Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sławek, Tadeusz." wg kryterium: Autor


Tytuł:
Pirandello, czyli jak nie dowierzać swojej rzeczywistości
Pirandello, or how not to trust your reality
Pirandello, dunque come diffidare della propria realtà
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729576.pdf
Data publikacji:
2022-03-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
letteratura
dramma
lingua
realtà
razionalismo
literature
drama
language
reality
rationalism
literatura
dramat
język
rzeczywistość
racjonalizm
Opis:
Szkic pragnie przedstawić estetykę Pirandella jako finezyjne dziedzictwo estetyki ruin, której świetnym przedstawicielem we włoskiej tradycji był Giovanni Battista Piranesi. Pisze o tejże estetyce Umberto Eco, że to, co dostrzegamy w pisarstwie włoskiego dramaturga: „zmienia ona radykalnie koncepcję doskonałości formalnej i całkowitości dzieła sztuki”, co więcej – „dopuszcza znajdowanie przyjemności w dziele sztuki mimo tego (a może dzięki temu), że przedstawia ono zniszczenie”. A wszystko sumuje na tej samej stronie cytat z Diderota: „dlaczego piękny szkic urzeka nas bardziej od skończonego obrazu? Bo więcej w nim życia, a mniej formy. Kiedy pojawiają się formy, zanika życie”. Ten sąd francuskiego filozofa mógłby posłużyć jako ważny szlak interpretacyjny dzieła Pirandella. Instytucja literatury sprawuje władzę nad formą, a więc i nad językiem. Ale jak wynika z rozważań Pirandella, literatura jest instytucją zimną. Litera nie jest w stanie utrzymać ciepła życia, racjonalność nie radzi sobie z „mętami” życia. A ponieważ historia powierza się literze, przechowuje się i przekazuje za jej pośrednictwem, przeto życie zawsze wymknie się z jej jurysdykcji. Dzieło Pirandella to ważny epizod w wielkiej historii zachodniego racjonalizmu, akcentujący to, iż historia to dzieje wysiłków, na ogół niezbyt udanych, do skonstruowania świata wedle zaleceń rozumności.      
Il testo è un tentativo di presentazione dell'estetica di Pirandello come sofisticata eredità dell'estetica delle rovine nella tradizione italiana, di cui Giovanni Battista Piranesi ne fu un grande rappresentante. Così, come afferma Umberto Eco, attraverso l’estetica è possibile osservare il cambiamento radicale del concetto di perfezione formale e completezza di un’opera d’arte nella scrittura del drammaturgo italiano. Inoltre, l’estetica permette di far provare piacere pur rappresentando la distruzione. La citazione di Diderot, in cui il filosofo francese sostiene che una bozza possa essere più bella di un dipinto già completato, poiché in esso vi è più vita e meno forma, potrebbe fungere da importante via interpretativa per l’opera di Pirandello. Così, una bozza diventa più interessante di un’opera finita. La letteratura ha il controllo sulla forma, e dunque sul linguaggio, ma come dimostra Pirandello, la letteratura è una fredda istituzione incapace di contenere il calore e il palpito della vita che sempre sfugge alla giurisdizione letteraria. L’opera di Pirandello è dunque un episodio importante nella storia del razionalismo occidentale, che critica i tentativi falliti della storia di costruire un mondo secondo i principi del funzionamento della razionalità e del buon senso.
The essay attempts to present Pirandello’s esthetics as an heir of Piranesi’s esthetics of the ruin. As Umberto Eco claims, a turn towards fragments allows for abandoning the idea of the work of art as an accomplished whole, what is more, it locates the esthetic pleasure in a contemplation of a whole destroyed and fragmented. Thus, a draft becomes more interesting than a finished work. Literature holds control over form, that is over language, but – as Pirandello demonstrates – literature is a cold institution unable to contain the warmth and pulsation of life which always slips out of literature’s jurisdiction. Hence Pirandello’s work is an important episode in the history of Western rationalism and aims its critical edge against the failed attempts to construct a world according to the working principles of rationality and common sense.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2022, 4; 1-32
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja jako tworzenie i podtrzymywanie kultury nadziei
Education and the culture of hope
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16538876.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Nauk Pedagogicznych PAN
Tematy:
kultura nadziei
pedagogika sytuacjonistyczna
filozofia edukacji
culture of hope
situationist pedagogy
philosophy of education
Opis:
Odróżniając “nadzieję” od “oczekiwań”, staramy się wypracować naszą drogę ku modelowi edukacji, która byłaby nie tylko zestawem procedur pozwalających uczniom uzyskać fakty i dane do zaimplementowania w zdolnościach technicznych i praktycznych, ale która jednocześnie umożliwiałaby im krytyczną refleksję nad jakością życia w ponowoczesnych warunkach zorientowanej rynkowo globalizacji. Taka edukacja, którą nazywamy „sytuacjonistyczną”, nie ma na celu nauczenia ucznia jak dostosować się do wymagać świata, ale (zgodnie z ujęciem Guy Deborda i jego filozofii i praktyki sytuacjonistycznej) jak praktykować wolność w celu zmieniania świata, by uczynić go bardziej otwartym na rozwój ludzkiej indywidualności. To implikuje przebudzenie na wszelkie komplikacje współczesnego świata, ale także wytycza ścieżkę do kultury nadziei, która zgodnie z ujęciem Ernsta Blocha, jest najbardziej ludzkim z wszystkich mentalnych doznań oraz pozwala usytuować się wobec najdalszych horyzontów przyszłości – czyli najbardziej przejmujących kwestii w obecnej sytuacji – tworząc szansę na rozwój kultury gościnności.
Distinguishing between “hope” and “expectations”, we are trying to work our way towards a model of education which would not be merely a set of procedures allowing students to acquire facts and data to implement them in technical, practical skills, but which would simultaneously allow them to critically reflect upon the quality of life under the late-modern circumstances of the market dominated globalization. Such an education, which we call “situationist”, aims not at teaching the student how to adjust to the demands of the world but (in the wake of Guy Debord and his situationist urban practices) how to exercise her liberty on behalf of changing the world so as to make it more open to the development of human individuality. This implies an awakening to all the complications of the present world, but also paves the way for the culture of hope which, according to Ernst Bloch, is the most human of all mental feelings and is able to refer us to the furthest horizons of the future thus – a most poignant issue in the contemporary situation – creating a chance for the development of the culture of hospitality.
Źródło:
Rocznik Pedagogiczny; 2017, 40; 9-24
0137-9585
Pojawia się w:
Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syreni głos morza. Homera pięć lekcji uczciwości
Siren song of the sea. Five lessons in honesty by Homer
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511383.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Odysseus
alien
cosmopolitanism
knowledge
goodwill
hospitality
Opis:
We read The Odyssey as a lesson in “goodwill”. This is an indispensable concept, because it allows us to overcome the limitations resulting from the assumptions made by Carl Schmitt when he made the distinction between friends and ene-mies the original experience of the world. The “Greekness” of the attitude of goodwill, whose deficit has painfully affected us in Europe, consists in a reli-giousness transformed by the lesson of enlightenment, which in a secular world means the conviction that wisdom and the ability to survive, often granted to Homer’s protagonists by gods who are in conflict, may now be given to us through those who come to us from a world which is not ours. Since it is an alien that allows us to find out what we are like, it is worth cultivating the tradition of “hospitality”, which Derrida gives a new dimension seen from the point of view of contemporary migratory movements.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2019, 2 (24); 17-27
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć to dialog. Edgar Allan Poe, Emily Dickinson i "podchodzenie śmierci"
Death is a dialogue. Edgar Allan Poe, Emily Dickinson, and the „stalking” of death
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043062.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The essay is an attempt at reading a story by Edgar Allan Poe and a poem by Emily Dickinson in order to investigate the way in which death makes its inroads into the domain of life. Poe’s text demonstrates that only through a thoughtful and careful incorporation of death into the biological matter of life can we resist, in a sensible way, death’s incursions which threaten our existence. Dickinson conveys the same message in different terms, i.e. between “Dust” and “Spirit”, as well as between the threat of dissolution (“Dissolve”) and the reassurance of “Trust”. A dialogue takes place here through which death presents itself in the house of life. It dwells within a person’s being, which now reveals itself as a constant exchange between the body and the soul. In order not to make this exchange a symptom of life-in-decline (which is a reference to Jan Patočka’s conceptmof civilization as waning, i.e. a kind of waning which he renders in the Czech languageas úpadková), a force has to operate within it which resists the temptation of both sides to demonstrate its supposedly unquestionable right towards the truth.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein; 2012, 9; 135-149
1895-2984
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieczór na Missisipi, czyli przyjaźń jako wstrząs
An evening on the Mississippi River, or friendship as a shakeup
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1535121.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Herman Melville’s novel
dialogues
interpretation
friendship
Opis:
The present text is an interpretation of two dialogues taken from Herman Melville’s novel The Confidence-Man. His Masquerade. One of the main topics prevailing in the conversations of the main characters from the novel traveling on the Mississippi River onboard of the steamboat “Fidéle” is friendship. Friendship, placed within the context of such notions as confidence, identity, feeling of alienation and authority, can be defined as a pre-social relation taking shape not between members of a community, but on a person-to-person plane. Another important reference point is the term “utility”, important in the capitalist “world-system” (the term coined by I. Wallerstein), which requires us to consider friendship within the framework of economic and legal circumstances and the categories of gain and loss. A juxtaposition of friendship with nature makes it finally possible to show that the former notion originates in the latter one, but exceeds it. Scientific tools used for a description of the order of nature are not precise enough to define or determine friendship between people.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2010, 17; 127-147
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co właściwie sprawia, że dzisiejsze miasta są tak odmienne, tak pociągające? Miejskość (po)nowoczesna
Just what is it that makes today’s cities so different, so appealing? The postmodern urbanity
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/413265.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
miasto
racjonalność
afekt
wyobraźnia
zabawa
city
rationality
affect
imagination
play
Opis:
Posługując się poetyckim studium historii miast zaproponowanym przez Wystana Hugh Audena, stawiamy tezę o głęboko polemicznym charakterze miasta. Żywiołem polis jest polemos, spór, konflikt, który w długiej historii miast przybierał postać dychotomicznego napięcia – między posiadającymi a nieposiadającymi, arystokratami i sankiulotami. Tak długo, jak napięcie to zachowa ów binarny kształt, miasto będzie powielało swą dotychczasową historię z wszystkimi jej błędami. Współczesne miasto tworzy zbyt wiele elementów, zbyt mocno wirtualne interweniuje w realne, by dało się myśleć o przyszłości w kategoriach prostych opozycji. Jak proponuje Gilles Deleuze, model dotychczasowy opierający się na owych opozycjach wraz z podtrzymującym i wyostrzającym je systemem nakazów i zakazów powinien zostać zastąpiony przez model, w którym główną rolę odgrywają pragnienia, afekty i marzenia jednostek; te zaś nie poddadzą się dialektycznej analizie. Stawką jest więc miasto tyleż rzeczywiste, co wyobrażeniowe, choć to ostatnie określenie nie oznacza, że całkowicie nierealne i wymyślone. Miasto traktowane „osobiście” (tak nazywa Andrew Merrifield stanowisko Guy Deborda i Louisa Chevaliera): miasto nabierające ciała, to znaczy jawiące się nam warstwowo i gruboziarniście. Miasto znane nam osobiście, co wskazuje nie tylko na mnie jako na osobę, ale przede wszystkim na miasto zyskujące osobowy status, z jego historią, widocznymi i niewidocznymi dziejami, śladami, znakami, które skryły się w podświadomości czasu.
Starting with Richard Hamilton’s famous collage and W.H. Auden’s poetic rendition of the history of cities, we argue that what the Greeks called polemos has been the very element of urbanity. The conflict could imply tensions between the rich and the poor, aristocrats or the hoi polloi, but we have reached the stage at which such a rigorously dichotomic vision of the conflict does not provide one with an appropriate approach towards the phenomenon of urbanity. The model of binary oppositions should be supplanted by a much more diverse scheme which would allow for the integration of such elements as affects, desires, and dreams, the factors which do not readily succumb to dialectical analysis. Hence, following Deleuze, Merrifield, and Debord, we want to see the city as an intricate structure of many-layered elements, both physical and imagined
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2018, 67, 1; 165-184
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie będzie zysku, gdzie nie ma radości. Edukacja, jednostka, wspólnota
There will be no gain where there is no joy. Education, individual, community
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962542.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:
Shakespeare
education
individual
community
gentleness of thought
dialogue
szekspir
edukacja
jednostka
wspólnota
delikatność myślenia
dialog
Opis:
Autor stawia w tekście wyrazistą tezę: potrzebna nam jest szkoła, która od początku uczy niedostosowywania się do uznanych sposobów organizacji świata, co oznacza zgodę na jego obecny kształt, ale pobudza postawy rozumnej niezgody i konstruktywnego sprzeciwu. By te cele można było osiągnąć nieodzowne staje się kształcenie delikatności myślenia, a z tego dalej już wynikają: troska o to, co „małe”; wypowiadanie posłuszeństwa niecierpliwości świata domagającego się od nas, aby być „tym” lub „tamtym”; sprzeciw wobec przekonania, że to zawodowi przysługuje ostateczne prawo określania tego, czym jest człowiek. Autor ukazuje pedagogikę jakiej możemy uczyć się od Szekspira, wyprowadzając szereg zadań dla pedagogów, pośród których kluczowe to: pytania „co myślisz?”; wychowanie do bycia człowiekiem a nie tylko kształcenia do zawodowej biegłości; odzyskanie godności radości i cierpienia tak, by mowa służyła empatycznemu włączaniu a nie antagonizującemu wyłączaniu.
The author puts forward a clear thesis in the text: we need a school that teaches from the beginning not to conform to recognized ways of organizing the world, which means the consent to its present shape, but encourages attitudes of rational discord and constructive opposition. In order to achieve these goals, it is indispensable to teach the gentleness of thought, and from that on, what follows: the concern for what is “small”; expressing the obedience of the impatience of the world demanding from us to be “this” or “that”; object to the belief that a professional has the ultimate right to define what a person is. The author shows the pedagogy that we can learn from Shakespeare, leading a number of tasks for pedagogues, among which the key is: the question “what do you think?”; education to be a human being and not just education to professional proficiency; recovering the dignity of joy and suffering so that the speech serves empathetic inclusion rather than antagonizing exclusion.
Źródło:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2017, 1
2353-7914
Pojawia się w:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
University, and what holds between people
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/703356.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
university
society
education
citizenship
professor
deliberation
Opis:
Taking up Jacques Derrida's concept of „the university without condition”, we try to argue that the fundamental role of the university in the history of Europe has consisted in a specific kind of radicalism which, on the one hand, allows the individual for the exploration and pursuit of his/her interests and vocation, and, on the other, makes it mandatory to realize that the development of the individual always takes place in the space of conjoint communicative experience. Thus, what is at stake in any discussion of the university education is a future of democracy and citizenship. Using the works of, among others, Hanah Arendt, Immanuel Kant, Plato, Dewey, and Friedrich Hölderlin the essay makes a point that to save what holds between people, i.e. to redeem the human bond in the society, the university always aims at the acts of Deweyan deliberation thus discussing and thus determining appropriate significance to the public and the individual.
Źródło:
Nauka; 2009, 2
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dom lalek. Zegar i to, czego nie wiemy o czasie
Dolls’ house. What we do not know about time
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1987128.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
time
clock
machine
labour
life
czas
zegar
maszyna
praca
życie
Opis:
Jean Jacques Rousseau w komentarzach do życia społecznego i ustroju Genewy pisze, że „najbardziej kwitnie w Genewie wyrób zegarków, pracuje przy nim z górą pięć tysięcy osób, tj. przeszło piąta część obywateli”. Uwaga o tyle ciekawa, iż pozwala zobaczyć, że chodzi zarówno o wytwarzanie instrumentów chronometrycznych, jak i splecenie życia społecznego i ekonomicznego z mechanizmami rozwoju technologii oraz ustanowienie dla wydarzeń ludzkiej historii horyzontu jak najdosłowniej pozaziemskiego, choć świeckiego. Zegar odmierzał godziny, pozostawał również w ścisłej relacji z ustaleniami astronomii i jej instrumentów, takich jak choćby astrolabium. Wykorzystując wiersz Tadeusza Różewicza Dom lalek, autor w niniejszym eseju próbuje wykazać, że stawką naszego istnienia jest nie tylko to, aby „być żywym”, by „przeżyć”, „utrzymać się przy życiu”, lecz także odkryć w sobie głęboką żywotność, dyspozycję do bycia, której nic (również czas i instrumenty służące do jego pomiaru) nie zdoła osłabić i wyeliminować, chociaż dyspozycja ta jest niewątpliwie zagłuszona przez szum zegarowej maszynerii wyznaczającej codzienne zadania człowieka.
Jean Jacques Rousseau in his praise of Geneva notes that the most flourishing industry in this town is watch- and clock-making, the source of income of nearly one fifth of the inhabitants. As we read on, it turns out that what is at stake is not only manufacturing of mechanical chronometric devices but twisting together of social and economic life with technology and, interestingly enough, establishing an extraterrestrial, although lay, horizon for the human life. A clock did not only measure hours of our mortal existence but also remained related to the rhythms of cosmic movements of planets. Hence, starting from Tadeusz Różewicz’s poem “Dolls’ House” we are trying to demonstrate that what matters is not only the very fact of being able to survive, go on living according to the measurements of the clock, like Swift’s Gulliver who “seldom did any thing without consulting it”; what we focus on is, rather, the ability to live in a more profound way which implies a different relation with time and man’s temporality.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 16; 39-65
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Masło i próchno/łza. Blake i filozofia przyjaźni
Butter and Rotten Wood / a Teardrop: Blake and the Philosophy of Friendship
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467424.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Butter and Rotten Wood / a Teardrop: Blake and the Philosophy of Friendship Abstract in English The essay sets out to explore the framework of the philosophy of friendship as a basic human relationship whose richness has not been exhaustively scrutinised yet. Taking as its starting point the memorable statement from “The Marriage of Heaven and Hell that” “opposition is true friendship,” the author seeks to demonstrate the fundamental and profound character of the relationship called friendship; the character which prevents it - despite its common understanding - from being defined as agreement, support or alliance. Friendship, by transcending those relationships, becomes a force which may disrupt and undermine their structures and thereby it comes to speak on behalf of desires and passions. This is why it may be called a “counter-relationship”: the notion itself alludes to a fundamental term of Blake's philosophy, i.e., “a contrary” as opposed to negation. A friend is thus a restless being; a being without a permanent address; a being who is nomadic and denies to be unequivocally defined. It is Blake, as well as Nietzsche and Emerson (who are also referred to in the essay), who makes us appreciate this extraordinary philosophical and ethical phenomenon.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2000, 1
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blisko ziemi. Kilka lekcji jeża
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/691985.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Tadeusz Sławek ORCID: 0000-0002-7148-5063 Katedra Literatury PorównawczejUniwersytet Śląski Abstract Close to the GroundSome Lessons of the Hedgehog Reading Jacques Derrida’s essay Che cos’e la poesia? as well as poems by Rainer Maria Rilke, Thomas Hardy, and Tadeusz Kijonka, we want to argue that the animal helps us to redefine the human subject. When pondering the fuzzy boundary between the human and the non-human, man interprets himself/herself not as a subject isolated in its sublime aspirations but, rather, as a fragile connection, delicate relation with what begs for his/her protection and care. Keywords:hedgehog, animal, human, care, translation, heart, memory
Źródło:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2015, 1
2719-2687
2451-3849
Pojawia się w:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ćwiczenie umysłu. O dwóch trawelogach Kazimiery Alberti
Mental exercises. On Kazimiera Alberti’s Two Travelogues
Esercizi mentali. Sui due travelogues di Kazimiera Alberti
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784416.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
landscape
metamorphosis
history
mythology
perception
paesaggio
metamorfosi
storia
mitologia
percezione
pejzaż
metamorfoza
historia
percepcja
Opis:
Ci sono due modi per stabilire la relazione con lo spazio. Uno è in parte generale e in parte idiosincratico ed è la maniera in cui il passato si manifesta nel presente dell’individuo. L’altro, è una connessione molto profonda e intima con il luogo nel quale è possibile stabilire tale relazione ovvero quando iniziamo a sentirci legati ad un dato spazio, cioè quando le linee storiche ed estetiche di connessione si dimostrano inadeguate.L’anima della Calabria (1950) e Segreti di Puglia (1951), due travelogues appartenenti alla serie Italia celebre e sconosciuta, esplorano due regioni totalmente diverse dell’Italia indagando la percezione del paesaggio, la storia e la mitologia radicate in questi luoghi e le varie pratiche della vita quotidiana che si sono sviluppate nel corso dei secoli. Così, la regione diventa più di una serie di luoghi interessanti e monumenti storici che i baedeker esaltano e pubblicizzano per i turisti. Invece, in questo caso, ci occupiamo della decostruzione di tali prodotti culturali già pronti e, facendo un “esercizio mentale”, non solo transiteremo ma saremo anche situati in luoghi che rivelano il loro carattere provvisorio, metamorfico e la loro incompiutezza, diventando così una sfida al nostro senso morale. Ne deriva che, esercitando memoria e mente, trasformiamo l’allenamento di quest’ultimi in allenamento morale e sociale.
There are two modes of establishing a relationship with space. One is, partly general and partly idiosyncratic, manner in which the past makes itself manifest in the present of the life of the human individual. The other is a most profound and intimate connection with a place which is possible when we begin to feel situated in a given space, i.e. when standard historical and aesthetic lines of connecting prove inadequate.L’anima della Calabria (1950) and Segreti di Puglia (1951), two travelogues in a series of Italia celebre e sconosciuta, explore the two distinctly different regions of Italy investigating the perception of landscape, its rootedness in history and mythology as well as various practices of everyday life they have generated over centuries. Thus, the region becomes more than a series of interesting sights and historical monuments baedekers record and advertise for tourists. Instead, we deal with deconstruction of such ready-made cultural products and, in the effort of “mental exercise”, we not only transit through but are also situated in places which reveal their provisional, metamorphic character, their unfinishedness, becoming thus a challenge to our moral sense. Hence, exercising memory and mind, allenamento della memoria e della mente morphs into allenamento morale e sociale.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2019, 1; 13-38
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deszcz przenika wszystko. O pocieszeniu
Rain permeats all. On consolation
Autorzy:
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365292.pdf
Data publikacji:
2021-05-28
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
sorrow
consolation
refreshment
language
work
smutek
pocieszenie
pokrzepienie
język
praca
Opis:
Wychodząc od wiersza Jaroslava Seiferta podejmujemy próbę namysłu nad smutkiem i możliwością pocieszenia. Przyjmujemy, że smutek jest ważnym wyposażeniem egzystencjalnym człowieka, niezbywalnym i nieuchronnym. Czym w takim razie jest pocieszenie? Szukamy odpowiedzi u Seneki i Cycerona, którzy opracowali swoje taktyki pocieszenia, dochodząc do Franza Kafki i jego krytyki pocieszenia – możliwego, lecz  będącego właściwie imitacją pociechy, bowiem rychło natrafiającego na granicę. Jedną z nich są praktyki życia społecznego w obrębie których możliwe jest pocieszenia będące mobilizacją do ich podtrzymania, lecz niedotykające smutku egzystencjalnego. Drugą jest język i jego również ograniczone możliwości w tym zakresie.
Taking a lead from Jaroslav Seifert’s short poem, we attempt a meditation on sadness and the possibility of consolation. Assuming that sadness is a part of the existential disposition of a human being, we are asking what a sense is. We look for assistance in Seneca and Cicero who formulated their own tactics of consolation. Finally, we offer a reading of Kafka who undertakes a critique of solace possible only within the narrow limits of language and equally narrow practices of social regimes of work and consumption.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2021, 3; 151-166
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies