Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "samostanowienie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Definiowanie siebie przez dziecko w procesie edukacji tożsamościowej
Defining Oneself by a Child in the Process of Identity Education
Autorzy:
JUSZCZYK-RYGAŁŁO, JOANNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/455910.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
cyberagresja
dziecko
edukacja
tożsamość
samodzielność
samostanowienie
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie złożoności procesu formowania tożsamości człowieka w zmiennym środowisku społecznym. Tożsamość przedstawiono jako strukturę stratyfikacyjnych cech osobowych jednostki. Ostatecznie przybiera ona postać konstrukcji typu onion, w której kolejne warstwy charakteryzują się jednokierunkowym domknięciem – utrudniona jest ingerencja w utworzone wcześniej warstwy wewnętrzne i jednocześnie możliwe jest transponowanie z nich cech tożsamościowych do tworzonej nowej warstwy zewnętrznej. W osi czasowej takiego nadbudowywania tożsamości szczególnie wyróżnione jest dzieciństwo, w czasie którego w procesach poznawania siebie dziecko konstruuje koncepcję własnej tożsamości osobowej. W docelowej strukturze tożsamości jednostki jest to konstrukt zamknięty i stabilny, który jest trudny do późniejszej zmiany. Dlatego też ten okres formowania tożsamości powinien być wspierany poprzez świadome oddziaływanie socjalizacyjne – edukację tożsamościową pobudzającą do autorefleksji i prowadzącą do samostanowienia odnoszącego się do tworzenia własnego wizerunku dziecka. W ten sposób uzyskuje się gwarancję przygotowania młodego człowieka do radzenia sobie w dalszym życiu z wyzwaniami współczesnego świata.
The purpose of this article is to present complexity of the process of human identity formation in changing social environment. Identity is presented as a structure of stratificational personal qualities. In the end, it has an onion-type form, where following layers are characterized by oneway closure – it is difficult to interfere in formerly created inner layers and simultaneously it is possible to transpose from them the identity features to a new outer layer that is created. In the timeline of such superstructure of identity, the childhood is particularly important, as the time when the child is creating a concept of own personal identity through cognitive processes. It is a close and stable construct in the target structure of individual identity, which is difficult to be changed subsequently. Therefore, this period of identity formation should be supported by conscious socializing influence – identity education that stimulates self-reflection and leads to selfdetermination referring to creation of the child's self-image. In this way, it is guaranteed that the young people are prepared to deal with challenges of contemporary world in their further life.
Źródło:
Edukacja-Technika-Informatyka; 2019, 10, 2; 122-127
2080-9069
Pojawia się w:
Edukacja-Technika-Informatyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczucie własnej skuteczności a stanowienie o sobie uczniów z dysleksją
Autorzy:
Kowaluk-Romanek, Marzena Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606907.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
dysleksja
uogólnione poczucie własnej skuteczności
samostanowienie
autonomia
samoregulacja
empowerment
samorealizacja
Opis:
Celem analizy badawczej było znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy i w jaki sposób dysleksja wpływa na uogólnione poczucie własnej skuteczności oraz stanowienie o so-bie. Badaniami objęto 80 uczniów klas V–VIII szkół podstawowych województwa lubelskiego. Grupę podstawową stanowili uczniowie ze zdiagnozowaną dysleksją, zaś porównawczą – ich rówieśnicy niemający specyficznych trudności w uczeniu się. Badania własne dowiodły, iż uczniów z dysleksją w porównaniu z rówieśnikami cechują: niższy poziom uogólnionego poczucia własnej skuteczności, słabsza siła angażowania się w działania, mniejsza wytrwałość w dążeniu do sukcesu, niższy poziom samostanowienia, samoregulacji, samorealizacji i empowermentu, a także mniejsza autonomia. Wykazano, że istnieje dodatnia, ale niska korelacja między poczuciem własnej skuteczności uczniów dyslektycznych a ich stanowieniem o sobie.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 4
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Informacyjne samostanowienie w programie Piratenpartei Deutschland
Informational Self-Determination in the Piratenpartei Deutschland Programme
Autorzy:
Piechocki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140891.pdf
Data publikacji:
2019-12-27
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
informacyjne samostanowienie
Partia Piratów
Internet
informational self-determination
Pirates’ Party
the Internet
Opis:
Ograniczanie swobód obywatelskich, w tym prawa do prywatności, w imię walki z realnymi lub rzekomymi zagrożeniami, stało się częstą praktyką wielu rządów w demokratycznych państwach. Niska świadomość obywateli w zakresie ilości i charakteru danych podlegających retencji od lat niepokoją organizacje pozarządowe, jednak nie udało się uczynić tego tematu zagadnieniem szerokiej debaty publicznej. Niemiecka Partia Piratów sformułowała koncepcję informacyjnego samostanowienia, która była odpowiedzią na przypadki ingerencji państwa i prywatnych podmiotów w prywatność obywateli. Przewiduje ona doprecyzowanie sytuacji, w których państwo będzie mogło inwigilować obywateli oraz określenie przez obywateli, jakie dane, w jakim zakresie i charakterze będą udostępniali. To nowość, bowiem deputowani i działacze tej partii zwracają uwagę na niepokojącą tendencję do odwracania zasady domniemania niewinności w kierunku zasady domniemania winy i gromadzenia informacji na temat obywateli, którzy nie są o nic podejrzewani.
The curbing of civil freedoms, including privacy rights, in the name of fighting real or alleged threats has become part of policies implemented by many democratic governments worldwide. For many years now, non-governmental organisations have been growingconcerned with a lack of citizens’ awareness regarding the scope and nature of data retention. However, attempts to make this issue part of a wide-ranging public debate have failed so far. Germany’s Pirates’ Party has formulated the concept of informational self-determination in response to the cases of state and corporate interference in citizens’ privacy. The framework postulates that the circumstances that make the state’s invigilation of the citizens legitimate be precisely specified and the scope and nature of the data made available be defined by the citizens themselves. This is a novelty as the Party’s MPs and activists expose a worrying tendency to reverse the presumed innocence principle into the presumed guilt principle and to collect information on the citizens who are not suspected of any misdemeanour.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2015, 9, 1; 122-132
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE ROLE OF INTERNATIONAL ORGANIZATIONS IN THE SETTLEMENT OF SEPARATIST ETHNO-POLITICAL CONFLICTS
ROLA ORGANIZACJI MIĘDZYNARODOWYCH W ROZWIĄZYWANIU SEPARATYSTYCZNYCH ETNOPOLITYCZNYCH KONFLIKTÓW
Autorzy:
CHERVINKA, IRYNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513406.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
separatystyczny etnopolityczny konflikt
organizacja międzynarodowa
rozwiązywanie konfliktów
samostanowienie
Katalonia
Szkocja
problem kurdyjski
Opis:
Celem artykułu było zbadanie roli organizacji międzynarodowych w rozwiązywaniu separatystycznych etnopolitycznych konfliktów i mechanizmów, których używają do tego celu. Przeanalizowano separatystyczne etnopolityczne konflikty jako główne zagrożenie dla bezpieczeństwa globalnego. Zbadano prawo narodów do samostanowienia jako główną przyczynę takich konfliktów. Różne międzynarodowe instrumenty prawne ustanawiające zasady samostanowienia zostały zanalizowane w celu udowodnienia prawa nowoczesnych narodów bezpaństwowych do samostanowienia. Artykuł opisuje sprzeczność między zasadami integralności terytorialnej i samostanowienia narodów oraz ich nowe znaczenie w nowoczesnych stosunkach międzynarodowych. Dokonano analizy możliwości pozytywnego wpływu aspiracji narodów do samostanowienia na rozwiązywanie konfliktów etnopolitycznych oraz roli organizacji międzynarodowych w tym procesie. Zbadano etnopolityczne konflikty w Katalonii, Szkocji, problem kurdyjski w Turcji i perspektywy ich rozwiązania z udziałem organizacji międzynarodowych.
Źródło:
Polityka i Społeczeństwo; 2013, 11, 4; 139-158 (20)
1732-9639
Pojawia się w:
Polityka i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samostanowienie narodów w prawie międzynarodowym
Self-determination of peoples in international law
Autorzy:
Żbikowski, Wawrzyniec
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499571.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
samostanowienie narodów
prawo międzynarodowe
secesja
self-determination of nations
international law
secession
Opis:
W artykule omówiono zasadę samostanowienia narodów funkcjonującą w prawie międzynarodowym od momentu uchwalenia Karty Narodów Zjednoczonych. Po przedstawieniu tła historycznego ukazano źródła funkcjonowania tej zasady oraz problematykę związaną z jej podmiotowym i przedmiotowym zakresem. Dokonano tego na podstawie analizy źródeł, praktyki oraz poglądów doktryny. Podjęto też kwestię realizacji prawa do samostanowienia jako jednego z możliwych kryteriów państwowości. W końcowej części szeroko opisano stan praktyki międzynarodowej w odniesieniu do samostanowienia, przedstawiając rozmaite jej przykłady oraz dzieląc je na określone kategorie, co ułatwia wyciągnięcie wniosków o charakterze generalnym. Jednym z nich jest to, że choć prawo do samostanowienia narodów ma niewątpliwie charakter wiążącej zasady współczesnego prawa międzynarodowego, to stopień jej realizacji w praktyce zależy przede wszystkim od czynników o charakterze politycznym, a rzeczywisty wpływ stanu prawnego na praktykę międzynarodową jest mocno ograniczony.
This paper describes the principle of self-determination of nations functioning in the international law since the moment of adopting the United Nations Charter. After a short reference to historic background, the sources of that principle and issues of its subjective and objective scope are presented. The author depicts the discussed matter on the basis of the analysis of sources, practice and doctrine. The question of exercising the right to self-determination as one of possible criteria of statehood is also analyzed. In the final part the author depicts a broadened analysis of international practice in the self-determination field, dividing various examples into several categories, which helps to draw general conclusions. The conclusion may be drawn up that despite the fact the self-determination of nations undoubtedly has the character of a universally binding principle of contemporary international law, its execution in practice relies mainly on political factors, and the actual impact of the legal status on the international practice is strictly limited.
Źródło:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2015, 5; 237-256
2299-2774
Pojawia się w:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inny/inni w domu pomocy społecznej
The other/ the others in the nursing home
Autorzy:
Tagliber, Marian Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431695.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
umowa społeczna
instytucja totalna
tożsamość
samostanowienie
social contract
total institution
identity
self – determination
Opis:
W ukazaniu Domu Pomocy Społecznej autor próbuje wykorzystać własne doświadczenie zawodowe, swoją stałą obecność w jednej z takich instytucji, własne obserwacje, by świat jego mieszkańców opisać i tym samym symbolicznie otworzyć. Próbuje pokazać procesy przymusu i zniewolenia, procesy, które są obecne w życiu tej instytucji, jako szczególny efekt przyjętych idei, założeń i umów. Pragnie również wskazać na specyficzną, inną niż pozostali, grupę mieszkańców. Inni nie posiadają zainteresowań i nie mają żadnego hobby. Nie należy więc do łatwych inkluzja społeczna tych pensjonariuszy, szczególnie, kiedy ma się do czynienia z typową Instytucją, a nie miejscem, w którym Inny chce lub po prostu musi spędzić ostatnie lata swojego życia. Dlatego Inni wciąż pozostają w opozycji do sprawnego funkcjonowania Domu.
Presenting a nursing home, the author will try to use his professional experience, due to regular presence in one of such institution as well as his own observation to describe and symbolically open the world of its inhabitants. He will try to show the processes of compulsion and enslaving, processes present in functioning of the Institution, resulting from accepted ideas, assumptions and contracts. He would also like to point out the unique and specific, different from the rest, group of inhabitants. The Others have no interests nor hobbies. Due to that, the social inclusion of them is not an easy task, especially when it comes to the typical Institution, which is not the place, where the Other prefers to, or just has to, spend the rest of one’s life. That is why the Others keep staying in the opposition to the rules enabling the nursing home to work efficiently.
Źródło:
Dyskursy Młodych Andragogów; 2016, 17; 173-184
2084-2740
Pojawia się w:
Dyskursy Młodych Andragogów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lekarski obowiązek a samostanowienie pacjenta
Physician’s Duty and Self-Determination of the Patient
Autorzy:
Rej-Kietla, Anna
Kryska, Sandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528809.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
self-determination
the right patient
the doctor’s duty
samostanowienie
prawa pacjenta
obowiązek lekarski
Opis:
Polish legislation and deontology at the beginning of the twentieth century, there was no question of any patient’s autonomy as a course of treatment. However, over the years, and most of all, a significant increase in patient awareness, the nature of health care has changed. The patient could increasingly decide whether to undergo a specific treatment or not. However, a number of questions how far such autonomy, limit patients’ freedom to decide about their lives, for example in the context of religious or worldview. Keep in mind that the patient’s self-determination is not always respected by the law. This includes procedures such as abortion (with some exceptions) and euthanasia, which are prohibited by law. On one hand, shall be submitted to the protection of human life over the will of the patient. On the other hand doctor who would take on the medical services without the consent of the patient, there would attack the life or health because it acts on behalf of those goods, but attacks the patient’s freedom, the right to decide on the state of their own people and their own destiny.
W ustawodawstwie polskim oraz w deontologii lekarskiej jeszcze na początku XX wieku nie było mowy o jakiejkolwiek autonomii woli pacjenta co do przebiegu leczenia. Jednak wraz z upływem lat, a przede wszystkim znacznego wzrostu świadomości pacjentów, charakter świadczeń zdrowotnych uległ zmianie. Pacjent mógł w coraz większym stopniu decydować o tym, czy poddać się konkretnemu zabiegowi czy też nie. Istnieje jednak szereg pytań o to, jak daleko sięga taka autonomia, granica swobody decydowania pacjentów o swoim życiu, na przykład w kontekście religijnym czy światopoglądowym. Należy pamiętać, że samostanowienie pacjenta nie zawsze będzie respektowane w świetle prawa. Dotyczy to między innymi takich zabiegów, jak aborcja (z pewnymi wyjątkami) czy eutanazja, które są przez polskie prawo zakazane. Z jednej strony przedkłada się ochronę życia ludzkiego nad wolę pacjenta. Z drugiej strony lekarz, który podjąłby się czynności medycznych bez zgody pacjenta, nie naruszyłby jego życia lub zdrowia gdyż byłoby to działanie w obronie tych dóbr, ale naruszyłby wolność pacjenta, prawo do decydowania o stanie własnej osoby i własnym losie.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2013, 1; 63-70
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafizyczny sens osoby i jej relacja do podmiotu. Rekonstrukcja ujęcia Mieczysława A. Krąpca i Karola Wojtyły
The metaphysical sense of the person and its relation to the subject. Reconstruction of the conclusions of Mieczysław A. Krąpiec and Karol Wojtyła
Autorzy:
Zięba, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761796.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
osoba
podmiot
metafizyka
samostanowienie
autodeterminacja
Krąpiec
Wojtyła
person
subject
metaphysics
self-existence
self-determination
Opis:
Źródła kategorii osoby sięgają religii i teologii chrześcijańskiej i zasadniczo stąd wypływa jej sens antropologiczny i współczesna kulturowa ranga. Koncepcja osoby w chrześcijaństwie służyła rozwiązaniu problemu wcielenia oraz dogmatu Trójcy Świętej. Pojęcie osoby współcześnie występuje w rozlicznych sensach. W artykule analizuję jej metafizyczny, substancjalny wymiar w oparciu o rozstrzygnięcia Krąpca i Wojtyły. Twierdzę, że w obydwu przypadkach kategoria osoby jest bliskoznaczna kategorii podmiotu. Atrybuty osoby, według Krąpca, to bytowa autonomia i podmiotowa zupełność bytowa, z czego wypływa nieudzielalność. Osoba w tym ujęciu to najwyższy stopień samoistności bytowej, szczytowa forma bytu. Podmiot zaś jest konsekwencją metafizycznego założenia, że wszelki akt jest bytowo niesamodzielny. U Wojtyły punktem wyjścia będzie czyn ludzki, który presuponuje istnienie osób. Poprzez czyn człowiek objawia się jako osoba wraz z jej strukturą samo-posiadania oraz samo-panowania. Czyn ujawnia sprawczość pewnego konkretnego człowieka, jego podmiotowość, czyli samoświadomą przyczynę, tj. samostanowienie i autodeterminację.
The origins of the category of the person go back to Christian religion and theology, and only from here does its anthropological meaning and cultural popularity flow. The concept of a person in Christianity served to solve the problem of the Incarnation and the Dogma of the Holy Trinity. The concept of a person is present in many senses today. In the article I analyze its metaphysical, substantial dimension based on the decisions of Krąpiec and Wojtyła. I argue that in both cases the category of the person is close to the scope of the category of the subject. The attributes of a person, according to Krąpiec, are ontic autonomy and subjective on-being completeness, which is the source of inability. In this approach, a person is the highest degree of being autonomous, the highest form of being. The subject, on the other hand, follows from the metaphysical assumption that any act is being dependent on existence. Wojtyła’s starting point will be a human act, that presupposes the existence of a person. Through deeds, man reveals himself as a person with his structure of self-possession and self-domination. The act reveals the agency of a specific man, his subjectivity, i.e. self-aware cause, i.e. self-determination and self-determination.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 139-159
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Pt, Alternative spaces
Oczywiste i dorozumiane znaczenie współczesnych przestrzeni publicznych. Cz. 2, Przestrzenie alternatywne
Autorzy:
Dziubiński, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390607.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
public space
control
experiment
self-determination
satisfaction
community
przestrzeń publiczna
kontrola
eksperyment
samostanowienie
satysfakcja
wspólnota
Opis:
This paper is a continuation of deliberations on meaning (sense) of public spaces. It refers to unofficial spaces for informal activities, which could be called informal alternative spaces or maybe even a bit exaggeratedly “spaces-of-resistance”. Their extremely important features include absence of control and lack of rules, which distinguish them from other spaces. The paramount advantage visitors gain from these places is the ability to give the space a meaning of their own, thus changing the users’s position from that of a mere user into the user in possession. It also changes his/her relation to the space which ceases to be only a ‘closed object’. It is brought into use, as it is created and linked only for the time of the actor-user's (own) performance. The experimental character of the game leads to a reinterpretation of the meaning (or even necessity to change it) that the space has. Such an approach breaks with the patterns embedded in a collective imaginarium, which promote safe, comfortable behaviours – an unofficial, alternative space must be created each time from scratch, such space is a process. It is not treated as a product, it becomes space of commitment – it becomes political space, but as such, it is a challenge and thus it is interesting only for few people. By meeting each other and being with others we fulfill our basic psychological need, but simultaneously we enter into different roles in a social game in which our own “win” often counts above all. Our private satisfaction can also be valued by a sense of community, collaboration, having something in common, and this obviously can bring benefits to everyone. However, without a deeper thought practices that seek and provide best possible conditions for staying in space can lead to a certain inertia, which can turn into “algorithmization” in satisfying space users, specialized only in passive satisfaction of thoughtless users.
W tekście, kontynuując moje rozważania dotyczące sensu przestrzeni publicznych, odnoszę się do nieoficjalnych przestrzeni aktywności, które można nazwać przestrzeniami nieformalnymi, alternatywnymi lub może nawet nieco na wyrost „przestrzeniami oporu”, których niezmiernie istotnymi wyróżniającymi od innych przestrzeni cechami są brak kontroli i brak reguł. Najważniejszą zaletą dla korzystających z tych miejsc jest możliwość nadawania swoich znaczeń przestrzeni, co zmienia ich pozycję z użytkowników na „będących-w-posiadaniu”. Zmianie ulega również ich relacja do przestrzeni, która przestaje być jedynie oddanym do użytkowania „zamkniętym obiektem”. Powstaje i jest związana regułami/relacją jedynie na czas podjętej przez aktorów-użytkowników (ich własnej) gry. Eksperymentalny charakter tej gry skłania do reinterpretacji (a nawet konieczności) zmiany znaczenia przestrzeni. Takie podejście zrywa ze wzorami osadzonymi w zbiorowym imaginarium, które promują bezpieczne, wygodne zachowania – przestrzeń alternatywną, nieoficjalną trzeba tworzyć za każdym razem od nowa, taka przestrzeń jest procesem. Nie jest traktowana jak produkt, staje się miejscem zaangażowania – staje się „polityczna” (ideologiczna), jednak jako taka stanowi pewien kłopot, wyzwanie, a przez to interesuje niewielu. Spotykając się z innymi ludźmi, realizujemy swoją podstawową psychologiczną potrzebę, ale równocześnie wchodzimy w różne role w społecznej grze, w której liczy się często przede wszystkim nasza własna „wygrana”. Nasza prywatna satysfakcja też może być wartościowana przez poczucie wspólnoty, współdziałanie, posiadanie czegoś wspólnego a to oczywiście może przynieść korzyści dla wszystkich. Jednak bez pogłębionej refleksji praktyki poszukujące i zapewniające jak najlepsze warunki do przebywania w przestrzeni mogą doprowadzić do pewnej bezwładności, która z kolei może się przerodzić w „algorytmizację”, wyspecjalizowaną jedynie w biernym zadowalaniu bezrefleksyjnych użytkowników.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2020, 19, 1; 83-102
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Suwerenność Ukrainy w latach 1917-1921 w kontekście sytuacji międzynarodowej
Sovereigny of Ukraine in 1917-1921 in the context of international situation
Autorzy:
Czornyj, Maksymilian Dymitr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678025.pdf
Data publikacji:
2014-12-15
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Ukraine
Polska
sovereignty
international public law
independence
ukraina
polska
suwerenność
prawo
międzynarodowe publiczne
prawo narodów
samostanowienie
Opis:
This article discusses Ukrainian independence war 1917-1921, Polish-Ukrainian relations in this time and Polish-Russian war as a background of building the Ukrainian state. The article relates to international public law. The author explains how and if the West Ukrainian People’s Republic reached sovereignty and independence.
Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie ukraińskiej walki o niepodległość w latach 1917-1921, polsko ukraińskich relacji w tym czasie oraz polsko rosyjskiej wojny jako tła dla budowy ukraińskiej państwowości. Artykuł dotyczy prawa międzynarodowego publicznego. Autor wyjaśnia, jak i czy Zachodnio-Ukraińska Republika Ludowa uzyskała suwerenność i niepodległość.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2014, 44; 133-138
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Rozpoznać i zrozumieć siebie”. O świadomości narodowej w polskiej myśli romantycznej
“To identify and understand oneself”. Polish Romantic thought on national awareness
Autorzy:
Nowak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952733.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Polish Romantic thought
national awareness
national identification
ukraina
polska
suwerenność
prawo
międzynarodowe publiczne
prawo narodów
samostanowienie
Opis:
The awareness factor commonly termed as “national awakening,” in the Polish Romantic reflection was considered the utmost determinant of national maturity of community. In the opinion of Polish romantics, national awareness seen in a broader societal sense was a relatively new phenomenon (for some authors it originated in the late 18th century, for others in the early 19th century). Earlier, the nation did exist but it was not firmly established and remained “salient.” On the basis of the 19th century sources, this article analyses some major topics of the Romantic period discourse on nation. These issues included, first of all, the meaning of national awareness and understanding of this idea as time progressed. Moreover, questions concerned the exact moment when a conscious picture of a national community came to exist, thus certifying that a mature form of nation finally originated. Moreover, this romantic discussion concerned spatial conditions of the development of national awareness (dependence of the distance from the national centre) and focused on social acceptance of this idea. According to romantic authors, the process of self-definition of a nation consisted of two stages. First, national identification was not intellectual but sensual; only at a later and more sublime stage; mature national awareness came to exist. As far as a more practical aspect of this issue goes, the contemporary aim was to expand national awareness gradually so that it could possibly be experienced by all members of nation, and not only by its political and intellectual elites.
W polskiej refleksji romantycznej czynnik świadomościowy, który powszechnie określano terminem „narodowego przebudzenia”, był nadrzędnym wyznacznikiem dojrzałości narodowej wspólnoty. Zdaniem polskich romantyków świadomość narodowa w szerszym zakresie społecznym była stosunkowo nowym zjawiskiem (dla jednych autorów koniec XVIII wieku, dla innych początek XIX stulecia). Wcześniej naród istniał, ale jako byt nie do końca ukształtowany, pozostający w „uśpieniu”. W artykule, w oparciu o źródła z epoki, przeanalizowano najistotniejsze motywy w romantycznym dyskursie dotyczącym omawianej kwestii. Chodziło przede wszystkim o rozumienie pojęcia świadomości narodowej, jego kształtowanie się w czasie, w tym o ustalenie „momentu” pojawienia się świadomego wyobrażenia wspólnoty narodowej w szerszym zakresie, które niejako sankcjonowało powstanie jej dojrzałej formy. Istotnym wątkiem w dyskusji było także dostrzeżenie przestrzennego uwarunkowania rozwoju narodowej świadomości (w zależności od oddalenia od narodowego centrum), jak również problem związany ze społecznym zakresem tej wizji. Analizowano proces samopoznania narodowego, który zgodnie z ówczesnym przeświadczeniem realizował się dwuetapowo. Najpierw rozpoznanie i utożsamienie ze wspólnotą odbywało się poprzez bezrefleksyjne odczuwanie, a następnie dokonało się samopoznanie wyższe, czyli wyrobienie dojrzałej idei narodowej. W wymiarze bardziej praktycznym chodziło o stopniowe rozszerzenie narodowej świadomości, aby poczucie wspólnoty objęło możliwie wszystkich członków narodu, a nie tylko jego polityczno-umysłowe elity.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2014, 45; 26-41
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Features of University Students’ Self-attitude in the Context of Self-determination of Personal Development
Cechy samostanowienia studentów w kontekście samodeterminacji rozwoju osobowości
Autorzy:
Iavorska-Vietrova, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035217.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osobowość
samodeterminacja
samostanowienie
integralne samostanowienie
autosympatia
samoocena
zainteresowanie sobą
pewność siebie
obwinianie się
zrozumienie siebie
personality
self-determination
self-attitude
general self-attitude
auto-sympathy
self-respect
self-interest
self-assurance
self-blaming
self-understanding
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie cech samostanowienia studentów w kontekście samodeterminacji ich rozwoju osobistego. Samostanowienie jest definiowane jako wielomodalny system wartości emocjonalnej, który jest zbudowany na zasadzie dynamicznej hierarchii i działa jako jedna z jednostek strukturalnych jądra dyspozycyjnego osobowości i struktury jej samoświadomości, wyraża cechy stosunku osoby do siebie i zapewnia centrowanie jej wewnętrznej przestrzeni i kształtowanie wektora sensu jej drogi życiowej. Pozytywna samoocena osobowości wraz z jej osobistymi aspiracjami i perspektywami, autonomią, poczuciem własnej skuteczności uważane są za wskaźnik samookreślenia osobowości. Korzystanie z kwestionariusza autotestu W.W. Stolina, S.R. Pantilejewa pozwala zidentyfikować trzy poziomy samostanowienia według stopnia uogólnienia: samostanowienie globalne; samostanowienie zróżnicowane przez poczucie własnej wartości, autosympatię, własne zainteresowanie i oczekiwaną postawę innych; poziom konkretnych działań (gotowość na nie) w odniesieniu do swojego «Ja». Analiza badania samostanowienia studentów daje podstawy do twierdzenia, że badani charakteryzują się ogólnie wysokimi wskaźnikami integralnego samostanowienia oraz wysokimi i średnimi wskaźnikami zróżnicowanych skal i skali postaw. W grupach studentów o wysokiej i niskiej samodeterminacji struktura samostanowienia różni się pod względem wyrazistości jej składników.
The article analyzes peculiarities of students’ self-attitudes in the context of self-determination of their personal development. Self-attitude is defined as a poly-modal emotional-estimative system based on the principle of a dynamic hierarchy and acting as one of the structural units of a person’s dispositional core and a component of the structure of self-consciousness. Self-attitude expresses peculiarities of an individual’s attitude to oneself and provides centring of one’s inner space and formation of the semantic vector of one’s life path. Positive self-attitude along with personal aspirations and prospects, personal autonomy, self-efficacy is an indicator of a self-determined individual. The used questionnaire on self-attitude developed by V.V. Stolin, S.R. Pantileev allowed us to identify three levels of self-attitude according to the degree of its generalization: general self-attitude; self-attitude differentiated by self-regard, auto-sympathy, self-interest and expected attitude of others; the level of concrete actions (readiness for them) regarding Self. The analyses of students’ self-attitude has shown that the respondents are characterized by high indicators of general self-attitude and high and average lower-level indicators. The students with high and low self-determination have different expressiveness of the self-attitude components.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 10; 191-202
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty kształtowania atrybutów dorosłości klientów w pracy socjalnej
Selected aspects of shaping the adulthood attributes of clients in social work
Autorzy:
Kluczyńska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103079.pdf
Data publikacji:
2021-07-17
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Słowa kluczowe: dorosłość
praca socjalna
odpowiedzialność
samostanowienie
aktywność
wsparcie
adulthood
social work
responsibility
self-determination
activity
support
Opis:
Artykuł przedstawia elementy pracy socjalnej istotne dla kształtowania aspektów dorosłości klientów. Metody, techniki i formy pomocy powinny zmobilizować klienta do aktywności i samodzielności. W procesie pomocy szczególnie ważne jest budowanie wzajemnej relacji pomiędzy pracownikiem socjalnym a klientem, opartej na podmiotowym traktowaniu go, okazywaniu szacunku i słuchaniu. Taki stosunek do wspomaganego ma na celu wzmacnianie go na drodze do odzyskiwania kontroli nad własnym życiem, poczucia sprawstwa oraz przejmowania odpowiedzialności za los własny oraz osób zależnych od klienta. Pracownik socjalny uczestniczy również w procesie usamodzielniania młodych ludzi wychowywanych w pieczy zastępczej, a w przypadku dzieci z rodzin dysfunkcyjnych troszczy się o to, by nie przytłoczyły ich wyzwania dorosłości.
The article presents the elements of social work, which are important for shaping the aspects of clients' adulthood. The methods, techniques and forms of help should mobilize the client to be active and independent. In the process of help, it is important to build a mutual relationship between a social worker and a client based on the treating as a subject, showing respect and listening. Such an attitude towards the assisted person is aimed at strengthening him/her on the way to regain control over his/her own life, to build a faith in his/her own possibilities and  to take responsibility for his/her own fate and the fate of people dependent on the client. The social worker participates also in the process of empowering young people, who are brought up in foster care, and in the case of children from dysfunctional families, the social worker makes sure that they are not overwhelmed by the challenges of adulthood.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 115-129
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Right of Indigenous Peoples to Self-Determination: International Law Perspective
Prawo ludów tubylczych do samostanowienia. Perspektywa prawnomiędzynarodowa
Autorzy:
Szpak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1940515.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
indigenous peoples
self-determination
autonomy
self-governance
international law
ludy tubylcze
samostanowienie
autonomia
samorządność
prawo międzynarodowe
Opis:
The author offers an international law perspective on a specific issue of self-determination of indigenous peoples. The article begins with the definition of indigenous peoples, then proceeds to self-determination in general. The last section examines the forms of indigenous selfdetermination and its meaning for indigenous peoples. Indigenous peoples have a right to self-determination which allows them for control over their destiny, their livelihoods, their culture and customs. It may be realized, most of all, in the form of autonomy or self-governance. As such, self-determination allows indigenous peoples to participate in decision making in matters that affect their rights.
Autorka analizuje prawo ludów tubylczych do samostanowienia z perspektywy prawa międzynarodowego. Artykuł zaczyna się od wyjaśnienia definicji ludów tubylczych jako podmiotu prawa do samostanowienia. W kolejnej części analizie poddano prawo do samostanowienia w ogólności, po czym wskazano formy samostanowienia ludów tubylczych i jego znaczenie dla tych ludów. Ludy tubylcze mają prawo do samostanowienia, które pozwala im kontrolować ich przeznaczenie, sposób życia, kulturę i zwyczaje. Można to osiągnąć przede wszystkim w formie autonomii lub samorządności. Jako takie samostanowienie pozwala ludom tubylczym uczestniczyć w podejmowaniu decyzji w sprawach mających wpływ na ich prawa.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 59; 178-204
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NOTATKA Z PREHISTORII
MEMO FROM PREHISTORY
Autorzy:
Bożena, Steinborn,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433515.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Association of Art Historians
acquisitions of museum exhibits
scientific unit
Stowarzyszenie Historyków Sztuki
samostanowienie muzeów
zakupy muzealiów
jednostka naukowa
Opis:
The author recalls the demands by museum professionals (Memorial on the status of museums in Poland) which were to be presented on the 3rd day of the Polish Cultural Congress in 1981, which was interrupted by the introduction of martial law on 13th December 1981. She indicates some changes to the museums’ situation resulting from the transformation of the political and economic system after 1989. However, she argues that changes in this field have been taking place more slowly than was expected.
Autorka przypomina postulaty środowiska muzealników (Memoriał o stanie muzeów w Polsce), które miały być przestawione trzeciego dnia Kongresu Kultury w 1981 r. przerwanego wprowadzeniem 13. grudnia 1981 r. stanu wojennego. Wskazuje na niektóre zmiany sytuacji muzeów wynikające z transformacji ustroju politycznego i gospodarczego po 1989 r., sądzi jednak, że przemiany w tym obszarze przebiegają wolniej niż się spodziewano.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 87-93
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies