Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "baroque painting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Cuzco School Painting (Esquela Cusqueña) as a Manifestation of Andean Identity in the Past and Present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798727.pdf
Data publikacji:
2019-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cuzco painting; Baroque painting; colonial art; neo-Baroque; Peruvian art
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 65, issue 4 (2017). Painting of the Cuzco school developed in the city proper and in the Cuzco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cuzco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuzco painting to be a manifestation of cultural mestization is extremely strong. We can easily point at Spanish (colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuzco painting is not a matter of the past; nowadays there are still studies which produce neo-Baroque pictures, stylistically imitating old paintings. I would like to present neo-Baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía “Fenix” in Cuzco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on cusqueñismo, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inca tradition but also for colonial art. Modern search for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4 Selected Papers in English; 33-57
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej (esquela cusqueña) jako przejaw tożsamości andyjskiej dawniej i dziś
Painting of the cusco school (esquela cusqueña) as a manifestation of the andean identity past and present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878538.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
malarstwo kuzkeńskie
malarstwo barokowe
sztuka kolonialna
neobarok
sztuka peruwiańska
Cuscan painting
baroque painting
colonial art
neo-baroque
Peruvian art
Opis:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej rozwijało się w mieście Cusco oraz w całym regionie kuzkeńskim w XVII i XVIII wieku. Jego wpływ nie ograniczał się jednak do tego obszaru. W licznych źródłach znaleźć można informacje na temat wpływu malarstwa z Cusco na odległe regiony Wicekrólestwa Peru. Istnieje silnie zakorzeniona tradycja uznająca malarstwo kuzkeńskie za przejaw kulturowego krzyżowania ras. Z łatwością można wskazać na hiszpańskie (kolonialne) oraz tubylcze (indiańskie) cechy reprezentacyjne, zarówno w aspekcie formalnym, jak i semantycznym. Malarstwo kuzkeńskie nie jest sprawą mi-nioną. Obecnie istnieją pracownie, w których powstają obrazy neobarokowe, stylistycznie naśladujące ten rodzaj malarstwa. Chciałabym zaprezentować pochodzące z nich barokowe płótna oraz kolejne etapy pracy nad nimi, wykorzystując badania terenowe z roku 2013, a także zdjęcia zrobione w Galería de Artesanía „Fenix” w Cusco, którą prowadzi Luis Alfredo Pacheco Venero. W tym kontekście istotne znaczenie ma namysł nad „cusqueñismo”, zjawiskiem typowym dla Cusco z okresu lat dwudziestych XX wieku. Zastanowić się należy, czy obejmuje ono tylko tradycję Inków, czy również sztukę kolonialną. Współcześnie poszukiwanie tożsamości regionalnej nie ogranicza się bowiem do epoki prekolumbijskiej, ale coraz częściej doceniane jest dziedzictwo kolonialne.
Painting of the Cusco school developed in the city itself and in the Cusco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cusco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuscan painting to be a manifestation of cultural mestizaje is extremely strong. We can easily point at Spanish (Colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuscan painting is not a matter of the past; nowadays there are still workshops which produce neo-baroque pictures, stylistically imitating former painting. I would like to present neo-baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía „Fenix” in Cusco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on “cusqueñismo”, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inka tradition, but also for the colonial art. Modern searching for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the Colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 4; 115-144
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Image spaces. Digital visual media in the context of baroque mural painting in architecture
Autorzy:
Drozdowicz, Piotr P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955305.pdf
Data publikacji:
2021-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
space
image
spatial turn
baroque painting
mural painting
illusion
immersion
reality
virtual reality
augmented reality
Opis:
In the art of the 20th century, space became the basic material. Today, digital media and VR and AR technologies are used to cross the visual and space barriers, but always at the expense of experiencing reality. The spatial turn in culture results from the post-avant-garde ideas of art that cuts itself off from ancient art. Using the example of the fresco by Andrea del Pozzo from the Sant’Ignazio church in Rome, we will show analogies between baroque illusionist painting and digital visual media. It turns out that contemporary art arrives at the space issues that have been practiced in architecture and art since antiquity. The space created by painting illusion as a total work of art exhibits many features of contemporary art and the phenomena of VR and AR such as intermediality, immersion, interactivity. Spatial turn arguments can be used to enhance the potential of classic painting language in architecture.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 29, 38; 249-254
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Still Life in 17th-Century Seville Painting
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806879.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
still nature; painting; Seville; Baroque
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 60 (2012), issue 4. Although still nature did not enjoy a lot of prestige as a genre of paining in 17th-century Seville, it still accompanied many scenes that had a religious or secular character. With time, it even gained an autonomous status and some popularity, resulting rather from decorative reasons. It was to be ensured by presenting various objects made by man, but also appetizing articles of food and beautiful, colourful flowers. It was in this convention that, among others, works by Francisco de Zurbarán and his son Juan, Francisco Barranco or Pedro de Camprobín y Passano were painted. A feature typical of Seville painting was also the use of the language of symbols in still lifes, especially in a religious context, as Zurbarán’s paintings. Historical circumstances connected with the spreading famine and the plague gave the still life a new function. It was to satisfy the longing for the lost wealth of life, showing tasteful and beautiful still lifes, like those in the works by Pedro de Medina Valbuena, Cornelio Schut and Andrés Peréz. The toll of the Black Death also inspired artists. However, they painted works emphasizing the briefness and futility of human life, didactic and moralizing, which culminated in the paintings by Juan de Valdés Leal and his son Lucas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4 Selected Papers in English; 175-206
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzynastowieczna tradycja mistyczna w barokowym obrazie Adoracji ran Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta z klasztoru Panien Benedyktynek w Przemyślu
The Thirteenth-Century Mystical Tradition in the Baroque Painting the Adoration of Christ’s Wounds by Nuns of the Order of St. Benedict in the Benedictine Convent in Przemyśl
Autorzy:
Noworyta-Kuklińska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787927.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
malarstwo barokowe
benedyktynki
mistyka średniowieczna
pobożność potrydencka
Magdalena Mortęska
Kasper Drużbicki
baroque painting
Benedictine nuns
medieval mysticism
post-Tridentine piety
Opis:
W klasztorze Panien Benedyktynek w Przemyślu znajduje się siedemnastowieczny obraz ukazujący adorację Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta. Przedstawienie to reprezentuje ducha mistyki pasyjnej. W XIII wieku nabożeństwo do człowieczeństwa Jezusa stawało się coraz bardziej powszechne, szczególnie w Niemczech. Prymat miłości w kontemplacji był cechą charakterystyczną tej mistyki oblubieńczej, zwanej też miłosną. W XVII wieku, w czasie kiedy powstał obraz, duchowość pasyjna kontynuowała myśl średniowieczną i oparta była w wielkiej mierze na tekstach objawień średniowiecznych wizjonerek, szczególnie św. Mechtyldy z Heckeborn i św. Gertrudy Wielkiej. Ogromną rolę w rozwoju kultu Męki Chrystusa i Jego Serca na ziemiach polskich odegrali wówczas ksieni benedyktynek chełmińskich Magdalena Mortęska i jezuita Kasper Drużbicki. Ukazane na obrazie zakonnice, poprzez zróżnicowany czas i miejsce życia, reprezentują także wielowiekową tradycję i historię zakonu benedyktynek i monastycyzmu benedyktyńskiego. 
This paper looks at the 17th-century painting showing the adoration of Christ by nuns of the Order of St. Benedict, and which is to be found in the Convent of the Benedictine Sisters in Przemyśl. This depiction represents the spirit of the mysticism of the Passion. In the 13th century, devotion to the humanity of Jesus became more and more common, especially in Germany. The primacy of love in contemplation was a characteristic feature of this bridal mysticism, which was also known as love mysticism. In the 17th century, when the painting was created, this passionate spirituality continued this line of medieval thought, which was largely based on the texts of the revelations of medieval visionaries, especially those of St. Mechthild of Hackeborn and St. Gertrude the Great. A considerable role in the development of the cult of the Passion of Christ and His Heart in Poland was played by the prioress of the Benedictine nuns of Chełmno, Magdalena Mortęska, and the Jesuit Kasper Drużbicki. The nuns who are shown in the picture, from various times and places, represent the centuries-old tradition and history of the Benedictine Order and Benedictine monasticism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 71-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Not a question of style? Catholic enlightenment and its reflection in the visual culture of baroque ceiling painting in Southern Germany
Autorzy:
Dreyer, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408640.pdf
Data publikacji:
2022-09-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Visual rhetoric structures
Baroque ceiling painting
Catholic Enlightenment
Ludovico Antonio Muratori
Law of Amortisation
Augsburg
Munich
Opis:
The new methodological principles for the research on the Enlightenment and its visual reflection in baroque ceiling painting in southern Germany show a clear correspondence between composition and iconography and the reform concepts of the Catholic Enlightenment. The methodological approach does no longer focus on stylistic questions which do not lead to conclusive results or on the relationship between neoclassicism and Enlightenment but aspects of religious and ideological changes taking place in the 18th-century – devotional rhetoric, instructions regarding the sacrament, or the scholarly approach to history in the sense of the Congrégation de Saint-Maur. The changes occurring during the Enlightenment did not lead to neoclassical forms but visual rhetoric structures in narrative cycles of large ceiling decorations. Earlier ceiling decorations followed the post-Tridentine principle of a correspondence between the calculated effects of the rhetoric of the images and the written words. The viewer should be surprised (maraviglia) by deceptions through ingenious perspectives (inganno degli occhi) as well as rejoice (diletto) in the beauty of the paintings. Later, in the years of the Catholic Enlightenment, we observed a return to the system of horizontal perspective, which focused more exclusively on the iconographic content of the representation. This tendency follows the goals of spiritual literature by authors like Lodovico Antonio Muratori.
Źródło:
Wiek Oświecenia; 2022, 38; 130-144
0137-6942
Pojawia się w:
Wiek Oświecenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika obrazu «Alegorii Bożej Opatrzności» z klasztoru Sióstr Wizytek w Krakowie
The symbolism of the painting Allegory of Divine Providence in the convent of the Sisters of the Visitation in Cracow
Autorzy:
Moisan-Jablonski, Christine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450042.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Divine Providence
Painting
Baroque
Seven Archangels
Iconography
Opis:
There is an eighteenth-century painting depicting Allegory of Divine Providence in the convent of the Sisters of the Visitation in Kraków. The iconography is unique. In addition to figures of people and animals abandoning themselves to the care of Divine Providence, it also shows the seven archangels. Although the Catholic Church only recognizes three Archangels (Gabriel, Michael and Raphael), portrayals of seven archangels appeared in European art at the end of sixteenth century and in the seventeenth and eighteenth centuries, which also showed figures representing Uriel, Barachiel, Sealtiel and Jehudiel. The Reverend Ignacy Tłuczyński also mentions them in a book—on to the subject of angels and the care which angels and heavenly spirits provide to people—published in Kraków in 1677. It would be impossible to have a full understanding of the message conveyed in the Kraków painting without having knowledge of Polish eighteenth-century religious songs devoted to Divine Providence. The dominant motif—which also appears on other Polish paintings depicting Divine Providence—is the portrayal of people and animals together, to whom Providence is offering various gifts.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2015, 22; 172-183
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi na temat nastaw ołtarzowych ufundowanych w XVIII wieku do kościoła pw. śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Toruniu
Remarks concerning the retables founded in the 18th century for the Church of SS. John the Baptist and John the Evangelist in Torun
Autorzy:
Łyczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193669.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Baroque
founders
the Jesuits
painting
wood carving
art
Opis:
The article concerns the founders of the 18th century retables in the Church of SS. Johns in Torun. The main group of founders came from the clergy connected directly with the church, particularly its parish priest: Seweryn Szczuka and Maciej Aleksander Sołtyk, along with a curate Jan Michał Dutkiewicz. The local Jesuits also contributed to the creation of some of the retables. Some altars in the chapels were founded by religious fraternities: members of the fraternity of skippers paid for the retable of the altar of St. Barbara (after 1724), while members of the German Congregation – the retable of the altar of the Visitation (1755). According to the sources available, the only individual foundation in the 18th century was the altar of Corpus Christi (1753), the creation of which was financed by Torun’s master tailor Andrzej Stachurski. The most recent retable, devoted to the Annunciation to the Blessed Virgin Mary, was created probably in 1761; unfortunately, it is yet to be established who founded it. It was then that the process of replacing the church’s fittings, which had been ongoing for one and a half centuries, finished.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2015, 80, 2; 77-91
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Martwa natura w sewilskim malarstwie siedemnastego wieku
Still nature in the 17th century Seville painting
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901982.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
martwa natura
malarstwo
Sewilla
barok
still nature
painting
Seville
Baroque
Opis:
Although still nature did not enjoy a lot of prestige as a genre of paining in the 17th century Seville, it still accompanied many scenes that had a religious or lay character. With time, it even gained an autonomous status and some popularity, resulting rather from decorative reasons. It was to be ensured by presenting various objects made by man, but also appetizing articles of food and beautiful, colorful flowers. It was in this convention that, among others, works by Francisco de Zurbarán and his son Juan, Francisco Barranco or Pedro de Camprobín y Passano were painted. A feature typical of Seville painting was also the use of the language of symbols in still lifes, especially in religious context, like in Zurbarán's paintings. Historical circumstances connected with the spreading famine and the plague gave still life anew function. It was to satisfy the longing for the lost wealth of life, showing full of taste and beauty still lifes, like in the works by Pedro de Medina Valbuena, Cornelio Schut and Andrés Peréz. The toll of the black death also inspired artists, however, to paint works emphasizing the briefness and futility of human life, that were a message of a didactic-moralizing character, which culminated in the paintings by Juan de Valdés Leal and his son Lucas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 5-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naturalne i nadprzyrodzone znaczenie symboliki światła w malarstwie okresu baroku
Natural and supernatural meaning of light symbolic in Baroque painting
Autorzy:
Bociek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178720.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
baroque
painting
light
darkness
shadow
philosophy
theology
da Vinci
Lomazzo
Opis:
The article presented the way of working of light on Baroque paintings. At the beginning it characterized the epoch itself, then it discussed the common meaning of light, the way of understanding it by medieval philosophers, afterwards by Leonardo da Vinci and Gian Paolo Lomazzo. Next it handled a subject of meaning of light for painting, including two types of it: lume particolare with origins of nature and made by human hand, and lume divino proceeded from Divine Person or supernatural event. Article also mentioned the meaning of darkness and shadows in the painting. As a example to analysis were taken paintings as follow: Rembrandt Lapidation of Saint Stephen, Murillo Saint Francis of Assisi in Prayer, Honthorst Christ before the high priest, Rembrandt Christ in Emmaus, Honthorst Adoration of the Shepherds, Rembrandt Angel Leaving the Family of Tobias and Murillo, The Conversion of Saint Paul.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 409-424
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vanités : une invitation à jouir et à se réjouir ?
Vanitas: an encouragement to enjoy and rejoice?
Autorzy:
Vuillemin, Jean-Claude
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483562.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
still life
vanitas painting
reception theory
iconology
iconography
Baroque episteme
Nature morte
vanité
théorie de la réception
iconologie
iconographie
épistémè baroque
Opis:
Although a distinction between a Still life and a Vanitas painting could rest upon their respective mode of reception: iconographic for the former, iconological for the latter, the interpretation of Va n i t a s remains highly problematic. In direct op-position to its intended message of repudiation of earthly goods, the Va n i t a s runs always the risk to be perceived as an incitement to enjoy and rejoice. Tempus fugit? Therefore, carpe diem instead of memento mori.
Alors que l ’histoire de l ’art ne s ’est jamais beaucoup intéressée à établir un cri-tère satisfaisant de discrimination entre Natures mortes et Va n i t é s, cet article propose une distinction basée sur le mode de réception adopté : là où une lecture iconogra-phique révèle une Nature morte, une lecture iconologique manifeste une Va n i t é. Cela dit, l ’herméneutique de celle-ci demeure éminemment problématique. Contrairement au message de renonciation aux biens terrestres qu ’elle s ’efforce en principe de diffu-ser, la Va n i t é sera toujours susceptible d ’ être perçue comme une invitation à jouir et à se réjouir. Tempus fugit ? Donc carpe diem plutôt que memento mori.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2018, 8; 9-20
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznany obraz Petra Brandla z kościoła parafialnego pw. św. Jana Chrzciciela w Żabowie koło Pyrzyc
Unknown Petr Brandl’s painting from the parish church of St John the Baptist in Żabów, near Pyrzyce
Autorzy:
Dębowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440836.pdf
Data publikacji:
2018-12-27
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
Petr Brandl
painting
baroque
Baptism of Christ
Żabów
Javorná
malarstwo
barok
Chrzest Chrystusa
Opis:
An altar painting attributed to Petr Brandl was discovered in a church in Żabów near Pyrzyce. The article explores the painting, its meaning, history and provenance.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2018, 14; 225-263
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dekoracja stropu w kamienicy Jacoba Heinricha Zerneckego przy ul. Żeglarskiej 16 oraz dzieje toruńskiej rodziny malarskiej Tiedemanów
Autorzy:
Mikulski, Krzysztof
Łyczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529553.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Towarzystwo Miłośników Torunia
Tematy:
craft guild
demography
painting
Toruń
Baroque art
cechy rzemieślnicze
demografia
malarstwo
sztuka baroku
Handwerkerzünfte
Demografie
Malerei
Thorn
Barock-kunst
Opis:
During the renovation works in the burgher house at 16 Żeglarska Street in Toruń a decoration in the form of forced perspective was discovered in the wooden roof of the room. The central scene presents the allegory of Veritas temporis filia est: Chronos raising a naked woman to the sky – the personification of Truth which saves her from the influence of Discord and Envy shown as women sitting on the edge of the scene. The painting constitutes the replication of the composition by Nicolas Poussin made in 1641 upon the commission of Cardinal Richelieu. It was destined to be placed in the ceiling of his private apartment in the cardinal’s palace in Paris. The work of art became quite commonly recognized  owing to a few versions of engravings – the closest to the Toruń version is the one made by Bernard Picard. The roof decoration is complemented with puttos holding fruit, angels and four portraits which are stylized to be sculpture busts. They show the owner of the burgher house Jacob Heinrich Zernecke, his wife Concordia and his parents: Johanna and Christina.On the basis of the analysis of the archival sources one may put forward a thesis that the decorations were made by the local painter Johann Tiedeman the younger. On 13 August 1702 the god parents of his son Georg became Johann and Concordia Zernecke. The time when the painting was made falls shortly after the return of the newly married Jacob Heinrich and Concordia Zernecke to Toruń in June 1702.Three painters came from the Tiedeman family associated with Toruń since 1631. They were members of Toruń’s guild: Johan the older (1633-1705) and his sons Johann the younger (1669- after 1718) and Daniel (1674- after 1722). Moreover, Michael (1671-1747), the third son of Johann the older, made a career as a clerk – he eventually became a  senior member of the Bench of the New City of Toruń.
Podczas prac remontowych w kamienicy przy ul. Żeglarskiej 16 w Toruniu odkryto dekorację w formie malarstwa iluzjonistycznego, umieszczoną na drewnianym stropie sieni. Centralna scena przedstawia alegorię Prawda córką Czasu: Chronosa unoszącego w niebiosa nagą kobietę – personifikację Prawdy, ratującego ją od wpływów Niezgody i Zawiści ukazanych jako kobiety siedzące na skraju sceny. Malowidło jest powtórzeniem kompozycji Nicolasa Poussina, wykonanej w 1641 r. na zlecenie kardynała Richelieu i przeznaczonej na sufit jego prywatnego apartamentu w pałacu kardynalskim w Paryżu. Dzieło to rozpowszechnione było w Europie za sprawą kilku wersji rycin, z których najbliższa toruńskiej wersji jest ta autorstwa Bernarda Picarda. Dekoracje stropu uzupełniają putta z koszami owocowymi, anioły oraz cztery portrety stylizowane na rzeźbione popiersia. Przedstawiają one właściciela kamienicy Jacoba Heinricha Zernecke, jego żonę Concordię oraz jego rodziców: Johanna i Christinę.Na podstawie analizy źródeł archiwalnych można wysunąć tezę o powierzeniu prac dekoracyjnych miejscowemu mistrzowi Johannowi Tiedemanowi młodszemu, którego syn Georg trzymany był do chrztu przez Johanna i Concordię Zernecke 13 sierpnia 1702 r. Czas powstania malowidła wyznaczyć należy na okres krótko po powrocie świeżo zaślubionych Jacoba Heinricha i Concordii Zernecke do Torunia w czerwcu 1702 r.Z rodziny Tiedemanów, związanej z Toruniem od 1631 r., wywodziło się trzech malarzy, członków toruńskiego cechu: Johann starszy (1633-1705) oraz jego synowie Johann młodszy (1669 - po 1718) i Daniel (1674 - po 1722). Dodatkowo Michael (1671-1747), trzeci z synów Johanna starszego, zrobił karierę urzędniczą przypieczętowaną funkcją starszego Ławy Nowomiejskiej w Toruniu.
Bei Renovierungsarbeiten im Haus in der ul. Żeglarska 16 in Thorn wurde eine Dekoration in Form einer illusionistischen Malerei gefunden, die an der Holzdecke im Flur angebracht ist. Die zentrale Szene zeigt eine Allegorie Die Wahrheit als Tochter der Zeit, auf der Chronos eine nackte Frau, die Personifikation der Wahrheit, in den Himmel trägt und sie vor den Einflüssen der Zwietracht und des Neides rettet, die als zwei Frauen gezeigt werden, die am Rand der Szene sitzen. Die Malerei ist die Wiederholung einer Komposition von Nicolas Poussin, die er im Jahr 1641 im Auftrag von Kardinal Richelieu ausführte und die für die Decke des privaten Appartements in dessen Kardinalspalast in Paris bestimmt war. Dieses Werk wurde in Europa durch mehrere Versionen von Abbildungen verbreitet, von denen die von Bernard Picard der Thorner Version am nächsten steht. Die Verzierung der Decke wird vervollständigt durch Putten mit Obstkörben, Engel sowie vier Porträts, die als skulptierte Büsten stilisiert sind. Sie stellen den Eigentümer des Hauses, Jacob Heinrich Zernecke, seine Frau Concordia und seine Eltern Johann und Christine dar.            Die Analyse archivalischer Quellen lässt den Schluss zu, dass mit den Dekorationsarbeiten der örtliche Meister Johann Tiedeman der Jüngere beauftragt war, dessen Sohn Georg bei seiner Taufe am 13. August 1702 Johanna und Concordia Zernecke als Taufpaten hatte. Die Entstehungszeit der Malerei lässt sich auf die Zeit kurz nach der Rückkehr der frisch verheirateten Jacob Heinrich und Concordia Zernecke nach Thorn im Juni 1702 datieren.            Aus der Familie Tiedeman, die seit 1631 mit Thorn verbunden war, stammten drei Maler, die Mitglied der Thorner Zunft waren: Johann der Ältere (1633-1705) sowie seine Söhne Johann der Jünger (1669 – nach 1718) und Daniel (1674 – nach 1722). Darüber hinaus machte Michael (1671-1747), der dritte Sohn von Johann dem Älteren, eine Beamtenkarriere, die er mit der Funktion des Ältesten im Stadtrat der Thorner Neustadt krönte.
Źródło:
Rocznik Toruński; 2018, 45
0557-2177
Pojawia się w:
Rocznik Toruński
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Forgotten artworks by Johann Christoph Lischka. The conservator’s examination of the baroque paintings
Zapomniane dzieła Johanna Christopha Lischki. Badania konserwatorskie obrazów barokowego malarza
Autorzy:
Kłoda, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217439.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Silesia
Bohemia
Baroque
painting
technical art historical research
restoration
technical art history
Śląsk
Czechy
barok
malarstwo
badania konserwatorskie
restauracja
techniczna historia sztuki
Opis:
The article presents the results of the technical art historical research conducted on paintings ascribed to the Silesian artist Johann Christoph Lischka (ca. 1650–1712). It tackles the question of the painting techniques, the characteristics of the painter’s manner, and the authenticity of the works of art. It comprises the traditional methods of the art history with research into the materiality of the paintings. During the research, seven paintings were chosen for the investigation. They come from different periods of Lischka’s life and the majority of them were forgotten or discredited as copies of the originals. The four paintings from Czech Republic Saint Joseph, Saint Mary of Egypt, Saint Charles Borromeo and Lamentation of Christ were commissioned by the religious Orders in Bohemia in 1690/1710. The three paintings from Silesia (Lamentation of Christ, Discovery of the True Cross, Angel) were produced after 1708, when Lischka was in charge of his step-father Michael Willmann’s workshop in Lubiąż. The paintings served as the basis for the analysis of Lischka’s painting technique and the later changes in the painting layers. Moreover, the technical art historical study enabled the comparative analysis of the painting techniques used by Lischka and Willmann in search of the factors distinguishing the artists’ works.
W artykule prezentowane są wyniki analiz fizykochemicznych wykonanych na polskich i czeskich obrazach przypisywanych śląskiemu malarzowi Johannowi Christophowi Lischce (ok. 1650–1712). Dzięki przeprowadzonym badaniom możliwe stało się opisanie stosowanej przez artystę techniki i maniery malarskiej oraz weryfi kacja atrybucji wybranych dzieł. Opracowanie łączy tradycyjne metody analizy historycznej, ikonografi cznej i stylistycznej z badaniami konserwatorskimi materialnego tworzywa obrazów. Do badań wytypowano siedem obrazów, które pochodzą z różnych etapów twórczości Lischki i są większości nieznane lub uważane za słabe kopie nieistniejących już realizacji malarza. Cztery obrazy z Czech (Święty Józef, Św. Maria Egipska, Św. Karol Boromeusz i Opłakiwanie Chrystusa) zostały zamówione przez czeskie środowiska zakonne w ostatniej dekadzie XVII i pierwszej dekadzie XVIII wieku. Trzy obrazy ze Śląska (Opłakiwanie Chrystusa, Znalezienie Krzyża Świętego i Anioł) pochodzą z lat 1708–1712, kiedy Lischka kierował lubiąskim warszatatem swojego ojczyma Michaela Willmanna. Obrazy stały się postawą do analizy techniki malarskiej Lischki oraz historii konserwacji i renowacji jego dzieł. Co więcej, analiza fi zykochemiczna umożliwiła porównanie technik malarskich używanych przez malarza i jego ojczyma Willmanna w poszukiwaniu obiektywnego narzędzia pozwalającego rozróżnić dzieła ucznia i mistrza.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2018, 53; 16-30
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Juan de Valdés Leal i jego „Hieroglify śmierci”
Juan de Valdés Leal and his “Hieroglyphs of Death”
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791396.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Juan de Valdés Leal
malarstwo hiszpańskie
XVII w.
barok
Sewilla
hieroglify śmierci
Spanish painting
17th century
Baroque
Seville
Hieroglyphs of Death
Opis:
Juan de Valdés Leal (1622-1690) był jedną z najbardziej oryginalnych osobowości sewilskiego malarstwa, niekiedy uznawany nawet za najbardziej barokowego z hiszpańskich malarzy, artystę tworzącego ekspresyjne dzieła, ukazujące pełne napięcia postaci, o nerwowych gestach i ponurych twarzach, nierzadko o wyjątkowej brzydocie. Przypuszcza się, iż terminował w pracowni Antonia del Castillo w Kordobie od ok. 1644 r. Jego najstarsze prace wykazują cechy naturalistyczne, o twardym rysunku, żywej kolorystyce i pewnej przenikliwości. Widoczny jest w nich wpływ Juana de Ucedy, Francisca Vareli, Francisca de Herrery St. oraz Antonia del Castillo i Francisca de Zurbarána. Z kolei ekspresja postaci i zastosowanie światłocienia przywołują prace José de Ribery. Po roku 1655 jego płótna wskazują na ewolucję stylu w kierunku większej dynamiki, co było wynikiem wpływu Francisca de Herrery Mł. Rysunek artysty stał się wówczas lżejszy, kolorystyka bardziej lśniąca i przeźroczysta. W 1659 r. został mianowany miejskim egzaminatorem malarzy sewilskich, a rok później był jednym z założycieli Akademii Malarstwa, której z czasem został nawet prezesem. W roku 1664 przebywał na dworze królewskim i poznał bogate kolekcje monarsze oraz nawiązał liczne kontakty z innymi malarzami, m.in. Francisco Rizi i Claudio Coello. W 1667 został członkiem elitarnego bractwa La Caridad w Sewilli, dla którego w 1672 r. zrealizował kilka dzieł, m.in. słynne „Hieroglify śmierci” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), które sprawiły, iż artysta fascynuje nieprzerwanie swym spojrzeniem przekraczającym granice życia. Często też podejmował się innych aktywności niż malowanie obrazów sztalugowych, najczęściej złocąc retabula i wykonując polichromie. Tworzył także ryciny, ilustracje książkowe oraz rzeźby, które jednak nie zachowały się.
Juan de Valdés Leal (1622-1690) was one of the most original personalities of Seville painting, sometimes considered even the most Baroque of Spanish painters, an artist who created expressive works, showing tense figures, with nervous gestures and gloomy faces, often exceptionally ugly. He is thought to have been an apprentice at Antonio del Castillo’s studio in Córdoba from around 1644. His oldest works show naturalistic features with hard brush, lively colours and certain sharpness. They show the influence of Juan de Uceda, Francisco Varela, Francisco de Herrera the Elder, Antonio del Castillo and Francisco de Zurbarán. On the other hand, the expression of characters and the use of chiaroscuro evoke the works of José de Ribera. After 1655, his canvases indicate the evolution of the style towards greater dynamism, which was influenced by Francisco de Herrera the Younger. At that time, the artist’s brush became lighter, the colours more shiny and transparent. In 1659 he was appointed the city examiner of Seville painters, and a year later he was one of the founders of the Academy of Painting, of which he even became president. In 1664 he stayed at the royal court and became acquainted with the rich royal collections and established numerous contacts with other painters, including Francisco Rizi and Claudio Coello. In 1667 he became a member of the elite La Caridad brotherhood in Seville, for which he produced several works in 1672, including the famous “Hieroglyphs of Death” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), in which the artist incessantly fascinates the viewers with his vision that crosses the boundaries of life. He was also often undertaking activities other than easel painting, most often gilding reredos and making polychromes. He also created engravings, book illustrations and sculptures, which, however, have not been preserved.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 7-38
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies