Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "actress" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Gabriela Zapolska– aktorka o aktorach
Gabriela Zapolska – the actress about the actors
Autorzy:
Sobiecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564375.pdf
Data publikacji:
2013-04-02
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Opis:
Gabriela Zapolska as an actress had been working both with professional (Kraków, Poznań, Łódź, Petersburg, Lwów) and provincial theatres (Pomorze, Wielkopolska, Kró- lestwo Polskie). She has collaborated with Jakub Apolinary Glikson, Tadeusz Pawlikowski and Ludwik Heller. From 1889 to 1895 she lived in Paris, where she was playing at the Théâtre Libre André Antoine and the Théâtre de l’Oeuvre. In 1900 she resigned from her act-ing career for the literary one. This article summarizes journalistic statements of Gabriela Zapolska about acting. They seem more interesting because they are being made by active, but artistically unfulfilled actress and playwright.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2012, 10; 201-212
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Returning the Other
Przywracając Inną
Autorzy:
Harbuziuk, Maiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36149916.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Irena Solska
biografia aktorki
polska aktorka
kobiety w historii teatru
actress' biography
Polish actress
women in theater history
Opis:
The author reviews Nataliya Yakubova’s monograph Irena Solska: The Burden of Unusualness (Moscow 2019) which is the result of more than ten years of work. Yakubova emphasizes that for her the past remains an “open project” to which one can (and should) return many times and her book can be seen as such “portal to the past”. The creative and life path of Irena Solska was chosen as the object of research, and its subject was defined as the “burden of unusualness” of the actress’s personality. Yakubova sees the main analytical problem in the conservation of social stereotypes about Irena Solska and diagnoses the fundamental bias, spread in Polish culture, of the myth of Irena Solska as a “demonic woman”. Therefore, the purpose of the study was the interpretation of sources, the destruction of stereotypes, and overcoming patterns of representations. The principle of interdisciplinary research allows her to consider the fate of the star actress as a phenomenon of her time, in the dynamics of complex socio-political, socio-cultural, aesthetic-technological and ideological-emancipatory changes from the late nineteenth century to the late 1930s. (Transl. S. Harbuziuk)
Autorka recenzuje monografię Natalii Jakubowej Irena Solska: Ciężar niezwykłości (Moskwa 2019) stanowiącą efekt przeszło dziesięcioletnich badań. Jakubowa podkreśla, że przeszłość jest dla niej „otwartym projektem”, do którego można (i trzeba) wracać wielokrotnie. Jej książkę należy traktować jako tego rodzaju „bramę do przeszłości”. Przedmiotem badań stała się twórcza i życiowa droga Solskiej, temat zaś został określony jako „ciężar niezwykłości” osobowości aktorki. Jakubowa podejmuje problem społecznych stereotypów narosłych wokół aktorki, zwłaszcza powszechnego w polskiej kulturze podtrzymywania mitu Solskiej jako „kobiety demonicznej”. Dlatego głównym celem studium jest interpretacja źródeł, kwestionowanie stereotypów i przekraczanie dotychczasowych modeli reprezentacji. Interdyscyplinarne założenia pracy pozwalają ująć losy aktorskiej gwiazdy w kontekście dynamiki złożonych zmian społeczno-politycznych, społeczno-kulturowych, estetyczno-technologicznych i ideologiczno-emancypacyjnych od końca XIX wieku do późnych lat trzydziestych XX wieku. (Przeł. E. Partyga)
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 3; 225-237
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Połtawy do Odessy. Wiera Chołodnaja – fenomen gwiazdy kina niemego
Autorzy:
Roguska, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789988.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ukrainian actress
star
silent fi lm
phenomenon
popularity
melodrama
Opis:
This article introduces the profi le of Vera Kholodnaya – a silent fi lm actress. The work of the artist, once regarded as one of the biggest stars of the Russian cinema, today is somewhat forgotten. One of the causes of Kholodnaya’s achievements is the fact that most of the fi lms with her participation have not survived to our times. After Bolsheviks came to power, the legacy of the actress, like that of many other fi lmmakers of the pre-revolutionary era, sank to oblivion. The article is an attempt to outline the most important stages of Kholodnaya’s life and artistic activity. The author focuses on the Ukrainian context of the actress’s life, which is usually ignored by researchers in their analysis. Most of them consider Kholodnaya solely a Russian actress (due to the fact that she was featured primarily in the Russian fi lm production). Her adherence to the Ukrainian culture is not only proved by her origin. The evidence of her emotional attachment to Ukraine is also proved by the fact that the last year of her life she spent in Kiev, Kharkov and Odessa performing in the theatre and cinema. The article analyses the causes of Kholodnaya’s popularity phenomenon who is often compared to today’s famous fi lm stars. This paper is an attempt to show the actress not only as «the queen of the screen» (as she was perceived by her contemporaries), but also as a remarkable woman, the inspiration for directors, actors and multitude of her admirers, for whom she was a role model.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2017, 5; 253-261
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ansambl aktorski
Actors’ ensemble
Autorzy:
HENDRYKOWSKI, MAREK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920958.pdf
Data publikacji:
2016-11-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
actor
actress
acting
star
star system
team
collective creation
ensamble
casting
cast direction
art of film
semiotics
Opis:
The article analyses how actors’ ensembles function as an alternative to the star system of actors’ participation in film.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 19, 28; 135-146
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem aktorem, jestem aktorką – jestem sobą”
„I’m an actor, I’m an actress – I’m me.”
Autorzy:
Pamuła, Natalia
Szarota, Magdalena
Usiekniewicz, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521334.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
nieopełnosprawność
Opis:
Rozmowa z twórczyniami i twórcami Teatru 21: Grzegorzem Brandtem,Teresą Foks, Anną Łuczak, Michałem Pęszyńskim, Aleksandrą Skotarek,Justyną Sobczyk, Martą Stańczyk, Magdaleną Świątkowską, Justyną Wielgus. Rozmowę przeprowadziła Natalia Pamuła, współpraca Magdalena Szarotai Marta Usiekniewicz.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2018, 10, 1; 59-70
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Irena Ładosiówna - aktorka Polskiego Teatru w Stanisławowie i dziennikarka "Kuriera Stanisławowskiego" (1933-1936)
Irena Ładosiówna - Actress of Polish Theatre in Stanisławów and Journalist of "Stanisławów Courier" (1933-1936)
Ірена Ладось – актриса Польського театру в Станіславові та журналістка “Станіславського кур’єра” (1933-1936)
Autorzy:
Ciwkacz, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048626.pdf
Data publikacji:
2019-12-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ірена Ладось
театр
актриса
режисер
журналістка
Irena Ładosiówna
teatr
aktorka
reżyser
dziennikarka
theatre
actress
director
journalist
Opis:
Artykuł poświęcony jest działalności artystycznej Ireny Ładosiówny, aktorki i reżyserki, podczas jej pracy na scenie Polskiego Teatru im. Stanisława Moniuszki w Stanisławowie w latach 1933-1937, gdzie odnosiła duże sukcesy zarówno jako odtwórczyni różnorodnych ról scenicznych, jak też reżyser odpowiedzialny za koncepcję oraz przygotowanie całości spektaklu. Ponadto Ładosiówna prezentowana jest jako felietonistka „Kuriera Stanisławowskiego”. Podstawowym źródłem informacji pozostają artykuły prasowe dotyczące działalności stanisławowskiego teatru oraz felietony autorstwa Ładosiówny z lat 1933-1936.
Дана стаття присвячена спробі висвітлення художньої діяльності Ірени Ладось, акторки та режисера. Увага автора статті зосередженя на період 1933-1937, коли польська актриса працювала на сцені Польського театру ім. Станіслава Монюшка в Станіславові, в якому не тільки успішно виконувала різці сценічні ролі, а також виправдалась як режисер, відповідальний за концепцію та підготовку театральної вистави. Крім того стаття представляє Ірену Ладось як автора фейлетонів, що друкувались у тодішньому “Станіславському кур’єрі” („Kurier Stanisławowski”). Основним джерелом інформації авторка використовує статті, що торкаються діяльності Станіславівського театру, а також фейлетони І. Ладось з 1933-1936 рр.
The article is devoted to the theatrical career of Irena Ładosiówna, actress and director, during her stint on the stage of the Stanisław Moniuszko Polish Theatre inStanisławów in 1933-1937, where she was successful as a versatile actress playing a wide variety of roles, as well a director responsible for entire productions. Moreover, Miss Ładoś is presented here also as a columnist for The Stanisławów Courier. Her profile is based on press articles concerning the Stanisławów theatre in 1933-1937 and her own columns from the period.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 109-125
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Caterina Bresciani, l’Ircana famosa
Caterina Bresciani, "Famous Ircana"
Autorzy:
Dygul, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446339.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
commedia dell’arte
Venetian theatre
actress
role typology
Persian trilogy
Commedia dell’Arte
teatro veneziano
attrice
tipologia del ruolo
trilogia persiana
Opis:
While writing for the Venetian stage, Carlo Goldoni adhered to the requirements of the commedia dell’arte theatre, and thanks to his successful cooperation with actors, he gradually introduced changes to the ossified convention. The comedian-playwright wrote many of his texts for particular performers, using their personal qualities, stage experience, interpersonal relations within the team, and even biographies. Caterina Bresciani is an actress with whom Goldoni worked for as many as 10 theatre seasons, from 1753 to 1762, yet Goldoni does not mention much about her in his memoirs. To her, he owes his greatest stage success in Venice, La sposa persiana (1753), and two subsequent episodes of the story of the wild slave of Ircana. The aim of this article is to analyse the new typology of a female role, created for her first female performer, as well as to examine the performative traces hidden in the texts that will allow us to recreate the Bresciani style of acting.
Carlo Goldoni si adattò alle esigenze del teatro dell’arte e grazie alla collaborazione con valenti comici, muniti di eccellenti doti interpretative, introdusse dei cambiamenti nella tradizionale convenzione. L’autore scrisse molte commedie per degli attori concreti sfruttando la loro indole, l’esperienza professionale, le relazioni interpersonali all’interno della compagnia e perfino la loro biografia. Caterina Bresciani, attrice fiorentina che per 10 stagioni, dal 1753 al 1762, collaborò con Carlo Goldoni, nelle sue memorie compare poco. A lei l’autore dovette il suo più grande successo scenico, ossia La sposa persiana (1753) e altri due episodi della fortunata storia. L’obiettivo dell’intervento è indagare la nuova tipologia del personaggio – concepito su misura per la Bresciani – presente nella famosa trilogia dell’Ircana (La sposa persiana, Ircana in Julfa, Ircana in Ispaan) e cercare le tracce performative della prima interprete del ruolo sparse nel testo.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 135-146
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksandra Śląska jako Hedda Gabler
Aleksandra Śląska as Hedda Gabler
Autorzy:
Cebera, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/955682.pdf
Data publikacji:
2014-11-03
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Teatr Telewizji, aktorka Ibsenowska, adaptacja telewizyjna, teatr tradycyjny, trans-formacja aktorska
TVP Theatre, Ibsen’s actress, TV adaptation, traditional theatre, actor’s transformation
Opis:
The article focuses on an analysis of Aleksandra Śląska acting in TVP Theatre play Hedda Gabler (1974) directed by Jan Świderski. By taking part in this artistic undertak-ing, the actress joined the circle of outstanding Ibsen’s actors such as: Karol Adwen-towicz, Irena Solska, Anna Gostyńska or Wanda Siemaszkowa. Śląska, who played gen-eral’s daughter, was prepossessed by character’s ambiguity, intellectual and personal cu-riousness. The actress also saw the timeliness of Ibsen’s drama in regards to emancipa-tion of emotions. Świderski adapted the play written in 1890, referring to an idea of the traditional theater. He perfectly projected the elements of scenography and props, rele-vant from actor’s transformation point of view. Moreover, the director often used a character setup typical for stage theatre – facing forwards to the camera and backwards to the interlocutor. The author of this article points out both perfect changes to Ibsen’s text and the actress’ utilization of interpretation strategy – restrained and hushed play. By nuances, transmitted through an all seeing eye of the camera, she creates an internally rich character.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2014, 12; 93-105
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Storie di emancipazione: Virginia Ramponi Andreini (1583–1631) dal suocero al marito
Emancipation Stories: Virginia Ramponi Andreini (1583–1631) from Her Father-in-Law to Her Husband
Autorzy:
Besutti, Paola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446558.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
actress
female singers
opera
emancipation
law
attrici
cantanti donne
emancipazione
diritto
Opis:
Numerous notarial deeds are kept in the State Archive of Mantua, involving some of the most famous comedians of the 17 th century. Piermaria Cecchini (Frittellino); Francesco Andreini and his sons Domenico and Giacinto; Giovan Battista (Lelio) with his son Pietro Enrico; Tristano Martinelli; and others used notaries for wills, sales contracts, debt reduction, inventories of assets, and dowries. Some of these documents also involve the women of the Andreini family: Lavinia (sister Fulvia), Caterina (perhaps sister Clarastella), Virginia Ramponi Andreini (Florinda). In particular, an emancipation deed (1620) indirectly affected Virginia (Genoa, 1583? – before 17 November 1631), the first wife of Giovan Battista Andreini. On the basis of document analysis, two perspectives are explored: Virginia’s peculiar contribution to the activities of the family, also from an economic point of view; and the status of women with regards to emancipation, which must be understood from a legal point of view that was patriarchal and defensive of property. The article thus becomes an opportunity to reflect, starting from Virginia but gazing even beyond, on the condition of women who were active in the theatrical and musical world between jurisprudence, artistic professions, economic heritage, and daily life. In conclusion, through some selected examples (the concerto delle dame of Ferrara, Adriana Basile, Margherita Salicola, Antonia Merighi), the theme of emancipation throughout the 17 th century is analysed, a period when women singers successfully populated the new operatic market. As the law remained unchanged, these women experimented with different strategies to protect their own person and assets.
Nell’archivio di stato di Mantova sono conservati numerosi atti notarili, che coinvolgono alcuni fra i più famosi comici del Seicento. Piermaria Cecchini (Frittellino), Francesco Andreini e i suoi figli Domenico e Giacinto, Giovan Battista (Lelio) con suo figlio Pietro Enrico, Tristano Martinelli e altri, ricorsero ai notai per i loro testamenti, contratti d’acquisto e vendita, liberazione da crediti, inventari di beni e doti. Alcuni di quegli atti interessano anche i membri femminili della famiglia Andreini: Lavinia (suor Fulvia), Caterina (forse suor Clarastella), Virginia Ramponi Andreini (Florinda). In particolare, un atto di emancipazione (1620) toccò indirettamente Virginia (Genova, 1583 – ?, ante 17 novembre 1631), prima moglie di Giovan Battista Andreini. Sulla base dell’analisi del documento, vengono trattate due prospettive: il peculiare contributo di Virginia alle attività della famiglia anche sotto il profilo economico; lo stato delle donne nei confronti dell’emancipazione, intesa sotto il profilo giuridico che era patriarcale e difensivo dei patrimoni. Il documento diviene quindi occasione per riflettere, partendo da Virginia ma spingendo poi lo sguardo oltre, sulla condizione delle donne attive nel mondo teatrale e musicale fra giurisprudenza, professioni artistiche, patrimoni economici e vita quotidiana. In conclusione, attraverso alcuni selezionati esempi (il concerto delle dame di Ferrara, Adriana Basile, Margherita Salicola, Antonia Merighi), il tema dell’emancipazione viene osservato in tutto il Seicento, quando le cantanti donne popolavano il nuovo mercato operistico con successo, anche economico. Poiché la legge era rimasta invariata, esse sperimentarono diverse strategie per tutelare la propria persona e i propri patrimoni.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 65-83
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyczne doświadczenie pracy z intymnością w filmie. Perspektywa aktorki
Practical experience of working with intimacy in film. The perspective of an actress
Autorzy:
Malecka, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164340.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
intimacy coordinator
intimate scenes
coordination of the intimate scenes
working with nudity in a movie
safe space
consent
Opis:
The article presents an excerpt from a master’s thesis entitled ‘Intimacy in the acting profession. Methods of safe working in the light of the growing use of intimacy coordination’ and is an attempt at describing and analysing the author’s experience of working with intimate content in her practice to date, using the example of working on the lead role of Rita in the short film ‘These Damn Peonies’ telling the story of a young woman searching for her orgasm. An intimacy coordinator was not hired for this project, and there were difficult situations for the author, but also for the entire production team, during the filming of the numerous intimate scenes. The author describes the individual shooting days and reflects on how specific issues of working with intimacy should be resolved based on foreign literature on the subject and on techniques learned in workshops with intimacy coordinator Vanessa Coffey, one of the founders of The Intimacy Practitioners’ Guild EU/UK.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 50-83
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pod maską wiktoriańskiej kobiecości. Kulturowe implikacje przedstawień Heleny Modrzejewskiej w prasie amerykańskiej (1877–1909)
Autorzy:
Wawrzyczek, Irmina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040946.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Helena Modrzejewska/Modjeska
actress
Victorian „true womanhood”
„the New Woman”
feminism
penny press
media image
America
aktorka
wiktoriański ideał kobiecości
„Nowa Kobieta”
feminizm
„prasa groszowa”
wizerunek medialny
Ameryka
Opis:
Helena Modrzejewska, professionally known also as Modjeska, a renowned Polish-American theatre actress of the second part of the 19th century, lived and performed in the USA in the years 1876–1909. She became an object of interest to the American press soon after her debut in 1877 and stayed in the media spotlight till her death. The present study in cultural and women’s history examines Modjeska’s abundant newspaper reports, notices, stories and reviews in the context of emerging American feminism. Employing content and topical analysis of randomly-selected texts published about her at three different points of time, two parallel yet contradictory femininities have been identified as parts of her mediated identity: an embodied ideal of Victorian „true womanhood” and a genuine New Woman of the fin de siècle. Although Modjeska was keeping up the conventional facade of a perfect gentlewoman for the sake of publicity, her activities were nevertheless consistently subverting the patriarchal codes authorising it. Whether she intended it or not, her media presence moved her to the forefront of feminist ferment in America.
Helena Modrzejewska, wybitna polska i amerykańska aktorka, zamieszkała i występowała w USA w latach 1877–1909 pod scenicznym nazwiskiem Modjeska. Stała się obiektem zainteresowania prasy amerykańskiej wkrótce po debiucie w roku 1877. Jako gwiazda teatru i celebrytka, do śmierci pozostawała w centrum uwagi tego pierwszego amerykańskiego środka masowego przekazu. Niniejsze studium z pogranicza historii kultury i historii kobiet pokazuje wyniki badań różnego rodzaju doniesień prasy amerykańskiej dotyczących Modrzejewskiej i interpretuje je w historycznym kontekście kształtowania się wczesnego ruchu feministycznego w USA. Badanie metodą tematycznej analizy treści losowo wybranych próbek bardzo licznie zachowanych tekstów prasowych z trzech różnych lat życia aktorki pozwoliło na rozpoznanie dwu równolegle występujących, lecz przeciwstawnych wzorców kobiecej tożsamości w jej wizerunkach na łamach prasy. Pierwszy z nich, aprobowany przez Modrzejewską jako element wiodący jej prasowych kampanii promocyjnych, to ideał wiktoriańskiej kobiecości; drugi, pośrednio wyłaniający się z badanych tekstów, to autentycznie wyzwolona „Nowa Kobieta” przełomu XIX i XX w. Chociaż Modrzejewska do końca życia kreowała publicznie swój wizerunek strażniczki wiktoriańskich cnót kobiecych, to doniesienia o jej zawodowych poczynaniach i stylu życia przeczyły bezustannie ograniczeniom nakładanym na kobiety przez system patriarchalny. W ten sposób regularna obecność Modrzejewskiej na stronach gazet postawiła ją w awangardzie amerykańskiego feminizmu.
Źródło:
Res Historica; 2021, 52; 237-256
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Due regine per un’attrice: Maria Stuarda e Elisabetta I nell’interpretazione di Adelaide Ristori
Two Queens for an Actress: Mary Stuart and Elizabeth I Played by Adelaide Ristori
Autorzy:
Simoncini, Francesca
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446314.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Adelaide Ristori
acting
dramaturgy
Mary Stuart
Elizabeth I
recitazione
drammaturgia
Maria Stuarda
Elisabetta I
Opis:
The essay analyses some scenes from Friedrich Schiller’s Mary Stuart and from Paolo Giacometti’s Queen Elizabeth I of England, performed by Adelaide Ristori. Through a careful comparison between textual sources (memoirs, scripts, testimonies) and iconographic sources (paintings, photographs, engravings), the scene movements and gestures used by the great actress are reconstructed.
Il saggio analizza alcune scene di Maria Stuarda di Friedrich Schiller e di Elisabetta I regina d’Inghilterra di Paolo Giacometti interpretate da Adelaide Ristori. Attraverso un’attenta comparazione tra fonti testuali (memorie, copioni, testimonianze) e fonti iconografiche (quadri, fotografie, incisioni) vengono ricostruiti i movimenti di scena e la gestualità usati dalla Grande Attrice per delineare e rendere scenicamente i caratteri e le psicologie delle due regine rivali.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 223-237
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diana, Aurelia e le altre: attrici e capocomiche dell’ultimo duca di Mantova
Diana, Aurelia and the Others: Actresses and Leaders of the Last Duke of Mantua
Autorzy:
Zaccaria, Michela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446377.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
actress
commedia dell’arte
Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers
leader
theatrical market
attrice
Commedia dell’Arte
capocomica
mercato teatrale
Opis:
This article introduces the activity of artistic directors Teresa Costantini, Angela Paghetti, and Colomba Coppa in the service of Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, their generous patron and the last Duke of Mantua. Referencing studies that were initiated 30 years ago in the field of musicology and using recent historical research and archival sources, the essay highlights the artistic, organisational, and management responsibilities of commedia dell’arte directors. It reconstructs their relations with Ferdinando Carlo, ducal agents, and the Gonzaga court, while also focussing on their relations with Venetian Grimani impresarios, with whom the Duke of Mantua had established a lasting and generous collaboration. Performing women, prejudicially equated with prostitutes and beneficiaries of gifts and privileges, were depictions of love and glory for a discredited prince, whose array of artists was, however, amongst the most dense and dynamic in Italy. Actresses progressively moved away from the codes of courtliness and, as professionals registered and paid with money, they came to have strong bargaining power and levels of autonomy. However, they were subjected to rules and obligations, especially in Venice, where theatre owners made spaces available only to companies under the protection of the princes who were politically aligned with the Serenissima. During the years of the so-called Spanish succession war, Diana, Aurelia, and the others moved between Venice, Mantua, and Casale, where Ferdinando Carlo had moved after the blockade of Mantua, accompanied by a colourful procession of women, musicians, and commedia actors. Through theatrical misadventures mingled with military manoeuvres in Mantuan territory, and via changes of destination, programme, or repertoire, we read the story of a duchy that had lost its identity and of a rapidly changing theatrical market.
Il contributo presenta l’attività delle capocomiche Teresa Costantini, Angela Paghetti, Colomba Coppa al servizio di Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, ultimo duca di Mantova e generoso mecenate. Sulla linea di studi iniziati trenta anni fa sul versante musicologico e delle recenti ricerche storiche, il saggio, condotto su fonti d’archivio, mette in evidenza le responsabilità di ordine artistico, organizzativo e gestionale delle capocomiche della Commedia dell’Arte e ricostruisce da un lato i loro rapporti con Ferdinando Carlo, gli agenti ducali e la corte gonzaghesca; dall’altro con gli impresari veneziani Grimani, con i quali il duca di Mantova aveva stabilito una duratura e generosa collaborazione. Le donne di spettacolo, pregiudizialmente equiparate alle prostitute e beneficiarie di regali e di privilegi, erano raffigurazioni d’amore e di gloria per un principe screditato, la cui schiera di artisti fu però fra le più folte e dinamiche d’Italia. Le attrici si allontanarono progressivamente dai codici della cortigianeria e in qualità di professioniste scritturate e retribuite in denaro vantarono forte potere contrattuale e margini di autonomia; ma furono sottoposte a regole e obblighi soprattutto a Venezia, dove i proprietari dei teatri rendevano disponibili gli spazi solo alle compagnie sotto la protezione dei prìncipi politicamente allineati con la Serenissima. Durante gli anni della cosiddetta guerra di successione spagnola, Diana, Aurelia e le altre si mossero fra Venezia, Mantova e Casale, dove Ferdinando Carlo si era trasferito dopo il blocco di Mantova accompagnato da un variopinto corteggio di donne, musicisti e commedianti. Le disavventure teatrali si incrociarono con le manovre militari nel territorio mantovano e dietro i cambi di destinazione, di programma o di repertorio leggiamo in filigrana la storia di un ducato che aveva smarrito la propria identità e di un mercato teatrale in rapida trasformazione.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 103-117
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opiekunka dyktatora. Losy Heleny Kirkorowej (1828–1900) w Powstaniu Styczniowym i na zesłaniu syberyjskim
Guardian of the dictator. The fate of Helena Kirkorova (1828–1900) in the January Uprising and Siberian exile
Autorzy:
Noiński, Emil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687695.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Helena Kirkorowa
aktorka
powstanie styczniowe
zesłanie syberyjskie
actress
January Uprising
Siberian exile
Opis:
Helena from Majewski Kirkorowa was an actress of the Vilnius and Krakow scene. She started her career in Vilnius. After marrying Adam Honory Kirkor, archaeologist, publisher, publicist, editor and theater critic, she got involved in an affair with the poet Ludwik Kondratowicz (Władysław Syrokomla). After parting with her husband, she came to Krakow, where she performed in the theater of Juliusz Pfeifra. Then she came to Warsaw. She was quickly involved in conspiracy. There was a courier of the National Government, transporting messages and commands across the border. Romuald Traugutt, the last dictator of the January Uprising, was arrested in her apartment at Smolna Street in Warsaw. She was soon imprisoned and Kirkorowa. The court sentenced her to settle in Siberia with the deprivation of all rights, which soon turned into eight years of hard work. In August 1864, Kirkorowa was deported to Siberia. During the exile, she married Antoni Pióro. After returning from exile, she lived in Vitebsk, where she died on January 5, 1900.
Źródło:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2017, 17; 77-90
2450-6796
Pojawia się w:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatralne role Edith Piaf
Edith Piaf’s Theatrical Roles
Autorzy:
Gajos, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519881.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Edith Piaf
Jean Cocteau
teatr francuski XX wieku
aktorka teatralna
20th-century French theater
theater actress
Opis:
Artykuł prezentuje Edith Piaf nie tylko jako jedną z największych ikon francuskiej kultury XX wieku, lecz także jako aktorkę teatralną i filmową, dla której powstawały dramaty i scenariusze. Jej osiągnięcia aktorskie są imponujące, choć wielbiciele nadal kojarzą ją głównie z karierą wokalną. Artykuł ma na celu przedstawienie Edith Piaf jako aktorki teatralnej. Przedstawienia, w których wystąpiła, zostały ujęte diachronicznie i analitycznie. Uwzględniono nie tylko stworzone specjalnie dla Piaf przez dramatopisarza Jeana Cocteau czy librecistę Marcela Acharda sztuki, w których występowała na scenie, ale także adaptacje radiowe, w których można było ją usłyszeć. Ponadto artykuł omawia opinie na temat aktorstwa Piaf, w tym te opublikowane w prasie francuskiej.
This article presents Edith Piaf not only as one of the greatest icons of French culture in the 20th century, but also as a theatrical and film actress who had dramas and movie scenarios written specifically for her. Her acting accomplishments are impressive, even though in the minds of her fans she is still associated mostly with her singing career. The article aims at presenting Edith Piaf as a theatre actress. The productions in which Edit Piaf performed as an actress are presented from a diachronic and analytical perspective. Not only the plays written especially for Piaf by dramaturge Jean Cocteau and librettist Marcel Achard, in which she performed on stage, but also radio dramas in which she played have been taken into account. In addition, the study discusses the opinions about Piaf’s acting artistry, including those published in the French press.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 225-239
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies