où les malentendus entre croyants de différentes religions semblent l’emporter.
    Dzisiaj obecność chrześcijan w środowisku muzułmańskim staje się kontrowersyjna, a czasem nawet niebezpieczna. Autor wykazuje, że poszczególne pierwotne wspólnoty chrześcijańskie żyjąc w podobnym środowisku – dawały świadectwo wiary. Podobnie jak Piotr w Dziejach Apostolskich, tak i my potrzebujemy „nawrócenia naszego powołania” byśmy zrozumieli czego Bóg oczekuje od nas, kiedy spotykamy ludzi, którzy pragną pozostać wierni własnej tradycji religijnej. Takie nawrócenie pozwoli nam rozeznać ich miejsce w planie Bożym i nawiązać z nimi dialog. Otwarci na bogactwo religijne, którym chcą się z nami dzielić, z naszej strony możemy dać świadectwo wiary w Jezusa Chrystusa. Świadectwo wiary jednych i drugich, które najczęściej przybiera formę życia wspólnotowego i wzajemnej pomocy jest autentyczną misją – nawet jeśli określenie to wydaje się nieadekwatne. Zasadniczą tezę artykułu można sformułować następująco: misja skierowana jest do wszystkich, również do tych, którzy nie wykazują żadnej woli stania się chrześcijanami. Akceptując ich jako takich i egzystując pośród nich, Kościół wypełnia swoją misję służenia wszystkim ludziom. Misja ta ma szczególną wymowę w czasach, kiedy nieporozumienia pomiędzy wyznawcami różnych religii przybierają na sile.
    Christians living among Muslims find themselves in controversial, at times even dangerous, situations. The author of this article shows that early Christian communities in similar circumstances were able to give witness to their faith. Like St Peter (in the Acts of the Apostles), we too need a ”conversion of our vocation” if we are to understand what God expects of us whenever we encounter people who want to remain faithful to their own religious tradition. If we undergo such conversion, we shall be able to recognise their part in God’s plan and enter into dialogue with them. While open to the treasures of their religion they want to share with us, we can reciprocate with the witness of our faith in Jesus Christ. Witness on both sides, often assuming a concrete shape in the communal life and mutual assistance, is the authentic mission – even if the term seems out of place here. The author’s main thesis may be formulated as follows: Mission is directed towards all people; also to those who do not indicate any desire to become Christian. By accepting them as they are and staying among them, the Church fulfills her mission to serve all people. It is especially telling at times when misunderstandings between followers of different religions lead to increased tension among them.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 256-274
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’islam au Brésil. Des cases d’esclaves au coeur des grands centres urbains
    Islam in Brazil. Slave huts in the center of large cities
    Islam w Brazylii. Chaty niewolników w centrum wielkich miast
    Autorzy:
    Arenz, Karl-Heinz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480304.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Islam
    Brésil
    esclaves malês
    syro-libanais
    dialogue interreligieux
    islam
    Brazylia
    niewolnicy mâles
    syro-libańczycy
    dialog międzyreligijny
    Brazil
    slaves mâles
    Syrian-Lebanese
    interreligious dialogue
    Opis:
    Le présent article vise à analyser la situation de l’islam au Brésil, dans le passé comme aujourd’hui. Religion largement minoritaire dans ce pays de tradition chrétienne, la foi musulmane y connaît une présence, quand même, séculaire. Ayant servi de soutien à la révolte d’esclaves originaires de l’Afrique occidentale, au XIXe siècle, elle est devenue plus visible en raison des itinérances de commerçants d’origine syro-libanaise. Sans perdre complètement l’aspect de «religion ethnique», arabe, l’islam s’est ensuite diversifié par l’arrivée de nouveaux immigrés en provenance du Moyen-Orient et de l’Afrique. Actuellement, les grandes associations musulmanes réclament un islam pacifique et ouvert au dialogue contre des stéréotypes véhiculés par les médias qui tendent à l’associer à la violence et au terrorisme.
    Autor podejmuje próbę określenia sytuacji islamu w Brazylii – dziś jak i w przeszłości. Mimo, że stanowi ona religijną mniejszość w kraju o wielkiej tradycji chrześcijańskiej, wiara muzułmańska obecna jest w Brazylii od ponad stu lat. Poszczególne wydarzenia historyczne to potwierdzają. W XIX wieku muzułmańscy niewolnicy pochodzący z Afryki Zachodniej wzniecili powstanie przeciw ciemiężycielom. Odnotowano również aktywność wędrownych kupców syryjsko-libańskich w poszczególnych regionach Brazylii. Nie zatracając całkowicie charakteru religii etnicznej (arabskiej), islam w Brazylii uległ zróżnicowaniu pod wpływem nowej imigracji ze Środkowego Wschodu i z Afryki. Zarejestrowane aktualnie w Brazylii wielkie związki muzułmańskie deklarują, że wyznają islam pokojowy i otwarty na dialog; odcinają się od utrwalonych przez media stereotypów utożsamiających islam z różnymi formami przemocy i terroryzmem.
