Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "frankowie" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do Justyniana I. Część 1: „Posłowie”
Autorzy:
Bętkowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640426.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, posłowie
Opis:
Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters of Merovingian Monarchs to Emperor Justinian IThe following article is the first part of a broader study dedicated to diplomatic relations between Merovingian monarchs and the Byzantine Empire in the 6th century. The source texts consist of three preserved letters written by Frankish monarchs to emperor Justinian I (527–565). The first part of the article is a presentation of Byzantine envoys whose names appear in the correspondence. The author tries to disambiguate their position and identity as well as answer the question if the envoy’s status can in any way provide solid information about the relations between the two countries. The picture of the envoys emerging from the letters seems in line with canons of imperial diplomacy, even though the scarcity of sources allows only a hypothetical reconstruction of their position. Taking into consideration their status itself, one cannot affirm that they neglected the Frankish partner or that the Merovingian Empire was dependent on Byzantium
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 1
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do justyniana i. Część 2: „tytulatura”
Autorzy:
Bętkowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640583.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, tytulatura
Opis:
Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters Of MEROVINGIAN Monarchs yo Emperor Justinian I. Part 2: Titulature The article is the second part of the study of diplomatic relations between Merovingian kings and the Byzantine Empire in the 6th century. The sources comprise three preserved letters from Frank rulers to Emperor Justinian I (527–565). The subject of the analysis is the titulature used in the correspondence. The diplomatic protocol can provide precise information about the relations between the two countries. Various opinions have been formulated on the subject of the titulature of the above-mentioned letters, treating them either as an expression of dependence of Franks on the empire, or as a provocative manifest of their independence. Those titles which refer to family relationships (pater, filius) are supposed to confirm the theory that the concept of the “family of dynasties” was used as an instrument of Byzantine domination. The following analysis points out that those theses should be approached with caution. The titulature seems to express the recognition of the honorary superiority of Byzantium yet without renouncing political independence by the Frank rulers.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 3
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsza wyprawa krzyżowa i jej następstwa
The First Crusade and its result
Autorzy:
Doroszkiewicz, Warsonofiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420406.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Bóg
krucjata
Frankowie
papież
Konstantynopol
Wschód
Zachód
Anatolia
schizma
God
crusade
Franks
Pope
Constantinople
East
West
schism
Opis:
Wyprawy krzyżowe były pierwszą okolicznością dla pokazania różnic kulturowo religijnych które dzieliły zgermanizowany Zachód od wschodniorzymskiego Wschodu. Cesarzowi Aleksemu przypadła w udziale sposobność zapoznania się z mentalnością i prowadzeniem się ludzi o pochodzeniu germańskim spod znaku krzyża. Co prawda wschodniorzymskie Imperium potrzebowało militarnej pomocy ale nie w formie gwałtów morderstw i okradania bezbronnych ludzi. Wyprawy krzyżowe doprowadziły do powstania antagonizmów pomiędzy chrześcijaństwem a Islamem, które trwają do dnia dzisiejszego.
The Crusades were the first circumstance to demonstrate the cultural religious differences that divided the Germanized West from the Byzantine East. The barbarization of the West had ushered in a feudal military society which sought to justify its habitual pasttime. The Germanic code of civalry gave preeminence to the military hero; in this regard, the papacy itself was barbarized; there was nothing more disconcerning to the Christian of the Byzantine empire than the papal warfere and the idea of Crusade. The Byzantines, in contrast, did not consider death in battle glorious; nor did they they believe that being killed in the field by the infidel was martyrdom. The canons of the Orthodox Church stated that any one guilty of kiling in war must refrain for three years from taking Holy Communion as a necessary sign of true repentance.
Źródło:
ELPIS; 2016, 18; 121-126
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrogowie, inni, kłopotliwi sąsiedzi – Sydoniusza Apolinarego życie z barbarzyńcami
Autorzy:
Skibiński, Tomasz (1962- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 1, s. 12-15
Data publikacji:
2021
Tematy:
Sydoniusz Apolinary (święty ; ok. 431-489)
Germanie
Frankowie
Hunowie
Stosunki etniczne
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Tematem artykułu jest napływ barbarzyńców na ziemie Cesarstwa Rzymskiego. W II wieku n.e. za panowania Marka Aureliusza, gdy Cesarstwo po epidemii i wielu wojnach wyludniło się, ilość osiedlających się przybyszów wyraźnie wzrosła. W IV wieku, za zgodą cesarza Walensa, ok. 200 tys. Gotów przeprawiło się przez Dunaj celem zamieszkania. W V wieku barbarzyńcy już nie prosili o zgodę na osiedlanie się, lecz wkraczali sami na upatrzone tereny cesarstwa. Po upadku Rzymu w 476 roku i detronizacji ostatniego cesarza, większość Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego (w tym Galia, Hiszpania, Italia) została już zajęta przez barbarzyńców. Współżycie nowych mieszańców z gospodarzami układało się różnie – od strachu wobec Hunów do podziwu wobec rosłych Franków i Burgundów. Uczono się języka przybyszów, choć pielęgnowano też łacinę. Z czasem plemiona osiedlonych Gotów stały się obrońcami rzymskiej ludności Galii, jednak jak wspominali kronikarze (m.in. Sydoniusz), do pełnej integracji nie doszło. Salwian z Marsylii widział w nich nadzieję na odrodzenie, podobnie Orozjusz, zaś oceny Klaudiusza Klaudiana były różne.
Bibliografia na stronie 15.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Szlachetni, odważni, dzicy? Obraz Waregów i Franków w oczach Bizantyńczyków w X-XI w.
Noble, brave, ferocious? The Franks and the Varangians in the eyes of the Byzantines (10th - 11th century)
Autorzy:
Wierzbiński, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612020.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Frankowie
Waregowie
Bizancjum
Stereotypy
Franks
Varangians
Byzantium
Stereotypes
Opis:
During Xth and XIth century the Byzantine Empire was one of the strongest states in the Levant. In mentioned period the emperors undertook numerous military campaigns, both in order to expand the borders of the empire and restitute their authority on once lost lands. Due to its prestige and wealth the Empire was a favorable destination for foreigners, including mercenaries. As a result, in Byzantium one could meet warriors of a very diversified ethnic descent. The presence of numerous foreigners could not escape the attentions of Byzantines themselves, who in time formed a distinctive view concerning those newcomers. Among many mercenaries two managed to obtain extraordinary status and step out in the eyes of Byzantine citizens. The first group were the Varangians, who at the end of Xth century formed the famous emperor`s guard. The second group of mercenaries were warrior from the West, usually referred to as the Franks. The main aim of this paper is to examine the genesis of mentioned warriors in Byzantium and the roots of stereotypes attached to them.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 647-679
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święci Cyryl i Metody w świetle filiokwistycznej idei Karola Wielkiego
St. Cyril and Methodius in the light of the filioquistic idea of Charlemagne
Autorzy:
Doroszkiewicz, Warsonofiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420251.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Święci Cyryl i Metody
Imperium Rzymskie
Karol Wielki
Kościół
Bizancjum
filioque
Duch Św.
Frankowie
Słowianie
papież
Konstantynopol
Rzym
Sts Cyril and Methodius
Roman Empire
Charlemagne
Church
Byzantium
Holy Spirit
Opis:
During twelve years St. Methodius build up Slavonic Church in Central Europe. His position was a singulary difficult one. He had to contend with problems caused by Franks. The Frankish clergy did everything possible to undermine his authority: their resentment of his archiepiscopal powers and their dogged opposition to the Slavonic liturgy now combined with a theological grievance, which they loudly voiced both in Moravia and in Rome. The Frankish Church now firmly committed to the doctrine of the filioque. It had already arisen in 867, when patriarch Photius denounced the Franks for spreading filioque in Bulgaria. Now in Moravia, between 879 and 885, filioque flared up afresh, embittering the last years of Methodius’ life. The Church of Rome, though it did not formally accept filioque until the early eleventh century, had already begun to adopt it unofficially. The Byzantine Church strongly objected to the filioque, partly on the grounds that any alternation to the Creed had been expressly forbidden by the ecumenical councils, and partly because it believed to be theologically erroneous. Methodius, who, despite his position as papal legate, remained a Byzantine in outlook, could not fail to regard this doctrine, accepted by Frankish subordinate clergy as heretical. The filioque was to become the basic theological issue in the medieval controversies between the Byzantine and Roman Churches.
Źródło:
ELPIS; 2013, 15; 43-48
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status oraz tradycje wychowawcze frankońskich matres familias – na przykładzie Herchenefredy (VII w.) oraz Dhuody z Septymanii (ok. 803-843)
Status and Pedagogical Traditions of the Franconian 'matres familias' - on the Example of Herchenefreda (7-th century) and Dhuoda of Septimania († c. 843)
Autorzy:
Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947561.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Dhuoda z Septymanii
Herchenefreda
Liber manualis
pareneza
wychowanie
mater familias
Frankowie
wczesne średniowiecze
Dhuoda of Septimania
education
paraenesis
Frankish state
Middle Ages
Opis:
This article will present the issue of the pedigree position and parental rights, which in the centuries-old tradition have been attended by the Franconian aristocrats. These noble and respectable matrons, though subject to the ruthless power of their husbands, and also representing the natural sexus inferior, had, as it turns out, a kind of power of attorney to take an open voice regarding the moral education of their own sons and successors. These women obtained the status of Christian matres familias. At the same time, they did not lack the conviction of the mission performed for the good of the entire family. From the Kingdom of the Franks, get throught two written testimonies of the so-called maternal educational struggles. Unique evidence of maternal effort that became a sacrifice to God. Representing the seventh-century Herchenefred left three instructive letters for her son Dezyderiusz.Dhuoda from Septymania, living in the middle of the 9th century, wrote a long textbook of right living, which addressed her firstborn Wilhelm. Two aristocratic mothers and two preserved unique female sources, written for sons and successors. These testimonies in a detailed way provide us today with answers to questions related to the status of mothers of that time - the mothers of the Franconian families. What was their strength and allowed for the formulation of courageous and arbitrary admonitions directed to their male heirs? In the article, the author will attempt to approximate the definition of the Franconian mater familiae, which, apart from the ancient tribal tradition, also consisted of adopted biblical and patristic pedagogy.  
Niniejszy artykuł podejmuje problematykę dotyczącą pozycji rodowej oraz uprawnień wychowawczych, które na drodze wielowiekowej tradycji stały się udziałem frankońskich arystokratek. Owe zacne i poważane matrony, podlegające bezwzględnej władzy swych mężów, a także reprezentujące naturalny sexus inferior, posiadały, jak się okazuje, swoistego rodzaju pełnomocnictwo do zabrania otwartego głosu w sprawie moralnego wychowania własnych synów i następców. Kobiety te uzyskały status chrześcijańskich matres familias. Nie brakowało im przy tym przekonania o pełnionej dla dobra całego rodu misji. Z okresu państwa frankońskiego zachowały się dwa pisemne świadectwa tzw. matczynych zmagań wychowawczych. Unikatowe dowody macierzyńskiego trudu, który stawał się ofiarą złożoną Bogu. Reprezentująca początek VII w. Herchenefreda, pozostawiła dla swojego syna Dezyderiusza trzy pouczające listy. Dhuoda z Septymanii, żyjąca w połowie IX w., spisała – z kolei – długi wzorcotwórczy traktat poświęcony prawemu życiu, który zaadresowała do pierworodnego syna Wilhelma. Zachowane instrukcje wychowawcze Herchenefredy oraz Dhuody poświadczają, jakie były oczekiwania społeczne względem frankońskich matron. Okazuje się, że ponosiły one wielką odpowiedzialność za przekazanie swoim dzieciom moralnych idei oraz praktyk. Tym samym, zajmowały ważną rolę w budowaniu potęgi rodu swoich małżonków. Oba kobiece świadectwa w szczegółowy sposób dostarczają nam dzisiaj odpowiedzi na pytania związane ze statusem ówczesnych matek – rodzicielek merowińskich i karolińskich rodów. W artykule autorka podejmie próbę przybliżenia definicji frankońskiej mater familias, na którą oprócz pradawnej tradycji plemiennej składała się niewątpliwie także zaadoptowana pedagogia patrystyczna.  
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 149-178
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies