Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Andrzej Wajda" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Żywy teatr, martwe oko, umarli w piwnicy i buty trupa. Wokół „Umarłej klasy” Tadeusza Kantora w zapisie filmowym Andrzeja Wajdy
Live Theatre, Dead Eye, the Dead in the Cellar and the Shoes of a Deadman: On Tadeusz Kantor’s “Dead Class” in Andrzej Wajda’s Film Recording
Autorzy:
Sosnowska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28634448.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Kantor
Andrzej Wajda
Rebecca Schneider
Opis:
Tekst dotyczy relacji między spektaklem teatralnym – Umarłą klasą Tadeusza Kantora – a jego zapisem filmowym autorstwa Andrzeja Wajdy. Wychodząc od tezy, że film ten ocalił spektakl i jest przykładem wzorcowej rejestracji wydarzenia teatralnego, autorka wskazuje na stojące za takim przekonaniem definicje teatru i filmu. Śledząc wypowiedzi Wajdy dotyczące rejestracji Umarłej klasy oraz jego praktyki teatralnej, Sosnowska wskazuje na paradoksy wynikające z rozumienia teatru jako „żywego”, efemerycznego i wymagającego ocalania, a filmu jako trwałego i „martwego” medium. Idąc za rozpoznaniami Rebeki Schneider, autorka proponuje, by spojrzeć na teatr inaczej – jako na swoiste archiwum używające innych mediów, by „trwać” na swój performatywny sposób. Przy takim założeniu okazuje się, że relacja między spektaklem Kantora a zapisem filmowym Wajdy może być rozumiana zupełnie inaczej. Film nie tyle ocalił spektakl, ile zmienił go we własne powtórzenie, stając się niezbywalnym elementem Umarłej klasy.
The article deals with the relationship between theatrical spectacle – Dead Class by Tadeusz Kantor – and its film recording by Andrzej Wajda. Starting from the thesis that this film rescued the spectacle and is an example of a master recording of a theatrical event, the author points out the definitions of theatre and film on which this conviction is based. Sosnowska in her analysis of Wajda’s statements on the recording of the Dead Class and his theatrical practice, points out the paradoxes resulting from understanding theatre as a “life performance”, ephemeral and in need of a rescue, and film as a dead and lasting medium. Following the points made by Rebecca Schneider, the author suggest that we look at the theatre in another manner – as a kind of an archive that uses other media, in order to survive in its performative way. Given such understanding, it turns out that the relationship between Kantor’s spectacle and Wajda’s film recording might be understood in a completely different way. The film not so much rescued the spectacle, but it turned it into a repetition of itself, becoming an essential element of the Dead Class.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 197-204
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konfiguracje ciał – płciowe i tożsamościowe transgresje w „Przekładańcu” Andrzeja Wajdy
Body Configurations: Gender and Identity Transgressions in Andrzej Wajda’s “Roly Poly”
Autorzy:
Dudziński, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38622401.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Wajda
kamp
androgynia
camp
androgyny
Opis:
Autor analizuje Przekładańca (1968) – produkcję telewizyjną zrealizowaną przez Andrzeja Wajdę według scenariusza Stanisława Lema – w kontekście problematyki odmienności cielesnej i seksualnej. Opisuje, jakie sposoby kodowania inności zostały użyte przez twórców, a przede wszystkim zwraca uwagę na charakterystyczny kampowy styl tej produkcji. Zastosowana przez Wajdę strategia kampowa, bazująca na ekscesie cielesnym oraz ironii, pozwoliła na podkreślenie performatywnego i doraźnego charakteru ról genderowych oraz na zdenaturalizowanie samej koncepcji płci. W artykule została ponadto omówiona – powracająca w tym filmie – figura androgyna, która także dekonstruuje ideę binarności płci. W zakończeniu opracowania wskazano natomiast, w jaki sposób Przekładaniec sygnalizuje uwikłanie ciała i płci w różnorodne relacje społeczne i kulturowe.
The article discusses Przekładaniec (Roly Poly, 1968) – a television production by Andrzej Wajda, based on the script by Stanisław Lem – in the context of bodily and sexual otherness. The author of the text describes the methods of coding otherness used by the creators, paying attention primarily to the camp style characteristic of the production. Wajda’s camp strategy, based on bodily excess and irony, made it possible to emphasize the performative and ad hoc nature of gender roles, and to denaturalize the concept of gender itself. The article also discusses the figure of the androgyne, which recurs in the movie, and which also deconstructs the idea of gender binary. The study concludes by pointing out how Roly Poly signals the entanglement of the body and gender in various social and cultural relations.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 78-95
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezsenni czarodzieje. O pokoleniu w filmach Andrzeja Wajdy i Michała Marczaka
Sleepless Sorcerers: On Generation in the Films of Andrzej Wajda and Michał Marczak
Autorzy:
Jachymek, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341041.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Wajda
Michał Marczak
pokolenie
młodzież
generation
youth
Opis:
Artykuł stanowi próbę porównania Niewinnych czarodziejów (1960) Andrzeja Wajdy i Wszystkich nieprzespanych nocy (2016) Michała Marczaka w kontekście ukazanego w nich obrazu dwóch różnych pokoleń – tzw. złotej młodzieży lat 60. i współczesnej generacji dwudziestolatków. Zdaniem autora sposób opowiadania o młodości, jaki został wykorzystany w tych filmach przez obydwu twórców, jest do siebie w gruncie rzeczy niezwykle zbliżony. W jego opinii obydwie produkcje, pomimo wielu dzielących je lat, bez trudu można uznać za wręcz synonimiczne względem siebie (zarówno na poziomie treści, jak i formy). Każdy z tych utworów jest bowiem uniwersalną w swojej wymowie opowieścią o pokoleniowym – i niezmieniającym się przesadnie z biegiem czasu – doświadczeniu młodych osób.
The article is an attempt to compare Innocent Sorcerers (1960) by Andrzej Wajda and All The Sleepless Nights (2016) by Michał Marczak in the context of the image of two different generations shown in them - the so-called golden youth of the 1960s and the modern generation of 20-year-olds. According to the author the ways the story of youth is told in these films by both artists, are in fact extremely similar to each other. In his opinion, both these productions, despite many years separating them, can be easily con- sidered synonymous with each other (both at the level of content and form). Each of these works is a universal story about the generational and relatively unchanging over time experience of young people.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 66-78
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Confronting the Past. Trauma, History and Memory in Wajda’s film
Autorzy:
Bondebjerg, Ib
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/919957.pdf
Data publikacji:
2012-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historical films
heritage film
Polish cinema
Andrzej Wajda
memory
Opis:
Historical films are important carriers of collective memory, and as a genre historical films can activate both strong feelings and strong debate. Historical fiction films often tell very accurate and almost documentary stories, but fictional films have the freedom to make historical reality in quite another way than factual historical films. This article deals with some of the most important historical film genres and uses a general theory of genres, emotions, memory and history to analyse the historical films of Polish film director Andrzej Wajda, especially those made post 1989. Dealing with both his heritage drama Pan Tadeusz (1999) and critical historical drama Katyń (2007), the article analyses the ways in which Wajda uses historical narratives to comment on both history and contemporary society, and how this strategy is reflected in all his historical films. The article argues that the traumatic and contrast-filled history of Poland makes historical films especially important and interesting as a critical part of public debate and the reframing and reinterpretation of the past.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2012, 11, 20; 37-51
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrzej Wajda’s Two Hamlets and One Macbeth: The Director’s Struggle with Shakespearean Tragedy in the Changing Contexts of Polish History
Autorzy:
Fabiszak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888889.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
William Shakespeare
Hamlet
Macbeth
Andrzej Wajda
Polish theatre productions
Opis:
Andrzej Wajda is a renown Polish theatre and film director, whose achievements have been recognised by theatre and film artists and critics all over the world (he has been awarded an Oscar). He has directed four versions of Hamlet and two versions of Macbeth (one for Polish television in 1969, the other for the Stary Theatre in Kraków in 2004). I propose to look at three productions to trace Wajda’s evolution in his approach to Shakespearean tragedy: Hamlet III, scenes of which were first staged in the Royal Castle of Wawel in Cracow, and then at the Stary Theatre in 1981. It was a Hamlet which addressed significant Polish problems (Wawel being a symbol of Poland, its historical power, the seat of the powerful Jagiellonian dynasty).1 The context of the production is also very significant: the time of the Solidarity festival, as it is now called in Poland (on 13 December 1981 martial law was introduced in Poland), so the performance could not help avoiding political issues. The director’s next take at Hamlet (his fourth attempt) occurred in 1989, another critical year in the Polish post-war history; surprisingly enough, the production was not so much Poland-oriented or politically involved as the previous version; instead Wajda poses questions about the condition of theatre in Poland and anticipates a less pressing need for politicising theatrical performances in the years to come. His Macbeth in turn was produced at the time of Poland’s engagement in the war on terrorism in Iraq; modern war of the ‘civilised world’ becomes a most significant frame for the production, but not the only one. The performance, showing the Macbeths as an elderly couple who are confronted with possibly the last chance to make a difference in their life, touches upon both getting old and a long-term marriage.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2016, 25/3; 97-106
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie Wesele AD 1968 z Szarym Człowiekiem w tle. Performowanie historii w „Usłyszcie mój krzyk”
Polish Wedding AD 1968 with a Gray Man in the Background: Performing History in “Hear My Cry”
Autorzy:
Sikora, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341166.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Maciej Drygas
Ryszard Siwiec
Andrzej Wajda
samospalenie
self-immolation
Opis:
Tematem artykułu jest film Macieja Drygasa Usłyszcie mój krzyk (1991) – słynny dokument opowiadający o podpaleniu się Ryszarda Siwca, które miało miejsce 8 września 1968 r. na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie. Sikora stwierdza, że w swym filmie Drygas zderzył  ze sobą przede wszystkim dwa performanse, które wydarzyły się w jednym miejscu i w jednym czasie i które pozostały względem siebie w szczególny sposób nieprzezroczyste – akt samospalenia Siwca i odbywające się na stadionie dożynki państwowe. Autor kreśli rozmaite konteksty tych wydarzeń (m.in. odniesienie do Wesela Andrzeja Wajdy /1972/), a przede wszystkim osadza swoje rozważania w obszarze badań performatywności. Analiza tych zagadnień prowadzi go do konstatacji, że film i kino jako formy rytuału mogą odczyniać historię, ale także pozwalają zobaczyć ją czasem na nowo w innym i pełniejszym świetle.
The subject of the article is the film by Maciej Drygas Hear My Cry (1991) - a famous documentary about the self-immolation of Ryszard Siwiec, which took place on September 8, 1968 at the Decade Stadium (Stadion Dziesięciolecia) in Warsaw. Sikora states that Drygas collided two performances that happened in one place and at one time and that remained opaque to each other in a special way - the act of self-immolation by Siwiec and the state harvest festival taking place at the stadium. The author sketches various contexts of these events (including references to Andrzej Wajda’s The Wedding /1972/), and above all, he sets his reflections in the field of performativity research. The analysis of these issues leads him to the conclusion that film and cinema as a form of ritual can break the spell cast on history, but also allow it to be seen again and again in a different and fuller light.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 68-80
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wojny na narracje”: „Wałęsa. Człowiek z nadziei” Andrzeja Wajdy i kobieca historia („herstory”) Solidarności
“Narration Wars”: Andrzej Wajda’s “Wałęsa. Man of Hope” and Herstory of Solidarity
Autorzy:
Radkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342076.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Lech Wałęsa
Andrzej Wajda
Solidarność
historia kobiet
Solidarity
herstory
Opis:
Tekst zbiera wątki filmowe, publicystyczne i biograficzne składające się na kobiecą historię Solidarności, która w powszechnej świadomości została zmarginalizowana albo nigdy nie miała w niej swojego trwałego miejsca. Dlatego obok opracowań Shany Penn i innych historyczek jako materiał zostaje tu wykorzystana biografia Danuty Wałęsy, film Andrzeja Wajdy Wałęsa. Człowiek z nadziei, a także zapiski jego scenarzysty Janusza Głowackiego. We wszystkich tych źródłach pojawiają się postacie kobiet w różny sposób powiązanych z działalnością opozycyjną oraz z Solidarnością. W ich (auto)narracjach pojawiają się te same epizody – choć często ujęte z odmiennych punktów widzenia – i konteksty: praca, życie domowe, dzieci, aktywizm kosztem wolnego czasu. W analizie tych kobiecych historii przydatne okazuje się pojęcie „trans-sferu”, które Krystyna Duniec i Joanna Krakowska w książce Soc, sex i historia definiują jako przeniesienia zainteresowań z racjonalnej sfery rozumu na sferę intymności oraz z pamięci zbiorowej na pamięć indywidualną.
The article considers film, journalistic and biographical themes that make up women’s history (herstory) of Solidarity, which in popular consciousness has been marginalised or even never had a presence. That is why next to studies by Shana Penn and other women historians, the biography of Danuta Wałęsa, Andrzej Wajda’s film Wałęsa. Man of Hope, and notes of the screenwriter Janusz Głowacki will be used in the following argument. In all of these sources there appear female figures that are linked in various ways with the opposition and Solidarity. In their auto-narrations there appear the same episodes and contexts, though seen from different points of view: work, family life, children, activism at the expense of free time. In the analysis of these female histories the concept of “trans-sphere” proves to be particularly useful. This concept is defined by Krystyna Duniec and Joanna Krakowska in their book Soc, sex and history as a transfer of interest from the rational realm of reason to the realm of intimacy, and from the collective memory to individual memory.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 171-185
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak w Czechosłowacji pojmowano filmy Munka i Wajdy, czyli film w kontekście zawikłanej historii
How in Czechoslovakia films by Munk and Wajda were conceived – or films in the context of tangled history
Autorzy:
Hučková, Jadwiga
Hučko, Tomáš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921217.pdf
Data publikacji:
2017-08-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish Film School
Andrzej Munk
Andrzej Wajda
film reception
Czechoslovakia
Polish myths
heroism
Opis:
Films of Polish Film School, the most significant formation in post-war history of Polish cinema, appeared in Czechoslovakia with several years of delay. Power feared that their message will be dangerous for spectators. Meanwhile – for viewers they remain unknown or difficult to understand and only a few critics and fi lm historians could read them in accordance with the intentions of the directors Andrzej Munk and Andrzej Wajda, being the main representatives of the stream.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 20, 29; 215-230
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La visión de la participación polaca en los Sitios de Zaragoza (1808-1809) en Cenizas de Stefan Żeromski y Andrzej Wajda
Autorzy:
González Caizán, Cristina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079269.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Stefan Żeromski
Andrzej Wajda
Cenizas
Sitios de Zaragoza
Legión del Vístula
Opis:
En Polonia, el conocimiento de la participación de los legionarios de la Legión del Vístula y de los lanceros del Vístula en los Sitios de Zaragoza proviene principalmente de la literatura y el cine. Las primeras obras proceden del género novelístico. La falta de un estudio histórico riguroso propició que estos trabajos se alzasen como portadores auténticos de los hechos allí narrados, cuando, en realidad, eran interpretaciones creadas por la pluma del escritor de turno. De esta manera se fueron forjando mitos que han perdurado hasta la actualidad. Una de estas leyendas salió de la imaginación de Stefan Żeromski, quien, a partir de un texto anónimo, inventó una escena que ha sido motivo de remordimiento para generaciones de polacos: el suicidio de una religiosa al verse ante el inminente peligro de ser violada por la soldadesca en un convento de Zaragoza. Andrzej Wajda recogió ese pasaje plasmándolo en una escena de su película. Nosotros hemos demostrado que el texto inspirador de Żeromski, y, por ende, de Wajda, es apócrifo, probablemente por la propaganda zarista con el fin de ensuciar acciones polacas en las guerras napoleónicas, cuando los polacos volvieron a ser libres en tiempos del Ducado de Varsovia de la mano de Napoleón I Bonaparte. Con este artículo, demostramos la necesidad de volver a interpretar las fuentes originales, para desterrar mitos creadores de errores con fines políticos claros.
Źródło:
Itinerarios; 2020, 31; 57-72
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pocałunek śmierci. Przestrzeń pozakadrowa w filmach Michaela Haneke, Aleksandra Sokurowa i Andrzeja Wajdy
A Kiss of Death: Off Screen Space in the Films of Michael Haneke, Alexander Sokurov, and Andrzej Wajda
Autorzy:
Falkowska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28635293.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
przestrzeń pozakadrowa
Michael Haneke
Andrzej Wajda
Aleksander Sokurow
off screen space
Alexander Sokurov
Opis:
Autorka skupia się w tekście na zagadnieniu przestrzeni pozakadrowej jako odrębnej kategorii estetycznej, która pełni różne funkcje w filmach Michaela Haneke, Andrzeja Wajdy i Aleksandra Sokurowa. Wszyscy trzej filmowcy kierują uwagę widza w przestrzeń pozakadrową na odmienne sposoby i posługując się innymi kontekstami diegetycznymi. Haneke robi to przez ukrycie przed widzem scen skrajnej przemocy, Wajda – w scenach przesyconych refleksją i smutkiem, a Sokurow wtedy, gdy nie chce pokazać pewnych faktów czy stanów umysłu. Każdy z nich skutecznie i po mistrzowsku tworzy „niepomyślane” i przekonująco wykorzystuje przestrzeń „pozakadrową” jako: przestrzeń „niesamowitą” (Haneke), niewypowiedzianą i ahistoryczną (Sokurow), bądź jako reprezentującą „niewyrażalną” melancholię i smutek (Wajda). Autorka wybiera jedynie niektóre filmy wspomnianych reżyserów, by ów fenomen poddać szczegółowej analizie. Swój esej zamyka konkluzją, że prawdziwym mieszkańcem przestrzeni pozakadrowej jest śmierć obecna w filmach wszystkich trzech reżyserów.
The essay introduces off screen space as a separate aesthetic category which performs different functions in the films of Michael Haneke, Andrzej Wajda, and Alexander Sokurov. All three film-makers direct the attention of spectators to off screen spaces in different ways and in different diegetic contexts. Haneke directs the spectators’ attention off screen when he hides scenes of extreme violence to the audience. Wajda directs the spectators off screen in the scenes of reflection and sadness while Alexander Sokurov redirects the spectators off screen when he is unwilling to show certain facts or states of mind. Each of them is effective and masterful in creating “the unthought” and convincingly using “off screen” space as “the uncanny” in Haneke, “the inexpressible” melancholia and sadness in Wajda, and the unsaid and ahistorical in Sokurov. The author chooses only some films of the above mentioned directors to analyze this phenomenon in detail. She concludes her essay with a statement that the real inhabitant of the off screen space is death present in the films of all three filmmakers.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 217-230
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“A Generation” and “Katyń” by Andrzej Wajda as Two Variants of an Affirmative Vision of History
Autorzy:
Witek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20312125.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
Andrzej Wajda
Pokolenie (Generation)
Katyń
historical film
visual history
affirmative vision of history
Opis:
Andrzej Wajda’s films are interesting and serious historical narratives, which enter in dialog both with academic historiography and with other forms of familiarization with the past. Some of Wajda’s historical films are part of the paradigm of the affirmative vision of history. It is a vision that focuses on creating the positive picture of the bygone world, on showing those elements of the past that a given community recognizes as glorious and heroic, worth imitating, commemorating, and honoring, which can be the object of pride or even worship. The affirma-tive vision of history belittles, leaves in the background or omits all those themes from the past that fall outside positive evaluation for various reasons and could distort a consistent favorable picture of the past of a community. In the present article I would like to examine from the comparative perspective of two films, “A Generation [ Pokolenie]” (1954) and “Katyń” (2007). The comparison between Andrzej Wajda’s two films made in the space of fifty years shows that despite the fact that the two pictures were produced in entirely different historico‑cultural contexts, using different film styles, the two screen stories present the affirmation of diametri-cally disparate versions of history, it is the dramatic strategies for and techniques of affirmation of history that remain the same in either case.
Źródło:
Historyka studia metodologiczne; 2021, 51, Spec. iss.; 341-368
0073-277X
Pojawia się w:
Historyka studia metodologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tropem Wajdy. Polskie gry cyfrowe o II wojnie światowej między centrum a peryferiami
Tracing Wajda. Polish digital games about World War II between center and periphery
Autorzy:
Jankowski, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28643569.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Andrzej Wajda
gry cyfrowe
II wojna światowa
Polska
digital games
World War II
Polska
Opis:
Celem artykułu jest syntetyczne ujęcie zjawiska gier cyfrowych II wojnie światowej powstałych w ubiegłym dziesięcioleciu na terenie Polski. Jakkolwiek tematyka ta pojawiała się w polskich grach cyfrowych już wcześniej, dopiero w drugiej dekadzie XXI wieku została przedstawiona bardziej jako traumatyczne doświadczenie aniżeli awanturnicza przygoda. Za przykłady służą trzy gry z lat 2011–2021: Popiół i diament, Warsaw, My Memory of Us. Badanie wykazuje, iż wspomniane tytuły odtwarzają narodową martyrologię w manierze filmów Andrzeja Wajdy. 
This article aims to synthesize the phenomenon of World War II digital games created in Poland in the past decade. Although the World War II themes had appeared in Polish digital games much earlier, it was not until the 2010s that it was presented as a traumatic experience rather than an adventurous period. Three games created between 2011 and 2021 serve as examples: Ashes and Diamonds, Warsaw, and My Memory of Us. The research shows that these titles reproduce national martyrdom present in Andrzej Wajda’s films.
Źródło:
Homo Ludens; 2022, 1(15); 49-64
2080-4555
Pojawia się w:
Homo Ludens
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O "Pannach z Wilka"
About "Panny z Wilka" (The Maids od Wilko)
Autorzy:
Mitzner, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763118.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jarosław Iwaszkiewicz
memory
time
story
film adaptation
Andrzej Wajda
wspomnienie
czas
opowiadanie
adaptacja filmowa
Opis:
Wykład poświęcony jest wieloaspektowej analizie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Panny z Wilka. Dotyczy on jego genezy i związków tematycznych z innymi utworami pisarza. Zasadniczą są tu kwestie czasu i mechanizmy wspominania. Dodatkowym kontekstem jest adaptacja filmowa Panien z Wilka dokonana przez Andrzeja Wajdę.
The lecture is devoted to a multifaceted analysis of Jaroslaw Iwaszkiewicz’s short story Panny z Wilka (The Maids of Wilko). It deals with its genesis and thematic connections with other works of the writer. Crucial here are issues of time and mechanisms of recollection. An additional context is the film adaptation of The Maids of Wilko made by Andrzej Wajda.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2022, 16; 115-128
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasza mapa filmowa
Our Film Map
Autorzy:
Marszałek, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340686.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino polskie
Andrzej Munk
Paweł Maślona
Andrzej Wajda
Jan Komasa
Kazimierz Kutz
Jakub Czekaj
Polish cinema
Opis:
Omówienie książki Barbary Hollender Od Munka do Maślony (2017), która jest trzecim ogniwem cyklu po poprzednio wydanych tomach Od Wajdy do Komasy (2014) i Od Kutza do Czekaja (2016). Ciężar gatunkowy tej pracy nie sprowadza się do dokumentacji, a ambicją Hollender nie było stworzenie leksykonu. Jej książka stanowi niebanalną rekonstrukcję biograficzną, która opiera się na świadectwach reżyserów, jednak ostatecznie swój kształt zawdzięcza ich rozmówczyni – autorce. Barbara Hollender opisała przemiany kulturowe, które wpłynęły na kształt dzisiejszego polskiego kina. Wyróżniła kilka punktów granicznych związanych z historią najnowszą, poczynając od polskiej szkoły filmowej, przez kino moralnego niepokoju, które w drugiej połowie lat 70. wyraziło jej – wówczas młodej dziewczyny – własny bunt i osobiste tęsknoty. Ostatnim z tych punktów, szczególnie eksponowanym, jest przemiana ustrojowa po 1989 r. Narracja jest prowadzona ponad podziałami zarówno generacyjnymi, jak i tymi wynikającymi z doświadczenia czy stylu. Bohaterowie książki, nawet jeśli należą do jednego pokolenia, nie tworzą wspólnych manifestów ani nie realizują jednolitego – światopoglądowo czy estetycznie – programu. Portret zbiorowy rozszczepia się na wyraziste, zindywidualizowane wizerunki.
Presentation of the book by Barbara Hollender Od Munka do Maślony [From Munk to Maślona] (2017), which is the third link in the cycle after the previously published volumes Od Wajdy do Komasy [From Wajda to Komasa] (2014) and Od Kutza do Czekaja [From Kutz to Czekaj] (2016). The seriousness of this work is not limited to documentation, and Hollender’s ambition was not to create a lexicon. Her book is a remarkable biographical reconstruction, which is based on testimonies of directors, but ultimately owes its shape to their interlocutor – the author. Barbara Hollender described the cultural changes that influenced the shape of today’s Polish cinema. She distinguished several critical points related to modern history, starting from the Polish film school, through the cinema of moral anxiety, which in the second half of the 1970s expressed her own rebellion and personal longing of a young girl she was at the time. The last of these points, especially exposed, is the political transformation after 1989. The narrative is conducted both over generational divisions and those resulting from experience or style. The protagonists of the book, even if they belong to one generation, do not create joint manifestos or implement a uniform – ideologically or aesthetically – programme. The collective portrait splits into expressive, individualized images.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 323-326
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapach śmierci, epilepsja i portret papieża ("Tatarak" Andrzeja Wajdy i "Bracia Karamazow" Petra Zelenki)
The Smell of Heath, Epilepsy and the Pope’s Portrait (Andrzej Wajda’s “Sweet Rush” and Peter Zelenka’s “The Brothers Kramazov”)
Autorzy:
Otto, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920324.pdf
Data publikacji:
2009-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film adaptation
literature
theatre
death
making off
East Europe
Andrzej Wajda
Tatarak
Peter Zelenka
Bracia Karamazow
Opis:
Andrzej Wajda’a Sweet Rush (Tatarak) and Petr Zelenka’s The Karamazovs (Karamazovi) are film adaptations of literature. Both directors represent very innovative approach to the literary material. Wajda wanted to depict the theme of death and passing in original way and combined various literary sources: Jarosław Iwaszkiewicz’s short story Sweet Rush, a novelette by Sándor Márai, and Last Notes by Polish actress, Krystyna Janda. Her text is a form of reflection on the death of her husband who was a recognized cinematographer. Wajda also incorporated into the picture scenes revealing the film’s making off. Petr Zelenka’s screen adaptation of the famous novel by Fiodor Dostoievsky is based on the film record of the Prague theater presentation (also based on The Karamazovs) made in the industrial space of the Sendzimir Ironworks inPoland. The recorded spectacle became the opportunity for the director to present his artistic statement on the history and culture of the Middle andEast Europe and the artist’s status nowadays.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 123-139
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies