Znaczenie i rola Polski w przeciwdziałaniu kryzysowi strefy euro. Bilans polskiej strategii.

Schyłek pierwszej dekady XXI wieku zdominowała problematyka intensyfikacji napięć w gronie państw członkowskich Unii Europejskiej i strefy euro odnośnie scenariusza działań wobec kryzysu finansowego, a także politycznego w gronie Wspólnoty. Znaczenie UE w aspekcie bezpieczeństwa międzynarodowego zostało nadwyrężone, gdyż jej wizerunek jako niewydolnego i podatnego na kryzys systemu utrzymuje się od 2010 roku. W tym aspekcie inicjatywa Polski dotycząca prób wygenerowania kooperacji pomiędzy eurogrupą, a resztą członków UE zyskuje uznanie i walnie przyczynia się do zachowania jak największej monolityczności obecnej UE wielu prędkości i integracji jej członków. Autor pracy, w celu podtrzymania tezy, iż pomimo formalnego pozostawania Polski w czasowej derogacji odnośnie przyłączenia się do eurogrupy, przedstawia dowody świadczące o jej znaczeniu politycznym i gospodarczym, stanowiące argument umożliwiający jej współkształtowanie decyzji antykryzysowych. Udział Polski w tworzącym się węższym kręgu integracji w ramach strefy euro stanowi dla niej wyzwanie, lecz jest również jej naturalnym przeznaczeniem. W artykule autor stara się odpowiedzieć na następujące pytanie badawcze: W jaki sposób Polska realizuje strategię przeciwdziałania kryzysowi politycznemu UE i finansowemu strefy euro? Dodatkowo autor jest przeświadczony, że naturalnym celem Polski po akcesji do UE jest dalsza integracja obejmująca przyłączenie się do strefy euro, co ma istotny wpływ na zaangażowanie Polski w politykę antykryzysową eurogrupy. W artykule autor posłużył się opracowaniami polskich ośrodków naukowych, jak również dostępną bazą źródłową, w tym dokumentacją rządową, wystąpieniami polityków, wywiadami i publicystyką. Cezura czasowa pracy obejmuje lata 2011-2013, gdyż zdaniem autora w tym okresie tj. od sprawowania prezydencji przez Polskę w UE, aż do przyjęcia paktu fiskalnego miała miejsce najbardziej widoczna aktywizacja władz odnośnie przeciwdziałania skutkom kryzysu euro waluty.

One of the EU-related topics that came to be most widely discussed towards the end of the first decade of the 21st century was that of the growing tensions between representatives of member states and the Euro zone. The subject of disagreement was the scenario of actions to be undertaken in response to the economic and political crisis within the Union. Since 2010, the EU’s role in ensuring international security has been diminishing, many viewing it as highly inefficient and susceptible to crisis. In view of that, Poland’s initiative aimed at establishing cooperation between representatives of the EURO group and other EU members seems particularly significant as contributing to the monolithic structure of the Union and the integration of its members. Bearing in mind Poland’s decision to delay the act of entering the EURO group, the author proves that this country remains a political and economic power, strong enough to participate in anti-crisis actions. It is a challenge to Poland, but also, as put by many, its destiny. In this paper the author wished to answer the following research questions: In what way is Poland taking part in the implementation process of the EU’s anti-crisis strategy? He is convinced that Poland’s aim, following its accession to the EU, is, quite naturally, that of further integration including entering the EURO zone, which is of great significance from the point of view of the country’s involvement in the EURO group’s anti-crisis policy. In his work, the author used accounts provided by several Polish research centres, as well as various governmental documents, politicians’ speeches, interviews and press articles. The time period discussed in the paper are the years from 2011 to 2013, this is to say from the beginning of the Polish presidency in the EU to the signing of the fiscal pact because the author believes that this was the period of the country’s greatest commitment to the challenge of counteracting the effects of the currency crisis faced by the EU.