Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "presidency" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Rola mediów w Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej
Autorzy:
Kuśmider, Kamil M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131203.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
The Presidency
European Union
media
policy
success
Opis:
The article presents the role of the media in an important historical event. It shows the course of the Polish Presidency of the European Union, the interpretation of reality and linking intermedia agenda of politics. It presents Presidency as a media success.
Źródło:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2016, 2(21); 107-117
1898-8431
Pojawia się w:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between “information” and “entertainment”: framing the Polish EU presidency in Romanian media
Autorzy:
Marinescu, Valentina
Balasescu, Madalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647486.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
framing
script structure
framing theory
Poland’s EU presidency
mass media
Opis:
This study examined whether Romanian media’s framing of Poland’s EU presidency (June 2011–June 2012) represents informative journalism or we can talk about a  sensationalist coverage of the issue. The difference is important especially within the context of the general approach of the Romanian press to the relevant “external” topics, knowing that the Romanian media are, mainly, focused on the internal issues.Drawing on “framing theory”, the study investigated the main actors involved, the issues covered in relation to Poland presidency and their salient attributes in the script structure of each article. The results indicated that informative elements were both in newspapers and in on‑line materials covering the Poland’sEU presidency. At the same time, the Polish European presidency was not covered in an episodic manner by Romanian media‑eitheron‑line or newspapers, the preference for contextual framing being obvious in Romanian media.
Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2013, 20, 1
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meandry polityki niemieckiej wobec Rosji w okresie rządów prezydenta Dmitrija Miedwiediewa (2008–2012)
Meanders of German policy towards Russia during the presidency of Dmitry Medvedev (2008–2012)
Autorzy:
Koszel, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506593.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Niemcy–Rosja
prezydentura D. Miedwiediewa
Germany–Russia
presidency of D. Medvedev
Opis:
W opinii autora artykułu, Niemcy wiązały poważne nadzieje na głębokie reformy gospodarcze, liberalizację i demokratyzację Rosji pod rządami D. Miedwiediewa (2008–2012). Instrumentem polityki niemieckiej, do którego włączono Unię Europejską, był program Partnerstwa dla Modernizacji. Nie spełnił on pokładanych w nim nadziei w sferze gospodarczej i politycznej. W Niemczech krytykowano sterowaną demokrację tandemu Miedwiediew/Putin. Jednakże w pierwszej kolejności obowiązywała formuła „strategicznego partnerstwa”, która sprowadzała się do dbania o niemieckie interesy gospodarcze w Rosji.
In the opinion of the author of the article, Germany tied serious hopes for deep economic reforms, liberalization and democratization of Russia under Medvedev (2008–2012). The Partnership for Modernization program was the instrument of German policy to which the European Union was incorporated. He did not fulfi ll his hopes in the economic and political sphere. In Germany, the controlled democracy of the tandem Medvedev / Putin has been criticized. However, the fi rst was the formula of a “strategic partnership” that was about taking care of German economic interests in Russia.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 2; 93-114
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydencja w Unii Europejskiej po reformie lizbońskiej a zasada good governance
Presidency in the European Union Upon the Lisbon Reform and the Good Governance Principle
Autorzy:
Cymbranowicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509352.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Prezydencja
Unia Europejska
zasada good governance
presidency
European Union
good governance principle
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie procesu kształtowania się i reformowania Prezydencji jako mechanizmu, który funkcjonuje w Unii Europejskiej (UE) w nowej odsłonie po przyjęciu w 2007 roku, a następnie ratyfikowaniu w 2009 roku, Traktatu z Lizbony. Mechanizm ten jest omawiany w kontekście zasady good governance, którą uznaje się i stosuje w UE od lat 90. XX wieku. Aby zrealizować tak określony cel, wykorzystano metodę opisową. Analiza i ocena badanego problemu jest oparta na podstawie materiałów źródłowych poruszających z jednej strony – problematykę Prezydencji w UE, z drugiej – kwestii związanych z zagadnieniami „dobrego rządzenia”. Zmiany, które wprowadził Traktat z Lizbony tworząc ramy instytucjonalne nowej formuły Prezydencji (tzw. formuły hybrydowej), były wynikiem silnej presji politycznej w sprawie przeprowadzenia reform w UE w pierwszej dekadzie XXI wieku. Bezsprzecznie, reforma lizbońska nadała formule Prezydencji w Radzie UE nowy kształt. Niestety, państwa członkowskie decydując się na przyjęcie nowych rozwiązań w takiej postaci nie przewidziały, że efekt końcowy będzie odwrotny do zakładanego, tzn. zamiast uprościć i przyczynić się do stworzenia bardziej przejrzystych relacji międzyinstytucjonalnych, raczej wpłynie na ich jeszcze większą złożoność i skomplikowanie.
The aim of the article is to present the process of formation and reforming the presidency as the mechanism which functions in the European Union (EU) at a new stage after the adoption in 2007, then ratification in 2009, the Treaty of Lisbon. This mechanism is discussed in the context of the good governance principle which has been acknowledged and applied in the EU since the 1990s. To achieve thus defined aim the author used the descriptive method. The analysis and assessment of the problem in question are based on the source materials touching, on the one hand, the issues of presidency in the EU and, on the other hand, the issues related to the good governance problems. The amendments introduced by the Lisbon Treaty setting up the institutional framework of the new formula of the presidency (the so-called hybrid formula) were a result of a strong political pressure on the issue of reforms to be conducted in the EU in the first decade of the 21st century. No doubt, the Lisbon reform has vested the formula of presidency in the EU Council with a new shape. Unfortunately, the member states, while deciding to adopt new solutions in such a form, have not envisaged that the ultimate effect will be opposite to what was intended, i.e. instead of simplifying and contributing to setting up more transparent interinstitutional relations it will rather have affected their greater complexity and complication.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2017, 55(4) Ekonomia XIV; 17-27
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytaryzm rywalizacyjny na Ukrainie podczas prezydentury Wiktora Janukowycza w latach 2010–2013
Autorzy:
Banaś, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/569025.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraine
competitive authoritarianism
presidency
Viktor Yanukovych
Украина
конкурентоспособная авторитаризм
президентство
Виктор Янукович
Opis:
Anticipated effect of democratization is not only the establishment of effective democratic institutions, but also to consolidate behavior patterns typical for this system. Unfortunately, this process does not always achieve the assumed effect. It is recognized that the democratic transformation can be completed in three ways: success, failure (back to authoritarian rule), or the establishment of hybrid regime, “hanged” between democracy and authoritarianism. An example of such a system is competitive authoritarianism, which model was firstly described by S. Levitsky and L. A. Way. In the article author intends to analyse the political situation in Ukraine during the presidency of Viktor Yanukovych in the years 2010–2013 using this model. Thanks to this an attempt to explain the systemic causes of the events taking place in this country at the turn of 2013 and 2014 will be also undertaken.
Ожидаемый эффект демократизации не только создание эффективных демократических институтов , но и укрепить модели поведения , характерные для этой системы. К сожалению, этот процесс не всегда достигают предполагаемого эффекта. Признается, что демократические преобразования может быть завершена в трех направлениях: Успех, ошибка (назад к авторитарному правлению), или установление гибридный режим “повешенных” между демократией и авторитаризмом. Примером такой системы является конкурентоспособной авторитаризм, какая модель была впервые описана С. Левицкого и Л. Пути. В статье намерен проанализировать политическую ситуацию в Украине во время президентства Виктора Януковича в годы 2010–2013, используя эту модель. Будет также проведен Благодаря этому попытка объяснить системные причины событий, происходящих в этой стране на рубеже 2013 и 2014 годов.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 1(6); 81-98
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inauguracja prezydentury Andrzeja Dudy jako zespół roszczeń legitymizacyjnych
Inauguration of Andrzej Duda’s presidency as a set of legitimacy claims
Autorzy:
Kołodziejczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620384.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
political rituals
political legitimacy
presidency
Andrzej Duda
rytuały polityczne
legitymizacja polityczna
prezydentura
Opis:
The author of this paper analyzes a specific political fact, namely the inauguration of presidency in modern democratic systems. Focusing on the inauguration of Andrzej Duda’s presidency, the author answers the question of whether this extensive range of activities (encompassing the act of swearing in, symbolical acts, presidential address and other speeches) is an element of a consciously created legitimacy claim made by the president-elect. Answering this question in the affirmative, the author illustrates how the claims that refer to all three of Weber’s types of legitimacy are encompassed in the successive parts of the inauguration: the swearing in refers to the legal element of legitimacy, an extensive range of symbolical acts refers to tradition, whereas the presidential address introduces yet another element justifying legitimacy, this timeresulting from the heritage of Lech Kaczyński’s charisma.
W niniejszym artykule autorka analizuje specyficzny fakt polityczny, jakim jest inauguracja prezydentury we współczesnym systemie demokratycznym. Koncentrując się na przykładzie inauguracji prezydentury Andrzeja Dudy, autorka odpowiada na pytanie czy ten rozbudowany zespół działań (złożony z aktu zaprzysiężenia, działań symbolicznych, orędzia i innych przemówień) stanowi element świadomie konstruowanego roszczenia legitymizacyjnego, wysuwanego przez prezydenta- elekta. Odpowiadając pozytywnie na to pytanie, ukazuje ona w jaki sposób roszczenia nawiązujące do wszystkich trzech Weberowskich typów legitymizacji zostały wplecione w poszczególne części inauguracji: zaprzysiężenie zawiera więc legalny element uprawomocniający, bardzo rozbudowany kompleks działań symbolicznych – odwołania do tradycji (II i IV RP), natomiast orędzie – wprowadza kolejny typ uzasadnienia legitymizacyjnego – tym razem wynikającego z roszczenia sukcesji charyzmy po Lechu Kaczyńskim.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2016, 3; 323-341
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydent w systemie politycznym Turcji
President in the political system of Turkey
Autorzy:
Liszkowska, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1853445.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turcja
system prezydencki
prezydencjalizm
głowa państwa
ustrój
Turkey
presidential system
presidency
political system
Opis:
W niniejszym artykule przedstawiono główne cechy tureckiego modelu systemu prezydenckiego, a także historyczne uwarunkowania pozycji prezydenta w strukturze organów państwa w Turcji. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich omówione zostały podstawy parlamentaryzmu, co jest kluczową kwestią dla ukazania kształtu tureckiego systemu przed reformą. Kolejnym zagadnieniem omawianym w tej części artykułu jest proces ewolucji prezydentury od pierwszych lat powstania Republiki do zmian wprowadzonych po wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2018 r. W drugiej części pracy wskazano uwarunkowania zmiany systemowej. Wreszcie w ostatniej dokonano analizy nowego systemu, określanego jako prezydencjalizm „w stylu tureckim”, i ukazano jego charakterystyczne cechy.
This article presents the main features of the Turkish presidential system and historical conditions which shaped the president’s position in the power structure in Turkey. The work consists of three parts. The first part discusses the basics of Turkish parliamentarism, which is a matter crucial for understanding the organization of the Turkish system before the reform. Another issue discussed in this part is the process of evolution in the Turkish presidency from the first years of the Republic’s founding to the changes introduced in 2018. The second part of this work focuses on the conditions necessary for changes in the system. Finally, the last part of the article is the analysis of the new system defined as Turkishstyle presidentialism and its distinctive features.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2021, 69; 234-250
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydentura gen. Wojciecha Jaruzelskiego... w świetle teorii i praktyki zarządzania władczymi kompetencjami ustrojowymi
Gen. Wojciech Jaruzelski’s presidency in the light of the theory and practice of governing the ruling competences of the regime
Autorzy:
Momro, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489759.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Prezydent PRL
prezydentura
Wojciech Jaruzelski
Okrągły Stół
PPR president
presidency
the Round Table
Opis:
The institution-legal model of the chair of the President of PPR, designed within the Round Table understanding, was characterised by a strong regime position and many competences, among which an important part took a shape of prerogatives. An important role in shaping the political profile of the one-man head of state was played by political decisions, in light of which this organ was supposed to be given to a representative of a communist party and as a consequence serve to control the transformations in a country, as well as keep the alliances and international commitments. In the catalogue of fourteen ruling and independent competences a special role has been played by the right to present the parliament with commissioning and decommissioning the leader of the Councils of Ministers, a right that has been used by gen. Jaruzelski twice during his presidency. In the light of the factorial decisive analysis, the personal choices of the president, made in the conditions of the increasing political crisis, were dictated by trying to secure the interest of the government-coalition camp, but with regard to the newly accepted rules of political rivalry. The president saw a key role for his home party in the initiated process of political and economic changes, but did not try to preserve the political monopoly of the communist party, and in consequence to keep a part of the opposition from ruling. He was led by a need to achieve social support for the reforms and aimed at realising it with the workflow created for the decisive situations, the immanent part of which was splitting responsibility to other subjects and creating multipersonal decisive centres.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica; 2015, 14; 65-85
2081-3333
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces rozszerzenia Unii Europejskiej jako cel operacyjny polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej
The European Union enlargement process as an operational objective of the Polish Presidency in the Council of the European Union
Autorzy:
Węc, Janusz Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506358.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
European Union
European integration
Polish Presidency of the EU Council
The European Union enlargement process
Opis:
On balance the performance of the first Polish EU Council Presidency in the matter of the enlargement process of the European Union seems to be positive. The Polish Presidency effectively implemented the five main functions of a Presidency: the agenda-setting, brokerage, management, coordination and internal representation in the contacts with the governments of member states and the institutions of the European Union. The most important aspect was that it managed to implement almost all the operational objectives typically required for the enlargement process. Despite the objections and doubts expressed by the governments of many member states, conditioned mainly by the debt crisis of the Eurozone and the need for internal and external consolidation of the European Union, the Polish Presidency managed to maintain the concept of enlargement as an important element on the EU’s agenda. On 5 December 2011, on the initiative of the Polish Presidency, the General Affairs Council agreed a new approach to the accession negotiations involving the earliest possible opening of the most contentious negotiation chapters, including fundamental rights and policies pertaining to the area of freedom, security and justice. Employing the agenda-setting function, the Polish Presidency was the co-author of the Group Presidency programme and the author of the country’s Presidency programme and both documents provided the foundation for Poland’s activity in the process of enlargement of the European Union. The most important achievements of the Polish Presidency resulting from the implementation of the brokerage, coordination and management functions concerned Croatia, Iceland, Serbia and Montenegro. The Polish government finalised the work on the text of the accession treaty with Croatia and brought about the signing of the treaty on 9 December 2011. It also accepted the agreements referring to the status of Croatia in the transition period; that is, until the treaty becomes fully effective. The Polish Presidency also gave a significant impetus to the accession negotiations with Iceland, by opening seven negotiation chapters and concluding six. The achievement of the Polish Presidency towards the endeavours of the countries of the Western Balkans to gain accession to the European Union was the opening of procedures leading to Serbia being granted candidate country status, although the formal decision was taken on 28 February 2012 by the General Affairs Council under the chairmanship of the Danish Presidency. In addition, the politically crucial enlargement conclusions of the General Affairs Council for Montenegro, on the basis of which the European Council announced that a decision would be taken on the commencement of accession negotiations in June 2012, were achieved during the Polish Presidency. Taking into account that some member states were critical of the steps taken to normalise relationships between Serbia and Kosovo, the balanced conclusions of the Council, in the part referring to Serbia, should also be taken as a success for the Polish Presidency. Although the Polish Presidency suffered a few failures it is worth emphasising that they resulted mainly from the attitude of other member states such as Greece or the negligence of the third party countries in the enlargement process – in the cases of Turkey, Albania, Bosnia and Herzegovina, and Kosovo. The Polish government, like the others since 2009, failed to overcome the opposition of Greece to the commencement of accession negotiations with Macedonia, although other member states fully supported the concept. The Polish Presidency, like the Belgian and Hungarian Presidencies, was unable to open any new chapter in the accession negotiations with Turkey. However, the reasons were the lack of progress in the implementation of the process of reforms by the Turkish government, the still unsolved controversial issues with Cyprus, the growing assertiveness of Turkey in the foreign policy arena and the unfavourable attitude towards the accession of Turkey to the Union by some member states. Nonetheless, the Polish Presidency achieved an agreement with other member states for a positive agenda in the relations between the Union and Turkey, which led to a relatively balanced text relating to Turkey in the conclusions of the General Affairs Council on 5 December 2011. The reason for the lack of achievement in the enlargement process with Albania, Bosnia and Herzegovina, and Kosovo was the limited progress in fulfilling the Copenhagen criteria made by these countries. Therefore, these countries still remain only as states which aspire to be members of the European Union. Balancing all the stated successes and failures it should be emphasised that the Polish Presidency gave new impetus to the enlargement process of the European Union. This was visible in the proposal by the Polish government and its acceptance by the General Affairs Council of a new methodology for conducting future accession negotiations, the significant advancement of the accession negotiations with Iceland, the opening of the procedure for granting candidate country status to Serbia and establishing the political requirements for the commencement of accession negotiations with Montenegro. In addition, the Polish government signed the accession treaty with Croatia and accepted the agreements regarding the country’s status in its relationships with the European Union in the transition period until the accession treaty is fully implemented.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2013, 4; 73-87
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Václav Havel: niepolityczny polityk
Václav Havel: Non-political Politician
Autorzy:
Bankowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635362.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
politics
non-political politics
dramatist
communism
dissident movement
democratic opposition
president
presidency
Czechoslovakia
Czech Republic
Opis:
The article presents the political and intellectual silhouette of Václav Havel (1936–2011) – the last president of Czechoslovakia and the first one of the Czech Republic. Havel, the next to the Pole Lech Wałęsa, is the world renown symbol of the political turning point of 1989 that ended the world communist system. Before 1989, during the communist age, Havel was a dramatist, essayist and leader of Czechoslovak anticommunist and democratic dissident movement. He was strongly persecuted by the ruling communists, and while living under a permanent supervision of the security services and he was many times arrested. In 1989 Havel became a president of democratic Czechoslovakia and after dissolving of this state, in 1993, he was elected as a the first president of the new Czech Republic, holding the office by 10 following years. Havel was very untypical politician and president. He has played rather the role of an intellectual for whom politics is a matter of changing reality not by political decisions, but as a result of impact the on world by ideas and views. To follow Thomas Garrigue Masaryk example, the founder and first head of Czechoslovak state, clearlyadmired by Havel, he has tried to conduct of non-political politics. In this model politics becomes a practical applying of ethics and most important within it is not a power or state procedures and mechanisms, but men’s good and faithfulness to the truth. Václav Havel went down in the history as one of the greatest political figures of the second half of the last century.
The article presents the political and intellectual silhouette of Václav Havel (1936–2011) – the last president of Czechoslovakia and the first one of the Czech Republic. Havel, the next to the Pole Lech Wałęsa, is the world renown symbol of the political turning point of 1989 that ended the world communist system. Before 1989, during the communist age, Havel was a dramatist, essayist and leader of Czechoslovak anticommunist and democratic dissident movement. He was strongly persecuted by the ruling communists, and while living under a permanent supervision of the security services and he was many times arrested. In 1989 Havel became a president of democratic Czechoslovakia and after dissolving of this state, in 1993, he was elected as a the first president of the new Czech Republic, holding the office by 10 following years. Havel was very untypical politician and president. He has played rather the role of an intellectual for whom politics is a matter of changing reality not by political decisions, but as a result of impact the on world by ideas and views. To follow Thomas Garrigue Masaryk example, the founder and first head of Czechoslovak state, clearly admired by Havel, he has tried to conduct of non-political politics. In this model politics becomes a practical applying of ethics and most important within it is not a power or state procedures and mechanisms, but men’s good and faithfulness to the truth. Václav Havel went down in the history as one of the greatest political figures of the second half of the last century.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 6
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydencja Republiki Czeskiej w pierwszym półroczu 2009 roku jako przykład skutecznego zarządzania Unią Europejską
The presidency of the Czech Republic in the first half of 2009 as an example of an effective management of the European Union
Autorzy:
Witkowska-Chrzczonowicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686243.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Republika Czeska
prezydencja w Radzie Unii Europejskiej
zarządzanie Unią Europejską
prezydencja Republiki Czeskiej
The Czech Republic
Presidency of the Council of the European Union
Management of the European Union
The Presidency of the Czech Republic
Opis:
The paper hereby presented discusses the advantages and disadvantages of the Czech Presidency of the Council of the European Union (January – June 2009). The Czech Presidency was one of the most interesting presidencies in the recent years. The Czech Republic was only the second (after Slovenia) to hold the presidency form among the group of countries which joined the European Union during the “great enlargement” in 2004. The Czech presidency began in a very difficult time for the Union (i.e. a profound economic crisis in most Member States of the EU, the gas conflict between Russia and Ukraine, the war in Georgia, the presidential elections in the U.S, the lack of ratification of the Lisbon Treaty). Moreover, there was a very complicated internal political situation in the Czech Republic including the dismissal of the Czech government in the Middle of the Czech EU Presidency and president Klaus’s eurosceptical pronouncements. However, the Czech Presidency deserves a positive assessment. From the administrative point of view, the Presidency was very well prepared, although at the moment of overturning the government during the presidency, the Czech political class did fail. The Czech Republic proved to be an European Union Member State which recognizes new challenges facing the EU and understands its philosophies and mechanisms. Czechs adopted a EU perspective and demonstrated a much greater understanding for the common ideals than the Member States of much longer membership and more significant political position.
W artykule przedstawiono zalety i wady czeskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej (styczeń–czerwiec 2009 r.). Prezydencja czeska była jedną z najciekawszych prezydencji ostatnich lat. Republika Czeska była dopiero drugą (po Słowenii) prezydencją państwa z grupy krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej podczas „wielkiego rozszerzeniaˮ w 2004 roku. Prezydencja czeska rozpoczęła w bardzo trudnym dla Unii czasie (tj. głębokiego kryzysu gospodarczego w większości państw członkowskich UE, konfliktu gazowego między Rosją i Ukrainą, wojny w Gruzji, wyborów prezydenckich w USA, braku ratyfikacji traktatu lizbońskiego). Co więcej, w Republice Czeskiej panowała bardzo skomplikowana wewnętrzna sytuacja polityczna, w tym dymisja czeskiego rządu w połowie czeskiej prezydencji UE i eurosceptycyzm prezydenta Klausa. Jednak prezydencja czeska zasługuje na pozytywną ocenę. Z punktu widzenia administracji prezydencja była bardzo dobrze przygotowana, choć w momencie obalenia rządu w czasie prezydencji czeska klasa polityczna poniosła porażkę. Republika Czeska okazała się państwem członkowskim Unii Europejskiej, które dostrzega nowe wyzwania stojące przed UE i rozumie jej filozofię i mechanizmy. Czesi przyjęli perspektywę unijną i wykazali znacznie większe zrozumienie dla wspólnych ideałów niż państwa członkowskie o znacznie dłuższym członkostwie i znaczącej pozycji politycznej.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2018, 84; 125-134
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarządzanie kryzysowe podczas przewodnictwa w Radzie UE
Crisis management during the presidency of the EU Council
Autorzy:
Izydorczyk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16442651.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
zarządzanie kryzysowe
Unia Europejska
Prezydencja
Rada Unii Europejskiej
crisis management
European Union
Presidency
Council of the European Union
Opis:
The text introduces the topic of crisis management during the Presidency of the Council of the European Union. Crisis management, depending on the type of crisis and its definition, extends to all three pillars of the EU policy, with particular emphasis on the second and third pillars, covering internal and external security. The scope of responsibilities and activities of the Presidency largely depend on the area of EU policy the activity relates to. Development aid, trade issues, activities aimed at environmental protection relate to the first pillar, the area of Community policies where more competences have been assigned to the European Commission
Tekst stanowi wprowadzenie w tematykę zarządzania kryzysowego podczas przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Zarządzanie kryzysowe, w zależności od rodzaju kryzysu oraz jego definicji, rozciąga się na wszystkie trzy filary unijnej polityki, ze szczególnym naciskiem na filar drugi oraz trzeci, obejmujące bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne. Zakres odpowiedzialności oraz działania prezydencji w dużym stopniu zależą od tego, jakiego obszaru polityki UE dotyczy dane działanie. Pomoc rozwojowa, kwestie handlu, działania mające na celu ochronę środowiska odnoszą się do filaru pierwszego, obszaru polityk wspólnotowych, gdzie więcej kompetencji przyznanych zostało Komisji Europejskiej.
Źródło:
Studia – konteksty pogranicza; 2021, 5; 95-105
2543-6465
Pojawia się w:
Studia – konteksty pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie i rola Polski w przeciwdziałaniu kryzysowi strefy euro. Bilans polskiej strategii.
The significance and the role of Poland in dealing with the Eurozone crisis. The assessment of Polish strategy.
Autorzy:
Stankiewicz, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441370.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Kryzys ekonomiczny
Strefa Euro
Unia Europejska
Polska Prezydencja
economic crisis
the EURO zone
the European Union
the Polish presidency
Opis:
Schyłek pierwszej dekady XXI wieku zdominowała problematyka intensyfikacji napięć w gronie państw członkowskich Unii Europejskiej i strefy euro odnośnie scenariusza działań wobec kryzysu finansowego, a także politycznego w gronie Wspólnoty. Znaczenie UE w aspekcie bezpieczeństwa międzynarodowego zostało nadwyrężone, gdyż jej wizerunek jako niewydolnego i podatnego na kryzys systemu utrzymuje się od 2010 roku. W tym aspekcie inicjatywa Polski dotycząca prób wygenerowania kooperacji pomiędzy eurogrupą, a resztą członków UE zyskuje uznanie i walnie przyczynia się do zachowania jak największej monolityczności obecnej UE wielu prędkości i integracji jej członków. Autor pracy, w celu podtrzymania tezy, iż pomimo formalnego pozostawania Polski w czasowej derogacji odnośnie przyłączenia się do eurogrupy, przedstawia dowody świadczące o jej znaczeniu politycznym i gospodarczym, stanowiące argument umożliwiający jej współkształtowanie decyzji antykryzysowych. Udział Polski w tworzącym się węższym kręgu integracji w ramach strefy euro stanowi dla niej wyzwanie, lecz jest również jej naturalnym przeznaczeniem. W artykule autor stara się odpowiedzieć na następujące pytanie badawcze: W jaki sposób Polska realizuje strategię przeciwdziałania kryzysowi politycznemu UE i finansowemu strefy euro? Dodatkowo autor jest przeświadczony, że naturalnym celem Polski po akcesji do UE jest dalsza integracja obejmująca przyłączenie się do strefy euro, co ma istotny wpływ na zaangażowanie Polski w politykę antykryzysową eurogrupy. W artykule autor posłużył się opracowaniami polskich ośrodków naukowych, jak również dostępną bazą źródłową, w tym dokumentacją rządową, wystąpieniami polityków, wywiadami i publicystyką. Cezura czasowa pracy obejmuje lata 2011-2013, gdyż zdaniem autora w tym okresie tj. od sprawowania prezydencji przez Polskę w UE, aż do przyjęcia paktu fiskalnego miała miejsce najbardziej widoczna aktywizacja władz odnośnie przeciwdziałania skutkom kryzysu euro waluty.
One of the EU-related topics that came to be most widely discussed towards the end of the first decade of the 21st century was that of the growing tensions between representatives of member states and the Euro zone. The subject of disagreement was the scenario of actions to be undertaken in response to the economic and political crisis within the Union. Since 2010, the EU’s role in ensuring international security has been diminishing, many viewing it as highly inefficient and susceptible to crisis. In view of that, Poland’s initiative aimed at establishing cooperation between representatives of the EURO group and other EU members seems particularly significant as contributing to the monolithic structure of the Union and the integration of its members. Bearing in mind Poland’s decision to delay the act of entering the EURO group, the author proves that this country remains a political and economic power, strong enough to participate in anti-crisis actions. It is a challenge to Poland, but also, as put by many, its destiny. In this paper the author wished to answer the following research questions: In what way is Poland taking part in the implementation process of the EU’s anti-crisis strategy? He is convinced that Poland’s aim, following its accession to the EU, is, quite naturally, that of further integration including entering the EURO zone, which is of great significance from the point of view of the country’s involvement in the EURO group’s anti-crisis policy. In his work, the author used accounts provided by several Polish research centres, as well as various governmental documents, politicians’ speeches, interviews and press articles. The time period discussed in the paper are the years from 2011 to 2013, this is to say from the beginning of the Polish presidency in the EU to the signing of the fiscal pact because the author believes that this was the period of the country’s greatest commitment to the challenge of counteracting the effects of the currency crisis faced by the EU.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2014, 15; 11-31
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przejmujemy stery w Unii Europejskiej”. Polska prezydencja w Radzie UE w II półroczu 2011 roku
„Taking over the helm of the european union. Polish presidency in the eu council in the second half of 2011
Autorzy:
Niewiadomski, Paweł
Nowak, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164587.pdf
Data publikacji:
2010-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
polska prezydencja
przewodnictwo
trio
Traktat z Lizbony
Rada Unii Europejskiej
Polish Presidency
leadership
Treaty of Lisbon
Council of the European Union
Opis:
Powyższy artykuł wskazuje proces przemian ustawodawczych i politycznych, które miały wpływ na zmianę i kształtowanie się nowych koncepcji sprawowania prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Autorzy przedstawiają proces ewolucji przewodnictwa, począwszy od Traktatu Paryskiego, kończąc na Traktacie z Lizbony. Wskazują ponadto, jak po wejściu w życie Traktatu z Lizbony zmieniła się rola prezydencji w stosunku do całego systemu instytucjonalnego Unii Europejskiej. Szczególną uwagę zwrócono na priorytety oraz kwestie programowe, które zostaną podjęte w czasie sprawowania przez Polskę prezydencji w drugim półroczu 2011 roku. Istotą artykułu jest również wskazanie, jakie są oczekiwania wobec Polski w ramach sprawowania prezydencji, oraz charakterystyka uwarunkowań, w jakich przyjdzie Polsce współdecydować o najważniejszych kwestiach w Unii Europejskiej.
This article shows process of legislative and political changes that took effect on the change and the formation of new concepts of Presidency in Council of the European Union. Authors describe a process of presidency evolution from the Treaty of Paris, ending with the Treaty of Lisbon. The authors show how after the entry into force of the Lisbon Treaty, has changed the role of the presidency in relation to the entire institutional system of the European Union. The authors also drew attention to priorities and programmatic issues that will be taken during Polish Presidency in the second half of 2011. The essence of the article is also to indicate what are the expectations of the Polish Presidency in the context of supervision and an indication of conditions under which Poland will decide on the most important issues in the European Union.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2010, Zeszyt, XXIV; 315-332
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ellen Axson Wilson (1860–1914): artystka, która „uczyniła” męża prezydentem USA
Ellen Axson Wilson (1860–1914): the Artist who “Made” her Husband President of the USA
Autorzy:
Parafianowicz, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2834802.pdf
Data publikacji:
2023-06-27
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
Ellen Axson Wilson
Woodrow Wilson
prezydentura USA
first lady
Biały Dom
sufrażystki
malarstwo
Princeton
reformy społeczne
U.S. presidency
White House
suffragists
paintings
social reforms
Opis:
Żony prezydentów USA, traktowane jako nieodłączny element narodowej historii, cieszyły się zwykle dużą sympatią rodaków. W zależności od epoki, oczekiwań Amerykanów, a w niemałym stopniu i od możliwości czy predyspozycji kolejnych mieszkanek Białego Domu, nadawały one tej nieformalnej instytucji first lady swój niepowtarzalny, indywidualny charakter. W zróżnicowanym panteonie prezydentowych ciekawą i trochę niedocenioną postacią była pierwsza żona Woodrowa Wilsona – Ellen Axson Wilson, przez 29 lat towarzyszka życia, wydatnie wspierająca go na wszystkich etapach kariery, zarówno w pracy akademickiej, jak i potem w działalności politycznej. Była oddaną i zaufaną pomocnicą, doradczynią i partnerką wspomagającą jego karierę polityczną, najpierw jako gubernatora New Jersey (1911–1913), a potem od 4 marca 1913 r. prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ellen Axson Wilson obowiązki first lady pełniła jedynie przez 17 miesięcy, bowiem zmarła przedwcześnie 6 sierpnia 1914 r. Była w jakimś stopniu reprezentantką rodzącej się „nowej kobiety”, która starała się łączyć sferę życia prywatnego i tradycyjną kobiecość (była szczęśliwą żoną i matką) z aktywnością publiczną i pasją malarską. Jej największym osiągnięciem w okresie spędzonym w Białym Domu były prace społeczne i reformatorskie, które podjęła w celu polepszenia warunków życia mieszkańców ubogich dzielnic w stolicy i ustawodawstwa w tym zakresie.
Treated as an integral part of national history, the wives of US presidents usually enjoyed a great deal of affection from their countrymen. Depending on the era, the expectations of the American people and, to a not inconsiderable extent, the abilities or predispositions of the successive occupants of the White House, they gave this informal institution of the first lady their unique, individual character. In the diverse pantheon of female presidents, an interesting figure and somewhat underrated was Woodrow Wilson’s first wife Ellen Axson Wilson, a lifelong companion for 29 years, prominently supporting him at all stages of his career, both in his academic work and later in his political activities. She was a devoted and trusted aide, advisor and supportive partner in his political career, first as Governor of New Jersey (1911–1913) and then, from 4 March 1913, as President of the United States. Ellen Axson Wilson only served as First Lady for 17 months, as she died prematurely on 6 August 1914. She was to some extent a representative of the emerging ‘new woman’, who tried to combine her private life and traditional femininity (she was a happy wife and mother) with public activity and a passion for painting. Her greatest achievement during her years in the White House was the social and reform work she undertook to improve the living conditions of poor neighborhoods in the capital and legislation in this area.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2023, 1(14); 109-136
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies