Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Seul, Anastazja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Wstęp
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626621.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2019, 14, 1; 7-9
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Truth. The Goodness. The Beauty
Prawda. Dobro. Piękno
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694983.pdf
Data publikacji:
2019-07-10
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
Autorka artykułu Prawda. Dobro. Piękno. W kręgu literackich i nieliterackich wartości zapisanych w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych we Wrocławiu (21 czerwca 1983; 31 maja – 1 czerwca 1997) przekonuje, że przedmiotem duszpasterskiej uwagi Jana Pawła II są wartości fundamentalne dla europejskiej kultury: prawda, dobro i piękno. Każdą z nich autorka ukazuje w dwóch aspektach: horyzontalnym oraz wertykalnym. Pierwszy aspekt pozwala dostrzec, że człowiek doświadcza swej wartości i rozwija się wtedy, gdy spotyka się z drugim człowiekiem we wspólnej trosce o prawdę, dobro i piękno. Aspekt wertykalny natomiast ukazuje, że w wypowiedziach Jana Pawła II wyraźnie jest obecny wymiar transcendentny. Nauczanie Jana Pawła II, doceniające wartości humanistyczne, wskazuje jednocześnie, że tylko wówczas człowiek w pełni rozwinie swe człowieczeństwo, gdy zwróci się ku swemu Stwórcy. Bóg i człowiek spotykają się na drogach prawdy, dobra i piękna.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2019, 27, 1
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626672.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Opis:
Artykuł Anastazji Seul pt. Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej dotyczy zagadnień chrystologicznych, które są obecne w literaturze polskiej cytowanej przez papieża. Autorka, dokonując analizy wypowiedzi papieża zwróciła uwagę na to, że cytowane przez niego utwory literackie zawierają aspekty teologiczne. Papież łączy w nich wymiar teoretyczny z praktycznym. Aspekt praktyczny widoczny jest wyraźnie w utworze Franciszka Karpińskiego (Pieśń na procesję Bożego Ciała) i w prozie Marii Winowskiej (Prawo do Miłosierdzia). Wymiar teoretyczny widoczny jest w wielu innych utworach, które mogą być przedmiotem analiz teologicznych – a zwłaszcza dogmatyki. Należy do nich wiersz Adama Mickiewicza Rozmowa wieczorna, który papież odnosi pośrednio do Trzech Osób Boskich. Odwołania Jana Pawła II do pieśń Franciszka Karpińskiego Bóg się rodzi oraz epigramatu Adama Mickiewicza Boże Narodzenie można interpretować w perspektywie inkarnacji; natomiast wiersz Norwida Moja piosnka II zawiera odwołania do chrystologii kultury. Zacytowany przez papieża fragmencie Quo vadis można odczytać w kontekście soteriologii. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – tzw. „miejscem teologicznym” (locus theologicus), a więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2015, 10, 2
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II o twórczości Romana Brandstaettera – człowieka, którego ojczyzną była Biblia
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626915.pdf
Data publikacji:
2019-04-03
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Opis:
The article John Paul II on Roman Brandstaetter, a man whose homeland was the Bible, portrays pope’s perception of Roman Brandstaetter who lived in Poznań. The author, analyzing commiseration sent by John Paul II to the bishop of Poznań, draws a conclusion that having a novelist who brings Bible closer to his readers was very crucial for pope. Especially that Brandstaetter in his works draws upon Bible both in matters and artistic forms. John Paul II appreciated his epic masterpieces as well as poems and translations of Old and New Testament. From the wording of the commiseration telegram one can derive a conclusion that literary works of Roman Brandstaetter hold great humanistic value as well as complies with rules of ancient elocution: docere, delectare, movere (teach and persuade: intellectually and emotionally). The writer through his works serves a human being by helping him or her discover universal truths that exists in the Bible.
Artykuł pt. Jan Paweł II o twórczości Romana Brandstaettera – człowieka, którego ojczyzną była Biblia ukazuje, jak Papież postrzegał Romana Brandstaettera, twórcę z Poznania. Autorka poddaje analizie telegram kondolencyjny, który Jan Paweł II przysłał do biskupa poznańskiego. Wyciąga wniosek, że dla Biskupa Rzymu istotne było to, że twórca przybliżał czytelnikom Pismo Święte. Jego utwory nawiązywały do Biblii zarówno w formie artystycznej, jak i w tematyce. Jan Paweł II docenił dzieła epickie i lirykę, a także tłumaczenia Starego i Nowego Testamentu. Ze słów telegramu można wywnioskować, że literacka twórczość Romana Brandstaettera ma wielkie walory humanistyczne oraz spełnia zasady starożytnej retoryki: docere, delectare, movere. Autor swą twórczością służy człowiekowi, aby pomóc mu odkryć uniwersalne prawdy zapisane w Biblii.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2018, 13, 4; 99-111
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej
The image of Jesus Christ in the references by John Paul II to Polish literature
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626843.pdf
Data publikacji:
2015-03-18
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Opis:
The article by Anastazja Seul entitled ‘The image of Jesus Christ in the references by John Paul II to Polish literature’ (Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej) concerns Christological issues that are present in Polish literature cited by the Pope. By examining the statements of the Pope, the author has drawn the attention to the fact that literary works quoted by him include theological aspects. John Paul II combines a practical dimension with a theoretical one. The practical aspect is clearly visible in the work by Franciszek Karpiński (‘Song for the Corpus Christi procession’ (Pieśń na procesję Bożego Ciała) and in the prose by Maria Winowska (‘Right to Mercy’ Prawo do Miłosierdzia) The theoretical dimension is visible in many other works which may be the subject of theological analyses - especially dogma. One of the works is the poem by Adam Mickiewicz entitled ‘Evening conversation’ (Rozmowa wieczorna) which the Pope refers indirectly to the three divine Persons. The references by John Paul II to the song by Franciszek Karpiński ‘God is Born’ (Bóg się rodzi) and to the epigram by Adam Mickiewicz ‘Christmas’ (Boże Narodzenie) can be interpreted in the view of incarnation, whereas the poem by Cyprian Norwid ‘My Song [II]’ (Moja piosnka II) contains the references to the Christology of culture. A fragment of ‘Quo Vadis’ quoted by the Pope can be read in the context of soteriology. In this way, the author of the article justifies that for the Pope fiction (belles-lettres) – as for contemporary theologians – is the so-called ‘theological place’ (locus theologicus). And therefore fiction is the source to which he referred to in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
Artykuł Anastazji Seul pt. Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej dotyczy zagadnień chrystologicznych, które są obecne w literaturze polskiej cytowanej przez papieża. Autorka, dokonując analizy wypowiedzi papieża zwróciła uwagę na to, że cytowane przez niego utwory literackie zawierają aspekty teologiczne. Papież łączy w nich wymiar teoretyczny z praktycznym. Aspekt praktyczny widoczny jest wyraźnie w utworze Franciszka Karpińskiego (Pieśń na procesję Bożego Ciała) i w prozie Marii Winowskiej (Prawo do Miłosierdzia). Wymiar teoretyczny widoczny jest w wielu innych utworach, które mogą być przedmiotem analiz teologicznych – a zwłaszcza dogmatyki. Należy do nich wiersz Adama Mickiewicza Rozmowa wieczorna, który papież odnosi pośrednio do Trzech Osób Boskich. Odwołania Jana Pawła II do pieśń Franciszka Karpińskiego Bóg się rodzi oraz epigramatu Adama Mickiewicza Boże Narodzenie można interpretować w perspektywie inkarnacji; natomiast wiersz Norwida Moja piosnka II zawiera odwołania do chrystologii kultury. Zacytowany przez papieża fragmencie Quo vadis można odczytać w kontekście soteriologii. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – tzw. „miejscem teologicznym” (locus theologicus), a więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2015, 10, 2; 31-53
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawiązania do kolędy "Bóg się rodzi" podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II z wiernymi
References to Christmas carol ‘God is Born’ during the Christmas meetings of Pope John Paul II with the faithful’
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626884.pdf
Data publikacji:
2016-09-03
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Opis:
Anastazja Seul in the article entitled ‘References to Christmas carol ‘God is Born’ during the Christmas meetings of Pope John Paul II with the faithful’ (Nawiązania do kolędy „Bóg się rodzi” podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II w wiernymi) draws attention to the fact that this Christmas song of Franciszek Karpiński combines artistic values with a theological message. The author points to the origins of the carol and its connections with the Latin tradition. She develops the thought of Julian Krzyżanowski who pointed out the similarity between the song ‘God is Born’(Bóg się rodzi) and the anthem ‘Altitudo quid hic iaces’. Further part of the article shows the artistic values to which Pope John Paul II drew his attention while referring to the Polish carol. The author refers to the ancient and Christian tradition and she argues that the pope emphasized the connection of beauty with truth and goodnessMoreover, John Paul II often referred to the sacred values that are present in ‘the Song of the birth of the Lord’ (Pieśń o Narodzeniu Pańskim). He also described the words of the carol by a theological commentary. The pope most frequently alluded to the first and the last stanza of the carol. The first one is the richest in the artistic values and theological content whilst the last one activates patriotic contexts. Highly appreciating the beauty of poetic words and the importance of theological content, in this manner Pope John Paul II also points to the need of care for homeland.
Anastazja Seul w artykule pt. Nawiązania do kolędy „Bóg się rodzi” podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II w wiernymi zwraca uwagę na to, że bożonarodzeniowa pieśń Franciszka Karpińskiego łączy wartości artystyczne z przekazem teologicznym. Autorka wskazuje na genezę kolędy i jej związki z tradycją łacińską. Rozwija myśl Juliana Krzyżanowskiego, który wskazał na podobieństwo utworu z hymnem Altitudo quid hic iaces... Dalsza część artykułu ukazuje wartości artystyczne, na które zwracał uwagę Jan Paweł II, odnosząc się do polskiej kolędy. Autorka odwołuje się do tradycji antycznej i chrześcijańskiej oraz przekonuje, że papież podkreślał związek piękna z prawdą i dobrem. Jan Paweł II często także odnosił się do wartości sakralnych, które zapisane są w Pieśni o narodzeniu Pańskim. Również słowa kolędy opatrywał komentarzem teologicznym. Papież najczęściej nawiązywał do pierwszej i ostatniej zwrotki kolędy: pierwsza jest najbogatsza w wartości artystyczne oraz treści teologiczne; ostatnia zaś – uruchamia konteksty patriotyczne. W ten sposób Jan Paweł II wysoko ceniąc piękno słowa poetyckiego i znaczenie treści teologicznych, wskazuje też na potrzebę troski o ojczyznę.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2016, 11, 4; 66-87
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaki duchowości chrześcijańskiej we współczesnej literaturze polskiej
Cues of Christian Spirituality in Contemporary Polish Literature
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037620.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
spirituality
Christian spirituality
post-1989 literature
sacrum
relationship with God
Theology of the Spirituality
Opis:
Artykuł pt. Znaki duchowości chrześcijańskiej we współczesnej literaturze polskiej poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy literatura może obejść się bez duchowości? czy duchowość ma w naszej literaturze kształt chrześcijański? W tym celu artykuł przedstawia rozumienie terminu „duchowość” w naukach teologicznych oraz zwraca uwagę na potrzebę wypracowania znaczenia tego terminu w naukach humanistycznych. Przekonuje, że może się ono dokonać w dialogu z teologią duchowości. Przedstawione analizy tekstów literackich są próbą scharakteryzowania niektórych odwołań do duchowości chrześcijańskiej, jakie istnieją w literaturze polskiej.
The article Cues of Christian spirituality in contemporary Polish literature seeks answers to following questions: Can literature get by without spirituality? Does the spirituality in our literature have Christian form? Having this as its aim, the article portrays understanding of the term “spirituality” in Theology as well as the need to work out an understanding of this particular term in Humanities. The article states that this has to be done in a form of a dialog with the Theology of the Spirituality. Presented literal analyses of particular texts are an attempt to characterize some references to Christian spirituality that exist in Polish literature.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 5; 45-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog Jana Pawła II z Biblią
Dialogue of John Paul II with the Bible
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626557.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Jan Paweł II jako twórca przemówień
Biblia w przemówieniach Jana Pawła II
John Paul II as orator
the Bible in orations of John Paul II
Opis:
Z analizy wypowiedzi papieskich wygłoszonych w Polsce wynika, że Jan Paweł II w ten sposób dobierał środki retoryczne, by jego słowa nie tylko były nośnikiem sensu teologicznego, ale także budziły zachwyt, by poruszały ku dobru. Dialog papieża z Biblią uwidacznia się w literackiej formie artystycznego słowa. Mając na względzie wymienione we wprowadzeniu retoryczne tria officia decendi - cele mówienia, a więc i powinności, jakie stoją przed retorem, warto je wyodrębnić na podstawie analizowanego materiału. Jan Paweł II, realizując pierwszą z powinności mówcy docere, uczy szacunku dla Słowa Bożego. Stamtąd czerpie uzasadnienie dla teologicznych treści, które przybliża słuchaczom swych homilii i przemówień oraz późniejszym ich czytelnikom. Dialog papieża z Biblią jest dialogiem ucznia z Mistrzem: Słowo Boże to nauczyciel, który odsłania przed papieżem swe tajemnice, aby mógł dzielić się nimi z wszystkim ludźmi. Szukając odpowiedzi na pytanie „w jaki sposób papież odwołuje się do tekstów biblijnych, by zachwycić słuchaczy? (delactare). trzeba zwrócić uwagę na stronę stylistyczno-językową papieskich wypowiedzi, która jest przejawem dialogu papieża z Biblią. Mówca korzysta ze środków stylistycznych typowych dla języka biblijnego, a więc paralelizmów, kontrastów, powtórzeń, inkluzji, a także ze słownictwa zaczerpniętego ze Starego i Nowego Testamentu. Nawiązania te mają charakter parafraz, aluzji, krypto- cytatów i cytatów, które spełniają różnorodne funkcje: egzemplifikacyjną, ale- gacyjną, substytucyjną. Mówca stosuje również biblijną kompozycję zbliżoną do układu koncentrycznego znanego zwłaszcza z mów Jezusa zapisanych przez Jana ewangelistę. Mając na uwadze trzecią powinność retora, movere, można stwierdzić, że papież dba o to, aby przekazowi prawd teologicznych towarzyszyła troska o piękno słowa, zgodnie z przekonaniem, że Bóg jest źródłem i wzorem wszelkiego piękna, które nierozerwalnie łączy się z prawdą i w ten sposób prowadzi człowieka ku dobru: doczesnemu i wiecznemu. Papieski dialog z tekstem biblijnym dokonywał się więc zarówno poprzez nawiązania do treści zapisów kanonicznych, jak i poprzez wykorzystywanie środków stylistycznego wyrazu typowych dla nich.
John Paul II during his pilgrimages to Poland referred to the Bible in all kinds of utterances: homilies, speeches, and prayer reflections. The Bible is treated by Christians as a source of theology - locus theologicus. Theologians find in it the source of inspirations for their reflections. John Paul II uses not only the content of the Bible but also its literary form. He often makes use of the biblical motives and refers to the biblical style by using parallelisms, contrasts, repetitions and set of symbols, metaphors and other stylistic means. The orator uses stylistic means that are characteristic for the Old and the New Testament and in this way realizes three aims of an antic rhetoric: docere, delec- tare, movere.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2012, 7, 2; 164-180
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Kozielecki – nauczyciel akademicki i twórca psychotransgresjonizmu. Autobiografia w literackich i edukacyjnych kontekstach
Józef Kozielecki – a scholar and creator of psychotransgression approach. The autobiography through literary and educational contexts
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170112.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Józef Kozielecki
psychotransgressionism
personal development
literary culture
axiology
psychotransgresjonizm
rozwój osobisty
kultura literacka
aksjologia
Opis:
Artykuł ukazuje polskiego psychologa jako miłośnika literatury pięknej. Przedstawia profesora, który wykorzystywał literaturę piękną w swej praktyce akademickiej, a także sam został autorem utworów literackich. Artykuł kładzie nacisk na to, że jego autobiograficzna książka jest bogata w cytaty, zmodyfikowane przytoczenia, parafrazy i inne formy odwołań do dzieł literackich, które świadczą o rozległej kulturze literackiej autora. Bliska mu była literatura klasyczna. Artykuł ukazuje niektóre walory stylistyczne języka Kozieleckiego (m.in. użycie synekdochy, ironii, kontrastu, pointy) i przekonuje o jego wartości sapiencjalnej.
The article presents this Polish psychologist as a belles-lettres lover. It portrays a professor who did use not only literary works during his lectures but also wrote such texts on his own. The article points out that his autobiography contains direct or modified quotes, paraphrases, and references to literary achievements. This fact reveals Kozielecki’s broad knowledge of literature. Classical literature was very close to his heart. The author of the sketch shows some of the stylistic values of Kozielecki’s way of expression (such as irony, contrast, synecdoche or a punchline) and encourages us to see his sapiential value as well.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2022, 8; 123-144
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literatura piękna jako tworzywo homilii i przemówień Jana Pawła II wygłoszonych w Polsce w latach 1991–2002
The beauty of literature a creative of the preaching of John Paul II given in Poland 1991-2002
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627133.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
przemówienia Jana Pawła II
odwołania do literatury polskiej w przemówieniach JP II
the preaching of John Paul II
the references to the Polish belles-lettres in preaching of JP II
Opis:
Papieskie spotkania z Polakami mieszkającymi w III Rzeczypospolitej miały nieco inny charakter niż te, które odbyły się w latach PRL-u. Podczas pierwszych trzech pielgrzymek (1979; 1983; 1987) papież miał na celu nie tylko umocnienie wiary Polaków, lecz także budzenie ducha narodu, wzmacnianie rodaków doświadczających trudu życia w systemie totalitarnym. Tym też zamiarom były też podporządkowane odwołania do literatury pięknej. Natomiast w wypowiedziach w okresie przekształceń ustrojowych, jakie nastąpiły po 1989 papież, większą uwagę przywiązywał do kształtowania moralnych i religijnych postaw rodaków. W przemówieniach i homiliach skierowanych do Polaków można dostrzec kilka kluczowych idei typowych dla papieskiego widzenia historii i narodu, które zostały zaczerpnięte od twórców okresu romantyzmu i Sienkiewicza: „historia ma jądro duchowe; degeneracja tradycyjnych cnót narodowych spowodowała polityczny upadek Polski; odbudowanie polskiej niepodległości domaga się odzyskania tych cnót jako fundamentu nowego państwa polskiego”. Z tego też względu Jan Paweł II ukazuje kwestie patriotyczne i narodowe również w kontekście moralnych zobowiązań, które wynikają z chrześcijańskiej koncepcji rzeczywistości. Nawiązania do dzieł literackich mają na celu wzmocnienie tego przesłania papieskiego zakorzenionego w Ewangelii. Są znakiem, iż spotkanie wiary i kultury przynosi obopólne korzyści, gdyż ma na uwadze dobro osoby ludzkiej – jej integralny rozwój. Rysem charakterystycznym dla papieskich odwołań do literatury jest również perspektywa personalistyczna, w myśl której „spełniając czyn, człowiek spełnia w nim siebie, staje się bowiem jako człowiek – jako osoba – dobrym lub złym” oraz człowiek wezwany jest do odpowiedzialności za swój czyn. Dzieło literackie może być także postrzegane jako czyn osoby, przez który autor kształtuje nie tylko siebie samego, lecz także współkształtuje postawy czytelnika. Może przyczyniać się albo do rozwoju albo do degradacji czytelników – zależnie od wartości, jakie przekazuje w swoim utworze. Mając to na uwadze, warto podkreślić, że Jana Paweł II przywoływał tylko te dzieła literackie, których aksjologiczne przesłanie współbrzmi z wartościami zakorzenionymi w polskiej kulturze do wieków. Warto zauważyć, że wśród 13 bezpośrednich odwołań do literatury pięknej, jakie pojawiły się wypowiedziach papieskich, najbardziej reprezentowana jest tradycja romantyczna, która podejmowała problematykę narodową: Cyprian Norwid – 5 utworów; Stanisław Wyspiański – 2 utwory; Wincenty Pol – sentencja zaczerpnięta z jego patriotycznego przemówienia wygłoszonego w Dolinie Kościeliskiej. Papież wydobywa tej tradycji problem moralnej odpowiedzialności za losy narodu i rozwój kultury łączy ją chrześcijańską koncepcją rzeczywistości. Podobnie też – w logice odpowiedzialności – papież odczytuje aktualność przesłania przywoływanego trzykrotnie Piotra Skargi. Także pojedyncze dzieła innych twórców pozwalają odczytać aksjologię jaka wyłania się z przywoływanej literatury. Można ująć ją w klasycznej triadzie: dobro, piękno, prawda, o czym wprost papież mówi w 1999 roku na Błoniach w Krakowie. Jan Paweł postrzega tę triadę w kontekście teologicznym, wskazując Polakom, iż każda z tych wartości ma swe odniesienie do Boga. Na aspekt teologiczny wskazują między innymi cztery utwory religijne przywoływane przez papieża, które mają swoje znaczące miejsce w polskiej kulturze: Bogurodzica i Żołtarz Dawidów należą do zabytków piśmiennictwa polskiego, a psalmy w tłumaczeniu Karpińskiego oraz jego pieśń Zróbcie Mu miejsce… śpiewane są do dziś. Wszystkie te utwory mają charakter meliczny, bezpośrednio związane są z kultem religijnym. Literackie odwołania podnoszą walory stylistyczne homilii, w dużym stopniu wzmacniają siłę perswazji, są nośnikiem wartości proponowanych przez Ojca Świętego na progu III Rzeczypospolitej. Można je także odczytać jako znak więzi Jana Pawła II z rodakami i wyraz odpowiedzialności Kościoła za kształt polskiej kultury. Wszystkie odwołania do literatury – zarówno te z pierwszych lat jak i te późniejsze – są również takim sposobem ekspresji, poprzez który Ojciec Święty wyraża swój szacunek dla literatury polskiej. Ojciec Święty, przypominając dzieła literackie i ich twórców, spełnił to zadanie, które sam polecił młodym Polakom, mówiąc, iż są powinni zatroszczyć się o to wspólne dziedzictwo ducha, które rozpoczęło się od Bogurodzicy: „pragnę dziś stanąć przed wami z tym dziedzictwem, jako wspólnym dobrem wszystkich Polaków a zarazem wybitną cząstką europejskiej i ogólnoludzkiej kultury. I proszę was: Pozostańcie wierni temu dziedzictwu! Uczyńcie je przedmiotem szlachetnej dumy! Przechowajcie to dziedzictwo! Pomnóżcie to dziedzictwo! Przekażcie je następnym pokoleniom!”
Anastazja Seul’s article The beauty of literature a creative of the preaching of John Paul II given in Poland 1991-2002 presents the historico-literary approach to literature. Speaking to the polish people, the Pope presents 13 writing. Four of which have a strictly religious and musical character: Theotokos translation of the Psalms: Żołtarz Dawidów, Psalm 117 translated by Karpiński, the liturgical song: Give Him a place and Wincenty Pol’s patriotic sentence to God. Another sentence recalls the Pope’s literary work of a social and national character excluded the poem Promethidion , which concerns the understanding of art and culture. The final result of the beauty of literature is to shape the moral and religious attitudes of polish people and improving polish culture.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2011, 6; 346-364
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od wartości humanistycznych do teologicznych. O odwołaniach do literatury pięknej w homiliach i przemówieniach Jana Pawła II
From Humanistic to Theological Values. On Literary References in the Homilies and Pronouncements of John Paul II
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1753374.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Paweł II
literatura piękna
prawda
dobro
piękno
cnoty teologalne
John Paul II
belles-lettres
truth
goodness
beauty
theological virtues
Opis:
Autorka artykułu przedstawia dwa rodzaje wartości, jakie są obecne w tych wypowiedziach Papieża, w których przywołuje on literaturę piękną. Są to najpierw wartości humanistyczne zakorzenione w filozofii bytu: prawda, dobro, piękno, o których piszą mniej i bardziej znani twórcy różnych narodów. Wartości te otwarte na wymiar transcendentny otwierają horyzont teologiczny. Niektóre odwołania do literatury odsłaniają trzy cnoty teologalne, które reprezentują chrześcijańską aksjologię. Dzieła literackie stanowią dla Papieża locus theologicus. W jego wypowiedziach znajduje się miejsce dla autorów reprezentujących narody, które odwiedza (np. Rabindrmath Tagore w Indiach, Jon Svensson w Islandii), a także dla twórców, których dzieła należą do bogactwa kultury światowej i były cytowane poza ich krajem (np. Fiodor Dostojewski w Austrii, św. Augustyn we Francji i Brazylii). Papież, odwołując się do tych dwóch rodzajów literatury, nawiązuje kontakt z kulturą narodów, które odwiedzał, oraz przybliża im kulturę światową. Przekonuje o możliwym spotkaniu wartości humanistycznych i teologicznych.
The author of this article shows two types of values that are present in those pronouncements when the Pope recalls examples from belleslettres. First and foremost, he speaks of the humanistic values rooted in the philosophy of the essence, namely the truth, goodness and beauty that are widely found in works of both less and more well-known authors of different nations. The aforementioned values, having a transcendent backdrop, open up the theological world. Some of those references unveil the three theological virtues which actually represent Christian axiology. For the Pope, the belleslettres works become locus theologicus. In his pronouncements, the Pope not only mentions various authors from the particular nations he visited (e.g. Rabindranath Tagore from India, Jon Svensson from Island), but also those authors whose works now belong to the whole world (such as Fyodor Dostoyevsky, mentioned in Australia, or St. Augustine in France and Brazil). Recalling those authors and their works, the Pope connected with those nations he visited, and created a special place in order to bring to those nations the greatest works of world literature. He was adamant that humanistic and theological values can be placed equally next to each other.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 405-419
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich
John Paul II as a Homo Viator: Reflections of a Literary Scholar on the Pope’s References to Literature during his Apostolic Journeys
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850513.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
John Paul II
personalism
literature
responsibility
homo viator
communio personarum
Jan Paweł II
personalizm
literatura piękna
odpowiedzialność
Opis:
W artykule pt. Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich ukazano najpierw etymologię i znaczenie łacińskiego terminu homo viator. Zwrócono uwagę na jego znaczenie symboliczne. Przedstawiono Jana Pawła II jako człowieka, który pokazywał życie wieczne jako cel życia na ziemi i nauczał, że aby ten cel osiągnąć, trzeba budować communio personarum. Literatura piękna, którą cytował papież podczas swoich pielgrzymek, stanowi ilustrację tej tezy. Ojciec Święty, przywołując słowa pisarzy i poetów, zachęcał do troski o właściwe relacje w trzech wymiarach: do siebie samego, do innych ludzi, do Boga.
This article explores the etymology and symbolic significance of the Latin term homo viator and its application to Pope John Paul II, who taught that eternal life is the goal of human existence, and that in order to achieve it, one must build communio personarum. The article focuses on the literature that the Pope cited during his pilgrimages as an illustration of this teaching. By quoting the words of writers and poets, the Holy Father encouraged concern for proper relationships with oneself, with other people, and with God.
Źródło:
Facta Simonidis; 2023, 16, 1; 279-303
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odwołania do utworów Adama Mickiewicza w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych w latach 1978-2005. W kręgu zagadnień międzytekstowych
References to Adam Mickiewicz’s works in the pronouncements of John Paul II enunciated in the years 1978-2005. Around intertextuality issues
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400620.pdf
Data publikacji:
2016-12-19
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Adam Mickiewicz
John Paul II
locus theologicus
dialogue with culture
intertextuality
Jan Paweł II
miejsce teologiczne (locus theologicus)
dialog z kulturą
intertekstualność
Opis:
Autorka rozprawy przedstawia odwołania papieskie do postaci i dzieł romantycznego poety, jakie znajdują się wypowiedziach papieża wygłoszonych w ciągu całego pontyfikatu: 1978-2005. Papież wykorzystuje wszystkie rodzaje literackie, odwołuje się też do wypowiedzi nieliterackich, a najczęściej cytuje epikę: Pana Tadeusza (16 razy), Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego (6 razy), Skład zasad (2 razy), Dziady, cz. III (2 razy), Romantyczność (1 raz), Odę do młodości (1 raz), Rozmowę wieczorną (1 raz), Boże Narodzenie (w: Zdania i uwagi...) (1 raz). Odwołania Karola Wojtyły do utworów Mickiewicza mają charakter cytatów mianowanych i niemianowanych, kryptocytatów. Jan Paweł II niekiedy dokonuje parafrazy słów poety. Nawiązania do życia i twórczości Adama Mickiewicza pełnią funkcję ekspresywnoimpresywną, są sposobem nawiązania dialogu z rodakami, a także sposobem popularyzowania kultury narodowej – także za granicą. Niektóre cytaty pełnią funkcję alegacyjną i substytucyjną. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – „miejscem teologicznym” (locus theologicus), więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
The authoress of the study presents Jonh Paul II’s references to characters and output of a romantic poet contained in the pope’s statements spoken during his entire pontificate: 1978-2005. The pope uses all literary genres, alludes also to nonliterary writings but the most frequently cited seems to be epic: Sir Thaddeus [Pan Tadeusz] (16 times), The books of the Polish nation and its pilgrimages [Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego] (6 times), The rules [Skład zasad] (2 times), Forefathers’ Eve [Dziady], part III (2 times), Romanticism [Romantyczność] (once), Ode to youth [Oda do młodości] (once), Evening talk [Rozmowa wieczorna] (once), Christmas [Boże Narodzenie] (in: Sentences and notes [Zdania i uwagi...]) (once). Karol Wojtyła’s allusions to Mickiewicz’s works are appointed or nonappointed quotations, cryptocitations. John Paul II sometimes makes paraphrases of the poet’s words, too. The references to life and output of Adam Mickiewicz have been assigned both expressive and impressive functions, they bring a chance for establishing a dialogue with compatriots and also become a way of the national culture’s popularization – even abroad. Some quotations are allegative or substitutive. The author of the article justifies in this way that for the pope theologians – as for contemporary theologians – is so-called ‘theological place’ (locus theologicus). Therefore, fiction is the source to which he referred in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2016, 2; 177-208
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niech zstąpi Duch Twój... Stylistyczno-teologiczna analiza homilii Jana Pawła II (Warszawa, 2 czerwca 1979)
May Your Spirit Come Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul IIs Homily (Warszawa, 2nd June 1979)
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340076.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
styl wypowiedzi Jana Pawła II
środki artystyczne
homilia
patriotyzm
naród
świadectwo
historia
historia zbawienia
the style of John Paul II's preaching
means of artistic expression
homily
patriotism
nation
testimony
history
history of salvation
Opis:
This paper entitled „May Your Spirit Step Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul II's Homily (Warszawa, 2nd June 1979)” shows John Paul II as Pastor who is very meticulous in his ministry of the word. In his first homily delivered in Poland he used various stylistic means to make his listeners accept his theological message. Most often he used various repetitions, rich semantic metaphors, and vivid similes. His words point at the Christocentric dimension of the history of particular people and the whole nation. They also remind them about the value of martyrdom and the need to give testimony. The Holy Father helps the listeners of his homily to accept this theological truth that the history of the nation is the history of salvation. The Pope's teaching turned out to be an effective challenge to Marxist ideology and originated transformations in the life of the whole nation.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2009, 1; 215-232
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnototwórczy wymiar kultury narodowej w wypowiedziach Jana Pawła II skierowanych do Polaków
Community-creative dimension of national culture in the speches of John Paul II addressed to the Poles
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627123.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Community-creative dimension
national culture
the speches of John Paul II
pilgrimages to Poland
researchers
other fields of Polish culture
the analysis
the delivered speeches
constitutive element
the primacy of the spiritual
national identity
the community of the nation
Wspólnototwórczy wymiar
kultura narodowa
wypowiedzi Jana Pawła II
spotkania
środowiska nauki i kultury
tożsamość narodu
wspólnota osób
analiza papieskich wypowiedzi
związek między wiarą a kulturą
myśl personalistyczna
trzy podstawowe wartości
wartości moralne
Opis:
Spotkania Jana Pawia II z przedstawicielami środowisk nauki i kultury świadczą o tym, jak bardzo wysoko ceni ich rolę w budowaniu tożsamości narodu rozumianego jako wspólnota osób. Ich zadaniem jest troska o właściwy rozwój nie tylko intelektualny, lecz także duchowy i moralny Polaków. Ich wysiłek powinien być ukierunkowany ku pełnemu przeżywaniu i doświadczania człowieczeństwa. Z analizy papieskich wypowiedzi wynika, że istnieje związek między wiarą a kulturą, między tym, co narodowe, i tym, co religijne, gdyż przez wieki wartości chrześcijańskie odnajdywały swoje odzwierciedlenie w dziejach polskiej myśli. Jan Paweł II wielokrotnie nawiązuje do myśli personalistycznej. Personaliści wyróżniają trzy wymiary kultury rozumianej jako działalność człowieka: poznawczy, praktyczny i twórczy. Odpowiada im zakorzeniona w tradycji europejskiej aksjologiczna triada: prawda, dobro i piękno. Zdaniem papieża życie duchowe koncentruje się wokół tych trzech podstawowych wartości. Jan Paweł II zachęca rodaków, aby dbali o rozwój nauki, szukali prawdy o swej historii, kulturze i narodowej tożsamości. Inspiruje słuchaczy, aby cenili sztukę, która otwiera na doświadczenie Boga i kierowali się takimi wartościami moralnymi, które mają na uwadze obiektywne dobro każdej osoby ludzkiej.
During pilgrimages to Poland, sixteen times John Paul II met representatives of universities, researchers and representatives of other fields of Polish culture. From the analysis of the delivered speeches comes a conclusion that culture is a constitutive element of the community of the nation. The Pope emphasizes the primacy of the spiritual over the material culture and sees community of the nation as a communio personarum. He points out that culture allowed the Poles to preserve their national identity, when Poland was not on the map of Europe in the years of partition and occupation. John Paul II appreciates those culture- making factors that allow the Poles to experience a sense of national community. He draws attention to the knowledge of history, development of science and education, works of national art and religious and moral issues. He refers to the Latin culture, and thus confirms the association of Polish culture with the Western European tradition.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2013, 8, 1; 101-114
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies