Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "narracja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Fenomen pamięci. O trudnościach badań narracji autobiograficznych o utracie
Autorzy:
Okupnik, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652350.pdf
Data publikacji:
2012-12
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
fenomen utraty
narracja autobiograficzna
pamięć
Opis:
Celem szkicu jest wskazanie niektórych problemów metodologicznych występujących podczas badania narracji autobiograficznych o utracie. Badaniom poddane zostały teksty wydane i opracowane literacko. Ich autorami byli ludzie słowa (pisarze i dziennikarze). Analiza poszczególnych narracji pozwala przybliżyć się do istoty doświadczenia utraty, doświadczenia powszechnego, ale bardzo zindywidualizowanego w formie i intensywności jego przeżycia. W polu semantycznym „utraty” znajdują się: śmierć bliskich (zwłaszcza matki), zmagania z chorobą, utrata domu, wygnanie. W badaniach tekstów autobiograficznych ważne są dwie kategorie teoretyczne: narracja i tożsamość (szczególnie tożsamość narracyjna). Doświadczenie utraty ma wpływ na spójność tożsamości i formę narracji. Osobnym problemem jest fenomen pamięci i mechanizmy jej funkcjonowania z manipulowaniem (np. autofikcja, konfabulacja) i zapominaniem. Badania nad fenomenem utraty powinny być interdyscyplinarne.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2012, 41
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metalepsa jako strategia narracyjna w dziełach literackich i filmowych (analiza zjawiska na wybranych przykładach)
Autorzy:
Karkiewicz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/555621.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
narracja literacka
narracja filmowa,
metalepsa
gra z „ramą” przedstawienia
mise en abyme
Julio Cortázar
Woody Allen,
Horacio Quiroga
„światy połączone”
Opis:
Przedmiot niniejszej rozprawy stanowią strategie narracyjne powiązane z metalepsją: logicznie zakazane przejścia, niemożliwe transgresje, postacie fikcyjne przemierzające granice pomiędzy poziomami (nie)rzeczywistości, gry z „ramą” artystycznej prezentacji. Pojęcie metalepsy wywodzi się z retoryki, a na pole narratologii zostało zaanektowane w latach 70. przez Gérarda Genette’a, autora Figures III. Rozprawa francuskiego teoretyka stała się punktem wyjścia dla kolejnych badań skupiających się wokół zagadnienia metalepsy, które szczególną popularność zdobyły na zachodzie Europy. Jak zauważono, metalepsa charakteryzuje się potencjałem komicznym (czego doskonały przykład stanowi film Purpurowa Róża z Kairu Woody’ego Allena), jednak jej funkcje wydają się o wiele bardziej złożone. Analizowane przykłady wykorzystania metalepsy jako strategii narracyjnej (m.in. proza Julia Cortázara) uwydatniły specyfikę oddziaływania owej figury na odbiorcę. Korespondując z takimi zjawiskami, jak „mise en abyme” czy „tekst w tekście”, metalepsa kieruje uwagę na postać samego odbiorcy, czytelnika lub widza, naznacza poniekąd i jego egzystencję ontologiczną niepewnością…
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2015, 2; 384-375
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamiętnik szaleństwa i nastrojów – doświadczenie choroby psychicznej, autobiografia, literatura
Autorzy:
Adrianna, Alksnin,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897010.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
studium przypadku
autobiografia
patografia
histeria
narracja
szaleństwo
choroba psychiczna
Opis:
The article is an attempt to characterize and define a possible generic framework for the literary phenomenon of female autobiographies and memoirs of hospitalization in a psychiatric hospital or experience of mental illness that are of interest both to the humanities (the theory of autobiography, anthropology of literature, somatopoetics, etc.) as well as the areas related to medicine (narrative medicine or sociology of medicine). To the historical analysis of the phenomenon and an attempt to reconstruct this kind of discourse from the narrative of hysterics produced in the psychoanalysts’ offices, the author added the case study, which is a memoir Unquiet Mind by Kay Redfield Jamison, a clinician suffering from manic depression.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2015, 59(1 (448)); 103-113
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Автобиографическая наррация как способ смысловой организации жизненного опыта 1
Narracja autobiograficzna jako sposób pojęciowej organizacji doświadczenia życiowego
Autorzy:
Сапогова, Елена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472962.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
autobiographical narrative, attitude, experience, meaning, personality, life
experience.
autobiograficzna narracja, stosunek, przeżycie, sens, osobowość,
doświadczenie życiowe.
Opis:
The article provides a theoretical grounding for understanding personal autobiographical narrative as a way of a life-experience sence-formation. Autobiographical narrative is regarded as a social and mental phenomenon. The author presents a complete analysis of the basic narrative construction forms – descriptive, didactic, emotional-metaphorical ( performative), analytical-theleological, symbolical-semantical. Describing relation of essential features forming autobiographical narration, the author considers among them correspondence of authenticity and identity, logical noncontradiction of a narrative space-and-time demension, nontriviality, tendency toward cognitive complication, interrelations with subject’s existentional expectations, etc. The main conditions forming autobiographical narrative, as described in the article, are: self-explanation, congruence to the subject, self-sufficiency and relativity, self-generation. These conditions make autobiographical narrative means of life-experience self-formation and tools of personal self-construction.
W artykule autorka na poziomie teoretycznym uzasadnia istotę autobiograficznej narracji jako sposobu pojęciowej organizacji życiowego doświadczenia. Pisze także o narracji autobiograficznej jako społecznym i mentalnym fenomenie. Opisuje sposoby budowania autobiograficznej narracji oraz zasady, które charakteryzują utrzymywanie biograficznej narracji: zgodność autentyczności i identyczności subiekta, logiczną niezgodność przestrzenno-czasowego planu, zgodność oczekiwań subiekta itd. W artykule podana jest także charakterystyka podstawowych funkcji narracji, służąca jako środek do pojęciowej organizacji doświadczenia życiowego subiekta.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2014, 2, 11
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O „małym Polaczku” Stefana Żeromskiego i „prawdziwej Polsce” Karola Irzykowskiego – prywatny wymiar polskości w obliczu Wielkiej Wojny
Autorzy:
Niewiarowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/555583.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
narracja o utracie
pamięć
collective memory
collected memory
I wojna światowa
literatura I wojny światowej
polskość
Opis:
W artykule zestawiono i porównano dwa teksty autobiograficzne pisarzy, których zarówno w wymiarze estetycznym, jak i polityczno-ideowym trudno porównywać – fragmenty dzienników Karola Irzykowskiego poświęcone chorobie, śmierci i wspominaniu córki Basi oraz biograficzne wspomnienie Stefana Żeromskiego o zmarłym na gruźlicę synu Adamie. Perspektywę porównawczą obu narracji o utracie stanowi obecna w nich refleksja na temat polskości, nasilona w okolicznościach I wojny światowej. Z przeprowadzonej analizy i interpretacji wynika, że dawanie świadectwa tak trudnemu osobistemu doświadczeniu egzystencjalnemu paradoksalnie wiąże się koniecznością ponownego usytuowania się w i wobec polskości. Wspomnienie o Adamie Żeromskim jest podporządkowane perspektywie społecznej, ramie collective memory, co czyni zrozumiałym, dlaczego jest on w opowieści Żeromskiego „małym Polaczkiem”, a Basia jest przedmiotem pamięci psychicznej i indywidualnej, collected memory, dlatego może być nazwana wielką Polską. W tym sensie oba teksty stanowią media kultury pamięci, które w sposób nieodłączny dookreśla i determinuje doświadczenie Wielkiej Wojny, co zdaje się potwierdzać rozpoznania badaczy o przełomowym, również w perspektywie tożsamości polskiej, charakterze lat 1914-1918.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2015, 2; 188-211
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEUM II WOJNY ŚWIATOWEJ – DWUGŁOS
MUSEUM OF THE SECOND WORLD WAR – TWO STANCES
Autorzy:
Marcin, Kula,
Piotr, Majewski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433234.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Muzeum II Wojny Światowej
dyskusja
historia
historiografia
narracja
ekspozycja
Museum of the Second World War
discussion
history
historiography
narration
exhibition
Opis:
Two stances of Polish historians present a nuanced methodological view of the socially controversial problem of the investment entitled the Museum of the Second World War. Building the museum, the discussions concerning the form of its permanent exhibition – apart from their ad hoc political context – touched on key issues for museology: the autonomy of cultural institutions, the authorial rights of the team preparing the exhibition, but most of all, the challenge posed by the attempt to present the various social expectations typical of communities with diverse historical sensitivities in the exhibition. The two stances presented continue this discussion which is being held on the basis of history and museology.
Dwugłos dwóch polskich historyków prezentuje zniuansowane metodologicznie spojrzenia na żywy społecznie problem, jakim była inwestycja pn. Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Budowa tego muzeum, dyskusje o kształcie ekspozycji stałej – niezależnie od ich doraźnego politycznego kontekstu – dotykały kwestii dla muzealnictwa kluczowych: autonomii instytucji kultury, praw autorskich zespołu przygotowującego wystawę, ale przede wszystkim – wyzwania, jakim jest próba zaprezentowania na wystawie różnorodnych społecznych oczekiwań charakterystycznych dla zbiorowości o zróżnicowanych historycznych wrażliwościach. Prezentowany dwugłos jest tej dyskusji kontynuacją, prowadzoną na gruncie historii i muzeologii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 102-108
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies