Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej

The article by Anastazja Seul entitled ‘The image of Jesus Christ in the references by John Paul II to Polish literature’ (Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej) concerns Christological issues that are present in Polish literature cited by the Pope. By examining the statements of the Pope, the author has drawn the attention to the fact that literary works quoted by him include theological aspects. John Paul II combines a practical dimension with a theoretical one. The practical aspect is clearly visible in the work by Franciszek Karpiński (‘Song for the Corpus Christi procession’ (Pieśń na procesję Bożego Ciała) and in the prose by Maria Winowska (‘Right to Mercy’ Prawo do Miłosierdzia) The theoretical dimension is visible in many other works which may be the subject of theological analyses - especially dogma. One of the works is the poem by Adam Mickiewicz entitled ‘Evening conversation’ (Rozmowa wieczorna) which the Pope refers indirectly to the three divine Persons. The references by John Paul II to the song by Franciszek Karpiński ‘God is Born’ (Bóg się rodzi) and to the epigram by Adam Mickiewicz ‘Christmas’ (Boże Narodzenie) can be interpreted in the view of incarnation, whereas the poem by Cyprian Norwid ‘My Song [II]’ (Moja piosnka II) contains the references to the Christology of culture. A fragment of ‘Quo Vadis’ quoted by the Pope can be read in the context of soteriology. In this way, the author of the article justifies that for the Pope fiction (belles-lettres) – as for contemporary theologians – is the so-called ‘theological place’ (locus theologicus). And therefore fiction is the source to which he referred to in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.

Artykuł Anastazji Seul pt. Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej dotyczy zagadnień chrystologicznych, które są obecne w literaturze polskiej cytowanej przez papieża. Autorka, dokonując analizy wypowiedzi papieża zwróciła uwagę na to, że cytowane przez niego utwory literackie zawierają aspekty teologiczne. Papież łączy w nich wymiar teoretyczny z praktycznym. Aspekt praktyczny widoczny jest wyraźnie w utworze Franciszka Karpińskiego (Pieśń na procesję Bożego Ciała) i w prozie Marii Winowskiej (Prawo do Miłosierdzia). Wymiar teoretyczny widoczny jest w wielu innych utworach, które mogą być przedmiotem analiz teologicznych – a zwłaszcza dogmatyki. Należy do nich wiersz Adama Mickiewicza Rozmowa wieczorna, który papież odnosi pośrednio do Trzech Osób Boskich. Odwołania Jana Pawła II do pieśń Franciszka Karpińskiego Bóg się rodzi oraz epigramatu Adama Mickiewicza Boże Narodzenie można interpretować w perspektywie inkarnacji; natomiast wiersz Norwida Moja piosnka II zawiera odwołania do chrystologii kultury. Zacytowany przez papieża fragmencie Quo vadis można odczytać w kontekście soteriologii. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – tzw. „miejscem teologicznym” (locus theologicus), a więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.