    The author attempts to determine the situation of Islam in Brazil - today as in the past. Although it is a religious minority in a country with a great tradition of Christian, Muslim faith has been present in Brazil for over a hundred years. Various historical events confirm that. In the nineteenth century, Muslim slaves coming from West Africa fomented the first revolt against the oppressors. There have also been activities of Syrian-Lebanese itinerant traders in different regions of Brazil. Not losing completely the nature of “ethnic religion” (Arabic), Islam in Brazil has diversified under the influence of new immigration from the Middle East and Africa. Sizeable Muslim associations currently registered in Brazil declare that they profess a peaceful and open to dialogue Islam; dissociate themselves from the established media stereotypes identifying Islam with various forms of violence and terrorism.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 338-356
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Paweł II – kontynuator czy prekursor idei dialogu z islamem? Zestawienie dorobku Papieża-Polaka w kontaktach z przedstawicielami muzułmańskiego świata
    John Paul II – the One Who Continued While at the Same Time Being a Precursor of the Idea of Dialog with Islam? Presenting the Legacy of the Pope’s Relations with People of the Muslim World
    Autorzy:
    Kaczmarek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502034.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Jan Paweł II
    dialog międzyreligijny
    islam
    Opis:
    Pope John Paul II was a prophet of our age. As a leader of the Catholic Church, with a respect for a Tradition, he continued some ideas about dialog with Islam according documents of II Vatican Council, especially constitution Lumen gentium and declaration Nostra aetate. From the other way Pope was a precursor of dialog with Muslim world, because of circumstances which are always new. The main merit of Pope’s apostolic mission in this case was a fact, that John Paul II was able to put theory in practice. A declaration of dialog he tried to make real. He touched Muslim world not only in a paper (declarations, homilies, speeches), but he experienced a spirit of Islam in hearts of Muslim’s he met during his pilgrimages and meetings in Vatican. In the article we have a presentation of all Pope’s activities which built dialog with Islam.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2012, 21; 107-121
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence
    Czy istnieje prawdziwy pokój bez prawdy? Ideologiczne korzenie stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów na temat religii i przemocy
    Autorzy:
    Składanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595073.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    World Council of Churches
    violence
    peace
    inter-religious dialogue
    ecumenical ideology
    Światowa Rada Kościołów
    przemoc
    pokój
    dialog międzyreligijny
    ideologia ekumeniczna
    Opis:
    The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.
    Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2016, 16; 305-318
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alexander Men’s views on doctrinal, moral and ritual content of world religions in light of the teaching of the magisterium of the church
    Poglądy Aleksandra Mienia dotyczące doktrynalnej, moralnej i rytualnej treści religii światowych w świetle nauczania magisterium kościoła
    Autorzy:
    Lukaševičius, Arturas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423761.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Lubuskie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Alexander Men
    world religions
    the Magisterium of the Church
    the semina Verbi
    inter-religious dialogue
    Aleksander Mień
    religie światowe
    Magisterium Kościoła
    semina Verbi
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    This article presents the analysis of Alexander Men’s views on the doctrinal, moral and ritual content of world religions. His position is assessed in light of the teaching of the Magisterium of the Church on these issues. Working as a priest of the Russian Orthodox Church, Men devoted significant attention to world religions. His most important work in this area is a six-volume history of religions, entitled In Search of the Way, the Truth and the Life. While describing world religions, Men indicates the presence of the semina Verbi, mixed with various religious errors. According to Men, positive religious elements in world religions come from God and serve as a preparation for receiving the Gospel. For him, the semina Verbi in world religions are not complementary to God’s revelation in Christ as the fullness of the revealed truth. Men views the history of religions as humankind’s search for Christ. Therefore, this study demonstrated that Men developed an explicitly Christian approach to the content of world religions, which is in line with the guidelines of the Magisterium of the Church on these issues.
    W artykule przeprowadzono analizę poglądów Aleksandra Mienia na temat doktrynalnej, moralnej i rytualnej treści religii światowych. Jego stanowisko zostało ocenione w świetle nauczania Magisterium Kościoła, odnoszącego się do tych kwestii. Pracując jako kapłan Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, Mień poświęcał znaczącą uwagę religiom światowym. Jego najważniejszą pracą w tym obszarze jest sześciotomowa historia religii pt. W poszukiwaniu Drogi, Prawdy i Życia. Opisując światowe religie, Mień wskazuje na obecność w nich semina Verbi, które wymieszane są z rożnymi błędami religijnymi. W opinii Mienia, pozytywne elementy religijne w religiach światowych pochodzą od Boga, służąc jako przygotowanie do przyjęcia Ewangelii. Dla niego semina Verbi tkwiące w światowych religiach nie stanowią uzupełnienia do objawienia Bożego w Chrystusie, stanowiącego pełnię objawionej prawdy. Mień postrzega historię religii jako poszukiwanie Chrystusa przez ludzkość. Niniejsze studium dowiodło, że Mień rozwinął wyraźnie chrześcijańskie podejście do treści światowych religii, które idzie w parze z wytycznymi Magisterium Kościoła, odnoszącymi się do tych kwestii
    Źródło:
    Rocznik Lubuski; 2018, 44, 2; 195-213
    0485-3083
    Pojawia się w:
    Rocznik Lubuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog z tradycyjnymi religiami Afryki w nauczaniu biskupów afrykańskich i Episkopatu kongijskiego w latach 1969-2000
    The Dialogue with African Traditional Religions in the Teaching of African Bishops and the Congolese Bishops During 1969-2000
    Autorzy:
    Szymczycha, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480768.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    tradycyjne religie afrykańskie
    dialog międzyreligijny
    Kościół w Afryce
    episkopaty afrykańskie
    „msza zairska”
    inkulturacja
    Africa’s traditional religions
    inter-religious dialogue
    the Church in Africa
    African episcopacies
    a „Zaire Mass”
    inculturation
    Opis:
    Istnieje wiele opracowań naukowych na temat dialogu z tradycyjnymi religiami afrykańskimi (TRA). Autor niniejszego artykułu analizuje nauczanie Magisterium afrykańskiego w tejże materii. Analiza wypowiedzi biskupów afrykańskich (szczególnie kongijskich) pozwoliła wyodrębnić dwa dominujące tematy: motywacja do dialogu z TRA oraz konieczność systematycznego studium tradycji afrykańskich. Nie wystarczy fakt uznania TRA za naturalny, religijno-kulturowy kontekst, w którym żyją Afrykanie. Konieczne jest dogłębnie poznanie tych religii i ich interpretacja w świetle Objawienia Bożego. W wypowiedziach hierarchów, temat dialogu z TRA występuje często w szerokiej refleksji teologicznej nt. inkulturacji (np. Mszał rzymski dla diecezji Zaïru). Biskupi jednoznacznie dowartościowują religie tradycyjne, które od początku humanizowały ludy Afryki – dawały i dają odpowiedzi na zasadnicze pytania dotyczące sensu ludzkiej egzystencji: życia i śmierci, pochodzenia i ostatecznego przeznaczenia człowieka. Namacalnym tego przykładem jest Instrukcja dla posługujących w ewangelizacji i katechezie opublikowana przez biskupów Konga (Kinszasa 2000).
    There are many scientific studies on intercultural dialogue with Traditional African Religions (TAR). The author examines the teaching of the African Magisterium in that matter. The analysis of African bishops’ statements (especially those from Congo) allowed to distinguish two dominant themes: motivation for dialogue with the TAR and the need for a systematic study of African traditions. It is not enough to recognise the TAR as a natural, religious and cultural context in which the Africans live. It is necessary to thoroughly know these religions and their interpretation in the sight of Divine Revelation. In the statements of the hierarchy, the dialogue with the TAR is common in a wide theological reflection on inculturation (eg. Roman Missal for the dioceses of Zaire). The bishops clearly revalorise traditional religions, which from the beginning humanised the peoples of Africa – gave and give answers to fundamental questions about the meaning of human existence: life and death, the origin and the final destiny of man. The Instructions for Serving in Evangelisation and Catechesis published by the Bishops of Congo (Kinshasa 2000) – is a tangible example.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 2; 9-30
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Chrystus jest Afrykaninem!” - „Bezpieczeństwa” i „niebezpieczeństwa” dialogu międzyreligijnego w Afryce
    “Christ is African!” - The “Benefits” and “Risks” of interreligious dialogue in Africa
    Autorzy:
    Sakowicz, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566840.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
    Tematy:
    inkulturacja
    Jezus jako Przodek
    Jezus jako Uzdrowiciel i Król Afrykański
    dialog międzyreligijny
    trudności dialogu międzyreligijnego
    Kościół katolicki
    afrykańskie religie tradycyjne
    inculturation
    Jesus as an Ancestor
    Jesus – the Healer, African King
    interreligious dialogue
    difficulties (“risks”) to interreligious dialogue
    Catholic Church
    African traditional religions
    Opis:
    Addressing Kenya’s bishops in Nairobi in 1980, John Paul II said: “Thus not only is Christianity relevant to Africa, but Christ, in the members of his Body is himself African!”. The dialogue between the Catholic Church and African traditional religions is a manifestation of interreligious dialogue which is not merely a project but a reality, and the truth of Jesus Christ is its cornerstone. This article discusses the difficulties associated with the use of terms important for African traditional religions such as Ancestor, Healer and King. The content scope of the titles referring to Jesus is inadequate or incomprehensible to some African peoples and it does not reflect the full Humanity and Divinity of Jesus Christ. Based on this observation, the “benefits” and “risks” of interreligious dialogue in Africa are discussed. Jesus Christ as the God-human is unknown to African traditional religions. His mystery is very difficult to express in terms of the African way of thinking and the religious concepts they use. African Christian theologians regard the idea of triumphant Jesus Christ as important in the context of mission and dialogue. The universalism of the truth of Jesus-the African encounters the specific beliefs of the particular African peoples, which gives rise to a number of difficulties (“risks”) in the dialogue.
    Źródło:
    Forum Politologiczne; 2014, 16 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Problemy globalne, sektorowe, regionalne, lokalne; 315-327
    1734-1698
    Pojawia się w:
    Forum Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sources of Inspiration in Understanding Missionary Spirituality in the Thought of John Paul II
    Źródła inspiracji w rozumieniu duchowości misyjnej w myśli Jana Pawła II
    Autorzy:
    Piasecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30145670.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    personalism
    Christocentrism
    the mission of the Church
    Christian spirituality
    missionary spirituality
    inculturation
    interreligious dialogue
    personalizm
    chrystocentryzm
    misja Kościoła
    duchowość chrześcijańska
    duchowość misyjna
    inkulturacja
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    The concept of missionary spirituality falls within the mainstream of Christian spirituality. John Paul II understands it in the personalistic and Christological perspective. According to the Pope’s thought, the missionary spirituality is the fruit of the total submission to the Holy Spirit in the missionary’s aim to become permanently conformed to Christ. This attitude results from a deep union with the Holy Trinity in the experience of the Father through Jesus Christ, in the Holy Spirit. Imitating Christ, the preacher of the Gospel, is essential for an authentic missionary spirituality. Following the ideal of missionary spirituality leads to an authentic inculturation, love of the Church, shapes the proper spirit of prayer and missionary asceticism, dynamises apostolic commitment and lays the foundations for a true dialogue, inseparable from the missionary activity.
    Pojęcie duchowości misyjnej mieści się w głównym nurcie rozumienia duchowości chrześcijańskiej. Jan Paweł II postrzega ją w personalistycznej i chrystologicznej perspektywie. Zgodnie z jego myślą duchowość misyjna jest owocem całkowitego poddania się Duchowi Świętemu w dążeniu misjonarza do trwałego upodobnienia się do Chrystusa. Postawa ta wynika z głębokiego zjednoczenia z całą Trójcą Świętą, zjednoczenia z Ojcem przez Jezusa Chrystusa, w Duchu Świętym. Naśladowanie Chrystusa, głosiciela Ewangelii, jest niezbędnym elementem duchowości misyjnej. Jej praktyka prowadzi do autentycznej inkulturacji, miłości do Kościoła, kształtuje właściwego ducha modlitwy i ascezy misyjnej, dynamizuje zaangażowanie apostolskie i kładzie podwaliny pod prawdziwy dialog, nierozerwalnie związany z misyjną działalnością Kościoła.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 251-268
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
    Work of Raimund Llull in North Africa (13th and 14th centuries). Beginnings of Christian-Moslem dialogue
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480362.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Rajmund Llull (Raimundus Lullus)
    Misje
    Muzułmanie
    dialog międzyreligijny
    historia Kościoła w XIII–XIV wieku
    Raimund Llull (Raimundus Lullus)
    Missions
    Moslems
    interreligious dialogue
    the history of the Church of the 13th and 14th centuries
    Opis:
    Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.
    The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 56-85
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityczny oddźwięk Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
    The Political Response to the Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra Aetate
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619610.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the Second Vatican Council
    Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra Aetate
    interreligious dialogue
    Islam
    Judaism
    Sobór Watykański II
    Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
    dialog międzyreligijny
    islam
    judaizm
    Opis:
    The opening of the Catholic Church to dialogue with other religions has its source in the Second Vatican Council (1962-1965), which inmany documents expressed the positive attitude of the Catholic Church to non-Christian religions. It was a special landmark event in the history of the Catholic Church. The author presents a conciliatory document, which proposes that the faithful of the Church should establish a dialogue with the followers of different religions to respect the values present in these religions. The Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra Aetate began the process of the re-orientation of the Church towards the followers of different religions, among others Islam and Judaism, which are based on the belief in one God (monotheism). Particular attention should be paid to item 3 of this Declaration, which emphasizes that the Catholic Church has regard for the followers of Islam and item 4, which contains the formulation of the Jewish responsibility for deicide and raises the painful issue of anti-Semitism, but not for political reasons. Through the Declaration, a lot of Catholics have changed their approach towards the followers of other religions. This document is a testimony confirming the special concern of the Church about establishing friendly relations with the followers of different religions, among others Islam and Judaism. The author is convinced that the document contributes to the peaceful coexistence of religions, which should work towards peace between nations.
    Otwarcie Kościoła katolickiego na dialog z innymi religiami ma swoje źródło w Soborze Watykańskim II (1962-1965), który w wielu dokumentach wyraził pozytywny stosunek Kościoła katolickiego do religii niechrześcijańskich. Był wydarzeniem szczególnym i przełomowym w dziejach Kościoła katolickiego. Autorka przedstawiła dokument soborowy, który proponuje, aby wierni Kościoła nawiązali dialog z wyznawcami różnych religii, aby szanowali wartości obecne w tych religiach. Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate rozpoczęła proces reorientacji Kościoła wobec wyznawców różnych religii m.in. islamu i judaizmu, której podstawąjest wiara w jednego Boga (monoteizm). Należy zwrócić uwagę zwłaszcza na numer 3. tej deklaracji, który podkreśla, iż Kościół katolicki z szacunkiem odnosi się do wyznawców islamu oraz numer 4., który zawiera sformułowanie zdejmujące z Żydów odpowiedzialność za Bogobójstwo, porusza bolesną sprawę antysemityzmu, jednak nie z pobudek politycznych. Dzięki Deklaracji wielu katolików zmieniło podejście do wyznawców innych religii. Ten dokument jest świadectwem potwierdzającym szczególną troskę Kościoła o nawiązanie przyjaznych relacji z wyznawcami różnych religii m.in. islamu i judaizmu. Autorka jest przekonana, iż dokument przyczynia się do pokojowego współistnienia religii, które powinny podjąć służbę na rzecz pokoju między narodami, co stanowi o jego politycznym wymiarze.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2015, 1; 191-203
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Implikacje dialogu – studium na temat spotkania Jetro i Mojżesza
    Autorzy:
    Walkowiak, Katarzyna Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950443.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    The meeting of Jethro and Moses
    biblical exegesis
    interreligious dialogue
    nature of the dialogue
    moment of dialog
    exchange of gifts
    Jethro councils
    conversion to Judaism
    worship of God YHWH
    icon of dialogue
    Spotkanie Jetro z Mojżeszem
    egzegeza biblijna
    dialog międzyreligijny
    natura dialogu
    moment dialogiczny
    wymiana darów
    rady Jetro
    konwersja na judaizm
    kult Boga JHWH
    ikona dialogu
    Opis:
    The pericope concerning the meeting of Moses and Jethro (Ex 18, 1–27) provides a number of interesting conclusions about the nature of the interreligious dialogue. Using biblical exegesis, literary analysis, as well as with the comments of Jewish rabbis, the article takes on the task to further examine the nature and consequences of the dialogue.  While recognizing the meeting of the Midianite priest and Moses as a “moment of dialog”, the importance of the exchange of gifts in the process of dialogue has been particularly stressed. To make this dialogue possible, Jethro first heard and traveled to the desert, and in turn, Moses stood out in front of his father-in-law and told what God made with Israel.  The outcome of this dialogue turned out to be a burning offering by the priest Jethro, participation in cult in honor of God, YAHWEH. Making the exchange of gifts contributed to the development of the living faith of the people in dialogue. The dialogue of Jethro and Moses, which has been based on trust, respect and humble acceptance of good advice, may become a model, or an icon for each interreligious and ecumenical dialogue.
    Perykopa dotycząca spotkania Jetro z Mojżeszem (Wj 18, 1–27) dostarcza wiele interesujących wniosków na temat natury dialogu międzyreligijnego. Korzystając z biblijnej egzegezy, analizy literackiej, a także z komentarzy rabinów, podjęto w artykule zadanie zbadania charakteru i konsekwencji dialogu. Uznając spotkanie kapłana madianickiego i Mojżesza za „moment dialogiczny”, szczególnie podkreślono znaczenie wymiany darów w procesie omawianego dialogu. Aby ów dialog mógł się dokonać, Jetro najpierw usłyszał i wyruszył na pustynię, a z kolei Mojżesz wyszedł naprzeciw swego teścia i opowiedział, co Bóg uczynił z Izraelem. Owocem tego dialogu okazało się złożenie ofiary całopalnej przez kapłana Jetro, udział w kulcie na cześć Boga JHWH. Dokonująca się w ten sposób wymiana darów przyczyniła się do rozwoju życia wiary osób dialogujących. Dialog Jetro i Mojżesza nacechowany zaufaniem, szacunkiem i pokornym przyjęciem dobrej rady może stać się wzorem czy też ikoną dla każdego dialogu międzyreligijnego i ekumenicznego.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 4
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół na drodze ku „Nostra Aetate”.Zarys relacji chrześcijańsko-żydowskich w XX w. przed II wojną światową
    The Church on the path toward „Nostra Aetate”. Outline of Christian-Jewishrelations in XX century before the Second World War
    Autorzy:
    Tulej, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009252.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    relacje chrześcijańsko-żydowskie, Żydzi i judaizm w nauczaniu Kościoła, dialog międzyreligijny, Nostra aetate, syjonizm, rasizm, nazizm
    Christian-Jewish relationships, Jews and Judaism in the Church teaching, 142 interreligion dialogue, Nostra aetate, Zionism, Racism, Nazism
    Opis:
    A review of the chosen teachings of the Church concerning Jews and Judaism – both official and unofficial – showed that in the twentieth century, before the Second World War, the Church spoke especially in response to the errors of racism, statolatry and various forms of Antisemitism. The historical context were the Russian revolutions, World War I, the fascist movements. The Church's statements intensified when, at the turn of the 1920s and 1930s, the National Socialist Party grew stronger, taking over power in Germany in 1933, leading to the tragedy of World War II and the drama of the Holocaust (Heb. Shoah). Although in its official teachings the Church has always been cautious in wording, in order to avoid direct involvement in political matters or become a party to any conflict, some statements of the popes referring to the broadly understood "Jewish question" can be considered as "milestones". This applies above all to the letter of Pope Benedict XV considered by some to be the most important act of opposition to Antisemitism, the encyclical "Mit brennender Sorge" by Pius XI, opposing the idolatrous relationship to race, nation, state or power and emphasizing the value of the religion of Israel and the Old Testament and the famous formula spoken during the meeting of Pope Pius XI with the Belgian pilgrims: "spiritually, we are all Semites".
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 1; 142-153
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityczny wymiar dialogu Kościoła katolickiego z judaizmem w wybranych dokumentach Kurii Rzymskiej
    The Political Dimension of the Dialogue of the Catholic Church with Judaism in some Documents of the Roman Curia
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595131.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    the Second Vatican Council; interreligious dialogue; Judaism; documents of the Roman Curia; the Holy See Commission for Religious Relations with the Jews
    Sobór Watykański II; dialog międzyreligijny; judaizm; dokumenty Kurii Rzymskiej; Komisja Stolicy Apostolskiej do Spraw Stosunków Religijnych z Judaizmem
    Opis:
    The starting point for discussion were the documents of the Roman Curia, especially the Holy See Commission for Religious Relations with the Jews, acting within the Pontifical Council for Promoting Christian Unity, one of the dicasteries of the Roman Curia, which take up the issue of interreligious dialogue, primarily Catholic-Jewish dialogue. The article presents the political aspects, which can include, inter alia, forms of interreligious dialogue, cooperation of followers of the two religions for justice and peace, opposition to anti-Semitism and all forms of discrimination. The article refers to the documents of Vatican II (1962–1965), in particular the Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra Aetate, which was an important turning point in the history of Catholic-Jewish relations.
    Punktem wyjścia do rozważań były dokumenty Kurii Rzymskiej, zwłaszcza Komisji Stolicy Apostolskiej do Spraw Stosunków Religijnych z Judaizmem, działającej w ramach Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, które podejmują problematykę dialogu międzyreligijnego, przede wszystkim dialogu katolicko-żydowskiego. W niniejszym artykule zaprezentowano ich polityczne aspekty, do których możemy zaliczyć m.in.: formy dialogu międzyreligijnego, współpraca wyznawców obu religii na rzecz sprawiedliwości i pokoju, przeciwstawianie się antysemityzmowi i wszelkim formom dyskryminacji. Nawiązano do dokumentów Soboru Watykańskiego II (1962–1965), zwłaszcza do Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate, która stanowiła istotny zwrot w historii stosunków katolicko-żydowskich.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2015, 15; 291-312
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regard sur les relations entre chrétiens et musulmans 50 ans après Nostra aetate
    Kościół służący bliźniemu jest Kościołem misyjnym. Obecność chrześcijan wśród muzułmanów
    Missionary Church in the service of the neighbour. Christians among Muslims
    Autorzy:
    de La Hougue, Henri
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480706.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    déclaration Nostra aetate
    Église
    Islam
    Musulmans
    dialogue interreligieux
    relations entre chrétiens et musulmans
    fondamentalisme
    deklaracja Nostra aetate
    Kościół
    Muzułmanie
    dialog międzyreligijny
    relacje chrześcijańsko-muzułmańskie
    fundamentalizm
    declaration Nostra aetate
    Church
    Muslims
    interreligious dialogue
    relations between Christians and Muslims
    fundamentalism
    Opis:
    L’ouverture au dialogue et à la rencontre des religions encouragée par la déclaration conciliaire Nostra aetate a véritablement ouvert une nouvelle ère dans les relations entre l’Église et les musulmans. Cinquante ans après il est intéressant de relire de manière critique la déclaration pour mesurer, à l’épreuve des relations effectives qui se sont construites entre croyants de nos deux religions, le dynamisme et les limites de ce texte. Après avoir rappelé ce que le texte dit des relations entre l’Église catholique et les musulmans, je propose de repérer quelques apories de ce texte au regard des réflexions actuelles, puis, du coup, de mettre en valeur les apports récents des textes officiels de l’Église catholique. Finalement, à la lumière de l’émergence du fondamentalisme islamique, je regarde à quelles conditions la posture de dialogue prônée par la déclaration est encore pertinente aujourd’hui.
    Otwarcie się na spotkanie i dialog z religiami świata zainicjowane przez soborową deklarację Nostra aetate stanowi bezprecedensowe wydarzenie i rozpoczyna nową erę w relacjach pomiędzy Kościołem i muzułmanami. Wielce pożyteczna okazuje się krytyczna lektura deklaracji 50 lat po jej promulgacji. Poddając analizie pół wieku relacji pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami, autor usiłuje odpowiedzieć na pytanie w jakiej mierze Nostra aetate stanowi dzisiaj inspirację do dialogicznej relacji międzyreligijnej. Deklaracja zachowuje teologiczny dynamizm swej epoki. Autor porównuje aporia chrześcijańsko-muzułmańskie epoki soborowej z dzisiejszymi – najpierw według kryteriów Nostra aetate, następnie w świetle późniejszych tekstów Magisterium. W końcu, biorąc pod uwagę narastający fundamentalizm islamski, autor zastanawia się czy dialog promowany przez deklarację stanowi dzisiaj faktyczne wyzwanie
    Openness to dialogue with religions of the world initiated by the conciliar declaration Nostra aetate presents an unprecedented event and begins a new era in relations between the Church and Muslims. Very useful turns out to be a critical reading of the declaration 50 years after its promulgation. Analyzing half a century of relations between Christians and Muslims, the author tries to answer the question to what extent Nostra aetate is today an inspiration for inter-dialogic relationship. The declaration retains theological dynamism of its age. The author compares the aporia of the Christian-Muslim conciliar era to today – first by the criteria of Nostra aetate, then in the light of later texts of the Magisterium. Finally, given the growing Islamic fundamentalism, the author wonders how to make it that the dialogue promoted by the declaration would become the actual challenge today.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 242-255
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga Koheleta 1,1–11 z buddyjskiej perspektywy. Przyczynek do przekładu i komentarza międzyreligijnego
    The book of Kohelet 1:1–11 from a Buddhist perspective. Contribution to translation and interreligious commentary
    Autorzy:
    Goniszewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098253.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Buch Kohelet
    Buddhismus
    interreligiöser Dialog
    alternative Übersetzung
    christlich-buddhistischer Dialog
    the Book of Kohelet
    Buddhism
    interreligious dialogue
    alternative translation
    Christian-Buddhist dialogue
    Księga Koheleta
    buddyzm
    dialog międzyreligijny
    przekład alternatywny
    dialog chrześcijańsko-buddyjskim
    Opis:
    W niniejszym artykule zaproponowano alternatywny, międzyreligijny przekład oraz komentarz Koh 1,1–11 dokonany z perspektywy filozofii buddyjskiej. Przekładając i komentując Koh 1,1–11, nie bazowano na filozofii jednego określonego nurtu buddyzmu. Odwołano się do idei, które są obecne zarówno w buddyzmie therawada, jak i w mahajanie, pamiętając, że w poszczególnych odłamach tej religii akcentują one specyficzne aspekty i czasami pełnią nieco inną rolę. Zaproponowany przekład skłania do dwóch ważnych wniosków związanych z procesem międzyreligijnego dialogu. Po pierwsze, w utworach literackich reprezentujących odmienne systemy religijne i kulturowe można odnaleźć idee, które są podobne do siebie. Z jednej strony ułatwia to proces przekładu, ponieważ niejako wprowadzamy jedne podobne koncepcje w miejsce innych. Musimy jednak pamiętać, że nawet te na pierwszy rzut oka podobne idee funkcjonują w zupełnie odmiennych kontekstach społecznych, historycznych, kulturowych i religijnych. W przypadku Koh 1,1–11 takim pojęciem, które od razu nasuwa pewne skojarzenia z filozofią buddyjską, jest koheletowe hăbel/hebel („ulotność”, marność”), które postanowiono oddać przez dwa podobne pojęcia, czyli sanskrycki termin śūnyatā („pustka”) oraz palijski dukkha („coś niesatysfakcjonującego”, „cierpienie”). Po drugie, wyzwanie dla tego rodzaju przekładu i komentarza stanowi znalezienie adekwatnych idei, które pełnią analogiczną funkcję w dwóch zestawianych ze sobą systemach religijnych, ale jednocześnie radyklanie mogą różnić się między sobą. W związku z tym tłumacz musi odnaleźć i uchwycić specyfikę różnych koncepcji religijnych wraz z ich miejscem w danym systemie, a następnie znaleźć strukturalne ekwiwalenty w tekście źródłowym i doktrynie, z perspektywy której interpretuje ten tekst. W Koh 1,1–11 przykładem tego typu zjawiska były te fragmenty, w których pojawiają się wątki eschatologiczne. Kohelet jest reprezentan tem tradycyjnej semickiej idei, która ogranicza autentycznie ludzkie życie jedynie do świata doczesnego. Po śmierci cień człowieka znajduje się w otchłani, zwanej Szeolem, w której jedynie wegetuje. Z kolei buddyzm naucza o niekończącym się cyklu kolejnych żywotów. Oczywiście buddyzm, na podstawie doktryny braku samo-bytu (skr. anātman; pali anattā), odrzuca koncepcję nieśmiertelnej, wędrującej duszy czy jaźni.
    In this article, we have proposed an alternative, interreligious translation and commentary on Ecclesiastes 1:1–11 from the perspective of Buddhist philosophy. When translating and commenting on Ecclesiastes 1:1–11, we did not base ourselves on the philosophy of one particular branch of Buddhism. Reference was made to ideas that are present in both Theravada Buddhism and Mahayana, bearing in mind that in individual branches of this religion they have specific accents and sometimes play a slightly different role. The proposed translation leads to two important conclusions related to the process of interreligious dialogue. First, in literary works representing different religious and cultural systems, one can find ideas that are similar to each other. On the one hand, it facilitates the translation process, because we introduce some similar concepts in place of others. However, we must remember that even these seemingly similar ideas function in completely different social, historical, cultural and religious contexts. In the case of Ecclesiastes 1:1–11, such a concept that immediately evokes certain associations with Buddhist philosophy is the Kohelet hăbel/hebel (“evanescence”, “vanity”), which we decided to render by two similar concepts, i.e. the Sanskrit term śūnyatā (“emptiness”) and the Pali dukkha (“something unsatisfactory”, “suffering”). Secondly, the challenge for this kind of translation and commentary is to find adequate ideas that perform an analogous function in the two juxtaposed religious systems, but at the same time they may radicaliy differ from each other. In this case, the translator must find and grasp the specificity of various religious concepts and their place in a given system, and then find structural equivalents in the source text and doctrine from the perspective of which he interprets this text. In Ecclesiastes 1:1–11, an example of this type of phenomenon were those fragments in which eschatological threads appear. Ecclesiastes is a representative of the traditional Semitic idea, which limits authentic human life to the temporal world only. After death, the shadow of man is in the abyss called Sheol, where he only vegetates. Buddhism, on the other hand, teaches about the endless cycle of successive lives. Of course, Buddhism, based on the doctrine of non-self (anātman, Pali anattā), rejects the concept of an immortal, wandering soul or self.
    In diesem Artikel wird eine alternative interreligiöse Übersetzung und Kommentierung von Koh 1:1-11 aus der Perspektive der buddhistischen Philosophie vorgeschlagen. Bei der Übersetzung und Kommentierung von Koh 1,1-11 wurde sich nicht auf die Philosophie einer bestimmten Richtung des Buddhismus gestützt. Es wurde auf Ideen Bezug genommen, die sowohl im Theravada- als auch im Mahayana-Buddhismus vorhanden sind, wobei zu berücksichtigen ist, dass sie in den verschiedenen Zweigen der Religion spezifische Aspekte betonen und manchmal eine etwas andere Rolle spielen. Die vorgeschlagene Übersetzung führt zu zwei wichtigen Schlussfolgerungen in Bezug auf den Prozess des interreligiösen Dialogs. Erstens kann man in literarischen Werken, die verschiedene religiöse und kulturelle Systeme repräsentieren, Ideen finden, die einander ähnlich sind. Einerseits erleichtert dies den Übersetzungsprozess, da wir gewissermaßen einige ähnliche Konzepte anstelle anderer einführen. Wir müssen jedoch bedenken, dass selbst diese scheinbar ähnlichen Konzepte in völlig unterschiedlichen sozialen, historischen, kulturellen und religiösen Kontexten funktionieren. Im Fall von Koh 1,1-11 ist ein solcher Begriff, der sofort einige Assoziationen zur buddhistischen Philosophie weckt, der koeletische hăbel/hebel ("Vergänglichkeit", "Vergeblichkeit"), der gewählt wurde, um durch zwei ähnliche Begriffe wiedergegeben zu werden, nämlich durch den Sanskrit-Begriff śūnyatā ("Leere") und den Pali-Begriff dukkha ("etwas Unbefriedigendes", "Leiden"). Zweitens besteht die Herausforderung für diese Art der Übersetzung und des Kommentars darin, relevante Begriffe zu finden, die in den beiden nebeneinander stehenden religiösen Systemen eine analoge Funktion haben, aber gleichzeitig radikal unterschiedlich sein können. Folglich muss der Ausleger die Besonderheit der verschiedenen religiösen Begriffe und ihren Platz im betreffenden System finden und erfassen und dann strukturelle Entsprechungen im Ausgangstext und in der Lehre finden, aus deren Perspektive er den Text auslegt. In Koh 1,1-11 wurde diese Art von Phänomen in jenen Passagen veranschaulicht, in denen eschatologische Themen auftauchen. Kohelet ist ein Vertreter der traditionellen semitischen Vorstellung, die das authentische menschliche Leben auf die zeitliche Welt beschränkt. Nach dem Tod befindet sich der Schatten des Menschen in einem Abgrund, der Sheol genannt wird und in dem er lediglich vegetiert. Der Buddhismus hingegen lehrt einen endlosen Zyklus von aufeinanderfolgenden Leben. Offensichtlich lehnt der Buddhismus auf der Grundlage der Lehre vom Nicht-Selbst-Sein (skr. anātman; pali anattā) das Konzept einer unsterblichen, wandernden Seele oder eines Selbst ab.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 11-28
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-71 z 71

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies